Met de ongeveer 1000 kernproeven die wereldwijd plaats gevonden hebben, waarbij bij voorkeur eilandjes gebruikt werden in onze wereldoceanen, hebben we niet alleen veel oercultuur vernietigd maar ook de mensheid stoffen in laten ademen die niet afbreekbaar zijn en tot ver in het nageslacht zullen doorwerken. De atoombommen op 6 augustus 1945 op Hiroshima en Nagasaki hadden de kracht van 20.000 ton trinitrotolueen. Voor de humanitaire Amerikanen waren het zachtgekookte eitjes die daar neergelegd waren. Als men één kilogram materie voor 100 procent omzet in energie, komt er een kracht vrij van 22 miljoen ton nitroglycerine. Dik betaalde en overgelopen wereldburger "Werner" is destijds uit Christelijke overweging niet al te energierijk te werk gegaan, waarvoor we hem uiterst dankbaar mogen wezen! Na 20 jaar intensief onderzoek is het professor Oorworm, bijgenaamd Paganini, gelukt om de befaamde Einstein formule E=mc2: Energie is gelijk aan de massa maal het kwadraat van de lichtsnelheid, te doorbreken door als factor X hierbij ook de snelheid van het geluid en de kracht van hoge geluidstonen te betrekken. In theorie zit er in één kilo suiker evenveel energie als in de zwaarste kernbom, mits we ook de kleinste eenheid hiervan (het atoom) van deze materie weten te benutten en zélfs het allerkleinste overgehouden en onverwoestbare deeltje tóch weer in energie om weten te zetten. Met toevoeging van uiterst geheime digressies, aangetekend als kattenbelletje in het diabolische dagboek van onze practicus en voortdurend prakkiserende professor Oorworm is het gelukt om voor de ene helft van zijn nieuwe energieopwekking het begrip splijting en bij het andere gedeelte fusie toe te passen. Door samenvoeging van deze twee keerprocessen heeft hij een wapen ontwikkeld, waarmee te bewerkstelligen valt, dat kilometers onder de aarde en oceanen de massa zodanig aangetast wordt dat bij wijze van spreken de totale stabiliteit van iedere planeet vernietigd zou kunnen worden. Kernreactoren die voor vreedzame doeleinden als energiebron gebruikt worden ter opwekking van elektriciteit of warmtebron, waarbij door falend menselijk denken of foutjes in de meetapparatuur gevaarlijke stralingen naar buiten waren getreden, zoals in het Engelse Harrisburg en het Russische Tsjernobyl, hebben de mensheid destijds gewaarschuwd voor de zichtbare radioactieve besmettingen en nadien dodelijke stralingslachtoffers. Bij een gewone ontploffing van buskruit, dynamiet, benzine of gas verwerkt in een bom wordt alleen de energie vrij gemaakt van de allerbuitenste elektronen. De gevolgen kunnen catastrofaal zijn voor de directe omgeving, maar de hele aarde kun je er niet mee vernietigen. Er hebben veel atoomproeven en onderaardse kernexplosies plaatsgevonden. Er zijn alfa, bèta en ook gammastralen in het heelal gebracht, eveneens veel radionucleaire stoffen, zoals strontium-90 dat jaren rond kan dolen en haar werking blijft behouden, omdat het zich ophoopt in het menselijk voedsel en niet afbreekbaar is. Niemand heeft van die proeven wakker gelegen en ook nú staat men er quasi onverschillig tegenover. Een complete nucleaire oorlog met de kernwapens waarover wij beschikken, in Nederland ligt veel van dit materiaal opgeslagen, is voldoende om de mensheid te vernietigen, want door de enorme hitte, schokgolven en alom radioactiviteit, worden er ook grote hoeveelheden rook en stof in de atmosfeer gebracht, waardoor het zonlicht volledig geblokkeerd wordt en het met al het leven op aarde in de kortste tijd gebeurd is. In de Bijbel lezen we over het einde der tijden dat maan, zon en sterren verduisterde elementen zullen worden.We moeten het daarom maar aan professor Oorworm overlaten, die met zijn geluidstrillingsbom die hij kort bij de grote breuklijn van de aarde in Mexico wil plaatsen, ervoor zorgt dat alles in een nog korter tijdsbestek voorbij is dan met de regulair bekende kernbom. Ik had voor deze geachte wetenschapper graag een mooi monument geplaatst, máár die kans zal er wel niet meer inzitten! 

28-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Via Radio Oranje had koningin Wilhelmina op 7 december 1942 beloofd dat, als de Tweede Wereldoorlog afgelopen was, er meteen troepen naar Nederlands-Indië gestuurd zouden worden om op alles wat daar mis was orde op zaken te gaan stellen. Toen de Duitsers gecapituleerd hadden en de Japanse bezetters van Nederlands-Indië zich na de Japanse capitulatie zich overgegeven hadden aan de Britten, vertrok na een korte opleiding op 5 oktober 1946 de naar de rede van Koningin Wilhelmina genoemde 7 December Divisie naar de Oost. In juli 1947 werd deze troepenmacht in Nederlands-Indië versterkt met de Palmboomdivisie die op 14 mei met het troepenschip De Volendam vertrok en op 9 juni 1946 aankwam en aanmeerde in de haven van Tandjoeng-Priok. Van oudsher was Nederlands-Oost-Indië met zijn vele eilanden koloniaal bezit van Nederland. Wij noemden het "De Gordel van Smaragd"! Indië had rijke bodemschatten en eeuwenlang hebben wij daarvan geprofeteerd. Onder de Japanse bezetting waren de meeste militairen van het Koninklijke Nederlandse Indische Leger gearresteerd en gedurende deze Japanse bezettingstijd hebben ook veel Nederlandse burgers in de beruchte Jappenkampen onder erbarmelijke omstandigheden moeten leven. Velen hebben hierbij het leven verloren. Voor de meeste Indonesische burgers waren wij de bezetters en de Japanners de bevrijders. Tijdens deze "bevrijding" van hun land kregen de Indonesiërs meer faciliteiten, namen hoge functies van de Nederlanders over, werden als kampbewakers aangesteld, konden een eigen leger oprichten en kregen overal zeggenschap in. Een bodem van haat en nijd was geschapen toen wij in hun land weer als van oudsher het geval was de scepter gingen zwaaien. Voor de Indonesïers bestond er geen Nederlands-Indië meer! Zij kenden onder leider Soekarno slechts één begrip en dat was "Merdeka", wat vrijheid betekent. Indië kende veel verschillende belangengroeperingen. Vechten moesten we tegen de TNI, de afkorting die staat voor Tantara Nasional Indonesia, het al bestaande geregelde leger, tegen de Permudas, het jongerenleger, tegen rampokkers, ongeregelde troepen van roversbendes en dan waren er nog de zogenaamde peloppers, inlandse ongeregelde troepen van vrijheidsstrijders uit de bosrijke streken en de desa's. Op het ogenblik is het desadorpje  Rawagede wat nu Balongsari heet in het nieuws. Nederlandse stoottroepen hebben in dat dorpje destijds als beesten zich gedragen  en op 9 december 1947 431 burgers, mannen, vrouwen en kinderen  zonder enige vorm van proces doodgeschoten. Slechts enkele mensen uit dat dorpje hebben het overleefd  en zijn nu hoogbejaard en zouden graag met de Nederlandse Staat hierover willen praten, maar zelfs nu 61 jaar na dit gebeuren blijft Nederland ongevoelig en vinden deze stumperds bij onze Christelijke Regering geen enkel gehoor. In het verleden hebben er over de wreedheden in Indonesië veel regeringsgesprekken  plaatsgevonden, die gingen over de daar gevoerde politionele acties. Vooral ter sprake kwamen hierbij de beruchte acties gevoerd door kapitein Westerling die aan het hoofd stond van een speciale afdeling van 150 Knillers die uiterst geheime opdrachten kregen te vervullen. Was het de Nederlandse troepencommandant Generaal Spoor die deze opdrachten verstrekte, was het de Nederlandse Regering, wie stak daarachter? Nee, pas geleden heb ik van een rechtstreeks betrokken voormalige militair met de rang van Luitenant de naam gekregen van deze hooggeplaatste persoon die deze opdrachten gaf of liever gezegd door de vingers zag, omdat voor Nederland onder alle omstandigheden Indië behouden moest worden. Van Generaal Spoor zijn voormalig pas overleden particulier Chauffeur, de korporaal Gerrit D, heb ik veel gegevens aangereikt gekregen over de gifmoord op de bij zijn troepen geliefde generaal. Zoals in elke oorlog het geval waren wij als bezitters (bezetters) van Indië niet veel beter als Duitsers of Amerikanen in hun gevoerde oorlogen. Soms werden mensen mishandeld, gevangenen vermoord, hun huizen in brand gestoken, hun grootste bezit kippen gestolen etc. En ook binnen het leger vonden de gekste dingen plaats, zoals verkoop van materiaal aan rijke burgers of aan de TNI, waarbij ook wapens e.d. Het was niet alleen kapitein Westerling die zich in Indië te buiten is gegaan. Respect heb ik voor hem als het gaat om zijn bezettting van de grote stad Bandung, totaal geen waardering en respect kan ik opbrengen voor zijn optreden in Sulawesi in januari 1947 en de vele standrechterlijke voltrokken vonnissen in de verschillende desa's. Ook de Indonesiers waren wreed en schroomden er niet voor om gevangenen te onthoofden met hun klewangs, in stukken te snijden en de ergste denkbare wreedheden uit te halen. Indonesië moeten we laten rusten, maar wat we wel zouden kunnen doen is om van weerskanten toe te geven dat wij oorlogsmisdaden verricht hebben en dat handjevol hoogbejaarde mensen die met deze verschrikkingen bij zich nu nog leven, kunnen we op zijn minst ons excuus aanbieden en het zou een mooi gebaar wezen als we deze slachtoffers gaan herdenken en de overlevenden een royale uitkering ter beschikking stellen voor die paar jaartjes die ze misschien nog te leven hebben. Op 27 december 1949 werd Nederlands-Indië aan de nieuwe staat Indonesië overgedragen en was het gebeurd met ons gezag over dit land. Voor u opgezocht heb ik een filmpje uit een Engels archief over de laatste dagen van de bevrijding van Nederlands Indië door de Britten en nadien de onafhankelijksstrijd die de Indonesiërs tegen de Hollanders voerden. Ga naar http://www.youtube.com/watch?v=9rXm9NjXA7g 



Afvaart M.s. Volendam vanuit

Amsterdamse haven



 Patrouille van Knillers op pad en

 op zoek naar Peloppers

Ereveld Menteng Pulo 4300 rustenden

en beneden graf kaitein Westerling

   
      

26-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het Norovirus is geen onbekende aandoening. Het virus heeft haar naam te danken aan het plaatsje Norwalk wat ligt in de Staat Ohio in de USA. In 1968 werd dit virus daar getraceerd. Het is een zeer snel overdragende vorm van buikloop, dat begint met een specifiek beklemmend angstgevoel, hierna misselijkheid, braken, hoofdpijn, buikpijn, diarree, maagkrampen, spierpijn en lichte koorts. Het virus heeft zich in de loop der jaren wereldwijd verspreid en steekt vooral de kop op in grote gemeenschappen, zoals scholen, bejaardenhuizen en kazernes. Het heeft een korte incubatietijd, die varieert van 12 tot 48 uur. In de zomer komt dit virus bijna niet voor. Het is een echt najaar of slappe winteraandoening. Mensen die de zieke verzorgen dienen de uiterst noodzakelijke hygiënische voorzorgsmaatregelen in acht te nemen, willen ze zelf niet besmet worden. Een klein beetje braaksel of ontlasting op handen, huid of anders is al voldoende de besmetting over te brengen. Belangrijk hierbij is het wassen der handen, het beste met desinfecterende zeep, geen gewone handdoek gebruiken, uitsluitend een papieren weggooihanddoek, het vuile wasgoed op minimaal  90 graden wassen, kleed de zieke met goed wat deze wastemperatuur ook verdragen kan. De patiënt houdt voedsel moeilijk vast, maar om uitdroging te voorkomen is gewoon water met wat suiker en zout erin het beste, laat dit langzaam opdrinken! Normaal gezonde mensen zijn na een dag of drie weer opgeknapt en kunnen het beste hun voedingspatroon hervatten met licht verteerbare kost. Bij baby's ouderen en chronische patiënten ligt dit anders. Hierbij kan de aandoening een langere tijdsduur hebben en soms is het bij ernstig vochttekort raadzaam dat ze in een ziekenhuis opgenomen worden. Iedereen die met deze aandoening besmet is, moet zich houden aan het advies van de huisarts, die in de regel adviseert om minimaal een week het rustig aan te doen en thuis te blijven en niet al te vlug weer aan het werk of naar school te gaan.

18-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het is niet ondenkbaar dat we weer aan de vooravond staan van een Derde Wereldoorlog, die als ze plaats gaat vinden nog diepere sporen van ellende zal achterlaten dan de Eerste of Tweede Wereldoorlog. In de geschiedenisboeken worden vaak verhaaltjes opgetekend die niet met de werkelijkheid en waarheid van de gebeurtenissen stroken. Ieder land ter wereld heeft er belang bij om in dit soort verhalen zo ongeschonden mogelijk uit het strijdperk voor de dag te komen. Amerikaanse geschiedenisboeken schrijven over een en dezelfde materie heel andere verhalen als bvb Duitse en Nederlandse geschiedschrijvers optekenen. Alle oorlogen zijn een strijd om de economische machtsverdeling binnen het wereldgebeuren. Belangrijk hierbij is het beheer van de energiebronnen, waarbij anno 2008 aardoliebronnen een grote rol spelen. Momenteel hebben we het, om het populair uit te drukken, ook nog te maken met een incassoclub van handige lieden die jarenlang aan goedgelovige burgers appels voor citroenen en luchtkastelen verkocht heeft, zichzelf hierbij verrijkt en de gewone burger een strop om de hals gespannen heeft. In Amerika zijn mensen met een eigen huis en hoge hypotheeklasten al in een tentenkamp terecht gekomen. In andere landen zijn mensen hun zuurverdiende spaarcentjes kwijt. Wie in IJsland belegd heeft, kan helemaal naar zijn centjes fluiten en dan hebben we een Minister van Economische zaken die het kasgeld van de Nederlandse Staat weggeeft aan lieden die met de hele buit er al vandoor zijn en hun schaapjes op het droge hebben. Kennelijk zijn er al geheime belastingverdragen gesloten  met landen als Bahrein en mogelijk andere belastingparadijzen om als het hier voor de welgestelden te warm onder de voeten wordt in de VAR pot te kunnen verteren. Voor drie weken geleden kreeg ik van een bevriend Belgische schrijver, journalist en voormalig politicus al een uitgebreid verslag van de verdeelde bedragen die door de vriendenclub van Dexia en Fortis onder elkaar verdeeld waren en die bedragen liepen in de miljarden. Een twintigtal betrokken namen van prominenten uit de Belgische en Nederlandse politieke wereld en bankwezen werden aan mij doorgeschoven. Niet één politieke partij nam mij kennelijk serieus toen ik de belastende stukken per email doorzond. De Host stuurde alles als niet ontvankelijk weer naar mij terug: waarom weet ik niet ! Mogelijk hebben we hier al geen democratisch bestel meer en worden we bestuurd door een voor ons onzichtbare en onbekende club van machtige Graaiwellustelingen die communicatief alles ook al saboteren. Hebben we wel een betrouwbare Regering, zijn er werkelijk  politieke partijen, wonen er in Nederland en België, om maar kort bij huis te blijven, nog wel weldenkende bestuurders die het belang van de burger voorop stellen of is alles schijn en poppenkast? Dit waren de vragen die ik me toen stelde en waarmee ik ook nu nog loop te worstelen. Tekorten en economisch verval op kleine schaal worden altijd op de mensen verhaald met de smalste beurs, maar nu er een niet meer op te vullen gat ontstaan is zal men iets anders moeten gaan verzinnen en de meeste burgers zullen deze maatregelen niet accepteren, neem dit maar van mij aan! Als ik op de oorlogskerkhoven ronddool of op militaire beurzen aan het "struinen" ben en ik kom voormalige "vijanden" uit het verleden tegen, dan vraag ik me af, waarom er oorlog gevoerd wordt en ook waar het voor nodig was dat in twee grote wereldoorlogen 160 miljoen mensen het leven onnodig verloren hebben. Hoe vredig ziet er alles uit en wat voor fijne contacten en vriendschappelijke gesprekken kun je met elkaar voeren! Ongelooflijk allemaal! Als je er goed over nadenkt, kom je tot de conclusie dat de wereld vreemd in elkaar steekt en dat er op de aarde niemand is, die hier een zinnige verhandeling over kan geven, ook ik niet! Omdat oorlog niet weg te denken is uit ons dagelijks levenspatroon en we er in kleine conflicten met elkaar ook mee te maken hebben, completeer ik dit schrijven met wat Militaria uit de Eerste Wereldoorlog en als inzetfoto heb ik een lege veldfles uit die tijd geplaatst als symbool van de impasse waarin we nu economisch beland zijn.   


BOVEN ALLERLEI-BENEDEN BELGISCH PLATEAU

BELGISCH GASMASKER EN HELM UIT WO1

BENEDEN, FOTO 'S, BRIEVEN, GELD, BIDPRENTJE E.A.

DUITS PLATEAU MET VAN ALLES EN NOG WAT

FRANSE ARTILLERIE VERREKIJKER EN GASMASKER

MUSEUMINKIJK MET RUIME BLIK OP ALLES



BOVEN MOOIE UITSTAL! BENEDEN GRAFSTEEN

16-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Ondanks het feit dat wij geboren Middenstanders waren, was het bij ons thuis gebruikelijk dat versleten boorden van sporthemden en gerafelde mouwen weer gerepareerd werden. Gedragen kleding wat te klein geworden was, werd bewaard, aan broertjes of zusjes doorgegeven en als het niet paste was er in de buurt altijd wel iemand te vinden die het graag wou hebben. Tegenwoordig wordt tweedehands kleding bijna niet meer gedragen en loopt men te pronken met dure merkkledij. Aan wat men aanheeft kan men zien of men rijke of arme ouders heeft en ook zijn er groeperingen, die bepaalde kleding dragen om stoer over te komen; het is een uitdagende wereld geworden! Vroeger ging men met alles zuinig om en zag men geen oude meubels, kledij of voetselresten langs de weg of op de vuilnishoop (tegenwoordig in vuil of GFT-container) liggen; alles werd verwerkt, bewaard of weggegeven aan de minder bedeelde. In 1961 had ik een oude groenkleurige overjas bij Palthe laten stomen en verven. Het zal zo medio maart/april geweest zijn dat ik als Keurmeester van de Warenwet te Dordrecht door de Rijkspolitie ter hoogte van het plaatsje Groot-Ammers aangehouden werd. Wat was het geval? Een of andere bakker of melkboer had de politie opgebeld dat er in hun bedrijf een op een zwerver lijkende man, die zich voor keurmeester uitgaf, op bezoek was geweest om hun winkel en opslagplaats te controleren. Toen de Politie mij getraceerd had en ik mijn legitimatiebewijs aan de dienders toonde, geloofde men pas echt met een Keurmeester van de Warenwet te maken te hebben. Wat was er gebeurd? Door de enorme regenval was de blauwgeverfde jas helemaal doorlopen en in mijn gezicht leek ik meer op Zwarte Piet dan op een nette beambte. De controlewerkzaamheden zaten er die dag al heel gauw op en in mijn kosthuis ben ik uren bezig geweest om mezelf weer toonbaar te krijgen. De vraag is: ,, Ben je er anders door geworden"? Dit moet ik ontkennend beantwoorden, want nu, 47 jaar later, draag ik nog steeds tweedehands kleding. Momenteel heb ik bij mijn zus in Oud-Beijerland een zestal pantalons in reparatie, waarvan de broekspijpen korter gemaakt moeten worden. Deze mooie broeken heb ik van een mevrouw gekregen waarvan onlangs de man is overleden. Anno 2008 is onze Christelijke Regering met hun beleid zover gegaan dat mensen met een smalle beurs helemaal geen kant meer op kunnen. Met eten en drinken zijn velen op de voedselbank aangewezen, kleding kopen ze tweedehands  bij een uitdraagwinkel, is er iets in huis stuk of is bvb de wasmachine aan vervanging toe mogen ze van geluk spreken dat ze goedgeefse buren, kennissen of familieleden hebben die deze dingen gratis aan hen ter beschikking stellen. Ouderen stappen voor hulp niet gauw naar de Sociale Dienst van hun gemeente! Als ze helemaal geen uitzicht meer hebben op een redelijk en menselijk bestaan, kunnen ze door de grote ontstane moeilijkheden en schulden nog altijd gratis suïcidaal op pad over de door de Regering aangelegde weg van de "Acht Zaligheden" naar het hiernamaals waar ze met veel elan door Petrus ontvangen worden om in het Hemelrijk te worden opgenomen. Op een verjaardagspartijtje van enkele jaren geleden werd ik vanwege mijn perfecte kledij met complimentjes overladen door het aanwezige vrouwelijk schoon. Op de vraag waar ik mijn mooie pantalon en dat leuke colbertjasje gekocht had vertelde ik de dames dat de broek afkomstig was van een belastinginspecteur en het blitse jasje van een deurwaarder. Grote hilariteit natuurlijk, máár het was echt de waarheid! 

14-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Mijn archief wordt per week aangegeven en de laatste 30 geschreven artikelen vindt u altijd  meteen op deze site! Zoals de titel van mijn blog aangeeft, schrijf ik over "Van Alles En Nog Wat" en dat is een vrij uitgebreide materie! Op speciaal verzoek van mijn lezers uit de Gemeente Lingewaard, oude kameraden uit mijn Militaire Diensttijd en de kinderen van enkele Huissense emigranten in Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en Amerika hier een index van de oorlogsstukken uit mijn jeugd en alles wat daar mee samenhangt. Veel van die geëmigreerde opa's en oma's waren leeftijdgenoten van mij en de meeste kinderen en kleinkinderen van hen lezen graag stukken over gebeurtenissen, die hun ouders meegemaakt hebben. Allemaal de hartelijke groeten en dan denk ik speciaal aan de kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen van  Nol Jeurissen en Coba Kruis(beiden overleden),Tonnie en Piet Doorman, Cherrie Kersten(ovl), Huub Meeuwsen, Paul ten Westeneind, Piet en Truuske Witjes en mijn nicht Rosalin, haar man Abe en schattige kinderen in Amerika. Allemaal ook de  groeten van Eefs vrouw Ria, én de familie Doorman moet ook de groeten hebben van de familie van Bon uit de Pastoor Versteegstraat uit Angeren. Noteer in jullie agenda mijn blognummer en raak het niet kwijt! Ga naar het bekende in uw bezit zijnde website adres dat u is toegezonden en met een beetje downloadgeduld kom je al heel gauw bij die "oude rakker" terecht! Hieronder vindt u de verschillende data van de vertelsels. Klik op de bewuste archiefweek en dan komt alles best in orde! Om in de lijn van al die gebeurtenissen te komen heb ik aan deze indexering ook wat oude foto's uit het verleden van de schrijver toegevoegd.
24-02-2008: Der Feldwebel, De Kerkgang van ons Moeder, en de Knipkaart
25-02-2008: De Kolenbonnen, Onverveerd, Op de Pof, en Vissende Jagers
01-03-2008: Het Circuspaard, Dierenleed, en 02-03-2008 in de Brand uit de Brand
03-03-2008: Duitsland tegen Holland, John Steed en 05-03-2008: Onze Bevrijders
06-03-2008: De Zendwagen en Betuwse Jongen bevrijd in het verre Friesland
07-03-2008: Evacuatietocht, Jeugd en Oorlog en 08-03-2008: De Roa-Rus
08-03-2008: Het Vervloekte Volk Gods en 09-03-2008: De Vlieger & De Wonderteil
12-03-2008: Circus Dorinthia, Na-oorlogse spelletjes en 13-03-2008: Wilhelmientje
13-03-2008: Het Vogelnest, 14-03-2008: Moeder des Vaderland en 15/03 De Ritselavond
17-03-2008: Deutsche Kriegsmarine, 26-03-2008 enkele Natuurstukken
01-04-2008: Jan & Klaas, 06-04-2008: Het Gebit en 12-04-2008: Dictee "De Linkerds"
02-05-2008: De Voet, 07-05-2008: Het Mankement, en 08-05-2008: De Binnenwegen
27-05-2008: De Verstopte Put,en 02-06-2008: Herinneringen uit een ver verleden
08-06-2008: Oud Fotomateriaal uit Huissen, en 11-06-2008: Religie binnen onze Familie
12-06-2008: Herinneringen aan vroeger en 20-06-2008: Onze Eerste Campingjaren
24-06-2008: Veldwachter Spruyt, 18-07-2008: pruimpje Tabak en 20-07: Geestelijk Adviseur
Op foto 1 kiekje uit 1936: Dinie en Eef met papa Hübbers,  foto 2 is de katholieke kerk uit onze evacuatieplaats Steggerda, 3 is een foto met de daar bij "Reintje" bruiloft vierende seminarist Eef genomen in 1947 achter hotel "De Gouden Engel", beeld 4 is een retraite bij de paters Redemptoristen in Amersfoort, en  5, 6, en 7 zijn Dienstfoto's, 8 is het "wapenschild" van mijn verblijfplaats in Angeren, op foto 9 zie je Eef en Ria met Tayler op het strand van Nes en de inzet is een mooi kiekje van mijn Eerste Communie in 1941. 
 

Mijn Pa is 4 nov. 1945 overleden en mijn zus Dinie 9 jan. 1999

Boven kerk Steggerda, herinnering uit evacuatietijd
 Tegen huis op wielen?
Retraitefoto uit 1952 met veel bekenden van het Huissen-Zand 



Boven op een na laatste rij in het midden zie je mij staan!

  Boven Vierdaagse 1953, van R uit 2de rij, 4de man L is Eef

 Met Velthuyzen samen houden we hier de vijand op afstand!

De stilte aan het strand wordt verstoord door een deuntje muziek!

09-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Woensdag 11 oktober 1944

Vandaag geen gebrek aan granaatvuur en geratel van machinegeweren. De ervaren buitenlopers, waartoe ik en een paar vrienden ook behoren, weten precies in te schatten waar het wel of niet veilig is door het geluid uit de verte en de fluittoon van de overvliegende projectielen. De Karbrug is van ons uit in rechte lijn ongeveer 3 kilometer en daar wordt nu volop gevochten. Het granaatvuur wordt heviger door de aanwezigheid van Amerikaanse stukken geschut daar ergens achter de Postweg te Ressen.
Vandaag ben ik ook even met Nol meegelopen  om naar de aanwinst van Lieske Helsen te kijken. Jozef  ziet er flink uit en ligt vredig te slapen in de Stafbunker op ons land. Van het oorlogsgeweld om zich heen trekt hij zich niets aan. Die stevige bunker bij ons op het land noem ik voortaan "De Ark van Noë"!

Donderdag 12 oktober 1944

Die overgelopen Rus, die ROA-man, staat plotseling bij Piet Wouters achter het huis. Tegen iedereen, die op dat moment buiten is, neemt hij een dreigende houding aan; natuurlijk weer met zijn blaffer in de aanslag. Nú is de tijd om te laten zien wat ik mans ben! Tegelijkertijd denk ik aan dat Japanse cilinderpistool. Ik zal die "Coyote" eens een poepetje laten ruiken! Van alles en nog wat is er die voormiddag voorgevallen; allemaal dingen die mogelijk niet door de beugel konden. Piet "De Slek" van de ondergrondse heeft me nadien de revolver met nog 5 kogeltjes erin afgenomen. Tevens hebben ze mij mijn nieuwste aanwinst een mooie Prismakijker ook maar ontfutseld. Vanaf nu mag ik van mijn vader de schuilkelder niet meer verlaten. Ik moet er niet aan denken om er ook zo bleekjes uit te komen zien als al die anderen. Moeke durft helemaal de bunker niet meer uit en mijn vader zit de meeste tijd in de ouderwetse gewelfde keukenkelder of hij is op Lombok en het kan ook zijn dat hij voor de luchtbescherming in de weer is. Voor mij begint nú pas de oorlog!

Vrijdag 13 oktober 1944

Deze dag is voor mij een echte ongeluksdag. Het enige wat je in een schuilkelder kunt doen is pitten of bidden. Vandaag heb ik veel last van mijn blaas! Minstens vijfmaal naar buiten geweest om te piesen, overigens wel onder geleide!  In die bierkelder hoor je op de dag weinig van beschietingen, maar de nacht van vrijdag op zaterdag is overweldigend onrustig en hier in de kelder zit je dan niet in het voorgebochte van de hemel, maar wel van de hel. Des morgens worden we opgeschrikt  door een paar felle dreunen en iedereen verzengt weer in gebed en bidt de Rozenkrans.

Zaterdag 14 oktober 1944

De Luchtbeschermingsdienst heeft van de Duitse politie te velde te horen gekregen, dat binnen een  tijdsbestek van 4 dagen de hele gemeente Huissen geëvacueerd moet zijn, omdat we nu midden in het frontgebied zitten en de Duitsers niet meer kunnen instaan voor de veiligheid van de burgerbevolking.

Zondag 15 oktober 1944

Weer bezoek van kapelaan De Vries. Ik doe net of ik ziek ben en houd mij gedeinsd. Ze zullen hem dat  akkevietje van donderdag toch niet vertellen, want anders laat hij me misschien ook wel 3 keer de Droevige Geheimen van de Rozenkrans bidden net als Lies van Piet van Frans, die dat pas geleden nog heeft moeten doen vanwege onkuise gedachten. Waar maak ik me druk over? De hellepoort staat voor Eefie toch al op een kier en alles dáár kan niet slimmer zijn dan in deze hel op aarde!

Maandag 16 oktober 1944

Er wordt minder op me gelet en daarom ga ik stiekem weer op pad. Het granaatvuur is de laatste tijd zo slim geworden dat niemand meer de deur uitdurft en volgens zeggen zijn er al heel wat mensen die ik ken door granaatscherven getroffen, maar uit onze buurt alleen de vrouw van Dorus Polman en diezelfde dag ook een Duitse Gefreiter. Je kunt de mensen geen ongelijk geven dat ze binnen blijven, want Petrus kan wel de poorter zijn van een gouden hemelpoort, maar de meeste mensen geven zich toch liever over aan de aardse geneugten. Ondanks het intense lawaai en geknal buiten sta ik toch plotseling weer op de binnenplaats van "Lombok". In de buitenren zie ik geen Max. Ook in het kolenhok is mijn goede vriend niet te vinden! Wat is er met hem gebeurd? Van allerlei vreselijke gedachtekronkelingen overmeesteren me. Ik ben er goed van overstuur!
 
Dinsdag 17 oktober 1944

Geprobeerd zal worden nog brood te bakken voor die weinige mensen die nog op pad durven en uiteraard voor de bunkerbewoners uit onze buurt. Het is ondoenlijk om nog iets te ondernemen; Huissen is een spookstad geworden. Overal zwaar beschadigde panden met geen ruit meer in de sponning, verdwenen of halve daken, nú niet alleen meer inslagen en rondspetterende scherven van deze projectielen maar hier op het Zand ook alom mortiervuur en rondvliegende kogels uit de machinegeweren en veelal in Huissen-Stad aaneengeregen puinhopen van gevallen bommen. Voorheen stonden hier nog mooie huizen en van allerlei leuke winkeltjes.

Woensdag 18 oktober 1944

Vandaag een slachtoffer hier kort uit de buurt! Het is Toon Vermaas die van mijn vader biljartles gehad heeft vanwege zijn aanleg voor dit spel. Omdat het een hele bekende is, ben je er toch slimmer door aangeslagen als bij mensen die je wel oppervlakkig kent, maar waar je geen binding mee hebt.

Donderdag 19 oktober 1944

De Veldgendarmerie komt ons vertellen, dat we binnen 24 uur Huissen verlaten moeten hebben en dit wordt aangegeven als een bevel. De luchtbeschermers uit onze buurt besluiten dat morgen de uittocht zal starten. De meeste mensen denken dat ze over een paar dagen weer kunnen terugkeren en zonder veel gemok gaat iedereen ermee akkoord! Op hetzelfde moment word ik overvallen door een hele santenkraam aan gebeurtenissen:,, Ik zie in deze heksenketel weer parachutisten landen, voedseldroppings uit Stirlings aan de verkeerde kant terecht komen, Duitsers met de bajonet op het geweer,  een Messerschmidt door de lucht razen, een groep veldgendarmes die ons terugroepen, een zwaar tankgevecht, maar wat me het zwaarste aaangrijpt is onze Max die misschien wel ergens aan het front aan het dwalen is en de weg naar huis kwijt is."  De dag van morgen kunt u in mijn archief terugvinden onder "Evacuatietocht" en werd geschreven op 7 maart 2008.

 Landing parachtisten, een beeld op je oogleden gesmeed!

07-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Vrijdag 6 oktober 1944

Hoe gek het ook moge klinken, maar in Huissen-Stad bivakkeren nog steeds veel mensen in de uiterwaarden achter de dijk. Ze hebben door de vele voltreffers, juist op de "veilige" schuilplaatsen, met granaatvuur en de bombardementen geen enkel vertrouwen in hun huiskelder of zelf gebouwde "bunker" om daarin te gaan zitten, ondanks het advies en opdracht van de plaatselijke luchtbeschermingsdienst om dit wel te doen. Gisteren zijn de meeste doden van het bombardement van 2 oktober begraven. Velen waren onherkenbaar en niet te identificeren. Vandaag is er toch nog gebakken en achterom via de keuken kunnen ze bij ons nog steeds terecht voor de noodzakelijke levensbehoeften. Voordat de Duitsers de ransels en plunjezakken van de gesneuvelde SS'ers opgehaald hebben zijn de "Houtermannen" uit Bemmel nog wat aan het struinen geweest. In een van de ransels hadden ze een zakje gouden tanden gevonden. Misschien had Gieseke er nog iets mee kunnen doen, maar die heeft in Huissen en omstreken voorlopig geen spreekuur meer!

Zaterdag 7 oktober 1944

Onder de buffetkast in het café liggen nog altijd een paar K-9.8 karabijnen van die twee gedeserteerde oostenrijkse soldaten. Ik had ze mee willen nemen, máár wat moet ik ermee, want kogels  zijn er niet bij. Ook in de kamer géén patroon! In het kolenhok staan kisten vol kogels, maar hoe kom je dáár bij? Ofschoon er bij de Wehrmacht minder manschappen sneuvelen als bij de SS zullen ze in dit hete oorlogsgeweld die twee oostenrijkers niet zo vlug missen. De carbidlampen in de schuilkelder geven goed licht en nu overal de stroom uitgevallen is, komt de knijpkat, een dynamo zaklamp, die "kikkertje" genoemd wordt, ook goed van pas. Het carbid betrekken we van Jan Levels, die als metselaar dit gebruikt voor zijn kalk. Harrie, de fietsenmaker, tegenover ons in de Karstraat, heeft het met mijn vader steeds over een zekere Otto Böllinger, zoon van een hotelhouder uit Wiesbaden, die als Duitser het vertrouwen van de hele buurt genoot en waar de mensen hun moeilijkheden aan kwijt konden. Na 7 uur mag je niet meer op straat, want dan is de spertijd aangebroken, maar wij jongens kijken niet zo nauw en koekeloeren overal maar raak!

Zondag 8 oktober 1944

Kapelaan de Vries komt tegen tienen in de schuilkelder en gedenkt samen met alle aanwezigen de slachtoffers die tot op heden door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen. Het is een korte en bewogen toespraak. Vandaag is het minder rumoerig dan in voorgaande dagen, wat aangeeft dat ze aan het front kennelijk een rustpauze hebben ingelast.

Maandag 9 oktober 1944

In de bakkerijschuur is alles opgeruimd. Niets duidt erop, dat hier voor een week terug nog een bataljon SS Pantserjagers gelegerd was. In de tentzaal tel ik nog 90 soldaten, dus er zijn er wel enkelen gesneuveld. In het washok zie ik een Duitser een schaap slachten; dat is iets nieuws voor mij, omdat ik voorheen wel varkens had zien slachten, maar nog nooit een schaap. Nimmer zal ik die smekende en zielige mij aanstarende schapenkop vergeten. Als je, na één gericht schot, dat blatende dier dood ziet vallen, dan gaat er toch iets van onwezenlijkheid door je heen.

Dinsdag 10 oktober 1944

De hele dag weer granaatvuur om gek van te worden! Toch zijn er mensen die achterom brood en levensmiddelen komen halen. Als ik zo tegen het middaguur met Hentje Kruis, die 5 jaar ouder is dan ik en wel eens met zijn vader Dorus samen bij ons hand en spandiensten verrichtte, de smeedijzeren poort aan de kant van de Zandsedwarsstraat wil verlaten, vliegt er op rechts onverwachts een granaat dwars door de spijlendelen hiervan. Tijd om te schrikken heb je niet! De poort ziet er geruïneerd uit. Wonder boven wonder zijn wij niet geraakt! Hier beneden ziet u achtereenvolgens een Stug 111 van de Hohenstaufen Divisie, de fabricage van Philips knijpkatten in concentratiekamp Vught, een raketwerper, de zogenaamde 15 cm Nebelwerfer en een oorlogscolonne met voorop een BMW R-12 zijspan. De inzetfoto is een BMW zijspan dat vastzit in de modder! 

Vught was het enige Nederlandse vernietigingskamp

04-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Woensdag 4 oktober 1944

Enorm veel bedrijvigheid bij het lazaret in de betonnen keuken van Berend Roelofs. De oude Berend zie ik heel weinig en voor die man is ook niet veel te doen nú we met die elastieken oorlogsvoetbal geen buurtpartijtjes spelen langs zijn weilandje aan de Zandsedwarsstraat. Vanaf de bakkerijkant hier, zie ik dat zijn oudste dochter Marie met emmers water aan het sjouwen is en achter haar loopt een Duitse frontarts met een groen slop voor. In de uitrit staat een legerwagen. Zeker om direct een aantal gesneuvelden op te laden. Je ziet er weinig van, alles wordt afgedekt en dat is maar gelukkig ook! De Duitsers hier zeggen dat er ook wel eens Engelsen bij zijn, maar gezien heb ik ze nog nooit. Bij Bart "van de Pastoor" langs het voetpad  liggen enkele Duitsers begraven en volgens mij hebben ze er aan het front ook een hoop onder de grond gestopt, want er wordt maar over gesneuvelden gesproken. De doorsnee Duitse soldaat is zo kwaad nog niet en bij ons in de keuken, die helemaal verscholen en ingebouwd ligt tussen twee vleugeldelen en daarbij ook nog beschermd wordt door een muur van een halve meter waar de oven van de bakkerij achter zit, daarin voelen de Duitse officieren zich veiliger dan in de schuilkelder. Bij het koffiedrinken laten ze ons foto's zien van hun gezin. Terwijl buiten op steenworp granaten inslaan wordt de zo tragisch om het leven gekomen mevrouw Polman begraven. Alleen de naaste familieleden trekken naar het kerkhof om haar aan de aarde toe te vertrouwen. Even later is in de Karstraat en Zandse Dwarsstraat geen kip meer te bekennen en ga ik bij ons in de bakkerijschuur maar wat snuffelen in de achtergebleven ransels van de gevallen SS'ers. Niet zonder resultaat, want eraan over houd ik een japanse cilinderpistool met 6 kogeltjes en een mooie dolk met als heft een hertenpoot.  Aan de lege "snapsflessen" en mandfles waar rum in gezeten heeft, zie ik dat deze "Himmlergangers" hun Reichsführer nog een laatste groet gebracht hebben; geen wonder dat ze daar op de Heuvel als dolle gekken in de vuurlinie van de Tommy's terecht zijn gekomen! Rot schrik ik me, als uitgesproken op het moment dat ik door een van de ruitloze ramen van de bakkerijschuur naar buiten stap er net een BMW met zijspan, bewapend met een machinegeweer aan komt rijden. Bij "Hent de Mop" voor de "Tweedekker" draaien ze. Ondertussen ben ik dan al bij de "Strötjes" en voordat ze deze hobbelige straat inrijden heb ik me ergens uit hun zicht verstopt in het korenveld van de "Olieslagers" Even daarna zie ik die gevaarlijke knasters, tussen het huis van de gebroeders Jansen en Lesstrade in, op de Karstraat richting Huissen-Stad rijden. Gauw een veilig plaatsje voor de "gevonden buit" zoeken en dan maar eens kijken hoe iedereen in "de bierkelderbunker" het maakt!

 Donderdag 5 oktober 1944

Buiten de vele Duitsers die op de been zijn, is er ook veel luchtactiviteit van de RAF( Royal Air Force)'s Morgens zijn het de Engelse Jagers die in de lucht zijn en 's middags zijn er ook Amerikaanse P-38 Lightings en P-51 Mustangs  in het luchtruim. De hele dag hoor je het gegier van granaten, met er tussendoor enkele flinke dreunen van ontploffingen of iets van dien aard. Vandaag heeft een Jachtbommenwerper in de buurt van Jansen "Droogstal" enkele bommen gelost. Gehoord heb ik dat er wat doden en gewonden gevallen zijn van geëvacueerden uit buurtgemeenten. Bij boer Hendrik Leijser in Angeren zijn bommen gevallen en ook daar waren een twintigtal doden en enkele gewonden. Bij onze buurman Berend is het in het Lazaret overdruk en op en af worden er soldaten binnengebracht en afgevoerd. Volgens de Duitsers had hun de gewonnen Slag bij Arnhem 3300 manschappen gekost en zouden bij de geallieerden de verliezen ruim op het dubbele liggen, bovendien waren er meer dan 2000 zwaargewonden  bij die door hun Medische Dienst verzorgd werden. Een klein aantal para 's was het gelukt de Rijn over te steken en zouden zich hebben aangesloten bij de troepen aan de Waalkant. Het tussenfront bij Driel en Heteren was volgens de Duitsers weer volledig in hun handen. De Engelsen met hun lichte Tommy-guns, Piat,  pantsercarriers en Jeeps waren geen partij voor hen met de zware Panter, Tijgertanks en PzKw( Panzer Kampfwagen) en niet te vergeten de moordende pantservuist! De meeste Duitse officieren zagen het met volkleider Hitler  helemaal niet meer zitten en hoopten op een snelle beëindiging van de oorlog. Hitler beschouwden ze als een idioot zonder enige militair-strategische en academische kennis. Dat een generaal als Montgomery met de landing bij Arnhem de ene na de andere blunder geslagen had, was voor hen eveneens onbegrijpelijk. In de lucht hadden de Duitsers de strijd verloren en daarmee volgens de bij ons gelegerde officieren óók de oorlog. In het vijftiende Legerkorps, wat Adolf Hitler nog achter de hand zou hebben, hadden ze geen enkel vertrouwen meer! Hier beneden ziet U achtereenvolgens Duits Flakgeschut, Canadees 25 ponder geschut in de buurt van Nijmegen, een formatie Mustangs, een Lockheed P 38 Lighting boven de Hoeve,  en wat Spitfires die in de lucht zijn en bij Elst in de buurt een ploeterende Shermantank in de Betuwse klei. Op de inzetfoto ziet u de kleine oorlogsbuit van een dezer dagen.

02-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Maandag 2 oktober 1944

Gisterenavond gehoord dat er met het zware granaatvuur bij ons in de buurt vrouw Polman dodelijk getroffen is. Een Duitse frontarts uit het Lazaret bij Berend Roelofs en ingekwartierd bij Jan de Groot had nog moeite gedaan om haar te helpen, maar tevergeefs! Vernomen dat men hevig gevochten heeft ter hoogte van de boerderij van Frits van de Kroon op de Heuvel, welke buurtschap gelegen is tussen Huissen-Zand en Bemmel, niet ver van de Karbrug en Linge. Volgens de Duitsers waren er nog van kortbij beschietingen geweest bij het afvoeren van de gesneuvelden en gewonden. Ook enkele hospitaal soldaten waren hierbij gewond geraakt. Bij het bergen van 2 zwaar beschadigde Tijgertanks zou een Engelse Hawker-Typhoon enkele raket en brandbommen gelost hebben. In de nacht van 1 op 2 oktober  is er veel gebeurd. Niet alleen de Duitsers hadden zware verliezen geleden, maar ook de Engelse Commando's van de Green Howards. Wacht eens, daar heb je weer gefluit, dus op je qui-vive zijn Eef! Nee, je kunt rustig buiten blijven lopen...een mooie egale fluittoon, deze  buizen gaan ver over! Gisteren heb ik de Oostenrijkse Pantserjagers al met een viertal stukken geschut weg zien trekken, kijken of ze terug zijn of allemaal opgekrast. Weliswaar staat er nog van alles en nog wat, maar in de kersenbongerd van Berend is geen soldaat meer te bekennen; dus Walter hoor ik vandaag ook geen deuntje op zijn mondharmonica spelen! Op de grond zie ik een ivoorkleurig doosje liggen. Mooi ding, even kijken wat erin zit! Ik heb het al gezien:,, Dat zijn een paar Gehör-Schutze, wij zeggen gehoorbeschermers."Mijn militaire verzameling groeit nu aardig"! Nauwelijks heb ik de gehoorbeschermers uitgeprobeerd als ik plotseling boven "Schiphol" een 12-tal Mitchells aan de horizon zie verschijnen, die kennelijk bommen loslaten. Plotseling ben ik omgeven door rozeachtige rook en wordt me alle zicht ontnomen. Het geluid van vliegtuigen raast zacht wegvloeiend voorbij; blindelings weet ik toch nog dekking te zoeken. Plat langs de slootkant van de bongerd gelegen veer ik als het ware omhoog, ik weet dat er bommen aan het vallen zijn  en wagenwijd houd ik een poosje mijn mond open voor de luchtdruk. Als het stil is hol ik beneveld naar de schuilkelder van oom Piet. Een daar naar binnen gevluchte Duitse soldaat zit voorover gebogen met de handen om zijn hoofd op het trapje bij de ingang. In de schuilkelder hoor ik de Rozenkrans bidden. Met een vluchtige blik zie ik dat iedereen nog in leven is. Even later krijg ik er van mijn vader van langs dat mijn broek gescheurd is. In de late namiddag is bekend dat de biljartvriend van mijn vader, Jan Meier de horlogemaker, dood is door een voltreffer op zijn woning en tevens de gewelfde huiskelder in een puinhoop is veranderd. Oom Hent van het postkantoor, tante Nel en Dinie leven nog. Bij Toon van Kees zijn ze allemaal dood, ook Tonnie waarmee ik op visite bij mijn familie nog wel eens optrok. Bij Tante Chries Derksen, die boven het postkantoor woont en ook de familie Rouwenhorst uit de Pepergas hebben het bombardement overleefd. Bij ons op het Zand, vlakbij de kerk en wat verder de Eerste Zandsestraat in zijn ook brisantbommen gevallen. Bart ten Westeneind en zijn vrouw zijn hierbij dodelijk getroffen. Het kleine manneke in de kinderwagen heeft het er wonder boven wonder levend vanaf gebracht. Ja, de bommen daar waren kennelijk bedoeld op het terrein waar ik vertoefde, gezien het feit dat daar de markeringen uitgezet waren; wat heb ik een geluk gehad! Buiten een honderdtal Huissenaren hebben ook een aantal Zuidse évacué's het leven verloren. Mijn vader is er helemaal kapot van, als hij hoort dat zijn school en huisvriend, Herman Schrijver, zijn vrouw en twee kinderen verloren heeft. Van de mensen die dood zijn, kende je iedereen van naam en de helft persoonlijk en zoiets trek je toch vreselijk aan! 

Dinsdag 3 oktober 1944

De hele morgen ben ik me aan het afvragen, waarom er steeds burgers getroffen worden en zo weinig Duitse soldaten. Het is toch oorlog! De bommen hadden ze boven het front op de Heuvel of ergens in Duitsland moeten loslaten. Wat zijn dat voor sufferds die Tommy's? Welaan-, vuur nog maar een poosje door met dat geschut van jullie, misschien schiet je bij toeval nog wel een keer een vuile Hollandse SS'er voor zijn raap. Fiks uit mijn humeur ben ik;  de hele dag zit ik met allerlei muizenissen en mijmeringen en nu ik deze verhalen uit mijn dagboek uit de oorlogsjaren op het blog aan het brengen ben, moet ik bekennen dat in boeken en geschriften iedereen zeer fel tegen de Duitsers uithaalt en die stommiteiten zoals het bombardement op Nijmegen en het grote bombardement op Huissen wegwuift, maar ik weet door mijn vele interviews en gesprekken met directe betrokkenen heel goed wat er destijds en ook nu nog in de achterblijvers omgaat  als deze bombardementen ter sprake komen! In de bakkerijschuur bij ons thuis  mis ik al een paar dagen de daar gelegerde SS'ers. Een Weermacht soldaat vertelt me dat aan het front "Der Teufel" is losgebroken en dat ze op een Stafchauffeur na allemaal gesneuveld zijn. Hier beneden ziet u een afbeelding van een Hawker-Typhoon, een Mustang P-51, een beeld van de verwoeste Stadskerk in de nacht van 13 op 14 mei 1943, verwoestingen binnen Huissen en het massagraf dat herinnert aan de oorlogsverschrikkingen in Huissen. De inzetfoto is een Mitchell vliegtuig!

 Hierboven De Vierakkerstraat in Huissen

 foto juni 1945

 Een wat wazig massagraf, maar

 de herinnering blijft!

01-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers