De goede bui op donderdag was het begin van een natte 24 uur. Het heeft heel de nacht geregend en heel vrijdagvoormiddag. Omdat dit voorspelt was, was er alleen theorie voorzien. En dit op een andere locatie. In de voormiddag heb ik gewoon wat rondgehangen in de container (heb ik al verteld dat dit mijn kamer is?). omdat het gestopt was met regenen in de namiddag en ik geen zin had om de rest van de dag ook niks te doen, ben ik gaan wandelen. Of beter gezegd gaan klimmen. Ik heb op een halfuur zo’n 400 meter gestegen. Het was goed voor de conditie. Niet zo goed voor de spierpijn J. Ik heb deze keer niet direct iets speciaal gezien. Vooral bomen. En de berghut waar je in de zomer kunt overnachten. Op de terugweg had ik keuze uit twee wegen: zelfde weg terug of een cirkel maken. Ik was zeer avontuurlijk en heb voor de cirkel gekozen.  Ik dacht dat ik al gauw een bekend pad zou tegen komen, van de vorige wandeling, maar dat was niet waar. Gelukkig is de oriëntering hier niet oz moeilijk. Ik wist dat ik naar beneden moest ;). Uiteindelijk ben ik toch ergens uitgekomen waar ik al geweest was maar het was niet de plaats dat ik dacht.

Toen ik nog niet zolang terug was, werd er beslist dat we naar het dorp (eigenlijk stad) zouden gaan. Er was namelijk markt. Alleen was meer dan de helft van de kramen niet komen opdagen. Dus na de enkele kramen die er wel waren gedaan te hebben, zijn we nog doorgereden. Eindbestemming een kasteel waar een restaurant in ondergebracht is. Zeer mooie locatie! Hier zijn we iets gaan drinken. Het was speciaal en ook een beetje raar want er liepen honden los rond.

Gisteren was het dan wel weer hier cursus. Omdat we maar met drie workawayers waren was er iets meer werk maar niks gigantisch. Ook vandaag waren we maar met drie. Vandaag was wel leuk de cursisten moesten namelijk zelf een uur ‘les’ geven. En wij mochten gewoon kijken en ingrijpen indien nodig. Rond drie uur was het dan gedaan en keerde de rust weer. Als beloning voor hun harde werken en goed gedrag hebben de paarden mogen grazen. En daarna heb ik met mama geskypet. Ik ben namelijk opzoek naar een kot maar dat gaat niet zo gemakkelijk als je niet in het juiste land zit.

Voor de rest van de week weet ik nog niet wat de planning is. We hopen om een dag vrij te krijgen zodat we de berg kunnen beklimmen.

17-05-2015, 18:28 geschreven door anaïs  

En gelijk had ik over maandag. We hebben wel geteld niks gedaan. Het was dan ook weer super warm, maar toch.  Eigenlijk gingen we in de namiddag een uitstap maken maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen.

Echt erg was dat niet want al het werk hebben we dinsdag en woensdag ingehaald. Op dinsdag hebben we amper tijd gehad om stil te zitten.

De dag begon met het snijden van wortels voor de paarden want ja ze krijgen toch niet genoeg te eten J. Daarna zijn Nicole en ik het bos ingetrokken op jacht naar de jonge scheuten van dennenbomen. Ze waren me voordien nog nooit opgevallen, maar rond deze tijd van het jaar komen er lichtgroen scheuten aan de uiteinde van de takken. Met deze scheuten (ik zou niet weten hoe je het anders moet noemen) maken ze hier dan siroop voor bij het water.

Toen we daar van terug waren hadden we nog een half uur tot de eerste les.  Deze keer was het een groep van vier mensen die samen leven, met hun begeleider. Ze hebben met een paard (afwisselend) een competitie gedaan. Ze zijn een zeer leuke groep. Daarna hebben we iets gegeten voor de volgende les met Elias. Deze les en ook de volgende met Mima hebben Nicole en ik samen gedaan. Dat was ook eens leuk. We zijn naar het bos gegaan omdat het daar veel beter is met het warme weer.

Op woensdag zijn we de dag ook begonnen met enkele uren zoeken naar scheuten. Ik heb er direct ook een wandeling van gemaakt.  In de namiddag had Frans weer les. Deze keer zijn we in de piste gebleven en heeft hij ‘les’ gekregen. Na zijn les was het de beurt aan Lea. Zij heeft in haar jonge leven (ze is 12 of zo) al veel meegemaakt. Ze woont in een instelling waar er ook niet altijd goed voor hun gezorgd wordt. Christa vertelde mij dat ze normaal zeer gericht is op het rijden. Deze keer zijn we toch buiten gaan rijden. En ik denk dat ze het wel fijn vond. omdat ze ook wat Engels kan spreken heb ik ook even alleen met haar op stap gemogen.

Net toen we de paarden aan het laten grazen waren, brak er een onweer los. De aarden trokken zich er niet veel van aan. De planten waren er zeer blij mee. En wij eigenlijk ook, een regenjas was niet nodig het was goede afkoeling.

Vandaag was het begin van de vierdaagse cursus. Er zijn elf deelnemers, die allemaal heel enthousiast zijn waardoor er voor ons niet veel werk overblijft.  Daarjuist, vlak voor weer een goede bui, hebben we een ijsfeestje gehouden. Super lekkere banana split.

14-05-2015, 21:05 geschreven door anaïs  

Zaterdag en zondag was het hier dan cursus. Ik heb de indruk dat dit eigenlijk hun grootste inkomst is. Aangezien voor de meeste lessen niet betaald wordt.

Zaterdagochtend is Lea hier gearriveerd. Zij geeft de cursus als onderdeel van haar seminar. Deze cursus ging over dyslexie en dyscalqulie. Het was zeker interessant, het enige nadeel is natuurlijk dat het in het Duits gegeven wordt. Het grootste deel kan ik echter wel verstaan, als ik me zeer goed concentreer. En Nicole heeft ook een deel vertaald. Zaterdag was het vooral veel theorie. En een beetje praktijk met Annika en Anne als voorbeelden. Door de vele informatie had ik ’s avonds wel serieuze hoofdpijn L.

Eens dat iedereen weg was zijn er ook nog mensen met een baby’tje langs gekomen. Ik denk dat het hier vooral draaide om de relaxerende werking van de pony. En ook het gebruiken van spieren om bijvoorbeeld op de kijken.

Zondag was er dan meer praktijk, zo moesten we in paren een spel bedenken. Dat we dan hebben uitgetest met Ella en Michelle. Dit was zeer leuk. Tegen drie uur zat de cursus er dan op en keerde de rust weer. We hebben eerst opgeruimd en dan zijn we van de zon gaan genieten.

’s Ochtends was het ook Laura’s eerste communie geweest. Eens dat al haar bezoek weg was, zijn we iets gaan drinken. Hier voor zijn we met  al de dames  ( Laura, Christa, Veronika, Nicole, Gizella, Lea en ik) naar Millstäter meer gereden. Daar hebben we in de see-lounge iets gedronken en naar de zonsondergang gekeken. Voor het helemaal donker was hebben we de paarden nog gedaan. Daarna hadden we een pizza-party, bij kaarslicht. ( we hebben hier bijna elke dag party ’s avond, pannenkoekenparty, keizersmartzenparty,….)Weer eens een super gezellige avond!!!

Vandaag is het een rustige dag, denk ik. Van donderdag tot en met zondag is het weer cursus.

11-05-2015, 10:18 geschreven door anaïs  

Vanaf donderdag zijn we begonnen met, eerst enkel de pony’s en daarna iedereen, grazen. Ze mogen dan vijftien minuten aan de hand grazen, in het bos en op de baantjes. Zo worden ze allemaal gewoon aan het gras. Zodat er geen problemen optreden als ze terug op de weide mogen. We proberen dat nu iedere dag te doen. In de namiddag wanneer het wat minder warm is. Het valt wel op dat het hier echt al zomer weer is. Dit komt omdat we op dit moment het weer dat vanuit het zuiden ( Italië) komt krijgen. Voor ons is dat natuurlijk wel fijn. Het enige is dat je tijdens de warmste uren niks wilt doen. Enkel luieren en van de zon genieten. Tot nu toe is daar nog geen probleem van gemaakt. Dus doen we dat gewoon. Op donderdag hadden we nog een lesje. Met Ella, een super lief maar verlegen meisje. Voor de rest heeft ze eigenlijk geen grote problemen. Christa had eigenlijk graag gehad dat Nicole en ik de les gaven. Ze had dit alleen niet gezegd. En ik vond Nicole niet direct. In mijn eentje gaat het spijtig genoeg ook niet omdat ik de taal niet beheers. Dus hebben we het uiteindelijk samen gedaan.

11-05-2015, 10:17 geschreven door anaïs  

Dinsdag was het hier prachtig weer. Eigenlijk een beetje te warm om iets te doen. In de voormiddag hebben we toch nog wat verder getuinierd. Toen het daarvoor echt te warm werd hebben we middagpauze gehouden. In de namiddag waren er wel drie ‘lessen’.  Eerst een jongetje met adhd. Darmee zijn we buiten gaan wandelen omdat de piste te stoffig was. De tweede was een meisje die zowel fysiek (misvormd gezicht) als mentaal gehandicapt is. Voor haar hadden we wat balspelletjes , te paard, in petto. En wat voltige. Ondertussen dat zij dat op het echte paard aan het doen was. Heeft Laura (Christa’s docther) mij de figuren op het stalen paard geleerd. Als laatste was de mama van twee kindjes die hier ook komen aan de beurt. Zij krijgt ‘gewoon’ les. Waarbij het vooral om relaxen en emoties tonen gaat. 

Woensdag was ook een mooie dag al zijn we bij de laatste keer uitmesten wel nat geworden. In de voormiddag was Nicole gaan shoppen. Daardoor stond ik alleen voor de stallen. Gelukkig was Frances (Christa’s broer) zo vriendelijk om te helpen. Want met twee gaat het toch ook twee keer zo snel. Omdat ze daarna mijn hulp niet meer direct nodig hadden ben ik gaan wandelen. Ze hebben hier overal gele borden staan met plaatsen waar je naartoe kan wandelen. Ik ben gewoon in een richting vertrokken. De klok op een uur later en als het alarm afging ben ik terug gekeerd. Op een punt vond ik de juiste weg niet meer dus ben ik dan maar een andere pijl beginnen volgen. Het was zeer fijn. En vooral mooi, je hebt hier toch de soort van plaatsjes die je nooit in België zou vinden. zoals het ene plaatsje waar ik vandaag een pauze gehouden heb. Een vijver waar een beekje in stroomde met drinkbaar water. Zeer mooi en rustgevend. Alleen spijtig van de straat in de achtergrond. Dat is hier overal zo L. Wanneer ik terug was, was Gisella (andere workawayer) Leon aan het proberen te scheren.

Om twee uur hadden we dan de enige les van vandaag. Met Frank. Met hem zijn we gaan wandelen in het bos. Voor de rest van de namiddag was het zeer rustig. Enkel de stallen moesten ’s avonds nog gedaan worden, spijtig genoeg in de regen.

Bij het avondeten zat de sfeer er weer goed in. Het is vreemd hoe we overdag allemaal nogal op ons eigen zijn en ’s avond zijn we precies de beste vrienden. Mijn theorie is dat het komt omdat overdag iedereen naar iedereen zit te kijk van : ‘wat heeft die gedaan van werk, wat is die nu aan het doen, moet ik ook iets doen’. Waardoor er een soort van concurrerende sfeer heerst. ’s Avonds moe er niet meer gewerkt worden dus valt dat weg.

07-05-2015, 10:21 geschreven door anaïs  

Zaterdag ben ik om 8 uur opgestaan omdat Christa had gezegd dat Nicole, een van de andere workawayers, dan aan de stal/wei begint. Zij heeft me dan getoond hoe ze hier te werk gaan. De paarden staan hier op een paddock met allemaal open stallen. Drie keer per dag halen we de mest weg en geven we ze hooi. Nadien zijn we gaan ontbijten en werd er beslist om in de namiddag een uitstap te maken. Nadat we de paarden gedaan hadden en een pick-nick hadden gemaakt zijn we met de auto vertrokken. Uiteindelijk hebben we een korte stop gemaakt aan een waterval. Daarna zijn we doorgereden naar de hoogste berg van Karintiën. Hier lag er nog tot wel drie meter sneeuw. Mar koud was het helemaal niet. Het was leuk alleen spijtig dat ik een verkoudheid heb. Bij de afdaling kwam dit helemaal niet goed. Super veel druk op mijn oren, neus en voorhoofd. Eens beneden heb ik mijn ogen dicht gedaan. Ik was nog zeer moe. Dat deed wel veel deugd.

Zondag ochtend waren er twee ‘klanten’ voor therapie. De eerste waren twee kleine kinderen. De tweede was een meisje met een lichamelijke handicap. Met hun hebben we gewoon in de piste gewerkt. In de namiddag hebben we de twee shetland pony’s uitgehaald om een beetje werk mee te doen. Daarna hebben ik en Gisella mogen rijden. Het was leuk maar niet echt uitdagend en terug wennen aan het in een piste rijden. Daarna heeft Laura (Chrita’s dochter) nog gereden. Plots was het al 7 uur en er moest nog gekookt worden dus het werd een laat avondmaal.

Vandaag hebben we getuinierd. We hebben overal onkruid weg gehaald. Niet direct waarvoor ik nar hier ben gekomen maar je bent er wel even meer bezig. In de namiddag heb ik mogen helpen met de lessen van twee kinderen. Bij het eerste meisje weet ik niet wat er mis was maar ik denk dat het iets visueel was. We zijn met haar in het bos gaan wandelen en hebben ondertussen ‘ik zie ik zie wat jij niet ziet’ gespeeld. Het tweede meisje heeft autisme. Voor haar is het bos een toverbos.  Het was echt leuk.

In de vooravond zijn we met de vier workawayers een wandeling gaan maken in de bergen. Zeer gezellig en goed om te binden.

Nu ben ik zeer hard aan het proberen om op het internet te geraken zodat ik dit kan uploaden en kan skypen met het thuis front.

04-05-2015, 21:04 geschreven door anaïs  

De treinreis naar Oostenrijk was lang, saai en vermoeiend. Ik was al blij dat ik maar twee overstappen moest maken. Langs de andere kant betekende dat wel dat ik op de tweede trein zo’n 8 uur zat. Maar ik zal beginnen met de eerste trein, van Brussel naar Frankfurt. We waren op tijd vertrokken maar nog voor de eerste halte (luik) stonden we stil in Zaventem voor bij 30 minuten. Blijkbaar moesten we daar nog wachten op een aansluiting die vertraging had en daar door hadden wij natuurlijk ook vertraging. Gelukkig had ik een uur om de overstap te maken. Door de vertraging kon ik direct op mijn tweede trein stappen.  Het stomme met deze trein was dat ik geen reservering voor een plaats had gemaakt. Om de vorig trein was het zeer duidelijk waar je dan kon zitten. Hier dus niet. In de eerste twee uur ben ik dan ook 3 keer van plaats moeten veranderen. Daarna werd de trein minder vol en kon ik blijven zitten. Ik moet zeggen dat ik zeer blij was dat ik in Spitall was aangekomen. Christa stond me daar op te wachten om nog een halfuurtje naar hun huis te rijden. Het was al laat en dus donker veel heb ik niet gezien van de omgeving. Eens hier aangekomen heeft ze mijn container( kamer) getoond plus nog enkele belangrijke dingen. Ik was zeer blij dat ik in een bed kon kruipen (hoe een vreemd dan ook, stapelbed maar de verhoudingen kloppen niet).

04-05-2015, 21:03 geschreven door anaïs