22 mei Er zijn mooie steden en sommige zoals Pavia zijn ook buitengewoon levendig. Het is een universiteitsstad en vol jonge mensen, zonovergoten vandaag en met heel veel mooie hoekjes. Er vallen weer nieuwe dingen te ontdekken zeker qua architectuur. We krijgen af en toe wat extra zoals vandaag "de Capilla Flamenca" die hier een repetitie houdt in het kader van een optreden ter herdenking van de slag van de Lepanto. Vanwege de getoonde belangstelling gaan de tapijten weg en krijgen we romeinse mozaïeken te zien en het labyrint. Sorry, het is moeilijk werken op het Italiaanse afwijkende klavier, zelfs de letters zijn grotendeels weggesleten. Ook een privé bezoek aan de balzaal van een voormalig palazzo valt ons te beurt, Edwin moet zijn mening over de italianen dringend herzien, alhoewel niet over hun verkeersgedrag. 23 mei Even buiten Pavia gelogeerd in een van de oude dorpen die haast zonder uitzondering versterkingsmuren, oude poorten, burchten of antieke palazzo's hebben. In deze streek vooral baksteen en Lombardische stijl en in de vlakte tussen de velden grote boerderijcomplexen soms helaas jammerlijk vervallen. Vandaag bezoek aan de Certosa van Pavia, een Kartuizerklooster met kerk op een omvangrijk ommuurd terrein. De eerste aanblik van de met beeldhouwwerk overladen gevel en de omringende gebouwen slaat mij met verstomming. Beschrijving van het marmeren(Carrara, wit)gebouw en de vele fresco's, beeldhouwwerk, enz...is onmogelijk. De cellen van de monniken zijn sober maar toch beschikten ze elk over 2 kamers, een privé waterput, een tuintje en een gezamenlijke open binnenplaats, dit moet in de jaren 1400 een luxe zijn geweest. Op naar de volgende pleisterplaats Bobbio, mooie wijngaarden op de hellingen en landschappen als postkaartafbeeldingen krijgen we onderweg te zien. Bobbio is een echte 'touristtrap', Hemingway noemde het de mooiste vallei ter wereld maar ondertussen heerst hier de commercie.
24 mei Een bezoek aan de beroemde carrières van Carrara. Onder de snikhete zon een wandeling naar boven langs een steile, nauwe en stoffige weg. Af en toe komen met donderend geluid stenen naar beneden. Er zijn de aangevreten hellingen en we zien de schuine lagen goed liggen evenals de vele afvalbergen. Boven een chaotisch museum met oude werktuigen en uitleg over de werkmethodes. Natuurlijk ook de winkeltjes en beeldhouwers met vooral pure rommel en kitsch. We kiezen een hotelletje in Pietrasanta aan de zee, helemaal murw door de warmte, het ongelooflijk drukke verkeer en de Italiaanse chauffeurskunsten. Er is een mooi en proper zandstrand. 25 mei
Pisa mag niet ontbreken en opnieuw een verrassing bij de aanblik van het grasveld en de diverse elegante, verfijnde marmeren gebouwen. Ik kan in herhaling vervallen maar ik begrijp nu waarom zovele kunstenaars Italië wilden bezoeken. De bronzen deuren vol taferelen, het marmeren inlegwerk, het houten inlegwerk, allerhande beeldhouwwerk.....zoveel proeven van superieure kunst- en ambachts-uitvoeringen. De oude stad zelf heeft allerhande pleintjes, marktjes en volkse buurten, helaas ook veel verval en soms echte vernieling van oude gebouwen. Keith Haring beschilderde hier een gevel, het moeten niet altijd oude fresco's zijn.
26 mei Een uitstap naar het volkse Lucca. Imposante oude ommuring en een middeleeuwse binnenstad met nauwe straatjes zonder autoverkeer laten een ontspannen wandeling toe. Elke stad heeft weer iets anders, deze keer zijn er winkels met mooi artisanaal werk en veel stalletjes met fruit en honing. Honing is onze favoriet dus kopen we een aantal potten , accacia, kastanje en millefiori. Op onze laatste dag in Pietrasante nog een bezoek aan het beeld van Botero, 'De Krijger' op het gelijknamige plein, modern en de moeite waard.
27 mei Het einde van Edwin's bezoek nadert en dan ga ik weer alleen verder met de fiets. Maar 't is nog even uitstellen want de steden Volterra en Siena staan met stip in de gids. Uiteindelijk komt het afscheid dan toch en op de ochtend van 29 mei sta ik klaar om opnieuw alleen door te gaan. Het valt mij eventjes zwaar.
maandag 21 mei Met slechts èèn enkele tas bagage vertrek ik richting Vercelli, de andere tassen liggen in de auto van Edwin. Wel heb ik een regenbroek en regenvest aan, het regent onafgebroken sedert gisteren en het stopte niet de voorbije nacht.Ik fiets zo snel ik kan, jammer want Vercelli oogt kleurig en groots en ik ga het niet bezoeken. Ik voel hoe de regen doorheen alles dringt, er staat water op de weg, de voorbijrijdende voertuigen sproeien mij nat, ik kan niet stoppen anders krijg ik kou. Overal water zover ik kan zien, op eilandjes Piëmontese boerderijen in rode baksteen. Met hun kapel en langgerekte gebouwen zien ze eruit als piepkleine compacte dorpskernen. Ik passeer Palestra en Robbio en haast mij naar Mortara. Het eerste stadje dat er troosteloos en grauw uit ziet, het is niet omdat het regent, het heeft geen ziel meer. Ik fiets nog een paar kilometer verder doch het hotel is dicht en samen met Edwin ga ik op zoek naar een onderkomen in het volgend stadje Vigevano waar het uiteindelijk lukt om droge kleding aan te trekken.
