Ondanks dat buienradar de nodige portie zon voorspeld had, bleef het afgelopen vrijdag opvallend miezerig. Maar het weer bleek alvast geen domper te zetten op de voetbalvreugde. Maar liefst negen (ster)voetballers kwamen afgezakt naar het strand van Mariakerke om elkaar partij te geven. Na drie jaar strijdgewoel hebben de goals ondertussen al heel wat van hun pluimen verloren maar na het nodige gepuzzel konden toch nog twee doelkaders samengesteld worden. Koen besloot om het samen met Thijmen, Arne en Toon op te nemen tegen Gerben, Zander, Tom, Jasper en Nicolaï. Deze laatsten probeerden hun man meer situatie onmiddellijk uit te spelen en dat leek aanvankelijk ook vlot te lukken. Dankzij enkele mooie combinaties stond het in geen tijd 3 - 0 en voor team Koen leek een afstraffing in de maak. Zo vlot het echter begon, zo abrupt eindigde de machine ook. Koen nam zijn rol van trainer - speler ter harte en gaf voortdurend bijsturing aan zijn ploeg. De bordjes hingen dan ook al snel terug in evenwicht en even later wist zijn team zelfs een voorsprong uit te bouwen. Deze had het te danken aan de dribbelvaardigheden van Thijmen, het loopvermogen van Arne en het uitstekende positiespel van Toon. Toen de bordjes twintig voor negen een tussenscore van 9 - 7 vertoonden in het voordeel van team Koen werd besloten om verder te spelen tot 15. Het sein voor Gerben om de machine terug op gang te trekken en met enkele individuele acties opnieuw wat spanning in de wedstrijd te brengen. Eenmaal op achterstand gekomen begon Koen met zijn gevreesde wapen: de harde afstandsschoten. Velen ervan misten echter doel en dit moedigde Zander aan om hem tot twee maal toe uit te dagen. Tom en Nicolaï vreesden dat dit tegen hen zou keren maar bleken ongelijk te hebben. Ondertussen kwam ook Tom steeds meer aan scoren toe. De opgelopen blessure leek hem steeds minder parten te spelen waardoor hij zeker een viertal keer de netten deed trillen. Het waren uiteindelijk Zander en Gerben die via mooi samenspel het laken naar zich toe trokken en met een 15 - 13 een einde maakten aan alweer een gezellige pot voetbal. In de Casa del Mar bleek eens te meer dat jongeren te weinig zakgeld krijgen daar sommigen onder hen de rekening niet konden betalen. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet vergallen. Tijdens de avond ontdekten we dat Gerbens muzikale voorkeuren verder gaan dan Kristof, dat Thijmen ondanks de jongste benen, toch het meest last heeft van krampen, dat Toon zijn puntenaantal wist te verdubbelen en dat de smoothies kleiner zijn geworden. Klassement: Thijmen: 14 Nicolaï: 14 Gerben: 13 Koen: 9 Arne: 9 Jasper: 8 Tom: 7 Bavo: 7 Vince: 5 Thomas: 4 Wouter: 3 Chesney: 3 Zander: 3 Katelijne: 2 Steffi: 2 Pieter: 2 Dimi: 2 Toon: 2 Sanne: 1 Wendy: 1 Fons: 1
Een straalblauwe hemel, een licht lentebriesje, aangename temperaturen en weergoden die ons welgezind waren. Een ideale mix voor een mooie voetbalavond op het strand. De opkomst was niet bijster groot, maar daarom niet minder leuk. Wanneer we met z’n vijven op post waren, konden we er aan beginnen. Thijmen leek het een leuk idee om de pubers tegen de ietwat volwassenere mannen te laten spelen. In het achterhoofd houdend dat het een ouderwetse clash was voor de leidersplaats, kon Nicolaï alleen maar knikken en hopen op een overwinning tegen die eerstgenoemde. De ploeg van Tom, Arne en Nicolaï nam een klinkende start en speelde met tikitaka-voetbal Gerben en Thijmen helemaal uit verband. Zo stond het al snel en dik verdiend 3-0. Tijd om te voetballen, dachten de jonkies en ze maakten een comeback tot 3-4. Al had het ook 4-4 kunnen staan door een twijfelgeval. Een twijfelgeval toen Gerben de bal van de lijn keerde. Dit deed hij in de match spectaculair nog een keer. De match werd verheerlijkt door dribbels zoals de rainbowflick-à-la-Neymar door Thijmen, en legendarisch Zidane bewegingen van Arne. Ook keeper Tom speelde zich in de kijker en hoopte stiekem nog op een selectie bij Marc Wilmots. Terecht lijkt ons! En zo deden de voetballers gretig verder. Terwijl team-Tom het had van mooi samenspel, mede dankzij spelverdeler Nicolaï, moest team-Gerben het vooral met solo-doelpunten doen. Wanneer Gerben zich niet meer in z’n nopjes voelde op het gaandeweg omgeploegde veld, vroeg hij voor een verplaatsing. Zo gezegd, zo gedaan. Op het ‘nieuwe’ veld werd het voetbal opmerkelijk beter en bij een tussenstand van 7-10 werd afgesproken om tot 15 te spelen (weliswaar met 2 doelpunten verschil). Gerben en Thijmen dachten dat ze de touwtjes strak in handen hadden, maar plotseling stond het 11-10. Bij een langzamerhand wegzakkende zon werd het spannender en lastiger. 18-18 was de stand wanneer Thijmen de hoop op de leidersplaats had opgegeven en al lachend zei: “Is het vandaag niet, dan is het voor een andere keer”, waarop Nicolaï gevat antwoordde: “Voel je de bui al hangen?” Bij 19-19 stormde Arne alleen af op doel, na een magistrale steekpas, maar slaagde er onbegrijpelijk in om deze bal nog op de paal te plaatsen. Voor Thijmen was het genoeg geweest en hij ontbond nog eenmaal z’n duivels (in het Spaans trouwens disolver sus demonios) en dribbelde zich een weg naar doel waar hij, tot grote opluchting van hemzelf, de bal naast de keeper plaatste. Eindstand 19-20 en de leidersplaats dus voor Thijmen, maar spelplezier toch voor iedereen. Toen we nog ééntje gingen gaan drinken, verliet Arne ons jammer genoeg, maar daarvoor kregen we Fons, Katelijne en Koen in de plaats. Zo sloten we een mooie avond af met onder andere anekdotes over het kattenkwaad dat uitgehaald wordt op het college en het KTA en een verslag over het vijftigjarige bestaan van de Lijsterbes. Klassement: Thijmen: 13 Nicolaï: 11 Gerben: 10 Koen: 8 Arne: 8 Bavo: 7 Jasper: 5 Vince: 5 Tom: 4 Thomas: 4 Wouter: 3 Chesney: 3 Katelijne: 2 Steffi: 2 Pieter: 2 Dimi: 2 Toon: 1 Sanne: 1 Wendy: 1 Fons: 1
Vrijdag de 13de, springtij, veel wind, ... de omstandigheden zaten de wekelijkse voetballers niet mee. Als de geringe afkomst daar iets mee te maken had, blijft een mysterie. Gelukkig is er een spreekwoord dat zegt dat het niet de kwantiteit is die telt, maar wel de kwaliteit. De twee jongste Persyntjes besloten een familieploegje te vormen en het daarbij op te nemen tegen Jasper, Arne en Nicolaï. De wedstrijd begon alvast evenwichtig waarbij de 'ouderen' de bal goed probeerden rond te spelen en zo hun man meer situatie wilden uitbuiten. Dat was echter buiten ons strandspeelveld gerekend. Wie nu nog durft te zeggen dat het plein van Schiervelde er slecht bij ligt, mag de vrijdagavond eens met ons komen meespelen. Het strand lag erbij als een terrein vol kraters van granaatinslagen. Met het wegtrekken van de zee leek het ons dan ook een goed idee om het speelveld iets te verleggen. De Noordzee stond echter in volle bloei en het vele schuim camoufleerde de witte bal moeiteloos. Hierdoor maakte Arne wel de actie van de dag door zijn eigen bal kwijt te spelen in de smurrie. Ook bij de twee broers begon het na een tijdje te rommelen. Letterlijk dan, in de darmen van Bavo waardoor bij een 8 - 7 tussenstand (in het voordeel van de familie Persyn) zich een spelerswissel opdrong. Nicolaï sprong even in voor Bavo die op zijn beurt een spurtje inzette naar de dichtstbijzijnde WC-pot. De spelerswissel bleek echter geen verzwakking te zijn. In tegendeel. De doelpunten vlogen Arne en Jasper om de oren en in geen tijd stonden de bordjes om 13 - 8. Ondertussen bleek dat verder spelen geen optie meer was voor Bavo en dat hij ons jammer genoeg moest verlaten. Het mulle zand, of moet ik zeggen de slechte conditie, zorgde ervoor dat het tempo langzamerhand uit de wedstrijd verdween en iedereen was dan ook opgelucht dat Thijmen de 15 - 8 rustig binnen legde na een leuke dribbel rond de keeper. Bij aankomst in de Casa werden we vervoegd door Steffi en Pieter. Het werd eens te meer een gezellige avond waarbij voetbal, stages en herinneringen aan vroeger de boventoon voerden.
Afgelopen vrijdag liet het weer zich van zijn meest grillige kant zien. Regen, koude en vooral heel veel wind. Toch lieten zeven 'jonge' snaken dit niet aan hun hart komen en iets na 19u30 ging de bal dan ook aan het rollen. Arne probeerde zichzelf bij de nieuwelingen in het team te werken om zo een nieuwe zege binnen te halen. Of dat dacht hij toch. Dat hij hierdoor een man minder moest zien de compenseren, leek hem niet te deren. Samen met Gerben en Thijmen moest hij het opnemen tegen Bavo, Chesney, Koen en Nicolaï. Lang geleden dat we nog een broederstrijd uitgevochten zagen worden op ons strandvoetbalveld. Tijdens de aanvangsfase werd er aan beide zijden vlot gescoord en in geen tijd stond er dan ook en 10 - 8 eindstand op het bord. De eerste zweetdruppeltjes werden langzamerhand zichtbaar maar overmoedig als we waren, werd toch besloten om tot 15 door te voetballen. Een gewaagde beslissing want hoewel Chesney meermaals de winning goal aan zijn voet had, scheen het om de een of andere reden niet te lukken. Het omgeploegde veld speelde hem duidelijk parten (of was het de mindere conditie?) Koen probeerde het vooral uit de tweede lijn en zag enkele ballen mooi de winkelhaak in verdwijnen. Evenveel ballen vlogen echter ook over of langs het doel met een spurtje van de dichtstbijzijnde speler achter de bal als gevolg. Voetballers versus wind. Op conditioneel vlak heeft iedereen alvast gewonnen. Gerben kroonde zich ook met de regelmaat van de klok tot spelbreker van dienst door telkens weer de aansluitingstreffer te scoren. Omdat er een of andere malloot een regel heeft uitgevonden waarbij je slechts kan winnen met twee doelpunten verschil bleef de match maar duren. Dit deed bij enkele spelers zelfs de vraag rijzen of er niet geïnvesteerd moet worden in een bal met bel zodat ook in de donkerte verder kan gedaan worden. Uiteindelijk haalde de ervaring de bovenhand. Thijmen mocht er dan wel in geslaagd zijn (om met brede grijns - de etter) Nicolaï te poorten. Het was toch deze laatste die ervoor zorgde dat Thijmen een laatste keer de bal uit het net moest vissen. Met een welgemikt shot zorgde hij voor de 21 - 19 eindstand. Van een vooroorlogse score gesproken. Iedereen was danig onder de indruk dat enkel Koen en Nicolaï nog naar de Casa trokken. De strijd had zijn tol geëist...
Na maanden popelen en reikhalzend uit te kijken naar de
eerste lentezon, was het op vrijdag 8 april eindelijk van dat:
vrijdagavondvoetbal! Dat we met zn allen er naar uit keken, dat wisten we al.
Dat we meteen met zoveel gingen zijn, dat was toch verrassend
Met 9 sportievelingen, een aantal anciens gemixt met een
aantal debutantjes, verschenen voor het eerst en zeker niet het laatst dit jaar
talrijk op het strand van Mariakerke. Dimitri, Nicolaï & Koen kwamen een
tikkeltje vroeger om als waardige materiaalmeesters de doelen te fixen en de
lijnen te witten. Toen het werk erop zat kwam ook de rest van achter de cabines
gedoken. De familie Persyn & Pister waren goed vertegenwoordigd met elk 2
eenheden. Vince & Jasper vervolledigden het nonet(negental).
Met al die nieuwe voetballers en oude voetballers die lang
niet meer geweest waren, was het moeilijk om het niveau van de deelnemers in te
schatten, en zo werd de ploegverdeling een lastige taak. De eerste
ploegverdeling leidde tot een 2-0 stand met weinig kansen voor het doelpuntloze
team waarna besloten werd om een aanpassing te doen dat resulteerde in volgende
teams: Thomas, Gerben, Wouter & Thijmen namen het op tegen de rest: Dimi,
Nicolaï, Vince, Jasper & Koen. Veel strijd werd er geleverd, maar
doelpunten waren schaars. The Pi-stars & Per-seens namen een voorspong
van 2 doelpunten, maar niet veel later was het opnieuw gelijk. Het
KVO-Zulte-Waregem scenario dus. Tot zover de gelijkenissen met Play-off 1 want
bij ons was er wel vanalles te beleven. Pannas ,solos, mooi samenspel, en
veel inzet kenmerkten onze wedstrijd. De score evolueerde gunstig in het voordeel
van viertal, maar de tegenstand toonde veel veerkracht en uiteindelijk wees het
scorebord bij het ondergaan van de zon 5-5 aan. Het publiek op de tribunes
maakte zich op voor verlengingen De winnaar zou diegene worden die het eerst
2x kon scoren. Daarin kwam de kwaliteit van de jonge snaken ( en Thomas) naar
boven, die met 5-7 de wedstrijd bezegelden.
Tijd voor een derde time dachten we, en deze gedachten
werden telepathisch overgebracht tot bij Sanne, Pieter & Steffi die ons op
de zeedijk troffen. Zij vulden de leegte op die Thomas& Gerben achter lieten. In casa del mar
werd de wedstrijd Genk-KVO uitgezonden en na de smadelijke nederlaag kromp het
gezelschap snel. Niet dat dit de aanleiding was, want de klok tikte genadeloos
verder. Na elf uur werd de rekening gevraagd, en de betalingen van alle deelnemers
bleken te kloppen, waardoor we ook hier goed het seizoen gestart zijn J.
Wist je dat we komende vrijdag een memorabel seizoen strandsjotten op gang trekken? We starten namelijk voor de 10de keer! Als dat geen reden voor een feestje is. Wie had er zoveel jaar terug kunnen denken dat de jonge veulens van toen een decennium later nog steeds even enthousiast gingen zijn.
Natuurlijk evolueerde vrijdagavonden mee met zijn tijd. De jonghernieuwers (waar het ooit mee startte) verdwenen en het Oostends clubje werd een landelijke geheel met deelnemers van Kortemark tot Dendermonde.
Waarom mensen op een vrijdagavond toch nog te verleiden zijn tot een actieve bezigheid na een drukke werkweek vraag jij je ongetwijfeld af... De redenen zijn legio. De een doet het om zijn conditie aan te scherpen, de ander vindt er dan weer plezier in om medespelers te poorten en nog een andere heeft eigenlijk alleen maar oog voor de grote crème achteraf. Wat jou reden ook mag zijn, wij zijn in ieder geval bijzonder blij dat je er ook dit jaar terug bij wil zijn.
Pieter en Nicolaï eindigden vorig jaar op een gedeelde eerste plaats met 29 punten. Eerstgenoemde onderging onlangs echter een operatie en is nog volop aan het revalideren zodat hij al zeker niet in aanmerking zal komen voor de eerste plaats. Hij hoopt alvast tegen de nacompetitie terug fit te zijn zodat hij nog scherprechter kan spelen in het klassement.
Arne was vorig jaar toch wat teleurgesteld in zijn derde plaats en heeft daarom in het tussenseizoen alles op alles gezet om met een nog beter conditie op het veld te komen en er zo de tegenstander af te lopen. Padelen, fitness, spinning,... Dagelijks is hij in de weer om vrijdag uit de startblokken te schieten.
Koen zijn belangrijkste tegenstander wordt ongetwijfeld de Colruyt. Zijn vrijdagavondwerk zal er soms toe leiden dat er geen punten verdiend kunnen worden en volgens outsiders zou hij daardoor wel eens net tekort kunnen schieten.
Dimitri hield zich de afgelopen maanden opvallen op de achtergrond maar misschien is dit wel stilte voor de storm? Misschien waren dagelijkse trainingen wel zijn deel.
Voor Chesney wordt het uitkijken hoe hij het vaderschap weet te combineren met straffe toeren op vrijdagavond en bij Tom moeten we ons de jaarlijks weerkerende vragen stellen: 'wanneer volgt de eerste blessure?' Toch blijft hij volharden en is hij ook nu ongetwijfeld weer op de afspraak.
Voor Thomas, Arthur en Vince wordt het uitkijken in welke mate ze het sjotten kunnen combineren met hun volleybalverplichtingen. Maar waarom zou een avondje voetballen op het strand nu niet gezien kunnen worden als de perfecte training voor een volleybalmatch. Het heeft tenslotte toch ook met snelheid, plezier en een bal te maken.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over Toon, Jasper, Ruben die elk op hun eigen manier voor een meerwaarde zorgen in elk voetbalteam.
Elk jaar komen ook nieuwe spelers aan het venster piepen. Vorig jaar mochten we onder andere Niels verwelkomen. Met 13 punten deed hij het in zijn eerste volwaardige seizoen zeker niet slecht maar we zijn er zeker van dat hij dit jaar beter wil doen dan de achtste plaats. Ook Wendy deed het vorig jaar met 11 punten bijzonder goed en werd zo het best geklasseerde meisje.
We zijn benieuwd welke nieuwe spelers we dit jaar mogen verwelkomen. We richten daarbij onder meer onze blik op Wouter Persyn en misschien is het ook tijd dat een nieuwe Pister zijn opwachting maakt op ons strandveld. Hoe meer zielen hoe meer vreugd natuurlijk. Daarnaast blijven we hopen op meer vrouwelijke spelers. Katelijne liet al weten dat ze enkel de derde time ziet zitten. In dat opzicht hopen we dat ook Anja, Lynn, steffi en Stefanie zich terug regelmatiger zullen laten opmerken. Daarnaast blijven we natuurlijk pushen om Wendy B. opnieuw in de ploeg te krijgen. Ze maakte zich in het verleden al legendarisch en is de ideale persoon om ongewenste toeristen af te schepen. Maar we willen haar natuurlijk vooral omwille van haar voetballende kwaliteiten.
Misschien is het ook wel het come back jaar voor oudgedienden zoals Steven of Bart?
Het belooft in ieder geval opnieuw een spannend voetbaljaar te worden. De goals zijn terug van onder het stof gehaald, de bal is vernieuwd, en de bediening in de Casa? Die testen we vrijdag! Let the games begin...
Een ideale voetbalavond werd niet vertaald in een grandioze
opkomst. Ondanks verwoede pogingen om nog velen uit hun kot te krijgen, kreeg
Koen slechts 2 kompanen aan de aftrap, en 2 supporters op de banken (Wendy
& Lynn). Blessures en TAZ waren de boosdoeners deze keer. Over een
ploegverdeling moest dus niet lang gedacht worden. Koen mocht op zijn eentje
verdedigen, aanvallen, afwerken en af en toe een bal halen. Dit zou in theorie
een waardige tegenstander zijn voor Toon en Niels. De eerste dribbel die Koen
uit de voeten schudden ging meteen vlotjes tussen Toon zijn beentjes. Dat de
bal er vervolgens niet inging en het 5 minuten later 3-0 was voor het duo, deed
niets af aan het leedvermaak. Koen was bij momenten meer bezig met het
panna-klassement dan met de wedstrijd, en zo werden enkele balverliezen
genadeloos afgewerkt. Desondanks bleef de schade steeds beperkt tot een
achterstand van een viertal eenheden. Bij een 12-8 tussenstand viel de
beslissing om tot 25 te spelen. Zo hoopte Koen alsnog een inhaalmanoeuvre a la
vorige week te realiseren. Maar deze keer kwam er geen hulp uit het binnenland.
Toon en Niels bleven erg vlot scoren; in de korte hoek, na een dubbele pass, na
een counter, als er een klassement voor topscorers zou zijn, konden ze beiden
gouden zaken doen! Maar na een laatste stuiptrekking van Koen waar hij 3x na
elkaar scoorde en de stand nog naar 21-18 bracht, deden ze in het gewone
klassement ook een gouden zaak. Het beste hield Koen voor het laatst, want zijn
laatste doelpunt was veruit het mooiste en geniaalste wat de avond te bieden
had. (Al zeg ik het zelf!) Even later hielden we het voor bekeken bij 25-19. 44
doelpunten op 1 avond is niet slecht, en dat verdiende verfrissing. Wendy, Toon
& Koen namen plaats op het terras van de Casa del mar. Een 20 tal minuten later
bracht de blauwe maan ons een ongeziene en onverwachtse bezoeker! Niemand
minder dan Dominique (jawel, diegene waar een speler van standard naar genoemd
is!) trippelde over de zeedijk. Toen ze ons in gaten kreeg was de keuze snel
gemaakt en schoof ze mee aan tafel. Na een coupe vanille met aarbei ijs aan 5
euro, en de ober die voortijdig afrekende omdat hij ging stoppen met werken,
was het voor ons tijd om te stoppen met drinken. Rond de klok van 22u19 ging
het gezelschap uiteen, de ene helft naar huis, en de andere helft naar het
vuurwerk.
Na een weekje platte rust, werd het strand van Mariakerke
opnieuw bevolkt door een aantal sportievelingen. De Facebookpagina gaf slechts
3 aanwezigen aan, waarvan er uiteindelijk slechts 2 ook effectief zouden komen
opdagen. Gelukkig waren er ook nog 5 andere die onverwachts op het appel
verschenen.
Met de kanaalrat die volgens buienradar al rond 20u ons in
de nek zou vallen, werden snel de ploegen verdeeld. Ploeg A bestond zo uit
Nicolaï, Tom, Pieter en Arne. Bij ploeg B werden Steffi, Niels & Koen geselecteerd,
met het idee erachter dat de toevoeging van Jasper zowel het numerieke, als het
niveau in evenwicht zou brengen.
Het veld was deze keer geen biljartlaken, maar eerder een
Afrikaanse landweg. Zo kon er opnieuw hard aan de fysiek gewerkt worden.
Na een blitzstart van team A stond het snel 2-0. De motor
van team B moest duidelijk nog wat warm lopen, en even later begon dat
effectief te gebeuren met de 2-2 op het ingebeelde scorebord. Met in het
achterhoofd het idee dat Jasper nog zou opdagen, was het voor Niels, Koen en de
sterk keepende Steffi een kwestie van de schade te beperken. Toen na een half
uurtje er reeds 7 in het mandje lagen was de hoop op versterking vervlogen.
Uiteindelijk werd er beslist om tot 15 te spelen. Pieter kon als draaischijf
van zijn team de man meer situatie voldoende inschatten om Arne, die opvallende
productief was, en Nicolaï hun namen op het (nog steeds denkbeeldige) scorebord
te laten zetten. Door het vele loopwerk werd er geroteerd bij team B. Steffi
ging als aanjager voorop in de strijd, terwijl Niels van achteruit probeerde de
driekhoekjes uit de verf te laten komen. Het evenwicht werd pas vanaf een 12-7
stand helemaal hersteld. Een verdwaalde toerist kwam afgesloft en vroeg als hij
mocht deelnemen aan ons prestigieuze competitie. Na een kleine ondervraging
over zijn kwaliteiten werd beslist dat hij Jasper zijn plaats mocht
innemenin team B. Ondanks dat hij maar
een beetje kan voetballen en bij een kleine ploegje niet ver van Westerlo
speelt, schoot het niveau van team B plots omhoog. De tot dan toe sterk keepende
Tom, had plots zijn handen vol (figuurlijk). De score evolueerde snel, en bij
de eerste regendruppels was de ommekeer compleet: 14-14 en winning goal. Beide
ploegen kregen kansen om het af te maken, maar de spanning was te groot om de
bal in het kader te krijgen. Uiteindelijk kreeg Koen na een kort genomen
hoekschop te veel ruimte om uit te halen, en de troepen richting Casa del mar
te trappen. Zo graaide Steffi haar eerste driepunter binnen en blijft Niels met 6/6 ongeslagen. Koen krijgt opnieuw de top 3 in het vizier, en de toerist kreeg een schop onder z'n gat van ploeg A.
Eenmaal binnen volgde er buiten een wolkbreuk, en aan onze
tafel kaas, salami, frieten, smoothies en frisdrank in alle smaken en kleuren.
De avond werd afgesloten met een vreugdedansje na het verlies van Club Brugge,
en zo was iedereen tevreden.
Hallo, een beetje onwennig voor mijn eerste verslag. We
vatten de wedstrijd aan met Arne, Laï, Chesney en mezelf. Arne en
Chesney waren gebrand op revanche, na de onwaarschijnlijke nederlaag van
vorige week, dus besloten ze de krachten weer te verenigen en samen de
strijd aan te gaan tegen Thomas. Ditmaal geflankeerd door Laï. Met
enige vertraging ging de wedstrijd van start, want enig Grieks orakel
(nee, niet Delphi) voorzag een extra speler. Maar zoals zoveel misgaat
tegenwoordig in Griekenland, kwam daar uiteindelijk niets van in. Een
beetje naar hetzelfde stramien van de vorige week kwamen Arne &
Chesney weer vroeg in de wedstrijd op achterstand, maar was ook dit keer
weer slechts van korte duur. Enigszins geholpen door een stevige
zijwind, hune stevig doelkader en hun fantastisch verdedigend werk,
bracht hun fysieke superieuriteit hen tot een verdiende 9-6. Wat dan
ook de heikele vraag naar voor bracht: Tot 10 of tot 15? Was het hun
gekrenkte eer? Was het hun strompelend kortetermijngeheugen? Was het de
aanblik van de afgepeigerde tegenstanders? Of gewoonweg overmoed? Wie
zal het weten. Tot 15! klonk het meesmuilend (=een langvergeten woord,
maar toch zo mooi! opzoeken die handel, zou ik zeggen) Ach ja...de rest is geschiedenis zeker... Niets
is sterker dan een gewonde tijger in de hoek gedreven door
bloeddorstige Khrisna's. Verheven naar een hoger echelon, door de nimmer
aflatende spionkop, was zelfs "tot 10" een maat voor niets geweest voor
Arne & Chesney. Van 9-6 achter, via 9-10 naar 11-15. Als een Moses
door de zee spleet Laî, keer op keer de verdediging open en liet vriend
en vijand vertwijfeld de haren uitrukkend achter. O Egidius, wer bistu
bleven? Safe the best for last, moet onze Anglofiele vriend gedacht
hebben. De feiten zijn er: een uiterst aangename wedstrijd met een
schitterend plot en een verrassend einde. Is dit de voorbode van het
komende KVO-seizoen? Laten we hopen. Thomasa
Publiek; Koen & Wendy 3e time: Stefanie, Toon & Katelijne
Vrijdag voetbaldag, toch als het over het professionele strandvoetbal aan Koens cabine gaat; geen gezever over hoe de ploegen worden verdeeld => de wet der logica zei dat er in het ene team drie spelers zaten en in het andere ... ook drie. Maar wie bracht de drie punten mee naar huis? De eerste twee goals werden door Tom ge-incasseerd, na een uitstekende combinatie tussen Nicolaï en Pieter. Maar zoals het spreekwoord zegt: goed begonnen wil niets zeggen over het vervolg van de match. Omdat je voornaam met een T moest beginnen om te mogen keepen, verdedigde Toon de andere netten, maar vergat dit eventjes, waardoor het niet veel later 2-2 werd en in de loop van de match nog veel gelijkopgaande tussenstanden. Daarna volgden: ballen op plaatsen, waar je liever geen bal tegen krijgt, slidings van Arne, een door de afwezige arbiter niet geziene groteske schwalbe van Toon, het gemis aan ballenjongens en zoveel meer. Suspens alom maakte het 8-8 en niet zoveel later 9-8. En dan kwamen de uitvluchten..... Arne opperde: we spelen tot 15, casa del mar protesteerde: we spelen tot 10. Tom kwam met het idee dat er met twee goals verschil moest gewonnen worden en dat Pieter niet mocht scoren. Terwijl Nicolai de voorstellen de grond inboorde, maakte hij zelf alle voorstellen nietig door te antwoorden op het veld. NIcolai legde de eindstand vast 10- 8 Het verliezende team van Chesney, Tom en Arne droop met 1 puntje af, terwijl de rest zich afvroeg waarom. Er moet toch niet getrakteerd worden als je verliest?! Het winnende team van Toon, Pieter en Nicolai ging met drie punten en een overwinningsdrank (smoothie, die zelfs niet eens op de kaart stonden) hun winst vieren.
Het is vrijdagavond, halfacht. Terwijl de hitte van de middagzon nog nazindert, duiken vier sportievelingen naar goede gewoonte op aan het strand van mariakerke voor hun wekelijkse pot voetbal. De vier dapperen van deze week zijn Pieter, Arne, Nicolaï en Chesney. Nauwelijks heeft iedereen het zand betreden of Pieter besluit om zich niet op te warmen, maar wel af te koelen door even in de zee te duiken. Niet veel later zal dit echter zijn vruchten afwerpen, want Pieter begint met een fris en helder hoofd aan de match. Na een korte blik op ieders kwaliteiten wordt beslist dat Pieter en Nicolaï (team P&N) het zullen opnemen tegen Chesney en Arne (team C&A). De eerste kans is voor de mannen van C&A, want Chesney vliegt er meteen in en met een snelle pirouette zet hij Pieter op het verkeerde been, waarna hij de bal centraal in doel knalt. Niet veel later toont Nicolaï dat hij stilaan in vorm begint te komen door beheerst af te werken na een snelle actie van Pieter. Het tempo ligt in de aanvang van de match verschroeiend hoog want enkele ogenblikken later slaagt Arne er in om een lage voorzet van Pieter te onderscheppen en alleen op het doel af te stormen. Niemand in de buurt om Pas op, je bent alleen! te roepen en dus verdwijnt de bal deze keer wel keurig in doel. De voorsprong van C&A is echter van korte duur, want team P&N drijft het tempo nog wat op en scoort drie keer snel na elkaar, dankzij mooi samenspel. Na goed een halfuur wordt de aandacht van de spelers echter afgeleid door donkere wolkenmassas die beginnen samen te pakken boven Middelkerke. Als niet veel later de eerste bliksemschichten het strand verlichten beginnen de spelers zich toch wat ongerust te maken. Arne is minder bezorgd om neergebliksemd te worden, want hij herinnert Nicolaï er aan dat bliksem altijd het hoogste punt zoekt. Nicolaï ziet echter in de verte iemand op de golfbreker lopen met een ijzeren staaf, waarna hij de opmerking van Arne negeert. De match gaat ondertussen verder op en neer, waarbij de meeste kansen afgewerkt worden door team P&N. Bij een 11-6 stand gaan de hemelsluizen dan plots open en nu ook het onweer zich recht boven het speelveld bevindt, wordt snel beslist de match stop te zetten wegens overmacht. Pieter en Nicolaï claimen de overwinning, waarna de vier het op een spurtje zetten en de strandcabine invluchten, met het idee even te schuilen voor het noodweer. De regen blijft echter onophoudelijk op de cabine beuken. Een spel kaarten heeft niemand van de vier bij zich, maar gelukkig heeft Chesney zijn slimme telefoon bij. Er wordt dan ook meteen onderzocht of het mogelijk is de livestream van Wales-België op te zetten. Zo ver komt het echter niet, want tien minuutjes later houdt de regen eindelijk op en wordt er koers gezet naar de Casa del mar. Na het kiezen van een strategisch plekje dicht bij de televisie wordt de match van onze duivels met argusogen gevolgd. Wanneer niet veel later Katelijne er nog bij komt zitten, blijkt het niveau van het gezelschap een paar latten hoger te liggen dan dat van de de duivels. Zo werd alweer een memorabale vrijdagavond in stijl afgesloten. Wij kijken alvast uit naar volgende week, u toch ook?
Afgelopen vrijdag was het alweer de zevende speeldag van het seizoen. De afkomst was niet overweldigend. Slechts vijf mensen waren op de afspraak. Arne en Pieter besloten het samen op te nemen tegen Dimi, Toon en Nicolaï. Deze laatste had er goede hoop in om deze avond eindelijk eens wat punten te verzamelen en aldus met een driepunter huiswaarts te trekken. Met een gemotiveerde 'we zullen die man meer situatie eens goed benutten' probeerde hij zijn teamsleden te motiveren. Helaas bleken de doelpalen (drie maal) daar anders over te beslissen zodat het duo het uiteindelijk met 10 - 8 wist te halen. Het team van Dimi, Toon en Nicolaï mocht zich op hun beurt tevreden stellen met de fair play prijs. Ze wachtten telkens keurig tot team Pirne terug was gekeerd naar hun eigen speelhelft alvorens een nieuwe aanvalsgolf op te zetten.
Vince was ondertussen aangekomen en dat was het teken dat de derde time kon starten. De smoothies werden uitvoerig getest en goed bevonden. Net als de bediening die ook deze keer terug helemaal oké was. (Jawel, de wonderen zijn de wereld nog niet uit).
