ALLEEN TESAMEN LEVEN EN WERKEN de belevenissen van BLA6 + BTU6
19-09-2016
DAG 10 MAANDAG 19 SEPTEMBER 2016
Gisterenavond kregen we nog een smsje van Peter dat we
maandagmorgen om 7.30 uur moesten klaarstaan. Dat was voor velen onder ons ook
de enige opdracht die ze konden uitvoeren, klaarstaan. Vele bedrukte gezichten
al dan niet met ochtendhumeur. Ik heb nooit geweten wat dat werkelijk
betekende, maar al snel heb ik dit hier leren ervaren dat dan woorden best niet
als communicatiemiddel worden gebruikt.
Waarschijnlijk nog moe van de lange rit van gisteren zorgde
een wandeling naar Sint Apolonia toch voor een ontnuchterende blik op het
wereldberoemde regenveld.
Voor velen roept het regenveld een soort van offerfeest op
maar voor de vendagisten van enkele jaren geleden is dat een heroïsche
herinnering aan hun prestatie van de laatste plukdag. Een dag waarbij de
aanhangwagen sneller gevuld werd met regen dan met druiven.
Toch blijft het veld dit niveau aanhouden want ook dit jaar
deden onze gasten de pluk van dit veld met uitmuntende statistieken; twee ton
in minder dan twee uur.
De middag was maar juist voorbij of we konden reeds
huiswaarts keren voor een nieuwe hap uit de pan.
De vermoeidheid moest later in de namiddag even verzorgd
worden zodat het avondeten meteen ook naar latere uren werd verschoven. De menu
werd weeral creatief ingevuld met een vers soepje van courgetten en tomaat
bedekt met een laagje van krokant gebakken croutons. De prinsessenboontjes
vonden samen met de preimosterdsaus hun weg naar de verwende borden. Het
nagerecht was wederom een fris slaatje geserveerd uit een waterige meloen.
Na achten zocht iedereen nog snel eventjes de privacy op om
met het thuisfront in contact te blijven en te vertellen over hun belevenissen
en verzuchtingen.
Zoals vele mensen in ons landje rijden ook wij s zondags uit
naar het zeetje. De enige dag dat er niet wordt geplukt. Dit wil echter niet
zeggen dat we lang in onze bedstee blijven liggen. Om zeven uur werd er gewekt
om na een frisse douche en een flink ontbijt richting de Camargue te trekken.
Na een valse start en nog vlug de vitos volgooien werd er richting Aigues-Mortes
gereden. Een autorit van ongeveer 120 km via een bochtig parcours waarbij
verschillende landschappen langs de donkere autoruiten voorbijgleden. Tot plots
een moerasachtig gebied de horizon vormde.
Vlak voor het binnenrijden van de stad stonden we plots in
een file zoals we die ook in België kennen; geen reden tot stilstand en opeens
schuift het verkeer zonder reden weer vlot voorbij.
Ondertussen had de schrik om ons tijdsschema niet te halen ons
ingehaald maar daarna hadden we nog net de tijd om de trein voor onze
rondleiding te reserveren. De Salins du Midi liggen net voorbij de stad en zijn
18 km lang en 13,5 km breed, een
oppervlakte ongeveer zo groot als de stad Parijs. Er loopt hierdoor een
wegennet van 340 km. Misschien krijgt u hiermee een idee over de grootte van
deze zoutvlakte waarvan wij het genot hebben gehad om ze van dichtbij te mogen
bewonderen.
Roos is hier niet enkel een meisjesnaam maar ook de kleur
van de zoutmeren, de kreeftjes, algen en de flamingos. Mevr. Vanhoof kan alleen
dromen van deze vie en rose.
Na het bezoek aan het zoutmuseum kregen we als afsluiter een
proevertje van rode rijst aangevuld met een gebakken stukje kip in een jasje
van zout dat door ons allen als een culinair genot werd ervaren.
Deze degustatie zorgde ervoor dat we snel richting de
omwalde stad Aigues-Mortes, een middeleeuwse stad van de dode wateren, trokken
om er onze magen met een lekkere pizza te vullen. De tijd was beperkt maar toch
genoten we van de Toren van Constance , die omwille van openmonumentendag,
vrij toegankelijk was. Dit is een verdedigingstoren met muren van ongeveer 6
meter dikte met twee boven elkaar liggende zalen met een doormeter van 22m.
Na het bezoek aan Saintes-Maries-de-la-Mer, doorkruisten we nog
de vlakte van de Carmargue met zijn bekende witte paarden, zwarte stieren en de
vele rijstvelden.
De duisternis verwelkomde ons bij aankomst aan ons huisje.
De wijngeesten hebben vannacht de rust in ons huisje
verstoord. Nadat we ze verdreven hadden bleven de gedachten ernaar wel enkele
uren nageuren tot zelfs op het plukveld werden we achtervolgd.
s Morgens vroeg hebben we Mevr. Vanhoof en Mr. Van Wyk jammer
genoeg moeten uitwuiven want ze keerden terug naar huis met een goede lading.
Onze grijze muizen hebben immers geen centimeter vrije ruimte om dat tijdens de
terugreis als extra bagage mee te brengen.
Voor vele mensen is een zaterdag de eerste dag van het
weekend maar voor ons is deze dag volledige plukdag. Om tien uur hadden we al
twee ton geplukt en deze stunt hebben we deze dag nog tweemaal herhaald. De
prestaties werden geprezen.
Tijdens de middagpauze werden de gebruikelijke taken
uitgevoerd. O.a. ook het al dan niet
ledigen van de brievenbus. Verrassend was dat Olivier de leerkrachten een brief
aanreikte met de vermelding t.a.v. de leerkrachten. Dankjewel Bla7/Btp7 voor de
hartverwarmde kaart die we van jullie mochten ontvangen. Het was zo hartwarmend
dat we er koude rillingen van kregen ;-)
Zeker de moeite is telkens de 10 kg aardappelen die moeten
ontdaan worden van hun jasje. De begeleiders weten daarna wel raad wat er mee
te doen. Vandaag was dat bijvoorbeeld broccolipuree met een chipolata of steak,
een lekker champignonsausje en gestoofde worteltjes.
De avond verliep verder heel rustig. De geleverde prestaties
waren hier wellicht de oorzaak van.
Na onze collegas om vier uur s morgens een voorspoedige
reis gewenst te hebben, was de slaap moeilijk te vatten. De druppels van de
treurige wolken zorgden voor een regelmaat van geluiden waardoor de vraag of we
wel zouden plukken deze morgen, constant in ons hoofd bleef rondspoken.
Een sms heen - en - weer zorgde voor de nodige opheldering,
helaas niet voor het weer. De voormiddagactiviteit werd omgeruild met de
namiddag.
Het ontbijt kon daardoor wat uitlopen, zo ook het moment van
ontwaken. Opruimtaken werden vergezeld andere nuttige bezigheden die de
hongerige magen ook dienstig kunnen zijn. Vooraleer de zon de druppels van de
bladeren had doen verdampen namen we de moeite om de berg achter ons huisje te
beklimmen. Sint Apollonia zal ons zeker goed gezind zijn na deze boetedoening.(
like van Mr. Bart H.)
Na de lunch volgden
weer vele emmertjes gevuld met druiven als voorbereiding voor de
volgende dagen.
Ons diner moest vandaag extra feestelijk zijn, omdat twee
lieve collegas ons gezelschap komen houden. Dat betekent ook dat we morgen
afscheid moeten nemen van twee andere lieve collegas die terugkeren naar hun
warme gezinnetje.
Net op tijd voor het voorgerecht kwamen Mr. Sips en Mr.
Hollevoet onze groep vervoegen.
Zij gaan zorgen voor de begeleiding van de tweede week van
deze vendage. Hopelijk zorgen zij voor dezelfde aangename sfeer als in de
eerste ;-)
De pommes de terres röties werden vandaag geserveerd met een
filet van gevogelte en een moes van appels aangekruid met een pittige currysaus
zodoende nemen we ook deel aan komen
eten. Voor- en nagerecht waren te lekker om juist te beschrijven maar de
smaakpapillen genoten van deze creatie van de oppergriezels.
Na deze positieve aanvulling van de groep volgde een
aangename avond vol met muzikaal entertainment waarbij vele anekdotes
uitgewisseld werden.
Om vijf uur s morgens werden we opeens door een sms-geluid
gewekt. Onrustig werd er gezocht naar de oorzaak van dit onheil. Na even
grabbelen naar de nodige leesmiddelen kwamen we gewoon tot de conclusie dat
onze Peter minder goed kon slapen dan wij. Het bericht vermeldde dat we door de
tranen van de wolken pas later op de dag zouden beginnen te plukken. Goed
nieuws voor ieder van ons behalve voor de ontvanger en zijn bijslaper van dit
bericht.
Slechts één woord dat men langer mocht slapen, werd net niet
op gejuich onthaald. Uitslapen kwam voor enkelen zeker als geroepen waardoor
het heel lang stil bleef.
De taken werden herschikt, de voormiddag werd gebruikt voor
het aanschaffen van de nodige herinneringen in de cave Cevenole. Hopelijk
blijven deze zaken gesloten tot men weer huiswaarts keert om de familie te
verblijden.
Na een speedlunch werd er nog snel eventjes grondig
opgeruimd waarna de leefruimten en de keuken er weeral piekfijn bijlagen. Dit
kunnen we echter niet altijd zeggen van de slaapgelegenheden, we hebben die in
alle kleuren en vooral in geuren.
Wanneer de vroege namiddag is aangebroken roept onze plicht.
De druiven glinsteren nog meer dan tevoren door het nodige vocht waaraan ze
zich vannacht tegoed hebben gedaan. Samen hebben ze gezorgd voor een flinke
oogst waarvan ze ondertussen reeds enkele malen de geneugten hebben van kunnen
smaken.
Als tegenprestatie zorgden de oppergriezels voor een
culinaire verwennerij van de eerste hap tot aan de laatste likoké. Een fris
entreeke van meloen op een bedje van parmaham gevolgd door kabeljauw met een
preiwortelroomsausje van de beste kwaliteit aangevuld met een smeuïge aardappelpuree
van bekende makelij. Een luchtig chocoladedessert was een mooie en gesmaakte
afsluiter van deze avond.
Later op de avond werd een ongelijke strijd door de
oppergriezels toch in hun voordeel beslecht.
Regenweer was voorspeld voor deze morgen. Gisterenavond was
daardoor reeds de plukplanning gewijzigd met een plotse invulling van een
kleine mechanische pluk. Hierdoor kregen we de mogelijkheid om zon machine eens
van dichtbij te bekijken. Omdat de namiddagplanning ook hierdoor sterk
gewijzigd werd, moest er in de voormiddag nog proviand gehamsterd worden. We zouden immers na
sluitingstijd pas naar ons huisje terugkeren.
De traditie van spek en eieren werd niet onderbroken, enkel
de regendruppels verstoorden ons middagmaal op het terras.
Door het regenweer zochten we andere drogere oorden op.
Alleen slaat dit op het uitwendige van de mens en niet op het inwendige. We gingen
immers een professionele degustatie tegemoet voorafgegaan door een toelichting
over de vinificatie van de druiven. We
bezochten hiervoor de Vignerons Ardêchois te Ruoms waarbij de dienstdoende sommelier
ook nog bijkomende levenslessen meegaf. Voorzien van deze kennis kunnen we in
de toekomst zeker hiermee uitpakken op een wijnavond.
Nog even langs de meest beroemde plaats van de Ardêche,
namelijk Pont dArc, waarbij we nog stilletjes wegdroomden bij deze romantische
plek.
De dag werd afgesloten met een avondmaal dat was
gereserveerd in Domaine de Ribiere. Na lang, heel lang wachten en een
rondleiding door het domein kregen we gelukkig
een heerlijk voorgerecht op ons bord. De frietjes met kalfsstoverij viel ook in
de smaak en het dessertenpallet was een perfecte afsluiter.
De terugreis door het desolate landschap was er eentje
waarbij de wolken weenden van verdriet. Vanaf morgen hopen we allen op
beterschap. Onze dank gaat ook nog uit naar de vendagisten van vorig jaar die
een leuke reactie i.v.m. de mamsiesoep postten.
De nacht werd nog voorafgegaan door een proeverij van een
plaatselijke druivendrank waarna de ochtend weer vroeg signalen gaf om op te
staan.
De verrassende warmte van het zwembad trok tijdens het
ontbijt plotseling de aandacht van een oppergriezel die de verfrissing niet kon
weerstaan. Voorlopig heeft dit voorbeeld weinig of geen navolging gekregen
waardoor de ochtend vrij slaperig werd doorgebracht.
Stipt om halfacht stonden we weer paraat op het veld dat we
gisteren half afgewerkt hadden achtergelaten. Zelfs enkele West-Vlamingen
kwamen genieten van onze arbeid en wilden graag meer weten over onze
werkzaamheden.
De pluk vorderde vandaag minder snel dan verwacht maar
uiteindelijk waren we toch net na de noen klaar met ons werk. Onze beruchte spek
met eieren stond al te wachten op de hongerige magen wanneer ze na een flinke
verfrissing hun voeten onder de tafel schoven.
Na een heel korte middagpauze werden we in de cave van
Payzac voor een toelichting door Peter opgewacht. Een refractometer, een cuve,
gisten, gamay, chatus, enz. hebben vanaf heden voor onze gasten geen geheimen
meer. Een eerste les in het proeven van deze plaatselijke lekkernij kon hier
niet achterblijven.
Van de terugreis maakten de oppergriezels een sightseeing
doorheen het prachtige hinterland van de Chassezac waarbij we eventjes
pauzeerden bij een prachtig rotsachtig landschap dat voor sommigen een
uitnodiging was om enkele stuwdammen te bouwen.
De verpozing, die ons allen geweldig beviel, zorgde voor een
vertraging van ons avondmaal.
Later zouden we ontdekken dat een lege gasbus het zelfde
effect had. Nadat dit probleem opgelost was, verscheen er in onze borden een mamsiesoepje
alias paprikatomatensoep met balletjes verzorgd door de koks van dienst;
Yannick en Matthijs. De wortelpuree met kotelet en champignonsaus werden
achternagezeten door een heerlijke sorbet van frambozen op een bedje van chocolade-ijs.
Hierna had de klok
nog slechts twee uur te gaan vooraleer de dag keerde. Enkele griezels kwamen opnieuw
te voorschijn waardoor de angsthazen weer talrijke zweetdruppels vertoonden.
Gisterenavond passeerden nog vele verhalen over geesten en
spoken de revue. Sommigen onder onze gasten gingen daarmee zelfs te bed al dan niet
gestoord door de oppergriezels.
Hierdoor werd de
weerstand tegen Klaas Vaak eventjes op de proef gesteld tot groot jolijt van
de oppergriezels. Ook zij moeten immers niet altijd het lijdend voorwerp zijn ;-).
Na een zwoele nacht was iedereen tijdig op post voor een
sober ontbijt. Daar het nog donker was, bleven we gelukkig nog van de
slaaphoofden gespaard. De prachtige zonsopgang was een aangename verrassing
waarbij sommigen al een beetje romantieker werden of beter gezegd romantisch.
De eerste werkdag werd begonnen met de degelijke uitleg over
de veilige plukwijze van druiven en daarna werden de limieten gesteld. Vier ton
druiven en daarna mag de riem eraf.
Dit werd na het verlies van enkele liters zweet met veel voldoening
behaald. Achteraf bekeken werd het werk toch sterk onderschat en was men vooral
fier dat men het doel toch behaalde zonder scheuren aan lijf en leden.
De lunch bestond uit onze alom geroemde spek en eieren maar
waarbij de bakwijze nog voor enige verbetering vatbaar is. Maar de tijd zal ook
hier raad brengen. Meer dan vijftig eieren verwisselden van eigenaar zodat een
siësta welkom was.
Daarna werden de taken verdeeld in een kookploeg onder
leiding van Innas en Bart, een ploeg bouwvakkers voor het herstellen van piketten
en een onderhoudsploeg voor de instandhouding van de bewegende delen van de
automatische plukmachine.
Ondertussen werd ook de draadloze verbinding met het
thuisfront hersteld maar dat had weer de nodige voeten in de stenige ondergrond.
Hierna was het tijd om te genieten van de culinaire kunsten
van onze koks. De kippensoep werd bijzonder gesmaakt maar werd overvleugeld
door de lekkere bloemkool met kaassaus vergezeld van puree en pretschijven.
Verder wordt de avond nog afgekoeld met een frisse duik en
een lekkere verse fruitsalade eventueel met een toetje slagroom afgewerkt. Tot
morgen van ons allemaal!
De bedden hadden blijkbaar hun functie goed uitgeoefend.
Zoals afgesproken zaten Matthijs en Yannick reeds om acht uur aan de
ontbijttafel. Waar de andere gasten op dat moment waren, mag je driemaal raden.
Het petit déjeuner bestond uit ovenverse croissants, broodjes, cake, verse
fruitsalade, yoghurt en nog vele andere lekkernijen. Meer dan we verwacht
hadden voor een budget hotel.
Zondagswinkelen is in Frankrijk minder ingeburgerd dan bij
ons zodat het niet vanzelfsprekend was om de nodige voedingsmiddelen in te
slaan om de innerlijke mens deze avond en morgenvroeg tevreden te houden. Gelukkig was er in de onmiddellijke omgeving van
ons hotel nog een supermarkt die dit probleem kon verhelpen.
Om tien uur waren de Vito-koffers terug gevuld met zowel
de valiezen als de voedingswaren zodat de reis verder gezet kon worden. Tijdens
de bijzonder vlotte rit steeg de temperatuur zowel binnen als buiten de Vitos.
Uitwendig noteerden we meer dan 33°C en
inwendig groeide de nieuwsgierigheid naar de nieuw leefomgeving tot bijna
oververhitte geesten.
Vanuit de blauwgroene Rhône stegen we via kleine kronkelende
asfaltwegen naar de dorre hellingen van de Ardêche die enkel nog door de groene
wijnranken gekleurd werden. Het uitzicht was af en toe adembenemend, zo ook het
panorama van op ons terras.
Na ons eigenbereid Italiaans avondmaal werd volop genoten
van de waterrijke afkoeling of van een
verkennende wandeling in de rustige omgeving. Alleen enkele honden en een
cactus hebben ons welkom geheten. Een prachtige zonsondergang vergezelde ons
bij het verlaten van deze toch wel vermoeiende dag en doet ons dromen over wat ons in de
volgende dagen nog te wachten staat.
We zijn allemaal gezond en wel aangekomen op onze slaap/werkplaats. Door toedoen van de topverbindingen qua internet posten we pas morgen een nieuwe blog.
Tegen de normale gang van zaken in, was er vandaag een
nerveuze drukte rond campus Mon Rigouts. Beter gekend als de serre. De
Vrijheid was echter om tien uur niet meer filevrij waardoor er toch enkele van
onze gasten met een paar minuten vertraging arriveerden.
Na enig puzzel- en duwwerk konden uiteindelijk toch alle
deuren van de Vitobusjes gesloten worden. De wuivende handen werden nog wat
getrakteerd op getoeter en via de Hemelrijksestraat verdwenen we stilaan uit
het gezichtsbeeld van onze dierbaren.
Al snel verdwenen vele kilometers onder onze wielen die
gelukkig voldoende afgeveerd zijn om de Belgische snelwegen te trotseren. Enige
rust kregen ze in Groenendaal waarna ze weer tot actie konden komen tot voorbij
de landsgrens. s Middags was het drummen om een plaatsje op een parking te
bemachtigen. Alles liep verder van een leien dakje zodat we tijdig aan ons
hotel in Saint-Apollinaire, nabij de grootstad Dijon, arriveerden.
Na eerst het slaapnest te hebben geïnspecteerd, werd het
nabijgelegen grillrestaurant bevolkt door onze meute. Wij waren natuurlijk de
eerste klanten daar ze in Frankrijk eerder de gewoonte hebben om later aan
tafel te gaan. Na het heerlijke chocoladedessert trokken we nog snel het oude
stadscentrum van Dijon in.
In de stad waren het nu onze voeten die de nodige arbeid
moesten verrichtten. Het volgen van de stadswandeling had meer weg van het ontwijken van dierlijke uitspattingen dan het
toeristisch bekijken van de indrukwekkende architectuur. Na enige moeite vonden
we onze Vitos braaf terug op de plaats waar we ze tezamen alleen hebben
achter gelaten.
Na de vele verkeerslichten bereikten we uiteindelijk terug
onze basis van vandaag. Momenteel zijn alle geluiden in de kamers reeds
teruggeschroefd tot snurkniveau. Slaapwel.
Op dinsdag 6 september 2016 te 19.30 uur richt het Vrij
Instituut voor Technisch Onderwijs
een
informatievergadering in, in het lokaal T0.10 van de school aan de Gravin
Elisabethlaan 30.
Het belangrijkste deel van de avond is natuurlijk de toelichting over de
inleefreis Frankrijk 2016 die doorgaat van zaterdag 10/9/2016 tot en met vrijdag
23/9/2016.
