Op 9 mei was het feest in Irkutsk. Het was de dag van de
grote vaderlandse overwinning in de tweede wereldoorlog. Overal in de stad
hingen posters en affiches met fotos van trotse Sovjetsoldaten met daaronder
spreuken als eer en moed. Op de dag zelf was er een grote parade en werden
er overal Russische vlaggen en ballonnen verkocht. De stad zag er heel
feestelijk versierd uit. Uiteindelijk heb ik niets van de parade kunnen zien
aangezien er zoveel mensen waren die zelfs al bovenop muren geklommen waren om
maar een glimp van de soldaten op te vangen. Maar ik heb wel het volklied
gehoord natuurlijk!!Overal liepen fiere veteranen die voor de gelegenheid nog
eens hun kostuum aangetrokken hadden met 10tallen medailles erop. Deze veteranen
kregen van voorbijgangers bloemen en een danku voor hun moedige optreden in
de oorlog. Het was echt prachtig om te zien. Daarna zijn we aan de oever van de
Angara rivier nog een ijsje gaan eten en toen was het weer tijd om naar huis te
gaan.
Foto 1: het feestelijk versierde plein
Foto 2: een klein meisje geeft een gedecoreerde veteraan een
bloemetje
Foto 3: Ik voelde me zelf ook onoverwinnelijk
Foto 4: De troepen komen eraan!
Olchon.
Vorig weekend vertrokken we met zijn allen naar het Olchon eiland,
het is het grootste eiland in het Baikalmeer in Oost-Siberië. We stapten een
voor een in de marsjroetka en weg waren we. Bij de eerste tussenstop zag ik 2
backpackers straathonden plagen door eten voor hun neus te houden en het dan
net op tijd weer weg te trekken. Verschrikkelijk wreed vond ik dat, want die
honden verrekken van de honger. Maar net op het moment dat ik besloot om er
iets van te zeggen, stal een van de honden de camera van een van de
backpackers! Hilarisch, en hun verdiende loon. Hij heeft zijn camera
uiteindelijk nog teruggekregen nadat hij de hond eerst enkele rondjes achterna
had gelopen. De hele tijd zat Marek (de Pool) wit van angst achter in de
marsjroetka, Marek is namelijk doodsbang van honden. De pauze was voorbij en we
hobbelden weer verder. Na 8u samengeperst en doorheen geschud te zijn kwamen we
eindelijk aan bij het meer. Daar stond een veerboot te wachten die ons naar de
overkant zou brengen. We kropen met zijn allen onderin de mini-kajuit en in
no-time waren we aan de overkant, waar een busje ons naar onze verblijfplaats
bracht.
Nadat Marek met de eigenares de prijs van het eten
onderhandelt had, trokken we naar het meer: adembenemend !!! We beklommen
rotswanden en klauterden bergen op en kwamen uiteindelijk aan bij de De heilige
Sjamanenrots. Sjamanistische Boerjaten geloven dat het het eiland een
spirituele plek is. Het belangrijkste punt hierbinnen is de Sjamanenrots.
Volgens de lokale bevolking woont Boerchan, de hoofdfiguur uit het Altajse
Boerchanisme, in een grot in deze berg. De rots vormt een van de negen meest
heilige plaatsen van Azië. Voordat we de rots betraden stond er een groot
waarschuwingsbord: gelieve deze rots niet met kinderen te betreden, omdat deze
nog niet klaar zijn voor een ontmoeting met de geesten, anders kan dit zware
gevolgen hebben. Maar wij voelden ons best wel klaar voor een ontmoeting met
de geesten en klauterden weer omlaag om naar de rots te geraken. Na een gele
hoop, geklauter, geklim en gewandel kwamen we terug aan bij onze verblijfplaats.
Daar hebben we een kampvuurtje gebouwd, daarop wat worstjes geroosterd en ook
wat wodka gedronken natuurlijk! Een heerlijke eerste dag.
De tweede dag werd ik wakker met enorme spierpijn (ik ben
niet gewoon om zoveel te bewegen in een weekend J). Maar dat hield me
niet tegen om samen met de rest naar het strand te trekken. Daar heb ik me
eraan gewaagd om met blote voeten in het bajkalmeer te gaan staan. Het was zooo
koud dat het voelde alsof mijn voeten door duizend naalden werden geprikt. Dus
na te poseren voor een foto sprong ik schreeuwend uit het water, waarop Hannah
zei dat de foto mislukt was en ik er nog eens in moest! Grblmfh ..
Het was wel een avontuurtje. s Avonds maakten we een
kampvuur op het strand (mijn idee!) en zaten we gezellig rond een knetterend
vuurtje en hoorden we op de achtergrond het ruisen van het bajkalmeer.
Toen we in het donker (echt heel donker,want er was in heel
het dorp geen lichtje te vinden) naar huis aan het wandelen waren sprong Marek
me plots in mijn nek. Ik verschrok me een ongeluk en hoorde Marek angstig
pjes, pjes fluisteren. Het was een zwarte grote straathond. Deze hond heeft
ons tot thuis gevolgd. Plots begon een andere hond tegen ons te grommen en het
was duidelijk dat hij wou aanvallen. Maar de zwarte hond sprong voor ons in en
ze begonnen lelijk te vechten. Wij maakten ons snel uit de voeten om niet
gebeten te worden en kwamen veilig aan. Als de zwarte hond ons niet beschermd
had, waren we zeker gebeten geweest. De zwarte hond, die wij ondertussen
liefdevol Zasja noemen, heeft ons ook de volgende dag overal naartoe gevolgd en
ons tegen alles en iedereen die we tegenkwamen beschermd. Met als gevolg dat
een onschuldige voorbijganger het moest ontgelden. Zasja liep heldhaftig op hem
af en begon lelijk te grommen en te blaffen. De arme man wist niet wat doen.
Maar toen riepen we Zasja en kwam hij kwispelend terug naar ons. Hij zag ons
als zijn nieuwe baasjes.
Toen kwam het moment dat we terug naar Irkutsk moesten
vertrekken. We stapten allemaal opnieuw in een marsjroetka en net toen ik te
deur van het busje wou dichtslaan, sprong Zasja naar binnen. Hij wou met ons
mee! De chauffeur sleurde hem uit de auto en gooide snel de deur toe. We
vertrokken. Maar Zasja gaf niet op en heeft nog zeker een kilometer langs de auto
gelopen, tot hij uiteindelijk niet meer kon. Mijn hart brak. Ik zal onze
heldhaftige Zasja nooit vergeten. Onze beschermer en vriend.
8u lang zaten we in een marsjroetka waar normaal 15 mensen
in kunnen, met 20. En toen we eisten voor een korting (halve stoel, halve
prijs), zei de chauffeur lachend: als het jullie niet aanstaat, kunnen jullie
ook altijd te voet naar Irkutsk!
Geradbraakt kwamen we aan, we vochten over wie het eerste in
de douche mocht (na 3 dagen geen douche), en dan uiteindelijk vielen we
frisgewassen, doodop maar tevreden in slaap.
Foto 1: Het bajkalmeer
Foto 2: De sjamanenrots
Foto 3: Een heilige boom waaraan vele mensen een lintje
hebben gehangen om een wens te doen.
Foto 4: Zasja
Foto 5: Ons vuurtje op het strand
Foto 6: Mijn voeten aan het opwarmen in het zand
Foto 7: De hele groep op een rots aan het meer
The dorm has talent.
Gisteren was het hier feest in de dorm, we vierden mijn
verjaardag en het afscheid van Basia. Om 12u zong iedereen in zijn taal een
liedje voor mijn verjaardag (Nederlands, Russisch, Pools, Engels en Afrikaans).
We dronken wodka, aten taart en er werden speechen gegeven.
Op diezelfde avond was het ook the obsjezjitie(dorm) has
talent een soort van Eurovisie meets idool. Iedereen zong een liedje van zijn
land. Koen en ik keelden kom van dat dak af, Basia en ik zongen een Russische
versie van beat it, Asley zong wonderwall, Basia zong een pools liedje,
Paul een Afrikaans liedje enzovoort
Uiteindelijk waren we allemaal keihard Spice-girl liedjes aan
zingen en natuurlijk bohemian rapsody. Ik heb filmpjes als bewijsmateriaal! Het
was echt een heerlijke avond.
