De Nederlandse cultuursite "Hernehim" deed in december een oproep om een vertaling te maken van het gedicht "Il pleure dans mon coeur" van Paul Verlaine. Vijftien dichters gaven hieraan gehoor en zonden een eigen vertaling in. Via volgende link kan u alle vertalingen en het commentaar van de redactie lezen: http://www.hernehim.nl/vertalingen.htm
Het originele gedicht en mijn vertaling :
Il pleure dans mon coeur Mijn hart wordt getart
Il pleure dans mon coeur Mijn hart wordt getart Comme il pleut sur la ville ; als de stad door de regen. Quelle est cette langueur Wat is dit voor smart Qui pénètre mon coeur? die mijn hart binnendringt?
Ô bruit doux de la pluie Zacht de regen die zingt Par terre et sur les toits! op de grond en de daken. Pour un coeur qui s'ennuie, Zacht dit lied, het weerklinkt Ô le chant de la pluie! in het sombere hart.
Il pleure sans raison Druppels leed zonder reden, Dans ce coeur qui s'écoeure. mij trof geen verraad, Quoi ! nulle trahison?... zijn dit hart in gegleden Ce deuil est sans raison. dat baadt in de rouw.
C'est bien la pire peine Het pijnlijkste kwaad De ne savoir pourquoi is geen reden te weten. Sans amour et sans haine Zonder liefde of haat, Mon coeur a tant de peine! toch een hart zo vol smart.
Paul Verlaine (1844-1896) Vera De Brauwer
Categorie:N. nieuws/columns
04-11-2008
project Ramen-lappen van Niels Popkema
Gedichten Poëzie in het Rembrandtpark in etalages De Baarsjes (Amsterdam)
Van 11 oktober tot eind november hangen in de etalages in de Witte de Withstraat, de Admiraal de Ruijterweg, de Chasséstraat en de Van Speijkstraat gedichten die door bewoners uit De Baarsjes en deelnemende dichters aan Poëzie in het Park gemaakt zijn in het weekend van 14 en 15 juni. Sommige gedichten zijn geïnspireerd op een dichtregel van een van de bewoners, anderen zijn in het park geschreven. De gedichten zijn speciaal voor het etalageproject geïllustreerd door Niels Popkema.
Via de website van dit project kunt u alle gedichten lezen. U vindt er tevens een plattegrond met alle locaties.
Ook mijn gedicht "Geduld" werd geïllustreerd: wanneer u de link naar de website volgt, klikt u in de tweede rij met verkleinde weergaven op het tweede beeldje.
Categorie:N. nieuws/columns
29-10-2008
Hilarion Thans Poëziewedstrijd 2008
Gisteren, 28/10/2008, vond in de museumkerk van Oud-Rekem (Lanaken) de prijsuitreiking plaats van de Hilarion Thans Poëziewedstrijd 2008. Uit handen van minister Marino Keulen mocht ik de derde prijs in ontvangst nemen (in de categorie volwassenen) voor mijn gedicht "Taalbarrière". Tineke Vandenbroucke werd tweede en Albert Schrever kreeg de eerste prijs. De muzikale omlijsting werd verzorgd door een blazerskwartet uit Genk.
Categorie:N. nieuws/columns
05-10-2008
Chanson d'automne
Dit gedicht schreef ik enkele jaren geleden. Ik maakte er nu een vertaling van en componeerde er een melodie bij. De gezongen versies zijn te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
Chanson d'automne
Un jardin automnal, les arbres sont taillés. Coupées, abandonnées, les branches gisent par terre. Une tempête se déchaîne, le vent est en colère, il usera toutes ses forces afin de les emporter.
Hurlant, fulminant, il se démène de son mieux. Il ne se repose point, il se remue sans cesse. Il déploie ses fureurs, encore les branches encaissent, mais dans l'ultime étreinte, elles se murmurent adieu...
Herfstlied
Een tuin met door het herfstseizoen gesnoeide bomen, de afgezaagde takken liggen naakt ter aarde. Een zware storm steekt op, de wind die elders waarde valt ongenadig aan; het hout kan niet ontkomen.
Hij giert, hij briest, hij raast, zijn toorn was nooit zo fel. Hij kent geen rust of maat; er slaan geen stille uren. De takken trachten 't samen nog even te verduren, maar in hun laatste streling fluisteren ze vaarwel...
Categorie:F. anderstalig
27-08-2008
gedicht voor het Westerpark (zondag 24/08)
Opnieuw nam ik deel aan een "rondje parkdichten" n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad (zie ook verder op dit blog). Deze keer gebruikte ik een regel van Maurice, die in de buurt van het Westerpark woont : "She looks good from far, but she looks far from good". Het werd een prozagedicht.
Cat: 1. small, fur-covered animal often kept as a pet, to catch mice etc.
They say it's good to be able to speak foreign languages. Indeed! It gives tremendous pleasure to order la specialità della casa in Italy, sardines a la plancha in Spain and ein großes Bier in Germany. Any dish or drink tastes so much better when ordered in the proper language. Pourriez-vous me montrer où...? ¿Sabe Usted donde está...? Even if our tongue makes double twists and we pronounce Whereveritis as if it were a deadly disease, people appreciate our effort, smile indulgently and bring us if wanted in person to the place to be! Of course we blink when our host proposes apairateeth before dinner, but we accept without hesitating and get a sherry as reward. Occasionally, however, we wish we'd never laid eyes on a dictionary and had never left our Dutch cocoon. For instance when we hear two gorgeous foreigners say to one another (not aware that they are talking about a Linguistic Genius): She looks good from far, but she looks far from good.
It might just be that the proverbial cat, that was sent to England and still miaowed once back on the continent, was not that stupid after all...
Categorie:F. anderstalig
11-08-2008
gedicht voor Poëzie in het Park (10 augustus, Bijlmerpark)
Op zondag 10 augustus vonden er weer allerlei evenementen plaats n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad, dit keer in het Bijlmerpark. Opnieuw nam ik deel aan een rondje "parkgedichten schrijven". Twee acteurs gingen op pad met de bakfiets en vroegen aan inwoners van de wijken rond het Bijlmerpark om een dichtregel te schenken die als inspiratie kon dienen voor een dichter. Ik kreeg de regel "regen, regen, regen, het is zo triest" van Dorothy Rohles toebedeeld en daar kwam volgend gedicht uit voort:
Van de regen in de soep
regen, regen, regen, het is zo triest
zie die blozende tomaten huilen in de groententuin
Noot: ik maakte voor dit gedicht later ook een melodie. Het gezongen gedicht (in het dialect van mijn jeugd) is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
Categorie:A. in vrije vorm
23-07-2008
Dichters in het Gras
Op zondag 20 juli zou ik normaal gezien deelnemen aan de poëziewandeling "Dichters in het gras" in Park Frankendael n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad. De bedoeling was dat wandelaars van 14u tot 16u "poëzie op maat" konden krijgen, gebracht door de dichters van hun keuze. De weergoden beslisten er jammer genoeg anders over en daarom werd in een vervangprogramma voorzien. Op de site van Hernehim kunt u een verslag lezen over de namiddag : http://www.hernehim.nl/literair.htm
Opnieuw werd er aan bewoners van de buurt gevraagd of zij een dichtregel wilden schenken waarmee de deelnemende dichters dan aan de slag konden. Ik kreeg de regel "I would like to have some sun to walk naked in the park" van Joost en Martha toebedeeld. Ik gebruikte die in volgend gedicht:
Summer's tale
Summer seems to be very shy this year it hides among the leaves of an old plane-tree or behind the solid trunk of a sheltering oak
it spies upon children wearing warm sweaters playing in the park, ready to jump on their bicycles and hurry home when the first drops fall
it listens in to a young couple, lying in the grass whispering sweet words, but suddenly cursing because of the shower that drowns their caresses
come on, Summer, show yourself before impatient Autumn does! let us admire your brilliant green dress with its border of sun-drenched flowers tempt us with your tight blue skies touch us with your pleasing breeze
don't be shy, give it a try when no one's watching but me I would like to have some sun to walk naked in the park I'll dance into your sultry sunset my fair skin glowing in the dark
Op zondag 8 juni, was ik een van de voordragende dichters tijdens de POEZIEWANDELING IN HET NOORDERPARK VAN AMSTERDAM, georganiseerd door "Amsterdam Wereldboekenstad". Tussen 14u en 16u kon men een wandeling maken in het park en bij verschillende dichters een "voordracht op maat" krijgen. Zelf vond ik het heel aangenaam. Het was mooi weer, en ik kon gedichten voorlezen en zingen voor heel geïnteresseerde luisteraars: nu eens een koppel, dan weer vriendinnen die samen op pad waren, en af en toe zelfs mededichters. Na de poëziewandeling waren er nog voordrachten aan de Noorderparkkamer, ingeleid door Jos van Hest. De muzikale omlijsting werd verzorgd door Humus (die gezongen Engelstalige poëzie brachten).
Op zondag 15 juni vonden er in het REMBRANDTPARK VAN AMSTERDAM eveneens poëziefestiviteiten plaats. Ik mocht daartoe een bescheiden bijdrage leveren met drie gedichten waarvan de eerste regels gegeven werden door bewoners van de buurt. Deze gedichten werden samen met die van andere dichters ter plekke op diverse manieren gepresenteerd en in een map meegegeven aan de bewoners die de regels hebben geleverd.
Eén van mijn bijdragen :
Geduld
er moet veel gebeuren
maar als je geduld hebt
gebeurt er veel vanzelf
je schoenen en kleren leren
VUIL schreeuwen
de koelkast gaat hol klinken
het brood gelukt na veel proberen
de grote verdwijntruc
stofpluizen dansen een innige tango
op de vloer en
op de ramen
verschijnen grijze landingsbanen
oh, oh, wat maakt men zich toch druk
omdat er zoveel moet gebeuren
terwijl, met een béétje geduld...
(eerste twee regels van de heer Jaap Hendriksen, wonende in de Baarsjes)
Categorie:A. in vrije vorm
27-05-2008
Wiel
Soms lijkt het of het leven zich niet leent tot vriendschap, 't openstellen van de ziel. De zelfzucht heeft ons altijd bijgebeend en dat ondanks de uitvinding van 't wiel.
In zijn vooruitgang werd de mens versteend, in al zijn slimheid werd hij slechts debiel. Van medeleven, empathie gespeend, groef hij de kuil, waar hij dan zelf in viel.
Terwijl zwaarmoedigheid mij zo fixeert, staat daar opeens mijn lief met een boeket. Gedachten kunnen zich beginnen ronden
wanneer ik liefde in een vaasje zet. Als met de eerste kus 't gemoed zich keert dan wordt door ons het wiel heruitgevonden.
Categorie:B. sonnetten
13-05-2008
Treurende contouren
We zaten in de kamer, hij en ik, apart. Aan tafel, in de schemer, luchtte ik mijn hart. De dag waarop wij samen 't oordeel moesten horen: dat zij die leven gaf, voor 't leven was verloren.
Op het fataal moment dat dood tot stilte maande, hield jarenlang verzwijgen toch het praten gaande. Ik rakelde verwoed in mijn herinneringen, ik schopte alles bloot waarover doeken hingen.
En roerloos in het donker heeft hij zitten luist'ren. De nacht kon het verleden toen opnieuw verduist'ren. Twee wazige contouren, versmolten in de rouw; beweende ík mijn moeder, híj treurde om zijn vrouw.
Categorie:C. gedichten op rijm
28-04-2008
Hernehim: dichter van de maand maart 2008
Op zaterdag 26 april werd in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam door John Zwart bekendgemaakt dat ik door de jury als "Dichter van de maand" werd gekozen bij Hernehim Cultuur. Op de site van Hernehim worden elke maand gedichten geplaatst rond een bepaald thema. In maart was dit het thema "van oude mensen". Mijn sonnet "Het droogboeket" werd voor dit thema als winnend gedicht aangeduid. Presentator Jos van Hest nam het gedicht onder de loupe tijdens een kort interview.
Het droogboeket
Ze heeft een nagel in haar klok geslagen. Daar hangen alle ruikers die ze krijgt van haar bezoek op feestelijke dagen. Gelijk men aan een snoer de parels rijgt,
schikt zij de bloemen in diverse lagen. Zolang de nagel niet met lossen dreigt, bewaart ze, om 't alleenzijn te verjagen, elk souvenir dat naar gezelschap neigt.
Haar zoon verfoeit de geur van haar verleden: een beetje duf, het valt niet te vermijden want elke klokslag breekt een uur uiteen
in stof dat dwarrelt over alles heen. Maar moeder ziet de fleur van vroeger tijden in bloemenpaden, klaar om te betreden.
bakstenen op elkaar gestapeld ik dicht er mortel tussen: het is een muur schrijf ik deur, raam, dak, het wordt een huis ik laat de zon erop schijnen aan de overkant poot ik een paal niet zomaar één er hangt een bordje aan: Bus
niets laat vermoeden wat er in dit tafereel besloten ligt
maar als ik zeg dat de afstand tussen halte en huis een lichtjaar bedraagt een fractie van de eeuwigheid die haar van mij zal scheiden en dat besef
(dit is één van de twee gedichten waarmee ik laureaat werd in de wedstrijd georganiseerd door kunstvereniging Symbiose en de Stad Dendermonde n.a.v. gedichtendag 2008)
Categorie:A. in vrije vorm
01-02-2008
Tweede prijs "Dichter bij de Vlaamse Ardennen" jan.2008
Stemmig landschap
Een vlakte kan mij niet bekoren
zoals dit heuvellandschap doet.
De parallelle, rechte voren,
in zware aarde omgewroet,
bewijzen pas hun lengte goed
wanneer het veld waarin zij sporen
een glooiing kent. Alsof een vloed
het land heeft opgestuwd waar koren
en ieder zo vertrouwd gewas,
speels wuivend naar wie rust komt halen,
genoeglijk op de golven deinen.
Ik wil de grond niet waterpas
maar wel met hellingen en dalen
waarin mijn stemmingen weerschijnen.
Dit sonnet staat ook op de website van hobbyfotograaf Lamp. Wie interesse heeft in mooie foto's van de Vlaamse Ardennen en andere natuurfoto's kan even een kijkje gaan nemen op zijn website. U kan hier de (niet zo goed leesbare) link aanklikken : http://web.mac.com/lamp5
Categorie:B. sonnetten
Winnend gedicht Cultura sonnettenwedstrijd
Dingen in gedichten - WINNAAR
Ik dicht niet over 't wezen van de dingen, al brengt hun beeld mijn onderwerp tot leven. Ik schrijf niet lamp om 't licht dat zij kan geven, maar om mijn lieve moeder te bezingen
die wachtend las, toen wij naar fuiven gingen. Ook heb ik 't onbestemde vaak beschreven door er een vergelijking op te kleven met zaken die mij dag na dag omringen.
Maar soms is ieder denken mij teveel, mijn pen ligt doelloos op het blanco blad, de dingen lijken van hun zin ontdaan.
De nieuwe rol die ik hen toebedeel is die van nutteloze boel omdat geen druppel inkt hen linkt aan mijn bestaan.
Vera De Brauwer
Technisch commentaar (door Jean Pierre Rawie):
Technisch correct sonnet, al zou ik een afwisseling van staand en slepend rijm mooier vinden door het hele gedicht heen in plaats van slepend in het octaaf en staand in het sextet (maar dat kan natuurlijk met opzet zo gedaan zijn, en dan zeg ik niks meer). Een idiosyncrasie van mij is dat ik poëtische dingen als t wezen, t onbestemde, t licht et cetera liever vermijd, maar anderen stoort dat misschien helemaal niet.
Vera: In alle voorlopige versies gebruikte ik in de kwatrijnen vrouwelijk (slepend) rijm: onbeklemtoonde laatste lettergreep. In een eerste versie gebruikte ik in de terzinen twee maal mannelijk (staand) rijm en één maal vrouwelijk. Bij het herschrijven sneuvelde al snel het vrouwelijk rijm. Op deze manier vormen octaaf en sextet een eigen eenheid. Bovendien komt de wending (mijns inziens) er ook beter uit: acht maal het "zachtere" einde bij elk vers in het octaaf en dan het "hardere", beklemtoonde einde in elk vers van het sextet.
"Maar soms is ieder denken mij teVEEL [ik ben het denken BEU - beklemtoond!] mijn pen ligt doelloos op het blanco BLAD, de dingen lijken van hun zin ontDAAN."
Categorie:B. sonnetten
31-01-2008
GEDICHTENDAG 2008
Gedichtendag 2008....een onvergetelijke dag voor mij:
- ik won deze avond met mijn sonnet "Stemmig landschap" de tweede prijs in de wedstrijd "Dichter bij de Vlaamse Ardennen", georganiseerd door het samenwerkingsverband van de bibliotheken uit de Vlaamse Ardennen
- in Dendermonde werd ik laureaat in de wedstrijd van kunstvereniging Symbiose met allebei mijn inzendingen (gepubliceerd in de bundel die deze avond werd voorgesteld)
- in Den Haag werd vanavond de bundel van Poëzie op Pootjes voorgesteld met daarin mijn "Curieus sonnet"
- ik won vandaag de Cultura sonnettenwedstrijd met mijn "Dingen in gedichten": Jean Pierre Rawie koos mijn sonnet als beste uit.
het wordt een kort nachtje
Categorie:N. nieuws/columns
10-01-2008
vers van de pers
Ik kreeg deze week het bericht dat ik één van de laureaten ben in de poëziewedstrijd georganiseerd door kunstvereniging Symbiose én dat ik één van de drie hoofdprijswinnaars ben in de wedstrijd "Dichter bij de Vlaamse Ardennen". Door beide organisaties wordt een bundel uitgegeven met alle bekroonde gedichten.
27-11-2007
De vonzigaard
Ik ben de voze vonzigaard, ik vonzig met mijn wapper in 't openbaar zelfs, heel bedaard (eerst traag en dan steeds rapper).
Ik ben de roze vonzigaard (het blauw was uitgeput), de enige die is behaard: de schoor was ingedut.
Ik ben de boze vonzigaard want ieder kijkt me na, omdat ik met mijn roze baard compleet voor wiezel sta!
Als raamlicht dartelt door de glazen kralen, dan speelt een beeld van jou in elk facet. Om jou uit het verleden op te halen, bekijk ik steeds dit kleurrijke palet.
Geen diamant, hoe fel hij ook mag stralen, waar één moment van ons is ingebed. Alleen dit snoer kan over jou verhalen en elke tint komt voor in jouw portret
dat traag verbleekt. De zon is een dievegge, ze laat de kleuren eerst heel zacht vervagen en geeft ze dan in 't licht van jaren prijs.
Waardoor 'k besef dat ik me neer moet leggen bij het voorbije van voorbije dagen, bij 't vaststaand feit van het bestaan van grijs.
Op 17 oktober stond ik samen met Philip Hoorne (die de ziek geworden Leonard Nolens verving) en Ivo Allewaert op één van de tien podia van poëziefestival Onbederf'lijk Vers in Nijmegen. We werden er heel hartelijk ontvangen door de organisatoren. Voor de eerste ronde waren er op ons podium enkele technische problemen met het geluid, of liever: met het gebrek aan geluid... de micro werkte niet. Er werden reservemicro's aangedragen (die evenmin werkten) en uiteindelijk startten we met een klein halfuurtje vertraging, zonder micro.
De aanwezigen in Café Vlaams Arsenaal die in poëzie geïnteresseerd waren, verplaatsten zich wat dichter naar het podium om Philip Hoorne goed te kunnen verstaan. Hij opende met zijn gedicht "Vogeltje" en zou dat nog twee maal herhalen in de volgende voordrachten. Hij kwam vlot en regelmatig humoristisch uit de hoek, o.a. met een persiflage op een gedicht van Luuk Gruwez. Naar het einde van zijn voordacht toe, werd een werkende micro aangedragen: en HOOR... er weze geluid!
Na Philip was ik aan de beurt. Omdat de tijd van onze eerste voordracht was ingekort, las ik slechts de helft van mijn gedichten uit het klaar gemaakte setje. Ik startte met enkele sonnetten en ging dan verder met een paar gedichten in vrije vorm. Als laatste zong ik mijn gedicht "Hamertjes" op een zelf gecomponeerde melodie.
Als derde kwam Ivo Allewaert aan bod, een sympathieke jonge (eveneens) Vlaamse krullebol. Hij bracht o.a. zijn in De Brakke Hond geplaatste gedicht "De distelverkoopster". Vooral zijn gedichten "De pit" en "Woestijn" blijven mij bij, omwille van de (al dan niet zwarte) humor.
Misschien kwam het doordat onze pauze niet volledig aansloot bij de pauzes van de andere podia, feit is dat er voor onze tweede voordracht nagenoeg geen publiek was. Philip, Ivo en ik amuseerden dus vooral elkaar met onze gedichten.
In de tweede pauze kwamen de mensen echter bij bosjes binnenvallen, zodat ik de derde ronde kon inzetten voor een bomvol café. En dan voel je heel goed het verschil: je doet vanzelf beter je best, varieert met intonatie, kijkt rond in het publiek, probeert een blik te vatten om te zien of je "overkomt". Het was overigens muisstil. Na mijn lied kreeg ik een deugddoend applaus en was het opnieuw de beurt aan Ivo. Ook hij droeg zelfzekerder en duidelijk met meer plezier voor dan in de vorige rondes. Philip mocht de avond afsluiten en kon op veel bijval rekenen. Ondertussen vernoemde hij nog even zijn net uitgekomen verhalenbundel "Het vlees is haar", waar de -h verwijst naar de moeilijkheid die Westvlamingen (Philip woont in Kortrijk) hebben om de -g uit te spreken. ("Wij noemen dat een -h omlaag.") Een enthousiaste fan kocht prompt al Philips eigen exemplaren van zijn dichtbundels op.
Na de voordrachten begaven we ons allemaal naar café Billabong waar het Onbederflijke Feest aan de gang was. Daar werd door de dichters verbroederd en verzusterd tot we in de meer of minder vroege uurtjes allemaal in hetzelfde hotel aanbelandden.
Bij het onbijt werd er nog nagepraat over de vorige avond, over gedichten in het bijzonder en het leven in het algemeen. Ook met de dichters Gerrit Vennema, Richard Steegmans (en echtgenote) en Eva Cox was het heel aangenaam praten. Ik ben een mooie ervaring rijker...
19-10-2007
Categorie:N. nieuws/columns
Ik ben geboren in 1964 en studeerde af als licentiate Romaanse Filologie aan de Universiteit Gent. Mijn hobby's zijn vooral lezen, wandelen en het schrijven van gedichten. Omdat ik zelf liefst toegankelijke gedichten lees waarin ik de gedachten of gevoelens kan herkennen, probeer ik ook in die trant te schrijven. Soms schrijf ik in vaste vorm (vooral sonnetten), soms in vrije vorm. Liefst van al laat een gedicht mij achter in de overtuiging dat het op geen enkele andere manier kon geschreven worden.