De meeste Europese legers hadden tussen 1900 en 1914 hun oude, kleurige uniformen vervangen door minder opvallende.

De Britten hadden hun khaki, de Duitsers hun Feldgrau, de Nederlanders grijsgroen. De Fransen waren daar nog niet aan toe.

Ze konden geen afscheid nemen van hun Gallische kleuren: felrode kepis, dito broek, felblauwe jassen en overjassen.

Tijdens de Balkanoorlog van 1912-1913 zag de Franse minister van oorlog Adolphe Méssimy de voordelen in van meer gedekte kleuren voor uniformen, zodat ze minder zouden afsteken tegen de achtergrond.

Hij besloot dat deze nieuwe uniformen moesten worden ingevoerd. De reacties binnen Frankrijk waren buitengewoon vijandig.

Hij werd ervan beschuldigd dat hij het trotse Franse leger in “roemloze modderkleuren” wilde kleden.

Hij probeerde uit te leggen dat hij alleen maar probeerde levens te redden; door de grotere draagwijdte van geweren waren onopvallende kleren van het grootste belang.

Maar de Franse kranten zetten hem aan de schandpaal voor zijn voorstel.

Ze schreven dat het afschaffen van “alle kleurigheid, dat de soldaat zijn levendig voorkomen verleent tegenstrijdig is met de Franse smaak en militair nut”.

Ze wezen ook het dragen van metalen helmen af en maakten de Duitse Pickelhaube belachelijk.

Een oud-minister, Alphonse Étienne, verklaarde: “De rode broek afschaffen? Nooit! Le pantalon rouge, c’est la France.”

Méssimy wist dat hij verslagen was en schreef bitter: “Deze blinde en zwakzinnige aanhankelijkheid aan de meest levendige kleur zal wrede gevolgen hebben.”

Bij de slag aan de Marne in 1914 bleek de Franse dwaasheid overduidelijk, en in meerdere opzichten. Het 246e regiment moest op een heldere zonnige dag een vlakte oversteken.

De Fransen staken tegen de gele achtergrond van de velden zó scherp af dat de Duitsers, anderhalve kilometer verder, bijna verblind werden door de aanblik.

Daar kwam nog bij dat ze het kleurige regimentsvaandel ontvouwden en een militair muziekkorps al spelend lieten mee marcheren!

Zo was het bijna onmogelijk om ze te missen. Het resultaat was de bijna volledige vernietiging van het regiment.

Tot overmaat van ramp werden de overlevenden van deze slachting ook nog getroffen door granaten die door hun eigen artillerie werden afgevuurd.

In deze rampzalige Augustusmaand toonde aan hoe serieus Méssemy’s waarschuwing genomen had moeten worden.

De Fransen verloren alleen al in deze maand 206.515 man.

Nog hadden de Fransen niet geleerd.

Ook elitetroepen zoals de Algerijnse Zouaven en Spahis waren met hun kleurige uniformen, glimmende borstplaten en grote gepluimde hoofddeksels een goed zichtbaar doelwit.

Pas eind 1914 werd de pantalon rouge vervangen. De opzichtige kepi werd pas in de loop van 1915 door een helm vervangen.

Fransen waren overigens niet de enigen die hun soldaten tot wandelende schietschijven maakten.

Ook de Belgische cavalerie met hun paarse broeken, de Oostenrijkse felgele broeken en ook de Oostenrijkse en Hongaarse officieren waren zo slecht gecamoufleerd dat er in de eerste vier maanden van de oorlog al een-derde van was gesneuveld.

(vrij naar G. Regans "book of military blunders")

05-09-2014, 00:00 geschreven door Guy