Ondertussen ben ik veilig en wel in Irkutsk aangekomen, en wonder boven wonder heb ik al mijn bagage ook nog .
De reis op zich was enorm hectisch, we moesten overstappen in München en dan nog eens in Moskou. In Moskou moesten we 5 u wachten op onze verbindingsvlucht en ook nog eens onze bagage opnieuw inchecken, dus het was pure hel. Uiteindelijk mochten we boarden en stapten we op een busje die ons naar ons vliegtuig zou brengen, in plaats daarvan heeft het busje 3 keer rond de volledige luchthaven gereden om ons uiteindelijk terug aan de gate af te zetten. De reden die we hiervoor kregen: dat is Rusland!.Uiteindelijk kwamen we te weten dat we door een technisch defect nog niet op het vliegtuig mochten, en daarom werden teruggebracht.
Na een uur mochten we eindelijk op het vliegtuig waar we nog een halfuur moesten wachten voor we konden opstijgen. Na vele uren ( ik denk iets van een 5 a 6u) en na een zeer hobbelige landing kwamen we aan in Irkutsk airport, wat ik enkel kan omschrijven als een communistische hut. De bagage kon je zien van buiten naar binnen doorgegeven worden en op een middeleeuwse band gelegd worden. Toen kwam er een mevrouw van de universiteit ons ophalen die ons naar onze dorm bracht.
En beste mensen, ik moet het gezegd hebben, de angst greep me naar de keel toen ik de buurt zag waar we moeten verblijven. En toen ik onze dorm zag wist ik het al helemaal niet meer! Ver-schri-kke-lijk! Echt een vooroorlogs krot. De tranen welden al op in mijn ogen, maar gelukkig werden we naar het 5e verdiep gebracht, waar de internationale studenten verblijven. Dit ik helemaal vernieuwt. Ik heb zelfs een klein tvtje en een frigo! Maar in ieder geval is het hier enorm hard en moeilijk aanpassen, dat zal wat tijd nodig hebben.
De studenten die hier verblijven zijn enorm vriendelijk (onder andere een Zuid-Afrikaan, 2 Australiërs en een Duitser, haha, klinkt als het begin van een mop!). Gisterenavond (zaterdag) werden we ineens overrompeld door een bende Russinnen die ons erg graag wilden leren kennen, en ons onmiddellijk uitnodigden om vandaag (zondag) met hun mee te gaan wandelen door het centrum, wat we ook gedaan hebben. Het was enorm gezellig! Ongelofelijk hoe gastvriendelijk en enthousiast de russen hier zijn (je zou het niet zeggen van het straatbeeld, want op straat trekt iedereen een boos gezicht). Ook heb ik hier de prachtige rivier de angara gezien vanop een brug die de KUS-Brug heet. Hier geven pas getrouwde koppels een kus en schrijven ze hun naam op, zodat ze een lang en gelukkig leven zullen hebben samen (prachtige cultuur toch!)
Morgen begint de eerste lesdag en een hele hoop paperassenwerk, maar ik zal proberen zo snel mogelijk nog iets van me te laten horen en wat fotos erbij te zetten!
Bedankt aan iedereen die me sms-jes en mailtjes heeft gestuurd en aan me heeft gedacht, ik denk ook aan jullie!
Dag beste vrienden, vriendinnen, kennissen, familie,...
Voor degene die niet weten waar de klepel hangt, of die de details nog niet kennen: ik ga voor een half jaar naar Irkoetsk. Dat is de hoofdstad van Siberië(het is daar inderdaad heel koud ), en Siberië ligt in Rusland Het is niet de bedoeling dat ik daar ga luieren (jammer genoeg), ik ga daar naar een universiteit, ik moet daar allerlei vakken volgen en moet ook examens afleggen... Ik verblijf in een studentendorm in een kleine kamer met 1, 2, of 3 andere uitwisselingsstudentes. Geen Russinnen dus, die contacten zal ik zelf moeten leggen Nu ik op het punt sta om aan een heel belangrijk hoofdstuk in mijn leven te beginnen, dacht ik dat het misschien tof zou zijn om dit avontuur vast te leggen in een elektronisch dagboek. Zo heb ik hierna ook iets om op alles terug te blikken. En kunnen jullie natuurlijk in het oog houden wat ik daarachter allemaal uitsteek. Dus, zodra als ik daar in een stuk ben aangekomen,en ook nog mijn bagage teruggevonden heb, zal ik mijn weg naar mijn dorm zoeken(en hopelijk vinden). En vandaar uit zal ik op zoek gaan naar een cybercafe(geen internet in de dorm) --> kijk eens hoeveel moeite ik ga doen om jullie op de hoogte te houden. Maar eerst nog die rotte exames afleggen... In elk geval: vergeef me de toekomstige schrijffouten en kromme zinnen die ik vast en zeker zal schrijven, en hopelijk genieten jullie van de boodschap die erachter zit. Voor de achterblijvers: ik ga jullie allemaal heel erg missen en ik hoop dat dit de afstand tussen ons iets minder groot zal maken...
Dikke kussen!
Vikki
Ps: geef mijn blog-adres maar door aan iedereen die het lezen wilt (ik heb niet van iedereen email-adressen en telefoonnummers) en schaam u vooral niet om een berichtje achter te laten!
.
), en Siberië ligt in Rusland 
