Het zijn hier weer drukke tijden moet ik zeggen! Mijn revalidatie- programma is begonnen. Verwarring viert hoogtij!
Vandaag heb ik bv, een wel heel drukke dag gehad! In de voormiddag hebben we samen gekookt! en in de namiddag hebben we belevingstherapie gehad, dat hield vandaag in dat we geblindoekt moesten rondlopen om te leren hoe we ons voelen en gedragen. Voor mij hield dit in, dat ik héél erg probeer om de controle over alles te houden. Zelfs geblindoekt probeer ik nog de situatie meester te blijven. Los daarvan is het natuurlijk wel héél grappig om daar zo geblindoekt door een zaal te lopen.
Ach ja, ik heb me voorgenomen om in elk geval het allemaal even af te zien, en mezelf even de tijd te geven om langzaam aan te wennen aan deze hele setting! In het begin zie ik dingen doorgaans toch positief en het is maar nadat ik feedback begin te krijgen dat ik het lastig krijg. Dus die positieve periode raak ik wel door!
Doelstellingen heb ik ook al moeten formuleren, ik heb geen idee natuurlijk wat ik zou willen bereiken en momenteel vind ik het ook veel te vroeg om al doelen te kunnen stellen die op lange termijn haalbaar zijn.
Waar wat heb ik nu geleerd vandaag? Ik heb geleerd dat ik niet graag leiding geef, dat ik het heel moeilijk vind om in de aandacht te staan! En ook dat ik héél makkelijk een ander begin te leiden. Na deze vaststelling volgt natuurlijk ook nog een nuancering: het is niet omdat ik (geblindoekt) toch probeer te leiden (door de controle niet los te laten) dat ik ook een leider ben. Het houdt eerder in dat ik dus inderdaad graag zelf controle houdt over een situatie en mezelf dus niet durf laten gaan. Wat ik hiermee nu aan moet, tja, daar heb ik geen idee van.
Mijn zoontje is sinds 1 juli bij zijn papa, en dat geeft me de kans om eens heerlijk bij te rusten, lang uitslapen, een dutje tijdens de dag, eens gezellig wat gaan drinken zonder er bij stil te moeten staan dat ik 's anderendaags alweer om 7u paraat moet zijn! Puur genieten dus! Ik mis hem natuurlijk wel maar daar probeer ik nu even niet bij stil te staan, en dat kan ik het best door mij op mijn website te storten. Ik heb namelijk een aantal websites gevonden waar je gratis web-templates kan krijgen en daar ben ik nu druk mee in de weer! Aanpassen wat ik kan aanpassen, teksten schrijven over wat ik aanbied, waar ik voor sta, welke doelgroep ik wil aanspreken, enz... . Ook mijn training heb ik "tussen het rusten in" afgewerkt! Relaxatie en autogene training (zelfhypnose). De doelgroep hier zijn mensen die opnieuw contact willen maken met hun lichaam en willen leren om een diepe relaxatie te ervaren waarbij het mogelijk word om op elk ogenblik, (elke spiergroep, ademhaling, denken) te ontspannen. Want soms lopen we in deze drukke wereld, waar mensen (bazen, partner, kinderen, vrienden) toch veel van ons verwachten, hopeloos verloren tussen onze eigen wensen, ons eigen kunnen en de verwachtingen van anderen. Binnenkort kan ik dan ook beginnen met het samenstellen van testgroepen, die zal bestaan uit mensen die vooraf een vragenlijst hebben ingevuld zodat ik een beter inzicht krijg in de individuele noden van de deelnemers. Op basis daarvan kan ik hen indelen in respectievelijk een groep die een gewone autogene training zal ondergaan en anderzijds een groep (dit houd ik nog even stil voor de testpersonen) welke duidelijk meer nood heeft aan afreageren en die ik zal onderwerpen aan een extra "omgaan met je woede" sessie. Wordt in elk geval vervolgd!
Ook de lay-outs voor mijn website stel ik momenteel samen. Een grasgroene header (lievelingskleur) en verder een grijze layout met groene tekst. Ook de onderdelen heb ik al goed op een rij. Op internet heb ik verschillende sites gevonden met een voorbeeld layout die ik enkel nog dien aan te passen. En dat aanpassen is toch wel moeilijker dan gedacht. Ik kan best wel veel zelf, maar als je niet de juiste programma's hebt, wordt het toch wel erg moeilijk om heel die site in elkaar te boksen. Dan heb ik het nog niet over de teksten! Wat is mijn visie, missie, welke doelgroep wil ik bereiken, welke diensten wil ik aanbieden. Nou ik kan wel zeggen dat ik al gezwoegd heb de laatste weken. Maar ik geniet van elke minuut. Mijn plan meer vorm zien krijgen, doet me veel deugd en laat me met hernieuwd (zelf)vertrouwen naar de toekomst kijken.
Voor vandaag echter, heb ik even genoeg van het schrijven en ga ik eens kijken of ik geen onderdelen van mijn "op til zijnde website" kan toevoegen aan mijn blog. Ik ben heel benieuwd of dat me zal lukken!
Vandaag heb ik al de bijlagen van mijn scripties en natuurlijk mijn scripties zelf ingezonden, benieuwd wat ze ervan zullen vinden! Hopelijk ontvang ik snel mijn diploma zodat ik het mooi kan inkaderen en aan mijn muur "kan laten pronken".
Vanaf nu kan ik dan ook gericht verder met het uitwerken van enige praktische zaken, zoals; website, cursus relaxatie (testgroepen organiseren) mijn persoonlijk ontwikkelingsplan, en gerichte marketing. Toch wel mooie vooruitzichten vind ik! Maar eerst ga ik even rusten, uitblazen van een heel intensief jaar, waarin ik veel gereflecteerd heb, inzichten heb gekregen, mijn sterke kanten heb leren kennen, en ook mijn zwakke heb leren nuanceren (het blijft oefenen, maar het kan wel!).
Vandaag heb ik een afspraak met de psychiater, dit om de effecten van de medicatie die ik neem te bespreken. Ik word hier namelijk hyper nerveus van en wil deze niet langer nemen. Helpen doen ze niet en echt vooruit ben ik ook niet gekomen sinds ik ze neem.
Ik dus in mijn auto, (nadat mijn ex onze zoon is komen halen hij blijft daar tot einde juli) en hop naar de dokter! Misselijk en duizelig van een geblokkeerde nek, sta ik dus bij deze temperatuur gezellig in de file. Bellen durf ik niet, ik voel me namelijk al slecht genoeg door mijn nek, dat het mij niet verantwoord lijkt om ook nog eens te gaan bellen (ik zal al blij zijn dat ik in deze toestand veilig ter plaatse raak). Ik kom dus een kwartier te laat, en laat aan de receptie weten dat ik toegekomen ben, de dokter, tja die is echter al vertrokken. Ik krijg dus echt een toeval, ik heb net 3 kwartier in een snikhete wagen staan aanschuiven, m'n brandstoftank helemaal leeg-gereden alleen maar om toe te komen en te horen dat de dokter er niet is! Ik heb daar dan ook de hele blok bij elkaar geroepen, ik had werkelijk geen weerstand meer, die receptioniste zal het ook niet al te leuk hebben gevonden en ze probeert me duidelijk te maken dat ik wel diegene ben die te laat is! tja dat had ze nou niet moeten doen, want de volgende tirade is alweer in gang. Hoe het in godsnaam kan het dat mensen van het secretariaat me in de namiddag nog opbellen om te bevestigen of ik op de afspraak zal zijn en dat de dokter nog geen academisch kwartier kan respecteren en even wachten. Je kan het je waarschijnlijk al voorstellen. Terwijl ik het schrijf, voel ik mezelf terug in dezelfde boosheid, woede en uitputting vallen als toen het zich voordeed. Echt smakeloos vind ik het! Ok ik was te laat, maar als ze mij persoonlijk bellen om de afspraak te bevestigen om drie uur en de dokter nog geen kwartier kan wachten, vind ik het allemaal heel zielig worden en ik kan dan ook niet anders als heel dit fiasco en dan bedoel ik inderdaad van het begin van mijn therapie daar tot dit laatste voorval, op zijn plaats zetten en hiermee gewoon ophouden. Het heeft me niet geholpen of toch wel, het heeft me geholpen om nog 10 keer depressiever te worden en ik houd hier dan ook mee op! Het enige dat mij is bijgebleven van heel die periode is dat je je als cliënt moet excuseren (tot je erbij neervalt) als je per ongeluk 5 minuten te laat bent, te horen krijgt of je wel gemotiveerd bent, of je inderdaad last hebt van AL die bijwerkingen enz,... enz,... heb ik het nu wel echt gehad. Verantwoordelijk om op tijd te zijn heb ik alleen, dat je 3 kwartier op voorhand in je auto stapt om ergens op tijd te zijn en 10 minuten voor de aanvang gebeld wordt om te zeggen dat de sessie niet door kan gaan omdat ze een dubbele boeking hebben, daar moet je je gewoon bij kunnen neerleggen. Ik zal dus mijn heil elders moeten gaan zoeken! Want echt stoppen zie ik niet zitten, maar nog door een bende studenten zonder ervaring de dieperik in geholpen worden, zie ik echt niet meer zitten (ik heb blijkbaar echt veel te weinig zelfvertrouwen, anders zou ik hier veel eerder mee opgehouden zijn).
