Jérôme Efong Nzolo is al drie jaar na elkaar de scheidsrechter van hetjaar.
Naar mijn mening is dat niet omdat hij minder fouten maakt dan zijn collegas.
Het is de manier waarop hij fluit.
Als hij een overtreding fluit is dat altijd met de glimlach. Als hij een gele of zelfs een rode kaart geeft is het bijna verontschuldigend tegenover de speler.
Ge hebt gelijk jong, t is allemaal ni serieus. Maar ja, ik kan daar ook ni veel aan veranderen zenne, t zijn de regels hé
Het wordt blijkbaar wel gesmaakt door de spelers.
Ga zelf maar na als je een boete krijgt.
Ofwel ben je van oordeel dat je effectief een fout begaan hebt, maar dan is een preek van oom agent wel het laatste waar je behoefte aan hebt.
Ofwel ben je van oordeel dat je onterecht wordt beboet, en dan is de uitleg van meneer de police alleen maar olie op het vuur.
Hoofddoeken! Elke dag belandt er wel eentje in mijn mailbox. Kan je mij adviseren? Kan je mee komen debatteren? Heb je al gehoord wat er ginds is gebeurd? En ook: waarom heb jij daar in de krant nog geen stukje over geschreven? Over het verbieden van hoofddoeken dus. Ja waarom? Omdat ik het allemaal al zo uitgebreid geschreven heb. Op 20 pagina's, of 30, met grondige juridische argumentatie en tientallen voetnoten.
20 paginas, of 30.
Oei oei Eva, je had beter mijn blog even gelezen.
Eva is in elk geval lekker warm ingeduffeld en heeft nog weinig gemeenschappelijk met de Eva uit het aards paradijs.
'Het recht op gezondheid moet hier zwaarder doorwegen dan het recht op privacy.
Dat vind ik een mooi voorbeeld van een naakt waardeoordeel.
Al de rest is ballast. Al de rest is de rede die het plaatje om zeep helpt.
'Roken in een gesloten ruimte terwijl er kinderen bij zijn, is moordend'
'In de wagen roken terwijl er kinderen bij zijn, is pure kindermishandeling.
BALLAST. BALLAST. BALLAST.
De rede die eventjes met haar argumenten op de proppen komt.
Het zijn geen argumenten die anderen gaan overtuigen. Integendeel. Het zijn argumenten die Patrik overtuigen dat hij zelf het juiste standpunt inneemt.
Ik ben de laatste om te zeggen dat het mij nooit overkomen is!
Als je een mening formuleert over een waardeoordeel is het zeer moeilijk om elk moreel oordeel daarin te vermijden.
En aan procedurefouten gaan we ook niet meedoen. Het is niet omdat er in je standpunt aleen keertje ballast opduikt dat je standpunt minder waard zou zijn.
Patrik Vankrunkelsven heeft mij trouwens een mailtje gestuurd.
dag johan
dank voor de aandacht alvast, we moeten het niet overal over eens zijn, gelukkig!
Patrik
Komt eigenlijk neer op: het is maar een mening.
Patrik is een Wijze, een Wijze zoals in de Oosterse traditie van het antirationalisme.
We zitten dan in categorie 1 van discussiëren:
Indien de deelnemers van oordeel zijn dat er geen Waarheid is, dan kunnen de meningen wel verschillen, maar dan is er geen discussie uiteraard. Enerzijds omdat beide partijen het andere kamp waarschijnlijk niet willen overtuigen, ze hebben immers de waarheid niet in pacht. Anderzijds kunnen ze het andere kamp ook niet overtuigen. Iemand overtuigen doe je met argumenten. Maar als er geen objectieve Waarheid bestaat, dan bestaan er ook geen objectieve argumenten.(1)
Bekijk zeer aandachtig de foto van deze Mad Gennez!!!!! Na 2 minuten weet U alles!
Dit is een mooie test of u begrijpt wat ik wil zeggen.
Wie heeft nog nooit een gelijkaardige gedachte gehad als deze: De hoogmoed of de gemeenheid of de brutaliteit of de wat dan ook staat op die man/vrouw zijn gezicht af te lezen. De rede is een schalkse duivel in de ethiek. Er is eerst het standpunt over de man/vrouw in kwestie en dan pas gaan we er argumenten rond bouwen.
Of is de madness objectief op het gezicht van Caroline Gennez?
Als een onvervaarde Ayrton Senna plaatste ik mijn bolide weer op de baan om dan in de volgende bocht voluit te crashen.
Ik vond het een grandioos idee om een duo post te maken van de twee dikke vrienden Karel De Gucht en Filip Dewinter
HET ARTIKEL VAN DE SCHANDE !
De Gucht.
Eigenlijk heb ik maar één woord nodig om deze nominatie te rechtvaardigen.
Mestkevers.
Met één woord duidelijk maken dat je duizenden en duizenden mensen hartsgrondig minacht. Het is weinige mensen gegeven.
Minachting is de ergste vorm van morele veroordeling.
Karel, kan u me even rechtvaardigen hoe u er enerzijds naar streeft een multiculturele samenleving na te streven en anderzijds duizenden en duizenden mensen wenst uit te sluiten van die multiculturele samenleving?
Dewinter.
Toen ik met dit blog begon dacht ik dat het vrij eenvoudig zou zijn om Filip Dewinter te betrappen op een morele veroordeling (cfr. post Etienne Vermeersch). Maar, eerlijk is eerlijk, als je zijn website er op naleest zijn er haast geen uitschuivers te vinden. Filip Dewinter is slimmer dan Karel De Gucht. Logisch als je er over nadenkt, hij is ook veel beter getraind. Een verwijzing naar de vele uitspraken van Vlaams Belangers op blogs en internetfora waar wel degelijk gore en gortige morele veroordelingen terug te vinden zijn is me te gemakkelijk.
Beste Filip, in essentie is een verzet tegen een multiculturele samenleving op zich een dom standpunt. Het wordt ten onrechte geponeerd als een mening als een andere mening. Volgens onze statuten is er maar één mening een domme of een foute mening, en dat is een mening waar andere mensen moreel veroordeeld worden. Een mening die zich verzet tegen een multiculturele samenleving is niet zomaar een mening als een andere, het is een mening waar andere mensen moreel veroordeeld worden. Een mening waarin u stelt niet te willen samenleven met een ander mens geeft blijk van een ongelofelijke minachting tegenover die mens. En minachting is de ergste vorm van morele veroordeling. Mensen gaan er van door het lint.
Laat me u vertellen wat me ooit is overkomen. Ooit moest ik met een collega een werkje gaan uitvoeren. Een karwei dat eigenlijk perfect alleen kon uitgevoerd worden, een karwei waar je alleen twee en een halve dag voor zou nodig hebben, een karwei dat je met twee op een dag kon klaren. Kortom een karwei waarvan ik dacht dat het met twee prettiger zou zijn dan alleen. Ik neem aan dat u zich daar ondertussen een aardig beeld bij kunt voorstellen.
Toen ik aanstalten maakte om mijn collega een handje toe te steken kwam het droge:
Ho, ho, ho. Alleen man. Ik werk alleen. Gij ginder en ik hier man.
Filip, ik zweer u, het werd wit voor mijn ogen zoals het nog nooit wit heeft gezien.
Ik werd me zo kwaad. Ik vind van mezelf (in tegenstelling tot anderen misschien) dat ik nogal een bezadigde persoon ben. Maar toen .
Ik was efkes te verbouwereerd om iets te zeggen, maar toen heb ik in een franse (!) colère geantwoord: poepe kun dook alleen als gu graag aftrekt
Kan je nagaan hoe kwaad ik was. Van zo een minachting gaan mensen door het lint Filip.
Maar eigenlijk hoef ik u dit allemaal niet te vertellen. Want als er één iemand is in Vlaanderen die weet wat het betekent om door een groot deel van de bevolking geminacht te worden, dan bent u het wel.
Heb ik u eigenlijk ooit horen zeggen dat dat terecht is? Dat die minachting gerechtvaardigd is?
Beste Filip, als u mij per ommegaande een copietje van die uitspraak laat geworden, dan wordt uw naam stante pede uit mijn lijstje verwijderd.
Wat een arrogantie van mezelf !
Een mening die niet meer of minder waard is dan die van Karel De Gucht of die van Filip Dewinter, maar die wel wordt gepresenteerd als de gulden middenweg. Een mening die naar voor wordt geschoven als de Waarheid.
Eerst andere mensen verwijten (post Walter Pauli) en dan zelf kei en keihard in de fout gaan. Foei.
Ik gun Walter Pauli het genoegen om me de doodsteek te geven:
Johan, je begrijpt dat mijn leven heel wat eenvoudiger zou zijn als je me je lijstje bezorgd. Gewoon je lijstje, je lijstje met dat is pas echt minachting.
Genoeg boetedoening.
Wat gebeurd is is gebeurd. De vraag is of je er iets uit kan leren.
Je kan er uit leren dat geen enkel ethisch denken consequent is.
De mening van Karel is niet consequent.
De mening van Filip is niet consequent.
De mening van Johan is niet consequent.
Je moet alleen het juiste kantelmoment weten te vinden.
In een ethisch dilemma sta je altijd op een lijn. Ik vind waarde A belangrijker dan waarde B. En maar stapjes zetten en maar stapjes zetten volgens de logica. Tot je op een bepaald moment waarde B belangrijker vindt, en dan maar stapjes zetten en maar stapjes zetten in de andere richting.
Ik had u nog een mooi beeld beloofd.
Filip, Johan, Karel en eventueel nog enkele anderen die zin hebben om mee te doen aan de discussie (misschien best even verder lezen voor je je opgeeft als vrijwilliger). Ze stellen zich op in een cirkel en geven elkaar een hand. Iedereen staat met zijn achterste naar het middelpunt van de cirkel.
En, niet onbelangrijk. Iedereen in zijn blote flikker! Dus iedereen gezellig met zijn achterste tegen het achterste van zijn collega.
Mooi beeld niet?
Een beeld van de ideale samenleving! (ik realiseer me zeer goed dat ik me op glad ijs begeef).
Een beeld van een samenleving waarin geen grote theorieën over vrijheid van meningsuiting of de multiculturele samenleving of de godsdienstvrijheid worden gedebiteerd. Een beeld van een samenleving waarin meningen geformuleerd worden en waar onmiddellijk bij gezegd wordt het is maar een mening. Alleen maar het naakte waardeoordeel. Een beeld van een samenleving waarin maatregelen genomen worden en waar onmiddellijk bij gezegd wordt het is maar een maatregel. Een beeld van een samenleving waarin iedereen met elkaar kan samenleven want iedereen houdt de hand vast van de andere.
En dan is daar de rede.
En de rede die zegt: wat is dat hier voor een naakte beestenboel, de rede is wat de mens onderscheid van de dieren. Laten we ons aankleden.
Er worden argumenten geformuleerd. Argumenten die voor elke deelnemer afzonderlijk zeer logisch klinken. En bij elk argument wordt er een kledingstuk aangetrokken, en bij elk argument wordt er een voetje naar voor gezet. Tot je uiteindelijk de hand van je buur niet meer kan vasthouden.
Het is het verhaal van de big bang. Door de argumenten worden we verder en verder uit elkaar gedreven. Maar we zijn wel netjes aangekleed. En dat is belangrijk natuurlijk.
Als we de boel hier een beetje menselijk willen houden, dan moeten we niet verder debatteren en verder discussiëren. Nee, dan moeten we terug. De rede aan de ketting.
Terug naar het naakte waardeoordeel.
Om het met onze zaakvoerder te zeggen: willen we dat afspreken?
Thomas Siffer heeft het in de morgen over Laura Dekker.
Als je overtuigd bent van je eigen gelijk ben je zo verblind dat je soms domme uitspraken doet.
Ze zal huilen van eenzaamheid. Ik denk niet dat een vader die echt van zijn meisje houdt, dat wil.
Ik heb er even geen zin meer in.
Er overvalt me de moedeloze gedachte dat ik zo overtuigd ben van mijn eigen gelijk dat ik wellicht soms zeer domme dingen schrijf. Zelfs al is dat standpunt, hoe contradictorisch ook,dat gelijk hebben niet bestaat.
En op 30/08 ging het verder:
Om een beetje in de sfeer van de zee en zeilen te blijven: de column van Thomas Siffer ligt nog altijd op mijn maag als een zure haring.
Ze zal huilen van eenzaamheid. Ik denk niet dat een vader die echt van zijn meisje houdt, dat wil.
Er wordt keihard gesuggereerd dat papa Laura niet echt van zijn meisje houdt. Of zie ik dat zo verkeerd?
En volgens mijn eigen vooropgezette normen zou ik dat geen domme of foute uitspraak mogen noemen.
Meer nog, volgens mijn eigen vooropgezette grenzen hoort Thomas Siffer zelfs niet thuis in dit blog. Ik denk staat er. Hij pretendeert niet van een universele waarheid te poneren.
En toch wil ik Thomas Siffer hier confronteren met zijn uitspraak.
Tijd dus om de regels een beetje aan te passen.Baas in eigen blog is voortaan mijn motto verdorie.
Bij deze de nieuwe statuten van het blog.
1. Tot nader order bestaat er één enkele absolute waarheid: de absolute waarheid bestaat niet. Moet kunnen!
2. Goed kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden: uitspraken waar geen moreel oordeel geveld worden zijn Goed.
3. Juist kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden:
Uitspraken waar geen intellectueel oordeel over geveld wordt zijn Juist.
4. Slecht kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden:
Uitspraken waar een moreel oordeel geveld worden zijn Slecht
5. Fout kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden:
Uitspraken waar een intellectueel oordeel geveld worden zijn Fout
6. Slim wordt gebruikt als een synoniem van Goed of Juist
7. Dom wordt gebruikt als een synoniem van Slecht ofFout
Gelieve bij deze te noteren dat de uitspraak van Thomas Siffer officieel als dom wordt beschouwd.
Waarom?
Omdat niemand naar mijn mening het recht heeft om een ander mens moreel te veroordelen. En wel om de heel eenvoudige reden dat er volgens de statuten van dit blog geen universeel geldende normen bestaan om dat te doen.
De maatschappij of een individu heeft altijd en overal het recht om bepaalde regels vast te leggen. Geen heilige huisjes. Maar het zullen nooit meer dan regels of afspraken zijn.
De maatschappij of een individu zal nooit en nergens het recht hebben om morele oordelen te vellen. Geen uitzonderingen.
Is dat geen mooie deal?
De maatschappij heeft zeker het recht om tegen Laura en haar papa te zeggen: Laura meisje, we vinden je een beetje te jong voor dat snoepreisje. Effe wachten nog. Deze regels worden best gedragen door een zo breed mogelijk maatschappelijk draagvlak. (bepaalde regels lijken me soms echt wel anorexie regels)
Maar op basis van welke morele normen (ze bestaan niet weet je nog) zou de maatschappij het recht hebben om de papa van Laura een Slechte papa te vinden?
Op deze belangrijke statutaire vergadering is het dan ook gepast dat wij met veel trots mevrouw Lydia Protut aanstellen als afgevaardigd bestuurder.
Willen we dat afspreken?
De rede is als een levensgevaarlijke drug.
Je raakt er aan verslaafd als de zieligste junkie.
En als je denkt dat je afgekickt bent wordt het verlangen om je mening een aureool van objectiviteit te geven zo groot dat je toegeeft.
En achteraf bekeken is het zo doorzichtig, zo doorzichtig dat je zo beschammd wordt.
WIE GAAT ER OVER OORDELEN WANNEER IEMAND EEN ANDERE MOREEL VEROORDEELD?
Er is maar één oplossing. De rede moet aan de leiband in ethische discussies.
Thomas Siffer heeft een mening: Laura kan beter nog even thuisblijven.
In een column, in een discussie moeten we die mening niet willen verantwoorden.
Die mening kan niet verantwoord worden, want die mening is subjectief.
Elk argument dat Thomas Siffer geeft is een argument dat verder bouwt op zijn standpunt. In die redenering is het logisch dat hij uiteindelijk tot een dergelijke uitspraak komt.
We moeten ons standpunt niet willen verantwoorden, daar komt alleen maar miserie van.
In een column, in een discussie moeten we altijd proberen terug te keren tot het naakte waardeoordeel. Al de rest is hinderlijke ballast.
Deconstructivisme.
Ooit wel in een ver verleden Derrida gelezen. Het enige wat ik er me van herinner is dat het niet te lezen viel. Ik ga er dus niet opnieuw aan beginnen.
Maar het woord is wel top.
Deconstructivisme.
We moeten terug afbouwen tot we tot het naakte waardeoordeel komen.
Ik heb op het punt gestaan om Lydia Protut op staande voet te ontslaan omwille van dwingende redenen.
Maar ach, de schuld op iemand anders schuiven is al te gemakkelijk.
Bovendien is de idee van Willen we dat afspreken wel ok.
Willen we dat afspreken betekent dat we terugkeren tot het is maar een mening. Het betekent dat we niet de waarheid in pacht hebben.
Mensen die denken dat ze de waarheid in pacht hebben zijn niet te harden.
Ik ben trouwens naar verluid een verschrikkelijke etterbak tijdens het kaarten. Naar men mij vertelt zijn de manieren om juist te wiezen geen objectieve regels. Ik kan het nauwelijks geloven!
Jakob De Roover is cultuurwetenschapper aan de universiteit van Gent.
Als tegenstanders van het godsdienstfundamentalisme zullen we dit debat op rationele gronden verliezen, want de argumenten zijn zwak
Problemen zoals die van het atheneum moeten we pragmatisch oplossen. Zelfs een verbod op de hoofddoek is soms denkbaar, maar niet op pseudo-principiële gronden. Want het is dom en gevaarlijk om de hoofddoek centraal te stellen in de strijd tegen de radicalisering van moslims in Europa.
Jakob, een debat kan je niet verliezen of winnen.
Dat we de problemen pragmatisch moeten oplossen is helemaal correct.
Je houdt het toch niet voor mogelijk dat deze tekst amper vijftig jaar geleden in onze scholen werd onderwezen.
Voor jou is dat seksisme en je gaat dat even duiden aan de kindjes.
Bullshit Mia.
Voor mij doet het pijn als jij aan de kindjes uitlegt dat mijn grootvaders seksisten waren.
Opvoeding? Ga jij er van uit dat Filip Dewinter (hier gebruikt als pars pro toto voor de Vlaams Belangers in het algemeen) geen fatsoenlijke opvoeding heeft gekregen?
Of dat hij zijn dochter geen fatsoenlijke opvoeding geeft?
Nee Mia, ik vind het gewoon niet netjes om met de huidige westerse normen (dus geen universele normen, maar normen begrensd in tijd en plaats) gebeurtenissen uit het verleden te gaan veroordelen.
Ocharme Kuifje.
Gelukkig is dit waarschijnlijk geen echte literatuur en hoef je dit niet te duiden.
Dit is intellectueel niet correct.
Ik ga Mia verwijten dat ze voor een opvoeding pleit. Dat is echter niet meer dan een logische stap in haar redenering.
Kuifje is racistisch en als mijn kinderen Kuifje lezen ga ik er dat ook bij vertellen.
Twee dagen later kreeg ik op een internetforum over hoofddoeken verbod een naar mijn mening racistische reactie waarvan ik plots door het lint ging.
Godverdamse vuile racist, dacht ik bij mezelf, houdt godverdomme u smerig bakkes toe.
Dat was niet netjes van mij.
Om u maar duidelijk te maken. Net zoals voor Mia en net zoals voor iedereen is er ook voor mij een grens. En als ze die grens in het bijzijn van mijn kinderen durven te overschrijden zal ik mijn kinderen ook duidelijk maken dat ze met racisme te maken hebben. Ik zal dat doen met dezelfde argumenten als Mia. Alleen begin ik op een ander moment dan Mia.
Mia heeft nergens in de tekst te kennen gegeven dat ze uitgaat van De Ethiek. Tot nader order moet ik er dus van uitgaan dat ze uitgaat van haar ethiek.
Mijn excuses Mia.
Alhoewel, al-hoe-wel. Dat van die echte literatuur, dat blijft wel een nominatie waard natuurlijk. Ik ben veel te goed voor deze wereld.
Je neemt het mij dan ook waarschijnlijk wel niet kwalijk dat ik je uitspraak hier probeer te duiden.
Hoe is het mogelijk dat ik eerst haast op de kast kruip van ergernis?
De rede.
De rede is als een op hol geslagen paard in de ethiek. Het is ook redelijk normaal dat dat paardje op hol slaagt. Het zit immers in een omgeving die hem helemaal vreemd is. De vertrouwde omgeving van de rede is de logica. In de ethiek is er geen logica, daar is een soort van omgekeerde logica.
We hebben een bepaald standpunt, we hebben ergens een positie ingenomen op een lijn. Met de rede gaan we dan proberen om dat standpunt te verantwoorden. Met elk argument dat we aanbrengen, verplaatsen we ons een stap van de lijn weg. De ene zet een stap naar beneden, de anderen zet een stap naar boven.
Wacht, ik heb nog een mooi beeld voor ogen om proberen duidelijk te maken wat ik wil zeggen.
Maar dat lieve kindertjes, dat horen jullie morgen dan wel weer,
Grotendeels gebaseerd om mijn eerste uitgangspunt maar nu overzichtelijker hoop ik.
Effe doorbijten!
Waarom discussiëren over ethiek?
Een discussie over ethische vraagstukken gaat in essentie altijd over de Waarheid.
Bestaat er zoiets als de Waarheid?
Bestaat er zoiets als Goed en Kwaad?
Is iets objectief goed of objectief slecht?
In functie van enkele kernvragen en in functie van de standpunten kan je naar mijn mening een discussie over ethiek altijd herleiden tot vijf verschillende categorieën.
De vraag naar een objectief goed of een objectief slecht impliceert dat dit objectief goed of objectief slecht buiten de mens ligt. Als een eventueel begrip van goed of kwaad in de mens gefundeerd is, dan lijkt het me logisch dat dit begrip per definitie subjectief is.
De eerste vraag is altijd: Is er buiten de mens zoiets als objectief goed of objectief slecht?
Indien de deelnemers van oordeel zijn dat er geen Waarheid is, dan kunnen de meningen wel verschillen, maar dan is er geen discussie uiteraard. Enerzijds omdat beide partijen het andere kamp waarschijnlijk niet willen overtuigen, ze hebben immers de waarheid niet in pacht. Anderzijds kunnen ze het andere kamp ook niet overtuigen. Iemand overtuigen doe je met argumenten. Maar als er geen objectieve Waarheid bestaat, dan bestaan er ook geen objectieve argumenten.(1)
Van zodra er deelnemers van oordeel zijn dat er wel Waarheid bestaat krijgen we een nieuwe situatie. Als er Waarheid bestaat, dan bestaan er ook objectieve argumenten.
Van zodra we in discussie treden met mensen die in de Waarheid geloven wordt de nieuwe kernvraag of we met de rede tot die Waarheid kunnen komen. Logica. Door het zorgvuldig verbinden van premissen (de argumenten) komen we tot een conclusie (De Waarheid).
Er zijn de gelovige mensen. Met alle respect, maar het heeft weinig zin om met gelovige mensen in debat te gaan.
In de logica spreekt men van de autoriteitsdrogreden (ad verecundiam).
Hier gebruikt men de autoriteit van een externe persoon of instantie als argument voor de juistheid van de bewering. Op zichzelf is het autoriteitsargument geen drogreden. Het steunt echter op een onderliggende, verborgen aanname, namelijk dat spreker en toehoorders de betreffende autoriteit ook als zodanig erkennen. Klopt die verborgen aanname niet, dan is logischerwijs ook het autoriteitsargument niet correct. In dat geval is sprake van een drogreden.
Graancirkels zijn echt van buitenaardse wezens, want dat staat op internet
Onjuiste premisse: informatie die op internet staat is altijd waar.
Zijn de discussiepartners het erover eens dat elk woord van Swami Bami waar is, dan vormt zingen is slecht, want Swami Bami heeft het gezegd geen drogreden in een discussie tussen die gesprekspartners. De juistheid van de stelling volgt immers logischerwijs uit de (tussen partijen vaststaande) premisse alles wat Swami zegt is waar (Wikipedia) (2)
Het autoriteitsargument is cruciaal in dit betoog.
Als we van oordeel zijn dat we door het zorgvuldig opbouwen van argumenten tot de waarheid kunnen komen dan is de cruciale vraag: Is er iemand die over de argumenten kan oordelen? Is er iemand die het onderscheid kan maken tussen juiste premissen en onjuiste premissen?
Indien Ja:
Er is hier een analoge autoriteitsdrogreden.
Discussiëren met mensen die er van overtuigd zijn dat in het debat bepaalde argumenten zwaarder doorwegen omdat ze gestoeld zijn op expertise of een expert is zinloos.
Onjuiste premisse: de mening van de expert is altijd waar. (3)
Indien Nee:
Rest ons de discussie met de debater die van oordeel is dat we met de rede tot de Waarheid kunnen komen door het zorgvuldig opbouwen van argumenten. Deze debater is echter van oordeel dat er niemand over de objectiviteit van die argumenten kan oordelen. Een debater die zelf de keuze maakt dat er geen neutrale, objectieve experts zijn om argumenten te classificeren, de debater die van oordeel is dat hij de enige is die kan oordelen over de objectiviteit van de argumenten. Logischerwijze zullen de argumenten dan altijd subjectief zijn. Op dat moment komen we in een cirkelredenering: De argumenten zijn juist omdat ik zeg dat ze juist zijn. (4)
Discussie wordt onmogelijk.
Heel deze uiteenzetting is een antirationalisme. Een antirationalisme als het gaat over de rol van de rede in de ethiek.
Gelijk hebben als het over ethiek gaat bestaat niet.
In ethische discussies kan je nooit gelijk hebben om de eenvoudige reden dat in dergelijke discussies altijd per definitie een waardeoordeel zal verscholen zijn. Per definitie, een discussie die niet gaat over is het goed of is het slecht is geen ethische discussie.
Een premisse, een argument waar een waardeoordeel in zit zal altijd een onjuiste premisse zijn.
Tegenstanders zullen aanhalen dat er in deze uiteenzetting zwaar gezondigd wordt tegen de logica. Dat is waar.
Helemaal in het begin wordt er gebruik gemaakt van een omgekeerde logica.
Als er geen objectieve Waarheid bestaat dan bestaan er ook geen objectieve argumenten.
Dat is een omgekeerde logica. Ik vertrek van de conclusie om tot de premisse te komen.
Het is een noodzakelijke zonde.
Deze stelling wordt noodzakelijkerwijs voorafgaand aan de logica geponeerd omdat er in het Westerse denken nagenoeg geen traditie in antirationalisme bestaat. Het is een stelling die aan de logica voorafgaat.
In de logica bestaat er een drogreden met het oog op het volk (ad populum).
Hiervan is er sprake wanneer men de juistheid van een stelling tracht te bewijzen door aan te voeren dat er een meerderheid voor te vinden is.
Onjuiste premisse: de meerderheid heeft altijd gelijk. (Wikipedia)
Nou moe.
Ik ben helemaal geen geleerde filosoof. Maar is er iemand die me in eenvoudige bewoordingen kan uitleggen hoe het mogelijk is dat er tegelijkertijd zoiets als ad populum en ad verecundiam bestaat?
Men kan enerzijds zijn stelling niet bewijzen door aan te tonen dat er een meerderheid is, en anderzijds kan men zijn stelling niet bewijzen door beroep te doen op een autoriteit. Ik vraag me af hoe men dan in hemelsnaam wel zijn gelijk kan bewijzen.
Volgens de logica is bovenstaande redenering een denkfout als het een vals dilemma is.
Hierbij wordt ten onrechte het principe van de uitgesloten derde toegepast. Mensen worden in een vals dilemma gedwongen door te doen alsof er maar twee keuzes zijn, terwijl er meer zijn(Wikipedia)
Kan best zijn dat dit een vals dilemma is. Maar echt waar, ik zie niet direct die derde mogelijkheid.
In het Westerse denken wordt er voorafgaand aan de logica vastgesteld dat de Waarheid bestaat. Ik weet niet of de Waarheid bestaat, maar ik denk dat het toch gerechtvaardigd is om het niet-bestaan van de Waarheid niet a-priori te verwerpen.
Het Westerse denken is een extreem rationalisme. Dit denken gaat er ten onrechte van uit dat er geen grenzen aan de rede zijn. Die grenzen zijn er wel degelijk.
Er zijn verschillende stromingen (vooral in het Oosterse denken, waar er ook een uitgebreidere antirationalistische traditie te vinden is) die er terecht van uitgaan dat we niet met de rede tot de Waarheid kunnen komen. Daar kan men alleen via een andere dimensie tot de waarheid komen.
Discussiëren met aanhangers van deze denkrichtingen heeft weinig zin. Met alle respect, maar deze mensen zoeken geen dialoog, ze willen een Dialoog. Een vatten van de Waarheid op een hoger niveau.(5)
Tot nader order (een mens verwerft al eens nieuwe inzichten) ben ik van oordeel dat een discussie zich altijd op één van deze vijf niveaus zal afspelen.
Discussies die per definitie steriel zullen zijn. Een discussie op ethisch vlak is onmogelijk.
Een tijdje niet goed bezig geweest Bewijs daarvan in de rechterkolom: "ethische adviseurs in spe" Hoe ver kan je afdwalen van je eigen uitgangspunten?
Een aantal berichten zijn verwijderd wegens te beschamend. Ik denk dat ik er ondertussen wel weer een beetje uitgeraakt ben.
Het moet duidelijk zijn dat dit blog uiteraard geschreven wordt om gelezen te worden, maar anderzijds is het ook een blog in beweging. Door het schrijven begint mijn brein te bruisen als een mentos in een colaflesje.
Concreet wordt het met namen erbij. Hillaert definieert hen terecht als toptalenten: Fabre, Lauwers, Van Hove, De Keersmaeker. Geen enkele van deze kunstenaars - Van Hove (trouwens op een voortreffelijke wijze) niet te na gesproken - heeft een bastion ingenomen. Integendeel, het blijven allen kunstenaars die binnen zelf opgezette structuren hun werk realiseren. Zij zijn niet de toptalenten die binnen deze bastions werkzekerheid organiseren en daar de 'heilige makersnoodzaak' hoger inschatten dan publiek succes. En voeg er nog maar wat toptalenten aan toe: Josse De Pauw, Wim Vandekeybus, Alain Platel, TG Stan of Meg Stuart.
Heel handig, zo een lijstje van mensen die toptalenten definiëren.
Hillaert, De Greef, nog iemand?
Eigenlijk hoort Hugo De Greef niet thuis in dit rijtje. Ofwel geloof je dat er zo iets als objectieve kwaliteit bestaat, ofwel geloof je daar niet in. Deze keuze is willekeurig en evenwaardig. In dit blog verzet ik mij tegen mensen die enerzijds ontkennen dat er zoiets als objectieve kwaliteit bestaat, maar anderzijds wel pretenderen die objectieve kwaliteit op basis van rationele argumenten te kunnen definiëren. Als je als christen gelooft in een bepaalde ethiek is dat ok voor mij. Ik geloof er niet in maar ik vind het wel ok. Ik vind het wel belangrijk dat die ethiek gedefinieerd is. Dat is ze ook. Ik ken de standpunten van de paus in verband met heikele ethische dossiers. Idem ditto voor de Islam. De sharia is me duidelijk. Als je gelooft in een objectieve kwaliteit is dat ok voor mij. Ik geloof er niet in maar ik vind het wel ok. Naar analogie met de ethiek vind ik het wel belangrijk dat die objectieve kwaliteit dan ook gedefinieerd wordt. En dat doet Hugo ook. Hij hoort niet thuis in dit rijtje. Mijn excuses Hugo.
(Mijn excuses aan de vroege lezers. Ik vind het van mezelf niet netjes om gepubliceerde artikels achteraf nog te wijzigen, maar in dit geval was het echt nodig.)
"Opponents of the option not just Republicans, but Democrats like Senator Kent Conrad and Senator Ben Nelson have offered no coherent arguments against it."
Nobelprijs voor economie winnen lijkt mij een makkie. Ik heb gelijk want de anderen hebben geen geloofwaardige tegenargumenten.
Mia Doornaert gaat er in haar column duidelijk van uit dat racisme en seksisme statische begrippen zijn.
Ze wil evenwel niet zo ver gaan om racistische of seksistische literatuur te verbieden.
"Er bestaat een manier om kinderen en jongeren te leren omgaan met echte literatuur. Ze heet opvoeding. Dat wil zeggen kinderen leren lezen, ze kritisch leren lezen, ze helpen om wat ze lezen ook te duiden. " Ik zal dit even duiden kindjes: dit is bullshit. Juf Mia zal niet gauw mijn vriendin worden vrees ik.
We kunnen in deze uitzonderlijke situatie niet anders dan terugkeren tot de basis van ons samenlevingscontract. In onze grondwet staat dat alle machten uitgaan van de natie, het volk dus. De betekenis daarvan is verreikend. De organisatie van de drie machten, dus ook de rechterlijke, is eraan ondergeschikt. Als de rechterlijke macht zich in deze barre tijden blijft onttrekken aan elke externe inmenging op grond van de stelling dat anders de scheiding der machten wordt doorbroken, komt ze op de lange duur in botsing met die basisregel. En dat is onuitstaanbaar.
Ik heb dus blijkbaar een broer die Bart noemt.
Niet de rede of de logica is de basis van ons samenlevingscontract.
Niet de ethiek is de basis van ons samenlevingscontract.
Niet de wet is de basis van ons samenlevingscontract.
Nee, alle machten gaan uit van het volk.
Af en toe is het verstandig terug te keren naar de basis, want ik heb de indruk dat we soms zelf door het bos de bomen niet meer zien.
In essentie gaat het erover dat er voortdurend de afweging gemaakt moet worden wat het hoogste belang is. Die beslissing is altijd subjectief en daarom is het belangrijk dat de beslisser op een zo groot mogelijk maatschappelijk draagvlak kan terugvallen. Het staat in de grondwet begot.
Ik heb nogal ambigue gevoelens over Paul Quirynen.
Eenieder - in welke hoedanigheid ook - die in dit dossier buiten zijn maatschappelijke opdracht heeft gehandeld en zijn deontologische grenzen heeft overtreden, draagt een enorme maatschappelijke verantwoordelijkheid voor het ongeloofwaardig maken van onze rechtstaat en instellingen.
Als ik dit citaat voor ogen houd, dan zou ik hem onmiddellijk als ome Paul in mijn armen willen sluiten. Zijn deontologische grenzen, schrijft hij.
Prima Paul, er bestaat niet zoiets als de deontologische grenzen.
Al kan men zich dan ook afvragen wat voor zin het artikel heeft.
In elke samenleving is integere en gewetensvolle rechtspraak nodig, zonder ritselen., besluit Paul zijn artikel. Tja, steek gerust je vinger op als je dat nog niet wist.
Wat is integer?
Wat is gewetensvol?
Het artikel van Paul is een oproep om braaf te zijn. Maar wat braaf dan precies inhoudt, daar hebben we het raden naar. Ik dacht dat dergelijke uitspraken het voorrecht van onze koning waren.
Pleiten voor de ontwikkeling van een ethiek op economisch en financieel vlak lijkt me dan ook zeer belangrijk (citaat uit Albert zijn 21 juli toespraak)
Een ethiek staat er. Nooit gedacht dat een lidwoord het belangrijkste element in een zin kon zijn.
Ik heb dan ook voortdurend het gevoel dat Paul veel liever de deontologische grenzen geschreven zou hebben.
De ondertitel van mijn blog is de rede een beetje onderuit halen
Ofwel gelooft men dat er zoiets als de Waarheid bestaat. In dat geval wordt de rede uitgeschakeld. Als je gelooft in de christelijke Waarheid of de islam Waarheid of wat dan ook, dan kunnen in essentie ethische discussies altijd herleid worden tot ik geloof.
Einde van de rede.
Ofwel gelooft men dat er niet zoiets als de Waarheid bestaat. Als je gelooft dat er niet zoiets als een objectieve waarheid bestaat, dan lijkt het me logisch dat ze subjectief is.
Einde van de rede.
Paul lijkt mij (hij mag me uiteraard altijd tegenspreken, gelet op de aard van mijn uitgangspunten zou ik nogal een oelewapper zijn om mijn standpunten als de waarheid naar voor te schuiven) representatief voor een zeer grote groep van mensen die niet meer geloven in een duidelijk afgebakende christelijke ethiek of islam ethiek, maar wel geloven in een atmosfeer van Goedheid. Af en toe intervenieer ik wel eens op het Knack-forum. Eén of andere discussie werd er beslecht door Enigma-vrede met de mooie zin: uiteindelijk scheppen we met zijn allen een atmosfeer van Goedheid. Einde van de rede.
In dit artikel van Paul snuif ik voortdurend een atmosfeer van Goedheid
P.S. Dit artikel is volgens mij ook razend interessant voor beginnende pleiters aan de balie. Onderschat nooit het gebruik van de stilte in pleidooien. (grapje Paul, grapje)
Net voor de vakantie publiceerde het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding zijn jaarverslag. Ik heb het gelezen. Ondertussen heb ik me voortdurend afgevraagd hoeveel mensen dat zouden lezen. Niet dat ik de niet-lezers ongelijk kan geven. Ik vond er niks aan.
Van een anticlimax gesproken. Ik houd jullie al meer dan een maand aan het lijntje met de belofte van een post over Jozef De Witte en dan komt uiteindelijk het explosieve materiaal: ik vond het maar niks. Thats it folks.
Nochtans is het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding een zeer fascinerend fenomeen (let trouwens op de mooie alliteratie). In de catacomben van dit instituut wordt namelijk bepaald wat discriminatie en racisme precies inhouden. Dat zijn vluchtige en moeilijk definieerbare concepten. Het is tijds- en plaatsgebonden, en dus cultuurgebonden. Bovendien zijn definities van racisme en discriminatie, omwille van de context, nooit neutraal en moeten ze voldoende praktisch zijn. Bij de vraag naar het afbakenen van racisme en discriminatie hoort immers onvermijdelijk de vraag naar een werkbare manier om er op te reageren. Hoe kunnen racistische handelingen, gedragingen, uitspraken worden beteugeld zonder te vervallen in een overdreven politieke correctheid, moralisme of purisme, of zonder andere vrijheden, zoals de vrijheid van meningsuiting, te schenden?
Even testen of u een aandachtige lezer van dit blog bent. Klinken deze woorden u bekend in de oren? Geslaagd cum laude. Het zijn de woorden van Michel Pasteel, de directeur van het instituut voor de gelijkheid van mannen en vrouwen, de collega van Jozef De Witte. Ik heb alleen het woord seksisme vervangen door de woorden racisme en discriminatie. (post Magda Michielsens). Geen spoor van dergelijke voorzichtigheid bij Jozef De Witte echter. Een teken aan de wand? Ik zou graag eens een vlieg zijn in het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding om mee te maken hoe het er daar aan toe gaat. Wie beslist wanneer iemand beschuldigd wordt van racisme of discriminatie? Hell of a job!
Nog even duidelijk maken waar ik naar toe wil.
1.Er zijn geen evidente waarheden.
2.Vermits er geen evidente waarheid is zijn er ook geen argumenten om tot die waarheid te komen.
3.In een samenleving is het belangrijk een zo groot mogelijk maatschappelijk draagvlak te hebben inzake ethische beslissingen.
Laten we er van uitgaan dat ingrijpende beslissingen als oordelen over racisme en discriminatie bij meerderheid van stemmen genomen wordt door de raad van bestuur. Dat zou toch mogen vindt u niet? Of is Jozef De Witte God de Vader?
De raad van bestuur is samengesteld uit:
Claude Delbrulle, Hervé Hasquin, Alaf Hamamou, Laura Iker, Eric Lemmens, Veronique Lefrancq, Bernard Blero, Ann Verreth, Eddy Boutmans, Naïma Charkaoui Hajri, Steven Vansteenkiste, Badra Jait, Eugene Dimmock, Jan Boulogne, Liesbeth Stevens, Anne Bourgaux, Carine Jansen, Diane Culer, Soetkin Seutens, Alexandre Miesen.
Wie nog niet geïmponeerd is door de macht van het internet kan alvast beginnen googelen. Tot voor enkele jaren zouden dit op een naam of twee na voor de meeste mensen illustere onbekenden zijn en blijven. Nu moet je echt geen gerenommeerd onderzoeksjournalist meer zijn om te achterhalen dat vrijwel al deze namen een partijpolitieke achtergrond hebben.
Rest de vraag of dit een representatieve groep is voor de samenleving.
Uiteraard is de eerste bemerking dat het centrum om het voorzichtig uit te drukken nogal gepolitiseerd is. Waarom zou de mening van deze mensen belangrijker zijn dan de mening van apolitieke mensen?
Anderzijds is er dan weer wel het voordeel dat een vertegenwoordiging evenredig met de politiek democratisch beschouwd kan worden. In alle geval lijkt mij de beschuldiging door het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding representatiever dan een eventuele veroordeling door een rechter. Waarom zou die jongen zijn mening belangrijker zijn dan bijvoorbeeld mijn mening?
Een tweede bemerking is naar mijn mening veel fundamenteler. Ik zie alleen maar een vertegenwoordiging van de traditionele partijen. En dat is jammer genoeg niet zo representatief. Het lijkt me toch logischer om eerst met zijn allen te bepalen wat racisme is en te beslissen hoe er op te reageren in plaats van eerst mensen uit te sluiten. Gelijke kansen voor iedereen zou ik durven zeggen.
Filip Dewinter in de raad van bestuur voor het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding? Het schrikt u af? Om eerlijk te zijn, mij ook / Om eerlijk te zijn, mij wel (schrappen wat niet past).
Over racisme:
"On ne peut nier, tout particulièrement en Région bruxelloise, que la densité détrangers extra-européens, très éloignés de nos traditions culturelles et philosophico-religieuses, posent dautant plus de problèmes que beaucoup dentre eux ne sont pas soucieux de sintégrer dans nos populations ( ). Le "seuil de tolérance" ( ) a été atteint à maints endroits"
("Men kan niet ontkennen dat, in het bijzonder in de Brusselse regio, de sterke aanwezigheid van buiten-Europese vreemdelingen, die erg ver van onze culturele en filosofisch-religieuze tradities staan, bijzonder veel problemen creëert doordat velen van hen zich er niet voor willen inspannen om zich in onze bevolking te integreren (...). De tolerantiedrempel (...) is op verschillende plaatsen overschreden
Auteur van deze uitspraken in de raad van bestuur voor het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding? Het schrikt u af? Om eerlijk te zijn, mij ook / Om eerlijk te zijn, mij wel (schrappen wat niet past).
Over homoseksualiteit :
"Il ny a pas de développement de lhumanité sans conjonction de lhomme et de la femme. Je revendique haut et fort mon hétérosexualité. Ce qui, dans lambiance du moment, me paraît parfois nécessaire. Il faut pouvoir saffirmer. Sans complexe. Et je le fais parce que je naime pas les atmosphères de décadence comme celle de lEmpire romain."
("Er is geen ontwikkeling in de mensheid zonder het verbond tussen man en vrouw. Ik claim met klem mijn heteroseksualiteit. Wat mij, gegeven het klimaat van deze tijd, soms nodig lijkt. Men moet ergens voor durven staan. Zonder complexen. En ik doe het omdat ik niet hou van een klimaat van decadentie zoals in het Romeinse Rijk.")
Auteur van deze uitspraken in de raad van bestuur voor het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding? Het schrikt u af? Om eerlijk te zijn, mij ook / Om eerlijk te zijn, mij wel (schrappen wat niet past).
Auteur van deze uitspraken is Hervé Hasquin, lid van de raad van bestuur voor het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding. Waarom Hervé Hasquin wel en Filip Dewinter niet?
"Hier komt ooit een citaat van één of andere nitwit." Johan.
STATUTEN
0)NAAM: nullen club 1)LIJFLIED: Volver (terugkeren)
2)MASCOTTE: Ventje Tutlatee 3)GROET: het "ok" teken dat duikers tegen mekaar maken (symboliseert de nul) 4)LIDMAATSCHAP: iedereen die dit blog meer dan één keer bezoekt wordt automatisch lid. 5) ERE - LIDMAATSCHAP: volgens redelijke subjectieve normen. 6) ERE - LEDEN: Theo Vloebergh Joss Stone Manu Van Hecke Muriel Barbery
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"De schoonheid der dingen bestaat in de geest van wie ze beschouwt" DAVID HUME
"De rede is de slaaf van de hartstochten" DAVID HUME
"Er zijn geen feiten, alleen interpretaties" FRIEDRICH NIETZSCHE
"Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid" ALBERT EINSTEIN
"De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een heel hardnekkige" ALBERT EINSTEIN
Bon, waarvan hebben we het deze week weer op de zenuwen gekregen?
Jury’s van televisieprogramma’s, laten we daarmee beginnen. Volgt u ze, al die uitzendingen waarin dans-, zang-, schaats- of keukenkwaliteiten van al dan niet bekende Vlamingen worden getest? We mogen hopen van niet, maar helemaal kunnen ze u niet ontgaan zijn. Claudio en Gaëlle zijn een koppel – of beter gezegd: waren een koppel – waar ook onze kwaliteitskranten geen nadere toelichting meer bij verstrekken. Claudio en Gaëlle, de kwaliteitslezer wordt verondersteld te weten over wie het dan gaat. Zoals bij Nicole en Hugo, Wendy en Frans, of Miet en Wilfried.
In zowat al die programma’s is er een jury van soi-disant deskundigen die oordeelt over de deelnemers. De meesten van hen vinden al vlug dat zij belangrijker zijn dan de kandidaten. En erger: gaan zich daarnaar gedragen.
Welnu, hier ons voorstel. Al die aanstellers van juryleden in een bus van Pam Vermeulen en afvoeren naar een afgelegen loods of schuur. Daar netjes op een rij opstellen, wijl tegenover hen, ook netjes op een rij, de beledigde of vernederde kandidaten al hebben plaatsgenomen. Aan elk der leden van deze tweede rij nu een geladen machinegeweer ter hand stellen. En een mand vol reservemunitie. Daarna het teken geven: ‘Tien minuten, vanaf… nu!’ En dan schieten maar. Het zal gauw gedaan zijn met Peter Goossens en Davy Brocatus. Of met dat madammeke met haar visveilingstem uit Mijn restaurant.
Wat heeft ons, en u ongetwijfeld ook, nog meer geërgerd? Opiniepagina’s in kwaliteitskranten. Dat is dus echt dé gesel van de hedendaagse journalistiek. In overweging nemende dat opiniepagina’s er een rechtstreeks gevolg van zijn, wat valt er dan nog aan te voeren ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting? Ja, het is de enige manier waarop Dirk Verhofstadt, onder zijn nom de plume van zijn broer Joenk of van Mathias De Clercq, iets terugdoet voor het vele belastinggeld dat hij in zijn nutteloze carrière weddegewijs heeft binnengerijfd. Nooit iemand ontmoet die kon uitleggen wat Dirk Verhofstadt eigenlijk uitricht, behalve op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen.
Maar dit is vanzelfsprekend geen vergoelijking voor het oeverloze geëmmer en geëtter en gezeur en gezeik dat allerlei zichzelf interessant wanende personen dagelijks via vrije tribunes in de krant kwakken. Eén bladzijde is daarbij al lang niet meer genoeg, twee of drie, in het weekend negen. En o wee als Pier Pol op de korrel heeft genomen. Dan staat er de volgende dag op dezelfde plaats geheid de reactie van Pol op Pier, in een even oeverloze stroom van hoogdravende woorden.
Was het hiermee afgelopen, een mens zou de schouders kunnen ophalen, maar nee: de dag nadien is Pier er weer. Pol heeft niet gelezen wat er stond! Pol maakt eerst een karikatuur van de woorden van Pier, of van Pier zelf, en neemt dan de karikatuur op de korrel, een eeuwenoude truc uit het sofisme. Pas op: soms durft Pol dan nog een tweede keer te reageren. Pier heeft ook niet gelezen wat er stond… Als dan eindelijk, ein-de-lijk, zowel Pier als Pol als de eindredacteurs van deze kletspagina’s het welletjes vinden, is daar Kristien Hemmerechts. Of Cas Vander Taelen. Of meester Van Steenbrugge. Gevolgd door een eindeloze stoet gesubsidieerde universiteitsprofessoren. Leve de vakschool.
En dat heeft dan met zijn allen de hoogmoed te beweren dat zij ‘het maatschappelijk debat’ voeren. Wel, indien dat zo is: weg met het maatschappelijk debat. Al die vrijetribunespelers in een doodlopende steeg samendrijven en een bom erop, wedden dat de wereld nadien een betere plaats zal zijn?
Maar het allerergst zijn natuurlijk de columnisten, van wie er helaas ook steeds meer en meer zijn. Een plaag. Niemand bedenkt nog een krant of een tijdschrift, of er moeten zes columns in. Liefst zeven. Jezus, wat een ellendige troep nitwits. Uitroeien!
Koen Meulenaere
Heeft nergens iets mee te maken. Pure filosofie dus.
Zit wat te zappen en zie op ATV een madammeke uit een jeans boetiekske in 't stad. De interviewster vraagt wat er typisch is aan de nieuwe collectie.
Het maske zegt: de zomercollectie is zeer ethisch geïnspireerd. Waw, denk ik, en spits mijn oren. Terwijl ik dat doe, of daardoor, valt mijn frank. Ze zei natuurlijk niet "ethisch". Ze zei "eighties".... Op z'n Antwerps Schoon Vlaams klinkt dat natuurlijk hetzelfde.
RIKM
"Zwijgen is een argument dat moeilijk te weerleggen is" HEINRICH BÖLL
Filosofie-vrije wetenschap bestaat niet; er is hooguit wetenschap waarvan de filosofische bagage zonder nadere inspectie aan boord wordt genomen.
DANIEL DENNETT
"A truth ceases to be true when more than one person believes in it. " OSCAR WILDE