ALLEEN TESAMEN LEVEN EN WERKEN de belevenissen van BLA6 + BTU6
12-09-2016
DAG 3 MAANDAG 12 SEPTEMBER 2016
Gisterenavond passeerden nog vele verhalen over geesten en
spoken de revue. Sommigen onder onze gasten gingen daarmee zelfs te bed al dan niet
gestoord door de oppergriezels.
Hierdoor werd de
weerstand tegen Klaas Vaak eventjes op de proef gesteld tot groot jolijt van
de oppergriezels. Ook zij moeten immers niet altijd het lijdend voorwerp zijn ;-).
Na een zwoele nacht was iedereen tijdig op post voor een
sober ontbijt. Daar het nog donker was, bleven we gelukkig nog van de
slaaphoofden gespaard. De prachtige zonsopgang was een aangename verrassing
waarbij sommigen al een beetje romantieker werden of beter gezegd romantisch.
De eerste werkdag werd begonnen met de degelijke uitleg over
de veilige plukwijze van druiven en daarna werden de limieten gesteld. Vier ton
druiven en daarna mag de riem eraf.
Dit werd na het verlies van enkele liters zweet met veel voldoening
behaald. Achteraf bekeken werd het werk toch sterk onderschat en was men vooral
fier dat men het doel toch behaalde zonder scheuren aan lijf en leden.
De lunch bestond uit onze alom geroemde spek en eieren maar
waarbij de bakwijze nog voor enige verbetering vatbaar is. Maar de tijd zal ook
hier raad brengen. Meer dan vijftig eieren verwisselden van eigenaar zodat een
siësta welkom was.
Daarna werden de taken verdeeld in een kookploeg onder
leiding van Innas en Bart, een ploeg bouwvakkers voor het herstellen van piketten
en een onderhoudsploeg voor de instandhouding van de bewegende delen van de
automatische plukmachine.
Ondertussen werd ook de draadloze verbinding met het
thuisfront hersteld maar dat had weer de nodige voeten in de stenige ondergrond.
Hierna was het tijd om te genieten van de culinaire kunsten
van onze koks. De kippensoep werd bijzonder gesmaakt maar werd overvleugeld
door de lekkere bloemkool met kaassaus vergezeld van puree en pretschijven.
Verder wordt de avond nog afgekoeld met een frisse duik en
een lekkere verse fruitsalade eventueel met een toetje slagroom afgewerkt. Tot
morgen van ons allemaal!
De bedden hadden blijkbaar hun functie goed uitgeoefend.
Zoals afgesproken zaten Matthijs en Yannick reeds om acht uur aan de
ontbijttafel. Waar de andere gasten op dat moment waren, mag je driemaal raden.
Het petit déjeuner bestond uit ovenverse croissants, broodjes, cake, verse
fruitsalade, yoghurt en nog vele andere lekkernijen. Meer dan we verwacht
hadden voor een budget hotel.
Zondagswinkelen is in Frankrijk minder ingeburgerd dan bij
ons zodat het niet vanzelfsprekend was om de nodige voedingsmiddelen in te
slaan om de innerlijke mens deze avond en morgenvroeg tevreden te houden. Gelukkig was er in de onmiddellijke omgeving van
ons hotel nog een supermarkt die dit probleem kon verhelpen.
Om tien uur waren de Vito-koffers terug gevuld met zowel
de valiezen als de voedingswaren zodat de reis verder gezet kon worden. Tijdens
de bijzonder vlotte rit steeg de temperatuur zowel binnen als buiten de Vitos.
Uitwendig noteerden we meer dan 33°C en
inwendig groeide de nieuwsgierigheid naar de nieuw leefomgeving tot bijna
oververhitte geesten.
Vanuit de blauwgroene Rhône stegen we via kleine kronkelende
asfaltwegen naar de dorre hellingen van de Ardêche die enkel nog door de groene
wijnranken gekleurd werden. Het uitzicht was af en toe adembenemend, zo ook het
panorama van op ons terras.
Na ons eigenbereid Italiaans avondmaal werd volop genoten
van de waterrijke afkoeling of van een
verkennende wandeling in de rustige omgeving. Alleen enkele honden en een
cactus hebben ons welkom geheten. Een prachtige zonsondergang vergezelde ons
bij het verlaten van deze toch wel vermoeiende dag en doet ons dromen over wat ons in de
volgende dagen nog te wachten staat.
We zijn allemaal gezond en wel aangekomen op onze slaap/werkplaats. Door toedoen van de topverbindingen qua internet posten we pas morgen een nieuwe blog.
Tegen de normale gang van zaken in, was er vandaag een
nerveuze drukte rond campus Mon Rigouts. Beter gekend als de serre. De
Vrijheid was echter om tien uur niet meer filevrij waardoor er toch enkele van
onze gasten met een paar minuten vertraging arriveerden.
Na enig puzzel- en duwwerk konden uiteindelijk toch alle
deuren van de Vitobusjes gesloten worden. De wuivende handen werden nog wat
getrakteerd op getoeter en via de Hemelrijksestraat verdwenen we stilaan uit
het gezichtsbeeld van onze dierbaren.
Al snel verdwenen vele kilometers onder onze wielen die
gelukkig voldoende afgeveerd zijn om de Belgische snelwegen te trotseren. Enige
rust kregen ze in Groenendaal waarna ze weer tot actie konden komen tot voorbij
de landsgrens. s Middags was het drummen om een plaatsje op een parking te
bemachtigen. Alles liep verder van een leien dakje zodat we tijdig aan ons
hotel in Saint-Apollinaire, nabij de grootstad Dijon, arriveerden.
Na eerst het slaapnest te hebben geïnspecteerd, werd het
nabijgelegen grillrestaurant bevolkt door onze meute. Wij waren natuurlijk de
eerste klanten daar ze in Frankrijk eerder de gewoonte hebben om later aan
tafel te gaan. Na het heerlijke chocoladedessert trokken we nog snel het oude
stadscentrum van Dijon in.
In de stad waren het nu onze voeten die de nodige arbeid
moesten verrichtten. Het volgen van de stadswandeling had meer weg van het ontwijken van dierlijke uitspattingen dan het
toeristisch bekijken van de indrukwekkende architectuur. Na enige moeite vonden
we onze Vitos braaf terug op de plaats waar we ze tezamen alleen hebben
achter gelaten.
Na de vele verkeerslichten bereikten we uiteindelijk terug
onze basis van vandaag. Momenteel zijn alle geluiden in de kamers reeds
teruggeschroefd tot snurkniveau. Slaapwel.
Op dinsdag 6 september 2016 te 19.30 uur richt het Vrij
Instituut voor Technisch Onderwijs
een
informatievergadering in, in het lokaal T0.10 van de school aan de Gravin
Elisabethlaan 30.
Het belangrijkste deel van de avond is natuurlijk de toelichting over de
inleefreis Frankrijk 2016 die doorgaat van zaterdag 10/9/2016 tot en met vrijdag
23/9/2016.
