Iedereen die al eens naar een zuiderse bestemming op reis is geweest (o.a. de landen aan de Middenlandse zee) heeft al kunnen kennis maken met de weelderige bloei van oleanderstruiken. Je vindt deze daar niet alleen bij particulieren in de tuin, maar ook in parken en langs de openbare weg. Worden deze te groot, dan snoeien ze de struiken gewoon tot tegen de grond weg en de plant groeit weer aan. Hier kunnen we in België alleen maar van dromen.

Wij hebben op onze reizen meermaals scheuten meegebracht en deze bij ons opgekweekt. Op een bepaald ogenblik hadden wij een twaalftal verschillende soorten zowel qua kleur, als qua vorm van bloem. Tijdens de winterperiode sneuvelen er echter wel altijd één of meerdere planten.

Alhoewel een oleander een mediterrane plant is kan een volwassen exemplaar tegen lichte vorst (tot -5 ° C). Vriest het harder dan moet je deze een ander onderkomen geven (bijvoorbeeld in een tuinhuis, garage, e.d.m.) of inpakken en ergens onder een afdak plaatsen.

Wij vermeerderen onze oleanders door scheuten te nemen.

We zetten deze scheuten met hun voeten in water (zie foto hierna) en na een paar weken ontstaan er kleine worteltjes.

Nadien planten we deze scheuten uit in speciale potgrond.

Blijkbaar kun je de plant ook vermeerderen door het nemen van zaad (zie de zaaddozen die laat in de zomer ontstaan op de plant), maar de kans op slagen is gering.