De dagen zijn nog mooi (+30 graden), maar de nachten worden kouder (al 2x ijs op de tent): we kruipen dus altijd vroeg in bed. Net als we willen gaan slapen komt een herder op zijn brommer kennis maken. De volgende ochtend komt Boroo weer op bezoek (om half 7 's ochtends, we waren net wakker): hij gaat eerst zijn kudde paarden halen (meer dan 400 stuks) en nodigt ons uit voor een ontbijt in zijn ger (ginderachter in de verte staan er een paar: daar is 't te doen...). We worden vriendelijk onthaald door Boroo en zijn familie en krijgen warme melk, zure paardenmelk, dumplings van schaap, een soort rosbief van schaap en nog wat melkkoekjes te eten: voldaan vervolgen we enkele uren later onze weg: supervriendelijke mensen die Mongolen!
We wachten Kristof en de andere Belgen op in stijl: onze slaapzak heeft onze nationale driekleur en kan dus perfect dienen als spandoek. Kristof eindigt de laatste rit als 5de (van meer dan 80 deelnemers): hij heeft 60km op kop gereden en verzekert hierdoor zijn ploeg van de overwinning. PROFICIAT! Ook de andere Belgen hebben een mooie prestatie geleverd. Goe van die Vlamingen!
Aangezien een collega van David meedoet aan de Mongolian Bike Challenge (en we toch in de buurt zijn) besluiten we hem op te wachten: een Belgisch onthaal voor een ware held! We doen het ze niet na: de aankomst is voorzien in het 13rd Century Park: een prachtig decor voor deze dappere MTB'ers.
Vanuit UB rijden we langs het monument van Djengis Khan: indrukwekkend standbeeld en mooie musea die ons weer wat wijzer maken over de geschiedenis van het Mongoolse Rijk (ooit het grootste rijk ter wereld). Vervolgens rijden we richting 13rd Century Park: hier zit een of andere nakomeling van Djengis Khan op ons te wachten: hij waant zich reeds opvolger van deze nationale held. De volgende dag toont een 3-jarige Djengis Khan in spe ons trots alle types Gers: hij brabbelt in het Mongools: we verstaan er niets van, maar hij leidt ons toch overtuigend doorheen het kamp: 't was een schatje, 'om op te eten' om het met Ilske's woorden te zeggen...
Baarjaa (de schoonbroer van Eddy) neemt ons mee om de stad te laten zien: we bezoeken een standbeeld waar we ook een prachtig uitzicht hebben over UB en de Black Market: allemaal leuke hebbedingetjes (maar onze auto's zitten vol, dus pech voor jullie: geen souvenirs).
In UB worden we hartelijk en warm ontvangen door de familie van Eddy en Altai: de mama kookt voor ons een heerlijke maaltijd in haar ger. Nogmaals MERCI!
Onderweg passeren we een mooie ger: we gaan hier even binnen voor een Tchai, maar het blijkt een restaurant te zijn: aanrader als ge in de buurt bent. De vriendelijke Mongoolse (die ook perfect Engels spreekt) laat ons een kijkje nemen in haar keuken. In de zak die je ziet bewaren ze gefermenteerde paardenmelk: de zurige smaak is even wennen, alhoewel er toch enkele liefhebbers blijken te zijn. Het blijkt heel heilzaam te zijn voor de luchtwegen en de longen. De badkamer is buiten.
Op 2 september rijden we Mongolie binnen: het landschap verandert zienderogen. Als we een schooltje passeren, steken ineens alle kinderkopjes buiten: enkele vlijtige meisjes mogen zelfs de klas verlaten om een foto te trekken met onze auto's. We komen ook een 55-jarige Tsjech tegen: hij is al 2,5 jaar onderweg met de fiets: DAPPER (het is hier erg bergachtig)
Vanuit Ulan Ude nog langs enkele boedhistische kloosters: prachtige beelden, de rust straalt ervan af. Ook in UlanBataar bezoeken we enkele tempels: de meeste zijn in het verleden verwoest door de communisten, maar er zijn er toch enkele overgebleven en een aantal werden al terug opgebouwd. Overal wapperen gekleurde gebedsvlaggen: mooi om te zien.
Ulan Ude: onze laatste stop in Rusland. Hoewel Rusland prachtig was, kijken we nu toch vol verwachting uit naar Mongolie. 1 september rijden we van Ulan Ude richting grens: ook hier is de school weer begonnen; mooie uniformen! Nog snel wat boodschappen doen aan de kraampjes langs de weg.
Vlakbij Listvyanka is een park gelijkaardig aan Bokrijk: een verzameling van indrukwekkende Siberische gebouwen uit de vorige eeuwen. We zien hoe de verschillende volkeren woonden en leefden en zijn onder de indruk van de degelijkheid, het houtsnijwerk en de knusse inrichting.
Op de eerste foto zien we een seal in het baikal museum, gevolgd door wat paarden en een zonnende koe op en bij de baikal stranden... De kleine witte sloeber hebben we "s morgens bij het op breken van de tent moeten achterlaten in de regen nadat hij de hele nacht in onze voortent had geslapen!
Langs de weg opnieuw verschillende kraampjes met verse gerookte vis. Het landschap verandert stilletjes aan: de kloosters krijgen al een Oosterse look... Ook de eerste Boeddistische kloosters duiken op.
Het Baikal meer is het grootste zoetwatermeer ter wereld: met een oppervlakte zo groot als Belgie en een diepte tot 1637meter herbergt het tal van mineralen, dieren en planten. Onze route leidt ons langs het meer en we profiteren ervan om (net als Poetin) een duik te nemen : de temperatuur is momenteel ok, tijdens de winter is het meer dichtgevroren en kan je er met de auto over en oa ijsvissen. We kamperen enkele nachten langs het meer: genieten!
Op zondag doen we een gedeelte van de Baikal Trail met de hydrofoil naar Bolshi Koty en te voet terug naar Listvyanka: een pittige wandeling van 25km langs het meer. De trail leidt ons door de bergen, langs kliffen en mooie stranden.
Enkele sfeerbeelden van Irkutsk en de vismarkt in Listvyanka: hier eten we lekkere Schasliek met Plof. We kopen ook Gerookte Omul voor de picknick tijdens de wandeling de dag nadien.
