Aan het bekeravontuur van het Nieuwsblad is snel een einde gekomen. Met een 1-3 verlies moesten we gisterenavond onze meerdere erkennen in het fysiek sterkere Eendracht Wervik.

Na de heenwedstrijd (2-2) kon dit duel nog beide kanten uit, maar op het zware Zarrense mollenveld waren we niet opgewassen tegen de uit de kluiten gewassen grensvoetballers. Toch kunnen we zeggen dat onze spelers zich niet zomaar gewonnen gaven.
In de eerste helft werd aan een zeer hoog tempo gestart en kregen de bezoekers lichtjes het overwicht. Na 27 minuten kwamen ze op voorsprong en net voor de rust breidden ze de marge nog eens uit tot 0-2.

Begin tweede helft kregen de Zarrenaars tweemaal de kans om de aansluitingstreffer aan te tekenen, maar nu eens links naast en dan weer rechts naast … weg kansen.
Toen Maxime uitviel kon Wervik nog een derde keer scoren en wisten we dat het over was. Niels redde de eer met een onverwacht afstandsschot.

Het bekeravontuur zit er dus al op en we kunnen ons weer volledig concentreren op de competitie. De wedstrijd tegen Wervik beschouwen we als een goede training en toonde de vechtlust van onze spelers : een zware tegenstander, glijden en het evenwicht zoeken op een modderveld en dan nog eens in een doornatte uitrusting een plakkende en glibberige bal onder controle krijgen … je moet het maar doen.

Tussen de nieuwjaarsfeesten door plande de bond de inhaalwedstrijden van de laatste speeldag van de heenronde. Ja, we hadden het nog niet opgenomen tegen Lichtervelde. Al moesten de kalenders er bij gehaald worden om sommige supporters er van te overtuigen dat we voor het eerst de eerstejaars kadetten van Lichtervelde in de ogen keken.

Op het tweede veld (want van een voetbalplein kon je al niet meer spreken, nadat de miniemen hun wedstrijd met 12-2 afgewerkt hadden) werd tegen wind gestart.
Na vijfminuten kwam Niels al eens langs zijn linkerflank opzetten en zorgde voor het eerste schot op doel, langs een uitkomende doelman : rechts naast.
Een volgende Zarrense actie leverde al succes op : vanuit een tegenaanval trok Maxime richting doel en wou er zijn spitsbroeder aanspelen. Maar de bal bleef hangen in de modder en dus besloot Maxime maar zelf af te werken : 1-0.
Misschien ging hier een buitenspelfase aan vooraf … bij de twee volgende fases konden we vanaf de zijlijn duidelijk zien dat onze speler “onside” vertrok bij het aanspelen van de bal, maar de jonge scheids floot ons tweemaal terug …
In de achterhoede hadden ze bij ons alles onder controle en zowel links (Michiel) als rechts (Thomas) werd het middenveldspel goed gevolgd. Ze grepen beiden telkens gepast in wanneer de middenlinie gepasseerd werd. Centraal achterin stuurde Ben de aanvallen op weg en dan hebben we in laatste nood nog onze “tank”: als Lichterveldse flankspeler denk je wel twee keer na wanneer je Tom op je ziet afstormen …

Op het kwartier viel de 2-0 waarbij geen enkele tegenstander het leder kon beroeren : Gilles trapte uit tot bij Jens, die controleerde en Mattias op rechts vrij zag staan. Mattias maakte enkele meters en stuurde Maxime in het straatje. Met een laag schot rechts van de doelman was de 2-0 een feit ! ’t Kan toch simpel zijn, hé …

Kort daarna kregen we bijna de 3-0 (zou een owngoal geweest zijn) toen een bezoekende verdediger maar net rechts van zijn eigen doel wegwerkte. De hoekschop leverde niks op voor Zarren, wel een dreigende counter van Lichtervelde … buiten Guillaume gerekend, die met twee zuivere tackles het gevaar neutraliseerde. Hieruit trokken we weer richting doel, waar Maxime net niet genoeg hoogte kon winnen en over kopte.
Tegen wind en regen en in de modder bleven de Zarrenaars vooruit knokken en met een bijna identieke aanval als bij het tweede doelpunt, kwam de aansluitende Mattias in schietpositie. Iets te overhaast en ook nu net over.

Na 25 minuten stond de 3-0 toch op het bord. Jens gebruikte nu niet de rechterflank, maar stuurde een gemeten pas over de centrale as, zodat Maxime vrijgeleide kreeg voor zijn eerste loepzuivere hattrick van 2011 : 3-0 !.
Niels had meer moeilijkheden met de Lichterveldse goalie, die telkens goed uitkwam wanneer onze linkerspits in schietpositie kwam.
Net voor de rust veegde Lichtervelde de nul van het bord, na een vrije trap net buiten de rechthoek. Mooi genomen richting tweede paal en Gilles kansloos verslagen : 3-1.

Ruststand : 3-1

In de rust kreeg het geteisterde veld nog maar eens een regenbui te verwerken en naarmate de wedstrijd vorderde werd het spel meer en meer beïnvloed door de lamentabele staat van de “grasmat”.
Zo zagen we al in de vierde minuut een beetje slapstick toen Jens zich tweemaal misrekende op een plakkende bal.
Ook Ben misrekende zich een keer en bekogelde de verslaggever met een ferme loeier …
Gelukkig bleef Maxime bij de les : in de zevende minuut scoorde hij de 4-1, maar trok in euforie zijn trui uit … geel natuurlijk …

En dan zag Bompa plots het “licht op het veld …” en deed Niels en Maxime van flank wisselen. Een lumineus idee, want onmiddellijk had dit effect : Maxime ging op links door en schilderde de bal op het hoofd van Niels, die eindelijk zijn treffer beet had.
Het was een bevrijding voor hem, want terwijl de 5-1 genoteerd werd kwam Niels weer in balbezit, draaide zich vrij tussen een trosje spelers, zag de keeper iets te ver uit zijn doel staan en legde aan voor een prachtig doelpunt (althans volgens de andere toeschouwers … het nadeel van reporter te zijn …) : 6-1

Lichtervelde was eventjes het noorden kwijt met deze spitsenwissel en wanneer ook nog Mattias zich op rechts in de debatten begon te mengen keken ze op het kwartier al tegen een 7-1 achterstand aan.
Een zekere nederlaag, regen en wind deden hen achteruit trekken en bij het verlies van nog een gekwetste speler was het voor de eerstejaars helemaal voorbij. Zarren kon van alle kanten aanleggen en dat deed Tom zelfs (met de hulp van de wind) van aan de middencirkel. Met zo’n zware loeier bracht hij de doelman in de problemen en dat werd door Niels afgestraft met ook zijn eerste hattrick van 2011 !!!

Met de 8-1 lag de eindstand vast van een wedstrijd die door de omstandigheden op het einde niets meer met voetbal te maken had …

Tom trof wel nog raak en in feite mocht zijn doelpunt (wegens voorafgaande fout)  niet afgekeurd geweest zijn. Maar wat doe je er aan als een tegenstander tegen een onvermurwbare tank aan loopt en hierdoor omvalt ????  

Na de uitgestelde wedstrijden door het vroege winteroffensief kregen we als opener van de terugronde het bezoek aan de buren SVD Kortemark voorgeschoteld.
“Warme” temperaturen die de 5 graden bereikten deden de lust om weer eens te voetballen aanwakkeren … althans bij de supporters . De eerste helft zou maar een mager beestje lijken.

Zarren drukte Kortemark in de aanvangsfase voor het doel en met twee onbenutte hoekschoppen, gevolgd door een strafschop kwamen we al vlug op een 0-1 voorsprong. Jens nam deze voor zijn rekening en faalde niet.
Met nog enkele hoekschoppen en een voorzet van Niels C. waarop de doelman moest paraat zijn bij een opzittende Maxime verstreken de eerste tien minuten.
Het vlotte niet en de supporters bleven op hun honger zitten bij het lusteloze schouwspel. Zarren bleef wel aanvallen maar de schwung kwam er niet in. Kortemark bood weinig weerwerk en enkel hun doelman voorkwam rustig - op de lichte pogingen van de bezoekers - de uitbreiding van de score.

Na twintig minuten zagen we toch eens Maxime in een hogere versnelling het veld oversteken en gehinderd door de laatste man waagde hij zijn kans van op rechts : voorlangs.
SVD prikte eventjes tegen, maar een alerte Ben maakte schoon schip.
De kans op de 0-2 kwam er in de 25^ste minuut met Maxime die in de rechterhoek terechtkwam , voorzette … Niels die de bal mooi liet doorrollen naar Jens en deze mikte maar net voorlangs.
De verdubbeling van de score kwam er minuutje later, toen Jens in de 16 gehaakt werd. Tom zette zich achter het kanon en daar kon de keeper enkel maar zijn vingertoppen aan verbranden : 0-2.

Het matige schouwspel sleepte zich naar de rust. Een volley van Jens net over de lat en Gilles die een schuchtere poging van de groen-zwarten klemvast had leidden naar de koffiepauze.

Ruststand : 0-2

In de eerste minuut van de tweede helft begrepen de Zarrense supporters al vlug dat ze naar de andere kant van het veld moesten : Maxime startte een type-aanval op rechts en de lage voorzet die hier uit volgde werd door Niels tegen de netten gejaagd : 0-3.
We zagen plots een wakkere Zarrense ploeg, met Guillaume die tot bij de doelman soleerde en een knap schot van Jens van op de rand van het strafschopgebied. Thibault stuurde daarna Niels diep in de linkerhoek en deze waagde zelfs zijn kans vanuit een onmogelijke positie. De bal viel maar net achter de lat, in het dak van het doel.
Het vertrouwen was er dus, het kwam er nu enkel op aan om dit in cijfers om te zetten.

Na 10 minuten in de tweede helft brak de veer bij de thuisploeg. De verdediging had geen antwoord op een kruisraket van Niels, die in de rechterhoek binnenging (0-4) en een minuut later moest de keeper alles uit de kast halen toen Mattias op aangeven van Niels de forfaitscore op de slof nam.
Gilles werd daarna eens getest, maar plukte vastbesloten. En dan kon Mattias toch zijn eerste van het seizoen aantekenen met een afstandsschot : 0-5

Topschutter Maxime kreeg het dan toe nog niet voor elkaar, ook toen hij in de 13^de minuut met een mooi laag schot uithaalde lag de goalie in de weg. Maar het was slechts uitstel : na een ingooi van Jens zocht Niels weer eens de cornervlag op en lepelde vanuit deze positie het leder voor doel : Maxime kon vrij de 0-6 binnentikken.
De 0-7 volgde snel en weer met dezelfde spelers. Alleen was de afwerking wat anders. Maxime kon met een retro Niels in schietpositie brengen en met een overhoeks schot was de Kortemarkse doelman voor een zevende keer verslagen.

Een afstandsschot van de thuisploeg in de 25^ste minuut, door Gilles gestopt aan de linkerpaal,  was hun laatste wapenfeit. De volgende aanval van Zarren was dan wel weer raak : Mattias ging op rechts door en trok hoog voor richting tweede paal. Niels ging voor de bal en wist bij God niet waar hij zou uitkomen … de bal ging in de linkerwinkelhaak binnen en een verdwaasde Niels krabbelde recht … Hij vroeg zichzelf af hoe hij dat geflikt had !!!
Na de blessure van de laatste man van Kortemark stortte de defensie van de groenzwarten dan helemaal in en in de laatste vijf minuten moesten ze uiteindelijk toch de dubbele cijfers toestaan. Niels lanceerde Maxime nog eens en deze knokte zich tot bij de bal. De doelman kon de bal nog ontzetten, maar Mattias was goed gevolgd en kon in de rebound gemakkelijk de 0-9 binnenrammen.

De Kortemarkse keeper spartelde nog even tegen met een redding met de voet en het hoog opspringen op een schot van Jens. Hij had echter geen verhaal tegen de loeier van Maxime na een interceptie bij een te korte uittrap : 0-10.

Weer een ruime score dus, waarbij het opvalt dat onze spelers zeer goed de lessen trekken uit hun trainingen. Bij aanvang van de wedstrijd klaarde het even op en was er "te veel licht" om te scoren, maar naarmate de duisternis inviel kwam de scoremachine op gang. De trainingen op “onverlichte oefenvelden” leverden dus toch wat op …

De heenwedstrijd voor de eerste voorronde van de jeugdcup van het nieuwsblad bracht ons op een woensdagavond naar Wervik om het op te nemen tegen de gewestelijke U15 van KE Wervik, dat in de reeks E de leiding aanvoert samen met FC Marke en RC Bissegem. Met een doelsaldo van +70 wisten we al dat dit een te duchten tegenstander zou worden.

Op een zwak verlicht bijveld werd om 18u afgetrapt en na twee minuten keken we al tegen de 1-0 aan, met een identiek doelpunt als we tegen Koekelare te slikken kregen : na een hoekschop kwam de afvallende bal met een hoge boog aan de rechterpaal binnenvallen. Dat was even schrikken en we vreesden voor het vervolg. Toch werd het tij al vlug gekeerd en in de zesde minuut maakten we gelijk : Guillaume gooide in naar Maxime, die van aan de cornervlag een voorzet uit de sloffen schoot tot aan de verste paal. Daar kwam Niels ongedekt de gelijkmaker binnenduwen.
In een gelijkopgaande eerste helft bleef de stand ongewijzigd.

In de tweede helft kwamen we weer op achterstand, maar dat was eerder aan onszelf te wijten. Enkele slordigheden zorgden er voor dat de verdediging in de problemen kwam en daar maakte Wervik dankbaar gebruik van : 2-1.
Maar het duurde amper drie minuten voor de bordjes weer gelijk stonden. Maxime lepelde weer voor en Niels (weliswaar in twee keer) scoorde zijn tweede van de avond.
Dit werd dan ook de juiste eindstand tussen twee gelijkwaardige ploegen.

Volgende week woensdag wordt op het Mollenveld beslist wie het in de tweede voorronde op 2 februari 2011 opneemt tegen VV Tielt …

Zaterdagavond, de topper in onze reeks is achter de rug. Maar toch zindert deze nog na. Vele zenuwen werden deze namiddag op de proef gesteld : bij trainers, spelers en vooral de supporters stroomde de adrenaline door het lijf tijdens een zeer spannende wedstrijd tussen de twee leiders.

Voor wie vooraf de beide wedstrijden tegen KM Torhout als maatstaf nam (Koekelare won met 0-1 en Zarren verloor met 2-1 op het Torhoutse veld), moet bekennen dat Zarren drie weken geleden een “accident de parcours” meemaakte. Op de website van KM Torhout illustreerde de verslaggever van de thuisploeg dat Zarren de betere ploeg was : als er in de tweede helft drie meeuwen ongestoord kunnen landen op de Zarrense speelhelft spreekt dat boekdelen over het spelbeeld.

De week daarna, in een “stressloze” vriendenwedstrijd tegen de bijzondere U14 van KSV Rumbeke, zagen we weer het kansrijke voetbal van onze jongens. De supporters van Rumbeke, die eerst smalende uitlatingen over “maar de gewestelijke ploeg van Zarren” lieten horen, moesten na de wedstrijd hun mening herzien bij een 0-10 eindstand …

Gelukkig werd Maxime vandaag weer in de rangen opgenomen en met alle spelers in een gloednieuwe training verschenen we “professioneel” op het toneel.

Trainer Peter speelde blufpoker en startte met een onuitgegeven opstelling door zowel Niels C., Maxime als Tom in de voorlinie te posteren. Een gewaagde zet …

Het rendeerde aanvankelijk en zo kwam de eerste dreiging op naam van de bezoekers : Maxime kwam al dicht toen de Koekelaarse doelman eventjes de bal moest lossen. Koekelare testte Gilles ook eens (na een aanval die met een handsfase startte).
Na 5’ kreeg Zarren de eerste grote kans van de wedstrijd : Maxime speelde diep op Tom, die kruiste met Niels zodat deze rechts voor doel verscheen. Niet onmiddellijk Niels’ zijn beste voet maar toch waagde hij zijn kans … voorlangs.
Koekelare bleek ons te kopiëren, want daarop zagen we eenzelfde fase aan de overkant, die eveneens links naast ging.

Onze verdediging met drie man hield stand. Michiel speelde zich op de linksachter in de kijker door de beren van Koekelare sneller af te zijn en desnoods kwam Mattias, in de rol van voorstopper, de bal afschermen zodat Gilles rustig kon ingrijpen.

Na een fout op Tom op rechts en de vrije trap kwam in de 10^de minuut de afvallende bal in bezit van een mee opgerukte Mattias en leverde hij met een boogbal nieuw gevaar. Het leder viel iets te snel en de Koekelaarse doelman kon zijn netten schoonhouden.

Aanval van Zarren … tegenzet van Koekelare, het bleef het stramien van een gelijkopgaande strijd : Gilles schudde een prachtige redding uit de mouw.
En weer naar de overkant : Niels C. brak door op de linkerflank en bracht Tom in schietpositie. De doelman van Koekelare plukte aan de eerste paal.

Met deze fase kwam een einde aan een verschroeiend eerste kwartier. Beide ploegen hadden al begrepen dat ze elkaar waard waren en plots werden de duels op het middenveld harder uitgevochten. Zo zagen we aan de tribune dat Niels V. onder de omheining geramd werd door de Koekelaarse nr 6. Niels kwam door deze overdreven ingreep met de knieën in de stenen terecht en moest met schaafwonden het veld verlaten. De jonge scheids hield het gele karton op zak …

Op de 25^ste minuut redde Ben de meubelen op een counter en moest een hoekschop toestaan. Uit die hoekschop kon Koekelare de score openen met een bal die aan de verste paal hoog “binnenviel” : 1-0.

Nadat de Koekelaarse nr 6 toch zijn verdiende gele kaart kreeg voor het wegtrappen van een bal na het fluiten van een fout, werd de eerste helft afgerond met nog een kans aan beide zijden : Gilles kwam met succes de bal buiten zijn box in veiligheid trappen en Niels C. waagde nog eens zijn met twee verdedigers aan zijn lijf.

Ruststand : 1-0

Na het doelpunt in de eerste helft en het vele loopwerk van Tom vooraan keerde Peter terug naar de vertrouwde 4-4-2 opstelling. Het lag de ploeg beter en in de eerste minuten van de tweede helft moest Koekelare achteruit kruipen.
Maxime brak al een eerste keer door op rechts (voorzet te hoog) en bij de volgende aanval puurde hij er een hoekschop uit. Deze werd kort genomen naar Tom, die een kogel afvuurde op de doelmond … de doelman loste en de rebound werd op de lijn gered …

Zarren in de aanval dus, maar Koekelare loerde met zijn snelle middenvelders op de counter. In de 10 minuut eindigde zo’n tegenaanval links naast en twee minuten later spaarde Gilles ons miraculeus van de 2-0.

En dan … in de 13^de minuut ging het dak van de tribune : Tom stuurde Niels C. diep op links. Niels omzeilde de verdediging en kruiste met een lage schuiver de 1-1 in de rechterhoek !!!! 1-1 en dik verdiend !!!

Koekelare dreigde voor het kwartier nog eens met een schot naast, maar viel vooral op door een meer agressievere reactie op het tegendoelpunt. De nr 6. pleegde een aanslag op doelman Gilles, maar wanneer de scheids merkte dat het weer dezelfde speler was .. durfde hij geen rood te trekken …  Wat later trok hij als compensatie een tweede gele kaart voor een andere Koekelarenaar.

Het einde naderde, de zenuwen werden verder opgespannen en sommige supporters snakten naar het einde : een unieke gelegenheid voor de thuisploeg om de winst binnen te halen in “een man-meer-situatie” werd onbegrijpelijk verkwanseld en bij een Zarrense aanval kwam Maxime (op het einde gedekt door vier verdedigers !) iets te laat op de bal.

Verdedigend kunnen we niemand iets verwijten, integendeel Thomas bewees in een 1 tegen 1 situatie tegen één van de Koekelaarse “bonken” dat we perfect stand hielden.

De spanning bleef tot de laatste minuut over het veld zinderen : Niels C. ging nog eens op links door en zag zijn poging gestopt aan de eerste paal. Koekelare kreeg nog een vrije trap op een gevaarlijke plaats, maar deze ging over …

Het bleef dus 1-1 : een juiste uitslag voor twee ploegen die er voor gingen in een zeer spannende wedstrijd. Als neutrale toeschouwer was dit waarschijnlijk wel een mooie wedstrijd, maar als supporter van een van beide ploegen was het achteraf toch wat bekomen …

De Zarrense spelers kwamen na de wedstrijd hun talrijke supportersschare danken.
Ze kregen dan ook een warm applaus voor hun voortreffelijke inzet en het behaalde punt.

Deze week kregen we het nieuws dat Maxime door een medische ingreep enkele weken aan de kant moet blijven. Een gezamenlijk bezoek aan onze topschutter in het ziekenhuis toonde de teamspirit binnen de groep van de kadetten (wat ook in de bestuursvergadering van vrijdag  beklemtoond werd), maar toch was er enige nervositeit te bespeuren voor de verplaatsing naar KM Torhout, derde in de stand.

De zenuwen werden in de eerste minuut al getemperd, want Zarren pakte een droomstart : de eerste aanval via Niels was al meteen goed voor de 0-1. Niels ging centraal door en lobde de uitgekomen keeper.
Torhout probeerde een klein tegenprikje, maar Tom kon de counter neutraliseren en zijn ploeg weer vooruit sturen : Niels trok weer richting het Torhoutse doel. Een bal net te ver van de voet deed de kans op de 0-2 in het niets verdwijnen.

We waren dus goed gestart en iedereen maakte zich al op voor een gemakkelijkere klus dan we eerst in gedachten hadden … tot de verdediging drie keer op rij de mist in ging : een weggetrapte bal recht op een Torhoutenaar, een gemiste tackle en het mistasten van de doelman zetten de bordjes gelijk. 1-1
Torhout kwam dus zeer gevleid gelijk en kon voor de tiende minuut tegen een 1-3 achterstand aangekeken hebben, hadden de Zarrenaars wat meer geluk … maar zeker ook wat meer gedrevenheid aan boord gehad. Jens maakte zich aan de rand van het strafschopgebied los en kon net voor hij neergetrokken werd een schot afleveren. Het hobbelde net naast. De 1-2 moest een feit geweest zijn na een aanval op links waarna Niels teruglegde en Guillaume met zijn trap de keeper al verslagen had, maar er een verdediger de bal op de lijn keerde …

Zarren was in het eerste kwartier dus de betere, maar kreeg daarna het deksel op de neus : een vrije trap in de 18^de minuut die op de paal spatte leek iedereen te verlammen. “Dank u wel”, zei een alerte aanvaller en tikte de 2-1 binnen !!!

De Zarrenaars waren bij de eerste achterstand van het seizoen eventjes de kluts kwijt en daar maakte de thuisploeg gebruik van om het spel over te nemen. Verder dan twee hoekschoppen kwamen ze echter niet.
Voor het halfuur herleefden de bezoekers weer met een halve kans voor Niels. Thibault snoepte de verdediging de bal af en trok de gevarenzone binnen. Hij probeerde targetman Niels aan te spelen, maar deze kon net niet in balbezit komen .. weg kans.

Ook de laatste kans van de eerste helft was blauw gekleurd. Tom nam van aan de middenlijn een vrije trap, Mattias kwam in balbezit, maar vuurde rechts naast.

Ruststand : 2-1

In de tweede helft werd Tom in de aanval gezet. Tom zorgde wel voor snelheid op de rechterflank, maar had niet de koelbloedigheid om soms een vrije speler die in schietkans stond aan te spelen.
De kansen kwamen er zo wel sporadisch. Torhout hanteerde in de tweede helft het Italiaanse “catanaccio” : de voorsprong verdedigen en de ballen weg- of buitentrappen.
In een half uur konden we enkel Zarrense kansen noteren : drie van de vier beste waren voor Niels die eerst een opportunistisch schot richting de rechterwinkelhaak verstuurde (keeper kon er net bij), dan weer eens links naast en uiteindelijk op aangeven van Matti op de linkerpaal vlamde. De vierde kans stond op naam van Guillaume, die van ver een pegel net onder de lat afvuurde. De doelman kon zich rekken en wegwerken …

Net zoals in de eerste helft werd de betere ploeg niet beloond en liep de tegenstander bijna weer weg met een doelpunt. Hun enige gevaarlijke actie zagen we op het half uur. Gelukkig stak Michiel er een been tussen om de bal van richting te doen veranderen…

Een ultieme aanvalsgolf van Zarren (gestoord door de “zeer vele wissels” van Torhout – bv.  een speler die dertig seconden op het plein mag …) mocht niet meer baten. Na het schot van Mattias, na een afvallende bal op corner, dat afweek en overging mochten we kennis maken met de eerste nederlaag van het seizoen.

Het moest er eens van komen. Toch kunnen we achterom kijken naar een mooie reeks en besluiten met de woorden van de trainer van KRC Genk in het interview uit het Nieuwsblad van vandaag :  'Je hoeft niet bang te zijn om te verliezen. Dat is iets anders dan tevreden zijn met een verlies. Maar als je jezelf niets te verwijten hebt, dan moet je daarmee kunnen leven.'

Met de boterjongens op bezoek naderen we de cruciale wedstrijden van de eerste ronde. We mochten vandaag geen steken laten vallen en konden mits winst alleen op kop komen in de rangschikking (SV Koekelare was bye).

Door “de scouting” wisten we al dat Diksmuide rekende op een grote centrale verdediger en dat bleek de ganse wedstrijd dan ook letterlijk hun sterkhouder te zijn. Een zwaar veld, dat door de miniemen al eens omgeploegd was, leverde dan ook geen mooi voetbal op.

Toch was van meet af aan duidelijk dat onze knapen de sterkste ploeg vormden en met een afstandsschot van Michiel van op zo’n dertig meter werd de Diksmuidse keeper al een eerste keer getest.
Wat kunst en vliegwerk voor het doel van de bezoekers was de voorbode voor de opener in de 7^de minuut : wie anders dan Maxime zorgde voor de 1-0.
De blauwe garde was constant in de aanval, maar moest telkens na hard weggeschoten ballen van “de verdediger” opnieuw opbouwen.
Een fout op Maxime leverde in de 17^de minuut een vrije trap, die Niels C. voor zijn rekening nam : centraal op doel en weer kwam de keeper in twee tijden tussen.
Diksmuide speelde met de wind mee en op de weggekegelde ballen verkeken onze mannen achteraan zich soms, wat in de slotfase van de tweede helft twee fouten buiten ons strafschopgebied opleverde. Gelukkig maakte de tegenstander hier geen gebruik van en gingen de schoten telkens rechts naast.
Gilles kwam ook een keer heel goed tussen en hield de voorsprong vast met een duik in de voeten.
Niels C. kon nog twee keer aanleggen, maar de ene keer werd hij geblokt door de alomtegenwoordige reus achterin en de andere keer was de doelman bij de pinken.

Ruststand : 1-0

Na de rust mochten we met de koude waterwind in de rug naar doel trekken. Opnieuw kwam de eerste gevaarlijke actie op naam van Michiel. Na een hoekschop waagde hij zijn kans van ver: binnen het kader, maar de goalie pakte.
De 2-0 kwam er toch snel aan : de Zarrenaars bleven vooruit ploeteren in de modder en op aangeven van Thomas kon Niels C. vanuit de draai en via de paal de voorsprong uitbreiden.

Een mooie combinatie over links en een laag schot van dezelfde Niels dat aan de linkerpaal binnen ging, werd (volgens de Zarrense aanhang) onterecht afgekeurd …
Het bleef vechten tegen de natuurelementen : ballen die in de modder bleven haperen, onhoudbare passen gedragen door de wind, … dus werd gekozen voor schoten uit de tweede lijn. Eerder derde lijn, want vooral Tom en Michiel waagden hierbij hun kans. Zonder succes.
In de 26^ste minuut na een hoekschop, die volgde uit zo’n raket van Tom, buffelde Maxime uiteindelijk de 3-0 tegen de netten.
De buit was binnen (Diksmuide haalde in de tweede helft nauwelijks de middellijn) en spelers en supporters keken al uit naar het eindsignaal om een einde te maken aan dit koude moddergevecht.

Precies 96 jaar geleden, op 15 oktober 1914, startten de zware gevechten aan de Ijzer, die in een gietende regen twee weken zouden aanhouden.
Zoveel jaren later kwam op 15 oktober de regen ook met bakken uit de lucht vallen, maar klaarde het bij de middag op. Gelukkig voor de Keiemnaars bleef de tegenstander amper een groot uur hun linies bestoken.
Een tegenstander met wat uitgedunde rangen, want opnieuw moesten enkele kadetten aan de kant blijven en kwamen weer drie miniemen opdraven. Vorige week dachten we met vier broederkoppels voor een unicum gezorgd te hebben … deze week met Robin, de broer van Thomas, erbij stonden er nu 5 maal 2 broers in de Zarrense rangen!

Naar de wedstrijd dan. Zarren startte met de neus in de wind (tactisch gezien een goede keuze) en begon de belegering van de paarse muur. Michiel kreeg de eerste kansen van de wedstrijd, een eerste keer op aangeven van Mattias, een tweede keer met een bal aangespeeld door Maxime : met een oncontroleerbare bal en een goede interventie van de doelman waren deze beide kansen verkeken.
De beste gelegenheid voor de openingstreffer viel Thibault te beurt. Zijn broer zette op links door en hield zijn voorzet mooi laag : Thibault kwam perfect ingelopen, maar mikte op een haartje rechts naast. Naast en over de lat, het bleef het beeld van een constant aanvallende Zarrense ploeg, die in zijn combinaties toch last had van het drassige veld.
De “miniemen” speelden zich in de voorhoede in de kijker : Robin kon bijna in de 26^ste minuut de best uitgespeelde aanval verzilveren. Maxime had Guillaume op rechts doorgestuurd en deze leverde een panklare voorzet af. Robin moest snel reageren en schoot net over de dwarsligger …
Vijf minuten later kreeg hij eenzelfde mogelijkheid, nu aangeleverd door Maxime, maar onze Robin ging met een verdediger tegen de vlakte en tikte in een ultieme poging tot scoren centimeters naast de linkerpaal.

Zo kwamen we op drie minuten van de rust en leek de 0-0 ruststand er aan te komen : een voorzet van op links waaide tot bij Mattias en ook deze kon met een schot net boven de rechterwinkelhaak ons niet op de oververdiende voorsprong zetten.
Het venijn zat hem echter in de staart : Maxime ging solo op de rechterflank en plaatste dan toch laag de 0-1 onder de Keiemse keeper. Een minuut later werd hij gehaakt in de “back-area” : strafschop en Jens zond Keiem met een 0-2 achterstand naar de kleedkamers.
Keiem had nauwelijks enig gevaar gebracht en anderzijds ruimden “stofzuiger” Tom en zijn mannen alles op, nog voor ze ook maar het gebied van Gilles naderden.

Ruststand : 0-2

De tweede helft werd gestart met enkele hoekschoppen en een vrije trap van Jens op zo’n twintig meter. Deze week geen geluk voor hem, want de doelman klemde het leder tegen de borst. De thuisploeg had ook wat geluk bij twee opeenvolgende pogingen van Maxime : voorlopig zat er telkens wel een lichaamsdeel tussen.

In de 10^de minuut werd de ban gebroken en in de resterende 25 minuten gingen de moedige tegenstanders ten onder : Maxime opende het doelpuntenfestival met de 0-3 in de linkerbenedenkoek.
Thibault mocht ook mee vieren, nadat Maxime de grootste Keiemnaar in de wind gezet had en “zijn broertje” voor doel bereikte : 0-4.
In de 18^de minuut werkte Jens zich op de linkerflank vrij en kruiste mooi naar de tweede paal, waar Guillaume opdoemde : 0-5.
Opnieuw twee minuutjes later zette Maxime centraal een stormloop in en richtte naast de kansloze Keiemse goalie : 0-6.
Je kon er bijna een timer op zetten : een hoekschop in de 22^ste minuut was de voorbode voor de volgende treffer. Keiem kwam niet weg van zijn kooi en de afvallende bal viel in de voeten van Maarten. Gekend voor zijn traptechniek en vandaag geholpen door de wind mocht de tweede miniem scoren met een prachtig afstandsschot.
Nu nog Robin en dan hadden alle youngsters raak getroffen ! Een minuutje later was het bijna zover : Maxime strooide weer een bal voor en Robin trof de linkerpaal ! Jammer, hij had het echt verdiend om ook te scoren.
Keiem was slechts één keer gevaarlijk met een verraderlijk afstandsschot naar Gilles, die enkele meters voor zijn kooi postgevat had. Gilles moest zich rekken, maar kon de bal uit zijn baan naar doel doen afwijken. Geen eerredder dus …
Integendeel, Maxime sloeg hen helemaal tegen het canvas met nog een hattrick in de laatste 7 minuten : op een corner kwam hij aan de eerste paal de 0-8 binnenmikken, na een onderschepte uittrap rekende hij af met de 0-9 en bij de 0-10 hadden de Keiemnaars de moed niet meer om hem een strobreed in de weg te leggen.

Zware cijfers, zelfs zonder onze tweede spits Niels C. !

De titel van de man van de match geven we vandaag aan zijn naamgenoot Niels V. : hij was zonder meer de ster op de linkerflank en het was verbazend hoe hij soms drie man in de luren legde …

Vanmiddag moesten we twee spelers missen. Jonas is twee weken buiten strijd en ook Michiel kon niet aanwezig zijn. Daarom werd weer een beroep gedaan op Thibault en Maarten om een volwaardige ploeg op het veld te zetten. Met deze twee miniemen telden we “acht broers” op het terrein. Niet acht broers van elkaar, maar vier koppels met Thibault en Maxime, Maarten en Tom, Gilles en Guillaume, Niels en Ben.

Voor de bezoekers goed en wel beseften dat de wedstrijd begonnen was, keken ze al tegen een achterstand aan : eerste minuut, eerste Zarrense aanval en meteen raak. Mattias stuurde van aan de middenlijn Maxime de gevarenzone binnen en deze strafte de doelman al meteen af: 1-0.
Toch kregen we van in het begin al wat meer weerwerk dan in de afgelopen wedstrijden. Vooral Thomas liet zich vandaag opmerken met enkele resolute interventies in onze achterlijn.
We hadden wel de bovenhand en de aanvallen verliepen redelijk vlot. Een harde en bitsige Torhoutse verdediging liet zich geen tweede keer vangen …

Hun stevige ingrepen konden niet onbestraft blijven en in de 16^de minuut wees de scheidsrechter naar de penaltystip, nadat Niels onderuit gehaald werd. Jens zette met een geplaatste bal de 2-0 op het bord.

Torhout liet zich niet van de wijs brengen en lokte ook Zarrense foutjes uit : Gilles stond goed opgesteld bij een vrije trap op een gevaarlijke plaats.
Op stilstaande fases kwam dus het enige gevaar en met een hoekschop in de 23^ste minuut konden ze de aansluitingstreffer scoren. Al hadden ze dat ook te danken aan een onbeweeglijke Zarrense verdediging …

Nadat Ben nog eens gedreigd had met een poging voorlangs, kregen we nog een vrije trap tegen en nu maar net buiten de 16-meter. De Torhoutenaar plaatste maar net over de kruising.

Waar het hen niet lukte het strafschopgebied binnen te dringen, deden onze jongens dat wel en in de 26^ste minuut ging Niels opnieuw tegen de vlakte. Opnieuw strafschop en nu legde Niels zelf het leer op de stip. Mooi geplaatst en 3-1 !

Vijf minuten later bleef hij recht (lees : kreeg hij ruimte en werd niet onderuitgehaald) en kon hij Maximes pass vol op de slof nemen. De doelman kon de kanonskogel aan de eerste paal met de vuisten afwenden.

Net voor de rust lukte SK toch de aansluitingstreffer : een vrije trap van op rechts werd voor doel gegooid en vrij ingekopt.

Ruststand : 3-2

De Zarrenaars kwamen gemotiveerd uit de kleedkamer en gingen in de eerste minuut weer resoluut in de aanval : Maxime zag zijn laag schot gepareerd. In dezelfde minuut haalde Niels V. uit naar de linkerwinkelhaak … een prachtig doelpunt leek er aan te komen, maar even mooi was de save van de doelman van SK !

Jammer voor hem, twee minuutjes later was hij verslagen op een voorzet van Niels C., die Maxime tegen de netten deed trillen : 4-2.

De bezoekers kregen het hierdoor blijkbaar op de heupen en het spel werd met de minuut harder. De duw- en trekfouten werden veelal door de man in het zwart door de vingers gezien.
Hij floot dan toch eens na een van de ontelbare aanslagen op de spitsen : een opdrachtje voor Jens om net buiten de rechthoek aan te leggen. Net als vorige week draaide hij het leer over de muur in de eerste hoek binnen : 5-2 ! Knap gedaan.

Niels C. kwam nog twee keer dicht bij zijn tweede van de dag met een schot op de paal en een voetje te kort op een voorzet van zijn spitsbroeder Maxime, vooraleer hij het veld moest verlaten met een diepe wonde aan de knie. Het resultaat van de aanslagen : naar de dokter, zeven hechtingen en twee weken buiten strijd …
Hierdoor kwam een broederpaar in de spits :Thibault mocht naast zijn broer postvatten en “de kleinen” kreeg zowaar de kans op de 6-2. Ook Mattias kon dit niet klaar krijgen met een hoog schot onder de lat, maar in de handen van de goalie.

Een voorzet van “Maatje” had dan wel succes : Niels V. kwam centraal voor doel en kopte precies in de rechterwinkelhaak binnen. Wie zei er vroeger ook weer dat Niels altijd onder de bal door ging ???

De verhoopte 7-2 (die de eerste plaats weer zou opleveren) kwam er niet : de doelman was iets te vlug op de bal voor Maarten K. en een laatste afstandsschot van Guillaume zeilde over.

Vanaf volgende week spelen we tegen de ploegen uit de hogere regionen en we mogen ons dus wat meer aan dergelijke wedstrijden verwachten. De speeltijd is dus voorbij.
Als het maar voetbal is en geen rugby …   

Sharky : "De fouten van SK Torhout .... pfff .... laag bij de gronds ...."

In Zedelgem zagen ze vanmiddag de bui al hangen met één van de twee leidersploegen op bezoek. Buiten Michiel was iedereen weer paraat en met Thibault als versterking vanuit de miniemenploeg kon Peter de zenuwen - al wat meer dan vorige week - bedwingen.

Onder een dreigende hemel werd dus afgetrapt en we konden ons opmaken voor 70’ aanvallen. De eerste halve kans kwam er via Mattias, vandaag op de rechtsmidden. Misschien wat onwennig beëindigde hij zijn actie in de handen van de doelman.
Zedelgem kwam duidelijk wat snelheid te kort en moest Jens al stevig hinderen om niet alleen voor doel te verschijnen : hij rateerde zijn schot. Hun doelman zag de ballen van alle kanten komen, maar kon zijn netten voorlopig schoon houden : Maxime in het zijnet en daarna nog eens pal op de keeper, wat Mattias hem daarna ook nog eens nadeed.

In de 8^ste minuut moest hij zich toch gewonnen geven : een verre ingooi van Jens verraste de Zedelgemse defensie en uiteindelijk sneed Guillaume naar binnen om de 0-1 aan de eerste paal binnen te jagen.

Een minuutje later was Niels dichtbij de 0-2 : hij moest snel beslissen op een voorzet van rechts en knalde op de linkerpaal. Maxime vuurde in de volgende fases dan weer voorlangs en nog een keer op de doelman.
Iets na het eerste kwartier leek hij alleen op doel af te steven, maar werd door de laatste man van achter onderuit getrapt : een schoolvoorbeeld voor beginnende scheidsrechters om rood te trekken … de Zedelgemse nr 14 kwam er echter van af met enkel geel !!!
Jens zorgde voor gerechtigheid en krulde de vrije trap mooi over de muur binnen : 0-2.

Het aantal doelpunten stond zeker niet in verhouding met het aantal kansen en het werd er niet beter op : Niels nog eens voorlangs, een voorzet van Thibault iets te scherp, Mattias rechts naast …

De Zedelgemse verdediging bleef zich met man en macht verweren, maar was dus in snelheid te pakken : Niels bewees dit voor de rust met een snelle counter. Hij bleef rustig en werkte mooi af 0-3.

Onze verdediging kende geen problemen, met afwisselend Thomas, Jonas, Thibault, Ben, Maarten en Tom die een muur vormden voor Gilles. Gilles … hij deed ook mee en pakte welgeteld één bal op een vrije trap !

Ruststand : 0-3

In de rust gingen de hemelsluizen open en voor de thuisploeg ging de vloedgolf verder : de eerste echte Zarrense aanval van de tweede helft was al meteen raak. Een steekpasje van Jens en Maxime was vertrokken voor de 0-4.
De tweede aanval idem dito: Jens rondde nu zelf af vanuit een scherpe hoek. 0-5 !

De Zarrense druk bleef aanhouden, maar de voorzetten werden telkens iets te dicht voor doel gegeven, zodat de keeper meermaals het gevaar kon doen wijken.
Op het kwartier kwam de 0-6 er toch aan : Thibault kon diep op de eigen helft de bal recupereren en stuurde Niels op de linkerflank door. De bal werd nu eens wel goed voorgetrokken, voorbij de doelman en een verdediger werd onder druk gezet door Guillaume met een owngoal tot gevolg.

Maxime dikte de score verder aan  door zuiver op snelheid de laatst man de bal af te snoepen. Deze durfde zijn fout uit de eerste helft niet meer over te doen en zag Maxime de 0-7 netjes plaatsen !

Net als vorige week werd het in het laatste kwartier gemakkelijker voetballen : net alsof het een training was hoorde je de naam noemen van de speler die aangespeeld zou worden …
Twee doelpunten in de laatste tien minuten kregen de handtekening van Niels V. mee : bij de 0-8 leverde hij van op links de assist voor zijn naamgenoot, die centraal voor doel de geelhemden te vlug af was, en de eindscore (0-9) gleed hij zelf tegen de netten.
Hiervoor werd Niels – na het doelpunt - nog door een thuisspeler gerevancheerd met een harde trap op de enkel.