Vandaag had ik mijn lang verwachte afspraak bij dokter Wijnants van het uza. Daar was ik alweer ongelooflijk nerveus voor. Al onderweg was ik helemaal afgepeigerd. Alweer moedig volhouden dus!
Ik probeer nu even niet onmiddellijk naar de oplossing over te stappen maar toch eens eerst even te kijken naar wat ik bij dit hele gedoe voel. Best wel moeilijk, zeker als de dokter ipv CVS, fybromyalgie vermoed. Ik voel me dus in eerste instantie wel opgelucht dat ik IETS mankeer, en niet meer van het kluitje in het riet word gestuurd. Dat ik toch al heel even serieus word genomen..
Ongelooflijk hoeveel punten die dokter heeft aangeraakt die pijnlijk waren, van de 18 tender points in je lichaam waren er 15 pijnlijk tot heel erg pijnlijk. Tijdens ons gesprek gaf de dokter me wat meer uitleg rond de werking van een lichaam. Zij vertelde me dat je een normaal uitstotingsverschijn- sel hebt, waarmee je lichaam zichzelf ontdoet van afvalstoffen. Als je door een verkeerd gebruik van je lichaam te weinig of geen afval- stoffen meer uitscheid, stapelen deze zich op in het lichaam, waardoor je lichaam zich constant in een aanvalspositie zet en je veel te veel stresshormonen (cortisol) in je bloedbaan krijgt. Dat zorgt er weer voor dat je spieren extra onder druk komen te staan, met een vicieuze cirkel tot gevolg, het ene werkt het andere in de hand. Ik heb toch de vraag durven stellen, of ik nu eigenlijk heel mijn leven zo vermoeid moet rondlopen, en ik was verheugd te horen dat mits veel doorzettings en aanpassingsvermogen mijn energie weer op het oude peil zou kunnen raken. Hoe dat allemaal zou moeten gebeuren is me nog niet helemaal duidelijk, maar ik vermoed dat ik na de nodige onderzoeken doorlopen te hebben, we toch een veel beter zicht zullen hebben op wat de oorzaak is en welk het gevolg is. Misschien kan ik dan hier op de revalidatie wel een start maken aan een planning om al die dingen te realiseren.
Maar zoals gezegd, mag ik me niet alleen concentreren op de oplossing maar zijn mijn gevoelens hier ook heel belangrijk.
