Het weekend begon hier een dag vroeger of zo voelden het.  Lynn en ik zijn gaan rijden. Ik heb met de enige merrie van de kudde gereden. Zij is ook nog eens de kleinste van de hoop. Voordeel van klein zijn in mijn geval is dat ik bijna alle paarden en pony’s kan rijden. Ik was de eerste die haar reed zonder dat ze aan een leidtouw liep. Ze hadden bij de verkoop gezegd dat ze nogal traag was, veel heb ik daar niet van gemerkt. Het was een heel avontuurlijke rit. Ons eerste obstakel was een poort waarvan het slot verwrongen was. Waarschijnlijk waren er mensen in een auto te lui geweest op uit te stappen en zijn ze er gewoon tegen gereden. Na tien minuten alle kracht in de strijd te gooien is het Lynn toch gelukt om de poort open te krijgen. Dus konden we onze rit vervolgen.

Op drie vierde van onze wandeling kwamen we ons tweede obstakel tegen. Een boom die geveld was door de storm van de afgelopen dagen. Normaal  is dat niet zo’n probleem, springen we er gewoon over. Alleen lag de eerste stam op een meter tot anderhalve meter en de tweede stam op twee meter. We hadden twee opties, ofwel helemaal terug rijden ofwel onder de boom. We hebben de paarden laten kiezen en zij hadden er geen probleem mee om onder de boom te ‘kruipen’. Zo konden we de rit gewoon verder zetten. Het is dus wel duidelijk dat we deze route morgen niet gaan rijden.

18-01-2015, 18:37 geschreven door anaïs  

Woensdag ben ik dus met Blue uit gaan rijden. Hij was er niet helemaal mee akkoord maar eens dat we vertrokken waren hebben we toch een twee uur wandeling gemaakt. Hij wist me wel bij ieder kruispunt te vertellen wat de snelste weg naar huis was, goed om te weten als ik ooit verloren rijd.

Donderdag was Chino mijn slachtoffer voor een wandeling. We zijn niet zo ver en lang weg geweest omdat er nogal dreigende wolken hingen. Uiteindelijk ben ik droog gebleven maar ik zag het wel regenen in de vallei. Wij hebben de volle laag ’s avonds gekregen. Om 4 uur werd het hier ineens heel snel donker. Er is een hagelbui overgetrokken en daarna was het terug helemaal helder. We hebben hier echt elk weer type gezien, van zon tot sneeuw.

Toen ik terug kwam van de wandeling denk ik dat ik mijn eerste kudde reetjes gezien heb, redelijk in de verte. Ik heb ook nog een kleine schrik over mij heen gekregen. Harry had namelijk de boerderijkat te pakken gekregen. Gelukkig was ik in de buurt om heb vast te grabbelen zodat de arme kat kon ontsnappen naar hogere oorden. Ik weet niet of ze het anders had overleeft.

Donderdag was het de eerste zumba les hier in Stoodleigh. En aangezien er hier niet zoveel te beleven valt (niet dat ik dat zeer erg vind J) was de helft van de vrouwen aanwezig, inclusief Lynn en ik. Het was best leuk. Ik heb niet de beste coördinatie en timing maar hier kan me dat niks schelen. Gewoon plezier maken was de boodschap en dat hebben we gedaan.

17-01-2015, 00:00 geschreven door anaïs  

Maandag was het dierenarts  dag. De veulentjes moesten hun eerste inentingen krijgen. Dan waren er nog drie paarden die moesten gecontroleerd worden voordat ze op de verzekering kwamen te staan. Dat waren Sweepy, Clover en Claydon. Hiervoor krijgen ze een medische check en moeten ze even stappen en draven. Alles was bij hun allemaal in orde dus nu kan iedereen verzekerd met hun op buitenrit. Tonto stond de minst leuke behandeling te wachten. Hij heeft misschien een blaasontsteking dus dat moest onderzocht worden. Het pobleem me een paard is dat je niet ven kunt zeggen plas in het potje. Dus nu zijn we al drie dagen aan het proberen een staaltje te pakken te krijgen, zonder succes zover.

Gisteren was het een dag waar ik best wel naar uitgekeken  had, mijn eerste paardenveiling.  Ik had alleen een iets glamoureuzere versie in gedachten.  De veiling vond plaats in een veiling huis waar ze hoofdzakelijk vee verkopen. En zo ging het er ook aan toe.  De meeste van de paarden stonden daar zonder hooi of water voor enkele uren. Als er iets is wat ik geleerd heb is het wel dat een paard altijd hooi ter beschikking moet hebben.  De meeste van de paarden stonden daar dan ook super gestresseerd. Hoe zou je zelf zijn, in een ijzeren hok gestoken met allemaal vreemde mensen rond u, die u aandacht proberen te trekken. Sommige komen dan ook nog in je persoonlijke ruimte  omdat ze je voeten willen opheffen of je tanden willen zien. Als de paarden van hok veranderd moesten worden, werden de deuren opengezet en werden ze opgejaagd naar het juiste hok. Het ergste van al is dat de meeste van die paarden uiteindelijk bij een slager te recht kwamen omdat ze niet in de hand waren. Er stonden een paar zeer goede paarden bij, die wel waren bereden enzo. Ik snap alleen niet waarom je, je paard zoiets wil aandoen. Als je het al wil verkopen doe het dan op een paardvriendelijkere manier.

Wij zijn zonder paard maar met zadelhouders naar huis gekomen. En beseften nog maar eens hoeveel geluk onze paarden wel niet hebben met hun goed leventje. Ze hebben er van geprofiteerd. Ik was ’s avonds de paarden die binnen gaan, op stal aan het zetten. Ik had juist de laatste gedaan en plots stond de rest van de kudde ook uit de weide. Chino, een super slimme pony, had de poort weten te openen en daar had de rest natuurlijk gebruik van gemaakt. Ze waren allemaal zeer rustig en eigenlijk was het grappig om te zien. Hun eten stond klaar, daar stonden er twee. Tonto was rustig aan het eten, daar stond er 1. En de anderen waren zich aan het te goed doen van het gras. Ze zijn allemaal zonder problemen terug de weide op gegaan. (vanmorgen stonden ze blijkbaar weer buiten, we gaan dus een steviger slot moeten vinden).

Gisterenavond heeft het hier gesneeuwd. Het stelden niet veel voor maar was toch genoeg om alles wit te laten zien. Ondertussen is het meeste,spijtig genoeg, al terug gesmolten.

Vanmorgen ben ik wat langer in bed blijven liggen. Daarna de stallen gedaan. Rond de middag nog eens geskyped met de mama( en mijn prinsessen kat). Straks ga ik nog een ritje maken met Blue.

14-01-2015, 14:26 geschreven door anaïs