LUCAS POV.

Mijn armen hadden zich rond mijn kniën gewikkeld en mijn tranen hadden mijn ogen rood gemaakt. Ze herinnerde me niet meer, hoe kon ze? Ik wist dat ze er niks aan kon doen, maar het was als een mes steek in mijn hart geweest toen ze me vroeg wie ik was. Ik keek starend voor me uit zonder echt te zien waar ik keek. Ik denk na aan al onze mooie momenten, wanneer we elkaar ontmoet hebben tot het gevecht en wat ik het liefst wil vergeten, het deeltje waar ze me is vergeten. Weer stromen de tranen over mijn wangen. Ik leg mijn hoofd neer op mijn armen en zachtjes fluister ik haar naam. “Lotte, waarom doe je me dit aan?” fluister ik zachtjes. Ik smijt mijn hoofd in mijn nek , maar wordt onderbroken door de muur. Een zachte plof weergalmd even door de ruimte en een pijnscheut stroomt door mijn lichaam. “Ik ben stom, echt zo stom.” Vervloek ik mijzelf. Ik vraag me af hoeveel ze zich nog herinnerd. Zou ze nu verliefd zijn op Mason en niet op mij? Waarschijnlijk wel. Ik slik en probeer me kalm te houden. Mijn handen hebben zich tot vuisten gevormd. Mason voelt zich nu waarschijnlijk super goed want hij staat daar en ik zit hier. Ik slik mijn tranen in en wrijf mijn tranen weg met de rug van mijn hand. Meteen daarna sta Ik recht en wil ik de kamer weer binnen lopen als ik Luna luid Lotte’s naam hoor schreeuwen. Met een ruk doe ik de deur open en ik zie het lichaam van Lotte ruw bewegen terwijl ze luid mijn naam roept. Snel ren ik naar haar toe en probeer haar wakker te maken, maar ze wordt niet wakker. Nee. Ze houdt haar ogen juist stijf dicht geknepen en bijna valt ze van het bed. “Lotte! Lotte! “ schreeuw ik en voor de derde keer stromen de tranen over mijn gezicht. Ik ben bang, bang om haar te verliezen, bang om haar nooit meer te mogen vast houden. “Godverdomme!” schreeuw ik luid en gefrustreerd klop ik tegen de muur. Ik kijk naar de hartmeter die naast haar bed staat en zie dat haar hart echt verschrikkelijk snel klopt en het lijkt alsof hij steeds sneller en sneller gaat. Mijn ogen zijn groot en ik schud Lotte door elkaar terwijl ik steeds haar naam roep in de hoop dat ze ooit haar ogen nog zal open doen. Haar handen grijpen naar haar hoofd en angstig kijk ik naar haar, wachtend op wat er nu gaat gebeuren. Ze neemt mijn pols vast en ook al drukt ze erg hard is dit wat ik nodig heb, haar aanraking. Ze schreeuwt het uit, Haar ogen gaan open en kijken mij aan. In haar ogen zie ik angst. Haar lichaam schokt hard en ze trilt van top tot teen. Een luide biep vult de kamer en Lotte lost haar greep en valt levenloos terug op het bed. Ik kijk naar het hartmetertje waar een streep is verschenen..

15-07-2012 om 13:56 geschreven door writer  

LUCAS POV.

Verslagen zak ik op de grond. Met een wazig zicht door de tranen die over mijn wang rollen kijk ik naar het bed waar mijn lieve Lotte licht. Zo vredig en stil. Een dokter en een aantal verpleegsters rennen de kamer binnen en de dokter roept allerlei bevelen terwijl de verpleegsters haar reanimeren. Ik hoor geen stemmen, maar ik zie wel dat hun monden bewegen. Zayn en Harry sleuren me de kamer uit en zette me neer op een stoel. Ik merk er allemaal niets van. Half verdoofd blijven mijn gedachte gaan naar Lotte die neerviel op de brancard. 

LOTTE POV.

Wat gebeurd er? De beelden gaan sneller en sneller. Ik herken Lucas weer en ik weet alles terug, maar de film in mijn hoofd gaat telkens terug naar het begin en speelt terug af. Ik wordt gek en ik schreeuw om hulp, om Lucas. Eindelijk stoppen de beelden, maar de hoofdpijn blijft aanhouden en wordt heviger en heviger. Ik grijp naar mijn hoofd en voor de zoveelste keer gil ik het uit van angst. Ik had ooit wel al hoofdpijn gehad, maar nog nooit zo intens als nu. Ik grijp in het rond met mijn armen en vind houvast bij een arm. Ook al kan ik niet zien wie er staat, weet ik het gewoon. Lucas staat aan de rand van mijn bed. Ik open mijn ogen en kijk hem recht aan. Door deze actie krijg ik een steek in mijn hart en alles wordt zwart. Ik bevind mij in duisternis, maar het is niet overal donker. Ergens heel ver achteraan in het duister schijnt er een wit licht, een wit licht dat mijn aandacht trekt. Ik loop er langzaam naartoe en hoe verder ik ga, hoe beter ik me voel. Maar ik weet dat als ik verder ga, ik Lucas en de rest nooit meer kan zien. Ik sta stil en kijk naar de twee kanten. Een duistere kant en een Lichte kant. Ik neem diep adem en maak een keuze.

LUCAS POV.

Een aantal dokters komen de kamers uit en komen met een serieus gezicht naar ons toe kwam, een gezicht waarvan je niks kunt aflezen. Nog steeds een beetje verdoofd kijk ik de man met de witte jas aan. “Wie van jullie is Lucas?” vraagt hij en ik steek mijn hand op. “Kunt u even meekomen?” Ik knik en sta recht om hem te volgen. Voor de kamer van Lotte blijft hij staan. Afwachtend kijk ik hem aan en hij begint met praten. “Luister, ze is in een trauma en we weten niet precies wat er aan de hand is, maar ze bleef de hele tijd jouw naam fluisteren dus leekt het ons het beste om jou even te halen. En onthoud, wees een beetje voorzichtig met haar, ze is nu stabiel, maar dat kan elk moment veranderen.” Ik knik en begrijp dat dit serieus is, maar ik kan er niet aan doen dat er een blij gevoel door mijn lichaam stroomt. Ze kent me nog! Denk ik. Ik haal diep adem en loop de kamer binnen.

Ze kijkt me met grote ogen aan en tranen stromen over haar gezicht. “Lucas, ik kan ni zegge hoeveel het me spijt.” Ik ga naast haar op het bed zitten en neem haar hand vast. “shht. Het is niks. Het komt allemaal in orde.” Probeer ik haar te troosten. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en ik geniet van het moment. “Sorry” zegt ze zacht. Ik streel haar haren. “Ik hou van je.” Zucht ze en weer vrolijk ik helemaal op van binnen. “Ik ook van jou” zeg ik. Ze kijkt me aan en ik geef haar een kus. Al gauw kus ze me terug. Een klopje op de deur soort ons en we kijken hoe de deur opengaat. De rest komt ook naar binnen, maar Mason is nergens e bekennen. “Where is he?” vraag ik en Luna beantwoord me. “He went home.” Ok dus hij is niet helemaal verdwenen. “Okay” zeg ik. 

Een aantal uren zijn gepasseerd en het is nu redelijk laat. “We’re going to sleep.” Zegt Louis. “I’m staying here if you don’t mind.” “Okey, bye Lotte,Lucas!” Roept Louise nog en niet veel later is het stl in de kamer. Ik leg me op mijn rug en ze komt naast me liggen. “I love you” Zegt ze “I love you too” fluister ik en ze lacht even naar me. Ze gaapt even en ik kijk haar even aan. “Ga maar slapen. Het is een lange dag geweest.” “En jij dan?” vraagt ze. “Ik blijf hier bij jou.” Ze knikt even en legt haar hoofd op mijn borst. “Slaapwel” zeg ik, maar ze is al in een diepe slaap. Ik blijf naast haar liggen en het duurt niet lang voor ook ik slaperig wordt en mijn ogen sluit.

15-07-2012 om 14:05 geschreven door writer  

2 WEKEN LATER

LOUISE POV.

Ik werd wakker in de armen van Sam. Iedereen sliep nog dus keek ik snel even hoe laat het was. 10 uur ’s ochtends en zelfs Luna sliep nog? Dit klopt niet. Ik schud Sam wakker. “Hoe laat is het?” vraag ik hem en vermoeid wrijft hij in zijn ogen. “ 4 uur ’s nachts, maak je me daarom wakker?” “Sorry, ik denk da mijn gsm flipt.” Fluister ik zacht, maar hij is al terug in gedommeld. Snel verander ik het uur op mijn gsm. Even later ontwaak ik alweer en dit keer ben ik alleen. Weer kijk ik op mijn gsm en weer staat er 10 uur ’s ochtends op. Eigenlijk wel een beetje eng, maar het zal wel mijn verbeelding zijn. Ik loop de trap af waar de rest alles al aan het klaarmaken voor Lotte. Vandaag mag ze eindelijk uit het ziekenhuis en ze zou om 18 uur komen. Luna geeft me een zakje ballonnen en samen beginnen we met die op te blazen terwijl Liam en Emmelie een paar slingers ophangen en Niall en Louis een grote taart zijn gaan halen bij de bakker.

Moe van al de ballonnen op te blazen die nu overal in het huis liggen, laat ik me in de zetel vallen. Luna zet zich naast me en mijn buik begint geluid te maken. “Ik heb honger.” En Luna knikt. “Ik ook, kom we gaan iets eten” Vrolijk sta ik recht en ik loop naar de keuken. Harry is wafels aan bakken en meteen wil ik er een van de grote stapel naast zich nemen, maar hij slaagt mijn hand weg. “That’s for Lotte.” Zegt hij en ik ga aan de kant zitten. “But I’m hungry.” Zeg ik terwijl ik een pruillipje trek. “Here is some bread.” Harry geeft me de zak met het brood aan terwijl hij het deeg niet uit het oog verliest. Zuchtend maak ik dan maar een paar croque monsieur’s. Het duurt niet lang of iedereen zit aan tafel behalve Harry die neuriënd verder gaat met het wafels bakken. Ik zet een aantal croque monsieurs op tafel en neem wat ketchup. Ik zet me neer en begin te eten. Het duurt niet lang voor alles op is, maar iedereen heeft nog honger dus zit er niks anders op dan er nog een paar te maken. “I don’t want to make them.” Louis lacht even en gaat al recht staan, maar vlug stop ik hem. “Never mind. I’ll make them.” Louis trekt een pruillipje, maar al de rest lacht. Ik grinnik en vrolijk begin ik met croque monsieur’s te maken.

Het is 17 u 30 en we zijn klaar met de voorbereidingen. We zitten allemaal verstopt op verschillende plaatsen en we houden de deur goed in de gaten. Hij kan nu elk moment open gaan. Ik betrap me zelf op nagelbijten en blijf de deur bekijken. We horen een klik en zetten ons klaar om recht te springen. Lotte en Lucas komen binnen. “Surprise!” roepen we en Lotte slaagt haar honden over haar mond. We klappen allemaal in onze handen en ze begint te blozen. Ze loopt binnen en Liam, Niall en Lucas halen de grote taart. Er staat een groepsfoto van ons op en er staat ‘welcome back’ op. Verbaasd staat ze er naar te kijken. “How much did it cost?” vraagt ze ongelovig en ik schud mijn hoofd. “Doesn’t matter.” Ik grinnik omdat ik zie dat Louis stiekem achter haar is gaan staan. “enjoy the cake!” roep ik nog waarna ze me vragend aan kijkt en juist op dat moment duwt Louis haar gezicht in de mooie taart. Iedereen lacht met haar en zij zelf ook. Ze neemt een stuk cake van haar gezicht af en eet er van. “hmm taste good.” Weer moeten we allemaal lachen en het duurd niet lang voor er een voedselgevecht ontstaat. Sam loopt achter me aan en snel neem ik de slagroom. Ik sta met de spuit in mijn handen op hem gericht. Hij stopt met lopen en gaat nu langzaam achter uit. “Oh-oh” zegt hij en hij wil zich juist omdraaien terwijl ik hem volspuit met slagroom, maar wat ik niet had verwacht was dat Lotte de bus van me afpakte en nu mij volspoot. Snel loop ik gillend van haar weg. “Aaah!!” Iedereen lacht en Harry schuift uit over een stukje taart. Emmelie lacht zich bijna letterlijk dood. “Ik moe pipi doen!” Ik proest het uit en stop met lopen waardoor Lotte tegen mij loopt en we samen vallen. 

16-07-2012 om 20:19 geschreven door writer  

LUNA POV.

Het duurt niet lang voor we allemaal op de grond liggen. Ik kijk het huis rond en merk dat we er echt een puinhoop van hebben gemaakt. “I think we have to clean this mess up.” Nu kijken de andere ook rond hun en ze knikken begrijpend, maar omdat we te lui zijn, blijven we gewoon liggen. Na een half uurtje besluit ik dan maar het goede voorbeeld te geven en ik sta recht. De andere staan na een kwartiertje dan eindelijk ook recht en we beginnen aan de opruim. Ik en Niall staan naast elkaar te dweilen. “This is going to take hours.” “Yes, indeed” antwoord hij met een Iers accent en meteen krijg ik rillingen over mijn rug.

Pas laat in de avond is het ons gelukt om de rommel op te ruimen en we zijn allemaal bek af. Sofie had 5 luchtmatrassen gevonden en ze paste net in de kamer. We legde er een aantal lakens overheen en een paar kussend waarna we ons er op lieten vallen. Sofie had het bakje genomen en liet ons een film kiezen. Er waren algauw twee kommen popcorn verschenen en we keken samen naat de film: crazy, stupid love. Het was een komedie en we lachten ons op sommige momenten plat. Na een uur werd ik stil aan wel een beetje moe en ik keek rond mij. Harry, Zayn, Lotte en Louise lagen al in slaap en ik zag dat de rest het ook moeilijk kreeg. Toch forceerde ik mij om me zelf wakker te houden. Eindelijk eindigde de film en Ik nestelde me in Niall’s armen waarna ik meteen in slaap viel.

LOTTE POV.

Ik werd wakker en keek even rond. Hoewel het stil was in de kamer wist ik dat iedereen al wakker was. “Goodmorning” zei Ik tegen Niall en ik merkte op dat Louise,Sofie Zayn en Sam verdwenen waren. “Where are they?” ik wees naar hun matras en ik hoorde gegrinnik achter mij. Snel draaide ik me om en zag ze daar liggen. “Owh.. well.. goodmorning!” zei ik opgewekt waardoor ze enkel harder lachtte. “What do you want to eat?” vroeg Sofie en in koor antwoorde we: “cornflakes”

We zaten allemaal aan de ontbijttafel en ik bekeek de vogels die Louise de hele nacht hadden wakker gehouden. Al snel was ons ontbijt op en gingen we aan een andere tafel zitten. Emmelie en Sofie gaven ons een paarbladen en potloden. Er stonden een paar kaartjes in het midden van de tafel. Al gauw snapte ik wat we gingen doen. “Pictionary!” Oei. Ik kon al ni zo goe tekenen en nu gingen we dit spelen? Laten we het maar proberen. Al bij al was het een tof spel. Louise haar blad was volgekrabbeld met van alles en nog wat. Op mijn blad waren alle tekeningen mislukt, maar gelukkig was ik niet de enige want Sam en Louis konden er ook niks van. Het spel was redelijk snel afgelopen en weer lagen we voor de TV. Nog altijd met onze pyjamas aan.

Na een paar paninis gingen we naar buiten bij de zwemvijver zitten. Al de sneeuw was weg en het zonnetje scheen. Het was een geweldige dag. We zaten allemaal naast elkaar met onze voeten in het water. Lucas leunde een beetje tegen me aan en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. “Hey” fluisterde ik. “hey” antwoorde hij terug en een ongemakkelijke stilte overheerste. “Hey” zei ik dan maar terug waarna hij grijnsde. “Hey” antwoorde hij doodleuk terug. “Oke kappe nu.” Zei ik met een lach op mijn gezicht. Hij lachte en nam mijn hand vast. Ineens voelde ik twee handen in mijn rug en met een gil viel ik in het water. Louis lachte zich bijna dood, maar ik zou me niet late kennen. “IK..i..ik kan niet zwemmen.” Telkens ging ik een beetje onder en deed ik alsof ik hapte naar lucht. Louis stopte met lachen en keek de rest aan. Niemand deed iets. Wow die zitten me mij in zeg. Ik bleef doen en ik haalde eens diep adem. Zo lang mogelijk hield ik mijn adem in. Zonder boven te komen en toen ik bijna niet meer kon redde de 2 armen van Louis me uit het water. “Are you okay?” vroeg hij en bezorgd keek hij me aan. Ik spuugde het water dat ik in mijn mond had genomen uit in zijn gezicht en ik schoot in de lach. “You will regret this!” zegt hij doodserieus en snel loop ik weg, maar het duurt niet lang of hij me vast heeft en hij me trug in het water wil gooien, maar ik neem zijn armen vast zodat hij ook valt. Tja nu zijn we allebei nat. 

17-07-2012 om 17:35 geschreven door writer  

EMMELIE POV.

Ik zat naast Harry. Ik keek hem aan en meteen kreeg ik weer tranen in mijn ogen. “Don’t cry” zei hij en ik keek hem aan. Een traan rolde over mijn wang en hij wreef hem weg met zijn hand. Hij gaf me een kus op beide wangen en ten slotte een op mijn mond. “I’m going to miss you” fluisterde ik zacht en hij keek me met zijn mooie ogen aan. “I’m going to miss you too” zei hij zacht. Zijn voorhoofd raakte mijn voorhoofd aan. Ik keek naar zijn handen die met de mijne speelden. “I’ve got something for you.” Zei hij plots en ik keek hem vragend aan. Hij nam een klein doosje uit zijn zak en deed het voor mijn ogen open. Er zat een klein zilver kettinkje in. Mijn mond viel open. Hij was prachtig.Harry ging achter mij staan en deed de ketting rond mijn hals. Er hing een blauw hartje aan en ik zag dat er op de achterkant iets ingekerfd stond. Luid op las ik het voor. “I give you my heart” Het was een kort tekstje, maar wel lief. “That’s sweet” zei ik zacht, maar hij legde zijn vinger op mijn mond. “Shht, I got something else” Nog een cadeautje? “Close your eyes.” Ik sloot mijn ogen en ik voelde hoe hij mijn handen vast nam. Hij liet iets koud in mijn handen vallen en ik opende mijn ogen om er naar te kijken. Ik hield een klein sleuteltje vast. “You are the key of my heart” zei Harry zacht en ik gaf hem een kus. Hij nam het hartje en het sleuteltje vast en nu pas zag ik dat er een slotje aan hing. Harry opende het en er zat een klein papiertje in. Ik nam het eruit en plooide het open.Hij ging achter me staan en nam sloeg zijn armen rond mijn middel. Zijn hoofd lag op mijn schouder zodat hij kon mee lezen.“I live in a world with a lot of people, who are pretending they’re not, but when I’m with you. I am who I want to be.” Ik kreeg een brok in mijn keel. “Harry, what am I supposed to do when you’re gone?” Ik draaide mijn hoofd en zag dat hij tranen in zijn ogen had. “I don’t know.” Gaf hij eerlijk toe. “Promise me you’ll call.” Hij knikte. “I promise.” Ik kuste hem en onze tranen vermengde zich met elkaar.

LOTTE POV.

Ik keek naar de grond en tranen begonnen langzaam naar boven te komen. Vandaag moesten we afscheid nemen. De jongens zouden op tour gaan en pas binnen een jaar terug komen. Ik keek terug omhoog en gaf iedereen een knuffel. Na deze dag zou iedereen naar huis gaan en zou ons normale leven weer aan de gang gaan. “Where is the good part in goodbye?” zuchtte ik. De jongens liepen de deur uit naar het busje waarmee ze altijd op tour gingen. Nog een laatste keer draaide Harry zich om en ik zag dat hij even zwaaide naar Emmelie. Emmelie had het kettinkje dat ze van hem had gekregen in haar handen genomen. Ik vocht tegen mijn tranen en ik hoopte dat ik ze snel terug zou zien. Lucas nam mijn hand vast. Ik lachte zwakjes naar hem en keek dan terug naar de bus die langzaam de bocht om ging.

Hier stonden we dan in stilte. Niemand wou of kon iets zeggen. Na een tijdje liepen we dan toch naar binnen en we gingen in de zetel zitten. Nog altijd in stilte. Na een uurtje werd ik moe. “I’m going to sleep.” Fluisterde ik zacht en ik liep naar de matrassen. Ik hoorde verschillende geluidjes die op slaapwel moesten lijken en ik legde me op mijn zij zodat ik naar buiten kon kijken. De sterren stonden hoog in de lucht en het was volle maan. Ik bedankte God dat ik de jongens had mogen leren kennen en hoopte dat ik ze snel terug mocht zien. Ze hadden beloofd elke week te bellen en met deze blije gedachte viel ik dan eindelijk in slaap.

17-07-2012 om 17:38 geschreven door writer  

17-07-2012 om 17:41 geschreven door writer  

SOFIE POV.

Ik kijk naar de pagina van one direction op facebook. Opeens blijven mijn ogen hangen bij een foto van mij en Zayn. Wanneer hebben ze die er op gezet? Vraag ik me af en ik kijk onder de foto. 2 uur geleden. Ik kijk naar de tekst die er bij staat. “Look that’s the girl who stole my heart, with just one look and I saw your face, I fell in love. It took a minute girl. Dear Sofie, I miss you and I still love you -Zayn.” Ik miste hem ook en toen ik de foto zag kwamen alle herinneringen terug. Ik werd uit mijn gedachte gehaald door de deurbel. Ik opende de deur en meteen viel mijn mond open. “Zayn!” riep ik dolblij uit. “Hey Sofie, hoe gaat het?” “goed en me… wacht! Sinds wanneer spreekt gy nederlands?” Hij lachte naar me. “Wij hebben een cursus gevolgd voor jullie. Elke keer als er geen optrede was , kregen we les.” Mijn lach werd breder en breder. “Welkom terug.” Hij trok me in een knuffel en ik gaf hem een kus. De kus liep uit tot een zoen en die duurde wel even. Het leek wel alsof we het hele jaar aan het inhalen waren. “Hallo, Ik ben Sofie’s vader.” Beschaamd trok ik me terug. “Dit is Zayn” zei ik na een tijdje stilte. Ik was helemaal rood geworden en Zayn ook. Hij stak zijn hand uit. “Leuk kennis te maken” zei hij op een beleefde manier en mijn vader keek hem alleen maar raar aan. Oke dit zou een beetje raar worden.

LUNA POV.

Ik hoorde mijn gsm afgaan en ik nam hem snel uit mijn zak. “Hey” zei ik blij en ik hoorde dat Sofie me antwoorde. “Je raad nooit wie er juist bij me heeft aangebeld.” “Wie?” zei ik, maar ik werd onderbroken door de deurbel. “Wacht even” Ik legde mijn telefoon neer en rende naar de deur. “Hey Luna.” Zei Niall en ik gooide me in zijn armen. “Hoe gaat het?” vroeg hij. “O mijn god! Ik heb je zo gemist. Hoe weet je mijn adres. Was het leuk op tour? Waar is de rest? Wacht kan je nederlands?!” Ik ademde diep in want ik had mijn hele begroeting in een adem uitgesproken en hij keek me lachend aan. “Sofie heeft het aan Zayn verteld en die heeft het me door ge smst. Het was wel leuk, maar het zou nog leuker geweest zijn moest jij er zijn geweest, de rest is naar de andere gegaan en ik heb een cursus gevolgd. Speciaal voor jou.” Zijn nederlands was echt super goed, wel met een Iers accent, maar hij verstond mij en kon nog antwoorden ook.

EMMELIE POV.

Vermoeid wreef ik in mijn ogen en snel nam ik mijn gsm. “Ja?” vraag ik met mijn slaperige stem, maar ze had al opgehangen. Ik kijk naar de 2 smsen die ik gekregen heb. Eentje van Luna en eentje van Sofie. Ik wil ze openen, maar wordt onderbroken door de deurbel. Die smsen zou ik later wel lezen. Ik opende de deur, maar er stond niemand voor. Ik sloot de deur, maar net toen hij bijna toen was, stak iemand zijn voet ertussen. “Aww! In films ziet da er zo tottaal ni pijnlijk uit.” Ik schrok van de stem want meteen had ik hem herkent. “Harry!” riep ik luid en meteen smeet ik de deur terug open recht in zijn gezicht. “Oh sorry” zei ik vlug. Harry kwam van achter de deur met zijn hand op zijn hoofd. “Dit had ik me heel anders voorgesteld.” Zei hij waardoor ik het niet kan laten om te lachen. “Oke we doen het opnieuw. Hij duwt de deur dicht en ik wacht tot hij op de bel drukt. Ik doe de deur open. “Hmmm waar is hij toch?” zeg ik op een sarcastiche toon. Hij springt voor me en gaat op zijn knie zitten. Uit het niets haalt hij een roos van achter zijn rug. “Lieve, lieve Emmelie, ik heb je zo hard gemist.” Zegt hij met een serieus gezicht. Ik barst in lachen uit en trek hem recht. “Malle,malle Harry. Ik jou ook.” Ik geef hem een kus en trek hem in een knuffel. Dan herinner ik me dat ik nog die smse heb. “Kom even binne.” Zeg ik hem en meteen loopt hij achter me aan. Ik open de sms van Sofie. “Omg Zayn is hier.” Ik lach en daarna open ik die van Luna. “Omg Niall is hier.” Soms vraag ik me af of die twee elkaars gedachte kunnen lezen, maar nu ga ik me eens helemaal concentreren op Harry.

24-08-2012 om 20:00 geschreven door writer