Dag beste bloggers,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar het is dan ook enorm druk geweest.Ik zal ineens een update van mijn hele week geven. Vorige week zondag zijn we op uitstap naar het Baikalmeer geweest. Het begon allemaal met een tramrit naar het centrum van de stad, dan moesten we nog een dik kwartier wandelen en toen kwamen we aan de Marsjroetka-halte. Vergis u niet beste mensen, het was geen Matroesjka-halte . Een marsjroetka is een minibusje dat ongeveer 10 mensen naar een vooraf afgesproken plaats brengt.

Na een uur van gehobbel en heen en weer geklots kwamen we eindelijk aan in Listvyanka, een klein dorpje aan het meer. Ik stapte uit het busje en werd onmiddellijk sprakeloos van de prachtige natuur. Ook werd ik onmiddellijk om de oren geslagen door een ijskoude wind. Dus zijn we maar snel beginnen te wandelen om het bloed te laten stromen. We kwamen bij een marktje waar ze allerlei dingen verkochten en zelfs gezellig sjasjlik(een Russische saté) aan het barbecueën waren. We besloten om daar iets te eten om onze gevaarlijk onderkoelde en gevoelloze voeten wat te laten opwarmen. Het was enorm gezellig.

Maar het begon te kriebelen en iedereen wilde zo snel mogelijk op het meer gaan wandelen. Mijn eerste stappen op het bevroren meer waren zoals bambi’s eerste stappen op het ijs, hilarisch gewoon! Het was een ongelofelijke ervaring. Er waren zelfs auto’s op het meer die aan het slippen waren(just for fun), en ook een auto die een grote plastieken band over het ijs voorttrok, waarin een papa met zijn dochtertje zat, allebei gierend van het lachen. Het is echt een plaats voor gezinsuitstappen. Op het ijs was het extreem koud, de wind gierde om ons heen, en onze voeten begonnen weer te bevriezen.

Dus besloten we om te gaan wandelen in het dorpje zelf. Na een uurtje werd het echt te koud en besloten we om weer naar huis te gaan. Terug aangekomen bij de halte, merkten we dat er in de verste verte geen marsjroetka te bekennen was. Nu bleek het dat die enkel komen als ze vol geraken (dus in Irkoetsk zelf moesten 10 mensen nog naar listvyanka willen, om18u s‘avonds). We hebben daar ongeveer een uur staan blauwbekken (een Hollands woord van mijn Nederlandse klasgenoot Martijn) toen zagen we in de verte een busje aankomen.

Maar ondertussen had er zich al een hele massa Russen en Mongolen rond ons verzameld die het ook koud hadden en ook naar huis wilden, en er waren maar 10 plaatsen. Natuurlijk hebben wij het onderspit moeten delven, deze mensen hebben namelijk al jaren ervaring met marsjroetka-duwen. En daar stonden we weer in de ijskou. Na ongeveer een halfuur, wat aanvoelde als 3u (het was zelfs te koud om een sigaret te roken) kwam het volgende busje er aangesjokt en waren we weer onderweg naar huis. Vermoeid van al het gewandel, de frisse lucht en al het blauwbekken viel ik in het warme busje rustig in slaap. Het was een prachtige dag!

Dinsdag waren het boterfeesten in Irkoetsk, dit is een feestdag die het begin van de lente viert.(het is hier wel nog steeds -20°, maarja) De universiteit had een uitstapje gepland naar een authentiek dorpje waar er allerlei volkspelen (touwtrekken, steltenlopen) georganiseerd werden. Bij aankomst kregen we een groot bord met Bliny’s (grote Russische pannenkoeken, is ook een traditioneel gerecht bij de boterfeesten) voorgeschoteld. Heerlijk gewoonweg! Met volle magen gingen we het dorp verkennen.

En het was hier gewoon nog mooier dan aan het baikalmeer! En het was die dag ook helemaal niet koud, dus konden we meer genieten van het uitzicht. Het dorpje lag aan de rand van de angara-rivier en het was buitengewoon prachtig! Helemaal in extase van de prachtige omgeving begonnen we spontaan aan een sneeuwballengevecht. Toen ik wegliep ben ik tot aan mijn knieën in de sneeuw weggezakt, en maar lachen!

De mannen hebben daarna aan de stoere evenwichtsproef deelgenomen. Daarbij moet je op een met ijs bedekte balk gaan staan en elkaar eraf proberen te slaan met een zware zak. Ashley(de Brit) viel als eerste maar daarna gleed Martijn uit over het ijs en viel hij heel hard op zijn achterste, wat natuurlijk gevolgd werd door een schattergelach, en Martijn lachte nog het hardste van allen. Toen besloten Liza(een van de Amerikaanse meisjes) en ik om van de ijsglijbaan te gaan. Het was enorm leuk, en we voelden ons onmiddellijk weer kinderen van 10jaar oud! Na nog een poging om op bevroren ondergrond op stelten te lopen was het weer tijd om naar huis te gaan. Mijn kaken deden pijn van het lachen en onderweg terug dacht ik “dit is de reden waarom ik naar hier ben gekomen!”

Tot snel!

XXX

omschrijving foto's
1: aan de angara rivier tijdens de boterfeesten
2: steltenlopen op de boterfeesten
3: diep in de sneeuw...
4: op het baikalmeer
5: het bevroren meer
6: de bbq bij het baikalmeer
7: de 2 Amerikaanse meisjes in het hutje bij het meer: rechts: Liza Links: Hannah
8: de papa en het kindje op de band achter de auto

28-02-2009 om 00:00 geschreven door Vikki  

28-02-2009 om 00:00 geschreven door Vikki