Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
21-11-2013
Soms,...
Hallo allemaal ,...
Alweer een weekje verder ,..een weekje dichter bij het eindejaar ,..dchter bij de sfeer van gezelligheid en samen zijn met wie je heel nauw aan het hart ligt ,..Eigenlijk wel een fjne gedachte hé,...Maar wat nog fijner is dat je deze gedachte elke week opnieuw kan en mag ervaren ,...Vrijdagavond was het hier weer een fijn samen zijn met de kids ,..hun lach ,hun "zijn " maakt me zo gelukkig ,...We hadden hier eigenlijk een heel fijn en warm weekend vol van gezelligheid. Het was er eentje van samen zijn met vrienden ,...Zaterdag kwam mijn hartsvriendin samen met Jonas en haar man ,...Sonia en ik zijn al meer dan 12 jaar vriendinnen ,...ze is er steeds wanneer het even minder gaat ,..heeft me echt opgevangen in de heel zware periodes in mijn leven en dat schept een super band en dan mag ook zij op ons huwelijk mijn getuige zijn ,...Sonia mateke bedankt voor wie je voor me bent ,...Weet je ,..Robin deed vrijdagavond weer een aanval waarbij zijn ganse bed trilde en elke vezel van zijn lijfje en er zat niets anders op dan het ventje een hele dag te laten rusten ,..ook Jonas heeft hulp nodig bij het eten ,...Ons gevoel van verbondenheid is uniek ,...
Ook zondag was het een gezellige dag ,..We gingen langs bij de ouders van Thomasje * ,...Ook hen kennen we al meer dan 15 jaar en zonder veel woorden begrijpen we elkaars vreugde en verdriet ,..en weet je ,..soms sta je daar niet bij stil hoe kostbaar vriendschap kan zijn ,..
Echte vriendschap moet je koesteren en mijn echte vrienden wil ik dan ook langs deze weg echt wel bedanken voor hun aanwezigheid in ons bestaan ,.. Maar toch voel ik me deze week nog steeds een beetje low battery ,...Ik doe zo hard mijn best om boven water te blijven ,om te blijven werken en mijn gezin draaiende te houden ,..maar het doet pijn te moeten voelen dat die zorg hier o zo zwaar word,....Veel kan ik hier helaas niet aan doen want de situatie is zoals ze is ,..en zal zo blijven voor de rest van ons leven ,...
Ik ben geen pessimist ,ik ben een optimist en vooral een realist ,...want besef maar al te goed dat het hier steeds maar zwaarder en zwaarder zal worden ,want de zorgvraag word groter en groter ,..Deze middag had ik een goed gesprek en kwam de vraag naar me toe ,...Ann je moet echt wel voor jezelf zorgen ,..en dat doe ik hoor ,..maar zoals ik vorige week zei ik heb geen aan /en of knopje ,..Ik wil de kids elk weekend bij me thuis ,..ik wil gaan werken ,..Ik wil soms gewoon eens een gewone mama zijn zonder dat ik eens veel hoef te denken over hoe en wat ik in mijn verzorgingstas mee moet nemen om gewoon op bezoek te gaan ,..Elk ouder maakt deze fase mee en ik herrinner me nog zo goed hoe trots ik was met mijn eerste verzorgingstas ,..met de mooie doekjes en mustela producten erin ,..maar na 3 of 4 jaar verdwijnt bij de meeste mensen die verzorgingstas op de zolder of in de kast ,..maar na 10 jaar moest ik op zoek naar een ander handig en vooral praktisch model om die grote slabbers,die grote pampers in weg te steken ,...Ik wou dat mijn rug nog zo flexibel was om de kids meer dan 10 keer per dag over mijn schouders te gooien ,op mijn schootje te zetten ,..maar nu genieten de kids nog van mijn schootje maar heb ik helaas wel hulp nodig om de kids op mijn schootje te plaatsen of terug in hun rolwagen te plaatsen ,...en SOMS he ,..wil ik dit gewoon even niet ,...
Het is vaak voor mijn moederhart een zware uitdaging om alles te plaatsen ,ik doe het elke dag opnieuw ,..maar helaas laat de fysieke kant van mijn hart dit steeds meer en meer voelen ,tegen mijn wil in ,...Maar wat kan ik er aan doen ?,...Ik vrees heel weinig ,... Ik hoop dat mijn vitaminekuur me hier weer mee helpt zodat ik volop kan genieten van het mooie eindejaar die er aan komt,....want tenslotte is elke dag zo mooi om voor te gaan ,..zo mooi om te genieten van alle mooie momenten om me heen,... IK HOU VAN HET LEVEN ,...en het leven van mij ,...daarom ben ik elke van jullie zo dankbaar om het lezen van mijn verhaal ,om jullie steun en lieve woorden ,..om jullie aanwezigheid met elk klein of groot gebaar ,..Een dikke mercie ,...
Een lieve knufel ,Ann
Reacties op bericht (1)
22-11-2013
reactie blogg
hey Ann,je hebt het weer mooi geschreven,best dat je dat kunt,het is msn een magere troost,maar we leven met je mee,we kunnen ons best voorstellen hoe zwaar het voor je is,het is al moeilijk genoeg met één kind met beperkingen,laat staan twee,maar je bent een fantastische moeder,je kinderen boffen maar dat ze bij jou geboren zijn,maar dat neemt niet weg dat jij het soms anders wenste,want het is heus niet te onderschatten , je hoeft geen schuldgevoelens te hebben als je eens een weekendje voor jezelf en je man neemt,want dat heb je nodig om er weer tegenaan te kunnen,ik hoop dat er ooit nog oplossingen komen die je leven draaglijker maken.je hebt er(evenals mijn dochter en vele anderen) niet zelf voor gekozen é,maar ze zijn er en we zien ze graag,heel graag,maar je hebt ook recht om zelf te genieten of verwend te worden...grtjes linda
22-11-2013 om 22:12
geschreven door dutoit linda/
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
