Enkele jaren geleden werd er in ons Vlaemsche Land een verkiezing gehouden, voor het mooiste Nederlandstalig lied. Geheel terecht won "De roos" van wijlen Ann Christy deze wedstrijd. Het was een van haar laatste liedjes, dat ze zong. Het grote publiek zal haar kennen als de zangeres van "Gelukkig zijn", "Dag vreemde man", en van "De roos" Ann stierf veel te vroeg, ze was nog geen 40. Op 7 augustus 1984 stierf ze aan baarmoederkanker. Maar zelfs het dikste pak sneeuw en de bitterste winter hebben niet verhinderd dat muziekminnend Vlaanderen haar ooit zou vergeten.
Omdat ik niet ga wachten tot gans de problemen zijn opgelost met de computer, of waar de fout zich ook bevindt, zet ik hieronder gewoon de links naar de foto's. gewoon op klikken, en de foto wordt geopend. Veel kijkplezier, Vogatoro
Op zondag om een uur of 6 je bed uitkomen, om in Amsterdam te gaan roeien, aan het begin van de winter. Je hoeft niet gek te zijn, maar het helpt in elk geval een flink stuk.
Zo kwam het dat we omstreeks 7 uur ongeveer met 10 man op Hazewinkel stonden, en met de wagen koers zetten richting Nederland, het land van Maas en Waal. Omdat er aan het berschrijven van een autorit van twee en een half uur niet zoveel is, slaan we dit stukje over, en gaan we wat verder in de tijd, en we belanden in het ondertussen ontwakende Amsterdam. We komen ver als eerste aan bij het clubhuis. We zijn zo vroeg dat de koffie nog niet eens is doorgelopen. In de kantine warmen we even op, eten een hapje (sommigen hebben nog niets achter de kiezen), en kleden ons om. Na een tijdje komen onze collega roeiers toe, en maakt iedereen zich klaar om te vertrekken voor een tochtje per roeiboot door Amsterdam. Ik wordt ingedeeld in een Werry. Dit is een sloep met 2 roeiers, en een bankje voor 2 personen. Vrij handig, zo kan iemand sturen, en de andere kan rustig de kaart lezen. Het begin verloopt niet altijd even vlot, gezien het de eerste keer is dat ik in de stad moet sturen, en vooral AL DIE BRUGGEN. Er zitten der hele mooie tussen, maar jammer genoeg ook vaak smalle bruggen, waardoor soms in allerijl de riemen moeten ingetrokken worden, wat de boot soms nogal doet schommelen. Ik moet toegeven dat ik me even niet goed voelde. Halverwege de tocht stoppen we voor een lekker stuk peperkoek en heerlijke Glühwein. Ik ben geen wijndrinker, maar deze smaakte naar nog. Gelukkig heb ik toen niet meer moeten sturen .
Na de Glühwein zetten we onze tocht door de prachtige binnenstad verder, en worden door hele hordes toeristen gefotografeerd (zit mijn jasje goed?). Af en toe moeten we even blijven stil liggen als we een stuk of 3 toerboten moeten kruisen. ÉÉN keer moet ik de handjes vouwen en vurig bidden dat we niet zouden zinken, als een particulier met zijn speedbootje komt voorbij scheuren. Door de golven worden we in ons bootje wat heen en weer geslingerd. Na dit incident roeien we verder, en komen zo na een tijdje aan bij de roeiclub, waar de warme Snert ons staat op te wachten. Na alle boten te hebben afgetuigd, van het water gehaald, afgedroogd en binnengelegd, kunnen we de voeten onder tafel steken. We blijven nog even plakken, en zetten dan terug koers richting ons eigenste Belgenlandje.
Een iets moet ik onze Noorderburen nageven. Van organiseren hebben ze kaas gegeten. Zowel in de roeiclub als in de stad. De stad zal voor sommigen nogal eentonig aandoen, vooral als je onze Belgische steden hebt gezien, waar de ene kleur en stijl de andere afwisselt. Het was een prachtige dag, schitterend weer, een mooie roeitocht en lekker eten. Meer moet dat niet zijn.
Groetjes, Vogatoro
De grote versie van de foto's zal ik eens op het Blog plaatsen, als ik meer tijd heb, en de Bloggen.be, of Photobucket niet tegenwerkt.
Is het niet schandalig? De laatste vijg van het paard van Sinterklaas is nog niet opgeveegd, nu ja, de meeste paardevijgen blijven liggen tot er zoveel leven inzit dat ze zelf weg kunnen lopen. Maar dit doet niet terzake nu. Of overal in de straten is men al bezig met het uitstallen van de kerstversiering.
Gaande van kerstbomen, tot 87 meter snoer met lichtjes, opblaassneeuwmannen(!), En zo verder. Bij ons in het gezellige Willebroek stond de grote kerstboom er reeds van voor de Sint officieel in Willebroek aankwam.
Wordt dit hele gedoe niet een beetje opgeblazen? Een beetje heel veel zou ik zelfs zeggen. Het oorspronkelijke kerstfeest, daar hebben wij ook nooit echt aan meegedaan in de familie, voor zover ik me kan herinneren, het was eerder een familiegebeuren. Maar zeker niet deze commercieel orgie van melige evergreens (inderdaad ja, geen enkele witte kerst meegemaakt), uitpuilende etalageruiten en langs binnen en buiten van de kelder tot de nok versierde huizen. We mogen het van mij gerust wat gezellig maken in deze donkere maanden, maar we gaan toch niet overdrijven? Meermaals doet mijn maag tijdens het afleggen van korte stukken door winkelstraten een dubbele reflux en een aanval van acute buikloop, die menig purgeermiddel het nakijken geeft.
Kunnen we misschien terug van Kerstmis een gezellig familiefeest maken, zonder dat we er een competitie van maken wie er het grootste en het meeste koopt en krijgt? En vooral, zouden we niet met de opsmuk en de versieringen beginnen als kerstmis meer nadert? Middenstanders en meelopers geef ons het verlangen terug! Laat ons terug uitkijken naar de kerstperiode, en gun de kinderen eerst nog de Sinterklaas periode!
Vogatoro's plek
.
