Westkapelle, vrouwentennis en come-backs.

Westkapelle is, behalve een deelgemeente van Knokke-Heist, een levendige badplaats in het uiterste westelijk puntje van het Zeeuwse eiland Walcheren. Wij – mijn zwager en ik, met onze respectievelijke echtgenotes – hebben in dat Hollandse Westkapelle zopas een aangenaam na-zomers verlengd week-end doorgebracht in hotel Zuiderduin. Tot eenieders voldoening. ’s Morgens gezellig keuvelen bij ’t ontbijt. Overdag kuieren, wandelen, picknicken en tochtjes maken naar naburige dorpen. ’s Avonds heerlijk tafelen, ofte “smoefelen”, zoals mijn zwager – die ik voor de gelegenheid Karel de Stoute noem – dat verwoordt. Doordat er TV was op de kamer heb ikzelf, verzot op vrouwentennis als ik ben, en doordat de vrouwenfinale van “The American Open” vanaf drie uur ’s nachts werd uitgezonden, dus evenmin iets moeten missen van de finale tussen Kim Clijsters en Caroline Wozniacki. Omdat deze laatste een Deense is en dus geen Poolse zoals men zou geneigd zijn te denken, dient haar naam uitgesproken te worden als “Wozniaki” en niet als “Wozniatski”! Maar dit dus helemaal ter zijde…

‘k Ben blij dat Kim gewonnen heeft, omdat het een Vlaamse is, een landgenote dus, en omdat ze zo’n indrukwekkende come-back gemaakt heeft. Twee dagen eerder had ik de partij tussen Wozniacki en Janina Wickmayer met veel gemengder gevoelens gevolgd. Niet dat ik het minder zou hébben voor Janina dan voor Kim, maar van dat lieve snoetje van Wozniacki ben ik helemaal weg. Ik denk dat ik uiteindelijk blij was dat de Deense het gehaald heeft in die halve finale, zodat ik haar heb kunnen weerzien in de finale.

Maar overigens niets dan lof voor Janina. Ook in Amerika heeft ze op veel sympathie kunnen rekenen. Dat kwam voor een groot deel door de kreet die ze slaakt bij iedere slag: woepie! Ik denk dat er nog een mooie tenniscarrière te wachten staat voor Wikkie-Woepie. Haar woepie is op zichzelf veel aangenamer om horen dan het gekreun van Sharapova, een gekreun dat ze alleen op het tennisveld produceert, volgens insiders. Maar ik weet het wel: de gustibus et coloribus non disputandum est. En het gekreun van Sharapova zal velen als engelenmuziek in de oren klinken, want draai het en keer het zoals je wil, die Maria is tot op heden het knapste levend wezen dat ooit een tennisveld betrad. Spijtig genoeg was ze op Flushing Meadows al snel uitgeschakeld en ik ben bang dat we haar niet al te lang meer zullen zien spelen, dat ze de weg van haar landgenote Kournikova zal opgaan: voor beiden ligt er mijns inziens meer te rapen buiten dan binnen de tenniscourts. Daarom is het dus goed dat Caroline Wozniacki er is. Heel veel moet ze naar mijn bescheiden mening niet onderdoen voor Maria Sharapova…

Wie de actualiteit volgt weet dat ook ik, net als Kim Clijsters, bezig ben aan een ongelooflijke come-back: de kranten stonden er de laatste tijd vol van. Na negen maanden gedwongen inactiviteit. Op mijn negenenzestigste weer deelgenomen aan de laatste “Dwars door Grijsloke” en daar reeds een mooie ereplaats behaald. Als het zo doorgaat is een podiumplaats in 2010 niet uitgesloten! En met Sharapova en Wickmayer heb ik het gekreun gemeen. Een gehijg dat na een paar kilometers overgaat, meer van het type Sharapova dus. ’t Zou me immers wat moois zijn als ik bij iedere pas woepie zou roepen…

Bij deze meen ik u overigens nog een andere come-back te mogen aankondigen, namelijk deze van mijn zwager, die we dus voor de gelegenheid Karel de Stoute zouden noemen. Samen hebben we in Westkapelle dagelijks een half uurtje in de duinen gerend. Karel heeft al jaren niet meer getraind, hij weegt een paar kilootjes teveel en hij durft nogal eens meer blonde Leffes drinken dan goed voor hem is. Toch heb ik zo mijn redenen om aan te nemen dat het snor zit met Karel. Aan talent ontbreekt het hem immers niet: zo’n jaar of vijftien geleden nam hij in de halve marathon van Hastings de handschoen op tegen de beste langeafstandslopers van Kenia en Ethiopië.

Wordt vervolgd.

18-09-2009 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge