Het ontbijt is lekker en de koffie overvloedig, ik twijfel nog altijd over al of niet de trein nemen. Nog een telefoontje naar het logeeradres in Rome ter verwittiging en dan de fiets op. De zusters drukken mij op het hart om zeker langs de Via Trionfale Rome binnen te rijden. 'What's in a name ' flitst het door mijn hoofd. Ik trek mijn fleece aan bij de eerste regendruppels, gelukkig blijft het bij een kleine bui. Het verkeer is zo druk dat het vertraagd tot stilstaand is. Ik kan de rijen voertuigen zonder gevaar voorbijrijden. Op de kruispunten valt altijd extra op te letten en ik zoek en volg de Via Trionfale. En zo kom ik binnen, langs de muren van Vaticaanstad en langs de colonnade van Bernini tot op het grote plein waar het wemelt van de vele toeristen. Ik heb het gehaald van Sente tot Rome. Mijn fiets zit onder een laag stof. Ik zink neer aan de voet van een pilaar en hoor naast mij Vlaams spreken, twee jongedames uit Oosterzele(Balegem)die straks terug naar huis vliegen. Het logeeradres ligt centraal in Rome, aan een pleintje bij de Via Vittorio Emmanuele. De ontvangst is super maar het wordt mij eventjes teveel. De kerk, het klooster en het ostello worden gerund door twee Nederlandse (Limburgse) broers. Het is een goed adres, bedankt Monique! Ook de fiets krijgt een goede veilige plaats, naast deze van padre Matteo.
