argumenten
Foto
Lydia Protut
afgevaardigd bestuuurder
Inhoud blog
  • Johan
  • Editors
  • Francis Ford Coppola
  • Anthony Kiedis
  • Marilyn vos Savant
  • Adrienne De Greef
  • Meneer Jeavons
  • Haruki Murakami
  • Pi Patel
  • Carl Andre
  • John Forbes Nash
  • Naomi Klein
  • Robert Gorter
  • Kojak
  • Zoekend
  • Mr. Proper
  • Herman Philipse
  • Michael Sandel
  • Joss Stone
  • Griet Vandermassen
  • Repelsteeltje
  • Jean Gabin
  • Deus Ex Machina
  • Joseph Heller
  • Bart De Wever
  • Guust Flater
  • Theo Vloebergh II
  • Theo Vloebergh
  • Van Dale
  • Thomas Leys
  • Geert Noels
  • Lieven Tack
  • Frank Demets
  • Laurence Bonjour
  • Manu Van Hecke
  • Robert Rowland Smith
  • Luc Huyse
  • Elio Di Rupo
  • Geert Van Istendael
  • Dirk Verhofstadt
  • Filip Buekens
  • Els Aeyels
  • Aldous Huxley
  • Karl Popper
  • Garfield
  • Jean-Paul Sartre
  • Pauw en Witteman
  • Karel De Gucht
  • Chris Van den Abeele
  • Friedrich Nietzsche
  • Bart Caron
  • Walter Van Steenbrugge II
  • Marc Ruyters
  • Tony Mary
  • Cas Goossens
  • David Fisher
  • Ernst Gräfenberg
  • Kristof Hoho
  • Arne Sierens
  • Arthur Schopenhauer
  • Koen Meulenaere
  • Geert Buelens
  • Immanuel S. Kant
  • Benno Barnard II
  • Alain Vandam
  • Al Gore
  • David Hume
  • Timon
  • Aristoteles (Stotel)
  • Bryan Magee
  • Ann Peuteman
  • Aristoteles (Ari)
  • Piet Deslé
  • Nadia Fadil II
  • Eric Fassin
  • Diam's
  • Nadia Fadil
  • Pluto
  • Frank Albers
  • Marc Reynebeau II
  • Frank Deboosere
  • Joëlle Milquet
  • Luc Cortebeeck
  • Typhaine
  • Barack Obama
  • Walter Van Steenbrugge
  • Mischaël Mondrikamen
  • Patrick Loobuyck
  • Ventje Tutlatee
  • Patrick De Witte.
  • Sinterklaas
  • Marlboro Man
  • Geert Wilders
  • Bart Uytterhoeven
  • Mauste
  • Anne Franck
  • Paul Jambers
  • Socrates
  • Walter Pauli II
  • Eric Van Looy
  • Heraclitus
  • Ico Maly
  • Sami Zemni
  • Wim
  • Ignaas Devisch
  • Martine Tanghe
  • Etienne Vermeersch II
  • Benno Barnard
  • Paul Goossens
  • Yves Desmet II
  • Karl van den Broeck
  • Goedele Liekens
  • Rik Torfs III
  • Kristien Hemmerechts
  • Lukas Vander Taelen
  • back in business
  • Piet Huysentruyt
  • EINDE
  • Tom Naegels
  • Karin Heremans
  • Snoopy 1
  • Peter Vandermeersch
  • Bert Anciaux
  • Kris De Coster
  • Tuur Van Wallendael
  • Jo Van Damme II
  • Marc Reynebeau
  • Jérôme Efong Nzolo
  • Herman Van Holsbeeck
  • Eva Brems
  • P. Vankrunkelsven -1
  • shoshan
  • Paul Mingels
  • Johan
  • Lydia Protut
  • Jakob De Roover
  • Mia Doornaert -1
  • basis II
  • Paul Mingels
  • o jee,
  • dienstmededeling
  • Hugo De Greef
  • Paul Krugman
  • Mia Doornaert
  • Bart Sturtewagen
  • Paul Quirynen
  • Jozef De Witte
  • Eddy Daniels
  • Ike Picone
  • Johan Sanctorum
  • Jozef De Witte
  • Mrs. Haas
  • Yves Desmet
  • Lut Wauters III
  • Lut Wauters II
  • Lut Wauters
  • Cathérine Ongenae
  • Kitty Roggeman
  • Rik Torfs II
  • Christine Mattheeuws
  • Guy Tegenbos
  • Hof van Beroep
  • Johan Heldenbergh
  • Meyrem Almaci
  • Jef Mesens
  • Piet Van Eeckhaut
  • ZAK
  • Walter Pauli
  • Rik Torfs
  • Koen Van Synghel
  • Magda Michielsens
  • Douglas De Coninck
  • Dagobert 2
  • Sergio Herman
  • Dorian van der Brempt
  • Rik Van Cauwelaert
  • André Helsen
  • Jo Van Damme
  • Siegfried Bracke
  • esthetiek
  • Patrik Vankrunkelsven
  • Peter Tom Jones
  • Gerolf Annemans
  • Etienne Vermeersch.
  • welkom !
  • basis
    ik krankzinnig?
    rede een beetje onderuit halen
    08-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meneer Jeavons

    Vakantieliteratuur deel drie.

     

    ZULMA

     

    Ik heb slecht nieuws en ik heb goed nieuws.

    Het slechte nieuws: mijn schildpad is schielijk overleden.

    Bij de doodsoorzaak noteerde de veearts: “verwaarlozing”.

    Harde dobber. Niet mijn schuld evenwel, ik was op vakantie.

    En geef toe, ik heb de afgelopen maanden voldoende aandacht aan het beestje besteed.

    Het goede nieuws: ik heb een nieuwe huisdier gevonden, een geit.

    Gewonnen met een kwis. Dat komt omdat ik zo koppig als een ezel ben zegt mijn vrouw.

     

    Maar het ging hier over vakantieliteratuur.

     

    Het vakantieboek van het jaar …

    tromgeroffel

    van een aantal jaar geleden was

     

    Mark Haddon: Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht.

     

    Het wonderbaarlijke boek over de vijftienjarige Christopher Boone.

    “Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht is geen gewone detectiveroman. De detective en verteller is Christopher Boone. Christopher is vijftien en heeft een vorm van autisme. Hij weet heel veel van wiskunde en heel weinig van mensen. Hij houdt van lijstjes, patronen en de waarheid. Hij houdt niet van de kleuren geel en bruin en wil niet aangeraakt worden.”

    (de achterflap)

     

    “Meneer Jeavons zei dat ik van wiskunde hield omdat het veilig was. Hij zei dat ik van wiskunde hield omdat ik dan problemen kon oplossen, en die problemen waren moeilijk en interessant, maar er kwam wel altijd een duidelijk antwoord uit. En wat hij bedoelde was dat wiskunde anders was dan het leven, want in het leven komen er geen duidelijke antwoorden uit. Ik weet dat hij dit bedoelde omdat hij dat zei.

    Dat komt omdat meneer Jeavons getallen niet begrijpt.

    Hier is een beroemd verhaal dat het Driedeurenprobleem heet en dat ik in dit boek opneem omdat het laat zien wat ik bedoel.

    Er was vroeger een column in het Amerikaanse blad Parade die Vraag het aan Marilyn heette. Deze column werd geschreven door Marilyn vos Savant en in dat blad stond dat zij het hoogste IQ ter wereld had volgens het Guinness Book of World Records. En in die column beantwoordde ze wiskundevragen die door lezers waren ingestuurd. En in september 1990 werd deze vraag ingestuurd door Craig F. Whitaker uit Columbia in de staat Maryland (maar dit is geen letterlijk citaat omdat ik het makkelijker en begrijpelijker heb gemaakt)

     

    Je doet mee aan een quiz op de televisie. In die quiz kun je een auto winnen. De quizmaster laat je drie deuren zien. Hij zegt dat er achter een van de deuren een auto staat en achter de andere twee deuren een geit. Hij vraagt je een deur te kiezen. Je kiest een deur, maar die blijft dicht. Dan doet de quizmaster een van de deuren open die je niet hebt gekozen en daarachter blijkt een geit te staan (hij weet namelijk wat er achter de deuren staat). Dan zegt hij dat je nog één keer van keuze mag veranderen voordat de deuren opengaan en en je een geit of een auto wint. Dus hij vraagt je of je je wilt bedenken en de derde deur wilt kiezen. Wat moet je doen?

     

    Marilyn vos Savant schreef dat je altijd de derde deur moest kiezen omdat je een kans van 2 op 3 hebt dat de auto achter de deur staat.

    Maar als je je intuïtie gebruikt denk je dat je altijd 50 procent kans hebt, omdat je denkt dat de kans op een auto voor beide deuren even groot is.

    Heel veel mensen schreven naar het blad dat Marilyn vos Savant het mis had, zelfs toen ze heel precies had uitgelegd waarom ze gelijk had. Volgens 92% van de brieven die ze over het probleem kreeg had ze het mis, en heel veel van die brieven kwamen van wiskundigen en wetenschappers. Dit zijn een paar dingen die ze schreven

     

    Ik maak me grote zorgen over het gebrek aan wiskundig inzicht bij het grote publik. Help alstublieft door uw fout toe te geven.

    Dr. Robert Sachs, George Mason Universiteit.

     

    Er is al genoeg wiskundig analfabetisme in dit land en het is niet nodig dat het hoogste IQ ter wereld daaraan bijdraagt. Foei!

    Dr. Scott Smith, Universiteit van Florida.

     

    Ongelooflijk dat u uw fout nog steeds niet inziet nadat u door zeker drie wiskundigen bent verbeterd.

    Kent Ford, Dickinson Staatsuniversiteit.

     

    U zult vast een heleboel brieven van scholieren en studenten krijgen. Misschien kunt u een paar adressen bewaren om u bij volgende columns te helpen.

    Dr. W. Robert Smith, Universiteit van de staat Georgia.

     

    U hebt het volledig mis… Hoeveel woedende wiskundigen zijn ervoor nodig om u te overtuigen?

    Dr. E. Ray Bobo, Georgetown Universiteit.

     

    Als al die gestudeerden het mis hadden, zou het er slecht uitzien voor dit land.

    Dr. Everett Harman, Researchinstituut van de Amerikaanse landmacht.

     

    Maar Marilyn vos Savant had gelijk. En hier zijn er twee manieren om dit aan te tonen.

    Ten eerste kun je het wiskundig doen, zo

     

    Noem de deuren X, Y en Z

    Noem Ax het geval dat de auto achter deur X staat enzovoort.

    Noem Qx het geval dat de quizmaster deur X opendoet enzovoort.

     

    Stel dat je deur X kiest, dan wordt de kans dat je een auto wint als je van gedachten verandert gegeven door de volgende formule

     

    P(Qz ^ Ay) + P(Qy ^ Az)

    = P(Ay) x P(Qz/Ay) + P(Az) x P(Qy/Az)

    = (1/3 x 1) + (1/3 x 1) = 2/3

     

    De tweede manier waarop je het kunt uitrekenen is door zo een plaatje te maken van alle mogelijke uitkomsten

     

    Je moet een deur kiezen

    Je kiest een deur met geit.    Je kiest een deur met geit.    Je kiest een deur met auto

     

    Veranderen               Niet     Veranderen              Niet      Veranderen             Niet   

    Geit                           auto      geit                          auto       auto                       geit

     

    Dus als je van gedachten verandert win je 2 van de 3 keer een auto. En als je bij je keuze blijft, win je maar 1 van de 3 keer een auto. En dit laat zien dat intuïtie het soms mis kan hebben. En intuïtie is wat mensen in het leven gebruiken om beslissingen te nemen. Maar met behulp van de logica kun je het goede antwoord vinden.

    Het laat ook zien dat meneer Jeavons het mis had en dat getallen soms heel ingewikkeld zijn en helemaal niet zo duidelijk. En daarom vind ik het Driedeurenprobleem leuk.

     

    Het driedeurenprobleem.

    Hier vindt je meer informatie.

    http://users.telenet.be/chris.cambre/chris.cambre/drie_deuren_probleem.htm

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Driedeurenprobleem

     

    Geef toe, een zeer merkwaardig verhaal.

     

    Het is mijn overtuiging dat de werkelijkheid een illusie is.

    Ik geloof niet in objectieve criteria.

    Ik geloof niet in bewijzen.

    De werkelijkheid is niets meer dan een geheel van afspraken.

    Een bewijs is fictie, het is niets meer dan een afspraak.

    Het bestaat allemaal slechts bij de gratie van ALS.

    ALS A = B en ALS B = C dan A=C.

    ALS A waar is dan…

    C zal nooit bewezen zijn omdat er altijd een ALS aan voorafgaat.

     

    PAUL ORDÖS

     

    Ik ben geen mathematicus. Ik begrijp niets van de wiskundige formule die door Christopher wordt gegeven.

    En toch ben ik er zeker van dat het bewijs verkeerd is, het moet verkeerd zijn.

    Sorry vrienden, er zit niets anders op dan een spoedcursus kansberekening.

    Laten we beginnen met “kansberekening” te googelen.

     

    Link 1

    http://www.wiskunst.nl/wiskunde%5Cwiskunde8.htm

     

     “In een quiz mag een deelnemen het volgende spel spelen. De deelnemer ziet 3 dichte deuren. Achter 1 van die deuren zit de hoofdprijs, de andere 2 zijn leeg. De quizmaster vraagt de deelnemer de deur van zijn keuze te noemen. Stel dat de deelnemer deur 3 kiest. Nu maakt de quizmaster een van de andere deuren (1 of 2 dus) open om te zien dat daar achter geen hoofdprijs zit, en vraagt daarna aan de deelnemer of hij/zij zijn/haar keuze nog wil veranderen.
    Moet de deelnemer nu deur 2 kiezen of moet hij gewoon bij zijn eerste keus (deur 3) blijven?

    Het aardige van dit probleem is, dat er nog geen goede verklaring voor gegeven kan worden. Uit simulaties blijkt echter dat de deelnemer beter van deur kan veranderen, in ongeveer 2/3 van de gevallen levert dit dan de hoofdprijs op. Maar geen enkele wiskundige weet precies waarom.”

     

    Dat is alvast een aardige stimulans om verder te gaan.

     

    Link 2

    http://www.wiswijzer.nl/pagina.asp?nummer=233

     

    Hier moeten we onze gading wel vinden denk ik.

     

    Kansen

    Wat is kans ?

    Rekenen met kansen

    Gooien met twee dobbelstenen

    Kans op kop of vijf ogen

    Kansberekening

    Wat is een kansdiagram?

    Voorwaardelijke kans

    (On)afhankelijkheid

    Het drie-deuren-probleem

    Bijzondere kansen 

     

    Laten we alvast even spieken bij het drie-deuren-probleem

    "Dat ook een groot wiskundige er soms faliekant naast zit, bewees Erdös bij het beruchte driedeuren-probleem. (...) Waar het om gaat is dat Erdös er niet aan wilde. Pas na emotionele discussies met een collega ging hij om, maar de redenering bleef hem tegen staan."

    Laat toch niet zo op je kop zitten Paul!

    Komaan, daar gaan we.

     

    1 dag later...
    KABOUTER WESLEY

     

     

     

    Waar zit de fout in het bewijs?

    Twee partijen, in casu de speler en de quizmaster spreken af dat er drie mogelijkheden zijn die allemaal evenwaardig zijn.

    Dit is de afspraak waar alles van vertrekt: de kans dat de prijs achter deur 1 zit = de kans dat de prijs achter deur 2 zit = de kans dat de prijs achter deur 3 zit.

    Op basis van deze afspraak maakt de speler een keuze (bij voorbeeld deur 1) en vervolgens elimineert de quizmaster één mogelijkheid (bij voorbeeld deur 2).

    Het feit dat er één mogelijkheid geëlimineerd wordt doet niets af aan de eerder gemaakte afspraak dat de mogelijkheden evenwaardig zijn:

    De kans dat de prijs achter deur 2 zit = de kans dat de prijs achter deur 3 zit.

    De kans dat de prijs achter deur 2 zit is dus 50%.

    En nu komt het hoogste IQ van de wereld vertellen dat de speler 66% kans heeft om te winnen als hij van gedacht verandert.

    Dat is een flagrante schending van de afspraak.

    Uiteraard ben ik het er mee eens dat afspraken gewijzigd dienen te worden als er bewijs op tafel ligt.

    Maar ik geloof niet in bewijzen, het geleverde bewijs moet dus ontmaskerd worden.

     

    Ondertussen kunnen we de wiskundige formulering van Christopher vertalen:

    (De kans dat de quizmaster deur drie kiest en dat de auto tegelijk achter deur twee zit) plus (de kans dat de quizmaster deur twee kiest en dat de auto tegelijk achter deur drie zit).

    Een hele boterham.

    Gelukkig kan dat ook geformuleerd worden als:

    (De kans dat de auto achter deur twee zit vermenigvuldigd met de kans dat de quizmaster de derde deur opent als de auto achter de tweede deur zit) plus (de kans dat de auto achter deur drie zit vermenigvuldigd met de kans dat de quizmaster de tweede deur opent als de auto achter de derde deur zit)

    Waar zit de fout?

     

    MONTY HALL

     

    De quizmaster speelt vals.

    Door een deur te openen wijzigt hij eenzijdig de a priori overeenkomst dat alle deuren gelijkwaardig zijn.

    Laten we even met onze pas verworven kennis proberen te berekenen hoeveel kans er is dat hij een bepaalde deur opent als de speler deur 1 geopend heeft.

    Mogelijkheid 1: de quizmaster weet dat de auto achter deur één zit. In dat geval kan hij deur 2 of deur 3 openen.

    Mogelijkheid 2: de quizmaster weet dat de auto achter deur twee zit. In dat geval kan hij alleen deur drie openen.

    Mogelijkheid 3: de quizmaster weet dat de auto achter deur drie zit. In dat geval kan hij alleen deur twee openen.

     

    P(Ax) = 0/4

    P(Ay) = 2/4 = 1/2

    P(Az) = 2/4 = 1/2

     

    We maken een gelijkaardige berekening voor de andere mogelijkheden, want die hebben we ook nodig om in de wiskundige formule in te vullen.

     

    Speler opent deur 2

    Mogelijkheid 1: de quizmaster weet dat de auto achter deur één zit. In dat geval kan hij alleen deur 3 openen

    Mogelijkheid 2: de quizmaster weet dat de auto achter deur twee zit. In dat geval kan hij deur 1 of deur 3 openen

    Mogelijkheid 3: de quizmaster weet dat de auto achter deur drie zit. In dat geval kan hij alleen deur 1 openen.

     

    P(Ax) = 2/4 = 1/2

    P(Ay) = 0/4

    P(Az) = 2/4 = 1/2

     

    Speler opent deur 3

    Mogelijkheid 1: de quizmaster weet dat de auto achter deur één zit. In dat geval kan hij alleen deur 2 openen.

    Mogelijkheid 2: de quizmaster weet dat de auto achter deur twee zit. In dat geval kan hij alleen deur 1 openen.

    Mogelijkheid 3: de quizmaster weet dat de auto achter deur drie zit. In dat geval kan hij deur 1 of deur 2 openen

     

    P(Ax) = 2/4 = 1/2

    P(Ay) = 2/4 = 1/2

    P(Az) = 0/4

     

    De formulering van de voorwaardelijke kansen zien er als volgt uit:

    P(Qy|Ax) = 1/2

    P(Qx|Ay) = 0

    P(Qx|Az) = 0

    P(Qz|Ax) = 1/2

    P(Qz|Ay) = 1

    P(Qy|Az) = 1

     

     

    Als we de kansen invullen krijgen we volgende formule:

     

    De kans dat de speler wint als hij van gedacht verandert =

    (1/3 x 1) + (1/3 x 1) = 2/3  (*)

     

    Holy shit! Het bewijs klopt.

    Hoe kan dat?

     

    GOOD OLD SAM

     

    Natuurlijk kan ik niet bewijzen dat het geleverde bewijs fout is.

    Ik ga immers er immers a priori van uit dat er geen bewijzen zijn.

    Het is alsof je aan een boer een stuk vlak land (zeespiegelniveau) en een spade zou geven met de opdracht de bergen weg te scheppen.

    Een onmogelijke opdracht.

    Hoe kan ik dan mijn standpunt verduidelijken.

    If you can’t beat them, join them.

    Dat is de sleutel.

    Albert Einstein:

    “Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is, en doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in het laatste"

     

    Als het bewijs juist is, dan is alle bewijs juist.

    Om de eenvoudige reden dat er a priori van wordt uitgegaan dat er bewijzen zijn.

    U zal nooit een bewijs kunnen weerleggen.

    Het is alsof je aan een boer een berg en een spade zou geven met de opdracht het stuk land vlak (zeespiegelniveau) te maken.

    Een onmogelijke opdracht.

     

    Helemaal naar analogie met het vorige bewijs kan de kans berekend worden als de quizmaster de eerste deur opent.

    In dat geval is de kans dat de speler de auto wint als hij van gedacht verandert: (1/3 x 0) + (1/3 x 0) = 0

    Dat is een perfect legitiem en logisch bewijs. Dat kan u niet weerleggen.

    Het is de logica zelf: als de quizmaster de deur opent waar de auto achter verborgen zit (deur 1) en de speler heeft de eerste deur gekozen, dan heeft hij 0 % kans om de auto te winnen als hij van gedacht verandert.

    Conclusie:

    De kans om te winnen is 100 % als je bij je mening blijft.

     

    Er is nog een derde bewijs (eigenlijk zijn er zes analoge bewijzen, vermits er zes voorwaardelijke kansen zijn, maar er zijn maar drie verschillende oplossingen)

    Als de quizmaster de derde deur openmaakt is de formule:

    (1/3 x 1/2) + (1/3 x 1/2) = 2/6 = 33% kans.

     

     

    SUE

     

    Tijd voor ontspanning.

    Die kansberekening spookt al dagen door mijn hoofd.

    Mijn geit blijkt een bok te zijn volgens mijn broer.

    Nu zit ik hier met een bok die Zulma heet.

     

    Bokken Schieten

    Het probleem was zo intrigerend, dat de vrouw met het hoogste IQ in de Verenigde Staten: Marilyn vos Savant deze Monty Hall-deal opnieuw in haar – wegens puzzelafgunst beruchte – column van 9 september 1990 aan de orde stelde, met het bericht dat de winkans twee maal zo groot werd als men van deur zou verwisselen. Dit ontlokte een storm van protest, waarbij zelfs de beroemde en meest productieve wiskundige aller tijden Paul Erdös, na – via een bovenstaande analyse, in Ask Marilyn – het bewijs van dubbele winstkans na wisselen van deur vernomen te hebben, stellig verklaarde dat "het geen verschil zou moeten maken". Na uitleg met behulp van een beslissingsboom raakte hij zelfs nog geïrriteerder, en wilde nauwelijks toegeven dat er geen gelijke kans bleef, ondanks combinatorische berekening en simulatie

    Bokken schieten dat kan niet.

    Dat vind ik ethisch onverantwoord.

    Komaan, we moeten verder. Vooruit met de geit.

     

    E.T

     

    Ik vond het verhaal van de geiten al van bij de aanvang zeer gek.

    Maar het wordt nog gekker.

    “Het is anders voor iemand die na het openen van deur 3 de zaal binnenkomt en die van de voorgeschiedenis niet op de hoogte is (bij Vos Savant een groen mannetje uit een plotseling verschenen ruimteschip). Voor deze persoon is het wel om het even of hij wisselt van keuze of niet. Men moet daarbij natuurlijk wel bedenken dat bij herhaling, want daar gaat het om, zo'n persoon ook situaties tegenkomt waarin de deelnemer deur 2 heeft aangewezen.”

     

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Driedeurenprobleem

     

    Hoe is dat te bewijzen?

    Kansberekening voor beginners.

    Er zijn twee evenwaardige mogelijkheden.

    P(D) = 1/2

    De kans om te winnen is 50%

    Ziedaar het bewijs.

     

     

    THOMAS BAYES

     

    http://www.ai.rug.nl/ki/2002/hoorcollege/bayes-rules.pdf

     

    “Het probleem is een typisch voorbeeld van een situatie waarin we Bayes goed

    kunnen gebruiken. Er is sprake van een a priori kans op een prijs: P(Prijs) =

    1/3. Er komt echter nieuwe informatie binnen die je visie op de wereld verandert.

    Hoe integreer je de informatie die de quizmaster introduceert met wat je al weet?

    Er zijn meerdere manieren om de situatie te interpreteren, maar volgens Bayes

    gaat het als volgt. We noemen de deur die jij hebt gekozen ’1’. De deur die de

    quizmaster aanwijst noemen we ’3’. De deur die je nog zou kunnen kiezen

    noemen we ’2’. Realiseer je dat, nadat jij deur ’1’ hebt gekozen, de quizmaster

    nog uit twee deuren kan kiezen.”

     

    “We hebben nu alle a priori kansen ingevoerd op de juiste plek. Nu komt het

    lastigste: het bepalen van de voorwaardelijke kansen. Je moet denken vanuit het

    standpunt van de quizmaster.”

     

    Niet in de formules die gepresenteerd worden ligt de oplossing van het raadsel, maar in de bijhorende tekst.

    Er liggen vier bewijzen op tafel. Geen enkel van die bewijzen kan weerlegd worden.

    “ER ZIJN MEERDERE MANIEREN OM DE SITUATIE TE INTERPRETEREN”

    Er is echter maar één bewijs dat de status van “bewijs” wordt toegekend.

    “JE MOET DENKEN VANUIT HET STANDPUNT VAN DE QUIZMASTER”

     

    Dat is de reden waarom er 66 % kans is dat je de prijs wint als je van gedacht verandert.

    Omdat het “moet”.

    A priori wordt er van uitgegaan dat er een “weten” is, dat er een “waarheid” is.

    De quizmaster WEET het.

    Als de quizmaster het weet, dan moeten wij handelen volgens die richtlijnen.

    Dat is de reden waarom het cijfer van 50% naar 66% moet opgekrikt worden.

    Maar hoe kan de speler handelen vanuit het standpunt van de quizmaster. Kan jij handelen volgens mijn standpunt?

    Er is een fundamenteel verschil tussen de speler en de quizmaster. De quizmaster WEET het en de speler niet.

     

    Als alles bewijs is, dan moeten wij oordelen welk bewijs het meest relevant is.

    Welk bewijs is het meest relevant in het driedeurenprobleem?

    Ik vind dat de kennis van de quizmaster niet relevant is voor de keuze die de speler maakt. De speler zal niet kunnen beschikken over de kennis van de quizmaster.

    Om die reden vind ik het vierde bewijs het meest relevante.

    Wat is het verschil tussen Paul Ordös en Marilyn vos Savant.

    Voor Marilyn vos Savant MOET de kans a priori hoger dan 50% zijn omdat voor haar de waarheid “als we weten moeten we daar naar handelen” relevanter is dan de waarheid “de speler kan de waarheid niet kennen.”

    Voor Paul Ordös MOET de kans 50% zijn omdat voor hem de waarheid “de speler kan de waarheid niet kennen” relevanter is dan de waarheid “als we weten moeten we daar naar handelen”.

    De implicatie van “de speler kan de waarheid niet kennen” is enorm. Men moet al een beetje krankzinnig zijn om dat te geloven.

    En toch, volgens 92% van de briefschrijvers had Marilyn vos Savant het bij het verkeerde eind. Zou het kunnen dat 92% van de mensen krankzinnig is?

     

    Uiteindelijk belanden we altijd weer bij ons beginpunt: er is altijd een a priori oordeel.

    In een standpunt, in een argumentatie vertrekt het individu altijd vanuit een a priori oordeel. Er zijn geen objectieve argumenten.

    In een universeel geldende wet, of het nu om een natuurwet gaat of om een mensenrecht gaat, zitten altijd a priori oordelen.

    Vroeger draaide de zon rond de aarde omdat men de bewijzen daarvoor geloofde, nu draait de aarde rond haar as omdat we de bewijzen die daarvoor voor handen zijn geloven, we vinden de bewijzen relevant.

     

    Naar analogie met Pi Patel:

    “it was my first clue that atheists are my brothers and sisters of a different faith, and every word they speak speaks of faith. Like me, they go as far as the legs of reason will carry them-and then they leap.”

     

    “Mensen die in bewijzen geloven zijn broeders en zusters van een ander geloof, en elk woord dat ze spreken spreekt van geloof. Net zoals ik gaan ze zo ver als de benen van de rede hen kan dragen-en dan springen ze”

     

    LOU GEHRIG

     

    Staat u me toe om het ook eens emotioneel proberen te verklaren in plaats van rationeel. Tegen beter weten in doe ik dat. Iets emotioneel ligt namelijk nogal gevoelig (Dat is een waarheid: E = E), je maakt je ongelooflijk kwetsbaar.

    Tegen beter weten in dus.

    Mijn vader is overleden aan ALS.

    Hoe verdomd cynisch is dat?

    Letterlijk, hij is overleden aan de ziekte A.L.S.

     

    Mijn vader was een nuchtere no-nonsense kerel. Eerst zien en dan geloven.

    En dan, als een donderslag bij heldere hemel: “U mag naar huis meneer, wij kunnen niets voor u doen, kans op genezing is nul komma nul nul.

    Prognose: volgend jaar rond deze tijd ligt u er onder.”

    “Zonder hoop kan ik niet leven”, zei pa, en hij ging op zoek.

    “Charlatan”, zei hij bij de eerste, en hij sprong niet.

    Bij de tweede poging sprong hij wel.

    Het afgetakelde lichaam van mijn vader op een stoel, zijn hoofd op tafel en een brandende kaars in zijn oor. Het is een beeld dat op mijn netvlies gebrand staat.

    “Het hielp”, zei hij.

    Het hielp. Daar ben ik het mee eens. Geen genezing, daar heb ik niets van gemerkt. Maar een verlichting, zijn onmenselijke loodzware last was makkelijker te dragen, hij had opnieuw hoop gevonden. Een soort verlichting zoals sommige mensen die ook in religie vinden vermoed ik.

    De verlichting was er, dat heb ik met mijn eigen ogen gezien.

    Ik geloof niet in die kaarsen.

    Waarom niet?

    Het bewijs is niet relevant voor mij.

    Ik spring niet.

    Maar ik ben wat blij dat hij gesprongen is.

    Bovendien zou ik hier openlijk willen verklaren dat ik Patrick één van de meest integere mensen vind die ik ooit heb ontmoet.
     

    JOHN STEINBECK

     

    Soit.

    Het ging hier over literatuur.

    Ik herinner mij een ander boek dat ik heel goed vind.

    Druiven der gramschap van John Steinbeck.

    Daar is een verhaal aan verbonden (dat gebeurt wel eens met boeken).

    Met de scouts organiseerden wij af en toe een papierslag. Dat boek heb ik ooit uit de container gehaald. Het was een oud boek, nog in oude spelling, wat ik zeer toepasselijk vond voor het boek in kwestie.

    Het is een boek dat ik wel tien keer ben beginnen lezen. En telkens vond ik er niks aan. Ik herinner me zeer goed dat de eerste bladzijden een hitte beschreven. Een hitte en een droogte en stof en een zinderende lucht en…en die beschrijving bleef maar duren.

    Was het een slecht boek?

    Nee, ik sprong niet.

    En de twaalfde keer of zo werd ik meegezogen. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen.

    Is het een goed boek?

    Hangt er van af of je springt of niet.

    Ik herlees geen boeken.

    Waarom niet?

    Uit angst dat ik het boek een tweede keer niet meer mooi zal vinden, uit angst dat ik geen tweede keer zal meegezogen worden, uit angst dat ik geen tweede keer meer zal springen.

    De angst om een mooie herinnering te bezoedelen is groter dan het verlangen om het genoegen een tweede keer te smaken.

    BEN ik een schijtlaars?

    Neen, helemaal niet. In het specifieke geval van het boek ben ik misschien een schijtlaars voor mensen die de andere mening toegedaan zijn, maar ik kan voorbeelden bedenken waar het omgekeerde waar is.

    Seks.

    Het geeft die andere mensen niet het recht om mij als een schijtlaars te catalogiseren.

     

    Enfin.

    Wat ik eigenlijk gewoon wou zeggen:

    Ik denk dus niet dat Meneer Jeavons het “mis” had.

    Of evolueren we langzaam aan maar zeker naar een autistische maatschappij?

     

    P.S. Raden is blijkbaar moeilijker dan gedacht. Als u het nu nog niet raadt weet ik het ook niet meer.

     

     (*) Eigenlijk denk ik dat het bewijs fout is.

     

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Driedeurenprobleem

     

    “Onjuiste vereenvoudigde uitleg:

    De veelgehoorde redenering dat de aanvankelijke keuze van deur 1 een kans 1/3 op de auto heeft en wisselen dus kans 2/3 oplevert, is niet correct voor het beantwoorden van de boven gestelde vraag waarbij de kandidaat de keuze gegeven wordt nadat hij een deur gekozen heeft en de quizmaster een deur met een geit geopend heeft.”

     

    Ik denk dat deze veelgehoorde redenering wel juist is.

    Ik denk ook dat ik het kan verklaren.

    Maar ik vind dat het in mijn betoog niet relevant is.

     

     

     

    08-08-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    01-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haruki Murakami

    Vakantieliteratuur deel twee.

     

    Kent u het Japanse equivalent van “Harry”?

    Dat is “Haruki”.

    Naar analogie (analogie is een zeer krachtig wapen) is het Japanse equivalent van “Handige Harry” Haruki Hurakami.

     

    Deze handige harry schrijft zijn eigen recensie.

    1q84, Boek twee blz 320:

    “De grote aantrekkingskracht van het boek lag ongetwijfeld in de levendige, trefzekere beschrijvingen, die de lezer de wereld waarin het meisje leefde door haar eigen ogen liet zien. Ondanks de buitengewone omstandigheden waarin ze was geplaatst en de onwerkelijke ervaringen die ze meemaakte, had het verhaal iets wat de lezer in staat stelde als vanzelf met het meisje mee te leven. Waarschijnlijk sprak iets hem op een onderbewust niveau heel erg aan. Vandaar dat hij zo het verhaal werd in gezogen dat hij de bladzijden bleef omslaan.”

     

    Waarin schuilt het handige?

    Het handige zit hem in het feit dat de schrijver deze passage na een dikke zeshonderd bladzijdes verwerkt. Iedereen die niet op een onderbewust niveau wordt aangesproken heeft dan natuurlijk al lang afgehaakt.

    Dit boek is geen goed boek.

    Ik vind het een goed boek.

    Alleen al om te tellen hoe dikwijls het woord “werkelijkheid” gebruikt wordt ga ik het nog eens herlezen.

    Ooit, als ik eens veel tijd heb.

    Volgens Humo is dit het vakantieboek van het jaar.

    Volgens mij niet.

    Het vakantieboek van het jaar is …

    Wat krijgen we nu?

    Hebben we hier te maken met de blijde intrede van de “cliffhanger” in dit blog?

    Overduidelijk.

    Maar geloof me op mijn woord, dat is niet uit commerciële overwegingen.

    De eenvoudige waarheid is dat het boek onmiddellijk na thuiskomst is uitgeleend en dat ik het vooropgezette scenario van mijn post niet kan uitvoeren.

     

    Laten we van de nood een deugd maken. Ik dacht dat het internet een interactief medium was. Daar heb ik nog niet veel van gemerkt moet ik zeggen. U leest mijn teksten (niet overdreven veel, dat moet ik toegeven, maar toch, het wordt gelezen, daar heb ik cijfers van), maar u reageert niet. Koudwatervrees?

    Misschien eenvoudig beginnen: u mag eens raden welk boek voor mij het vakantieboek van het jaar was. Geef toe, raden is niet zo moeilijk, dat kan iedereen.

     

     

    01-08-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pi Patel

    Vakantieliteratuur deel één.

     

    Yann Martel “Life of Pi”

     

    Blz 37:

    “it was my first clue that atheists are my brothers and sisters of a different faith, and every word they speak speaks of faith. Like me, they go as far as the legs of reason will carry them-and then they leap.”

     

    Blz 128:

    “Why can’t reason give greater answers? Why can we throw a question further than we can pull in an answer? Why such a vast net if there’s so little fish to catch?”

     

    Blz 400:

    “Reason is the very best tool kit. Nothing beats reason for keeping tigers away. But be excessively reasonable and you risk throwing out the universe with the bathwater.”

     

    Lees dit boek!

     

     

     

     

     

    01-08-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    03-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Carl Andre

    Minimalisme.

    Dat lijkt me echt iets voor mij.

    Laten we eerlijk wezen, ik ben vooral een grote bewonderaar van de minimalistische inspanning. Terwijl iedereen in de lagere school een dolfijn of een paard of een leeuw als lievelingsdier had, was dat voor mij de luiaard.

    Minimalistische filosofie.

    Dat lijkt me echt iets voor mij.

    Tot hiertoe vond ik Etienne Vermeersch het summum van minimalistische filosofie: "Ik vind dat er objectieve criteria zijn."

    Maar helaas Etienne, wereldrecords zijn er om verbroken te worden.

    “Wat is, is” van de hand van Digit.

    Minimalistische filosofie om jaloers op te zijn.

    Zelf ben ik lang niet zo origineel.

    “Wat is wordt” dacht ik even.

    Maar dat is eigenlijk een afkooksel van de vondst van Digit, een luizig plagiaat.

    “Wat wordt is” dan maar?

    Had ik al gezegd dat ik niet zo bijster origineel ben?

     

    P.S.

    Niets is.


    03-07-2010, 20:03 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.John Forbes Nash

    A Beautiful Mind.

    Alicia: How big is the universe?
    Nash: Infinite.
    Alicia: How do you know?
    Nash: I know because all the data indicates it's infinite.
    Alicia: But it hasn't been proven yet.
    Nash: No.
    Alicia: You haven't seen it.
    Nash: No.
    Alicia: How do you know for sure?
    Nash: I don't, I just believe it.
    Alicia: It's the same with love I guess

    03-07-2010, 16:04 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naomi Klein

    http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=G92SD8B7

    Een gat in de wereld

    Naomi Klein over DE OVERMOED VAN bp

    De ramp met het olieboorplatform Deepwater Horizon is het gevolg van onze arrogante overtuiging dat de aarde een machine is, stelt de Canadese publiciste Naomi Klein. Een vreemd gevolg van het olielek is dat we onze planeet opnieuw als een levend wezen gaan zien.
    Voor de start van de bijeenkomst werd de aanwezigen herhaaldelijk op het hart gedrukt hoffelijk te zijn tegen de heren van BP en de federale overheid.

    Deze fijne lieden hadden een gaatje gevonden in hun drukke agenda en waren naar Plaquemines Parish gekomen, een van de vele kustplaatsen waar het bruine gif uit het lek van de Deepwater Horizon zich een weg door het moerasland zocht.

    Een tijdlang ging het er verrassend ingetogen aan toe. De aanwezigen, vooral vissersfamilies, luisterden geduldig naar Larry Thomas, een joviale pr-man van BP, die hen vertelde dat hij zich volop zou inzetten voor de vlotte afhandeling van hun schadeclaims. Ze onderbraken de woordvoerder van het US Environmental Protection Agency niet toen die hen verzekerde dat het chemische middel dat op de olie werd gesproeid volkomen veilig was — ondanks de berichten dat het product nooit was getest en zelfs verboden was in Groot-Brittannië. Maar hun geduld raakte op toen kustwachtkapitein Ed Stanton voor de derde keer het podium beklom om hen te verzekeren dat de kustwacht er zou ‘op toezien dat BP alles opruimt.'

    Garnaalvisser Matt O'Brien nam plaats achter de microfoon. ‘We hoeven dit niet meer aan te horen', verklaarde hij. ‘Alle garanties die jullie ons bieden, zijn zinloos, want we vertrouwen jullie niet.' Luid bijval in de zaal. Wekenlang werden de bewoners bestookt met een spervuur van peppraatjes en mooie beloften uit Washington, Houston en Londen. Dat BP woord zou houden en de schade zou herstellen. Dat de regering Obama ervoor zou zorgen dat de Golfkust er na de schoonmaakoperatie beter aan toe zou zijn dan ervoor.

    Het klonk allemaal fantastisch. Maar voor deze mensen, die dag in dag uit met en van deze kwetsbare moerassen leefden, klonk het belachelijk en ook bijzonder pijnlijk.

    Want als de olie eenmaal het moerasgras heeft besmeurd, bestaat er geen mirakelmachine of chemisch wondermiddel die dat ongedaan kan maken. Je kunt olie van open water afscheppen, je kunt ze van een zandstrand harken, maar een met olie vervuild moeras is gedoemd om traag te sterven. De larven van talloze soorten voor wie de moerassen de ideale plek zijn om kuit te schieten — garnalen, krab, oesters en allerlei vissoorten — zullen worden vergiftigd.

    ALLES STERFT

    Als de olie bovendien diep genoeg doordringt in het moeras, zal ze niet alleen de grasstengels, maar ook de -wortels vernietigen. Die wortels vormen een stevig vlechtwerk, dat voorkomt dat het diepgroene land wegzakt in de Mississippidelta en de Golf van Mexico.

    Plaatsen als Plaquemines Parish dreigen dus niet alleen hun visgronden te verliezen, maar ook de natuurlijke barrière die hen beschermt tegen hevige stormen zoals de orkaan Katrina. Niets minder of meer dan hun bestaan staat op het spel.

    Een volledig herstel zit er niet in. Veel waarschijnlijker is het dat de Golfkust geschonden uit de strijd komt. In haar rijke wateren en drukbevolkte luchten zal minder leven zitten dan vandaag en de erosie zal het land aanvreten, waardoor ook de leefruimte voor mensen kleiner wordt. De unieke cultuur van de delta — met haar familietradities, keuken, muziek en bedreigde talen — zal krimpen en wegkwijnen. Zonder de visserij verliezen deze unieke gemeenschappen hun wortels en zakken ook zij weg in de bruine smurrie.

    Katrina heeft het racisme in Amerika pijnlijk blootgelegd. Maar deze olieramp brengt een nog meer verborgen waarheid aan het licht: hoe weinig controle we hebben over de machtige, op een complexe manier met elkaar verbonden natuurkrachten waar we zo nonchalant mee omspringen.

    BP heeft geen stop om het gat in de aarde mee te dichten. Obama kan de bruine pelikaan niet bevelen om niet uit te sterven. Geen geldbedrag — niet de onlangs door BP beloofde 20 biljoen dollar, niet 100 biljoen dollar — kan de leemte van een verdwenen cultuur vullen: het zijn harde waarheden die onze politici en bedrijfsleiders nog niet onder ogen zien. Maar de mensen wier lucht, water en bestaansmiddelen werden vervuild, maken zich geen illusies. ‘Alles sterft', zei een vrouw op de bijeenkomst in Plaquemines Parish. ‘Hoe kun je nu volhouden dat onze Golf veerkrachtig is en zal heropleven? Geen van jullie heeft ook maar een idee van wat er met onze Golfkust zal gebeuren. Jullie doen alsof jullie het allemaal weten, maar jullie weten het niet.'

    WEG MET MOEDER AARDE

    Deze crisis is het gevolg van vele dingen — corruptie, te weinig overheidsbemoeienis, onze verslaving aan fossiele brandstoffen. Maar fundamenteler nog gaat het om onze halsbrekende overtuiging dat ons inzicht in en onze heerschappij over de natuur zo compleet zijn dat we er naar eigen goeddunken kunnen mee knoeien met minimale risico's voor de natuurlijke systemen die ons in stand houden.

    Maar zoals de BP-catastrofe heeft aangetoond, is de natuur altijd onvoorspelbaarder dan de meest gesofisticeerde mathematische en geologische modellen kunnen inschatten. Het idee dat de natuur een machine is waaraan we naar eigen goeddunken kunnen sleutelen, is een vrij recent waanbeeld. In haar baanbrekende boek De dood van de natuur (1980) herinnert milieuhistorica Carolyn Merchant ons eraan dat tot 1600 de aarde werd beschouwd als een levend wezen, dat doorgaans als een moeder werd afgebeeld. Net als inheemse volkeren over heel de wereld geloofden de Europeanen dat de planeet een levend organisme was, vol leven gevende krachten, maar ook vol kwaadaardige grillen. Daarom leefden er ook sterke taboes tegenover alle activiteiten die ‘de moeder' konden schenden of ontheiligen, zoals mijnbouw.

    Dat veranderde toen enkele — maar bijlange na niet alle — mysteries van de natuur werden ontraadseld tijdens de wetenschappelijke revolutie in de zeventiende eeuw. De natuur werd een machine, ontdaan van elk mysterie of elke goddelijkheid, en haar onderdelen konden ongestraft worden ingeperkt, ontgonnen en opnieuw geassembleerd. De natuur werd soms nog steeds voorgesteld als een vrouw, maar dan een die makkelijk kon worden gedomineerd of onderdrukt.

    BP schepte erover op dat het met het ‘Tiber Prospect'-project in de Golf van Mexico beschikte over de ‘diepste bron die ooit werd aangeboord door de olie- en gasindustrie' — zo diep onder de oceaanbodem als de hoogte van straalvliegtuigen boven het aardoppervlak. Voorzorgsmaatregelen treffen voor het geval het misliep, speelden een ontstellend minimale rol in de bedrijfsstrategie. Zoals we hebben ondervonden, had BP geen plan klaar om het hoofd te bieden aan deze ramp.

    Het was de bedrijfstop die weigerde na te denken over een eventuele mislukking. Een jaar geleden vertelde BP-topman Hayward aan een groep studenten van Stanford University dat deze woorden ingekaderd op zijn bureau stonden: ‘Als je wist dat je niet kon falen, wat zou je dan proberen?' Dit was niet zomaar een inspirerende slogan, het was een rake beschrijving van het gedrag van BP en zijn politieke beschermheren.

    Het is dan ook niet te verbazen dat de reactie van het bedrijf en de regering op de ramp — van het improviserende gebruik van chemische oplosmiddelen tot het tactloos aan banden leggen van journalisten — blijk gaf van diezelfde arrogantie en zonnige voorspellingen die de ramp in eerste instantie hadden mogelijk gemaakt.

    DOOD VAN DE MACHINE

    En het ontkennen van de risico's gaat onverminderd door, met de politici uit Louisiana die verontwaardigd reageren op Obama's tijdelijke bevriezing van diepzeeboringen. Maar de meest sociopathische reactie kwam van de doorgewinterde politiek commentator Llewellyn King: eerder dan de risico's te schuwen, moeten we stilstaan in verwondering ‘dat we zulke vernuftige machines kunnen bouwen dat ze het deksel van de onderwereld kunnen lichten'.

    Gelukkig hebben velen een heel andere les getrokken uit de ramp. Zij verwonderen zich niet over het vermogen van de mens om de natuur naar zijn hand te zetten, maar over onze machteloosheid om de woeste natuurkrachten die we ontketenen te beteugelen. Ook leeft het gevoel dat dit gat in de bodem van de oceaan meer is dan een technische fout of een kapotte machine. Het is een schrikwekkende wonde toegebracht aan een levend wezen. Dankzij de camera's van BP kunnen we allemaal het bloed uit de aarde zien gutsen, in real time, 24 uur per dag.

    Die beeldspraak duikt steeds weer op in gesprekken en interviews. Mensen zeggen: ‘We bloeden leeg', en: ‘We moeten het bloeden stelpen.' Dat is de vreemdste wending in de Golfkustsaga: ze heeft ons doen inzien dat de aarde nooit een machine is geweest. Vier eeuwen nadat ze werd doodverklaard, en te midden van zoveel dood, komt de aarde weer tot leven.

    BLOEDSOMLOOP

    We zijn ons niet alleen gaan identificeren met de aarde als een gewond levend wezen, maar door de opmars van de olie hebben we ook een stoomcursus ecologie meegekregen. Elke dag leren we meer over hoe wat een vreselijk probleem leek op één plek in de wereld, uitwaaiert op een schaal die de meesten van ons zich nooit hadden kunnen voorstellen. Zo vernamen we dat de olie Cuba kan bereiken — en daarna Europa. Dan hoorden we dat Canadese vissers bezorgd zijn omdat de tonijn waarop ze vissen duizenden mijlen verderop wordt geboren in de met olie vervuilde wateren van de Golf van Mexico. En we kwamen er ook achter dat de moerassen van de Golfkust voor vogels het equivalent zijn van een drukke luchthaven. Iedereen lijkt er halt te houden: 110 soorten trekkende zangvogels en 75 procent van alle trekkende Amerikaanse watervogels.

    Carolyn Merchant verwoordt de les als volgt: ‘Het probleem dat BP zo tragisch en rijkelijk laat heeft ontdekt, is dat de natuur een actieve kracht is waar je geen stolp overheen kunt zetten.' Voorspelbaarheid is zeldzaam binnen ecologische systemen. ‘Onvoorspelbaarheid en chaos maken de dienst uit.'

    En dan hoeven we er nog niet aan te denken wat een orkaan zou doen met de giftige soep van BP. Als we de gevaren verbonden met het verstoren van de geologie en chemie van de aarde nog niet kenden, dan komen we er nu achter.

    Het moet gezegd: er zit een vreemde bocht in dit pad naar verlichting. Ze zeggen dat Amerikanen de ligging van landen leren kennen door ze te bombarderen. Nu lijkt het erop dat we de bloedsomloop van de aarde leren kennen door hem te vergiftigen.

    VOORZORGSPRINCIPE

    Vrijwel alle inheemse culturen hebben mythen over goden en geesten die huizen in de natuur — in rotsen, bergen, gletsjers, wouden — net zoals de Europese cultuur die had voor de wetenschappelijke revolutie. Antropologe Katja Neves wijst erop dat die mythen een praktisch doel hebben: de aarde heilig noemen is een manier om onze nederigheid uit te drukken tegenover krachten die we niet helemaal begrijpen. Met wat heilig is, moet behoedzaam, zelfs met ontzag worden omgegaan. Als we die les ten langen leste ter harte nemen, kunnen de gevolgen verstrekkend zijn.

    Het meest positieve gevolg van deze ramp zou niet alleen zijn dat hernieuwbare energiebronnen zoals wind- en zonne-energie versneld worden ingevoerd, maar dat het ‘voorzorgsprincipe' in de wetenschap een prominente rol krijgt. Dat principe is het tegendeel van Haywards ‘Als je wist dat je niet kon falen'-credo. Het stelt dat ‘als een activiteit risico's inhoudt voor de omgeving of de volksgezondheid', je voorzichtig te werk moet gaan, alsof een mislukking mogelijk, zelfs waarschijnlijk is. Misschien moeten we Hayward een nieuwe slogan bezorgen om op zijn bureau te zetten: ‘Je doet alsof je het allemaal weet, maar je weet het niet.'

    Misschien zouden we dat allemaal wel op ons bureau kunnen zetten.

    03-07-2010, 14:46 Geschreven door johan  


    30-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Robert Gorter

    Als u nog wil lezen dat de heer Gorter een kwakzalver is zal u zich moeten haasten. Er werd namelijk door de rechtbank beslist dat de heer Gorter geen kwakzalver meer genoemd mag worden.

     

     

    http://forum.skepp.be/viewtopic.php?f=3&t=2212&p=60505#p60505

     

    Skepp geeft een definitie van “kwakzalverij”:

     

    "het regelmatig verkopen of aanbevelen van behandelingen of producten waarvan de werking niet bewezen is".

     

    Iedereen die zich schuldig maakt aan deze praktijken is een kwakzalver en mag logischer wijze ook als dusdanig aangesproken worden.

     

    Krijgen ze daar toch wel geen filosoof als rechter toegewezen zeker!

    “Wanneer is iets bewezen?”, vraagt die sukkelaar zich af.

    Alsof zo een rechter niets beters te doen heeft!

    De vermaledijde (tussen haakjes, bij deze een warme oproep om het mooie woord vermaledijde in ere te herstellen) man heeft zelfs de pretentie om te stellen dat “er nog andere visies zijn dan die van de "traditionele Westerse" geneeskunde”.

     

    Wanneer is de werking van een behandeling of een product bewezen? Als het altijd werkt? Of….

    En wanneer verliest het die status? Als het één keer faalt, of…?

    En mag een behandeling of product zonder status denigrerend behandeld worden?


    Rechters met gevoel voor Humor, dat was lang geleden:
    "De rechters menen dat er een bewijs van bewust bedrog moet geleverd worden en dat werd volgens hen niet geleverd"
    Het boemerang effect:
    "De werking is niet bewezen" maakt een bocht van 180 graden en komt recht in je aangezicht terecht: "bewust bedrog is niet bewezen".

     

    “Een scepticus blijft vragen stellen” reageerde ooit ene Tomaski.

    Zolang u vragen blijft ontwijken.

    Deze met name:

    Is de vaststelling dat een rechter moet oordelen over wetenschappelijk bewijs niet belangrijker dan de uitspraak?

     

    30-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kojak

    Ik schrijf wat u denkt.

    Gelooft u me niet?

    Laten we even de proef op de som nemen.

    De paradox van Zeno.

     

    “Hij is weer daar met zijn schildpad.”

    Dat is wat u dacht, is het niet?

     

    Zelf durf ik de schildpad geen forum meer geven, maar als iemand anders het doet ben ik er als de KIPPEN bij natuurlijk.

    http://forum.skepp.be/viewtopic.php?f=7&t=2186&start=40#p60223

     

    En in tegenstelling tot wat u denkt ga ik niet over de schildpad schrijven.

    Een mens moet een beetje origineel uit de hoek blijven komen.

     

    Blueflame gaf de Planck lengte als oplossing voor de paradox.

    Onterecht, maar dat is van geen belang. Iedereen kan zich vergissen.

    De Planck lengte.

    Ik had er nog nooit van gehoord.

    De kleinst mogelijke afstand.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Plancklengte

     

    Mijn brein maakte wel onmiddellijk een associatie met de slagzin “sevves een plank tegen uve kop se” die me ooit naar het hoofd werd geslingerd.

    (Beroepshalve kom ik af en toe in contact met de iets “ruwere” kant van de samenleving)

    Echt waar gebeurd.

    De plank scheerde rakeling langs mijn hoofd. Op een haar na gemist. Of om het met een wetenschappelijk equivalent uit te drukken: een planck lengte verschil.

    Niet echt waar gebeurd. Het bleef bij een dreigement, maar ik had de fantasie nodig om mijn punt te kunnen maken.

     

    Achilles zal de schildpad inhalen in het oneindige.

    (Aiai, daar wordt de originaliteit dan toch weer een ferme kloot afgetrokken.

    Rara, van wie heb ik deze uitdrukking geleerd?)

     

    Achilles zal de schildpad inhalen in het oneindige.

    De plank zal mijn hoofd naderen tot de afstand oneindig klein is, zijnde een planck lengte verschil. Of om het met een literair equivalent uit te drukken. Er kon nog net een haar tussen.

    Wat ik me afvraag: zou dat pijn doen?

    Misschien, heel misschien is er wel een eenvoudig antwoord op een eenvoudige vraag: ik weet dat niet.

     

     

    30-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    27-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zoekend

    Johan:

    natuurlijk bestaan er bananen en bestaat er schoonheid.
    het gaat er over of de Banaan bestaat, of er Schoonheid bestaat.

    Zoekend:

    Voor mij is het (te?) simpel.
    Bananen en Schone dingen bestaan.
    De Banaan, en de Schoonheid bestaan NIET.
    (het zijn logische constructen, denk-instrumenten, om zaken beter te kunnen overzien, en ze zijn daarom constant onderhevig aan discussie)

     

    Zoekend:

    Nochthans duidelijk voor mij:

    DE banaan is een verzamelnaam voor alle mogelijke soorten en types van bananen. Het is dus een abstract begrip dat die verzameling vertegenwoordigt.

    EEN of DIE banaan is één bepaalde banaan die men plukt, ziet, eet, enz.
    Als je voor dat bepaalde ding 'de' gebruikt is een verband met omgeving impliciet
    "de banaan is nu weg", "de banaan die je hebt opgegeten"
    Waar zit ik fout of vaag? Thanks

     

    Johan:

    omgeving of Omgeving?
    Denk zoekend, denk.
    (spieken mag)

     

    Zoekend:

    Johan,
    (pas terug van Ardennen)

    Met je wenk toon je rustig dat je mijn standpunt van vr 04 jun 2010 11:51
    begreep, maar daarom nog niet goedkeurde.

    Ik volg je raad en "Denk zoekend, denk". Hier het product.

    Een banaan geplaatst in een bepaalde omgeving: beiden bestaan.
    DE banaan in De omgeving (of Banaan in Omgeving als je wil) : beiden zijn abstract en bestaan dus niet (wél binnen een logische redenering, ALS abstracte begrippen)

    Concrete dingen bestaan. Abstracte constructies ermee, bestaan in wezen niet.

    Wiskunde zit vol abstracte begrippen (getal, getallenreeksen, functies) maar die zijn zodanig geformuleerd dat ze stelselmatig, nauwkeurig en continu op concrete dingen kunnen terugvallen en vice versa. Formele Logica houdt dezelfde discipline.
    Meerdere andere takken van de filosofie hebben zich afgesplitst als wetenschappen, wat integratie van wiskunde toeliet.

    Alle andere takken, alsmede theologie en religie produceren abstracte begrippen zonder het rigoureus opgebouwde verband met concrete dingen.
    Logische constructies maken met zulke abstracte begrippen is riskant.
    Daarmee blijkt dat ik zijdelings "kerkelijke zaken" op het oog had: abstracte begrippen zijn door de Mens gevormd, maar daarom bestaan ze nog niet echt.

     

    Johan:

    Op de laatste paragraaf na ben ik het helemaal met je eens en ik vind het geweldig.
    "Een verklaring voor de wereld aan de hand van de banaan" door Edmond Zoekend.
    Als het al geen bestseller wordt, dan toch zeker de prijs voor de beste boektitel van het jaar.
    We kunnen geen logische constructies maken met abstracte begrippen, want die bestaan eigenlijk niet.
    We zijn genoodzaakt logische constructies te maken met de concrete dingen, concrete dingen waar een verband met de omgeving impliciet is, m.a.w. geen Concrete dingen, want dat is een abstract begrip.
    Nog een laatste hoofdstuk over argumenten versus Argumenten, en klaar is kees.

    Ik zou alvast graag een gesigneerd exemplaar krijgen.

     

    Zoekend:

    Ik weet niet goed wat ik daarmee moet, Johan, met je reactie.
    Misschien kun je de goesting hebben om mijn laatste paragraaf op de korrel te nemen waarmee je niet eens bent?

    Ook heb ik niet gesteld dat: "We kunnen geen logische constructies maken met abstracte begrippen, want die bestaan eigenlijk niet."
    We kunnen die wel maken maar dat wordt riskant als die begrippen vaag worden, en niet stelselmatig in verband staan met het concrete, mijn gedacht.

     

    Johan:

    de banaan is een werkelijkheid zoals het subject die ervaart, er is altijd een impliciet verband met de omgeving.
    de Banaan is de objectieve banaan, de Banaan is een verzamelnaam voor alle mogelijke soorten en types van bananen. Het is dus een abstract begrip dat die verzameling vertegenwoordigt.

    analogie voor "de concrete dingen" en "de Concrete dingen"
    analogie voor "de omgeving" en "de Omgeving"
    analogie voor "argumenten" en "Argumenten"

    In een discussie naar objectieve argumenten vragen, is vragen naar "Argumenten", een abstract begrip dat in wezen niet bestaat.

    Logica werkt met concrete dingen (in casu de premissen), maar deze concrete dingen hebben altijd een impliciet verband met de omgeving.
    Dat is niet objectief.
    Logica moet werken met "Concrete dingen", maar dat is een abstract gegeven dat in wezen niet bestaat.

    Twee opties:
    een woord van dank in uw voorwoord aan mijn persoon
    ofwel
    een boek over "waarom zijn de bananen krom"

     

    Zoekend:
    In je uitleg kom ik een reeks dingen tegen die me vreemd voorkomen.

    Ik begin met
    "de Banaan is de objectieve banaan"
    Als je aanvaard dat de Banaan een abstract begrip is (de verzamelnaam van enz), dan wordt dat begrip subjectief ingevuld door ieder mens die de term gebruikt, behalve in Formele logica.

     

    Johan:

    Ik wacht vol ongeduld op de banaanformule zoals die in de formele logica gehanteerd wordt

     

    Johan:

    Voor mij is het (te?) simpel.
    Bananen en Schone dingen bestaan.
    De Banaan, en de Schoonheid bestaan NIET.
    (het zijn logische constructen, denk-instrumenten, om zaken beter te kunnen overzien,
    en ze zijn daarom constant onderhevig aan discussie)

     

     

    Zoekend:
    Omdat ze subjectief zijn. OK?
    Ik zal me hoeden van het construct "Banaan" in Formele Logica om te zetten: specialistenwerk, voor zover het nut heeft.
    Trouwens, je weet drommels goed dat Ieder zo'n concept minstens twee paginas formules vergt om alle mogelijke vaagheden eruit te krijgen.


    Johan:
    Een opperbeste morgen Edmond, wat zal het zijn vandaag", vroeg Gipsy hartelijk.
    Gipsy was een commerçant in hart en nieren, altijd in de weer voor zijn klanten.

    Edmond Zoekend baalde die morgen. Hij had tot diep in de nacht een spelletje schaak zitten spelen op internet. Zijn positie zag er niet rooskleurig uit. Hij zag geen uitweg meer, er zat niets anders op dan bij de volgende zet zijn koning symbolisch om te kantelen.

    Voor mij twee bananen graag Gipsy.
    Gipsy trok twee bananen van de tros.

    "En twee bananen voor onzen Edmond se", legde hij de bananen op de toonbank.

    Edmond keek eerst naar de bananen en keek dan weer naar Gipsy.

    "Nee hoor", zei hij, "dat zijn geen twee bananen, dat is maar één banaan"
    Hij trok de twee bananen los van elkaar en legde er ééntje weer op de toonbank.
    "Dat is maar één banaan" wees hij naar gipsy met zijn banaan in de hand.
    "Want die banaan", wees hij met zijn andere hand naar de banaan op de toonbank, "die banaan, die is rot, die hoef ik niet"
    Gipsy zuchtte.
    "Weer zo'n god verdomde intellectueel in zijn winkel. Waarom moest hem dat toch altijd weer overkomen."
    "Allé, allé Edmond", protesteerde hij, "omdat er daar een paar bruine vlekjes opzitten is die banaan toch niet rot zekerst"
    "Die banaan is rot Gipsy, en als er iemand hier weet wanneer een banaan rot is, dan zal ik het toch wel zijn zekerst"
    Gipsy maakte aanstalten om de banaan weer op te bergen.
    "Rot, Rot, Rot", mompelde hij, "Rot bestaat niet, Rot is een abstract begrip"
    Gipsy was een beetje op zijn teen getrapt, want Gipsy was toch in eerste instantie mens en pas in de tweede plaats commerçant.
    En toen zag Edmond Zoekend de oplossing.
    Als hij zijn koningin opofferde, dan won hij gewoon dat stomme spelletje schaak.
    Even aarzelde hij nog.
    Hij was namelijk nogal gehecht aan zijn koningin. Die was in 1968 namelijk nog Miss Objectief geweest.
    "Kom, laat zitten Gipsy", zei hij tegen de verbouwereerde commerçant, "wat is mijn schuld".
    Hij nam de daarnet nog rotte banaan van de toonbank, deed de schil er af en nam een smakelijke hap.
    Hij kon nauwelijks wachten tot hij weer achter zijn klavier zat.
    "Er is geen Logica beste Johan, wat zit jij hier dan te lullen, Logica is een abstract begrip dat in wezen niet bestaat."

     

     

    Zoekend:

     

    Ik heb het begrepen, Johan.
    Wat ik heb begrepen leg ik maar best niet uit
    Anders herbegint het spelletje.

    http://www.biw.kuleuven.be/persberichten/fiches/NG-10-6.pdf

    27-06-2010, 20:27 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mr. Proper

    "We moeten de wet op de kernuitstap durven objectiveren en terugdraaien."

    Verkiezingsprogramma N-VA blz. 41

    http://www.n-va.be/files/default/nva_images/documenten/verkiezingsprogramma%20N-VA%202010.pdf

    27-06-2010, 14:45 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herman Philipse
    http://www.sg.uu.nl/prog/2010a/betrouwbare_kennis.html

    lezing van 29 maart.
    vanaf 01.13.40 tot 01.16.14

    Verboden eenvoudige vragen te stellen.

    27-06-2010, 13:57 Geschreven door johan  


    26-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Michael Sandel

    http://www.liberales.be/interviews/sandel

    "Het is waar dat bepaalde mensen die religieuze overtuigingen in het publieke debat introduceren nogal eens dogmatisch zijn en niet bereid blijken een beredeneerd argument naar voor te brengen. Dogmatisch denken hoort inderdaad niet thuis binnen democratische onderhandelingen, maar ik wil hier wel opmerken dat niet alleen de religieuzen dogmatisch zijn. Er bestaat ook seculier dogmatisme. Het religieuze denken is dus niet de vijand, maar wel het dogmatische denken."

    Wanneer is denken dogmatisch?
    Wanneer is een argument beredeneerd?

    26-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Joss Stone
    "Anderzijds voel ik niet de behoefte om anderen te bekeren. Wie vlees wil eten, doet maar. Het is gewoon mijn keuze om het niet te doen. Het zou goed kunnen dat ik zo denk omdat ik zo ben opgevoed. Ik herken vlees gewoon niet als eten."

    http://www.youtube.com/watch?v=IhUmko2z_ds

    So tell me babe
    (Tell me 'bout it)
    Tell me how I feel
    (How you feel)
    And if the feeling's real
    (Feeling's real)
    Tell me what's the deal , hey hey hey
    Tell me 'bout it
    Tell you how I feel
    How it feels
    And if the feeling's real
    Feeling's real
    Let's seal the deal
    Hey Hey Hey

    26-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Griet Vandermassen
    http://www.liberales.be/essays/irra

    "We willen studenten opleiden tot mensen die zelfstandig kunnen denken, die drogredenen kunnen doorprikken en niet onder de indruk zijn van autoriteitsargumenten, die beseffen dat het negeren van wetenschappelijke bevindingen omwille van politieke redenen op lange termijn vruchteloos en tegendoelmatig is, en die beseffen hoe vitaal open en rationele discussie is voor een goed functionerende democratie. "

    Nog even een kleine tip voor liefhebbers van de discussie met de "believers".
    Vraag naar de definitie van het begrip dat de "believer" achteloos hanteert alsof het een universeel begrip is, in casu "wetenschappelijke bevinding".
    Altijd prijs!
    Wanneer is een bevinding wetenschappelijk?
    Wanneer is een reden politiek?
    Wanneer eindigt de korte termijn en begint de lange termijn?

    Als je dat allemaal beseft ben je in staat om zelfstandig te denken.


    26-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Repelsteeltje

    één buis op het rapport van iemand die anoniem wenst te blijft.
    Begrijpend lezen: Repelsteeltje  4,5/10
    commentaar: "Dit was geen makkelijke tekst. Het ging hier vooral om het interpreterend lezen. Je interpreteert hier soms nog fout".

    26-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    03-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jean Gabin

    Ik weet niet aan wie ik deze post moet opdragen. Ik weet het echt niet.

     

    Eerst dacht ik aan Protagoras.

     

    Surfend op een mega golf van scepticisme belandde ik op de site “het woordenboek van de skepticus”

     

     

    http://nederlands.skepdic.com/skepticus.htm

     

    Het filosofische scepticisme (het woord is afkomstig van het Griekse skeptesthai, "onderzoeken") is in essentie een algemene opvatting over menselijke kennis. Het is een denkhouding die de twijfel tot hoogste principe verheft en ervan uitgaat dat betrouwbare kennis onmogelijk is. We kunnen de wereld dus nooit kennen zoals die werkelijk is. Het filosofische scepticisme stelt al onze standaarden ter rechtvaardiging van onze uitspraken over de wereld in vraag. Uiteindelijk, zo luidt de redenering, is er geen enkele reden om bepaalde dingen wel te geloven en andere niet. Het streven naar kennis is inherent problematisch, want er bestaat een onoverkomelijke kloof tussen onze uitgangspunten en de besluiten die we willen trekken. We gaan er volgens de radicale scepticus bijvoorbeeld onterecht van uit dat de objecten die wij waarnemen, ook werkelijk bestaan. Al onze waarnemingen vinden immers plaats via onze zintuigen, en de veronderstelling dat die ons informatie over de werkelijke wereld leveren, is een uitgangspunt dat wij niet kunnen bewijzen, omdat wij altijd binnen onze zintuiglijke subjectiviteit opgesloten blijven. We kunnen wel op basis van onze ervaring toekomstige zintuiglijke ervaringen voorspellen, maar we zijn nooit gerechtvaardigd om de stap te zetten naar het geloof in het bestaan van objecten buiten die ervaringswereld.

    Het scepticisme ontwikkelde zich in het Griekenland van de vijfde eeuw v.C. Een aantal filosofen begon, ten dele als reactie tegen absolutistische opvattingen en filosofieën, twijfels te uiten over de mogelijkheid van zekere kennis.Van Protagoras stamt het kernachtige "de mens is de maat van alle dingen". Gorgias drukte het als volgt uit: "Niets bestaat; als er iets bestaat, kunnen we het niet kennen; als er iets bestaat en we kunnen het kennen, kunnen we het niet communiceren". De heren in kwestie maakten deel uit van de sofisten, filosofen die tegen betaling onderricht verschaften in de kunst van de retoriek en het debat. Elk argument kan overtuigend klinken, zolang je het maar slim genoeg aanbrengt, meenden ze.

    Na de sofisten volgden in de derde eeuw v.C. de pyrronisten, genoemd naar de grondlegger Pyrrho van Elis. Zij stelden dat, aangezien we de werkelijkheid nooit kunnen kennen, we maar beter ophouden er uitspraken over te doen. Pyrrho’s leerling Timonius van Philius voegde daaraan toe dat er altijd even goede argumenten pro en contra elke stelling bestaan, wat het onmogelijk maakt een keuze te maken. De antieke Romeinen lieten zich evenmin onbetuigd op het sceptische vlak, zoals ondermeer blijkt uit het omvangrijke handboek van het sceptische denken door Sextus Empiricus (eind tweede, begin derde eeuw n.C.)

    In de Renaissance ontstond een nieuwe behoefte aan sceptische argumenten in de strijd tegen het kerkelijk gezag. Sceptische invloeden duiken op in de befaamde Essais (1580) van Montaigne en in de Méditations (1641) van Descartes. Deze laatste hanteerde het principe van de methodische twijfel: we stellen al onze zekerheden in vraag en gaan na wat er overblijft. Descartes’ bekende antwoord luidt: "Ik denk, dus ik ben". Hoe groot de twijfel ook is, toch kan ik niet twijfelen aan het feit dat ik twijfel. Omdat hij de methode van de radicale twijfel gebruikte om een zekerheid te vinden, wordt Descartes echter niet als een echte scepticus beschouwd.

    Het scepticisme werd verder uitgebouwd door de 18de-eeuwse Schotse filosoof Hume, die argumenteerde dat zaken die wij als zeker ervaren, zoals natuurwetten, het verband tussen oorzaak en gevolg, en het bestaan van god en de ziel, eigenlijk verre van zeker zijn. Verdere uitlopers van het wijsgerig scepticisme vinden we bij Nietzsche en, vandaag, in het postmodernisme. Volgens het wijsgerig scepticisme is het met andere woorden irrationeel te geloven dat wij iets kunnen weten. Als je dat radikaal doordenkt, betekent dit dat we in een compleet kennistheoretisch nihilisme belanden; we kunnen ofwel alles ofwel niets meer geloven. Het fundamentele probleem met dit soort van scepticisme is de onderliggende eis dat WETENSCHAPPELIJKE uitspraken absoluut zeker moeten zijn. Pas tegen de tweede helft van de 20ste eeuw, met de wetenschapsfilosofie van Popper, groeide het inzicht dat wetenschappelijke theorieën in beginsel altijd voorlopig zijn.

    En zo belanden we bij het verschil tussen scepticisme en skepticisme: waar het eerste elke uitspraak betwijfelt, aanvaardt het tweede hypothesen, als ze maar de toets van het onderzoek doorstaan hebben. Het skepticisme is niet alleen een opvatting, maar heeft ook methodologische consequenties. Het betekent dat we wetenschappelijke bewijzen willen voor we een stelling aanvaarden (als dusdanig vormt het skepticisme een onderdeel van de wetenschappelijke methode). Eerst zien en dan geloven, daar komt het op neer. Skeptici zullen dus beweringen niet zomaar a priori naast zich neerleggen, noch bij voorbaat het bestaan van onwaarschijnlijke fenomenen uitsluiten. Meer zelfs, zij willen om het even wat aanvaarden, mits de bewijzen maar sterk genoeg zijn. Een methodologisch gevolg van een skeptische instelling is immers ook dat de bewijslast groter wordt naarmate de fenomenen onwaarschijnlijker zijn. De stellingen van de kwantummechanica en de evolutietheorie klinken uitermate bizar, maar we kunnen niet om de grote hoeveelheid bewijsmateriaal heen. Skeptici zijn eveneens bereid om algemeen aanvaarde hypothesen opnieuw te onderzoeken als zou blijken dat ze misschien niet kloppen. Wetenschappelijke data zijn immers voorlopig; ze kunnen veranderen als zich nieuw bewijsmateriaal aandient. Sommige theorieën, zoals buitenzintuiglijke waarneming, creationisme en een heel aantal zogenaamd alternatieve geneeswijzen, zijn echter al zo vaak getest (met negatief resultaat) dat we voorlopig mogen besluiten dat ze nergens op slaan.

    Het skepticisme (we zouden ook de term ‘rationeel scepticisme’ kunnen gebruiken ter onderscheid met het wijsgerig scepticisme – hoewel de skeptici zelf het eerder over ‘de skeptische beweging’ zullen hebben) vond zijn eerste institutionele weerslag in 1949, met name in uw geliefde België. Toen werd het Comité Para opgericht, het Belgisch comité voor de wetenschappelijke navorsing van paranormale verschijnselen. In 1976 volgde Amerika, waar filosoof Paul Kurtz CSICOP uit de grond stampte, het Committee for the Scientific Investigation of Claims of the Paranormal. De term skeptisch raakte vooral bekend door het tijdschrift van CSICOP, Skeptical Inquirer (een ironische verwijzing naar het Amerikaanse sensatieblad National Inquirer). Hieruit ontstonden groeperingen en tijdschriften met een daarnaar verwijzende naam, zoals Skepsis/Skepter in Nederland, Skeptiker in Duitsland, en het u welbekende SKEPP.

     

     

    DE MENS IS DE MAAT VAN ALLE DINGEN

     

    Protagoras verdient het eigenlijk wel.

    Ik had moeten stoppen. Dan was het eenvoudig geweest.

    Maar ja, dat zijn vijgen na Pasen.

    Ik ging verder, op naar SKEPP.

     

    Toen dacht ik aan Willem Betz.

     

    http://forum.skepp.be/viewtopic.php?f=2&t=2055&p=60083#p60083

     

    Vrolijk fluitend zocht ik contact met mijn zielsverwanten, de skeptici.

    Vrijwel onmiddellijk verwezen naar het lulhoekje.

    Dat kwam hard aan. Dat geef ik toe. Dat kwam keihard aan.

    Ik had het ook wel zelf een beetje gezocht natuurlijk, maar toch.

    Er is geen plaats meer voor scepticisme in het skepticisme.

     

    Willem Betz is de voorzitter van Skepp

     

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Wim_Betz

     

    “Geloof je alle nonsens, of sommige niet? Hoe maak je het onderscheid?”

    Dat is zijn lijfspreuk, het staat onderaan zijn posts.

    Retorische vragen.

     

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Retorische_vraag

     

    Willem Betz maakt het onderscheid met “de wetenschap”.

     

    “Geloof je alle wetenschappers, of sommige niet? Hoe maak je het onderscheid?”

    Een retorische vraag voor Willem Betz.

    Willem Betz maakt het onderscheid in de wetenschap met de wetenschap.

    Toen dacht ik aan Kuifje.

    Kuifje in wetenschapsland.

    “In minder ingewikkelde bewoordingen is een retorische vraag een vraag waarin het antwoord op precies dezelfde vraag is verwerkt en dus geen antwoord meer behoeft.”

     

    Alsof het Antwoord een op zichzelf staand geheel is.

    Alsof de Logica een op zichzelf staand geheel is.

    Alsof de Wetenschap een op zichzelf staand geheel is.

    Alsof de Rede een op zichzelf staand geheel is, de Zuivere Rede.

    De Ratio als de nieuwe Religie.

     

    Toen dacht ik aan Bill Clinton.

    “it’s the economy stupid”

    Alsof de economie een op zichzelf staand geheel is.

     

    Toen dacht ik aan Albert Einstein.

     

    “De werkelijkheid is een illusie, maar dan een hele hardnekkige.”

    Alsof de werkelijkheid een op zichzelf staand geheel is.

    Niet dus.

     

    Toen dacht ik aan Zoekend, een forumcollega.

     

    “Johan jongen, 't is allemaal wel mooi gezegd en gedraaid, maar ik blijf erbij dat er bananen bestaan.”

     

    Zoekend is professor in de bananologie. Dat is geen grapje, dat is echt waar. Wat je op die fora allemaal tegenkomt, je kan het zo gek niet bedenken.

     


    Haal die banaan uit je oor Zoekend!

    Het gaat niet over de banaan. Het gaat over de Banaan.

     

    Toen dacht ik aan Digit, een forumcollega die het iets minder subtiel uitdrukte.

     

    “Bepaalde illusies zijn overigens testbaar. Bv. de illusie van zwaartekracht kan je testen door middel van de 10-hoog test : ga naar het 10° verdiep, verzeker je dat er geen hindernissen zijn tussen het raam en het trottoir en dat niets je kan hinderen bij de afdaling in vrije val, en spring dan van de vensterbank. Je mag dan nadien verslag komen uitbrengen over de mate waarin je de zwaartekracht als een illusie hebt ervaren. Maar vergeet liefst niet vooraf de stoep te vegen !”

     

    Dat is een argument.

    De vraag is natuurlijk of het een argument is om het ongelijk van Einstein te bewijzen of een argument om aan te tonen hoe sterk de illusie van werkelijkheid kan zijn.

    Alsof een Argument een op zichzelf staand geheel is.

     

    Natuurlijk bestaat er werkelijkheid en schoonheid en waarheid.

    Het gaat er over of  Werkelijkheid, Schoonheid en Waarheid bestaan.

    Het gaat er over of de Banaan bestaat.

     

    Toen dacht ik aan Etienne Vermeersch (alweersch)

    “Ik vind dat er objectieve criteria bestaan”.

     

    Toen dacht ik aan Ti-ta-tovenaar.

    Hup hup barbatruc.

    Het subjectieve wordt objectief.

     

    Etienne Vermeersch is een verstandig man.

    Hij kan alle filosofie samenvatten in één enkele zin.

    Etienne Vermeersch is een verstandig man, maar hij kan niet toveren, hij is skeptisch.

    Hij “vindt”, als hij kon bewijzen zou hij het niet nalaten.

    Etienne Vermeersch is een verstandig man, hij is net zo verstandig als Einstein.

     

    Drie keer "Etienne Vermeersch is een verstandig man" speciaal als boetedoening voor Willem Betz, om mijn “aanval” op Etienne Vermeersch goed te maken.
    Bid drie Etiennekes en je zonden zijn vergeven.

    Is dat grappig?

    Iemand die het scepticisme een beetje genegen is, ziet er waarschijnlijk de humor van in.

    Voor een skepticus is dit “er ver over”.

    Het is humor. Het is geen Humor.

    Iemand naar het “lulhoekje” verwijzen is de logica zelf als hij Lulkoek verkoopt.

    Voor iemand die lulkoek verkoopt doet het pijn.

     

    We dwalen af.

    Etienne Vermeersch is een verstandig man, hij is net zo verstandig als Einstein.

     

    “Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is, en doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in het laatste"

     

    Ook Einstein “geloofde” in het bestaan van objectieve criteria.

    Hij aanvaardde wel de consequenties: als het subjectieve objectief wordt, dan is alles objectief.

    Als er objectieve criteria bestaan, dan is er Werkelijkheid.

    Als er objectieve criteria bestaan, dan is er Schoonheid.

    Als er objectieve criteria bestaan, dan is er Waarheid.

    Als er objectieve criteria bestaan dan zijn er Argumenten.

     

    Welk antwoord is er zonder de mens?

    Welke logica is er zonder de mens?

    Welke wetenschap is er zonder de mens?

    Welke rede is er zonder de mens?

    Welke economie is er zonder de mens?

    Welke schoonheid is er zonder de mens?

    Welke werkelijkheid is er zonder de mens?

    Welke waarheid is er zonder de mens?

    Welke argumenten zijn er zonder de mens?

     

    Een mens gelooft in een Antwoord.

    Een mens gelooft in de Logica.

    Een mens gelooft in de Wetenschap.

    Een mens gelooft in de Rede.

    Een mens gelooft in de Economie.

    Een mens gelooft in een God.

    Een mens gelooft in Schoonheid.

    Een mens gelooft in Werkelijkheid.

    Een mens gelooft in Waarheid.

    Een mens gelooft in Argumenten.

     

     

    En de ene gelooft dat het geloof van de andere bijgeloof is.

    Correctie, hij weet dat het geloof van de andere bijgeloof is. 

    Per slot van rekening heeft hij daar immers Argumenten voor, is het niet?
    Is dat niet jammer?

    Ergens onderweg is het "geloven" vervangen door het "weten"
    Ergens onderweg is "ik vind dat er objectieve criteria bestaan" veranderd in "ik weet dat er objectieve criteria bestaan".

    Ergens onderweg zijn we de weg kwijt geraakt.
     

    DE MENS IS DE MAAT VAN ALLE DINGEN

     

    Dan toch maar Protagoras?

    Ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer.

     



    (met dank aan gipsy voor de link)

    03-06-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    29-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Deus Ex Machina
    Vandaag Etienne Vermeersch in de opiniebijlage van De Morgen.

    "Tijdens één van mijn colleges filosofie was er op gegeven ogenblik discussie over de vraag of de appreciatie voor kunst en muziek volstrekt subjectief is, of dat je er toch objectieve criteria voor kunt vinden. Sommige studenten waren van mening dat kunstbeleving per definitie subjectief is. Waarop ik repliceerde dat er toch objectieve criteria moesten zijn om "Mache dich, mein Herze" uit Bachs Mattheuspassie boven Bobbejaans "Duivenkot" te kunnen plaatsen."
    ...
    "En wat die objectieve criteria voor kunst betreft: IK VIND nog altijd dat die er zijn, maar meen tezelfdertijd dat elke vorm van kunstenaarschap binnen het eigen kader bekeken moeten worden."


    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat er objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat objectieve criteria zijn.
    Ik vind dat objectieve criteria
    Ik vind objectieve criteria
    Ik objectieve criteria
    Ik objectieve
    Ik

    Hebt U hem?

    29-05-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    16-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Joseph Heller

    Foei

     

    Dom was dat, van de kopstukken van de christelijke arbeidersbeweging, Luc Cortebeeck en Jan Renders, om een oproep te lanceren om te stemmen voor partijen die verantwoordelijkheid willen nemen en compromissen sluiten, en niet op radicale zweeppartijen die ieder compromis afwijzen. Bart De Wever, die zich niet onterecht geviseerd voelde, had hem er maar in te koppen: "De tijd dat vanop de kansel werd opgeroepen voor wie je moest stemmen, is inmiddels voorbij."

    Strategisch en psychologisch is de oproep vanuit het christelijke middenveld inderdaad een staaltje van wat reverse psychology heet: het zorgt ervoor dat je misschien net het omgekeerde bereikt van wat je wilt. Ook Stijn Meuris mag dat inmiddels ondervinden. Het aantal mensen dat op socialenetwerksites weet te melden dat ze deze keer zeker gaan stemmen, is inmiddels vele malen groter dan de fanclub van de mensen die ditmaal met hun voeten willen stemmen.

    Maar dat neemt niet weg dat Cortebeeck en Renders inhoudelijk wel perfect juist de inzet van de kiesstrijd hebben benoemd, en de kiezer met zijn neus op zijn verantwoordelijkheid hebben gedrukt. Een kiezer die immers nog steeds blijft geloven dat zijn twee primaire opdrachten aan de politici, met name 'Los het op' en 'Geef niet toe', allebei tegelijk in de praktijk omgezet kunnen worden. Nochtans is dat niet het geval, omdat de twee opdrachten elkaar wederzijds uitsluiten. De twee tegelijk kunnen namelijk niet, het is het een of het ander. Hoe meer versnipperd het politieke landschap, hoe groter het gewicht van beginselvaste niet-toegevers, hoe moeilijker een oplossing wordt. Dat is niet eens een politieke overtuiging, maar een simpele toepassing van de elementaire wetten van de logica. Die, voor zover dat nog nodig was, de afgelopen drie jaar op overtuigende manier hun geldigheid hebben bewezen.

    Wil men een radicale stem uitbrengen, dan is dat eenieders volste democratische recht, maar dat moet men daarna niet komen zeuren dat de oplossingen verder af zijn dan ooit. Kiest men voor partijen die een vergelijk willen en dus compromissen willen sluiten, dan moet men daarna niet komen zeuren dat er ook toegevingen zijn gedaan. Veel moeilijker dan dat is politiek deze keer niet.

     

     

    http://www.demorgen.be/dm/nl/2462/Standpunt/article/detail/1105588/2010/05/14/Foei.dhtml

     

     

    Oei

     

    Laten we elkaar geen mietje noemen.

    Wat is de eigenlijke boodschap van deze column?

    “Geen radicale stem uitbrengen”

    Is dat dom?

    Dat zal u mij niet horen zeggen.

     

    De belerende toon is dom. Het koketteren met de logica is dom.

    Deze “Oei” is dom.

    Dit blog is dom.

    Catch 22 Yves:
    "Het koketteren met de logica is dom"
    Deze uitspraak is juist. Dat is nu precies de inhoud van dit blog. Bijgevolg is dit blog niet dom.
    Deze uitspraak is niet juist. In deze "Oei" tekst, in dit blog wordt gekoketteerd met de logica. Bijgevolg is dit blog niet dom.

    En toch Yves, dit blog is dom.


     

    16-05-2010, 20:00 Geschreven door johan  


    13-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bart De Wever



    Keus.

    Voor wie gaan we gaan kiezen?

     

    Wat deze of gene denkt interesseert mij op dit ogenblik niet. Dat zijn zorgen voor later.

    Hoe deze of gene denkt is voor mij van doorslaggevend belang.

    Ik heb een zekere sympathie voor Bart De Wever.

    Die sympathie dateert van de dag dat hij als enige niet Vlaams Belang politicus aanwezig was op de begrafenis van zijn collega Karel Dillen.

    Een kerel met ballen.

     

    Vandaag is er één vraag die me op de lippen brandt:

    Zou hij ook naar de begrafenis van zijn collega Olivier Maingain gaan ?

    Heeft Bart De Wever nog ballen of heeft hij die inmiddels geslachtofferd op het altaar van “o tempora, o mores”. (ik snapte trouwens helemaal niet wat die uitdrukking in zijn column kwam doen)

    Wat denkt U?
     

    P.S. @ Bart De Wever:

    “Graag”, is geen juist antwoord wat mij betreft Bart.

    13-05-2010, 16:34 Geschreven door johan  


    12-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Guust Flater

    RONDO

     

    Keus.

    “Voor wie gaan we gaan kiezen”, placht mijn grootvader zaliger te zeggen.

    Hij had een voorliefde voor de herhaling. Dat had u kunnen weten, dat zit namelijk in de genen.

    “’T is allemaal iet, dat het allemaal iet is”, was één van stopzinnen.

    Als hij geagiteerd was schuwde hij de stijlfiguur van de overdrijving niet.

    Dat had u kunnen weten, dat zit namelijk in de genen.

    Dat leidde dan tot merkwaardige zinnen.

    “’T is allemaal iet, dat het allemaal iet is, is da na ni allemaal iet?”

     

    Keus.

    Zoals ik al eerder schreef zou ik graag eens voor een nul stemmen, dat ga ik hier niet herhalen. Ik zou graag eens kiezen voor iemand die kiest voor Heraklitus, iemand die er voor kiest dat de wereld verandert.

    Ik vertel u dan ook geen geheim als ik u zeg dat ik erg gecharmeerd ben door de campagne “Nu durven veranderen”.

     

    Het is tijd om kleur te bekennen!

    “Nu durven veranderen”.

    Is het niet zielig om vandaag de dag een column te lezen met de titel

    NIL NOVI SUB SOLE

     

    (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=GJ2Q1H43)

     

     

    'Je bent wie je bent, en dat is je sterkste troef. Maar het kan geen kwaad af en toe te doen alsof.' Met deze tip opent Quintus Tullius Cicero het Commentariolum Petitionis, de verkiezingshandleiding die hij schreef voor zijn oudere en veel bekendere broer Marcus. Die had zich immers, na een briljante cursus honorum, in 65 v.C. kandidaat gesteld voor de verkiezing tot het hoogste ambt, het consulaat. Evident was zijn verkiezing allesbehalve, aangezien de Cicerones niet behoorden tot de hoogste kaste en het ambt zelden ging naar een homo novus. Broer Quintus nam de rol van gehaaide spindoctor daarom bijzonder ter harte, en stelde een haast militair campagneplan op dat opvallend modern aandoet. In eerste instantie moest Marcus beginnen netwerken binnen zorgvuldig geselecteerde doelgroepen: mensen aan wie de Cicerones ooit een dienst hadden bewezen; mensen die profijt konden hebben door bij een consul op een goed blaadje te staan; mensen bij wie Cicero zelf in het krijt stond en die wellicht beseften dat een consul tot een grotere wederdienst in staat is dan een senator; mensen die tot de vertrouwde achterban behoorden; mensen van wie de hoge status kon afstralen op Cicero. De rode draad van deze oefening: 'Bind mensen aan u, maar bindt u nooit aan mensen.'

    Tweede opdracht van de campagne was het correct inschatten en vervolgens counteren van de tegenstanders. Het waren allemaal aristocraten, maar daarmee was volgens Quintus alles gezegd, want tenslotte - zo schrijft hij letterlijk: 'Wie gelooft zulke mensen nog?'

    De twee gevaarlijkste concurrenten waren Gaius Antonius en Lucius Sergius Catilina (met wie Cicero later genadeloos zou afrekenen). Cicero moest hen raken waar het pijn deed. Antonius had voortdurend geldgebrek en Catilina was een verwoede handlanger geweest van de voormalige dictator Sulla. Het kon geen kwaad om negatieve verhalen over hen rond te strooien. Fijnzinnigheid was daarbij niet aan de orde, zeker niet voor Catilina: 'Die man is zo brutaal en verdorven, zo geraffineerd en doortastend in het najagen van genot, dat hij er in slaagt kinderen te verkrachten terwijl ze nog op moeders schoot zitten.'

    Derde campagnetaak was het werken aan de juiste perceptie, met name dat Cicero populair en invloedrijk zou zijn. Daartoe moest Marcus met een grote groep mensen dagelijks op hetzelfde tijdstip over het Forum wandelen. Zo leek het alsof hij over een groeiende aanhang beschikte en mensen sluiten zich altijd graag aan bij het winnende kamp. Op die dagelijkse tochten kwam Cicero natuurlijk in contact met Romeinse burgers van allerlei strekkingen. De gulden regel van Quintus: 'Geef de indruk permanent aanwezig te zijn, wees genereus, bespeel de sentimenten, maar neem daarin steeds de houding van een staatsman aan.'

    Een campagnemedewerker ging mee om alle verhalen te noteren zodat hij bij latere ontmoetingen nuttige informatie kon influisteren zoals de voornamen van de kinderen. Quintus wond er ten aanzien van zijn niet bepaald volkse broer geen doekjes om: 'In een verkiezingscampagne is stroop smeren van vitaal belang, zelfs al is het in het gewone leven een minderwaardige en vernederende bezigheid.' Gelukkig waren er toen nog geen microfoontjes die per ongeluk konden registreren wat Cicero werkelijk dacht over de mensen die hij tegenkwam.

    En dan moest het moeilijkste van een politieke campagne nog komen: het nee zeggen. Sommige kiezers benaderen je nu eenmaal met irreële ideeën of onmogelijke verlangens. 'Een goed mens weigert vriendelijk, een verkiezingskandidaat nooit', was het oordeel van Quintus. Een 'nee' mocht nooit letterlijk worden uitgesproken. Een 'nee' moest steeds ingebed zijn in een mooi verhaal, in een anekdote, in een prachtige vergelijking: 'De waarheid is, mensen hebben liever dat je tegen hen liegt, dan dat je nee zegt.' Mundus vult decipi.

    Marcus moest ook zijn uiterlijk goed verzorgen. Uiteindelijk telt voor veel mensen enkel de eerste indruk. De campagne moest van het begin tot het einde goed ogen. Er moest een indrukwekkende waardigheid van uitgaan, een schittering. Tot slot schetste Quintus nog treffend de politieke omgeving waarin de campagne plaatsvond: 'een smeltkroes van volkeren, een slangenkuil vol intriges en misstanden, waarin je arrogantie, brutaliteit, kwaadwilligheid, eigendunk, haat en pesterijen moet verdragen'.

    Iedere politicus die het Commentariolum Petitionis 2000 jaar later leest, komt zichzelf er in tegen. In plaats van Cicero's eigen uitroep 'O tempora, o mores!' zullen we moeten berusten in de waarheid van 'nil novi sub sole'.

    MENUET

     

    Berusten in de waarheid van “nil novi sub sole”?

    Beetje wrang. Waar kunnen we dan nog op hopen?

    Nu durven veranderen!

     

    INTERMEZZO

     

    Duizend bommen en granaten!

    Dat is een citaat van Guust Flater.

     

    PRELUDE

     

    Laat me duidelijk zijn, dat is belangrijk in tijden van verkiezingen.

    Ik heb helemaal niets tegen Bart De Wever. Ik heb helemaal niets tegen zijn gedachtegoed.

    Ik gebruik Bart De Wever hier als pars pro toto voor de politici.

    En voor de maatschappij.

    Want de maatschappij krijgt altijd de politici die ze verdient.

     

    SARABANDE

     

    Je zou het hem niet nageven maar Bart De Wever is een hinkelende mens in zijn argumentatie. Hij wisselt tussen Zijn en Worden naargelang het hem goed uitkomt.

    De wisselpas.

    We dansen allemaal de wisselpas.

    Niets nieuws onder de zon.

     

    “NU” is het cruciale woord in de slogan.

    We willen allemaal ceremonie meester van de dans zijn, de man die “changez” door de micro roept.

    Tot daar aan toe, maar het ergste is dat we die “changez” een aureool hebben opgezet, een aureool van waarheid. Alsof dat moment een “juist” moment zou zijn.

     

    Hebt u ook van die eeuwige discussies met uw partner: niet kunnen leiden of niet kunnen volgen?

     

    Ik wil nu VERANDERING. Ik wil nu voor iemand kiezen ZONDER AUREOOL.


    Bart De Wever draagt een aureool.
    In het diepst van zijn gedachten berust hij er immers in dat er niets nieuws is onder de zon. 

    Zijn pleidooi voor verandering is eigenlijk geen pleidooi voor verandering.
    Het is een pleidooi voor NU.
    "NU veranderen van betweter."
    Net zoals al die andere.
    Mijn interpretatie.


    Mag ik deze dans van U?

     

     



     

    12-05-2010, 00:00 Geschreven door johan  


    Mijn favorieten
  • ORNAMENTEN
  • Poëtisch wereldbeeld

  • Foto

    Vermaelen Projects
    ethische adviseurs in spe



    "Hier komt ooit een citaat van één of andere nitwit."
    Johan.

     STATUTEN

    0)NAAM: nullen club
    1)LIJFLIED: Volver (terugkeren)

    2)MASCOTTE: Ventje Tutlatee
    3)GROET: het "ok" teken dat duikers tegen mekaar
     maken (symboliseert de nul)
    4)LIDMAATSCHAP: iedereen die dit blog meer dan
    één keer bezoekt wordt automatisch lid.
    5) ERE - LIDMAATSCHAP: volgens redelijke
    subjectieve normen.
    6) ERE - LEDEN:
    Theo Vloebergh
    Joss Stone
    Manu Van Hecke
    Muriel Barbery

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    "De schoonheid der dingen bestaat in de geest van wie ze beschouwt"
    DAVID HUME

    "De rede is de slaaf van de hartstochten"
    DAVID HUME

    "Er zijn geen feiten, alleen interpretaties"
    FRIEDRICH NIETZSCHE

    "Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid"
    ALBERT EINSTEIN

    "De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een heel hardnekkige"
    ALBERT EINSTEIN

    "DoorDENKER:
    Liefde is...
    1 worden."
    PHIL. BOSMANS

    Opiniepagina's

    Bon, waarvan hebben we het deze week weer op de zenuwen gekregen?

    Jury’s van televisieprogramma’s, laten we daarmee beginnen. Volgt u ze, al die uitzendingen waarin dans-, zang-, schaats- of keukenkwaliteiten van al dan niet bekende Vlamingen worden getest? We mogen hopen van niet, maar helemaal kunnen ze u niet ontgaan zijn. Claudio en Gaëlle zijn een koppel – of beter gezegd: waren een koppel – waar ook onze kwaliteitskranten geen nadere toelichting meer bij verstrekken. Claudio en Gaëlle, de kwaliteitslezer wordt verondersteld te weten over wie het dan gaat. Zoals bij Nicole en Hugo, Wendy en Frans, of Miet en Wilfried.

    In zowat al die programma’s is er een jury van soi-disant deskundigen die oordeelt over de deelnemers. De meesten van hen vinden al vlug dat zij belangrijker zijn dan de kandidaten. En erger: gaan zich daarnaar gedragen.

    Welnu, hier ons voorstel. Al die aanstellers van juryleden in een bus van Pam Vermeulen en afvoeren naar een afgelegen loods of schuur. Daar netjes op een rij opstellen, wijl tegenover hen, ook netjes op een rij, de beledigde of vernederde kandidaten al hebben plaatsgenomen. Aan elk der leden van deze tweede rij nu een geladen machinegeweer ter hand stellen. En een mand vol reservemunitie. Daarna het teken geven: ‘Tien minuten, vanaf… nu!’ En dan schieten maar. Het zal gauw gedaan zijn met Peter Goossens en Davy Brocatus. Of met dat madammeke met haar visveilingstem uit Mijn restaurant.

    Wat heeft ons, en u ongetwijfeld ook, nog meer geërgerd? Opiniepagina’s in kwaliteitskranten. Dat is dus echt dé gesel van de hedendaagse journalistiek. In overweging nemende dat opiniepagina’s er een rechtstreeks gevolg van zijn, wat valt er dan nog aan te voeren ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting? Ja, het is de enige manier waarop Dirk Verhofstadt, onder zijn nom de plume van zijn broer Joenk of van Mathias De Clercq, iets terugdoet voor het vele belastinggeld dat hij in zijn nutteloze carrière weddegewijs heeft binnengerijfd. Nooit iemand ontmoet die kon uitleggen wat Dirk Verhofstadt eigenlijk uitricht, behalve op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen.

    Maar dit is vanzelfsprekend geen vergoelijking voor het oeverloze geëmmer en geëtter en gezeur en gezeik dat allerlei zichzelf interessant wanende personen dagelijks via vrije tribunes in de krant kwakken. Eén bladzijde is daarbij al lang niet meer genoeg, twee of drie, in het weekend negen. En o wee als Pier Pol op de korrel heeft genomen. Dan staat er de volgende dag op dezelfde plaats geheid de reactie van Pol op Pier, in een even oeverloze stroom van hoogdravende woorden.

    Was het hiermee afgelopen, een mens zou de schouders kunnen ophalen, maar nee: de dag nadien is Pier er weer. Pol heeft niet gelezen wat er stond! Pol maakt eerst een karikatuur van de woorden van Pier, of van Pier zelf, en neemt dan de karikatuur op de korrel, een eeuwenoude truc uit het sofisme. Pas op: soms durft Pol dan nog een tweede keer te reageren. Pier heeft ook niet gelezen wat er stond… Als dan eindelijk, ein-de-lijk, zowel Pier als Pol als de eindredacteurs van deze kletspagina’s het welletjes vinden, is daar Kristien Hemmerechts. Of Cas Vander Taelen. Of meester Van Steenbrugge. Gevolgd door een eindeloze stoet gesubsidieerde universiteitsprofessoren. Leve de vakschool.

    En dat heeft dan met zijn allen de hoogmoed te beweren dat zij ‘het maatschappelijk debat’ voeren. Wel, indien dat zo is: weg met het maatschappelijk debat. Al die vrijetribunespelers in een doodlopende steeg samendrijven en een bom erop, wedden dat de wereld nadien een betere plaats zal zijn?

    Maar het allerergst zijn natuurlijk de columnisten, van wie er helaas ook steeds meer en meer zijn. Een plaag. Niemand bedenkt nog een krant of een tijdschrift, of er moeten zes columns in. Liefst zeven. Jezus, wat een ellendige troep nitwits. Uitroeien!

    Koen Meulenaere





    Heeft nergens iets mee te maken. Pure filosofie dus.

    Zit wat te zappen en zie op ATV een madammeke uit een jeans boetiekske in 't stad.
    De interviewster vraagt wat er typisch is aan de nieuwe collectie.

    Het maske zegt: de zomercollectie is zeer ethisch geïnspireerd.
    Waw, denk ik, en spits mijn oren.
    Terwijl ik dat doe, of daardoor, valt mijn frank.
    Ze zei natuurlijk niet "ethisch". Ze zei "eighties".... Op z'n Antwerps Schoon Vlaams klinkt dat natuurlijk hetzelfde.


    RIKM
    "Zwijgen is een argument dat moeilijk te weerleggen is"
    HEINRICH BÖLL

    Filosofie-vrije wetenschap bestaat niet; er is hooguit wetenschap waarvan de filosofische bagage zonder nadere inspectie aan boord wordt genomen.

    DANIEL DENNETT


     "A truth ceases to be true when more than one person believes in it. "
    OSCAR WILDE


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs