|
Ik heb een
gynecoloog gekend in het Noorden des lands. Over zijn identiteit blijf ik vaag,
om redenen die u weldra zult begrijpen. Laten we hem dokter X noemen. Zoals
iedereen weet manipuleert een gynecoloog, ofte vrouwenarts, tijdens zijn
onderzoek de intiemste onderdelen van de vrouw. Dat hoort bij het beroep, het
moét nu eenmaal en het weze hem dan ook vergeven. Maar als dat onderzoek ten
einde is en de patiënte weer goed en wel is aangekleed, is afblijven geboden.
Een handdruk bij het tot-de-volgende-afspraak kan nog wel, maar een
vriendschappelijk kneepje in de borst is helemaal uit den boze en met die regel
moet dokter X niet vertrouwd geweest zijn. Hij kneep namelijk wél. Hij kneep
héél zachtjes, en vaak liet hij het kneepje vergezeld gaan van een knipoog.
Zijn grootste slachtoffers waren de vrouwen van middelbare leeftijd. Tegenover zowel de héél bejaarde vrouwen als tegenover de héél jonge liet hij die
familiariteit echter meestal achterwege. Dokter X maakte geen geheim van zijn
afscheidsritueel en iedereen was ervan op de hoogte. Niet voor niets noemde men
hem in de volksmond de loezenknijper. De directie van het ziekenhuis waar de
dokter werkte was evenzeer op de hoogte van die knijperij, maar ze sprak er hem
nooit op aan. Er was immers nimmer een officiële klacht neergelegd tegen dokter
X. Wel integendeel, de patiënten voelden zich blijkbaar gevleid door die
welgemeende blijk van sympathie, tenminste indien men kan afgaan op de enorme
omvang van zijn klantenbestand. Tot er tóch een officiële klacht kwam
Naar men
zegt van ene bejaarde zuurpruim die niet eens zelf geknepen was. En om een lang
verhaal kort te houden: dokter X werd ontslagen. Hij had nog tien jaar willen
doorgaan
Twee jaar
geleden gaf de jonge Slovaakse wielrenner Peter Sagan na zijn tweede plaats in
de E3-prijs van Harelbeke(*), het bloemenmeisje een speels kneepje in de
billen. Geen kneepje in het donker, maar ten aanschouwe van duizenden mensen.
Het was hot news, een foto van het gebeuren verscheen op de voorpagina van alle
kranten. Peter Sagan had zich met zijn kwajongensstreek onsterfelijk sympathiek
gemaakt. Diegenen die het voorval niet konden smaken en die Peter voor zijn
misdaad het liefst een levenslange schorsing hadden willen opleggen, waren zo
gering in aantal dat de onaangename gevolgen uitbleven. De organisatoren hadden
brood gezien in het hele voorval. Voor hun E3-prijs editie 2015 hadden ze een
prachtige affiche ineengeknutseld. Er staat een bloemenmeisje op afgebeeld, met
hoogopwaaiend rokje waardoor het slipje en de welgevormde billen even het oog
komen strelen, zoals we dat zien bij onze tennismeisjes. In de buurt: een
grijpgrage rennershand.
(foto uit Het Laatste Nieuws d.d. 28.2.2015)
Maar de affiche is naar de prullenmand verwezen onder druk van de internationale wielerunie en als gevolg van een klacht van enkele zuurpruimen van het instituut voor gelijkheid tussen man en vrouw. Het team van het grafisch bureau dat de affiche heeft ontworpen reageert onthutst: van de schreeuw naar vrijheid met Je suis Charlie is anderhalve maand later nog weinig te merken. Afwachten maar hoe dat instituut voor gelijkheid tussen man en vrouw zal reageren als de organisatoren van de E3-prijs komend jaar voor de dag zullen komen met de bips van Sagan, in slip, en de hand van het bloemenmeisje in de buurt
t Is ook nooit goed, zegt mijn vriend Ahmed. Als onze vrouwen te zwaar gesluierd op straat lopen is dat, zo zegt men, een teken dat ze onderdrukt worden. En als ze te licht gesluierd zijn wijst dat óók op onderdrukking. Ja, t is dansen op een slappe koord.
De organisatoren van de koers hebben beloofd dat ze op 27 maart de identiteit van de afgebeelde babe bekend zullen maken. Ik kijk er naar uit en ik vraag mij af of ze zich onderdrukt zal voelen
En om dit verhaal in schoonheid af te ronden, een strofe uit De tango van het blote kontje (van Toon Hermans):
Het valt me op dat billen op elkander lijken,
vooral wanneer je ze wat langer kan bekijken.
Er zijn er bij die lijken uitgesproken geinig,
er zijn er andere die zeggen mij maar weinig.
Ik vind dat billen ook iets hebben van gezichten:
je ziet meteen of ze van neven zijn of nichten.
En ik zag twee trieste billen in het water staan:
Van
waarom komt hier nou nooit eens iemand aan?
Ja, waarom? Vraag dat maar aan Peter Sagan!
(*) volledigheidshalve: vorig jaar werd Peter Sagan eerste in de E3-prijs, maar knijpen heeft hij toen niet meer gedaan
|
