Dinsdag was het hier prachtig weer. Eigenlijk een beetje te warm om iets te doen. In de voormiddag hebben we toch nog wat verder getuinierd. Toen het daarvoor echt te warm werd hebben we middagpauze gehouden. In de namiddag waren er wel drie ‘lessen’.  Eerst een jongetje met adhd. Darmee zijn we buiten gaan wandelen omdat de piste te stoffig was. De tweede was een meisje die zowel fysiek (misvormd gezicht) als mentaal gehandicapt is. Voor haar hadden we wat balspelletjes , te paard, in petto. En wat voltige. Ondertussen dat zij dat op het echte paard aan het doen was. Heeft Laura (Christa’s docther) mij de figuren op het stalen paard geleerd. Als laatste was de mama van twee kindjes die hier ook komen aan de beurt. Zij krijgt ‘gewoon’ les. Waarbij het vooral om relaxen en emoties tonen gaat. 

Woensdag was ook een mooie dag al zijn we bij de laatste keer uitmesten wel nat geworden. In de voormiddag was Nicole gaan shoppen. Daardoor stond ik alleen voor de stallen. Gelukkig was Frances (Christa’s broer) zo vriendelijk om te helpen. Want met twee gaat het toch ook twee keer zo snel. Omdat ze daarna mijn hulp niet meer direct nodig hadden ben ik gaan wandelen. Ze hebben hier overal gele borden staan met plaatsen waar je naartoe kan wandelen. Ik ben gewoon in een richting vertrokken. De klok op een uur later en als het alarm afging ben ik terug gekeerd. Op een punt vond ik de juiste weg niet meer dus ben ik dan maar een andere pijl beginnen volgen. Het was zeer fijn. En vooral mooi, je hebt hier toch de soort van plaatsjes die je nooit in België zou vinden. zoals het ene plaatsje waar ik vandaag een pauze gehouden heb. Een vijver waar een beekje in stroomde met drinkbaar water. Zeer mooi en rustgevend. Alleen spijtig van de straat in de achtergrond. Dat is hier overal zo L. Wanneer ik terug was, was Gisella (andere workawayer) Leon aan het proberen te scheren.

Om twee uur hadden we dan de enige les van vandaag. Met Frank. Met hem zijn we gaan wandelen in het bos. Voor de rest van de namiddag was het zeer rustig. Enkel de stallen moesten ’s avonds nog gedaan worden, spijtig genoeg in de regen.

Bij het avondeten zat de sfeer er weer goed in. Het is vreemd hoe we overdag allemaal nogal op ons eigen zijn en ’s avond zijn we precies de beste vrienden. Mijn theorie is dat het komt omdat overdag iedereen naar iedereen zit te kijk van : ‘wat heeft die gedaan van werk, wat is die nu aan het doen, moet ik ook iets doen’. Waardoor er een soort van concurrerende sfeer heerst. ’s Avonds moe er niet meer gewerkt worden dus valt dat weg.

Agro- en biotechnologie: dierenzorg! Lijkt me een ideale keuze voor jou .

Ik kan me voorstellen dat je er langzaam naar uitkijkt, ja. En dat kot, dat komt wel.

Ondertussen een beetje lente snuiven in Oostenrijk...lijkt me de max. Hoop dat je naast een bos ook veel (alpen)weides in de buurt hebt, waar er nu ongetwijfeld fantastische bloemen staan te ontluiken. Het zal wel even wennen zijn met verschillende jongeren samenwerken én met jongeren-met-een-handicap. Lijkt me niet altijd evident, maar geef het nog even tijd en ik vermoed dat zelfs die uitdaging je ligt.

Geniet er ginder toch maar van zoveel je kan. In Gent zijn de bloemen en het groen schaars en de paarden nog afweziger 

Dikke kus en we leven hier een beetje met je mee (voor zover dat blog-gewijs gaat natuurlijk)

Freya

09-05-2015, 19:04 geschreven door Freya