De treinreis naar Oostenrijk was lang, saai en vermoeiend. Ik was al blij dat ik maar twee overstappen moest maken. Langs de andere kant betekende dat wel dat ik op de tweede trein zo’n 8 uur zat. Maar ik zal beginnen met de eerste trein, van Brussel naar Frankfurt. We waren op tijd vertrokken maar nog voor de eerste halte (luik) stonden we stil in Zaventem voor bij 30 minuten. Blijkbaar moesten we daar nog wachten op een aansluiting die vertraging had en daar door hadden wij natuurlijk ook vertraging. Gelukkig had ik een uur om de overstap te maken. Door de vertraging kon ik direct op mijn tweede trein stappen.  Het stomme met deze trein was dat ik geen reservering voor een plaats had gemaakt. Om de vorig trein was het zeer duidelijk waar je dan kon zitten. Hier dus niet. In de eerste twee uur ben ik dan ook 3 keer van plaats moeten veranderen. Daarna werd de trein minder vol en kon ik blijven zitten. Ik moet zeggen dat ik zeer blij was dat ik in Spitall was aangekomen. Christa stond me daar op te wachten om nog een halfuurtje naar hun huis te rijden. Het was al laat en dus donker veel heb ik niet gezien van de omgeving. Eens hier aangekomen heeft ze mijn container( kamer) getoond plus nog enkele belangrijke dingen. Ik was zeer blij dat ik in een bed kon kruipen (hoe een vreemd dan ook, stapelbed maar de verhoudingen kloppen niet).