Ik ben Laure Claeys, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Laure.
Ik ben een vrouw en woon in Sinaai, Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is binnenkort alleszins schrijfster :).
Ik ben geboren op 04/11/1993 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, judo, muziek, geschiedenis,....
Ik schrijf al verhalen sinds ik in het eerste leerjaar zat. En sindsdien al wil ik schrijfster worden.
ik wil je al mijn warmte geven in de harde kou en de liefde die ik nu voel is van jou maar er is iets dat verandert het is iets wat je zei de gevoelens die ik nu voel zijn van mij
gedicht John McCrae: In Flanders fields Ik zet deze keer eens een gedicht van John McCrae op mijn blog. Een prachtig gedicht dat te maken heeft met de Eerste Wereldoorlog. Overlaatst was het Wapenstilstand, en ik vond dat dit gedacht wel even de moeite waard was om op mijn blog te zetten.
In Flanders fields the poppies blow between the crosses, row on row That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago We lived, felt down, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie in Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow in Flanders fields
Ik verdien geen warmte om me heen want die ander heeft het niet. Dus waarom zou ik?
Heb er geen nood aan Ik heb overvloed en het voelt niet meer goed. Ik wil je helpen geef je hand maar aan mij en voel de wind op je gezicht die je problemen ontwricht en voel de zon die je oplaadt vol energie.
Ik geef je mijn warmte en mijn straaltje resterende hoop opdat de wereld ooit een betere plaats zou zijn wanneer ik er opnieuw rondloop.
Ik ben zo stom geweest! God vergeef mij zo stom geweest! Mijn uitspraken zijn niet populair erg geliefd ben ik niet waarom ben ik zo verkeerd? niemand die de echte ik ziet. Ik maak een cocon vol schaamte en verdriet maar die buitenkant kan stralen op mijn eigen klein gebied...
Gedicht: Breuk Voor je dit gedicht leest wil ik even duidelijk maken dat ik geen problemen met mijn vriendje heb Het is gewoon een gedicht over een liefdesbreuk, maar het gaat dus niet om mijn relatie
Ik voel woede als ik je zie die liefdesvlam is uitgedoofd. Ik kan je niet meer uitstaan en heb me met woede verloofd. Ooit heb ik je graag gezien en jij mij ook maar het gaat niet meer het doet me veel te zeer. Gedaan met ons het is weer ik het is weer jij en mijn leven? Dat is weer van mij...
Ik heb een knuffelbeertje in mijn bed gelegd. Zo eentje die triest is als ik weg ben. Maar elke avond weer opnieuw straalt hij van geluk. Hij kan me niet zien maar voelt mijn aanwezigheid en dan komt dat mooie lieve lachje op dat mooie lieve snoetje tevoorschijn. En wat voel ik me dan zo blij! Mijn knuffelbeertje is zo lief voor mij!
Gedicht: Mijn hart 22/08/2010. Mijn vriendje en ik zijn 2 jaar samen nu, en naar aanleiding van dit heb ik dit gedicht voor hem geschreven waarop hij zei dat ik het op mijn blog moest zetten. Dus hier staat het dan
Luister schat, mijn hartje spreekt een taal die enkel wij verstaan nergens anders wordt het gesproken noch op aarde, noch op maan. Mijn hartje spreekt onze liefde wat 2 jaar geleden het begin was van een eindeloos gelukkig leven samen met jou...
gedicht: Recept voor een gelukkig lang leven Dit is het resultaat geworden van al mijn andere probeersels die ik heb proberen schrijven voor de trouw van mijn neef Hun namen zijn Stijn en Marjolein. In dit gedicht zal u de naam Kees tegenkomen. Dit is echter een verwijzing naar de uitspraak: En klaar is Kees... En voor de rest? Veel leesplezier!
Het ideale recept voor een gelukkig lang leven: We nemen een Stijn, we nemen een Marjolein. Voeg ze toe in een kom met eeuwig samen zijn, Wees niet te zuinig met de liefde, dat maakt het zo zoet Maar pas op dat je er niet te veel in doet! want er moet nog een flinke scheut geluk bij! Een vleugje avontuur, een beetje rust voor een stevige relatie waar je meer van lust. Ten slotte gieten we daar een litertje goede dagen bij. Giet in een vorm, zet even in de oven, ik ben nu al ondersteboven! Versier met lieve woordjes en dien op met een lach En zo geraakt Kees klaar: Kijk maar, het resultaat staat daar!
Hij had het gehoord. Vreemd geluid had zich in z'n oor geboord. Er was iemand in zijn huis die hij niet kende. Hij sloeg een kruis. Hij rook het in de lucht hij wist: hier rijpt een vrucht van de Duivel, en ze valt nu van de plant. En vol zekerheid zei hij:"Ik maak die indringer van kant!" Een riem vol messen, een stok en een pistool nam hij mee. Hij dacht: eerst schiet ik hem neer, en snij hem dan in twee! Hij doorzocht alles, elke kast en elke hoek toen hoorde hij ineens gevloek. Hij rende de indringer tegemoet zoals alleen een idioot dat doet. En toen... En toen... En toen... GEBEURDE ER...
Wanneer woorden tekort schieten is er al teveel gepraat over liefde, over angst, geluk of haat.
Wanneer woorden tekort schieten is het toch niet helemaal stil dit is het bloeien van een gesprek zo pril.
Wanneer woorden niet worden gezegd en je kijkt me luttele minuten aan dan zie ik de wereld in jou ogen staan vanaf het prilste begin tot het laatste gevecht.
Wanneer het laatste stemgeluid jou mond ontgaat en je kijkt me niet meer aan dan wordt de wereld van een wonder ontdaan de wereld die in haar tranen staat.
Sonnet: Zee van tijd. Aangezien we tijdens de lessen Nederlands toch bezig zijn over het sonnet, dacht ik: Waarom probeer ik dat niet eens? En lees hier het resultaat:
Waar de wind stopt met gieren en zonneschijn, zo schoon en fijn slechts een straaltje door die donkere sluier zal zijn voor ik ga naar de pieren.
En in een godvergeten dal met de zoete geur van rijpe druivenranken waar ik de zonsondergang zal danken daar ik dan wezen zal.
Aan de oever van de tijd waar een oude man zijn tijd verslijt loopt ieder mens voorbij.
Hoeveel je hem ook voorbij zal lopen, elke minuut en seconde wordt verzopen in een zee van tijd...
Ik ben een loser een nul, een rood cijfer op 't rapport. Ik ben geen A noch B want dan heb je een kans... ik ben een C rijg slechte punten aan mijn lans. Ik buis, ik zak leef totaal op m'n gemak ik ben lui, ik ben ziek gebroken door een reden ja ik ben slecht en ik help je naar beneden
Amore Amora Angora konijn wat zou ik graag een van je oortjes zijn of je snoetje of je wang of toch maar oortjes voor het gezang van de bloemen en de zonneschijn of de regen die valt en tikt die alle dingen opnieuw herschikt en nieuw leven neemt en geeft ik ben het oortje van een konijntje dat leeft
Ik heb een muur rond mij gebouwd Die me beschermen zou tegen de kou, maar de kilte komt er doorheen. En het lijkt hier telkens weer nacht, maar wat had ik dan verwacht? Geen licht, geen warmte, geen gezelschap binnen de muren. geen mens die komt zoeken waar ik ben. Maar... waar ben ik eigenlijk?
Help me! Ik wil weg ik wil ontsnappen van alle pech! Laat me rennen, laat me vrij de wereld ligt voor mij! Ik wil alleen zijn maar ook samen zonder gevoelens van pijn want ik hou het gewoon niet meer vol! Maar laat me ook gerust! Ik kijk naar de zee die met haar golven het strand kust. en naar de horizon die ik bereiken wil en met de zon wil ik mee onder gaan en opkomen in het ochtendgloren. zo gaat mijn tijd niet verloren en komt elke dag als gelukkig tegemoet als ik maar kan rennen weg van hier ben ik een tijdje zoet.
een sorry voor al die keren dat ik mezelf wou afweren van de gehele wereld. Ik leer het niet af mijn slechte gewoontes maar dat is wie ik ben. Ik zeg altijd weer sorry voor fouten die ik soms maak of niet maak... en dan gaat het weer goed? ook al gaat het nog steeds niet hoe het moet. En soms zeg ik tegen mezelf: "Ik zeg het niet meer" maar dan weer keer op keer een sorry uit mijn mond. Sorry...
Dit is een kortverhaal dat ik ooit voor mijn mama geschreven heb voor moedertjesdag. Het is een verhaal waarin allerlei gebeurtenissen gebeuren en waar de Hanne (de hoofdpersoon) niet zonder haar moeder kan. In het gehele verhaal wordt aangetoont dat je echt niet zonder ze kan... Moeders.
Lief dagboek,
Moeders,
Je kan niet zonder ze, je hebt ze voor alles nodig. Dat heb ik gemerkt vandaag, nu ik er even stil bij sta. Moeders kennen je door en door en doen zoveel voor je! Een moeder is als een beschermengel. Ze beschermen je tegen kwade en slechte dingen. Ze willen dat je veilig bent. En mama, als je dit ooit eens leest, weet dan dat jij de beste bent en dat ik heel veel van je hou. Ik heb je heel hard nodig in mijn leven. Jij betekent zoveel voor mij! Jij bent zoveel waard voor mij! En daarom wil ik dank je zeggen mama. Dank u omdat jij zo goed zorgt voor mij, dank u dat je zoveel geeft om mij, dank u voor alles mama. Ik hou van jou.
Ik wil je zien, want wordt de wereld dan niet beter misschien? Van de liefde die ik voor je voel mijn vuur, mijn drijfveer, mijn levensdoel. Ja het klinkt cliché maar je neemt me telkens weer mee naar die prachtige plek op aarde van ons tweetjes en onschatbare waarde. Ik dacht dat je onbereikbaar was tot ik je lieve woorden las. En ik was volledig van de kaart. Maar jij? Jij bent het waard. Zeg dat je van me houdt. Neem het niet met een korreltje zout, want de liefde die ik voel voor mijn enige en echte levensdoel is oneindig in het bestaan, want voor altijd kunnen we de wereld aan.
gedicht: Creatieve verwerkingsopdracht Tom Lanoye: Kartonnen Dozen
Gedicht: Tom Lanoye: Kartonnen dozen
Zij aan zij, de beelden van jou en mij in een doos gestopt, op een plank gezet aan mijn muur en ik weet niet meer hoeveel uur ik heb staan staren...
denken aan jou zorgt voor liefde en pijn jarenlang heb ik de jouwe willen zijn dat was ook even je was mijn leven maar...
bij jou was het voorbij je hield niet meer van mij jouw fase was voor bij vond bij vrouwen je geluk en ik? wat ik deed in jou verhaal? ik was een hoofdstuk.
Afgesloten, gedaan. Maar zie me hier nu jaren later staan Ik ben je niet vergeten en heb de pijn verbeten En ben getrouwd, met een man Leven zonder jou? Ach, ik maak er het beste van.
Hallo! Ik ben Meneerje Ruziemaker ik ben een slecht mens van het leven de staker. Het zint me niet blij die lach op je gezicht dus ik roep en ik tier! voor mij hét PLEZIER! tot je in je tranen ligt dan lach ik, lig ik in de tranen van mijn vreugde ik ploeder erin en baad zolang de wereld maar ten onder gaat door de woorden die ik roep iedereen komt bij mij onder de loep Hahaha! Wereld verdrink! in mijn tranen van plezier van de allergrootste reus tot de allerkleinste mier. Hahaha! Ik ben zo heerlijk ik ben slecht! kan me niets schelen verliezen doe je toch hoeveel je nu ook tegen me vecht
Vlieg vlindertje, vlieg zoals je nog nooit tevoren deed. Denk niet aan zorgen denk niet aan morgen maar vlieg klein vlindertje.
Voel de wind ze streelt je vleugeltjes voert je mee. De wind en jij zijn twee en je vliegt, vlindertje, je vliegt.
Daar waar de wind je leidt vlieg je naartoe lief klein vlindertje dans met de wind die een prachtig lied in je oren zingt en vlieg vlindertje vlieg
Ga niet op een plantje zitten, fladder, zweef hoger en verder de wind gaat mee samen naar een plek over bergen over zee vlieg met me mee vlieg, lief klein vlindertje, vlieg.
gedicht: Verloren Eerst een kleine opmerking bij dit gedicht: vanaf je het gelezen hebt, denk dan eens na. Over wat gaat het volgens jou? Geef je mening over wat je denkt waarover het gaat door als reactie als je wil. Ik zou graag eens willen weten wat de lezer erachter ziet.
Ik verlies ik geef me over. Niet dat ik ervoor kies, de prijs is ook pover.
Ik ga van het veld, ergens, ik weet niet waar, naartoe. Mijn punten zijn getelt en ik verloor, ik was moe.
Maar het was een spannend spel! En ook al is het nu voorbij, ja, ik weet het wel, mijn teamgenoten blijven denken aan mij.
Ik ben nu toeschouwer van het spel en zit. Ik rust en kijk rustig toe. En ik droom: oh was ik nog maar een lid maar jammer genoeg, ik kan niet meer... ik ben echt te moe.
boek: Toen ik hoopte dat je er zou staan Een nieuw boek dat nog niet volledig klaar is... Hier zal ik wellicht nog wat tijd aan moeten besteden. Ik ben er zeker van dat ik trots op het resultaat mag zijn als het klaar is Hier de korte inhoud:
korte inhoud: "Ik ben als een gek naar onze plek gelopen, waar we vroeger altijd afspraken. Maar je was er niet... Mijn hemel, waar ben je toch naartoe? Dagen lijken eeuwen... Ik wil je terugzien, ik heb nood aan jou..."
" 'Waar ben je!' riep ik als een bezetene, terwijl de tranen over mijn wangen rolden. Ik keek naar de blauwe hemel. Alles op deze plaats deed me denken aan jou. En als ik denk aan onze laatste keer dat we elkaar zagen, denk ik aan de woorden die je zei voor je vertrok. Je zei: 'Weet dat ik je nooit los laat. Ik zal er altijd voor je zijn. En als je me nodig hebt, wacht ik je hier op. Op deze plaats.' Toen gaf je me een kus, nam je fiets en weg was je... Maar ik heb je nooit meer teruggezien. En oh ja, ik heb je nog steeds nodig..."
Dit boek gaat over 2 jongeren die elkaar graag zien. En de jongen belooft dat hij er altijd zal zijn voor het meisje (dat zei hij de laatste keer dat zij elkaar zagen), maar het lot steekt daar een stokje voor...
boek: De waarheid mag gezegt worden Weer een nieuw verhaal van mij. Met gedeeltelijke stukken die fantasierijk zijn. Ik vind het eigenlijk een verhaal om even over na te denken. En zoals alle andere verhalen die op mijn blog staan, geef ik hier de korte inhoud.
korte inhoud: Welk gevoel gaat er in je op als je nog nooit gelogen hebt en je opeens een leugen vertelt? Stijgt het Duiveltje Liegebeest naar je hoofd of geeft het Engeltje Waarheid het Duiveltje Liegebeest een flink pak billekoek? Dit verhaal gaat over een meisje dat nog nooit gelogen heeft in haar zestienjarige bestaan. Maar op een dag gebeurd er iets zo vreemds met haar beste vriend en ze vertelt na heel wat getwijfel een grote leugen. Zo komt ze erachter dat liegen eigenlijk wel heel gemakkelijk is. Op die manier wordt ze het grootste liegebeest van haar generatie. Tot er weer een vreemde gebeurtenis gebeurd en zo echt elke leugen die ze vertelde uitkomt. Iedereen die haar kende is zwaar teleurgestelt in haar of is zelfs kwaad. Iedereen laat haar vallen en onze zestienjarige meid valt in een diepe dondere put zonder vrienden, helemaal alleen. En zo zal ze alles moeten proberen goed te maken met iedereen, want zonder vrienden sta je nergens. Het Engeltje Waarheid zal de strijd aan moeten gaan met Duiveltje Liegebeest.
kortverhaal: van liefde tot een doodskist of twee.
kortverhaal: van liefde tot een doodskist of twee. Een kortverhaal dat ik overlaatst geschreven heb. Misschien kan je wel al wat afleiden uit de titel waarover het gaat. Het kortverhaal zelf zal te lang zijn om hier op te zetten, maar je kan het mij ook altijd vragen door te sturen. Je hoeft dan enkel maar een mailtje te sturen. Hier volgen enkele alinea's van mijn kortverhaal zodat je toch een beetje een beeld krijgt van het verhaal.
korte inhoud:
"Mia is vermoord! riep Jules door de telefoon. Hij hoorde een zucht. Jules, weet je eigenlijk wel hoe laat het is? gaf ze als antwoord, ik moet morgen gaan werken. Ze klonk verveelt en zuchtte nogmaals. Belde hij haar nu ook al midden in de nacht op voor zijn flauwe mopjes? Maar, maar ,stamelde Jules. Luister, in het begin waren die mopjes van jou zeer fijn, maar te veel is te veel. Dit kan zo niet langer. Het spijt me Jules, maar kruip terug in je bed en ga slapen. Ik ga dat ook doen. Slaapwel Jules. En ze hing de hoorn op.'" ... "Hij had bloemen gekocht voor haar. Hij droeg zijn beste pak en was goed gezind. Mario. Hij viel al jaren op zijn twee jaar jongere collega. Hij kon elke vrouw krijgen die hij maar wilde, maar hij had zijn zinnen op haar gezet. Ze viel niet op, deed gewoon haar werk. Maar op een dag bekeek hij haar eens onopvallend, en hij had haar knap gevonden. Haar halflange donkerblonde haren die golfden, haar groene ogen die hem deden denken aan de zomer, haar blos op haar wangen die ze altijd had, haar zonnegebruinde huid, Wat was hij verliefd op die vrouw. Hij wist zeker dat hij haar krijgen kon. Het was een zonnige dag. Deze avond zou hij naar haar thuis gaan en de bloemen geven." ...
"Jules was die nacht in slaap gevallen in zijn zitbank. Hij schoot wakker. Huh? Ben ik niet in mijn bed gaan liggen? vroeg hij zich luidop af. Hij ademde diep in en uit. De lucht die hij in zijn longen voelde deed deugd. Hij zette zich recht en stapte naar de keuken. Zijn ontbijt bestond uit vier boterhammen met confituur, een tas hete koffie, een appel en een stuk chocolade. Wat was zijn planning voor vandaag? Haar opzoeken? Hij dacht even na. Misschien moest hij haar bellen. Maar nee, dan zou ze vast weer de hoorn opleggen en dat wilde hij niet riskeren. Misschien moest hij haar opzoeken. Maar ze zei dat ze moest gaan werken. Er zat dan maar één ding meer op " ... "Linda zat thuis. Ze moest maar blijven denken aan Mario. Hij liegt tegen me, dat weet ik zeker, zei ze jaloers, maar waarom? Ze dacht even na. En hoe langer het duurde, des te meer kreeg ze een woedend gevoel. Het is vast een andere vrouw! Ben ik niet goed genoeg meer misschien? Hij had na ons laatste afspraakje gezegd dat we zouden trouwen. En ineens kreeg ze een idee. Die man moet in het oog gehouden worden! Niets of niemand komt tussen ons huwelijk! Linda was woedend en werd roekeloos. Ze zette zich recht, nam alles wat ze nodig had en vertrok." ... "Mario vond dat ze lang weg bleef en ging kijken. Welke onnozele hals verpestte zijn avond? Toen hij in de gang stond, ging een vlaag van angst over zich heen. Zijn overwinning stond daar met een pistool tegen haar rechterslaap geduwd. " ... Het einde vertel ik natuurlijk nog niet...
boek: De nachtmerrie Ik kan niet stoppen met fantasie! Het is gewoon iets fantastisch. Hier volgt, zoals altijd, de korte inhoud:
korte inhoud:
"Badend in het zweet werd hij wakker. Het leek of hij uren geslapen had, toch was hij maar een half uurtje weggeweest. Minuten duurden lang, de nacht leek eindeloos. Hij was te moe om wakker te blijven en hoopte dat hij niet weer een vervolg droomde waarvoor hij wakker geworden was. Zijn kamer was stikdonker en geen enkel geluid was hoorbaar buiten zijn eigen gehijg. Het was al de tweede nacht dat hij een vervolg op die nachtmerrie had..."
Jérijn leeft in het dorp Nerevoteb, niet zo heel ver afgelegen van enkele grote steden van zijn wereld. Op een nacht kreeg hij een vreemde droom. En elke nacht droomt hij het vervolg van de vorige. In het begin leken de dromen niet zo erg te zijn, tot ze erger en enger werden zodat het verschrikkelijke nachtmerries werden. Het wordt zo erg dat Jérijn niet meer durft te slapen, maar iets zorgt ervoor dat hij telkens weer in slaap valt. Hij zoekt hulp bij enkele dokters uit de omliggende steden, maar die hebben weinig raad. Tot hij op een dag rondloopt in de stad en een oude man tegenkomt. Een man die zonder dat hij het hem ooit verteld had zijn probleem kende. Hij geeft Jérijn de raad om zijn nachtmerries aan te gaan en erin te zoeken naar een oplossing voor zijn probleem. Dit doet hij, en als later blijkt dat het een noodkreet is van een ander volk, ver van zijn dorp verwijderd, bespreekt hij met de oude man dat hij het volk zal opzoeken. Een lange tocht als gevolg, verschillende gevaren die hij moet doorstaan en nog steeds vervolgen van de nachtmerrie. Eindelijk aangekomen bij het andere volk, lijkt er helemaal niets aan de hand te zijn! Maar schijn bedriegt, grote gevaren liggen op de loer. Meer daarvan wordt duidelijk als hij degene vind die de noodkreet "verzonden" had. Het is het meisje Avere, een jonge priesteres. Zij legt hem uit hoe ze bij hem terecht gekomen is en waarom. Dat heeft te maken met een speciale gave die hij heeft en een band, want om de een of andere reden heeft hij een sterke band met haar. Maar beiden moeten er nog achterkomen hoe dat komt. En dat gebeurd op een nogal vreemde manier...
Boek: De Bedreiging Weer een fantasieverhaal (zoals gewoonlijk). Aan dit verhaal heb ik geregeld dingen veranderd. Misschien gebeurd dat in de toekomst wel weer, maar ik zie nog wel. En zoals altijd...volgt nu de korte inhoud
korte inhoud: De wereld van H'hama is waar we ons bevinden voor dit verhaal. Het is een immens grote wereld met een bevolking die nog niet zo groot is. Alle dorpen en stammen liggen dan ook ver van elkaar verwijderd. The Shaoti, een stam die leeft in een vruchtbaar gebied van de wereld leeft er vredig. Erg hoog zijn ze niet ontwikkelt. Ze jagen nog met speren, leven in primitieve hutjes, hebben stenen tot werktuigen ontwikkelt,... En al eeuwen lang is er nooit iets geweest. De dagelijkse dingen gebeuren gewoon. Maar dan komen er problemen in het spel. Het begint met de baby van Kona, een zoontje dat ze Rutan noemt. Maar hij is misvormt volgens de andere stamleden. Zijn gezicht en lichaam is zeer verschillend ten opzichte van de andere jongens uit de stam. Kona ziet hem nochtans als een normale baby en tegen alle protest in van de anderen is ze vastberaden hem op te voeden. Maar hoe meer Rutan opgroeit, hoe meer de andere stamleden hem als een bedreiging gaan zien. Mensen lopen ongerust rond, kinderen moeten naar binnen van zodra hij in de buurt komt, geen enkele man van de stam vindt Rutan waardig om te leren jagen,... Sinds de geboorte van Rutan is Kona ook nooit meer volledig geaccepteerd door de stamleden, maar zij trekt zich daar niets van aan. Zij houdt van haar zoon. De man van Kona, Njakhar, heeft haar verlaten toen ze ervoor koos Rutan op te voeden en niet aan zijn lot over te laten door het ergens in de bossen te leggen. Per jaar, per maand, per dag wordt de onverklaarbare haat en angst tegen Rutan groter. Voor hem is het een zwaar bestaan in The Shaoti. Zeker als Kona sterft. Zijn moeder die hem beschermde, is er ineens niet meer en sindsdien zijn de mensen van The Shaoti echt niet meer tegen te houden. Rutan komt daardoor onder zware druk te staan. Hij weet dat hij anders is en weet dat hij een totaal ander gezicht heeft, maar daar kan hij toch niets aan doen? Daardoor gaat hij op zoek naar de waarheid. De oorsprong van De Bedreiging...
gedicht: Mijn allerbeste vriend Dit is een gedichtje voor mijn allerbeste vriend... Ik moet toegeven, het was soms niet gemakkelijk om een goede woordkeuze te vinden, maar uiteindelijk is het me toch gelukt. Ik heb er ook nog andere versies van, maar persoonlijk vond ik deze de beste...
gedicht: Voor mijn allerbeste vriend, die alleen het allerbeste verdient, heb ik een wens, want hij is zo'n fantastisch mens.
Wat ik wens, voor die ó zo fantastische mens, is het allerbeste en alleen dat, want dat lijkt me wel wat.
Mijn allerbeste vriend, hij die het allerbeste verdient, blijft voor altijd in mijn hart, want voor mij is hij iemand apart.
En niemand die onze band verbreken kan! Zelfs geen leger van 10 000 span! Onze vriendschap is eeuwig en nooit zal die vergaan, Mijn allerbeste vriend...voor jou zal ik er altijd staan.
boek: De laatste jaren... In dit verhaal heb ik weer eens een ik-perspectief gebruikt. Het zijn weer de gedachten van een meisje, leeftijd 15. En ze vertelt de gebeurtenissen van de voorbije jaren... Hier volgt weer een korte inhoud.
korte inhoud: "Al mijn emoties van de vorige jaren vereeuwig ik op papier, schrijf ze uit mij. Met een inkt van emoties zet ik deze woorden neer, schrijf ze op met een hand dat wel bezeten lijkt. ..."
Dit verhaal gaat over Madelin. Ze is 15 jaar, woont in bergachtig gebied en je kan wel zeggen dat ze nogal een stil persoon is. Ze houdt van denken terwijl ze lange wandelingen maakt,... Maar de laatste jaren heeft ze veel dingen gehad om over na te denken. Allerlei gebeurtenissen die haar overspoelden, nieuwe mensen die ze ontmoet en waar ze na een tijd problemen mee krijgt halen haar in een draaikolk van emoties... " Oh, had ik je maar nooit ontmoet... Dat heb ik echt vaak gedacht sinds ik haar kende..." " 'Laat me allemaal gerust! Ik wil alleen zijn, ik heb niemand nodig!' " ... Natuurlijk zijn daar ook goede gebeurtenissen bij, het kan niet altijd slecht zijn hé! " Ik had nog nooit zó gelachen in mijn leven, hij is de beste gewoon. Mijn beste vriend voor eeuwig..." " 'Weet je? Jij maakt me echt gelukkig! Ik wil voor altijd bij je zijn...' "
" Ik weet nog dat hij me voor zijn vertrek zei: 'Wees vrij klein vogeltje en vlieg weg naar een oord waar alleen het geluk op je wachten zal.' En ja, nu ben ik vrij. Vrij van alle dingen die me gevangen hielden als een vogel in een kooi."
reeks: De jacht op het onbekende Het heeft een tijdje geduurt, maar hier volgt dus deel 5 van mijn reeks, meteen ook het laatste boek.
boek 5: De jongen...
korte inhoud: Men is niet allemaal geslaagt voor de testen. Magwene uiteraard wel, zij krijgt toegang tot het nieuwe continent. Maar ook daar blijft de miserie aanwakkeren. Het is een kat-en-muisspel aan het worden in de immens grote stad, Harrakhan. Maar met wie? Dat is de vraag. Tegelijkertijd vallen de laatste stukjes van de puzzel op de juiste plaats. Maar veel tijd heeft Magwene niet om erover na te denken. Het lijkt wel of niemand ook veilig is in Harrakhan. Het gevaar zit allen op de hielen. En dat niet alleen... Magwene lost het raadsel op van het jongentje dat vele jaren terug op misterieuze wijze verdween. Maar haar ontdekking is zo macaber dat ze zou gewenst hebben het nooit gelezen te hebben... Maar ook na de waarheid zijn er nog steeds raadsels en mysteries die opgelost moeten worden. Het is zelfs zo dat Magwene zich af en toe toch afvraagt waarom ze zo in de problemen zit... Ze heeft het niet bepaald gemakkelijk gehad. Er staan nog een heleboel avonturen te wachten!
reeks: de jacht op het onbekende Hier volgt deel 4 van mijn reeks... Een van de laatste boeken van de reeks.
boek: het nieuwe continent
Korte inhoud: Magwene en haar groep zijn bijna weg van het Pad Der Gevaren. Er wordt verwacht door iedereen dat hun tocht bijna op zijn einde loopt. Iedereen heeft zo lang uitgekeken naar de dag dat ze allen gezond en wel in het nieuwe continent aankomen. Twee maand hebben ze nodig gehad om te komen waar ze nu zijn. En het merendeel van al die tijd hebben ze rondgedwaalt op het Pad Der Gevaren. Maar... Een van de laatste dagen gebeurt er iets wat ieders leven zal veranderen. Nee, dat hadden ze niet verwacht! Toch moeten ze verder met hun tocht. Die overigens moeizaam nog drie dagen duurde. Nu komen ze aan een kaal en woestijnachtig landschap. Er is tot aan de horizon niets te zien wat op een continent lijkt. Maar ze moeten door. Droogte steekt de kop op, er is maar weinig water meer en iedereen krijgt een verschrikkelijke dorst. Honger is ook al zoiets. De voedselvoorraden raken snel op. Het continent lijkt oneindig ver te gaan tot dat Magwene in de verte iets ziet. Met alle haast lopen ze er naartoe. Maar het blijkt enkel een restante van een grote poort te zijn. Het is al laat dus ze besluiten daar de nacht door te brengen. Die nacht komt nog een ander gevaar opduiken. Een verwoestende zandstorm dreigt hen te vermorzelen. Maar de groep blijft ongedeert om de een of andere reden. Ze vinden elkaar snel terug, maar waar zijn ze nu? Ze staan weer voor een poort. Een poort die veel groter is dan die waar ze de nacht doorbrachten. Ze hebben het nieuwe continent bereikt! Maar voor ze de poort door mogen, moeten ze eerst bewijzen dat ze het waard zijn om binnen te mogen...
reeks: de jacht op het onbekende Dit is deel 3 van mijn reeks. Ik hoop dat het een beetje in de smaak valt
boek 3: Het pad der gevaren
korte inhoud: Een heleboel gepuzzel! Zo'n wending blijkt de tocht te hebben. Zoeken naar de juiste weg en ondertussen een gevaarlijk kat- en muisspel spelen met verschrikkelijke monsters en vreemde wezens. Het is voor Magwene en de rest van haar groep geen lachertje! Op een bepaalde dag komen ze vreemden tegen die eveneens op de vlucht zijn voor het wezen en zijn leger. Naar het schijnt weten zij de weg naar het nieuwe continent. Daarvoor moeten ze wel een gevaarlijk pad volgen: het Pad Der Gevaren. Ze vertrouwen de vreemden en volgen hen. En al snel komen ze tot de conclusie dat de weg die ze volgen zijn naar niet gestolen heeft! Het ene gevaar na het andere moet worden getrotseerd en de ene vloek na de andere wordt over de hele groep uitgesproken. Op een bepaald moment werken enkele van die vloeken ook wel. De vreemden (dat zijn er 2) worden onbetrouwbaar en slepen nog meer gevaren mee verder op de tocht. Magwene kan geen enkele bezwering vinden die de vreemden kan helpen terug normaal te doen. Na een kort overleg met de groep komen ze tot het besluit dat ze zo snel mogelijk van die vreemden af moeten geraken. En eigenlijk zijn het al geen vreemden meer, want al die dagen hebben ze samen geleeft als een hechte groep en kenden ze elkaar eigenlijk al goed. Met andere woorden, Magwene moet proberen samen met haar groep een stel vrienden achter te laten. Lukt dat wel? En wat heeft dat ene monster bij de tot nu toe laatste aanval gezegt? Iets over een kwade kracht van 20 jaar geleden die zich ontwikkelt heeft? De zogenaamde Onbekendheid? Hier moet Magwene meer over weten. Misschien kan ze zo de puzzel vervolledigen. Er speelt heel veel in haar hoofd rond nu. Ze moet afgeraken van een 2 vrienden die vervloekt zijn, ze moet iedereen veilig het Pad Der Gevaren overkrijgen want ze zijn al te ver om terug te keren en daarbij wil ze nog eens het misterie van de Onbekendheid oplossen. Wat nog eens in haar hoofd rondspookt is de vraag waarom ze dat dossier heeft meegenomen van dat verdwenen jongentje. Nog steeds is er geen reden, ze heeft zoveel achtergelaten, maar dat dossier nam ze onbewust mee. Zat er daar een helpende hand achter? Iemand die meer weet? Magwene heeft een doel: alle misteries oplossen samen met alle problemen en gevaren.
reeks: de jacht op het onbekende Wat hier volgt is het tweede deel van mijn reeks.
boek 2: Het jagersinstinct
korte inhoud: Magwene is met een deel van de bevolking van Thérem in 'de bossen van Rhoch' geraakt. Allen moeten ze zich haasten, want een grote voorsprong hebben ze niet op mogelijke achtervolgers. Nu moeten ze gewoon zo snel mogelijk uit de bossen geraken. Dagenlang dwalen de mensen in 'de bossen van Rhoch' rond en op een dag komen ze per toeval op een open plek. Maar al snel willen ze er weg! Het is die vreemde plek waar er wolken enkele meters boven de grond zweven. De beelden die ze daar zien zijn afschuwelijk. Magwene denkt dat deze plek wel eens te maken zou kunnen hebben met het wezen dat de dorpen volop aanvalt met zijn leger. Te lang stonden ze op die open plek. Het gevaar loerde. Magwene zit met enkele mensen nog verstopt in het bos. De rest van het volk zit verspreid in het bos in paniek. Eigenlijk weet ze niet wat er met hen gebeurd is. Ze hoopt gewoon dat ze zich verstopt hebben. Twee dagen blijft Magwene met enkele mensen nog verstopt op hun verstopplaats. Daarna besluiten ze te gaan zoeken naar de rest. Ze hebben afgesproken dat ze maar twee extra dagen zullen zoeken, ze moeten nog steeds zo snel mogelijk uit de bossen geraken. Ze geraken er uit. Nu kan de echte tocht beginnen. Maar problemen blijven zich opstapelen en het gevaar blijft hen op de hielen zitten. Allen hebben ze het door, deze tocht wordt vechten om te overleven. Telkens ze denken dat het einde in zicht is, blijkt het toch nog ver weg te zijn. Het lijkt wel een illusie... De mensen moeten proberen overleven met hetgene wat ze meegenomen hebben uit Thérem. Magwene heeft om de een of andere reden het dossier mee van dat kleine jongetje dat 20 jaar geleden op mysterieuze wijze verdwenen was. Dat merkt ze pas als ze uit de bossen zijn. Ze kan zich niet herinneren dat ze dat meegenomen heeft toen ze op de vluchtten uit het dorp. Nu staat ze voor een groot raadsel. Het hele gedoe is als een puzzel van duizenden stukjes die in elkaar gezet moet worden. Al enkele stukjes van de puzzel komen op zijn plaats enkele dagen verder op hun tocht naar het andere continent...
reeks: De jacht op het onbekende Een fantasiereeks... Het idee kwam totaal onverwacht in me op, maar ik wil er toch voor gaan. Hoeveel boeken het zullen zijn weet ik nog niet precies, dat zal de tijd nog moeten uitwijzen.
boek 1: Op de vlucht voor het kwaad
korte inhoud: We bevinden ons in het dorp Thérem. Op een uiterst misterieuze wijze is er daar 20 jaar geleden een klein jongetje verdwenen. De inwoners van Thérem hebben hem jarenlang gezocht, maar ieder spoor ontbrak. Men heeft het kleine jongetje nooit meer teruggezien. Deze gebeurtenis heeft Thérem tot nu toe altijd al kunnen verzwijgen. In het huidige Thérem spreekt niemand er meer over. De helft van de inwoners gelooft het niet meer, de anderen hebben er hun eigen versie van gemaakt en zo wordt dus de waarheid over het hoofd gezien. Niemand van Thérem kent de échte waarheid meer. Niet ver van Thérem, op een open plek in 'de bossen van Rhoch', zweven enkele duistere wolken enkele meters boven de grond. Maar dat is iets wat de bewonders van Thérem niet kunnen zien. 'De bossen van Rhoch' zijn te diep en te gevaarlijk. Wilde beesten, bannelingen, vloeken en spreuken,...je kan het er allemaal vinden. Magwene Meghora is een bewoonster uit Thérem. Ze heeft juist een magische opleiding achter de rug en kan nu beginnen werken bij de MIM's ( Meesters In Magie). Die houden zich bezig met het oplossen van zaken in Thérem. Na er een maand te hebben gewerkt val Magwene's oog op een oud dossier. Het dossier van de verdwijning van een klein jongetje 20 jaar geleden. Ze bestudeert het en houdt het bij zich thuis in bewaring. Enkele maanden later is er onrust in het dorp. Een van de boodschappers komt in Thérem met de melding dat er verschillende steden en dorpen aangevallen zijn door een bepaald wezen. Wie weten ze niet, want hij draagt een zwarte cape, met een grote kap die een duistere schaduw op zijn gezicht laat vallen. Hij valt dorpen aan met een groot leger gemuteerde wilde beesten. Angst wordt er in Thérem gezaait wanneer een paar dagen later weer een boodschapper aankomt met het nieuws dat er al 2 dorpen vernietigd zijn en het wezen op weg is naar Thérem met een deel van zijn leger. De MIM's maken zich onmiddellijk gereed voor het weren van een aanval. Magwene heeft haar twijfels. Als het wezen door de bescherming van de andere dorpen geraakt, zal het zeker ook door dat van Thérem geraken. Nochtans, een bescherming is een zeer machtige spreuk. In plaats van zich te concentreren op de bescherming, gaat Magwene op zoek naar een vluchtroute voor het geval dat het wezen er in slaat de bescherming te breken. Ze vind er een. Als ze de tunnels volgen die ze gevonden heeft, kunnen ze veilig aankomen in ' de bossen van Rhoch'. Eens daar gekomen kunnen ze een route volgen die naar een totaal ander continent leidt. Maar eerst resten nog enkele vragen: Wie of wat is het wezen? Waar komt het vandaan? Zullen de mensen van Thérem succesvol de route kunnen volgen?...
boek: Na de brand Dit verhaal is weer eens iets nieuws dat ik heb geprobeerd. Volgens mij is het een redelijk moeilijk verhaal om te verwoorden qua gebeurtenissen van de personnages... De verhaallijn heb ik alleszinds al opgesteld Sommige dingen kunnen wel nog verandert worden.
korte inhoud: Mia Wagemans en Celine Jacobs zijn de beste vriendinnen en echt onafscheidelijk. Alleen, het verhaal speelt zich in het begin af in een weeshuis. Jarenlang gaat het er fantastisch goed, tot dat het weeshuis afbrandt en Celine en Mia beiden in het ziekenhuis terecht komen. Celine ligt weliswaar in een diepe coma, Mia had een grote brandwonde op haar rechterarm en geheugenverlies doordat ze een houten balk op zich kreeg toen het weeshuis in lichterlaaie stond. Mia mocht dan ook al veel vroeger naar huis dan Celine, want die heeft zo'n 3 maanden in een coma gelegen. Maar Celine heeft geen geheugenverlies en vraagt zich af waar Mia is. Elke dag werd die hoop kleiner. Als Celine voldoende op krachten is, wordt ze overgeplaatst naar een ander weeshuis. Van Mia heeft ze nog steeds niets gehoort. Aangekomen in het weeshuis merkt Celine dat Mia er niet is. Stilaan denkt ze dat haar beste vriendin haar in de steek gelaten heeft. En nu gaan we even Mia volgen. Zij was overgeplaatst naar een ander weeshuis dan Celine. Maar ze heeft geheugenverlies, dus kennen doet ze Celine niet meer. Ze weet zelfs niets meer over de brand. Ze geraakt er bovenop en gaat verder met haar leven. Celine die kapot was van het verdriet geraakt er na lange tijd pas over. En 15 jaren verstrijken... Mia is nu 24 jaar en Celine 26. Maar al die jaren hebben ze nog steeds niets van elkaar gehoort. Mia Wagemans is vrijgezel, heeft een job als lerares aan de lagere school, leidt een gelukkig leven. Op een dag krijgt ze een brief van een oude vriend uit het weeshuis (hetgene dat afgebrandt was). Hij nodigt Mia uit voor een verassingsfeest voor zijn vrouw. Mia besluit te gaan, het was al 5 jaar geleden dat ze hem nog gezien had. Celine Jacobs is ondertussen al 2 jaar getrouwd met Tim Van Duyse en samen hebben ze een zoontje Alexander. Even als Mia is Celine ook een lerares aan de lagere school (niet op dezelfde school uiteraard). En dan komt de dag van het verassingsfeest. Herinneringen komen stilaan bij Mia te boven als ze Celine weerziet. En Celine is zeer verrast als ze Mia weerziet.
boek: Dit oordeel moet je zelf maar maken Deze lijkt misschien wel wat op mijn vorige verhaal dat hierop staat. Het valt weer onder het genre fantasie...(zoals de meeste van mijn verhalen ) Eigenlijk zit er in elk verhaal wel wat fantasie...
korte inhoud: Mandra is een meisje uit de Orde van Vassama. Een Orde die haar cultuur is. De dagtaken van de Orde voert ze uit, doet mee met de rest van de leerlingen van de Orde en eigenlijk was ze niet zo een opvallend type in de groep. Ze neemt de Orde zeer serieus. Maar aan dat onopvallende gedrag komt toch een einde. En dat gebeurt wanneer dat Mandra verneemt dat zij de Uitverkorene is. Als je de Uitverkorene bent, wordt je geëerd door de Orde als een godin, maar wordt uiteindelijk zeer goed beschermt. Het zit namelijk zo: De Orde van Vassama is niet de enige orde, er zijn nog tal van andere Orden. Die zijn niet echt vriendelijk gezind tegenover elkaar. Om de duizend jaar wordt er een Uitverkorene geboren die ervoor moet zorgen dat geen enkele Orde de totale macht bereikt, want dat zijn de regels. Maar de Orde die de Uitverkorene kan verslaan krijgt eveneens de totale macht, maar die macht zou nog veel sterker zijn. Het komt er dus op neer dat er jacht wordt gemaakt op de Uitverkorene. De Orde die de Uitverkorene beschermt (dat is de Orde waar de Uitverkorene geboren is) kan de absolute macht niet bereiken. In een mum van tijd weten alle Orden dat Mandra de nieuwe Uitverkorene is. Vanaf die moment zal ze moeten vechten voor haar bestaan en alles toepassen wat ze geleerd heeft van haar meesters qua denken en qua vechttechnieken. De strijd om de totale macht begint...
boek: Welkom aan de Duistere Zijde Deze heb ik gisterenavond nog verzonnen. En weer is het een fantasieverhaal, mijn lievelingsgenre. Dit verhaal gaat uiteindelijk over het streven naar de absolute macht van de wereld (in het boek Macht Van De Wereld). Maar voor die fase komt er nog een totaal andere wending aan te pas.
korte inhoud: Nuranthé leeft in een vredig dorpje dat Tureize heet. Ze leeft er vredig met haar ouders, haar vrienden en andere dorpsgenoten. Met andere woorden, ze is gelukkig. Maar op de Nacht Van De Waanzin ( een traditioneel feest in Tureize) heeft ze een droom. De Heer Thanzakhon (Heer van De Duistere Zijde) komt in haar droom. En hij vertelt haar dat ze zijn beeld moet volgen, omdat alles wat ze kent een leugen is. Eerst dacht ze dat het gewoon een nachtmerrie was, maar de dag erachter hoort ze een stemmetje in haar hoofd. En een bijzondere gave is nu de hare: ze kan zien wat anderen denken. En ze ziet eveneens beelden van slechte dingen die de mensen die ze dacht te kennen haar gedaan hebben. Nuranthé spreekt er met niemand over. Die nacht krijgt ze weer Thanzakhon te zien in haar droom. Hij probeert haar aan zijn zijde te krijgen, haar te overtuigen Duister te worden, maar Nuranthé is nog niet volledig overtuigd. Ze probeert alle dingen die hij haar laat zien te negeren, maar ze wordt er stilaan gewoon ontmoedigd van. Na een week van beelden te hebben gezien, is ze overtuigd. In haar droom verklaard ze aan Thanzakhon dat ze naar de Duistere Zijde overstapt. Sinds die dag werd Nuranthé een van wreedste en ergste personen die haar wereld ooit gezien heeft. Een duizend jaar durende oorlog als gevolg. Nuranthé is een van de belangrijkste personen van de Duistere Zijde, en ook zij probeert nu mensen aan haar kant te krijgen door te verschijnen in dromen. Ondertussen voert ze veldslagen met een leger van afschuwelijke beesten, Anthéen genaamt. Nuranthé speelt daardoor een gevaarlijk spel met de Verlichte Zijde, de tegenhanger van de Duistere Zijde. Het is een race naar de Macht Van De Wereld. De kant die daarover beschikt is onsterfelijk, onverslaanbaar en zal eeuwig heersen over de wereld. Wie wordt er de Heerser? De Verlichte Zijde, of de Duistere Zijde?
boek: wat ik denk van... De titel zegt het zelf! Wat vindt het hoofdpersonage van de mensen die ze ontmoet. Dit boek gaat over een meisje. Een meisje uit de humaniora die gewoon de les volgt, maar als we eens dieper in haar gedachten gaan kijken zien we soms pure haat of vriendschap,... Ook al zie je dat niet aan de buitenkant van haar. Aan de buitenkant is het hoofdpersonage zeg maar normaal (dat valt te zien wat je zelf normaal vind natuurlijk), maar binnenin schuilt er soms een diepe afgunst voor bepaalde personen. De verhaallijn is er wel, maar ik twijfel nog aan iets... Ik denk er sterk aan wat fragmenten van haar dagboek erin te steken, gewoon kwestie van haar gevoel duidelijk te maken. Dat lijkt me wel wat.
korte inhoud: "Met een angstaanjagende blik zit hij daar. Vanvoor. Loerend naar een prooi. Loerend naar de eerste die ook maar de kleinste misstap begaat. Niemand ontkomt aan zijn ijzige blik die je nachtmerries bezorgt als de blikken kruisen. En zo stel je jezelf dan de vraag: 'Wat heeft hij vandaag gegeten?' Het lijkt wel of hij nog nooit gelachen heeft en dat zie je aan die diepe boosaardige rimpel die op zijn voorhoofd staat. En als je recht in zijn ogen kijkt wordt je blik vastgezogen aan die twee angstaanjagende kijkers van hem, die je niet loslaten tot ze je duidelijk gemaakt hebben hoezeer hij je ook haat. ..."
Ellen is een normaal meisje volgens iedereen uit haar klas. Een gemotiveerde vierdejaars studente uit de humaniora, heeft veel vrienden, haalt redelijke punten,... Maar laten we de lezer eens kennis maken met de échte Ellen. Dit boek gaat het meeste over wat ze vind van haar leraren, maar ook over vrienden, familie, kennissen,... De gedachten van Ellen zijn niet altijd even vriendelijk. Soms wel, soms ook wel grappig, gewoon niet altijd. Ook zichzelf spaart ze niet aan een reeks van gedachten. In haar dagboek schrijft ze verhalen op van de dag zelf. Hoe die verlopen is,... Ook gevoelens vinden we erin terug. Ellen moet je zelf eigenlijk leren kennen, en zo kun je wel oordelen of je ze wel fijn vind of niet...
" Ze zuchtte en schreef verder in haar dagboek... 'Waarom zijn leraren altijd bezig over perfecte studiemethodes en schema's? Is dat om te weerleggen dat ze er vroeger zelf niks van bakten misschien?...' "
boek: de sluiper van Kha'ajesh Wat hou ik toch van fantasie! Mijn recentste boek tot nu toe. Ik heb iets nieuws geprobeerd. In dit boek probeer ik het leven in een stam te omschrijven. De stam Kha'ajesh genaamt. Meer info erover in de korte inhoud.
korte inhoud: Omschrijven we het leven uit de Stam Kha'ajesh. Een stam die diep in de bossen van Channou leeft. De mensen in van de stam leven er vredig samen. 's Avonds is het de gewoonte dat de medicijnman van de stam verhalen vertelt. Dan zit iedereen rond het Grote Kampvuur en na de verhalen van de medicijnman (de Uhr) geven nog andere stamleden voorstellingen rond het kampvuur. De Stam Kha'ajesh houdt hun tradities levend: een vredevol leven, 's avonds gezamenlijk bij het Grote Kampvuur zitten, de Ochtendgroet, de Volle Maan feesten,...
Zo vertelt de Uhr op een avond rond het Grote Kampvuur het verhaal van de Sluiper van Khaajesh. Het was een ontroerend verhaal, vol liefde, vol spanning, met ontroerende gedeelten, met triestige delen, met griezelelementen, gruwelijke gebeurtenissen,
Kharjen is zo gefascineerd door het leven en het doen en laten van de sluiper van Khaajesh, dat hij hem begint te imiteren. Wat eerst als een spelletje bedoeld was, lijkt uit te lopen op verschrikkelijke gebeurtenissen vanaf het moment dat de echte geest van de sluiper van Khaajesh opduikt. Zelfs de Uhr kan er niets aan doen, maar hij is vastbesloten om een oplossing te zoeken
boek: de keuze Een fantasieverhaal weer (ik laat mijn gedachten graag de vrije loop gaan, daarom kies ik heel veel voor fantasie ). Deze heb ik ook tijdens de les gefantaseert, het waren woorden uit een klasgesprek die ik opving en waar ik dan een verhaal rond bedacht heb...
korte inhoud: Iedereen moet al eens keuzes maken. Wel, in dit verhaal komen we in 'Het Land Zonder Keuzes' terecht. Mensen hebben niks te kiezen en volgen klakkeloos alle regeltjes op die ze voorgeschotelt worden. Dat heeft te maken met een vloek. De oergod Mesmerius kon nooit keuzes maken volgens een legende en daarom heeft hij een land gecreëerd waar keuzes niet van toepassing zijn: 'Het Land Zonder Keuzes'. Maar Mesmerius heeft een tegenstander, een andere oergod Frizeen, die deze vloek ongedaan wil maken. Hij is namelijk de god van de keuze. Alle andere landen van de wereld doen verzoeken aan hem als ze een keuze moete maken. Het komt er eigenlijk op neer dat Frizeen gewoon wil dat iedereen hem eert en niemand anders. Dus Frizeen zal er dan ook alles aan doen om de vloek van Mesmerius te verbreken. Maar hoe hij dat zal doen? Dat is de vraag!
boek: De laatste wereld Deze keer ga ik voor Science-fiction en fantasie samen. Wat hier volgt is een korte inhoud zoals gewoonlijk...
korte inhoud: In een sterrenstelsel dat miljarden lichtjaren van het onze ligt, leven er Crafts. Ze worden minstens 3 meter groot, zijn tweevoetig, hebben hoeven in plaats van voeten en handen hebben ze wel, maar met 7 vingers aan elk hand. Verder hebben ze nog een donkergrijze vacht en een soort staart die tot aan de grond reikt. Hun gezicht is spits, ze hebben een soort rattenneus en zwarte ogen. Crafts hebben geen lippen, hun gevaarlijke en dodelijke tanden zijn altijd zichtbaar. Dat is een kleine beschrijving van hen. De wereld van de Crafts wordt bedreigd door een zeer intelligent ras: de Sheya's. Sheya's zijn een zeer moordlustig volk en telkens als ze een planeet overwonnen hebben, vernietigen ze die. De Crafts hebben maar 3 planeten waar leven voor hen mogelijk is. En hun wapens en vechttechnieken zijn veel minder opgewassen tegen die van de Sheya's. De Sheya's zijn dan misschien wel sterk, de Crafts geven zich niet gemakkelijk over. Beide partijen hebben in de Grote Oorlog allebei overwinningen en verliezen. De Crafts zijn wel zo slim om zich te verdelen over alledrie de planeten waar zij kunnen leven. Uiteraard zijn de Sheya's ook op alledrie de planeten aanwezig en ze hebben plannen uitgewerkt om de Crafts volledig uit te roeien. Het is hun bijna gelukt...
boek: Hetzelfde, maar met een klein verschil. Dit boek heb ik uitgevonden tijdens de les. Weer zou je er het genre fantasie op kunnen plakken. Ik heb er wel enkele dagen voor nodig gehad om deze verhaallijn in orde te krijgen. Let wel niet op de nogal vreemde namen die ik gekozen heb, maar dat hoort nu eenmaal bij mijn verhaal. Hier volgt dan ook de korte inhoud...
korte inhoud: Zacul woont in Tille. Een stad van een totaal andere wereld die wij kennen. Hij heeft alles wat hij nodig heeft om er gelukkig te zijn. Zo is hij erg gehecht aan zijn major Koshir. Een major is een vreemd wezen: het is een soort draakje, maar ze vliegen niet en spuwen ook geen vuur. Een major kan zeer snel reageren op de omgeving en houdt telepatisch contact met degene waar hij zich aan hecht. Majors kunnen speciale krachten ontwikkelen samen met hun baasje. Zacul is zeer geïnteresseerd in de krachten die hij zou kunnen ontwikkelen samen met Koshir. Samen trainen ze en samen ontwikkelen ze zeer zeldzame en zeer krachtige krachten. Maar dan komt er een vreselijke ziekte in Tille. De inwoners worden verplicht om in de stad te blijven zodat het dodelijke virus zich niet verspreiden kan over de hele wereld. Zacul wil iedereen helpen die hij helpen kan, maar hij staat machteloos. Op een week tijd is al een kwart van de stad gesneuveld aan het virus. Koortsachtig zoekt iedereen naar een methode om de ziekte te verdrijven. Ook Zacul, samen met Koshir en hun krachten. Maar wat beslis je als je erachter komt wat je zal moeten opofferen om de ziekte te vernietigen die al je vrienden en familie, ja zelfs je huisdier dreigt te laten sterven? En je weet dat de oplossing is dat het leven verder gaat maar met een klein verschil... Wat zal Zacul beslissen?
Als je denkt te weten wat hij beslist, mag je het gerust als reactie plaatsen
gedicht: je bent een vriend voor mij dit is een gedicht dat ik geschreven heb gewoon omdat het in me opkwam. Voor een vriend of vriendin, maakt niet uit voor wie. Ik zal altijd luisteren...
Denk je dat je onnozel bent? Want dat ben je niet! Ik heb geluisterd naar de woorden die je zei tegen mij, en dat zal ik ook blijven doen. En weet je wat ik vind? Je bent een vriend. Ik vind je niet onnozel, en degene die zegt van wel is een dwaas. Want die kent jou niet. Maar ik wel... Je bent een vriend omdat je praat met mij en omdat je mijn woorden begrijpt en ook al begrijp je ze niet, je luistert tot je ze begrijpt. Jij bent uniek, geen meeloper, maar jezelf. Je bent speciaal, en dat kun je niet zeggen van ons allemaal. Doe gewoon zoals je zelf wil, en hoe onnozel dat er ook uit kan zien als ik je punten voor vriendschap moest geven, kreeg je van mij een dikke tien!
de gedachtengang weer een boek. Het is een van de recentste die ik heb. Weer valt het onder de categorie fantasie. Deze keer heb ik eens gekozen voor een ik-vertelperspectief. Zoals al mijn boeken geef ik de korte inhoud weer...
korte inhoud: Ora is een meisje uit Triza die wil weten wie ze echt is vanbinnen. Op een dag staat ze op, alles gaat zijn gewone gangetje. Ze gaat op stap in de stad Triza, bezoekt wat vrienden en familie, gaat eens naar de winkels,...Onder de avond komt ze thuis, maar er is niemand te vinden. Geen ouders, geen kleine vervelende broertje, haar kat is er zelfs niet meer. Ze kijkt een tijdje rond en vindt uiteindelijk een klein rolletje perkament. Er staan alleen maar het woord "Millarianus" op. Natuurlijk weet ze niet wat het betekend en wil meteen op zoek gaan, want ze vind het hele zaakje ongelooflijk vreemd. Ze denkt even na en wil naar haar leraar wijsheid gaan. Ora loopt naar buiten, maar tot haar verbazing merkt ze dat er niemand meer is in de hele stad! Waar is iedereen naartoe? Wat betekend "Millarianus"? En de grote vraag is natuurlijk: zal ze ooit nog wel iemand terugzien?
dit is een boek waar ik al een tijdje aan bezig ben, maar nog bijlange niet af is. Het valt weer onder het genre fantasie en daarom ook dat er zeer vreemde namen in voorkomen. Ik zal, zoals ik dat met elk verhaal dat ik hierop zet doe, de korte inhoud geven. Een fragment zou ook kunnen, maar die zet ik er liever op als het boek klaar is (wat nog een tijdje kan duren weliswaar).
korte inhoud: Het verhaal gaat over Celestan Arimecia en Araton Kestra. Ze wonen in een soort middeleeuws dorpje genaamd "Het Dorp". Het hele dorp is straatarm, behalve dan dat ene kasteel dat een paar kilometer verwijderd staat van Het Dorp en waar de rijke eigenaar in woont met zijn familie. Celestan en Araton lopen op een avond nog wat rond op straat. Ze praten over het feit dat ze het beu zijn zoveel dagen te moeten werken op het veld voor een sneetje brood. En ze vertellen elkaar wat ze zouden doen moesten ze zo rijk zijn als de eigenaar van hun dorp. Celestan komt op het idee dat ze het eens aan de heks van het dorp kunnen vragen, Tsunia Ketchita. Ze spreken af dat ze dat zouden doen. Die nacht verschijnt Tsunia Ketchita in Aratons droom. Ze vertelt hem dat hij moet raden wat Celestan gewenst heeft, want anders zou ze hem vervloeken en naar de "Levende catacomben van Vylon" sturen. Araton raad het mis en Celestan is vervloekt. Nog maar juist op het nippertje kan hij zijn vriend redden en vanaf dat moment gaan ze samen op zoektocht naar rijkdom. Samen met het geestelijke contact van Tsunia Ketchita die hen tips geeft onderweg. Het wordt een gevaarlijke tocht vol avonturen, maar de vraag rest nu nog... Zullen ze ooit rijkdom vinden? En overleven ze beiden de gevaarlijke tocht wel?
Dit is een gedichtje dat ik geschreven heb onlangs, voor de persoon die mijn hart gestolen heeft Het was iets dat ineens in me opkwam.
de 7 regeltjes
In 7 regeltjes zeg ik jou dat ik zielsveel van je hou, je doodgraag zie. Mijn gevoelens voor jou zijn oneindig, ik wil je voor altijd dicht bij mij. Een leven met jou leiden, voor altijd aan je zij.
boek: beste vriendinnen voor altijd! Nog een verhaal. Deze vind ik verschrikkelijk moeilijk om te verwoorden. Dit vind ik een verhaal waarin mijn woordkeuze zeer belangrijk is. Weer geef ik de korte inhoud.
korte inhoud: Chris en Lisa zijn de allerbeste vriendinnen. Ze zijn onafscheidelijk en kennen elkaar al van toen ze peuters waren. Ooit hebben ze gezworen alles aan elkaar te vertellen, geen geheimen voor elkaar te hebben. En beiden houden zich aan die regel. Maar op een dag komt Lisa erachter dat Chris al jarenlang iets voor haar verbergt, een zeer groot geheim. Ze voelt zich daar niet goed bij en Chris en Lisa krijgen voor het eerst een heftige ruzie. Ze willen elkaar nooit meer zien. Drie maanden lang houdt Lisa het vol zonder haar allerbeste vriendin, maar ze kan haar uiteindelijk toch niet missen. Op een zomerdag wil ze naar Chris gaan en gaan zeggen dat het haar spijt. Maar dan krijgt ze te horen dat Chris die ochtend is omgekomen in een auto-ongeluk. Lisa's wereld stort in elkaar. Het laatste wat ze tegen Chris had gezegd was dat ze Chris haatte. Ze heeft er zoveel spijt van. Niemand kan haar troosten, Lisa wordt een gesloten persoon. Ze is stil en denkt bijna alleen nog maar aan Chris. Lisa heeft een ongelooflijk schuldgevoel en doet stiekem aan zelfverminking om de pijn te verzachten die ze Chris volgens zichzelf heeft aangedaan. Ook schrijft ze elke dag een brief aan Chris die ze aan een ballonnetje hangt en laat vliegen door de lucht in de hoop ooit een antwoord te krijgen van haar. En zo doet ze haar verhaal aan Chris iedere dag opnieuw. Tot op een dag...
Dit is mijn eerste boek dat ik momenteel nog aan het schrijven ben. Het genre dat ik er op zou kunnen plakken is fantasie. Misschien wel een beetje sprookjesachtig. Ik zal de korte inhoud weergeven, een fragment zal er later wel eens opkomen. korte inhoud: Prinses Sophia, die moet zich gedragen zoals het hoort, wil veel liever dansen. En ze bedenkt dat ze elke nacht het kasteel uitsluipt met de hulp van enkele wachters en haar kamermeisje om te gaan dansen in de stad. Waarop ze overdag vreselijke moeite heeft om zich te gedragen volgens het hof dat wenst. Haar ouders (koning Eustace en koningin Katharijne) vinden haar gedrag ongepast en maken zich grote zorgen. Zij geloven dat het tijd wordt hun dochter uit te huwelijken zodat ze leert dat het absoluut nodig is dat ze zich moet gedragen zoals het hoort. Ze vinden een kandidaat. De koning en de koningin van het koninkrijk daarnaast hebben besloten dat het tijd wordt dat hun zoon, prins Victor, een prinses huwt en een nieuw koninkrijk sticht. Victor is een verlegen persoon en houdt er niet van dat hij overal in het koninkrijk herkent wordt als hij gewoon over straat loopt. Zijn ouders sturen hem naar het koninkrijk van koning Eustace en koningin Katharijne. Als hij daar hoort dat hij met de prinses moet trouwen en een nieuw koninkrijk moet stichten, gaat hij op een avond vermomd de stad in om zijn gedachten op een rijtje te zetten. En daar ziet hij haar dansen...
Het is gewoon een gedicht over een liefdesbreuk, maar het gaat dus niet om mijn relatie 
Hun namen zijn Stijn en Marjolein. In dit gedicht zal u de naam Kees tegenkomen. Dit is echter een verwijzing naar de uitspraak: En klaar is Kees... En voor de rest? Veel leesplezier!
