Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
21-11-2013
Soms,...
Hallo allemaal ,...
Alweer een weekje verder ,..een weekje dichter bij het eindejaar ,..dchter bij de sfeer van gezelligheid en samen zijn met wie je heel nauw aan het hart ligt ,..Eigenlijk wel een fjne gedachte hé,...Maar wat nog fijner is dat je deze gedachte elke week opnieuw kan en mag ervaren ,...Vrijdagavond was het hier weer een fijn samen zijn met de kids ,..hun lach ,hun "zijn " maakt me zo gelukkig ,...We hadden hier eigenlijk een heel fijn en warm weekend vol van gezelligheid. Het was er eentje van samen zijn met vrienden ,...Zaterdag kwam mijn hartsvriendin samen met Jonas en haar man ,...Sonia en ik zijn al meer dan 12 jaar vriendinnen ,...ze is er steeds wanneer het even minder gaat ,..heeft me echt opgevangen in de heel zware periodes in mijn leven en dat schept een super band en dan mag ook zij op ons huwelijk mijn getuige zijn ,...Sonia mateke bedankt voor wie je voor me bent ,...Weet je ,..Robin deed vrijdagavond weer een aanval waarbij zijn ganse bed trilde en elke vezel van zijn lijfje en er zat niets anders op dan het ventje een hele dag te laten rusten ,..ook Jonas heeft hulp nodig bij het eten ,...Ons gevoel van verbondenheid is uniek ,...
Ook zondag was het een gezellige dag ,..We gingen langs bij de ouders van Thomasje * ,...Ook hen kennen we al meer dan 15 jaar en zonder veel woorden begrijpen we elkaars vreugde en verdriet ,..en weet je ,..soms sta je daar niet bij stil hoe kostbaar vriendschap kan zijn ,..
Echte vriendschap moet je koesteren en mijn echte vrienden wil ik dan ook langs deze weg echt wel bedanken voor hun aanwezigheid in ons bestaan ,.. Maar toch voel ik me deze week nog steeds een beetje low battery ,...Ik doe zo hard mijn best om boven water te blijven ,om te blijven werken en mijn gezin draaiende te houden ,..maar het doet pijn te moeten voelen dat die zorg hier o zo zwaar word,....Veel kan ik hier helaas niet aan doen want de situatie is zoals ze is ,..en zal zo blijven voor de rest van ons leven ,...
Ik ben geen pessimist ,ik ben een optimist en vooral een realist ,...want besef maar al te goed dat het hier steeds maar zwaarder en zwaarder zal worden ,want de zorgvraag word groter en groter ,..Deze middag had ik een goed gesprek en kwam de vraag naar me toe ,...Ann je moet echt wel voor jezelf zorgen ,..en dat doe ik hoor ,..maar zoals ik vorige week zei ik heb geen aan /en of knopje ,..Ik wil de kids elk weekend bij me thuis ,..ik wil gaan werken ,..Ik wil soms gewoon eens een gewone mama zijn zonder dat ik eens veel hoef te denken over hoe en wat ik in mijn verzorgingstas mee moet nemen om gewoon op bezoek te gaan ,..Elk ouder maakt deze fase mee en ik herrinner me nog zo goed hoe trots ik was met mijn eerste verzorgingstas ,..met de mooie doekjes en mustela producten erin ,..maar na 3 of 4 jaar verdwijnt bij de meeste mensen die verzorgingstas op de zolder of in de kast ,..maar na 10 jaar moest ik op zoek naar een ander handig en vooral praktisch model om die grote slabbers,die grote pampers in weg te steken ,...Ik wou dat mijn rug nog zo flexibel was om de kids meer dan 10 keer per dag over mijn schouders te gooien ,op mijn schootje te zetten ,..maar nu genieten de kids nog van mijn schootje maar heb ik helaas wel hulp nodig om de kids op mijn schootje te plaatsen of terug in hun rolwagen te plaatsen ,...en SOMS he ,..wil ik dit gewoon even niet ,...
Het is vaak voor mijn moederhart een zware uitdaging om alles te plaatsen ,ik doe het elke dag opnieuw ,..maar helaas laat de fysieke kant van mijn hart dit steeds meer en meer voelen ,tegen mijn wil in ,...Maar wat kan ik er aan doen ?,...Ik vrees heel weinig ,... Ik hoop dat mijn vitaminekuur me hier weer mee helpt zodat ik volop kan genieten van het mooie eindejaar die er aan komt,....want tenslotte is elke dag zo mooi om voor te gaan ,..zo mooi om te genieten van alle mooie momenten om me heen,... IK HOU VAN HET LEVEN ,...en het leven van mij ,...daarom ben ik elke van jullie zo dankbaar om het lezen van mijn verhaal ,om jullie steun en lieve woorden ,..om jullie aanwezigheid met elk klein of groot gebaar ,..Een dikke mercie ,...
Hoe gaat het ermee? ,...Hier gaat alles goed,...eigenlijk niet zoveel speciaals ,...al moet ik toegeven dat ik de laatste week het toch wat zwaar heb ,...ik denk teveel ,...ja kunnen jullie zeggen ,..moet je niet doen ,...maar een aan/of knopje heb ik nog steeds niet ,...Vorige week zaterdag hadden we een etentje met enkele ouders uit Aartrijke ,..we vormen al jaren een hechte groep en kunnen ons verhaal aan elkaar kwijt en dat doet goed ,...We hebben allemaal een kind op internaat ,en hebben het elk op onze manier verdorie niet makkelijk ,..Bij sommige ouders is hun kind al overleden ,..maar willen ze er nog eens bij zijn ,..willen ze even over hun schatteke praten want meestal vluchten de mensen dit onderwerp ,..en bij ons lukt dit dan wel ,..ook deze keer was het wat moeilijk ,..we moeten afscheid nemen van een bewoner uit aartrijke die na 22 jaar in aartrijke te verblijven ,de overstap moet maken naar een ander verzorgingstehuis ,....En weet je mij staat dit ook te wachten ,..en de alom gekende wachtlijsten voor ogen weet ik dat dit voor mij verre van simpel zal zijn ,want ik heb het in het dubbel ,..en dit houd me nu al een hele week bezig ,..Waar gaan mijn kids terecht kunnen ,..gaan ze er samen naar toe ?,..Tis nog ver van mijn bed ,..maar misschien ook heel dichtbij ,..Ik weet het niet en liefst van al ,..wil ik het nu niet weten ,...want het liefst van al wil ik ze dicht bij mij thuis ,....Dat wil mijn hart o zo sterk ,...
Ik probeer het weer een plaats te geven en het lukt me wel ,...vandaag ging Erwin naar aartrijke wafels bakken voor alle kinderen uit het internaat en het gaf hem zoveel voldoening om even iets te kunnen doen ,..Ik deed na mijn werk mijn boodschappen en was zo blij om mijn lievekes te zien ,..Al zijn al mijn spieren momenteel verkrampt wanneer ik hun glimlach zie ,hun lichaam voel ,..dan is er precies alsof er een energieboost op me afkomt ,....
Ik sta nog steeds van mezelf versteld hoe ik zo kan genieten van elke beweging van Robin en Anouk ,..het klinkt misschien raar of ferm overdreven voor jullie ,..maar het is precies alsof ik alles met een vergrootglas zie ,...Robin reed wat rond in zijn loopfiets,..ik zag hem alles goed bekijken ,zag zijn handjes flexibel schudden ,....gaf hem zoveel kusjes en zag hem glunderen ,..ja kijk voor mij is het dan smelt ,smelt hoor ,...
En dan mijn Anouk(je),wat een ferme madam is ze geworden ,..ik heb ze nog zo graag even dicht bij me in de zetel ,..maar helaas komt dit onmogelijk ,..en dat doet zoveel pijn ,...ik wil ze nog dicht bij me kunnen nemen en knuffelen want dit doet ze zo graag ,..maar haar gewicht neemt te snel toe ,..en ik heb maar één rug die al kapot is ,..al wil ik het nog niet altijd toegeven omdat ik zolang mogelijk de kids op mijn schoot kan nemen ,..maar vananvond heb ik het toch nog maar eens gedaan ,..en het was zalig voor ons ,..ik bekeek haar moves ,..met haar kleine dikke vingertje was ze in de omgeving van haar mondje gekke bekken aan het trekken ,..zo vertederend mooi ,...en dat hé ,..dat zijn zo van die heel kleine momentjes die mijn pieker gedachten aan de kant schuiven ,...want geef nu zelf toe ,..wat is er schoner dan de onvoorwaardelijke liefde voor jou kind ,...
Zo ,ik wens jullie allemaal een heel fijn en gezellig weekend vol van warmte en liefde ,..want dat ga ik hier doen ,...echte quality time met mijn gezin ,...
Hoe gaat het ermee ,..t'is heel nat hé,...Vandaag vroegen de mensen op het werk of wij de indruk hadden dat de mensen vieser zijn dan anders ,...En eigenlijk valt dit goed mee hoor ,..we moeten opnieuw door die herfst en donkere periode hé,... Ik ben wat later dan anders ,..maar moest even een aantal dingen laten bezinken ,...Soms hé ,...
Vorige zondag was mijn Anoukje 14 jaar ,....Elke verjaardag is en blijft een nieuwe overwinning op haar jonge en niet zo evidente leven ,..en je staat er bij stil ,...logisch toch hé ,...Maar ik was en ben een trotse mama ,want zondag was mijn jonge dame heel content ,..ze wist en voelde dat het haar dag was ,...Ik gaf ze vele knuffels en zoenen telkens ik een nieuw berichtje las op facebook of een nieuw smske kreeg,...Het is hartverwarmend om zovele reacties te krijgen ,..Het betekent dat ook Anouk een plaatsje heeft in ons midden ,...Zaterdagavond was het zo zalig om haar bezig te zien ,..ik had een cadeauke gekocht ,..en dit zat in een glinsterende verpakking ,..haar gezicht sprak boekdelen ,..zou ze toch beseffen dat het voor haar was ,.. In de namiddag genoten we van taart en gezellig samen zijn met de familie ,...Anouk sliep eerst nog een heel stuk van de namiddag ,..maar haar lichaam had het nodig ,..en dit moeten we haar gunnen ,..ook haar broer moest opnieuw veel slapen ,..heel veel slapen in het weekend ,..;pfff
Zondagavond was ik stikkapot van emoties en van het heffen want mijn rug zat blokvast ,...Ik probeerde mijn slaap te vatten,..maar het lukte moeilijk omdat er maandag een dagje UZ Gent gepland stond voor het jaarlijkse CP consult ,...OP zo'n dag sta je weer even stil ,... De neuroloog vroeg me of ik nog steeds op zoek ben naar hun diagnose ,...Ja dokter ,..ik zou het graag weten ,..maar gaan we iets vinden ,..gaat het iets veranderen aan onze situatie ,..Een heleboel vraagtekens ben ik opnieuw rijker ,..maar wijzer ,?????,...Ik had een heel goed gesprek met hem ,..Ik weet en besef en heb al vele lotgenootjes zien sterven rond hun 20° levensjaar ,..maar stilaan gaan we naar deze grens ,..ik weet het ,ik mag er niet aan denken ,.;maar ik ben verdorie wel heel REALISTISCH ,...gelukkig doen ze het nu heel goed ,..blijven ze klinisch stabiel en zijn ze gespaard van vele infecties ,..maar dokter ,..waarom zijn ze dan zo moe ,...Ja mama ,..door hun vele en zware medicatie ,hun puberteit ,..gun ze hun nodige rust want ze zien er heel gelukkig uit ,...
Robin moet wel meer sondevoeding krijgen ,..het ventje zit volop in zijn groei en heeft extra calorïeen nodig voor zijn verder ontwikkeling zodanig dat ik de sondevoeding ook thuis weer moet opstarten ,..Anouk daarentegen heeft reserve genoeg ,..zit in de genen van de mama zeker Orthopedisch doen ze het wel goed ,..door hun aangepaste therapie en hulpmiddelen kunnen we alle verkortingen van spieren en pezen wat tegenhouden ,.. Dus eigenlijk kwamen we met een gerust gevoel naar huis ,want het is allemaal stabiel gebleven wat op zich al goed nieuws is ,..de tijd brengt ons raad maar ondertussen genieten en verder doen zoals we bezig zijn ,....Een weg met vallen en opstaan ,..elke dag opnieuw,..
Vandaag ging ik ze eten geven in de leefgroep ,..en ja ze aten heel flink hun bordje leeg ,..het is ook zo frappant en ze weten het maar al te goed dat het mama is die ze eten geeft ,..soms is dit frusterend omdat ik het moeilijk uit handen kan geven ,..maar anderzijds toont het aan ,..dat ze heel goed weten wie hun mama is ,..en dat maaakt ook mijn hartje blij ,..Ik haal mijn kracht en moed uit zoveel van deze kleine dingen die misschien zo vanzelfsprekend zijn voor een ander ,...maar niet voor mij ,.. Ik had hier met de opvoedster een gesprek over ,...en het deed me deugd ,..en zo kwam ik met een goed gevoel terug naar huis ,...
Lievekes van mij,...ik heb het al zo vaak neergeschreven hé ,..maar ik blijf het doen ,...Ik hou zo ontzettend veel van jullie ,... Dank je wel voor jullie aanwezigheid in ons bestaan ,...
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
