|
Zondagavond, m'n ex komt onze zoon terugbrengen!
Zoals ik al gedacht had, is er een vervolg aan heel het doopsel verhaal.
Hoe raar toch dat ik bijna m'n klok gelijk kan zetten, met zijn systeem van
telkens opnieuw iets nieuws verzinnen!
Hij wil weer eens even met me praten, (praten niet echt eigenlijk, mij
dwingen te doen wat hij wil, is het eerder).
Ik geef jullie even een idee van de conversatie:
hij: "Dit kan niet meer door de beugel, kijk eens naar deze sokken, er
zitten gaten in, het kan toch niet dat jij als moeder je kind zo meegeeft"
ik: "en die kapotte sokken had hij aan toen hij naar jullie kwam?" (Ik weet
namelijk dat Vincent een gloeiende hekel heeft aan een gat in zijn sokken,
hij om één of andere reden, niet blootvoets wil rondlopen, en zelfs gaat
slapen met z'n sokken. Als er ook nog maar een mm niet in orde is aan
z'n sokken gaat hij compleet door het lint, hij wil dat niet, en zal zeuren
tot hij er goeie heeft.
Hij: "ja, en jij als moeder zou zoiets niet mogen toelaten!"
ik: "vincent leert zichzelf aankleden, misschien heeft hij die kapotte sokken
aangetrokken, ik kan het me niet voorstellen, want daar heeft hij een
bloedhekel aan."
hij: "zelfs dan is het jou verantwoordelijkheid om hem na te kijken, zodat
hij proper meekomt". "Wat voor een moeder ben jij, als je dat nog niet
kan?"
ik: "Een goeie moeder misschien, is je kind niet gelukkig? Heeft hij geen
goeie manieren?" "Of vind je mij misschien een slechte moeder?"
hij: "dat weet ik niet hé, ik zie niet hoe jij hem behandelt!"
hij: "je hebt zelf al gezegd dat je geen tijd genoeg hebt om voor onze zoon
te zorgen"
ik: "pardon"
hij: "ja, weet je niet meer, toen je vertelde dat je nooit tijd hebt om te zorgen
dat je gewassen hebt, zodat hij proper met me mee kan!"
ik: "pardon"
hij: "daarom lijkt het me een beter idee als Vincent bij ons komt wonen!"
ik: "pardon?", "hoe kom je daar bij"
hij: "ja, het gaat toch niet goed met jou, dat heb je zelf al gezegd, dit is dus
voor ons allebei de perfecte oplossing!"
ik: "sorry, maar dat gebeurt dus niet!!!"
hij: "het is wel duidelijk dat je niet alles op een rij hebt, en dat onze zoon
naar de psychologe is gemoeten, omdat jij problemen hebt en niet omdat wij
niet overeen komen."
ik: "sorry????", ik wil deze conversatie niet meer verder zetten, hij blijft gewoon
bij mij wonen, daarover ga ik niet discussiëren!!!"
Ik doe de deur dicht.
Later op de avond telefoon: dat ik toch zelf toegegeven zou hebben, dat ik
gelogen heb tegen de politie (ivm een aantal klachten van mij voor intimidatie
en bedreiging)! En dat het beter is voor ons kind, als hij bij
hen gaat wonen, zijn nieuwe vriendin heeft namelijk wel tijd om altijd te
zorgen dat Vincent propere kleding aanheeft, waar ik duidelijk niet in slaag.
En nogmaals dat Vincent naar de psychologe is gemoeten omdat ik problemen
heb.
Ik zet dit soort conversatie dus echt niet verder, Vincent blijft gewoon bij mij
wonen.
hij: "dat ik toch zeker wel begrijp, dat als Vincent bij hem komt wonen, hij ook
het hoederecht krijgt! Want dat spreekt toch vanzelf hé, ik mag hem wel om
het andere weekend zien, zoals de regeling nu voor hem is!"
ik: "daaag," en ik hang op!
Ongelooflijk, hoe die gast, alles dat je zegt kan omdraaien in zijn voordeel!
Benieuwd wanneer hij hiermee naar de rechtbank gaat.
Blijkbaar heeft hij de ideale moeder voor zijn kind gevonden, en dat ben ik
dus duidelijk niet!!! Zal allicht iets te maken hebben met het feit dat hij
opnieuw gaan samenwonen is, en nu blijkt te vinden dat hij een veel
stabieler gezinsleven kan bieden.
Ach ja, "el acehole" zo noem ik hem inmiddels, zal ook nooit zijn spelletjes
stoppen zeker! Wel straf dat hij niet eens z'n mond open doet wanneer
ik visite heb. Ben benieuwd met wat voor degoutants hij zijn zaak
zal gaan pleiten in de rechtbank.
Groetjes,
Vicky
|
