Egoïsme is een grote begoocheling, het levert ten slotte niets anders op dan teleurstelling, leemte of verborgen wanhoop J. Henry Dunand
02-09-2006
Pechdag
Je hebt zo van die dagen dat je beter in je bed wou blijven liggen, wel dat had ik vanochtend, om kwart voor zeven ook. Slaapdronken strompel ik naar beneden en maak me klaar om met enkele roeiers naar Oostende te gaan voor de 20ste jeugdtriatlon van de koninklijke Roei en Nautische Sport Oostende. Rond half 8 wordt ik door Liebert en Nina opgepikt en vertrekken we naar Hazewinkel, waar Gerda ons al staat op te wachten bij de botenwagen. De botenwagen hadden we de dag ervoor al klaargemaakt, dit houdt in dat de boten gedemonteerd werden. Met de hulp van Nina, Seppe, Heleen, Ward, Toon en Gerda. Dit alles onder de goedkeurende blik van Jakke. Ik had al ergens vermeld dat het een pechdag was, wel we kwamen aan in Oostende om enkele minuten voor 10, terwijl de loopwedstrijd om 10 uur begon. Met gezwinde spoed kleden de jongens zich om, worden de rugnummers op de - je raad het al - rug bevestigd. Met de auto worden ze snel naar het vertrek gereden, en dankzij enkele vriendelijke umpires (enfin, scheidrechters) wordt de wedstrijd met enkele minuten verlaat, en komen onze jongens nog op tijd voor de start, ik heb jammer genoeg niets gezien, buiten sterretjes, gezien ik de verkeerde afslag nam naar het kanaal (pechdag he), en een dikke kilometer of meer heb omgelopen, waarbij geen verder commentaar. Onze jongens lopen gelukkig de goede richting uit en behalen redelijke resultaten. Intussen blaas ik uit bij een collega hulpverlener van de RK afdeling Oostende. Na het lopen als iedereen is aan- en bijgekomen begint de slalomwedstrijd. dit houdt in dat de roeiers tussen 2 boeien vertrekken, om en boei varen, rond een volgende boei draaien, nadien langs een andere boei roeit, en vervolgens tussen 2 boeien aankomt. Wannes vertrekt als eerste van onze club, en wacht rustig de start af. Nadien vertrekt Toon, en daarna Seppe en Ward. Zo goed als iedereen legt een foutloos parcours af, buiten Toon die spijtig genoeg langs de verkeerde kant van de boei draait (pechdag had ik gezegd), maar daarna nog een foutloos parcours af. Daarna is het tijd om even te pauzeren en onze lunchpakketten op te eten, en de jongens amuseren zich ondertussen ook wel. Na de middag begint het lijnroeien. De 2 oudsten leggen 500m af, en roeien een technisch mooie wedstrijd, na een verschroeiende start. Langs de kant volg ik per fiets, en moedig onze mannen met hart, ziel en longen aan. Daarna zijn de jongeren aan de beurt die 250m roeien, en ik had in het begin verteld dat we er een pechdag opzitten hadden, wel het noodlot sloeg weer eens toe, tijdens het oproeien kantelt de boot van Ward om, maar hij besluit om door te roeien. Leeuwen zijn het, daar kan een gemiddelde voetballer nog een puntje aan zuigen. Ward en Seppe roeien ook een mooie wedstrijd. Hiermee zit voor ons de triatlon er op, en beginnen we de boten te demonteren, terug op de wagen, en terug naar Willebroek. Daar worden de boten opnieuw eraf gehaald, gemonteerd, etc etc. De nummerplaat van de botenwagen wordt eraf gehaald, en Jakke waagt zich zowaar Brum. Hiermee zit onze dag erop. Onze jongens hebben hun best gedaan, gevochten als leeuwen, en ik vindt dat we er best tevreden mogen over zijn, hoewel dat op de foto niet goed zichtbaar is. Nu is het even uitblazen, en over enkele dagen gaan we terug trainen voor de volgende triatlon, om telkens te verbeteren. Want deelnemen is belangrijker dan winnen, nietwaar? Groetjes Vogatoro
Jawel beste mensen, de wereld vergaat! Het gat in de ozonlaag zal er nog jaren blijven, er heerst hongersnood in Afika, de vredesmacht voor Libanon staat nog niet op punt, er sterven nog vele mensen door geweld, Oost-Vlaanderen stond blank, maar de wetenschap heeft zich nuttig bezig gehouden: sinds gisteren is er namelijk beslist dat Pluto geen planeet is, maar een DWERGplaneet, volgens de Internationale Astronomische Unie. Applaus voor de wetenschap, daar zaten we op te wachten, en nu ik hier op een sombere vrijdagavond toch wat zit te kankeren over een onozel stuk steen in de ruimte, waarom laat ik niet eens de wetenschap bekankeren, ik kan niet ontkennen dat de wetenschap overbodig is. Zeker niet De wetenschap is een van de geschenken van de verlichting, doch ik had gezegd dat ik wat zou kankeren en geen loftrompet zou spelen. Ik zal met een experiment van de psycholoog Watson beginnen, deze psycholoog wou eens nagaan of je bij een mens een fobie kon aanleren. Hiervoor zette hij een kleine stevige peuter (Albert nvdr) bij een witte rat, de kleine jongen had van deze beestjes geen schrik, in tegendeel zelfs, hij stak er zijn handjes naar uit. Op dat moment sloeg een medewerker 2 deksels tegen elkaar, vlak achter de kleine Albert, waardoor hij verschrikkelijk schrok en begon te wenen. In totaal heef men de proef 7 keer gedaan, voor dat de kleine spontaan begon te wenen bij het zien van de witte rat, met andere woorden, Albert had een fobie ontwikkeld, die er niet uit te stampen is. Nadien kreeg de jongen zelfs een fobie voor alles wat maar enigzins op een witte rat leek. Hoedje af voor de wetenschap. Of wat dacht je hiervan: volgens Frans onderzoek slapen pinguins dieper in de namiddag dan in de voormiddag, dit kwamen ze te weten door een aantal pinguins tijdens hun slaap met een stokje te liggen jennen. Leuk nietwaar? Maar dan vraagt elk normaal mens (hoewel die volgens Freud niet bestaat, wat ik beaam) zich af, WAAROM? Een pinguin is mooi, grappig, lief en zacht, en het interesseert ons toch geen bal wanneer dat dat beestje het best slaapt, of wel soms? Enfin, dankzij google heb ik nog enkele leuke experimenten gevonden: de ziel van de mens weegt 21 gram, en als je er geen hebt? Zo heeft men ook al het web van een spin onder invloed van cocaïne bestudeerd, geen idee hoe ze dat beestje aan het lijntje hebben gehouden, of wat dacht je van een onderzoek naar de geaardheid van een mannelijke tor, wiens hoofd is werwisseld met dat van een wijfjestor? Wat gaat er dan toch in het hoofd van zo'n wetenschapper om vraag ik me dan af, indien een van mijn lezers zo'n type wetenschapper is, gelieve het mij te laten weten, dan weet ik en de mensheid het. Of wat van het experiment waarbij men onderzocht hoelang iemands hoofd nog blijf leven, indien dit afgehakt is. Enfin, ik ga stoppen of ik en nog een aantal mensen verliezen hun (wankele) vertrouwen in de wetenschap. Maar het mag gezegd worden we hebben de wetenschap nodig, anders had laat ons zeggen, het internet niet bestaan, of kunststoffen, etc etc. Dus we zullen de wetenschap maar behouden, op voorwaarde dat ze niet teveel onozelheden uithalen. Groetjes, Vogatoro
Jaja, het is weer even geleden dat ik nog een kleine update heb kunnen doen. Maar door mijn voorbereidingen voor mijn 2e zit heb ik niet altijd tijd. Toch heb ik vorig weekend even tijd gevonden om met het Rode Kruis dienst te doen, en niet de eerste de beste: de jaarlijkse dodentocht. Voor de mensen die deze tocht niet kennen, dit is een wandeltocht van 100 kilometerdie nu al voor de 37ste keer plaats heeft in het Bornemse. Hier komen jaarlijks enkele duizenden wandelaars op af, sommigen leggen de tocht al lopend af, de meesten komen al wandelend aan, en ongeveer 40% haakt onderweg af, door stramme spieren, blaren, uitputting en nog meer pijnlijke aandoeningen. Dit jaar ben ik voor de eerste maal geweest, maar als hulpverlener dus. Het is een lange nacht geworden, om elf uur 's avonds zijn we in Willebroek vertrokken met al het materiaal voor de hulppost richting Breendonk. Binnen het uur hadden we een redelijke hulppost uitgebouwd, en vanaf middernacht kwamen de eerste lopers al voorbij gesneld. Kleine weetje: op 3 uur hadden ze al ongeveer 40 kilometer afgelegd. De nacht verloopt vrij rustig, maar het duurt toch tot iets na 6 's ochtends voor we kunnen opkramen. Na 178 slachtoffers kunnen de hulpverleners eindelijk wat rusten.Voor mij bleef het een rustige nacht, ik moest "enkel" de slachtoffers registreren, en de behandelingsruimte binnen laten. Als alles is opgeruimd kunnen we naar het lokaal waar er ons een lekker ontbijt staat te wachten: spek met eieren. Rond half 10 kan ik naar huis, en kruip ik in mijn bed. 3 uur later ben ik echter terug op om te gaan roeien. 's Nachts heb ik wel zeer goed geslapen, en de dag erna hervat ik mijn studies, waar ik tot op heden nog mee bezig ben.
Goed nieuws, gisteren is de DVD met alle foto's en filmpjes van het kamp toegekomen. Nu door cyclische redundantiefouten kunnen we niet alle foto's bekijken. Het zal dus nog even duren vooraleer de foto's online gezet kunnen worden, maar een aantal heb ik toch kunnen kopiëren, en die wil ik jullie zeker niet onthouden. Op de eerste foto zien jullie het wapenschild van mijn ridderorde vanop kamp: De Jannen zonder vrees
Jaja, Terwijl de meeste mensen genieten van de vakantie, kan ik net als een groot aantal lotgenoten alle voorbereidingen treffen voor de 2e zit. Leuk is anders. Er zijn aangenamere zaken dan bijvoorbeeld het migratiehoofdstuk en integratie en segregatie bespreken. Om nog maar te zwijgen van de parafilia's bij psychologie.
Enfin, het is niet de bedoeling dat ik jullie hier ga opzadelen met mijn boeiende cursussen, en met vreemde termen om de oren te slaan. Neen, laat ik het even hebben over een deel van mijn verlof, voor de blok: het kamp.
Jawel, ik ben deze zomer voor de eerste keer op kamp gegaan, met het Rode Kruis. Een weekje in de Hoge Rielen (Kasterlee) spelen, ravotten. Het was een heel toffe week, maar ook een zware week, met de nodige(?) ups en downs. Achteraf beschouwd heb ik zeker geen spijt van dat ik ben meegegaan, en ik ben zeker van plan om volgend jaar terug te gaan.De komende weken ga ik proberen om een aantal foto'tjes online te zetten en ook misschien een verslagje, maar dat zullen we nog zien.
Voor wie zin heeft om volgend jaar ook mee te gaan als monitor: je kan altijd surfen naar de website van het Rode Kruis.
Welkom op mijn Blog, Na lang twijfelen heb ik besloten om toch maar eens (deftig) te beginnen met een eigen blog. Je vind hier een aantal foto's, gedichten en zo meer van mij.
Er is nog vrij veel werk aan, maar Rome werd ook niet op 1 dag gebouwd nietwaar. Ik wens jullie allen veel surfgenot.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Vogatoro's plek
