Dinsdag was het hier prachtig weer. Eigenlijk een beetje te warm om iets te doen. In de voormiddag hebben we toch nog wat verder getuinierd. Toen het daarvoor echt te warm werd hebben we middagpauze gehouden. In de namiddag waren er wel drie ‘lessen’.  Eerst een jongetje met adhd. Darmee zijn we buiten gaan wandelen omdat de piste te stoffig was. De tweede was een meisje die zowel fysiek (misvormd gezicht) als mentaal gehandicapt is. Voor haar hadden we wat balspelletjes , te paard, in petto. En wat voltige. Ondertussen dat zij dat op het echte paard aan het doen was. Heeft Laura (Christa’s docther) mij de figuren op het stalen paard geleerd. Als laatste was de mama van twee kindjes die hier ook komen aan de beurt. Zij krijgt ‘gewoon’ les. Waarbij het vooral om relaxen en emoties tonen gaat. 

Woensdag was ook een mooie dag al zijn we bij de laatste keer uitmesten wel nat geworden. In de voormiddag was Nicole gaan shoppen. Daardoor stond ik alleen voor de stallen. Gelukkig was Frances (Christa’s broer) zo vriendelijk om te helpen. Want met twee gaat het toch ook twee keer zo snel. Omdat ze daarna mijn hulp niet meer direct nodig hadden ben ik gaan wandelen. Ze hebben hier overal gele borden staan met plaatsen waar je naartoe kan wandelen. Ik ben gewoon in een richting vertrokken. De klok op een uur later en als het alarm afging ben ik terug gekeerd. Op een punt vond ik de juiste weg niet meer dus ben ik dan maar een andere pijl beginnen volgen. Het was zeer fijn. En vooral mooi, je hebt hier toch de soort van plaatsjes die je nooit in België zou vinden. zoals het ene plaatsje waar ik vandaag een pauze gehouden heb. Een vijver waar een beekje in stroomde met drinkbaar water. Zeer mooi en rustgevend. Alleen spijtig van de straat in de achtergrond. Dat is hier overal zo L. Wanneer ik terug was, was Gisella (andere workawayer) Leon aan het proberen te scheren.

Om twee uur hadden we dan de enige les van vandaag. Met Frank. Met hem zijn we gaan wandelen in het bos. Voor de rest van de namiddag was het zeer rustig. Enkel de stallen moesten ’s avonds nog gedaan worden, spijtig genoeg in de regen.

Bij het avondeten zat de sfeer er weer goed in. Het is vreemd hoe we overdag allemaal nogal op ons eigen zijn en ’s avond zijn we precies de beste vrienden. Mijn theorie is dat het komt omdat overdag iedereen naar iedereen zit te kijk van : ‘wat heeft die gedaan van werk, wat is die nu aan het doen, moet ik ook iets doen’. Waardoor er een soort van concurrerende sfeer heerst. ’s Avonds moe er niet meer gewerkt worden dus valt dat weg.

07-05-2015, 10:21 geschreven door anaïs  

Zaterdag ben ik om 8 uur opgestaan omdat Christa had gezegd dat Nicole, een van de andere workawayers, dan aan de stal/wei begint. Zij heeft me dan getoond hoe ze hier te werk gaan. De paarden staan hier op een paddock met allemaal open stallen. Drie keer per dag halen we de mest weg en geven we ze hooi. Nadien zijn we gaan ontbijten en werd er beslist om in de namiddag een uitstap te maken. Nadat we de paarden gedaan hadden en een pick-nick hadden gemaakt zijn we met de auto vertrokken. Uiteindelijk hebben we een korte stop gemaakt aan een waterval. Daarna zijn we doorgereden naar de hoogste berg van Karintiën. Hier lag er nog tot wel drie meter sneeuw. Mar koud was het helemaal niet. Het was leuk alleen spijtig dat ik een verkoudheid heb. Bij de afdaling kwam dit helemaal niet goed. Super veel druk op mijn oren, neus en voorhoofd. Eens beneden heb ik mijn ogen dicht gedaan. Ik was nog zeer moe. Dat deed wel veel deugd.

Zondag ochtend waren er twee ‘klanten’ voor therapie. De eerste waren twee kleine kinderen. De tweede was een meisje met een lichamelijke handicap. Met hun hebben we gewoon in de piste gewerkt. In de namiddag hebben we de twee shetland pony’s uitgehaald om een beetje werk mee te doen. Daarna hebben ik en Gisella mogen rijden. Het was leuk maar niet echt uitdagend en terug wennen aan het in een piste rijden. Daarna heeft Laura (Chrita’s dochter) nog gereden. Plots was het al 7 uur en er moest nog gekookt worden dus het werd een laat avondmaal.

Vandaag hebben we getuinierd. We hebben overal onkruid weg gehaald. Niet direct waarvoor ik nar hier ben gekomen maar je bent er wel even meer bezig. In de namiddag heb ik mogen helpen met de lessen van twee kinderen. Bij het eerste meisje weet ik niet wat er mis was maar ik denk dat het iets visueel was. We zijn met haar in het bos gaan wandelen en hebben ondertussen ‘ik zie ik zie wat jij niet ziet’ gespeeld. Het tweede meisje heeft autisme. Voor haar is het bos een toverbos.  Het was echt leuk.

In de vooravond zijn we met de vier workawayers een wandeling gaan maken in de bergen. Zeer gezellig en goed om te binden.

Nu ben ik zeer hard aan het proberen om op het internet te geraken zodat ik dit kan uploaden en kan skypen met het thuis front.

04-05-2015, 21:04 geschreven door anaïs  

De treinreis naar Oostenrijk was lang, saai en vermoeiend. Ik was al blij dat ik maar twee overstappen moest maken. Langs de andere kant betekende dat wel dat ik op de tweede trein zo’n 8 uur zat. Maar ik zal beginnen met de eerste trein, van Brussel naar Frankfurt. We waren op tijd vertrokken maar nog voor de eerste halte (luik) stonden we stil in Zaventem voor bij 30 minuten. Blijkbaar moesten we daar nog wachten op een aansluiting die vertraging had en daar door hadden wij natuurlijk ook vertraging. Gelukkig had ik een uur om de overstap te maken. Door de vertraging kon ik direct op mijn tweede trein stappen.  Het stomme met deze trein was dat ik geen reservering voor een plaats had gemaakt. Om de vorig trein was het zeer duidelijk waar je dan kon zitten. Hier dus niet. In de eerste twee uur ben ik dan ook 3 keer van plaats moeten veranderen. Daarna werd de trein minder vol en kon ik blijven zitten. Ik moet zeggen dat ik zeer blij was dat ik in Spitall was aangekomen. Christa stond me daar op te wachten om nog een halfuurtje naar hun huis te rijden. Het was al laat en dus donker veel heb ik niet gezien van de omgeving. Eens hier aangekomen heeft ze mijn container( kamer) getoond plus nog enkele belangrijke dingen. Ik was zeer blij dat ik in een bed kon kruipen (hoe een vreemd dan ook, stapelbed maar de verhoudingen kloppen niet).

04-05-2015, 21:03 geschreven door anaïs