Nadat de gehele internetwereld met afgrijzen kon lezen hoe Yuzef de andere kant opging, en zo het weerzien met onze sympathieke schrijver uit sint niklaas tot een kort intermezzo zagen slinken, kunnen ze nu, na máánden googelen, zijn spoor verder volgen in de barre en koude wereld van het elektronieken web. Yuzef keert terug en doet dat op zijn bescheiden manier, tot dusver weet nog niemand van het bestaan van dit technologisch stukje schuilplaats. Uiteraard streef ik, dat is dus die genaamde Yuzef, naar wereldfaam en, indien gewenst, wereldvrede. Ah, verlichting!
Nu, beste toelezers, wat is het doel dezer teksten? Wel, dat mag u compleet zelf invullen. zo, daar zijn we dan ook weeral vanaf.
Voor hun die denken heel wat plezier gemist te hebben omdat ze mijn vorige avonturen in webstekland niet hebben gevolgd heb ik volgend verrassing in petto: al mijn teksten zullen hier vroeg of laat wel op komen. Nu ja, allemaal ... sommige kunnen beter nooit het openbare leven der teksten inwandelen, of ergens onderweg halt houden bij een spellingfanaat. fans van het vroege uur zullen het kunnen beaamen: menig tekst van Yuzef is hun een doorn in het oog. Niet omwille van spitsvondige poëzietjes en woordenschatfantasietjes (bespaar jezelf de moeite ze te zoeken) maar omwille van de flagrante taalfauten (HIHIHI HAHAHA wat een mop: fauten). U lacht mijnheer en mijndame, maar het is mij bittere ernst. hoewel ik een groete aanhanger ben van vormelijk schoon vind ik spelling een totaal tijdverlies en heb ik besloten mij er dan ook nooit meer iets van aan te trekken. dit niet alleen omwille van het statement maar ook omwille van het Kunstzinnige gedeelte ervan. En als U dát niet begrijpt motjet aan Pol Van vragen.
Uiteraard ben ik een beleefde en welgemanierde jongen en zal ik mij trachten te handhaven naar deze opgelegde normen maar als ik fout ben of een fout maak of een fout ga maken of een fout zal gaan maken of op het punt sta een fout te zullen gaan maken of op het punt zal komen te staan een fout te zullen gaan maken zal het mij niet interesseren. Ik zal het zelfs niets laten merken maar gewoon (alsof het allemaal maar normaal is...) fluks verder pennen.
het gaat hier dan ook om mijn teksten en mijn ideeën en mijn poëzie naar buiten te dragen, ongehinderd door afstand, tijd en ruimte naar heel de wereld te zenden. het heelal in te laten knallen tot voorbij de maan en de sterren. planeten met manen en melkwegen met gaten, om het via een wormgat terug te laten lopen tot het punt achter mij, gisteren ofzo om het dan altijd al geschreven te hebben en het nooit te zullen schrijven. uiteindelijk is dat misschien het doel. het einddoel, onsterfelijkheid door middel van onstoffelijkheid. ontastbaar aanwezig in uw kamer, niet nader te bespeuren maar ergens in uw universum doordrongen, voortmekkerend in uw taal en zo overgedragen in het onzichtbare sociale weefsel dat u en al uw anderen met elkaar verbindt. uiteindelijk wordt het u en is het iets als een atoom, een kosmos van zonnen en planeten op zich, nano-technologie: mijn woorden in uw vel, uw lichaam, uw dna, uw ziel. krassend tot aan de oneindige einder
