9 mei Na het afscheid van de zeer hartelijke eigenaars van het hotel-restaurant is het weer klimwerk. Vandaag hoofdzakelijk door bossen, soms duiken er reeën voor mij op, grazend langs de wegkant waar meer gras staat dan in de bossen zelf. En regen, regen, regen, plenzend in mijn gezicht, mijn bril blijft in mijn zak.... Altijd de afwisseling met quasi verlaten dorpen, mooie en verrassende oude gebouwen en tussenin uitgestrekte velden. Ruimte zoals wij die in Vlaanderen niet meer kunnen ervaren. Een zonnestraal tussen de regenperiodes in blijkt voldoende om hommels en vlinders tevoorschijn te toveren zoals ik ze sinds mijn jeugd niet meer zag. In de velden altijd luidruchtige leeuweriken, kwetterende zwaluwen en zwevende roofvogels zonder de vele anderen te vergeten zoals eksters, kraaien, kwikstaartjes enz..... De laatste helling naar Langres opklimmen vergt veel. Ik zwoeg te voet naar omhoog..... De Auberge de Jeunesse is al 2j dicht, dan maar een hotel buiten de muren zoeken... Binnen de volledig ommuurde stad vele monumentale en schitterende gebouwen.
Riet H.en Peter K., bedankt voor de mailtjes,ik probeerde al te antwoorden maar het lukte niet Langres geboortestad van Denis Diderot (1713-1784), schreef eerste 'Encyclopédie des Sciences'.
8 mei Vandaag is een feestdag in Frankrijk, altijd stiller dan een werkdag, alhoewel dit op mijn traject nauwelijks te merken valt. Mijn gastvrouw voorziet mij naast het ontbijt ook nog van een welkome picknick voor onderweg. Vrij snel ben ik bij het ommuurde complex van Clairvaux. Tot mijn verrassing is de middeleeuwse abdij een deel van een gevangenis. Het dorp zelf mooi en stil, zoals de rest van de route die zich slingert door de velden, bossen en heuvels. Het regent en de kaart moet ik dikwijls raadplegen, geen aanduidingen langs de wegen. Gelukkig kunnen de kaarten tegenwoordig tegen het vele manipuleren en de vochtigheid. Ik stop in Chateauvillain bij restaurant 'La Belle Epoque' een zeldzaamheid langs mijn route en krijg een heerlijke plat du jour voorgezet. De kelner roept in de keuken, er is iemand met grote honger. Misschien krijg ik daardoor zulke grote portie... Ik besluit er ook te logeren deze avond, het ziet er aantrekkelijk uit en het blijft regenen terwijl ik ondertussen te voet de stad verken langs de oude muren en de vele historische gebouwen. De kerk en het gemeentehuis uit de 18de eeuw vind ik lelijk. 's Avonds voor de eerste keer sinds lang geen water maar een pint bier gedronken aan de bar.
7 mei Gisteravond een vos zien lopen over de landweg tussen de velden, hij was graatmager. De moeder van een 4-tal kleintjes volgens mijn gastheer. Het is vandaag de verjaardag van mijn gastvrouw. Ik neem samen met hen een heerlijk ontbijt, het zijn uitzonderlijke mensen en ik ben er echt welkom geweest, ook bij hun buren de landbouwers. Een laatste foto, een document voor de vrienden en de kinderen ten bewijze van het feit dat ik daar echt onverwacht toekwam op de fiets, dan ga ik de weg op. De benen draaien beter als gisteren en de hellingen schrikken niet af. En opnieuw gaat het door prachtige dorpen, langs watermolens en schuren. In de streek rond Reims en Laon waren de stenen schuren met grote steunberen hoog als kathedralen, hier zijn ze zeer breed, minder hoog maar toch volumineus, de houten binnenstructuren moeten de moeite zijn. Langs verlaten wegen en altijd ook door bossen én alweer met regen naar Brienne-le-Château. Hier een warme maaltijd genomen om mij wat te drogen. Napoleon studeerde in zijn jonge jaren in de militaire school van Brienne, er is in het oude gebouw een klein museum. Er zijn overal sporen van overvloedige regen, beken buiten hun oevers, ondergelopen akkers en spuitende bronnen langs de hellingen. Af en toe vallen nog wat druppels uit de dreigende wolken maar ik kom droog aan in Bar-sur-Aube, vroeger een aanzienlijk handelscentrum maar nu economisch onbelangrijk. In het oude centrum schitterende gebouwen, helaas ook veel dringend aan restauratie toe. Langs de muren schilderachtige hoekjes en grote voormalige watermolens. Ik kan er overnachten bij particulieren.
Zondag 6 mei Een natte ochtend om te starten. Weer zet een plaatselijke jogger mij op de goede weg, in de gietende regen langs het kanaal. Grote stukken zijn zo slecht dat ik ze te voet moet afleggen en mijn fiets is zo modderig dat ik met een stokje de klei vanonder en vantussen de spatborden moet halen. Mooi is het wel en slechts heel af en toe is er iemand te zien, een motocrosser die van de modder geniet vb. Ik verlaat de route langs het water Alle dorpen lijken uitgestorven, geen café's of restaurants. In Blacy zie ik een bakker en de twee chocoladekoeken die ik koop eet ik terplaatse op onder een afdakje. Het regent ononderbroken, het stroomt van mijn gezicht. In Chatelraoult heb ik er genoeg van, het is zwoegen op alle klimmende stukken. Ik waag mijn kans voor een gîte die aangegeven staat op een bordje. Ik bel aan bij een huis en de bewoonster zegt dat het op ongeveer 1 km is. Ik sleep mij verder, het is een eindeloos lange weg(5km), enkele zeer mooie vakwerk-boerderderijen rij ik voorbij, en dan ver van alle andere bewoning, 'Les petites Perthes'. Ze hebben een plaatsje voor mij. Verder zijn ze sprakeloos over het evenement. Ik krijg een heerlijke koffie en een heerlijk avondmaal. Ik trek droge kleren aan na het stortbad, stop de vuile kleding in de wasmachine en voel me stukken beter. De regen is gestopt en dan start ik de grote schoonmaak van de fiets. Op de nabijgelegen boerderij naast de akkerbouw ook runderopfok. De boerin heeft een paar getrainde paarden 'Le trait Ardennais', ze bieden mij een heerlijk stuk verse rabarbertaart aan. En zo ben ik helemaal gerecupereerd van de gedane inspanningen.
Zaterdag 5mei Het uitgebreid ontbijt in een geanimeerd internationaal gezelschap wordt gevolgd door de dagelijkse routine van nazicht en op de fiets bevestigen van de bagage. Dank zij tips van plaatselijke mensen, o.a. vissers, neem ik een groene route langs het kanaal Aisne-Marne. Niet altijd erg geschikt, een paar keer moet ik hele lange stukken te voet doen vanwege de glibberige klei-modder, maar zeer verlaten en vrij van auto's. Bij Courmelois verlaat ik het kanaal en 't is weer over de heuvels. Ik vraag bij een groenten-verkopende boerin of ik in de juiste richting zit, zij blijkt onder haar klanten de ouders van Carl De Caluwé te hebben. Ik krijg van haar een 4-tal genummerde blaadjes waarop zij mij de kruispunten schetst(er staan haast nooit wegwijzers), achteraf blijken de aanwijzingen helemaal te kloppen. In Sept Vaulx is het picknick tijd, pain artisanal en heerlijkheden van de beenhouwer. En daar krijg ik bezoek van Théodore, een Trait Comtois, mooi verzorgd en opgetuigd. Ik zit op een bank in een parkje, hij is zo nieuwsgierig zegt zijn begeleidster, hij komt jou van dichtbij bekijken. En dan vervolg ik de weg langs dorpen met oude schuren en watermolens. Het verkeersknooppunt 'La Veuve' is een verschrikking, op aanwijzing van iemand ter plaatse neem ik een ongeplaveide landweg en een aantal kilometer later zit ik vlakbij het centrum van Châlons-en-Champagne. Zoals elke dag reeds krijg ik dreigende wolken, lichte regen en vanavond ook alweer zware regen. Châlons heeft enkele zeer mooie plekjes met grote huizen in vakwerk(plak en stak). Een heerlijke koffie met croissant op een terras tussen de buien door, het is soms nat maar nooit echt koud. Ik slaap in een verder totaal verlaten 'Auberge de Jeunesse', een verhaal apart..... Twee fietsende Nederlanders worden weggestuurd en vertellen mij dat er geen plaats is in de auberge. Ik prijs mij gelukkig want een ogenblik later is het voor mij wel mogelijk. De vrolijke jonge zwarte toezichter belt de verantwoordelijke en het is in kannen en kruiken. Alles is spiksplinternieuw in het huis, aan de borden in de keuken kleven nog etiketten.
4 mei 2012 Ik kies voor de kleine verbindingswegen tussen de dorpen, vooral omdat er dan vrijwel geen auto's zijn. Veel geurige koolzaadvelden, ajuin, maïs, diverse graansoorten, zonnebloemen...het is een landbouwgebied met af en toe een grote graan silo middenin. Toch overal nog verspreide groepen bomen of een groot bos, opvallend zijn de massieve houtstapels bij de dorpen, men stookt hier met hout. Onderweg een bezoekje aan een archeologische opgraving van een gallische nederzetting, een tijd later met zicht op Laon, een heerlijke picknick, romige Chaourcekaas met pain artisanale en water(!) zo kan het zijn in de uitgestorven dorpen. Natuurlijk blijft ook vandaag de regen niet uit en bij het bereiken van Reims veranderen de dreigende wolken in een echte plensbui. Bij de de bakker en beenhouwer in de buurt van het Centre Internationale de Séjours, mijn logeeradres, uitstekende verse producten gekocht.
Vandaag 3 mei na een zware rit van 85 km door de regen aangekomen in Crécy-sur-Serre. Vanaf het vertrek uit de B&B na weliswaar een heerlijk ontbijt door de regen geploeterd, helling op en helling af. Het was wel kilometers ver door een bos, langs de route forestière. De boshyacynten staan blauw te bloeien onder het bladerdek, geen mens gezien onderweg. De hele omgeving van Maroilles is de moeite, alle percelen omringd door hagen van beuk of meidoorn, een heuvelend landschap, oude huizen en boerderijen in dezelfde rode baksteen met rondom de ramen of in de muren grijze natuursteen boorden. In Le Nouvion-en-Thièrache wordt het slechte weer teveel en ik duik een café binnen. En dan is er een opkikker, een SMSje met steun van Carine, bedankt, 't was op een goei moment. Een entrecôte met saus op basis van Maroilleskaas(met huisbereide frites en sla) en een koffie later kan ik er weer tegen. De heuvels worden hoger, de klimmen inspannender en het afdalen is super. De laatste 14 km zijn lastig en in Crécy is er ineens een doorbraak van de zon. Het hotel is dicht maar verschillende mensen komen mij verzekeren dat het straks zeker opengaat. Ik ben hier een beetje een bezienswaardigheid. Het hotel is oud, zeer stemmig, mooi bed- en badlinnen met washandje, de eigenaars erg vriendelijk en ik zal hier goed slapen.
Zondag 1 mei 2012 105 km Na een mooie rit langs verkeersluwe wegen en met tegenwind Doornik badend in de zon binnengereden. Snel kreeg ik het gezelschap van een alleenreizende fietster op weg naar Compostela. Na de koffie en het opfrissen zijn we later samen gaan eten op een van de terrassen van de markt met zicht op de gerestaureerde gebouwen. Een rondrit doorheen de stad loonde de moeite, veel authentieke monumenten, stadsmuren en de gerestaureerde scheldekaai Na een dag fietsen ben ik erg verbrand in mijn gezicht(neus en voorhoofd).
2 mei, 97 km naar Jolimetz. Een rit langs de vroegere jaagpaden van de Schelde en een van de kanalen, grotendeels zonder verkeer, met intrigerende industriële archeologie, kalkovens? Langs een voormalige spoorwegbedding naar Condé-sur-l'Escaut, de meeste stadjes onderweg hebben nog oude versterkingsmuren en vele monumentale gebouwen. Ik passeer watermolens, een kerk uit de 12de eeuw en indrukwekkende boerderijen, ommuurd en met een toren. Het mooiste is Le Quesnoy waar ik langs de oude poorten over de dubbele versterkingen binnen en buitenfiets. In de regen verder door een heuvelachtig gebied naar Jolimetz.
Deze namiddag met Edwin geoefend om de pedalen af te halen en het stuur los te maken, dit met het oog op de terugkeer per vliegtuig. Daarvoor moet het pakket wat compacter gemaakt worden. Nu staat de fiets klaar, alle bagage erop gemonteerd. Een geruststellende proefrit en het geheel, fiets+bagage, gewogen, een 35 kg op de balans. Een vriend komt ons verrassen met verse aardbeien. Afscheid van de kinderen en kleinkind, nog een knuffel....
Een zoektocht naar het openen van een blogspot.... daar kan ik mij amper mee bezighouden. De bagageperikelen zijn belangrijker. Wat kan ik nog vergeten zijn? Hoe kan ik het gewicht van de fietsbepakking tot een minimum herleiden?
