Hannah had ons uitgenodigd om samen met haar en haar Russisch lief Serjozja naar Arsjan te gaan. Arsjan is een bergdorpje met prachtige natuur. We stonden zaterdagochtend rustig te wachten op Serjozja die ons zou komen ophalen. Naar goede Russische gewoonte kwam hij bijna een uur te laat. Maar het was een heel vriendelijke kerel dus het was al meteen vergeten.

Ook kwam er een andere auto aangetuft met nog een hele bende russen in, deze waren vrienden van Serjozja en gingen ook mee. De autodeur ging open, en onmiddellijk viel een dronken Rus bijna met zijn gezicht in de modder. Hij was nog zat van de avond ervoor en had opnieuw een biertje vast om zijn kater te stillen. Martijn en ik keken elkaar veelbetekenend aan en we snapten meteen dat geen van beiden bij hem in de auto wilde.

Maar dat hoefde ook niet, we mochten bij Hannah en Serjozja in de auto, OEF! Achteraan in de auto waren maar 2 gordels, dus gaf ik teken aan de andere Rus (Slava) die er ook nog bij moest, dat hij maar in het midden moest gaan zitten. Ik wou voor geen geld van de wereld mijn gordel afstaan. En maar goed ook merkte ik later. Nadat we een recordvoorraad alcohol hadden ingeslaan, vertrokken we richting Arsjan.

In deze rit heb ik doodsangsten uitgestaan! Serjozja reed 110 waar hij maar 70 mocht, op zo van die smalle bergweggetjes met een afgrond erlangs, op een weg die helemaal bevroren was! Hij vlamde over drempels, waardoor wij onze hoofden stootten aan het dak. Hij scheurde langs auto’s heen om ze in te halen in blinde bochten. En onderweg had hij ook nog bijna een koe omvergereden. Martijn en ik klampten ons wanhopig vast aan onze gordels en hoopten dat we snel zouden aankomen. De rus die tussen ons in zat had een biertje in zijn handen en had dus geen zorg op de wereld!

Uiteindelijk aangekomen moesten we nog een verblijfplaats regelen. Overal langs de weg stonden mensen met bordjes “woning” erop. Serjozja reed naar elk van hen toe en onderhandelde vakkundig en met heel weinig woorden over de prijs, het aantal slaapkamers, enzovoort. We hebben ongeveer 3 mensen gevolgd naar hun “woning”, die Serjozja allemaal afwees.  Door enorm smalle straatjes, met kuilen van wel een meter diep, moesten we dan telkens terugkeren naar de hoofdstraat. Een keer hebben we zelfs helemaal achteruit moeten terugrijden omdat we niet konden draaien. Het was echt rally-rijden daar. Ik voelde me alsof ik op een kameel zat.

Nu hadden we al meer als een uur door deze modderwegen gesukkeld en we hadden nog steeds geen onderkomen. Serjozja begon steeds meer te vloeken en Martijn en ik maar gniffelen.

Uiteindelijk herinnerden ze zich dat ze hier nog eens geweest waren en dat ze toen een goed huis hadden. Dus ze belden de eigenaar en spraken een prijs af. We moesten wel nog 2 uur wachten want de eigenaar moest eerst het huis nog opwarmen.

Dus besloten we om iets te gaan eten in een plaatselijk cafetariaatje. En dat kwam net op tijd want ik had niets meer gegeten sinds 8u ’s morgens en het was ondertussen al 18u. Ik at een koek gevuld met kaas en was daarna natuurlijk kotsmisselijk :-).

Eindelijk gingen we dan naar het huis toe. Maar opnieuw was er een probleem. De Russen herinnerden zich namelijk niet meer waar het huis zich bevond omdat ze de vorige keer ook erg zat waren… We hadden een uur rondgereden onder luid gevloek, toen we eindelijk aankwamen. Het zag er wel goed uit, maar de eigenaar was nergens te bekennen. Dus zijn we allemaal uitgestapt, hebben we iets te drinken genomen en opnieuw een uur gewacht. Daar kwam hij dan eindelijk. In het huis was het nog kouder dan buiten. Dus gingen de stoere Russische mannen een vuurtje bouwen. Ze hakten hout als echte houthakkers en voor we het wisten stonden we rond een lekker warm vuurtje.

Het toilet was buiten en was gewoon een gat in de grond met een plank over, waaronder een hele hoop “spul” lag van al u voorgangers (ongeveer een 1 meter hoge hoop), dat je heerlijk kon bewonderen. De stank was ondragelijk en het was zo verschrikkelijk vies dat ik er zelfs geen foto van heb gemaakt.

Er werd vrolijk gebabbeld en gedronken en uiteindelijk staken ze de BBQ aan. Martijn (een vegetariër) had de eer om een volledige kip op het vuur te leggen. Zo moest hij zijn mannelijkheid bewijzen. Want “echte mannen kunnen barbecueën”.

De avond vorderde en de drank vloeide rijkelijk en we hadden interessante gesprekken over homoseksualiteit enzovoort. Naar het eind van de avond werd de sfeer iets te boertig voor Martijn en ik, dus zijn we maar gaan slapen.

Alleszins, dat probeerde we. Liza lag lamdronken tussen ons in. Dus we verwachtten elk moment dat ze ging overgeven. Dus hadden we tussen mijn bed en dat van Liza een emmer geklemd en ook tussen dat van Martijn en Liza. Uiteindelijk waren we zo moe dat het ons niet interesseerde of we ondergekotst werden. Ondertussen waren Serjozja en Hannah ook in onze kamer komen liggen en nog een ander koppeltje.

We hadden ons hoofd nog niet op ons kussen gelegd, of Serjozja begon KEIHARD te snurken! Maar echt, zo hard heb ik nooit iemand horen snurken. Martijn en ik begonnen te schaterlachen maar dat kon Serjozja niet deren. Het spoorde hem precies alleen maar aan.Ik pakte giechelend mijn camera en heb het allemaal op film vastgelegd. HILARISCH. Daarna begon de andere Rus in koor met Serjoza te snurken! Dit was echt te erg. Ik snap niet hoe we in slaap zijn geraakt, maar na een half uur ons dood te lachen is het uiteindelijk toch gelukt.

De volgende ochtend besloten Martijn en ik om naar huis te gaan. We waren gewoonweg uitgeput! Toen we aan het wachten waren, zagen we een koe eten uit een vuilnisbak. Ook hebben we nog een duif proberen te vangen die met zijn pootjes aan elkaar gebonden zat. Hilariteit alom.

De busrit naar huis was veel rustiger en veiliger. En ik was nog nooit zo blij om het grauwe Irkoetsk te zien!

Tot snel!

Beschrijving van de foto’s:

1: de bende russen.

2: foto van de bergen vanuit de auto

3: Tempel met prachtige bergen op de achtergrond

4: Het kampvuur (helemaal links zie je het toilet)

5: Zon boven de bergen

6: Martijn, Hannah en ik aan het ontdooien bij het kampvuur

7: koe die afval aan het eten is.

8: dorpje onder ons

9: auto met een opgeblazen condoom aan de bumper. Ik denk dat dit dé manier is om prostituees te herkennen in Rusland, aangezien bijna alle Russische vrouwen zich nogal uitdagend kleden.

02-04-2009 om 16:31 geschreven door Sanne

01-04-2009 om 19:07 geschreven door TOM SMIDSKOVICHIMIRSLAV