"Difficult question, but I think I should sit down on one knee and I should gave the girl a carrot while I'm saying that I love her!"

"Ouhn that's so cute!" zeiden Louise en Sofie op het zelfde moment. 

Even keken ze elkaar aan en schoten in de lach.

Ze keken allebei nog steeds naar Louis die het denk ik wel leuk vond om zo veel aandacht te krijgen. Ik zelf keek nog steeds naar mijn schoenen en durvde amper te bewegen. Sofie kuchte even en stelde toen haar vraag. "Did you ever used youre famous for your own good?" Harry beantwoorde haar: " No, that wouldn't be fair, we're still normal boys!" Louis stond recht liep naar Harry en gaf hem een kleine tik. "Awh , where was that good for?" zei Harry met een lach. "Just, revenge..." zei Louis. 

Louise begreep meteel waar Louis op doelde en schoot in de lach, algauw snapte de andere het ook. 

Luna die nu eindelijk ook haar vraag wou stellen keek meteen naar Niall. "Niall, I've got a question or you!" zei ze lachend. "Ask me that question, girl" Hij knipoogde naar haar , waardoor luna's grijns nog breder werd. "Well How many times a day do you eat?" Liam die juist iets wou drinken verslikte zich. Hierdoor moest ik wel opkijken, ik was tottaal niet aan het meevolgen en verschoot daardoor zo hard dat ik bijna van de zetel viel. Daar moesten ze natuurlijk weer allemaal mee lachen en werd ik weer zo rood als de zetel waar we op zaten. Natuurlijk moest mij da weer gebeuren "So, about you're question" zei Niall. Met een zucht ontspande ik me weer."I eat when I'm hungry and that's a lot, I never counted it!" Zei hij. Als vanzelf moest ik lachen. Het antwoord was wel origineel gevonden.

12-05-2012 om 14:57 geschreven door writer  

Emmelie lacht even en kijkt dan naar Harry. "Harry, I've got a question for you. Do you like small girls?" Harry doet alsof hij diep moet nadenken maar dan zegt hij met een grijns op zijn gezicht: "Yes ofcourse I do, especially small girls!" Emmelie begint te blozen en kijkt vlug even de andere kant uit zodat Harry niet zou zien dat ze bloosde. Nu keek iedereen mij aan en ik wist dat ik snel een vraag zou moeten stellen. "Euhm.. do you still have contact with your old friends? I mean your friends befour you get famous." Opeens werd het stil. En zayn keek een beetje pijnlijk. "My old friends let me down when I got trough in the x-factor, they thought that I was changed." Zei hij. Liam vulde hem aan. "I didn't had many friends so that wasn't a problem, it's well kind of weird that everyone wants to be friends with us." "Sorry that I asked" zei ik vlug. "No worries." zeiden ze tesamen. Ik glimlachte. Op de een of andere reden waren opeens al mijn zenuwen weg. Zo zaten we daar even in stilte. En het gesprek begon bijna weer opnieuw. "So..." zei Louise weer.En Louis antwoorde ook weer "so..." Vlug mengde ik me er tussen in "I think I've heard that already!" Lachend keken ze me aan. Natuurlijk moest het meisje on komen storen. "Sorry girls, but time is up!" Zuchtend stonden we recht en we kregen allemaal een knufel van de jongens.

We liepen de gang in en ik zag dat het meisje bleef staan. "Aren't you going with us?" vroeg ik een beetje in paniek. "No, I'm sorry I have to go to the other side of the building, so bye!" Nu stonden we daar helemaal alleen. "Welke kant moeten we op?" vroeg Sofie. "EUhm... goeie vraag, nee heel goeie vraag" zei ik. Louise die dacht dat ze het nog wist sleurde ons mee. "Jullie zijn toch niet al te slim hoor, het is deze richting." Maar na een tijdje begon ze aarzelend trager te lopen; "Hmmm, toch niet zo slim meer he Louise!" zei Emmelie lachend. "Ik denk da we een heel klein beetje verdwaald zijn." zei Louise.

12-05-2012 om 17:26 geschreven door writer  

"Did you lost your way?" hoorde we van achter ons. Meteen draaide we ons om en zagen we Louis staan. "Louis" gilde Louise met een lach. Hij grijnsde. Aangezien niemand zou antwoorden besloot Luna om zich nuttig te maken. "Yes, we're lost, so can you please help us to find the exit?" "Yeah, sure." antwoorde hij, maar het leek niet als of hij in beweging zou komen. "So... which way we have to go?" vroeg ik. "First, I want a carrot." zei hij met een grijns. "Like we always have carrots with us." zei ik een beetje boos. Maar Louise vond het doodnormaal en nam een wortel uit haar zak. "Here, that's for you!" zei ze. Iedereen keek een beetje verbaasd, maar Louis lachte en nam er een hap van. "Follow me!" zei hij uit eindelijk. Hij begeleide ons door verschillende gangen en we passeerde een glazen deur, die iedereen vlot ontwijkte behalve Louise die naar Louis stond te kwijlen. Met een luidde knal liep ze er tegen aan. We draaide ons snel om om te kijken waar het lawaai vandaan kwam en lachte ons plat, voor sommige letterlijk. Emmelie lag neer op de grond van het lachen. Louis probeerde serieus te blijven en bood Louise zijn hand aan om haar recht te helpen. "Thanks" zei ze enthousiast. Toen ze recht stond keek ze hem stralend aan en zei Louis met een grijns. "Can I get a kiss now?" terwijl hij naar zijn wang wees. Dat liet Louise zich geen 2x zeggen en ze boog naar voor. 

"LOUIS!" Louis draaide zijn hoofd om waarbij Louise haar lippen de zijne raakte. Vlug trokken ze zich allebei weg en blosend keek Louise weg. Harry lachte. "It's not funny Harry! It was an accident!" Riep Louis. "If you want it to be!" zei hij lachend. 

Louise vond het duidelijk niet erg en lachte haar tanden bloot.

13-05-2012 om 16:18 geschreven door writer  

Louis keek louise even aan. "I'll bring you to the exit." zei hij met een zucht. Louise lachte nog altijd. We liepen nu langzaam verder zonder een woord te zeggen. Voor de deur bleven we echter geschrokken staan. Het had zo hard gesneeuwd dat de deur niet meer kon open gedaan worden. "Oh fuck it, what do we have to do now?" zei ik een beetje geirriteerd. "euh..." Louis dacht even diep na en zei toen aarzelend. "You can stay with us until the snow is gone." Louise gilde het bijna uit, vlug stootte Luna tegen haar arm. "Awhh! Where was that good for?" zei ze boos. "shhtn do you think he likes a weird girl that screams for everything he said?" siste ze haar toe. "Soorry" zei Louise terug vrolijk. 

"I'm going to text my mother that we're okay." De andere knikte en keken me aan. "creeps!" zei ik, "don't you know it's rude to stare?" Ze lachte en draaide zich om. Vlug toetste ik het juiste nummer in, maar mijn gsm reageerde niet. Ik keek naar het schermpje en zag dat de verbinding weg was. "Oh fuck!" riep ik. "What's wrong?" vroeg Emmelie. "My stupid phone doesn't work." "Here, take mine." zei Louis. "Thanx." Ik probeerde het opnieuw , maar ook bij deze gsm werkte het niet. "It doesn't worke." zei ik bedroefd. De andere keken naar hun gsm en jammer genoeg bleek bij iedere telefoon de verbinding te zijn verbroken.

13-05-2012 om 18:05 geschreven door writer  

"fuck!" zei ik zacht en Sofie keek me even aan. "How long we will be here?" zei Luna veel serieuzer dan ze normaal is. "I think untill tomorrow, maybe longer." zei Louis. Voor een moment was er een pijnlijke stilte. "Where do we have to stay?" vroeg ik. "There's place enough, it's still an hotel, remember?" Louis lachte. "Then we're going to choose a room, come on girls!" riep ik blij. Niet iedereen kreeg de kans op een gratis logeerpartijtje in het hotel waar de jongens van 1D zaten. We liepen samen naar boven en liepen enkele kamers in. Het warn witte deuren met de kamernummers er in gouden letters opgeschreven. 

We stonden voor kamer nummer 12, de 4de kamer die we bekeken. Het was een grote ruimte en lag 2 kamers verder dan de kamer van Louis en Harry, maar er waren niet genoeg bedden voor ons vijf, dus we besloten een paar matrassen van de kamer er naast. We legden alle matrassen in een kring en gingen erop liggen. "Hehehe, ik ben vermoeid door het voortdurend Engels praten" zei Sofie. "Ja, maar onze leerkracht zal hierdoor wel heel blij zijn." antwoordde Louise lachend."We hebben geen extra kleding!" riep ik plots uit. We keken elkaar even aan. "Er moet hier vast nog ergens iets liggen." zei Emmelie aarzelend. Vlug zochten we de kamers door en vonden een kamer waarin er een kast stond vol met kleren. Jammer genoeg bijna alleen maar jurkjes en af en toe is een broek. "Ouh neeh eh! Ik haat jurkjes." riepen ik en Luna het uit. "High five girl!" riep ik. Onze handen kwamen met eeb klap op elkaar en meteen namen we alle broeken uit de kast en hielden ze voor ons zelf.

Na nog even gezocht te hebben vonden we gelukkig net nieuwe tandenborstels en zo vonden we dan toch alles wat we nodig hadden.

13-05-2012 om 18:06 geschreven door writer  

Ik werd wakker van het gegiechel van Louise en Emmelie. Vermoeid deed ik mijn ogen open. Ik keek naar de klok. "5 uur! menen julli da nu , 5 uur en jullie zijn al wakker? Pfff..." mijn stem klonk duidelijk geirriteerd, maar Louise keek me alleen maar lachend aan. "Ook goeie morgen." zei ze. Zuchtend zette ik me recht. Ik geeuwde en rekte me uit. Zuchtend zocht ik naar een bad of douche , die ik al snel vond aan het einde van de gang, nog niemand was wakker, behalve wij. Ik besloot nog even te wachten met douchen omdat ik schrik had om heel het hotel wakker te maken. Ik liep even rond door de vele gangen en kwamtot eindelijk in de hal uit. Mijn ogen werden groot toen ik de deur zag. Het had de hele nacht door gesneeuwd en voor de deur kon ik aleen maar wit zien. Dit was echt raar. Hoe kon het nu dat in een nacht meer dan 2 meter sneeuw was gevallen? verbaasd liep ik naar de eerste verdieping en ging een kamer binnen om daar uit het raam te kijken. Ik keek naar benede en zag daar de boven kant van de sneeuwhoop, jammer genoeg was het nog altijd heel hard aan het sneeuwen. Dikke plakkerige vlokken vielen uit de lucht. "Fuck!" zei ik zacht. Snel liep ik naar onze kamer.

"Omg! Omg! omg!" riep ik toen ik in de kamer kwam. "Shhht Je maakt het hele hotel nog wakker." siste Luna, die ook wakker was geworden. "Kijk uit het raam!" riep ik. Verbaasd keken ze me aan maar ze deden toch wat ik zei en ik zag dat ze verbaasd rondkeken, waar wee ooit bomen hadden gestaan zagen we alleen maar sneeuw. Overal waar we keken zagen we sneeuw. "Oh mijn god!" riep Sofie, toen ze zich bij ons voegde. We keken elkaar angstig aan, hoe konden we zo naar buiten? En wat was er met alle mensen gebeurt in de huizen die rondom het hotel lagen? Allemaal vragen, maar geen antwoorden. Het zag er naar uit dat we hier nog een hele tijd zouden blijven.

13-05-2012 om 19:32 geschreven door writer  

Toen we een beetje waren bekomen van onze verbazing kwam angst in de plaats. Hoe konden we nu ooit thuis geraken? Wanneer zou het stoppen met sneeuwen? ons vragenlijstje werd groter en groter, maar nog altijd kwamen er geen antwoorden. 

We liepen naar beneden waar er al een aantal mensen zich hadden verzameld voor de deur. Ze stonden zacht fluisterend en mompelend te staren naar de deur. Ik ving enkele woorden op zoals: "Oh my god" "fuck" en "shit!" 

Een paar mensen probeerde de deur open te wrikken, maar deze was vast gevroren, andere mensen probeerde de ramen kapot te slagen wat niet lukte door de al hard gevroren sneeuw laag aan de andere kant en noch andere mensen stonden gewoon stil te kijken.

Liam kwam de gang in en ging met grote ogen naast ons staan. "How the fuck did this happen?" zei hij. "I have no idea, it's the first time in my life that I see that much snow" antwoordde Emmelie verbaasd. "How long should it keep snowing?"vroeg ik na een lange stilte. Niemand antwoorde, natuurlijk wiste zij ook het antwoord niet. 

We hoorden geluiden van de trap komen en niet veel later kwamen de andere jongens bij ons staan. Hun mond viel open toen ze zagen wat er was gebeurd." Oh my fucking god!" zeiden Harry en Louis te samen.

"What do we have to do now?" zei Luna plots. De hele tijd had ze stil gebleven. "No idea" zei Emmelie weer.

13-05-2012 om 19:37 geschreven door writer  

Al verschillende mensen waren bekomen van hun verbaasdheid ,dat nu plaats nam voor angst. Mensen werden hysterisch en begonnen naar voren te dringen om de deuren proberen open te krijgen. Zowat iedereen werd hysterisch en slechts enkele konden kalm blijven. "Omg! Omg! Omg! We're going to dy,We will never get out of this. Omg Omg Omg!" Ik was dus niet een van die personen die kalm bleven. Sofie probeerde me te kalmeren door aan mijn arm te trekken, maar ik ging helemaal door het lint. Louise vond het dan ook niet meer dan normaal door me een tik te verkopen. "Aaww! where the fuck was that good for?" Maar het had wel geholpen, ik was niet meer aan het ventileren en ik was gestopt met schreeuwen. Louise haalde gewoon haar schouders op. "We have to calm down those people..." zei Luna aarzelend. "I think you're right." Niall zijn stem klonk zacht. 

Louis liep naar het kleine tafeltje dat aan de rand van de kamer stond en klom er op. "Hey! Calm down people!" schreeuwde hij, maar zijn stem klonk stil tegen over de gillende mensenmassa. Emmelie die een beetje geirriteerd was liet nu haar stem horen. Ze kon echt super hard schreeuwen en meteen hield iedereen zijn mond. Louis keek een beetje beschaamd, omdat zo'n klein meisje iedereen stil kon krijgen en hij niet. "Just calm down and listen to me!" riep ze. "Okay We're going to be allright if we organize ourself." Het was verbazend hoe iedereen naar haar luisterde alsof ze dat al jaren hadden gedaan. "Is there a doctor in here?" vroeg ze op luidde toon. 2 mensen staken hun hand op en riepen dat ze EHBO hadden gestudeerd. "Okay, You two, choose some people who can help you with the sick people." De mannen kozen een paar vrouwen en mannen uit en gingen in een groepje staan. Weer begon Emmelie te praten. "Choose a room, for the sick people. That will be your work place." De mensen liepen de gang uit op zoek naar een geschikte kamer. Ik vroeg me af van waar Emmelie dit had, waarschijnlijk had ze echt veel te veel films gezien, maar het werkte wel.

Niet veel later had bijna iedereen een soort van job. Er waren mensen die het eten gingen verzamelen, er waren brandweermannen en vrouwen voor moest er iets fout lopen, ook al hadden ze niet echt het materiaal. Ze hadden gewoon alle brandblussers bij elkaar genomen en aan elke ruimte die er gebruikt werd een neer gezet. Ze hadden ook hun eigen kamer waar ze waterslangen en emmers hadden neergezet. Ook waren er op passers voor de kinderen van de mensen die werkte. En natuurlijk zorgde de jongens voor entertainment. Ze zongen liedjes voor iedereen en het leek alsof we een persoonlijk concert kregen. 

Emmelie bleef bevelen uitvoeren en Ik, Louise, Luna en Sofie bleven naast haar lopen. We waren een soort van assistentes die niet echt veel deden.

Maar al snel bleek dat we wel wat nut hadden. Louise kon het snel vinden met de kinderen die er rondliepen en Luna hielp mee met de dokters en verpleegsters. Ik en Sofie liepen nog steeds naast Emmelie de gangen door. 

"Misschien zouden we een paar regels moeten opstellen." zei ik. "Huh? regels, waar is dat nu goed voor?" antwoordde Sofie. "Gewoon, standaard regels zoals niet roken, of niet lopen in de gangen, niet te luid praten in de buurt van de kleintjes, kweni gewoon regels." zei ik , maar mijn stem klonk niet zo zeker. "Da is misschien nie zo een slecht idee." zei Emmelie. 

We gingen naar onze kamer en lieten ons vallen op de matrassen. Sofie had pen en papier en schreef er van boven in het groot. Regels. Nu moesten we gewoon enkele regels bedenken.

15-05-2012 om 18:46 geschreven door writer  

"Euhm...." Regels bedenken is toch wel moeilijk bedacht ik me. "Wacht! Ik weet er een!" riep Emmelie. "Niet roken" zei ze met een lach. "Jah, en geen drugs." riep Luna er terug achter. "Ni lopen in de gang" vroeg Louise die zich er juist had naast gezet. "Ja, maar wa hebben we daar nu aan? Misschien is da in een manege goed, ma hier is da toch ni zo erg?" antwoordde ik. "Ahn ja , just, sorry!" zei Louise. "Hmm, geen lawaai na 10 u 's avonds?" vroeg ik na een lange stilte. "Ja, da is wel een goe idee ma ik zou er elf van maken, da klinkt logischer." Louise knikte. "goed idee Lotte." zei ze met een knipoog." Plots ging de deur open en liepen Louis en Harry de kamer in."Did you never learned to knock on the door before you came in?" vroeg ik, lichtelijk geirriteerd. "Sorry, girls, but you're al dressed , so you have nothing to worry about." Harry lachte toen hij dit zei, maar ik vond het niet zo grappig. "And if we we're undressed? What would you do then huh?" "Euh.. I have no idea, but you're dressed so what's the problem honey?" "Honey? don't call me honey? I've got a name!" 

"Why are you so angry at me?" Harry klonk een beetje verbaasd en misschien reageerde ik een beetje te fel. Ja zeg maar dat ik veeeeeeel te fel had ."Sorry , I'm a little bit upset I think.." "What's wrong?" "I have no idea." Maar eigenlijk wist ik wel wat het probleem was. Mason. Weeral dook hij in mijn gedachte op. Ik miste hem. Ik kon gewoon niet geloven dat ik na al die jaren nog steeds verliefd was. Het was zo lang geleden. "I want to believe you, but your eyes tell me you're lying." Ik was altijd slecht in liegen. "Just let it go. It's not your problem." Ik liep weg, uit de kamer, door de deur en ik verdween in de gang.

"What the hell was that?" vroeg Harry verbaasd, toen ik weg was. Maar niemand wist wat er met me was en ze keken verbaasd naar de deur, waardoor ik verdwenen was. 

Ik liep en liep, ik had geen idee waar ik naartoe ging, ik liep gewoon door tot ik verdwaalde. Ik vond een lege kamer en ik ging naar binnen. Ik wou gewoon even alleen zijn. Tranen liepen over mijn gezicht en ik wist dat het stom was om te wenen voor een jongen, die je al lang had moeten vergeten. 

Plots hoorde ik voetstappen. Eerst dacht ik dat ze van de gang kwamen, maar na een tijdje te luisteren kon ik duidelijk horen dat ze uit deze kamer kwamen en ze kwamen op mij af. Angstig sprong ik op en ik rende naar de deur ik duwde de klink naar beneden en wou de deur openduwen toen ik merkte dat de deur opslot was. Ik voelde de adem van de vreemde in mijn nek. Langzaam draaide ik mij om.

15-05-2012 om 18:47 geschreven door writer  

Ik keek recht in twee paar bruine ogen . Oke hij stond nu wel heel dicht bij. “Sorry, ik wou ni doen schrikken.” Zei hij toen hij een paar stappen achter uit stapte. Ik antwoordde hem niet en keek hem enkel verbaasd aan. “euhm.. I’m not good at English… I’m sorry I didn’t want to scare you?” Hij vroeg het aarzelend. Ik glimlachte en ergens vond ik hem wel leuk. Toch ging ik hem nog een beetje verder laten denken dat ik engels was. “Oh, no sorry I didn’t knew there was someone here. “ Hij keek me gewoon aan en hij wist niet wat hij moest zeggen. Het was wel grappig om te zien , maar waarschijnlijk was het niet zo leuk voor hem. “Nee , nee! Sorry , ik kan ook nederlands hoor. Ik wou gewoon je reactie zien.” Ik lachte. Opgelucht haalde hij adem. “Oef, ik kan echt ni goe engels.” Het was een tijdje stil. Maar toen vroeg hij aarzelend:”ik wil ni onbeleefd zijn ofzo, maar waarom ben je hier?” “euh…”aarzelend keek ik hem aan. Hij was zo lief, maar ik wist nog niet eens zijn naam. “Hoe noem je eigelijk? “ “Lucas, gy?” “Lotte” “En nu terug naar mijn vraag..” Ik wist echt niet of ik het moest vertellen of niet. Na even nadenken besloot ik het toch maar te vertellen. “Ik ben gewoon een beke in de war denk ik..” “Hoezo?” Ik wou het hem echt vertellen, maar ik was bang dat ik opnieuw in tranen zou uitbarsten. “euhm.. gewoon een jonge die ik ken. Ni echt problemen waar mee ik u wil irritere..” “Vertel het me maar, misschien kan ik helpen?” “drie jaar geleden, had ik een relatie met die jonge, maar we gingen naar verschillende scholen dus eigelijk wist ik al dat het ni goe zou aflopen,” ik slikte mijn tranen weg, “maar hij zei mij dingen zoals jij bent de enige enzo… Eigenlijk best wel cliché. Ma ik besloot het toch te proberen. Maar in November kwam dan toch da wat ik verwachtte. Hij maakte het uit..” Ik wachtte even , maar Lucas in stilte wachten op het vervolg van mijn verhaal.. “Ik heb hem drie jaar niet gesproken, maar een week geleden kreeg ik plots een berichtje van hem dat hij nog steeds van me hield en dat hij me miste. Ik weet niet wat er toen gebeurde, maar toen ik de volgende dag het berichtje nog is wou bekijken was het verwijderd. Ik weet zeker dat ik het heb bewaard en toch was het weg.” Het bleef stil, mijn verhaal was niet zo zielig , maar toch deed het heel veel met me. Ik had mijn tranen kunnen in houden en daar was ik heel blij om. “En waarom ben jij hier?” vroeg ik na een lange stilte. “Ik wou alleen zijn en gewoon in stilte kunnen nadenken.” “Waarom?” Nu was het aan hem om te slikken.” ”Vandaag is het een jaar geleden dat mijn zusje is gestorven..Ze had een oudere vriend en hij had een motor en wou haar meenemen voor een ritje. Natuurlijk mocht het niet van haar ouders , maar ze deed het toch.. slechts enkele straten verder werd ze omvergereden door een auto. Ze lag een maand in coma, maar is dan toch gestorven..” Het bleef stil. Zijn verhaal was wel tien keer erger dan het mijne. Ik zag dat hij moest vechten tegen zijn tranen. Ik trok hem in mijn knuffel en hij liet zijn tranen de vrije loop. We bleven zo in stilte zitten tot zijn tranen gestopt waren. “Gaat het?” vroeg ik zacht. “Ik denk het..” Maar je kon een trilling door zijn stem horen gaan. “Ik denk dat we eens moeten terug gaan.” “weet jij de weg?” Ik keek hem verbaasd aan , maar keek toen weg. “ Ik had gehoopt dat jij die nog wist.” Hij keek naar me met een waterig glimlachje. “Dankje…” zei hij plots. Ik had echt geen idee waarom hij dat n uzei. “Waarvoor?” “Voor hier bij me te zitten en gewoon te luisteren naar mijn verhaal.” Ik kreeg tranen in mijn ogen. “Da is wel het minste da ik kan doen.” Antwoordde ik vlug voor ik hem weer in een knuffel trok. 

Na een tijdje stonden we dan toch recht en liepen naar de deur. In de gang aangekwomen was het stil, bijna te stil. “Euhm.. Toevallig enig idee hoe laat het is?” vroeg ik fluisterend. “Jep, op mijn horloge staat 10 na 12.” “ ’smiddags?” “Nope, ’s avonds!” “shit!” Mijn vriendinnen zouden dood ongerust zijn. “Heb je haast?” “een beetje.” “Ok welke kant?” “geen idee, naar links?” “ok laten we proberen.” We liepen rond in de gangen, maar vonden de weg niet, toch bleven we zoeken en plots hoorde we stemmen. Er waren 2 personen in de gang. 

“Quiet…They may not hear us.” De stem was duidelijk van een man. “I try, It’s not my fault.” Die was dan weer van een meisje en ik had een vaag vermoeden dat ik de 2 personen kende. Hun stemmen herkende ik en toen wist ik het. Het waren Emmelie en Harry. “Where is that girl?” “I don’t know , but we have to find her, I hope she’s okay.” Ze waren aan het zoeken naar iemand, naar mij realiseerde ik mij. “I’m here!” Maar Lucas trok me weg. “shht.. Wa doe je nou het zijn vreemden je kent hun name niet.” Ik moest lachen. “Jawel hoor, ze noemen Harry en Emmelie.” “Harry? Als in Harry Styles?” “Jah, Harry, als in Harry Styles.” Weer moest ik lachen. “ok dan..” zei hij een beetje beschaamd. “Kom dan gaan we naar ze toe!” “Oke…” We liepen de gang in en stonden stil. Mijn mond viel open toen ik dit zag. Emmelie stond tegen de muur gedrukt en Harry kuste haar. “Euhm.. Ik denk da we beter weg gaan, maart eerst nog een foto.” Dat laatste zei ik met een grijns. Ik nam mijn gsm, die glukkig wel nog als fototoestel kon gebruikt worden. Een flits ontwaakte het koppeltje en en we liepen snel terug de gang in waar we eerst stonden. Al lachend liep ik weg. “Het was niet de bedoeling om ze te store , maar ik vind het wel grappig.” Lucas lachte met me mee en probeerde me bij te houden. Gelukkig wist ik nu wel waar we waren en het duurde niet lang of ik had de gang van mijn kamer gevonden. Ik bleef voor de deur van mijn kamer staan. “Ik denk dat we hier afscheid moeten nemen.” Ik klonk een beetje bedroefd, maar in de paar uren dat we te same waren geweest had ik hem al goed leren kennen. “Tot morgen.” Zei ik. “Tot morgen.” En deze keer was hij het dat me een knuffel gaf. Hij liep de gang door en verdween achter het hoekje. Ik zuchtte en opende zachtjes de deur en sloop naar binnen. Toen ik bijna mijn matras had bereikt ging het licht aan geschrokken draaide ik me om.Voor de tweede keer die dag. Eigenlijk de eerste keer aangezien middernacht al gepasseerd was.

15-05-2012 om 22:11 geschreven door writer  

Vreemd genoeg stond er niemand achter mij, maar toen besefte ik dat de lichtschakelaar een muur verder was. Ik draaide me nog een kwartslag om en keek naar Luna. Ze keek me vermoeid aan. “Lotte? We hebben je overal gezocht! Ik ben zo blij dat je terug bent!” Ze was heel blij en wou me een knuffel geven toen ze opeens veranderde en terug begon te praten. “Waar was je? En Wat had je daarstraks?” begon ze op een strenge stem, maar ze had nog iets te vertellen deze keer stonden haar ogen verdrietig. “We dachten dat je nooit terug zou komen.. We dachten dat je verdwaald was.” Ik wist even niet wat te zeggen. “Euh…” Ik zei eigenlijk best wel veel euh… “Ik was wel verdwaald ja, maar nu ben ik terug en je raad nooit wie ik zoenend met Harry in de gang vond.” Lucas had me opgevrolijkt en ik kon gewoon niet meer depressief zijn. Ook Luna vond het niet zo interessant meer ze had meer interesse voor de foto dat ik haar nu toonde. “Emmelie? Haha ik wist dat ze iets voor hem voelde.” “Ja! Ik denk da iedereen da wel door had, als ze er constant zit naar te staren en er niet kan over ophoude.” Ik grinnikte. Luna keek terug vrolijk en daar was ik blij om, ik haatte het als iemand verdrietig was. 

“Wie was die jongen?” Oei die vraag had ik niet zien aankomen, maar ik schaamde me er niet voor en begon mijn verhaal van het begin. Waarom ik was weggelopen, hoe ik verdwaalde, hoe ik hem in de kamer vond, zijn verhaal, de knuffel die ik het liefst nog is wou overdoen, hoe we de weg terug vonden en hoe we Harry met Emmelie zagen kussen. “Oelalala, is Lotte verliefd?” “Neeh, hij is gewoon een goede vriend, ik denk da ik nog steeds verliefd ben op Mason…” “Hoe kan je nu verliefd zijn op Mason terwijl die andere veel beter klinkt?” “Geen idee misschien val ik wel op bad boys.” We lachte allebei, maar ik vroeg me inderdaad af waarom ik niet op een lieve jongen zoals hij viel en wel op een jongen die mij negeerde. 

De deur ging open en Emmelie kwam stil de kamer binnen., maar natuurlijk hadden we haar wel gezien. “Vertel ons alles!” riep Luna. Verbaasd keek ik naar Louise en Sofie die nog steeds door sliepen. Emmelie keek ons aan alsof ze tottaal niet wist waar over het ging. “Jij en Harry” hielp ik haar herinneren. “Er is niks gebeurd tussen mij en Harry.3 Maar aan haar gelukzalige glimlach kon je zien dat er wel degelijk iets was gebeurd. “Verklaar dan is deze foto!” Ik toonde haar mijn gsm en haar mond viel open. “Was jij dat?” Ik knikte met mijn hoofd en lachte. “Oke, Oke gen geheimen. Ik denk da Harry me leuk vind.” Ze glimlachte. “Ok en vertel nu is hoe dit is gebeurd.” Ik wees naar de foto. “Gewoon we waren u aan et zoeke, en toen opeens pakte hij me vast duwde hij me tegen de muuyr en kuste hij me. Einde story!” “thehe, Emmelie is verliefd!” “I think so… en eigenlijk wie was die jonge bij u? Die heb ik wel gezien zeh.” “Hehe” en weeral vertelde ik het een verhaal. Er waren weer een aantal uren verstreken en het was nu ongeveer 2 u ’s nachts, we liepen naar de matrassen en het duurde niet lang of we lagen in slaap. 

De volgende ochtend werden we wakker gemaakt om 7 u ’s ochtends door de veel te actieve Louise en Sofie. “Ik wil ni opstaan laat me me rust.” Probeerde ik te zeggen , maar volgens mij klonk het zo een beetje als:” hmm,hmmhmmmm!” Ik was doodmoe, maar Louise en Sofie wouden absoluut mijn verhaal weten. Ik zuchtte ik had het beter in een keer verteld toen we allemaal wakker waren. Ik had echt geen zin om op te staan dus draaide ik me gewoon om. Maar luna die nu ook wakker was begon aan mijn lakens te te trekken en louise begon vrolijk op mijn matras te springen. “Jullie zijn onmogelijk!” ik ging recht zitten en ze lieten zich allemaal op de grond vallen en voor de zoveelste keer die dag vertelde ik alles opnieuw. Toen ik begon over het stukje dat ik en Lucas Emmelie samen met Harry zagen kussen kon Louise het niet laten om me te onderbreken. “Huh bedoel je Harry als in Harry Styles?” Ik lachte omdat Lucas net het zelfde had gezegd. “JA! Harry als in Harry Styles!” “Ja Emmelie, goe gedaan en tips? Voor mij en Louis?” Ik grinnikte toen Sofie begon te protesteren. “Louis is van mij!” “Louis is mine.” “No, no , Louis is mine.” “Louis is mine!” gilde Louise nu hard. Het was duidelijk dat ze een stukje van in de video diary’s na speelde. Plots ging de deur open en toen ik zag dat Louis de kamer in kwam barstte ik in lachen uit. “I think I’m from Eleanor, sorry girls!” Louise en Sofie werden vuurrood en keken vlug naar de grond, maar ik , Luna en Emmelie kwamen niet bij van het lachen. Harry kwam ook de kamer binnen en ging naast Emmelie zitten die al snel stopte met lachen en subtiel probeerde dichter bij hem te gaan zitten. Haar poging mislukte want Harry had het duidelijk gezien, maar gelukkig voor haar sloeg Harry zijn arm om haar nek en gaf een kusje op haar wang. Het was schattig, maar tegelijk ook grappig omdat Emmelie helemaal rood kleurde. 

“And do you guys have a relationship?” vroeg Luna. “yes!” zeiden ze allebei en weer kleurde Emmelie rood. “We have to celebrate that!” riep ik. “Tonight we gonna give a party!” Iedereen juichte. “I like your idea!” Harry zei dit met een lach en hij knipoogde naar Emmelie. “at 22 o’ clock in the dance hall! See you then, but know I’m going to take a shower.” Ik liep weg met een aantal handdoeken onder mijn arm en met de kleren die ik aan zou doen. Ik liep het hoekje om en liep tegen Lucas. “Lucas?!” riep ik blij , maar verbaasd uit. Mijn spullen lagen verspreid over de grond, maar dat kon me niet schelen. “Ook goeiemorgen!” zei hij lachend. Hij bukte zich en raapte mijn spullen op om ze daarna aan mij te geven. “Sorry van je spullen.” “Geeft niet, maar eigenlijk ging ik juist douche dus tot straks?” “Ja is goed.tot straks!” Ik wou doorlopen tot ik me realiseerde dat ik hem ging uitnodige voor het feestje vanavond. “Euhm.. Lucas! Wacht even!” Hij draaide zich om. “Wat is er?” vroeg hij verbaasd. “Vanavond geven we een feestje in de danszaal ik vroeg me af of je wil mee komen met mij.Gewoon als vrienden.” Dat laatste zei ik er nog vlug achter na. “Lijkt me leuk wanneer?” “om 22 uur, kom je me om 21 u 30 ophalen?” “Okay dan zie ik je dan, misschien vroeger.” “Tot straks” “tot straks.” We lachte nog even naar elkaar , maar liepen toen door. Aan het einde van de gang zag ik de deur van de badkamer al. Ik klopte op de deur. “Sorry , you have to wait five more minutes!” riep Zayn’s stem terug. In de korte tijd dat ik hem kende zat hij enorm in met zijn uiterlijk, daardoor wist ik dat dit ook een stuk langer ging duren dan vijf minuten. Ik zette me op mijn hurken tegen de muur naast de deur en wachtte tot hij er eindelijk af zou komen. Na een half uur ging de deur dan eindelijk open. “That were not five minutes!” riep ik gespeeld boos. Hij grijnsde en het enige wat hij zei was “Sorry” Ik lachte en liep de deur binnen, weeral realiseerde ik me dat ik hem nog niet had verteld over het feest. “Oh zayn! We’re giving a party for Harry and Emmelie. In the dance hall at 22 o’ clock. I hope you can come.” “Like I have better things to do.” Zei hij sarcastisch en hij lachte. “Ofcourse I will be there and euhm.. Lotte?” “Yes what’s the problem. Hij keek aarzelend naar mij. “Can you ask Sofie to come with me?”

16-05-2012 om 17:40 geschreven door writer  

“I’m sorry you have to ask her by yourself, but I’m sure she will say yes!”Beantwoordde ik zijn vraag. “But what if she say no?” “She wouldn’t.” “sais who?” “Me!, so it’s true.” “Okay then I will ask her.” “bye!” en ik smeet de deur dicht. Na een korte douche ging ik terug naar onze kamer. Daar was ik net op tijd om te zien hoe zayn voor Sofie op een knie ging zitten. “Sofie?” Zijn stem trilde. “Ja?” Sofie praatte zo zacht dat het moeilijk was om haar te verstaan. Ze zat onder de zenuwen en wachtte af. “Do you want to go with me to the party?” Sofie begon heftig te knikken en sprong in Zayn’s armen . Zo bleven ze even staan tot Louis kuchte. “Louis why do you ruin their moment?” louise klonk een beetje geïrriteerd. “Because it’s now my turn.” Louise keek hem even raar aan toen ze zag dat ook hij op een knie ging zitten voor Harry. “Sorry Louis I already got a date!” hij knipoogde naar Emmelie die vrolijk lachte. “I wasn’t going to ask you , I just have to tie my shoe!” Iedereen lachte. Maar toen draaide Louis een halve slag om en keek naar Louise. “Louise do you want to come with me? As friends!” dat laatste zei hij er nog snel achterna net zoals ik had gedaan. “IIIIIIIIH!” meer kon Louise niet zeggen. “Is that a yes?” lachte Louis. “Yes!Yes!Yes!” gilde ze. Louise was echt overenthousiaste en superblij. 

De dag was voor de rest redelijk normaal verlopen als je Louise kent dan toch, want ze zat de hele tijd kleren te passen. En Emmelie zat de hele tijd te praten over hoe geweldig Harry wel niet was. Luna had dan toch de eerste stap genomen en niall gevraagd en Liam ging met een meisje dat Kelly noemde. Ze was blond en iets jonger als hem. Hoe dan ook het was nu 21 uur en ik had eindelijk iets gevonden om aan te trekken, zo een hotel heeft best veel klere die niemand meer aan doet, behalve wij dan een groepje meiden die dit niet voorzien hadden. De tijd ging veel te langzaam voorbij en ik wou dat Lucas hier al was en alsof hij mijn gedachte had gehoord want opeens klopte er iemand op de deur en kwam hij binnen. “Sorry dat ik zo vroeg ben, maar ik kon gewoon niet langer wachtte.” Zei hij meteen toen hij binnen kwam. “Haha is niet erg laten we naar de andere gaan.” Ik wist dat ik nu als een idioot stond te grijnzen, maar als hij in de buurt was , verscheen die rare glimlach. Het is raar hoe snel je iemand kon leren kennen. Voor de kamer aangekomen begon Lucas nerveus te worden. ‘I…ik kan ni goe engels.” Ik vroeg me af hoeveel keer hij dat nog zou zeggen. “Is ni erg, dan moeten we het je leren en de beste manier is door proberen te praten. Kom gewoon mee.” Ik klopte op de deur en Liam deed open. “Why so early?” “I don’t know , but who cares?” “Hehe, I’m sorry but I have to tell Harry to put some clothes on then you can come inside.” Ik lachte en Lucas keek Liam raar aan. “Zei hij nu juist.. Dat Harry naakt is of heb ik het ni goe begrepen?” “zie je wel da je de taal al een beetje leert kenne?” stelde ik hem gerust. Na een aantal minuten deed Liam de deur weer open. “You can come inside. It’s save.” Lachte hij naar ons en we liepen naar binnen. “Where is Harry?” vroeg ik , want hij was nergens te bekennen, maar plots hoorde we hem al gillen. “Louis, No! Give my shirt!” Louis liep lachend uit de kamer met een witte T-shirt in zijn hand. Harry erachteraan. Ik lachte. Tot eindelijk kwamen de meisjes ook. “Okay, let’s go lady’s!” Louis maakte een overdreven buiging en gaf Harry zijn T-shirt terug. Snel deed hij hem aan en ging naast Emmelie staan. Die de hele tijd had gestaard naar de six-pack van Harry. “Did you liked what you saw?” vroeg Harry lachend en Emmelie kon niet antwoordde, maar knikte wel en weer werd ze vuur rood. Al lachend liepen we naar de danszaal. Eerder die dag hadden we alles aan de kant geschoven en hadden we iemand gevonden die heel graag DJ wou zijn. In de zaal lag overal versiering die we hadden gevonden in een nogal rare kamer. Eerst stond iedereen nog appart , maar het duurde niet lang of iedereen stond op de dansvloer. We zaten al vlug in de stemming. Om middernacht werd een slow afgespeeld en ik liep gauw naar de bar voor nog een kriek, maar Lucas volgde me en ging recht voor me staan. Hij maakte een overdreven buiging. ‘can I have this dance?” Ik lachte. Waarschijnlijk had hij die zin een aantal keren geoefend in zijn hoofd. Ik nam zijn hand vast. “But ofcourse.” En ook ik maakte een overdreven buiging. Het was duidelijk dat we iets te veel op hadden. We stonden dicht tegen elkaar en draaide eigelijk gewoon toertjes om te kunne kijken naar Harry en Emmelie. Maar we gingen al snel te snel draaien en door de alcohol werd ik snel draaierig en samen vielen we op de grond, we barste in lachen uit. Louis en Zayn trokken ons recht. We liepen samen naar de bar waar iedereen al zat behalve Emmelie en Harry die nog geen enkel moment van de dansvloer waren gekomen buiten voor een drankje. We bleven een tijdje zitten en algauw waren we allemaal zo dronken als iets. Om 3 u ’s nachts werd er nog een slow afgespeeld de laatste voor de avond. We liepen naar elkaar toe en deden een soort van groeps slow of iets wat erop moest lijken terwijl we luid het liedje mee zongen. Het was een leuke avond geweest en al dronken liepen we terug naar onze kamers. Zacht zingend.

16-05-2012 om 18:37 geschreven door writer  

Vermoeid en met felle hoofdpijn deed ik mijn ogen open toen de deur openging. Sofie liep juist met een paar handdoeken de gang in en niet veel later hoorde ik een bonk. Ik zette mij vermoeid recht om te zien wat er was. Toen ik de deur opendeed en naar buiten keek zag ik Sofie op de grond liggen en Louis die vermoeid naar haar keek. Hierdoor moest ik lachen, maar daar hield ik snel mee op toen de hoofdpijn weer begon. Ik drink nooit meer. Louis die nu pas door kreeg dat ik er bij stond keek geïrriteerd naar me op en stond recht, Sofie deed het zelfde. “Good morning!” zei Louis met zijn ochtendstem. Sofie knikte en liep gewoon door naar de badkamer. “Good morning.” Probeerde ik vrolijk te zeggen en weer deed mijn hoofd zeer. Ik zette mijn hand op mijn pijnlijke hoofd en besloot niet meer te praten. Dus zwaaide ik even en liep onze kamer terug in, wat niet voor lang duurde want ik hoorde een luide gil. Pfff wat nu weer? Ik liep de gang door en kwam uit bij de badkamer. Ik deed de deur open en deze keer was het mijn beurt om te gillen. Ik liep angstig achteruit. Kelly lag in het bad. Je zou nu denken waarom gil je dan? Wel ze leefde niet meer en haar lichaam lag in een bad vol met bloed, haar bloed. In trauma bleven we staan. Ik wou mijn ogen afwenden ik wou schreeuwen ik wou weg rennen. Maar ik bleef kijken, er kwam geen geluid uit mijn keel en mijn voeten bleven staan waar ze stonden. Lucas kwam aangelopen. “Lotte? Wat is er? Is alles goed?” Hij klonk bezorgd en kwam bij me staan. Ik was te geshokkeerd door wat ik zag, waardoor ik niet kon antwoorden. Hij volgde mijn blik. “Oh mijn god!” zei hij zacht. Hij keek terug naar mij en draaide mijn hoofd weg. Het was alsof ik terug wakker schoot en ik begon te huilen. Ik liet me in zijn armen vallen terwijl hij me probeerde te troosten. Zayn kwam ook aangelopen en liep meteen naar Sofie om ook haar op te vangen. Het duurde niet lang of ook andere mensen kwamen rond ons staan. 

Liam baande zich een weg door de vele mensen om te zien wat er gebeurd was. Hij liet zich tegen de deur neervallen en begon ook zachtjes te huilen. Een paar mensen die dapper genoeg waren haalde het lijk uit het bad en liepen ermee naar een kamer ver uit onze buurt. Harry die nu ook aan kwam zag het bad en trekte ons weg naar onze kamer. “What happened?” vroeg hij aan Zayn. “ Kelly, she’s dead.” Hij begon het verhaal weer te vertellen en ik zag alles weer gebeuren. Ik werd misselijk en mijn ogen draaide weg. Alles werd zwart.

Louise, Niall en Emmelie stonden rond mij toen ik wakker werd. “How long was I…” Ik maakte mijn zin niet af, want alles kwam weer naar boven. “ two hours.” Zei Niall. Ik knikte en probeerde het beeld van Kelly weg te krijgen. Ik slikte en probeerde normaal te ademen, maar Kelly kwam terug in mijn gedachten en ik begon te hyperventileren. “Rustig, rustig Lotte? Blijve ademen asjeblief.” Lucas smeekte bijna. Het duurde een hele tijd voordat ik terug rustig werd. “Ik denk da ik ok ben.” Zei ik na een tijdje. Ik werd langzaam rustig. Ik zocht naar Sofie. Ze lag neer op een matras en was net zoals mij buiten westen geraakt alleen was zij nog niet wakker. Nu ik eindelijk rustig was begon ik terug met vragen te stellen. Wie had Kelly vermoord? Waarom? Wat had ze gedaan? Zou er nog een moord volgen? Zoveel vragen, maar zo weinig antwoorden.

18-05-2012 om 12:29 geschreven door writer  

Toen Sofie was wakker geworden en ook rustig was geworden zaten we daar naast elkaar op een aantal matrassen. “Liam? Do you know what happened?” vroeg Luna met een hese stem. “I really don’t know, She was with me until 2 o’ clock but then she left. I thought she just didn’t like me or something like that.” Je zag dat hij een schuldgevoel had, het was toch niet zijn schuld? “It’s not your faukt Liam.” “Yeah, I know, but I’ve got a strange feeling. I mean what if I held her just a minute longer with me, may be it didn’t happen..” “Liam, it’s not your fault, really! Trust me.” , maar door de manier waarop hij mij aankeek kreeg ik rillingen. Had hij er toch mee te maken? Hij keek me wel heel schuldig aan. “Liam, what did you do?” vroeg ik, een beetje bang voor het antwoord. Hij keek me ongemakkelijk aan. “She wanted to kiss me, so I said that I had a girlfriend and she was really upset aboud it. She ran away while she screamed that I was a loser and some other words like that. She started to kiss with a boy. She looked at me when she did that, the boy saw it and he laughed. He took her hand and took her away and I didn’t do anything..” Hij begon te huilen. “Oh Liam! Everything will be alright.” “No Lotte, we’re stuck in a stupid hotel and there’s a murdere in this place. What if he kills someone else?” Hier had ik nog niet aan nagedacht. Het kon waar zijn en weer begon dat stomme vragen stellen. Ik zou een boek moeten bij houden, dan zou ik elke pagina vol kunnen schrijven. Wat als hij iemand anders doodde? Wat als hij ons vermoorde? Wat was er echt gebeurd? Ik moest hier echt mee stoppen. Ik zag dat Louise en Emmelie ook aan zoiets dachten. “We have to find that guy. We have to catch him! We have to lock him up!” Emmelie werd zelfzeker, maar ik wist niet of dit zou werken. Emmelies ogen begonnen te glinsteren en ik zag dat ze een plan had of zoiets. “Emmelie, no! “ riep Louise. “Yes, Louise, we have to do this we have to catch him, don’t you understand?” Toen keek ze naar ons en begon ze haar plan te vertellen. Ze vertelde ons dat we met ons elven hem best konden vangen, als we slim waren, slimmer als hem. Liam moest eerst de man zoeken en daarna zou Zayn eens met hem praten en een soort van spionage zijn. Wij zouden een val maken in een kamer waarvan we de sleutel hadden, dat betekende dus onze kamer of die van de jongens. In een van deze kamers zou Zayn hem lokken en wij zouden simpel weg de deur afsluiten, elke dag zouden we hem iets te eten brengen zodat hij niet zou sterven van de honger, hij zou lang genoeg kunnen leven tot we eindelijk vrij geraakte uit dit vervloekte gebouw. 

“Okay, You watch way to many movies, but if you can make so many people listen to you, this will work as well.” Louis keek even vastberaden als Emmelie. Maar ik en Louise vonden dit niet zo’n goed plan. “We’ll vote.” Lucas stootte me aan. Ik keek naar hem en wist meteen dat hij er niks van had begrepen, dus legde ik hem vlug alles uit, wat ik liever niet had gedaan ,want hij vond het een goed plan. “Okay, who wants to do this?” vroeg Louise, haar stem trilde. Zayn, Sofie, Emmelie, Lucas, Harry en Louis deden hun hand omhoog. 6 tegen 5. “Okay then.” Zei ik aarzelend. “Which room?” vroeg Luna na een korte stilte. “This one, you girls doesn’t have many clothes with you so…” “Okay fine!” Ik liep naar de kast om mijn kleren die eigelijk niet van mij waren bij elkaar te rapen en algauw volgde de rest terwijl de jongens onze matrassen verplaatste naar hun kamer. We zouden met zen elven in een kamer liggen want zelfs Lucas wou niet alleen blijven. Hij zei dat hij mij wou beschermen, maar ik wist gewoon dat hij even bang was als mij. Eindelijk waren we klaar, de kamer was leeg en we lagen allemaal in de kamer van de jongens. Het werd een beetje krap, maar het lukte wel. Weer lage we in een grote cirkel. Lucas lag naast mij en langs de andere kant lag emmelie, dan Harry,zayn,Sofie,Louis,Louise,Niall,Luna en Liam die ook naast Lucas lag. We waren klaar voor dit onmogelijke plan, ik hoopte dat alles zou werken zonder dat er ongelukken gebeurde…

24-05-2012 om 21:36 geschreven door writer  

We liepen door de gangen van het hotel en ik moest denken aan een aflevering van bones. Hoeveel zuurstof zou hier zijn en hoelang hadden we nog eer die zuurstof op was? Ok nu was ik raar aan het doen, ik denk dat ik langzaam gek word. “That’s him.” Zei Liam opeens en ik volgde zijn blik naar een jongen, of eerder een man. Hij had blond haar en blauwe ogen. Hitler had hem vast gemogen. Lotte nu zijt ge weeral bezig. Stop! Hij keek even achter hem en liep terug verder. Nu was het aan Zayn. Hij liep de gang door en botste tegen hem op. Hij had een leren jasje aan en het stond hem best goed. Wij volgde op afstand , maar we stonden dicht genoeg om hun gesprek te volgen. “hey, aren’t you that boy that I saw with Kelly yesterday.” De man keek angstig naar Zayn. Jep we hadden de dader of hij had er toch mee te maken. “Relax, I wanted her dead. She’s a bitch.” Zayn zei dit met een serieus gezicht. De man kalmeerde een beetje. Zayn was een stuk groter als hem en hij zag er niet echt al te aardig uit met zijn leren vestje. Nu zag hij er pas echt zoals een bad boy uit. Ik lachtte, de eerste stap was gemaakt, maar ik wist dat het nog wel een paar dagen zou duren eer dat Zayn en jeffrey, want zo noemde de blonde man, goede vrienden zouden worden. “Then yes, you saw me with that girl.” Zei hij, hij voelde zich duidelijk op zijn gemak. Raar als ik een moord zou plegen, wat ik nooit zou doen, zou ik niemand vertrouwen. “You should tell me everything, I want to know how she scream when you stabbed her with your knife, I want to hear everything.” “Sounds good to me, tonight at eight in the bar?” “Perfect see you then!” en Zayn liep weg. Hij sloeg de hoek om en dat was het teken voor ons om terug te keren naar onze kamer. Op naar de tweede stap. Zayn klaar maken voor hun ‘date’. We zaten allemaal terug op onze matrassen en bespreekten de outfit die Zayn zou dragen. De jongens waren al snel weggelopen. Ze vonden dit iets voor meisjes, wat natuurlijk ook wel een beetje waar was, maar ook ik hield me een beetje in de achtergrond. Vooral Emmelie, Louise en Sofie deden iets. Ik en Luna zouden later nog genoeg kunnen helpen. “What do you think of this one?” Emmelie had weer een zwart leren vestje uitgekozen en een jeans. Onder het leren vestje zou hij een zwarte T-shirt aandoen. Louise stopte meteen met de kleren waarmee zij bezig was en keurde het meteen goed. Ook Sofie vond deze out fit iets hebben. Zayn was klaar voor zijn afspraakje. “Oh Zayn wait!” Ik liep naar hem toe. “Here, put that in your ear, then we can listen.” Ik gaf hem een klein oortje. Het was om iemand mee af te luisteren en dat kwam nu goed van pas. Toen Zayn de deur uit was liep ik meteen naar een vierkantig voorwerp en drukte op een knopje. We hoorde de voetstappen van Zayn. Ok het werkte dus. “Hoe kwam je daaraan?” vroeg Lucas. “Ik heb het gevonden in de kamer waarin we elkaar hebben ontmoet.” “Echt? Heb je daar nog meer gevonden?” “Ja, deze pen het is echt super grappig. Kijk, als ik schrijf neemt het ons op, zeg is iets.” Ze begonnen allemaal door elkaar te praten, terwijl ik met de pen heel het boekje volkraste. “Oke stop maar.” Zei ik lachend. En ik drukte een keer op het gekras. Meteen kon je onze stemmen horen. “Wat voor een kamer was da?” vroeg Emmelie verbaasd. Daar had ik nog niet over nagedacht. “Geen idee.” Emmelie wou nog iets zeggen , maar ze sloot haar mond toen er een stem door de kamer ging. Zayn was in de bar. “Ik ga de jongens halen.” Riep Luna en ze stormde de kamer uit.

24-05-2012 om 21:37 geschreven door writer  

Niet veel later zaten ook de jongens in de kamer. We hoorde de deur van de bar toe slaan en terug de voetstappen van Zayn. “Hey!” Ik denk de stem van Jeffrey. “Hey Jeffrey! Tell me everything.” Zayn klonk geïnteresseerd en nu kwam het verhaal dat ik liever niet wou horen. Jeffrey legde uit dat hij haar wou nemen, maar dat ze tegenstribbelde dus had hij haar verkracht. Hij twijfelde om haar te doden of niet, maar heeft het dan toch gedaan, omdat het te gevaarlijk zou zijn dat ze hem zou verlinken en toen begon hij te vertellen over hoe hij haar had vermoord. “Euhm.. I have to go..” zei ik toen Jeffrey begon te vertellen hoe hij haar keel had door gesneden. Ik liep de gang in en probeerde de kotsneigingen weg te laten gaan wat niet lukte. Ik rende zo snel als ik kon naar de badkamer. Ik was helemaal alleen en toen ik dat besefte kreeg ik schrik, wat als Jeffrey terug kwam? Plots ging de deur langzaam open ik maakte me zo klein mogelijk en hoopte dat het niet Jeffrey was. “Lotte? Is alles goed?” Ik was blij om de stem van Lucas te horen. Ik schudde mijn hoofd. Ik was bang en ik wist niet waarom. Hij kwam naast me zitten en hij zweeg. Dat is wat ik wou, gewoon de stilte en zijn aanwezigheid. We genoten samen van de stilte. Als ik bij hem was voelde ik me veilig ook al wist ik dat hij niet zoveel zou kunnen doen moest Jeffrey komen. Na een uurtje verbrook ik dan toch de stilte. “Zullen we terug gaan?” Hij knikte en we stonden recht. We liepen de deur uit, de gang door , het hoekje om en daar botste we tegen iemand op. “Sorry…” mompelde ik en ik keek naar omhoog. Ik verstijfde van angst want ik keek recht in de ogen van Jeffrey. Hij keek me raar aan. Hij wist niet dat ik wist dat hij Kelly had vermoord en het was misschien slim om dat zo te houden, maar ik stond daar te bang om te bewegen en op dat moment was ik blij dat Lucas erbij was. Hij trok me weg en sleurde me de volgende gang in. “Sorry, sorry..” begon ik. “Je zegt veel te veel sorry. Ik was ook bang, maar misschien is het beter om normaal te doen met hem in de buurt want ik vrees dat we hem nog veel zullen tegen komen. Het is mogelijk dat hij nog meerdere mensen vermoord Lotte. Wij moeten die andere mensen helpen.” Ik keek naar beneden en wist dat hij gelijk had. Ik wou sorry zeggen, maar herinnerde mij wat hij het eerste had gezegd, dat ik te veel sorry zei dus knikte ik gewoon. Toen kreeg ik door dat we niet de enige in de gang waren. Ik keek naar een bruinharig meisje met bruine ogen. Ze keek ons geschokt aan, waarschijnlijk had ze gehoord wat Lucas had gezegd. Goed nu wist zij het ook, maar ik kon nog hopen dat ze engels was. “Euh… Sorry ik wou jullie niet storen…” Ok verkeerd gedacht ze was Nederlands. “Wat heb je allemaal gehoord?” vroeg Lucas. “Ongeveer alles, ik stond hier toe je dat meisje deze gang in trok.” Ze bleef redelijk rustig. “Euh.. Hoe noem je?” Ze wende haar blik van Lucas af en keek nu naar mij. “Ik ben Lize en jullie?” “Lotte” “Lucas” Ze lachte even en keek weer naar Lucas. Hij werd er blijkbaar nerveus van want hij keek even naar mij en terug naar de grond en hij kon niet stil staan. Ik grinnikte door zijn reactie. “Ik denk dat we is moeten gaan. De rest zal wel ongerust zijn.” “Ja, oké. Euhm.. daag!” zei Lucas en hij volgde mij mee naar de kamer. “Daag!” riep Lize ons nog na. 

We liepen onze kamer binnen, waar Zayn nu ook was. Hij leek een beetje gefrustreerd. “What’s wrong?” vroeg ik. Toen pas merkte ik op dat Sofie nog al raar deed. Ze liep heen en weer en keek angstig naar de deur. Ze was duidelijk in paniek. “Jeffrey wants to kill Sofie.” Zei Louise angstig. Ook zij was door de kamer aan het lopen. “When?” vroeg ik ten slotte. “Tomorrow.” …

24-05-2012 om 21:38 geschreven door writer  

Geshokeerd keek ik naar Sofie die nog steeds heen en weer door de kamer liep. “We will save you! I promise.” Gefrustreerd keek ze me aan. “You can’t save me Lotte, I will die.” “I won’t let that happen.” Mengde Zayn zich nu en hij pakte haar bij haar arm vast, zodat ze omdraaide en letterlijk in zijn armen liep. Hij nam haar stevig vast zodat ze niet meer weg kon en probeerde haar gerust te stellen. “Calm down, sweetheart, everything will be alright, we’re going to sleep right now and tomorrow he will be locked.” “but what if I die.” Ze dacht echt dat hij de kans zou krijgen om haar te vermoorden, maar we zouden ervoor zorgen dat ze veilig was. “Have some sleep, we will protect you.” Zei Liam. Om de beurt zouden we over haar waken. Vannacht zou er niks met haar gebeuren. 

Het was uur ’s nachts en mijn beurt om de wacht te houden. Ik keek naar buiten, het enige wat ik zag was een witte vlek. Het had de hele tijd door blijven sneeuwen en alleen op de bovenste verdieping kon je nog buitenlucht zien. Ik vroeg me af hoe het kon dat er in een week zoveel sneeuw zou vallen ook vroeg ik me af hoe groot dit gebouw was ik gok zo’n 20 meter. Er was echt onmogelijk veel sneeuw gevallen. De tijd tikte langzaam verder. Ik voelde iets bewegen achter mij en ik hield me zo stil mogelijk. Ik was bang dat Jeffrey op de een of andere manier in de kamer terecht was gekomen. “Rustig ik ben het maar.” Hoorde ik Lucas zijn stem achter me. Ik zuchtte opgelucht en blij. Hij kwam naast me zitten en keek ook naar het raam. “veel he?” “Ja, en we zitten hier nu al een week.” Antwoordde ik. Hij begon een liedje te zingen dat ik nog nooit had gehoord en het klonk mooi. “ Shut the door, turn the lights off I wanna be with you, I wanna feel your love, I wanna lay beside you, i can not hide this even know I try. Heart beats harder, time escapes me. Trembling hands touch skin. It makes this harder and the tears stream down my face. If we could only have this life for one more day. If we could only turn back time! You know I’ll be yout life, your voice, your reason to be.. My love, My heart.. is breathing for this.. moment in time. I’ll find the words to say.. Before you leave me today.” “Welk liedje is da?” “euhm.. Ik heb het geschreve voor mijn zusje.” “Meent ge da nu?” Hij werd een beetje rood, wat eigenlijk best wel schattig was. “ja…vind je het mooi?” “Het is practig. “ Ik ging dichter bij hem zitten en hij sloeg zijn arm rond mijn schouders. Langzaam werd ik slaperig en het duurde niet lang of ik viel in slaap in zijn armen. Wat ik dus niet gezien had was dat Lucas zich naar voren boog en mij een kusje op mijn voorhoofd gad terwijl hij zachtjes:” ik hou van je” fluisterde. 

De volgende dag werd ik wakker en merkte ik dat ik nog steeds in Lucas zijn armen lag. Ik duwde me recht en mijn ogen zochten Sofie. Ze sliep rustig naast Zayn die wel heel dicht bij haar lag. Opgelucht keek ik de kamer door. Niall was ook wakker en keek naar hoe Luna sliep. Oke het was duidelijk dat er hier iemand verliefd was. Louis sliep helemaal onder zijn lakens behalve een been dat bijna in het gezicht van Louise lag. Louise lag met een brede glimlach te slapen, maar toen ze zich wou herleggen botste tegen de voet van Louis en schoten ze allebei wakker. Hierdoor moest ik hard lachen waardoor ik een boze blik van Louise kreeg. Louis lag te worstelen met zijn laken en slaagde erin om zijn deken in de knoop te leggen rond zijn benen. Nu moest Louise ook lachen en ze verloste hem van zijn deken. Lucas werd nu ook wakker en keek me aan. “Hey, goed geslapen?” Ik knikte en keek naar zijn ogen, het viel me nu pas op hoe mooi die waren. Toen ik merkte dat ik begon te staren wende ik mijn blik weg. “ En jij?” vroeg ik dan maar. “Ook” hij lachte. Het was nu 7 uur ’s ochtends, maar we hadden nog heel veel te doen om Sofie te helpen. “Zullen we de anderen wakker maken?” De enige die we nog wakker moesten maken waren Luna, Sofie en Zayn. Ik liep zachtjes naar Zayn en Sofie en trok het deken van hun af. Sofie had nog al haar kleren aan, maar Zayn had zich uitgekleed tot op zijn boxer. Het was redelijk koud in de kamer dus sprong hij recht en liep naar de andere kant van de kamer om een pull aan te doen. Weer moest ik lachen, maar Sofie keek enkel bang wat mij ook serieus maakte. Vlug maakte ik Luna wakker en kleedde we ons allemaal aan. We waren er klaar voor, We waren klaar om Jeffrey in de val te lokken. Let the game begin…

25-05-2012 om 20:00 geschreven door writer  

Zayn slikte nog een keer en toen liep hij de kamer uit. Sofie bleef bij ons en we luisterde gespannen naar het vierkantige doosje. We hoorde enkel de voetstappen van Zayn. Na enkele gespannen minuten had Zayn Jeffrey eindelijk gevonden, want we hoorden hem met iemand praten. “Hey! Jeffrey today is your day isn’t it?” “yes! Yes! Maybe I can get on tape!” “That would be nice! Oh can I help you a little bit?” “Yeah sure.” “cool.” En zayn begon ons plan uit te leggen. We hadden afgesproken dat hij zou zeggen dat hij Sofie in een kamer zou lokken en dank on Jeffrey zijn ding doen. Wat dus niet ging lukken. Nu zou Zayn zich voor enkele uren stil moeten houden om Jeffrey dan naar de kamer te lokken. “Wat als het niet lukt?” Sofie’s stem trilde. “Het gaat lukken Sofie! Het gaat lukken!” antwoorde Luna en ze sloeg haar armen rond Sofie. Ik beelde me in dat ik haar was, ik zou ook bang zijn en waarschijnlijk zou ik gek geworden zijn op dit moment was ik blij dat ik niet haar was. 

Zayn kwam de kamer binnen gelopen. “How long do I have to wait?” Hij wou ditz o snel mogelijk gedaan hebben. “ an hour of 3” zei ik. En ik keek naar de klok. “It’s now 2 o ‘clock so on 5 o’ clock you cab start.” Het enige wat we nu moesten doen was de kamer nog is nakijken en zorgen dat Sofie veilig was. Ik, Luna en Lucas gingen alvast de kamer doorzoeken. 

“Waarnaar zoeken we?” vroeg Lucas. “Messen, scherpe voor werpen, touwen, ongeveer alles, de kamer moet ongeveer leeg zijn. Één matras mag blijven liggen en dat is ook alles. “ beantwoorde Luna zijn vraag. We begonnen met de stoelen naar een andere kamer te brengen en daarna maakten we de tafels stuk zodat die ook de deur door konden. Nu stonden we nog met een probleem. DE kasten. We besloten ook die kapot te maken. De lades werden er uit getrokken, en de rest braken we gewoon kapot en smeten we de deur uit. Nu moesten we nog alleen de brokstukken weg ruimen. We namen allemaal stukken hout onder onze armen en liepen een aantal gangen door en vonden een openstaande kamer. Hij zag er onbewoond uit dus smeten we de houtstukken daar naar binnen. 

We waren eindelijk klaar en we bekeken het resultaat. Geen ramen, dus daar kon hij niet door, er lag enkel een matras en voldoende dekens , we zouden eten komen brengen en de deur zou op slot zijn. Alles was in orde dus liepen we terug naar onze ‘nieuwe’ kamer. 

“Okay zayn the room is ready!” “Yeah and it’s almost time, I think I have to go.” En hij liep de deur uit weer volgde we alles via het afluisterapparaatje en we wachtte geduldig tot hij Jeffrey zou ontmoeten, ze hadden weer afgesproken in de bar en daar liep Zayn nu naar toe. Gelukkig duurde het niet lang of we hoorden een deur toeklappen en de 2 jongens begroette elkaar. “Okay ,Jefrey , I have to tell you that it was difficult to get her into that room, but it worked! The door is locked and she’s waiting for you!” “Okay let’s go then.” “Follow me!” en we hoorden ze de kamer uit lopen. Terwijl ze naar de kamer liepen vertelde Zayn over hoe Sofie hem geloofde en naar de kamer wou , maar dat ze toen achterdochtig werd, maar dat hij haar toch zo ver had gekregen. Dat verhaal was natuurlijk grote zever want Sofie zat gewoon naast Louise. Eindelijk hadden ze de kamer bereikt en nu was het aan mij . Ik sloop naar de deur en deed die op een spleetje terwijl ik de sleutel in mijn handen nam. “She’s in this room so go and get her I will stay here, call me if you need me!” riep zany. Jefrey grinnikte alleen maar. Hij deed de deur open en dat was voor mij het teken om dichterbij te sluipen, maar opeens draaide hij zich om en begon hij hard te lachen. Dit had ik niet verwacht. Hij greep naar mijn arm en trok me naar hem toe. “Did you really thought that I trusted you?” vroeg hij op een dreigende toon. Zayn was zo geschrokken door zijn actie dat hij niet antwoorde. Jefrey verstrakte zijn greep. “Aw!” riep ik. Zijn ene arm lag rond mijn nek en met zijn andere arm nam hij een mes uit zijn zak. Op het moment dat hij zich wou verzetten werd hij hard weggeduwd. Ik viel op de grond en Zayn die eindelijk wakker werd , duwde Jefrey nog eens zodat die in de kamer viel. Zayn wou de deur toe trekken, maar Jefrey was net op tijd om zijn voet ertussen te steken. Ik zag nog net hoe de deur verder werd opengeduwd en hoe Jefrey naar me toe liep.

25-05-2012 om 20:00 geschreven door writer  

Jefrey had nog steeds zijn mes in zijn handen toen hij op me af kwam lopen. Hij grijnsde, maar hij had niet gerekend op Lucas die voor me sprong en tegen de hand waar hij het mes vast had sloeg. Het mes vloog uit zijn handen en schoof een eindje verder. Geschrokken bleef Jefrey staan en dook naar het mes, maar Zayn was sneller en had het mes nu in zijn handen. Dreigen d kwam hij op Jefrey af die langzaam achteruit liep. Hij passeerde me bijna en ik besloot dat ik nu ook iets zou kunnen doen dus stak ik mijn been uit en zag hoe Jefrey achterover viel. Snel kroop hij terug recht, maar Zayn had hem al vast genomen en begon hem richting de kamer te duwen, maar daar had Jefrey blijkbaar op gerekend , want hij trapte hard naar achter en raakte Zayn zijn been. Zayn liet hem los en liet ook het mes vallen. Deze keer was Jefrey sneller en weeral kwam hij op mij af. 

“Don’t you dare to touch her!” Sofie was ook uit de kamer gelopen, daardoor was Jefrey even afgeleid en duwde ik hem naar achter, maar blijkbaar was ik toch niet zo sterk want hij zette maar een stap naar achter en greep mijn pols vast. Hij draaide mijn arm achter mijn rug en trok die naar omhoog. Ik schreeuwde het uit van de pijn en not zoals ik hem had zien doen trapte ik naar achter, recht op zijn ‘edele delen’. Maar hij liet niet los en zin gezicht vertrok alleen van de pijn. Hij duwde me tegen een muur, ging voor me staan en probeerde me te wurgen. Weer moest ik denken aan een film dat ik ooit had gezien. Ik besloot het erop te wagen, gooide mijn linkerarm omhoog en nam zo zijn armen vast. Hierdoor raakte mijn arm jammer genoeg het mes, waardoor mijn T-shirt scheurde en mijn bloed omhoog kwam. Toch liet ik niet los en trapte ik naar hem. Deze keer viel het mes wel op de grond en ik haaste mij er naartoe. Ik had het mes vast en kon het niet laten om me een beetje trots te voelen. Deze keer was het mijn beurt om zijn arm vast te nemen en omhoog achter zijn rug te trekken. Ik zorgde ervoor dat ik uit de buurt van zijn voeten bleef en probeerde hem naar de kamer te duwen. Nog een faal voor mij want hij bleef gewoon staan, daarom was ik blij dat Zayn het overnam en hem met gemak de kamer inkreeg. Snel wou ik de deur op slot doen toen ik merkte dat de sleutel niet in mijn zak zat. Ik keek rond , maar vond de sleutel niet. Zayn probeerde met alle macht de deur toe te houden terwijl Jefrey juist alles deed om die open te krijgen. Ik bleef angstig rond te kijken en eindelijk zag ik iets glinsteren. Opgelucht nam ik de sleutel vast en sloot de deur zorgvuldig af. Eindelijk was het gelukt. Jefrey zat vast en we waren veilig. “Lotte! Are you okay?” vroeg Lucas en hij wees naar mijn arm. Ik was verbaasd dat hij al zo goed Engels kon. Ik keek naar mijn arm en zag dat ik nog steeds bloedde, maar het deed eigenlijk niet eens zoveel zeer. “Yeah I’m fine.” En toen realiseerde ik mij wat hij eigenlijk had gedaan. Mij een soort van gered, ja met de ;hulp van Zayn, maar toch? “Thanx for saving me.” Zei ik en ik keek naar Lucas. Vlug keek ik ook naar Zayn en zei nog snel “ both of you” Ze lachtte allebei even en Zayn liep al naar Sofie die nog steeds aan de deur stond. Hij trok haar in een knuffel. Het was duidelijk dat hij haar leuk vond, maar ik wist niet wat zij van hem vond. Sofie knufelde hem ook terug, maar dat kon ook vriendschappelijk zijn. Ik keerde mijn blik terug naar Lucas. Die nerveus naar me keek. Ik lachtte naar hem en trok hem ook in een knuffel. Het leek alsof we daar eeuwen stonden , maar Lucas liet me niet los. Ik trok me een beetje uit zijn greep en lachtte. Hij lachte ook en keek in mijn ogen. Ik voelde hoe ik rood werd en ik wou wegkijken, maar hij trok me naar zich toe en kuste me. Eerst schrok ik , maar al snel kuste ik hem terug, in mijn hoofd juichend omdat hij mij ook leuk vond en Mason? Die was ik helemaal vergeten. Ten slotte was hij degene die me al die jaren had genegeerd. Zelfs toen ik probeerde met hem te praten. 

Ik trok me terug toen ik geklap achter me hoorde. Geschrokken draaide ik me om en zag dat iedereen ons had gezien. Weer werd ik helemaal rood en ik keek naar Lucas. Hij leek te stralen en sloeg zijn arm rond mijn middel. Langzaam liepen we naar de rest en hoe hard ik ook probeerde te stoppen, mijn gedachte bleven terug gaan naar die perfecte kus.

25-05-2012 om 20:01 geschreven door writer  

26-05-2012 om 00:09 geschreven door writer