Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
15-11-2013
denken ,...
Hallo allemaal ,...
Hoe gaat het ermee? ,...Hier gaat alles goed,...eigenlijk niet zoveel speciaals ,...al moet ik toegeven dat ik de laatste week het toch wat zwaar heb ,...ik denk teveel ,...ja kunnen jullie zeggen ,..moet je niet doen ,...maar een aan/of knopje heb ik nog steeds niet ,...Vorige week zaterdag hadden we een etentje met enkele ouders uit Aartrijke ,..we vormen al jaren een hechte groep en kunnen ons verhaal aan elkaar kwijt en dat doet goed ,...We hebben allemaal een kind op internaat ,en hebben het elk op onze manier verdorie niet makkelijk ,..Bij sommige ouders is hun kind al overleden ,..maar willen ze er nog eens bij zijn ,..willen ze even over hun schatteke praten want meestal vluchten de mensen dit onderwerp ,..en bij ons lukt dit dan wel ,..ook deze keer was het wat moeilijk ,..we moeten afscheid nemen van een bewoner uit aartrijke die na 22 jaar in aartrijke te verblijven ,de overstap moet maken naar een ander verzorgingstehuis ,....En weet je mij staat dit ook te wachten ,..en de alom gekende wachtlijsten voor ogen weet ik dat dit voor mij verre van simpel zal zijn ,want ik heb het in het dubbel ,..en dit houd me nu al een hele week bezig ,..Waar gaan mijn kids terecht kunnen ,..gaan ze er samen naar toe ?,..Tis nog ver van mijn bed ,..maar misschien ook heel dichtbij ,..Ik weet het niet en liefst van al ,..wil ik het nu niet weten ,...want het liefst van al wil ik ze dicht bij mij thuis ,....Dat wil mijn hart o zo sterk ,...
Ik probeer het weer een plaats te geven en het lukt me wel ,...vandaag ging Erwin naar aartrijke wafels bakken voor alle kinderen uit het internaat en het gaf hem zoveel voldoening om even iets te kunnen doen ,..Ik deed na mijn werk mijn boodschappen en was zo blij om mijn lievekes te zien ,..Al zijn al mijn spieren momenteel verkrampt wanneer ik hun glimlach zie ,hun lichaam voel ,..dan is er precies alsof er een energieboost op me afkomt ,....
Ik sta nog steeds van mezelf versteld hoe ik zo kan genieten van elke beweging van Robin en Anouk ,..het klinkt misschien raar of ferm overdreven voor jullie ,..maar het is precies alsof ik alles met een vergrootglas zie ,...Robin reed wat rond in zijn loopfiets,..ik zag hem alles goed bekijken ,zag zijn handjes flexibel schudden ,....gaf hem zoveel kusjes en zag hem glunderen ,..ja kijk voor mij is het dan smelt ,smelt hoor ,...
En dan mijn Anouk(je),wat een ferme madam is ze geworden ,..ik heb ze nog zo graag even dicht bij me in de zetel ,..maar helaas komt dit onmogelijk ,..en dat doet zoveel pijn ,...ik wil ze nog dicht bij me kunnen nemen en knuffelen want dit doet ze zo graag ,..maar haar gewicht neemt te snel toe ,..en ik heb maar één rug die al kapot is ,..al wil ik het nog niet altijd toegeven omdat ik zolang mogelijk de kids op mijn schoot kan nemen ,..maar vananvond heb ik het toch nog maar eens gedaan ,..en het was zalig voor ons ,..ik bekeek haar moves ,..met haar kleine dikke vingertje was ze in de omgeving van haar mondje gekke bekken aan het trekken ,..zo vertederend mooi ,...en dat hé ,..dat zijn zo van die heel kleine momentjes die mijn pieker gedachten aan de kant schuiven ,...want geef nu zelf toe ,..wat is er schoner dan de onvoorwaardelijke liefde voor jou kind ,...
Zo ,ik wens jullie allemaal een heel fijn en gezellig weekend vol van warmte en liefde ,..want dat ga ik hier doen ,...echte quality time met mijn gezin ,...
Een lieve knuffel ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
