De laatste dagen

Omdat ik mijn blog over Gent bijna drie  maand geleden met de eerste dagen ben begonnen, nu de laatste dagen.

Maandag was dan weer een relatief luie dag. Spijtig genoeg was het ook weer veel te snel voorbij en moest ik ’s avonds alweer terug naar Gent. Dinsdag ben ik  er dan voor de laatste keer opnieuw ingevlogen. Ik was wel blij dat het de laatste keer was want ik geraak steeds uit mijn ritme en er zijn steeds dingen veranderd waardoor ik het nooit goed zag zitten om terug te beginnen. Nu was het de laatste keer en het was nog maar voor 6 dagen dus ik heb mij er proberen over te zetten. het was natuurlijk ook niet zo fijn dat ik me niet lekker voelde.  Ik denk dat mijn weerstand een beetje begint te verbrokkelen met dat ik toch vermoeid ben. Ik was misselijk en tegen de avond begon ik ook hoofdpijn te krijgen. Ik heb dan maar alles op het gemak gedaan en  gaan slapen met een aspirine. Dat laatste heeft wel geholpen want ik heb goed geslapen en tegen de ochtend voelde ik me al weer beter. Nog geen 100 procent maar het kon er mee door. Ik vrees alleen dat ik maandag, als alles wegvalt, wel eens goed ziek kan zijn maar dat zien we dan wel. Dinsdag was een rustige dag, zonder ontsnappingen, want maandag was er weer een veulen door de draad gegaan. Niet dat dat nog voor veel opschudding zorgt aangezien we het al een keer of 3 meegemaakt hebben.   de rest van de week was ook rustig verlopen maar ik heb wel serieus afgeteld. Misschien is dat een slechte gewoonte maar het helpt me wel om door te zetten tot het 'bittere einde'.

Zaterdagavond zijn we dan gaan uit eten omdat het de laatste avond was. Het was gezellig en lekker, weer bij de Italiaan maar daar kan je me iedere dag mee naar toe nemen  .  De sint is ook geweest voor mij, ik heb een basis grondwerk kit gekregen dus nu kan ik er zeker invliegen met Mira.  Zondag was ik alleen maar zo on ik rustig mijn tijd daar afsluiten en afscheid nemen van alles. In de late namiddag kwamen ze mij dan ophalen. Ik heb eerst nog een kleine demonstratie geven van mijn kunnen op de grond (mijn paardje was ook een beetje moe). Daarna moest ik nog de avondshift doen en heeft mama ondertussen mijn kamer nog eens goed opgeruimd. En daarna naar huis. Het was wel zeer dubbel. langs de ene kant had ik er erg naar uitgekeken en wou ik graag naar huis. Langs de andere kant had ik het moeilijk om alles achter te laten en door te geven aan de volgende. Ik ben wel redelijk zeker dat ik er nog eens langs ga, al dan niet op cursus.

07-12-2014, 20:32 geschreven door anaïs  

De eerste week was eigenlijk niet eens zo rustig,  niet dat ik dat erg vond.

Maandag was het wel een echte luie dag, zippy was de enige die me buiten heeft gekregen voor een wandeling. Dinsdag kon ik het al niet meer laten om wat werk te verrichten. Ik heb dan maar mijn kamer opgeruimd en mijn boekenkast uitgemest. Woensdag ben ik Mira nog eens gaan opzoeken om grondwerk te doen. Deze keer ging het al veel beter. 's Avonds ben ik met de oma mee naar huis gegaan om daar een nachtje te overnachten.

Donderdag ben met een bus gepensioneerde afgereisd naar Valkenburg om de buurt daar onveilig te maken. Het was/ is daar kerstmarkt in de grotten. zeker eens leuk om te bezoeken en ik vond het leuk om al wat kerstinkopen te doen. Ik was 's avonds wel blij dat ik in mijn bed kon kruipen na zo'n drukke dag, ook al was het super gezellig.

Vrijdag was ook een vol geboekte dag. 's Ochtends zijn mama en ik naar het boekenfestijn in Mechelen gegaan om boeken in te slaan voor de rest van het jaar .  Vorig jaar hadden we dat ook gedaan, toen op een donderdagavond na school. We waren blij dat we het dit jaar in de voormiddag konden doen want zo is er toch iets minder volk en kan je beter je gang gaan. 's Avonds moest Anika haar laatste snowboard les gaan volgen in Nederland. Omdat dit mijn laatste kans was om eens mee te kunnen gaa heb ik dat maar gedaan. Ik was eerst van plan om mee te skiën maar heb dat toch niet gedaan omdat ik ten eerste geen zin had skikleren aan te moeten doen en ten tweede omdat ik indoor skiën nu niet echt uitdagen vind.

Zaterdag en zondag waren familiedagen en paardendagen. We zijn gezellig samen gaan boodschappen doen, wat voor hilarische momenten zorgde tussen Anika en mij (echte zussenmomenten). Zondagnamiddag heb ik Mira een conditietraining gegeven en zijn we een wandeling gaan maken maar dan op tempo. Heel de weg in draf, ze heeft goed gezweet en had er deugd van.

Volgende week gaan de paarden nog wat bijleren.

07-12-2014, 00:00 geschreven door anaïs  

(doordat ik weer geen internetverbinding heb zal deze blog wat laat gepost worden J)

de laatste weken zullen niet de drukste of de zwaarste zijn. ze zijn eigenlijk heel rustig en een beetje 'saai'. Ik kan al mijn werk in de voormiddag doen dus in de namiddag heb ik een paar uur vrij om te lezen, films te kijken en andere dingen te doen. 's Avonds begin ik ook vroeg aan de avondshift omdat ik dan tegen de donker klaar ben. Nu kan ik tegen een schappelijk uur eten maken en nog genieten van mijn avond. Tegen 9 uur is mijn pijp uit dus ik kruip op tijd in mijn bed om er de volgende dag vroeg weer uit te komen.

Dit weekend was het dan mijn verjaardag. Het was eigenlijk een perfecte dag. Het was een mooie, warme dag met veel volk dus het was gezellig. Ook de cadeautjes konden niet ontbreken, dus aan al de mensen die er waren nog eens een dank u. Mama heeft er ook voor gezorgd dat ik na dit jaar zeker nog terug wil gaan leren. Ze heeft mij namelijk een leren tas cadeau gedaan die dienst gaat doen als boekentas.                                                                    

Omdat het toch een speciale verjaardag was hadden we een zaaltje gehuurd om met alle familie en de meters en peters feest te vieren. Het was dus super gezellig met lekker eten en nadien geen werk meer voor ons (of voor de mama). Voor het aperitief waren ook de buren uitgenodigd en er was zelfs een speciale gast. Als verassing waren Mira en smokey samen met Marleen en papa langsgekomen. Dit vond ik natuurlijk super leuk en nu heeft iedereen haar ook eens kunnen zien. Het zorgde wel voor wat verwarring want op de uitnodiging stond dat ik spaarde voor een paard. Dus nu waren er mensen die dachten dat ik haar ging kopen of dat zij mijn paard was. Dit is dus niet het geval, sowieso ga ik eerst nog een jaar of 5 sparen/ wachten voordat er een eigen paard in mijn leven zal komen.                                                                Na het dessert is iedereen naar huis gegaan behalve mijn beste vriendin die is nog met mij mee gekomen. Het was fijn om nog eens met iemand van mijn eigen leeftijd een babbel te kunnen doen. Daarom kijk ik ook wel uit naar december om nog met andere vrienden te kunnen afspreken zodat ik nog wat sociaal contact heb gehad J.

01-12-2014, 12:16 geschreven door anaïs