Ulan Ude: onze laatste stop in Rusland. Hoewel Rusland prachtig was, kijken we nu toch vol verwachting uit naar Mongolie. 1 september rijden we van Ulan Ude richting grens: ook hier is de school weer begonnen; mooie uniformen! Nog snel wat boodschappen doen aan de kraampjes langs de weg.
Vlakbij Listvyanka is een park gelijkaardig aan Bokrijk: een verzameling van indrukwekkende Siberische gebouwen uit de vorige eeuwen. We zien hoe de verschillende volkeren woonden en leefden en zijn onder de indruk van de degelijkheid, het houtsnijwerk en de knusse inrichting.
Op de eerste foto zien we een seal in het baikal museum, gevolgd door wat paarden en een zonnende koe op en bij de baikal stranden... De kleine witte sloeber hebben we "s morgens bij het op breken van de tent moeten achterlaten in de regen nadat hij de hele nacht in onze voortent had geslapen!
Langs de weg opnieuw verschillende kraampjes met verse gerookte vis. Het landschap verandert stilletjes aan: de kloosters krijgen al een Oosterse look... Ook de eerste Boeddistische kloosters duiken op.
Het Baikal meer is het grootste zoetwatermeer ter wereld: met een oppervlakte zo groot als Belgie en een diepte tot 1637meter herbergt het tal van mineralen, dieren en planten. Onze route leidt ons langs het meer en we profiteren ervan om (net als Poetin) een duik te nemen : de temperatuur is momenteel ok, tijdens de winter is het meer dichtgevroren en kan je er met de auto over en oa ijsvissen. We kamperen enkele nachten langs het meer: genieten!
Op zondag doen we een gedeelte van de Baikal Trail met de hydrofoil naar Bolshi Koty en te voet terug naar Listvyanka: een pittige wandeling van 25km langs het meer. De trail leidt ons door de bergen, langs kliffen en mooie stranden.
Enkele sfeerbeelden van Irkutsk en de vismarkt in Listvyanka: hier eten we lekkere Schasliek met Plof. We kopen ook Gerookte Omul voor de picknick tijdens de wandeling de dag nadien.
Foto 1 en 2: Na 8500 km besluiten we in Kazachstan de olie te verversen: hier zijn immers allemaal onderhoudsbruggen naast de weg; de olie kan je zomaar aflaten (wordt nadien wel terug opgepompt), dat doet iedereen (al proberen wij hem wel op te vangen in een waterfles). Geen rekening gehouden me de wind dus na het aflaten hangt David onder de olie... Foto 3: In Rusland en Kazachstan zijn nauwelijks supermarkten zoals bij ons: je gaat naar de winkel, kijkt wat er is en dan weet je wat je vanavond kan eten. Ondanks de beperkte keuze slagen we er toch telkens in een lekkere maaltijd te bereiden. Foto 4: Soms verwennen we onszelf aan een Schasliek-stand (vanaf 10u zie je overal de BBQ's al uitnodigend roken) Foto 5: Paardenvervoer in Kazachstan: zo kan het ook Foto 6: Plaatselijke imker met hele hebben en houden, overal langs de weg kan je hier honing kopen (Jef: hij kan niet tippen aan die van u: dikke merci nog) Foto 7: Vuilbakken zijn zeldzaam in Kazachstan en Rusland, het leegmaken is wel eenvoudig opgelost: een stekske eraan en d'er kan weer bij... Foto 8: Three of Love; hieraan hangen pasgehuwde stelletjes een slot en een boodschap voor eeuwige liefde (al is het scheidingspercentage ook in Rusland erg hoog)
Foto 1 tem 3: Op weg naar Stolby vinden we een soort camping, het is wel wat vergane glorie, maar na een dikke week wildkamperen appreciëren we de douche. Vlakbij de camping ontmoeten we Zoja, Nina en Joeri: wederom maken we kennis met de Siberische gastvrijheid: ze brengen ons 's avonds koekjes, rum en zelfgekweekte groentjes. De geplande uitstap door Joeri valt in het water owv de regen, volgende keer beter. Foto 4 en 5: In Krasnoyarsk willen we graag nog eens een hotelletje boeken en enkele nachten blijven, maar alle hotels bleken volzet tijdens het weekend. Uiteindelijk (het wordt al laat) vragen we bij een mountaineercenter voor scholen (het is hier schoolvakantie van juni tem augustus) of we daar alsjeblieft onze tent mogen opzetten, we zijn uitgeput. Onze smekende blikken werken en Victor laat ons binnen. Nadien ontdooit hij wat en toont hij Betty de groententuin: we mogen plukken wat we nodig hebben voor het avondeten en krijgen daags nadien nog groentjes mee voor de komende dagen. Foto 6 tem 9: Bij Krasnoyarsk bevindt zich het Unesco-werelderfgoed Stolby Nature Reserve: een immens natuurpark met prachtige rotsformaties (17 000ha). In de winter is dit een ski-oord, nu is het puffen en zweten. We maken een mooie maar vermoeiende wandeling en dalen terug af met de stoeltjeslift. We zien meerdere pasgetrouwde koppeltjes passeren...
We rijden nu Siberië binnen: wat een verschil met Kazachstan: de steppes worden ingeruild voor prachtige berglandschappen, ontelbare moerassen en talloze rivieren. Vergeet het stereotype beeld van ijs en sneeuw: in de zomer is het hier 30 graden of meer en de grond blijkt perfect geschikt voor landbouw.
Foto 1 tem 4: het landschap in Siberië Foto 5: Een noodbrug, aan hout geen gebrek Foto 6 en 7: Op zoek naar een camping belanden we aan een rivier. Water halen is hier heel gemakkelijk; je parkeert je UAZ midden in de rivieren, bidon volscheppen en terug vertrekken; we proberen dit toch maar niet met onze 2CV's... De locals tonen zich ietwat bezorgd: het gaat 's nachts regenen en ze denken dat we de steile helling niet kunnen nemen na een hevige regenbui. We hebben intussen geleerd dat ze meestal gelijk hebben en besluiten ons kamp hogerop op te slaan. Chance want de helling blijkt droog ook al meer dan behoorlijk pittig te zijn. In eerste volle gas bleek de enige mogelijkheid... Foto 8: De regen van vannacht heeft ook gevolgen voor het rijden: hoewel we al honderden kms wegenwerken gepasseerd zijn, is de ring van Kansk nog niet aangepakt: op de foto een van de betere stukken, de rest van de 30km was het onmogelijk een foto te nemen: putten, modder, plassen, vrachtverkeer en dan wat Russen met heel veel haast: opletten geblazen! Foto 9: gelukkig hebben we af en toe ook wat nieuwe asfalt. Onze auto's zijn er na 12 000 km niet rouwig om.
Onze laatste dagen in Kazachstan: we rijden naar Lake Maraldy en besluiten daar enkele nachten te blijven. Dit blijkt een fantastisch idee: Het meer heeft een roze schijn door de mineralen en zouten, er is een zoutwatermeer en een zoetwatermeer (100 meter verderop). Het werkt als volgt: Eerst scrub je je in met de modder van het zoute meer, vervolgens blijf je daar een tijdje in drijven (en het is effectief zo: je blijft drijven en geraakt nauwelijks helemaal onder water), nadien verhuis je naar het nabijgelegen zoetwatermeer om je af te spoelen. Het blijkt heilzaam voor je lichaam en je huid; een gratis wellness-kuur! Aan het zoetwater spoelen we onszelf en onze kleren; we blijken de eerste te zijn: enkele uren later stroomt de plaatselijke bevolking toe (het is weekend) met de auto en per bus. 's Avonds genieten we terug van de rust: we zijn de enigen die achterblijven en we sluiten onze laatste dag Kazachstan af met een mooi zicht op het meer en de ondergaande zon. 's Ochtends verloopt minder vreedzaam: een plaatselijke stier vindt dat we al lang genoeg zijn gebleven: hij verzoekt ons dringend te vertrekken en we besluiten wijselijk te gehoorzamen...
De Russen en Vodka... Het is niet zo erg als ze zeggen, al kunnen ze er wel goed mee weg. Vodka wordt steeds gedeeld, en vaak geconsumeerd met licht gekookte komkommers in een sausje van dille en azijn (volgens Russische traditie). Foto 1: Babourka: de muggen worden niet afgeschrikt door de vodka, al is dit wel een door ons geteste methode... Foto 2: Aan lake Maraldy worden we steeds bezocht door de andere toeristen: ze delen alles met ons: Kazachse Plof (een rijstgerecht), hun vodka (ze hadden voor hun daguitstapje 5L bij), en hun befaamde opgelegde komkommers. Ze leren ons hoe we vodka moeten drinken; niet sippend zoals we plachten te doen, maar ad fundum... Foto 3: een familiepicnick aan het meer: natuurlijk met een BBQ van Schasliek (meest gegeten gerecht: overheerlijke sate), ze brengen ons ook wat appeltjes en fruitsap Foto 4 en 5: bij een mooie camping aan de rivier worden we 's ochtends vergezeld door 2 vissers: het zijn schoonbroers die ook komen kamperen; het belooft een gezellig uitje te worden: om half 9 (jawel 's morgens) delen ze hun zelfgemaakte vodka (camagonka) met ons. De vodka was volgens hen niet straf en niet lekker genoeg: dit spul is 55 graden... Gelukkig kunnen we hen ervan overtuigen dat David en Linda nog moeten rijden: Betty en Ilse hangen eraan en moeten proeven. De rest van de fles krijgen we mee: die kunnen de chauffeurs 's avonds nog proeven. Lekker! Foto 6 en 7: We zien een oude vodka fabriek: in de tijd van koningin Catharina was hier nog geen brug over het water; momenteel is er in de zomer een pontonbrug, in de winter rijden de wagens over het ijs. Om de vodka het jaar door te kunnen vervoeren hebben ze onder de voetgangersbrug een vodkaleiding gemaakt, op die manier blijft de bevoorrading gegarandeerd.
Vandaag een dagje citytrip gedaan, op de foto's zie je de pareltjes van de moderne architectuur... Het contrast met het platteland kon niet groter zijn. Astana, de hoofdstad van Kazachstan is in volle expansie, er wordt volop bijgebouwd.
Enkele sfeerbeelden van onze luxe-campings onderweg: een rivier/bad/douche, zelfs af en toe wat schaduw en wakker worden van de vogeltjes tussen de koeien naast de herders of vissers...
Hierbij wat shoots van onderweg Foto 1: De plaatselijke bushokjes met mozaïek, we hebben er nog nooit iemand zien staan wachten en hier rijden ook verdacht weinig bussen, maar ze zijn de moeite van het bezichtigen waard. Het breekt de sleur op de lange afstanden... Foto 2: Onderweg zijn er weinig benzinestations, maar regelmatig parkings langs de weg waar je makkelijk je (vracht)wagen een onderhoudsbeurt kan geven. De olie kan je gewoon aflaten, geen recyclageproblemen hier. Foto 3: We doen onze boodschappen in de kleine dorpjes die we passeren. Deze dame had al een uitgebreid assortiment: vaak zijn de winkeltjes slechts enkele vierkante meters groot. Wat eten we vandaag? heel simpel: hetgeen we kunnen kopen... Foto 4: Echte mannen rijden Kamaz, hoeft geen verdere commentaar Foto 5: Een blik op de afstanden hier in Kazachstan: als je je GPS laat navigeren naar de volgende bestemming krijg je te zien: neem de volgende afslag binnen 294km ... Foto 6: De winkels zijn niet steeds herkenbaar vanbuitenaf, we doen dan ook een beroep op de lokale bevolking om te zien in welke bijkeuken de mama toch winkeltje houdt: we worden hier begeleid door de lokale winkelgidsen, als dank hebben we ze getrakteerd op een ijsje, BLIJE gezichtjes! Foto 7: Piste, steppe en af en toe wat (slechte) asfalt, op een gegeven moment zijn we het spoor in de steppe kwijt, we besluiten dan ook recht door de steppe te rijden richting oosten: leuk maar vermoeiend, we zijn blij als deze kms erop zitten Foto 8: door de staat van de wegen is er een kant van de uitlaat losgescheurd: we laten hem hier lassen en de vitnippels doorsmeren voor een totaalbedrag van 10 euro Foto 9: Een wegrestaurantje; de uitbaatster is ook een lerares Engels en is heel blij dat ze nogmaals kan oefenen
Alweer een dikke week geleden dat we in Aral waren: zondag het stadje bezocht (foto 1: lokale commercante, foto 2: de oude haven). Maandag wilden we een oud ship cemetary bezoeken, hier zouden een boel schepen liggen die in de voormalige Aral zee waren achtergebleven, we horen net op tijd (de rit is zo'n 250km over slechte weg) dat een Chinees alles heeft opgekocht voor oud ijzer... Er ligt nog maar een half schip. We passen onze plannen daarom aan en rijden naar de dam die ervoor zorgt dat de zee opgedroogd is opdat de Russische katoenvelden meer water hadden. Mooie zichten onderweg: foto's in bijlage.
We vervolgen onze weg langs de lokale wegen. Nog een foto van de zoveelste politiecontrole: we beginnen het al te kennen: uitstappen, politie laten instappen, fotoshoot en we mogen weer verder...
Na een nachtje tussen de kamelen in de woestijn, moeten we voor het laatste stuk toch forfait geven; de route die we oorspronkelijk willen nemen blijkt 100km mul zand waar zelfs de 6x6 Kamaz vrachtwagens moeite mee hebben. We besluiten het verstandig aan te pakken en een omweg (van 250km) te nemen. In Shalkar blijkt geen benzine 95 te verkrijgen, dus we besluiten het erop te wagen tot de volgende naftpomp (hier hebben ze enkel 80, 93 en af en toe 95benzine). Later blijkt dat het volgende benzinestation 375 km verderop ligt. 85 km van Aral (en van de pomp) vallen we zonder benzine. Gelukkig vlak voor een van de 7 huizen die we op deze afstand passeren; ons charme-offensief blijkt te werken: nadat ze eerst geen benzine hebben, komen ze toch achterna met 10 liter (weliswaar slechte) benzine: we geraken net tot aan de pomp: we hebben elk nog een 4 liter in onze bak zitten (volgende keer toch iets sneller tanken).
In Aral wil ook de fotograaf van een passerend bruidspaar een foto van het kersverse koppel met de geit: de bruidegom ziet het niet zo zitten met zijn witte pakje tegen onze intussen toch wel vieze auto's.
Jacqueline, Bernard, Lolo: Contrôle de police: sortir de la voiture, la police dans la voiture, photo et nous pouvons repartir... Maintenant nous sommes en Aral pour 2 nuits.
We besluiten richting Aralsk zee te rijden via de kleine lokale wegen. Hoewel de route zwaar is voor zowel ons als de auto's, ontmoeten we onderweg opnieuw prachtige mensen: zo wijst Eric van Gazprom ons de weg; we mogen echter niet vertrekken zonder een kopje Tchai thee en wat brood met boter te nuttigen. Trots toont hij ons zijn kantoor. Onderweg moeten we af en toe wachten voor overstekende paarden, op een gegeven moment (na uren steppe en op een km van het dorp) blijkt de weg weggespoeld te zijn: opnieuw een geschikte piste zoeken door de steppe: ongeveer een uur later arriveren we alsnog in het dorpje om onze voorraden weer wat aan te vullen.
Vanuit Uralsk rijden we naar Lake Charkal door de steppe. Daar aangekomen mogen we onze tenten achter de yurts plaatsen. We staan nog niet goed en wel stil, of de plaatselijke vissers bieden ons gratis een yurt aan. Hier maken we uiteraard dankbaar gebruik van. Foto's in bijlage: de yurts, onderweg door de steppe, bij een enkele boerderij die we passeren poseren ze maar wat graag voor de foto na ons de weg te hebben gewezen door de verschillende pistes in de steppe. (Jacqueline: premier nuit dans un yurt au plage du lac Charkal et une impression de la route au steppe)
