De week ervoor afbouwen en tegelijk extra genieten van de vakantie samen met het gezin, heerlijk. Parcoursverkenning roept herinneringen op aan de race van verleden jaar. Opmerkelijk hoe je hier elke dag opnieuw vele atleten ziet trainen, want naast de lange afstand is er ook de olympic distance met 600 tal atleten.Een echt triathlondorp is het. Twee dagen ervoor een elitewedstrijd voor heren en dames, leuk om deze echten eens bezig te zien. De dag ervoor triathlon for kids in alle categorieën.
Conditioneel ben ik er klaar voor, het voedingsplan wordt uitgestippeld voor de dag zelf net als de raceindeling(hopelijke tussentijden, moeilijke stukken). Lettend op elk detail alles tot in de puntjes voorbereid de dag ervoor. Nu nog juist de uitvoering.
6h00 's morgens zwemstart. Het valt onmiddellijk op dat er meer deelnemers zijn als vorig jaar, veel meer volk en dus enkele kloppen van nogal blinde starters(alé in mijn ogen toch) Velen starten met de intensiteit alsof het een kwart is. Of ik ben echt een diesel, want in de tweede ronde zwem ik 3 tal groepen voorbij. Telkens komt er wel iemand in mijn voeten zwemmen, met het nodige gekietel erbij, maar ik laat me niet afleiden. Na 58 minuten op het droge en de wissel verloopt vrij vlot.
Op de fiets valt het mij direct op dat het enkele graden warmer is dan vorig jaar, het rillen blijft uit. Sedert mijn ervaring in Stein probeer ik hogere trapfrequentie toe te passen. In Aarschot is het me goed bevallen, dus doe ik het opnieuw. Het moeilijkste punt dit jaar was wel de aanloop naar de izoard. Niet enkel de beklimming maar ook een stevige en koude tegenwind doen iedereen tot op het tandvlees gaan om toch maar vooruit te komen. Mijn plan was een 15 tal minuten sneller dan vorig jaar te fietsen. Maar al boven op de isoard besef ik dat dezelfde tijd eigelijk al een verbetering zou zijn in deze omstandigheden. 7h26 zet ik erop om de 187km te overbruggen. 1 minuut meer dan vorig jaar. Positief is het feit dat ik frisser van de fiets stap, negatief de 50 man die me voorbijgestoken zijn. Ik ben en zal toch maar eeuwig die loper zijn die op triathlon is overgestapt... Ook negatief de kleine kiezelstenen tussen mijn tenen( niet goed genoeg voeten gekuist tijdens de wissel). Maar ik dacht telkens me er een voorbij kwam met zijn grote molen wacht maar tot sebiet... In de wissel besteed ik extra aandacht aan het vernieuwen van mijn kousen en reinigen van mijn voeten. Hopelijk kon ik nu tijdens het lopen die sebiet waarmaken.... Na 3km vlak kwam de eerste beklimming naar het dorp toe. In het begin haalde ik weinig volk in, gewoonweg omdat ik weinig volk tegenkwam. Maar na 10 tal kilometer kwam ik op kruissnelheid en haalde ik er velen in. Geconcentreerd op het lopen en de regelmatige zelfcheck doende ging het tempo goed tot zeer goed. Op de klok kijkend en rekenend moet een tijd juist onder de 12h00 nog mogelijk zijn reken ik. Op tijd drinken-koelen en verder. Halfweg is mijn tempo danig de hoogte ingegaan dat ik iets verder een klopje krijg, licht duizelig en licht gevoel in het hoofd. Even extra drinken-koelen, tempo zakken, zelf sanitair stoppeken en hopen op beterschap. Die komt er snel maar nadien is het tempo toch gebroken. Eerste helft loop ik hartslag 140-145. Na de klop gaat het niet goed meer als ik boven de 130 ging. Gewoon uitlopen is de boodschap en zelf aan dit tempo haal ik er nog velen in. 68 ste eindtijd 12h05, 5 de veteraan. dus heb ik er toch weer 63 ingehaald.
Na de finish voel ik de vermoeidheid en emoties opkomen yes het is gelukt, ik heb mezelf goed over de meet doen komen Top 30 was achteraf, mede gezien het deelnemersveld,te hoog gegrepen. En gezien het parcours trekt Embrun de betere fietser aan. Voor mij juist de uitdaging...
De dagen erna leef ik in een roes. Eerst lichamelijk recupereren en raar maar waar ook geestelijk. Na enkele dagen kan ik alles in mijn leven duidelijk naar waarde inschatten. Relativeren en waarderen. Dit is mijn derde volledige triathlon en telkens heb ik dit gevoel erna. Heerlijk en om te koesteren. Nu kunnen nieuwe plannen, sportieve en andere, gesmeed worden. Om ze vervolgens weer uit te werken. Over de sportieve later meer nieuws.
Nog nooit met zoveel twijfels aan de start gestaan. Na een week van buikgriep en rugpijn ging het de laatste 2 dagen beter. Te goed om niet te starten. De kwaaltjes zullen wel normaal zijn voor een beginnend veteraan. peërij of zoiets noemen ze dat. Het weer was ook al te goed om niet te starten, de watertemperatuur echter bangelijk laag: 13,4°C.
Eenmaal vertrokken voel je de kou niet meer, gewoon doorzwemmen om zo snel mogelijk eruit te zijn! Na goed 22 minuten en 90ste uit het water gekropen. Wissel verloopt stroef, is dan ook de eerste van het jaar . Op het nieuw fietsje gaat het goed, zeer goed zelf. Ik slaag erin een gat op 15 man dicht te rijden in de eerste 1/2 ronde van 3 ronden. De 3 beklimmingen per ronde gaan me goed af, in die mate dat de groep uitgedund wordt onder toedoen van mij en 2 anderen. Na het fietsen opgeschoven naar een 68ste plaats, is ooit al anders geweest... 3 ronden lopen voor de boeg en ik start met enige reserve. De rug voel ik namelijk nog opspelen en ik wil absoluut niet dat het erger wordt. Maar na 1 ronde voelt de rug nog hetzelfde aan, tijd voor een tempoverhoging(ske). En de laatste ronde hou ik het tempo. Ik heb al beter gelopen maar onder deze omstandigheden nog een 39ste looptijd lopen en eindigen op een 55ste plaats geeft me een voldaan gevoel.
Als ik later in de uitslag zie dat ik 4 de veteraan ben op 9 seconden van de 3de, dit terwijl deze 2 minuten trager liep als ik, krijg ik wel een gevoel van "had ik maar...", maarja, tzal voor nen andere keer zijn zekerst. In ieder geval geslaagde snelheidstraining en morele opsteker. Meer moest da nie zijn.
Volgende afspraak 29 mei 1/4 sp Meerhout. Doel: snelheidstraining en hopelijk top 3 vets??
De dag van de waarheid dit jaar op sportgebied. Heb ik alles goed ingeschat? Ben ik werkelijk goed voorbereid? Is mijn zelfgemaakt trainingsschema goed genoeg geweest? De uitvoering ervan verliep vlekkeloos en de 2 testwedstrijden ook. MAAR, twijfel slaat toe in de laatste week ter plaatse als ik het fiets- en loopparcours verken. Het is immers loodzwaar en de weersvoorpellingen liegen er niet om, het zal een lange hete wolkenloze dag worden met een zuchtje N wind. Maar ik hoop na 1h00 op de fiets te zitten, 7h30 te fietsen en 3h30 te lopen.
6H00: zwemstart in het donker; geeft wel een beangstigend gevoel maar het warme water (21°C) voelt beter aan dan de schrale 12° aan land. Heb niet voor de ideale lijn gekozen om het gewoel te vermijden maar direct mijn tempo te kunnen zwemmen. In de tweede ronde zwem ik weg van een groep en ga zowaar naar een groep voor mij (25 tal meter) en zet mij op het einde aan de kop om zorgenloos aan wal te gaan. Kom uit het water na 59'05" in 57ste positie. Wissel verloopt stroef en begin aan het fietsen na 1h03' in 78ste positie (de ganse groep heeft mij ingehaald in de wissel).
Direct begint een klim van 7-8 km met koude spieren, ik ga ertegenaan en haal snel 10-15 man in, maar is dit wel niet te vroeg?? Ik hou mij koest na de klim en besluit te wachten tot na de zware klim van de Isoard om echt iemand anders in het vizier te nemen. Ondertussen zoek ik mijn tempo, let op eet- en drinkschema en de tijd vliegt voorbij, net zoals 30 tal deelnemers. Op de Isoard rijd ik vlot naar boven. Boven staan er 15-20 man aan de bevoorrading te schransen-recupereren-uithijgen terwijl ik denk, nu gaat het beginnen. En inderdaad nu begint het, de 4 klimmen (op papier klimmetjes) die komen eisen hun tol bij de anderen rond mij, ik zie er verschillende stilvallen op deze hellingen die daarna nog proberen aan te sluiten in de afdalingen-vlakke stukken. "Vergeet niet dat er nog marathonnetje volgt" denk ik dan. Mijn benen blijven uitstekend tot op laatste klim na 170 km, daar voel ik de geleverde inspanningen. Maar de schade is beperkt tov anderen vind ik. Laatste afdaling op rotte asfalt vol putten en na 7h25 fietsen op 187 km (op mijn tellerke toch) betreed ik de wisselzone in 92ste positie. Nu verloopt de wissel wel vlot en ik start met niet al te vermoeide benen de marathon.
Ik loop rond hartslag 130-140, niet echt hoog dus, maar het is in de eerste 5km wennen aan de hitte!!, het is inmiddels 14h30 en dus warmste periode van de dag. Drinken-koelen-eten volgens schema is het devies en die hartslag gelijk houden onafhankelijk van het parcours!!. Ik haal langzaam maar zeker anderen in, sommigen al aan het stappen. Na 5km komt een klim naar de binnenstad van 1,5km en met stijgingspercentage vergelijkbaar met het zwaarste stuk van de berg van kaar te Kortenberg. Ik blijf lopen, al is het tegen jogtempo, maar stappen doe ik niet! Thierry die later derde wordt dubbelt mij en ik roep "goe bezig thierry, komaan". Ik begin de tweede ronde na 1h35. Oei, betekent dat ik iets langer zal lopen dan gepland. Ik durf niet versnellen daar ik rond mij veel mensen zie stappen en hoor verschillende ambulances langs alle kanten. Ik hoop dat ik mijn tempo(tje) kan aanhouden. De tweede ronde gaat vlotter, ben aangepast aan de hitte en deze stoomtrein gaat het halen! De support van de mensen en in het bijzonder van vrouw en kinderen geven me kippevel. Het laatste 1/2 uur is genieten, zelf al moet ik nog even versnellen om een Belg, de nummer 67 in te halen en achter te laten in de laatste 3km. Aankomst na 3h38'30" op de marathon in een totaaltijd van 12h11'23" als 49ste. Kleine 700 starters en 442 aangekomen atleten.
Doel bereikt en alle twijfels weg! Genieten!!!! Lange afstand vergt veel trainingsarbeid, weinig wedstrijdvreugde (allé in aantal wedstrijden die je doet bedoel ik) maar de wedstrijden die je dan goed volbrengt:ONBESCHRIJFELIJK. Meer dan de som van!!!! Dit smaakt naar nog (meer?)...
Vandaag, 18/07/04, op mijn 17de huwelijksverjaardag start ik in Aarschot voor de 1/3 afstand. Bedoeling is de hartslag nog eens extra de hoogte in te jagen want door al die trage duurtrainingen de laatste tijd heb ik de indruk dat mijne motor niet meer zo vlot in hoge toeren geraakt. Of moet ik mijn dochter geloven en word ik oud???
Swim: 3 ronden in de plas van Rotselaar met veel draaien, herorienteren en zelfs 2x uit het water komen. Niet direct mijn ding maar door mijn strategisch plan (juiste plaats in de start opzoeken en goede wedstrijdindeling) is het mij gelukt om als 47ste na 32' uit het water te kruipen.
Bike: normaal mijn zwakste onderdeel maar door de vele trainingskilometers en mijn geslaagde deelname aan de Marmotte 2 weken ervoor voel ik mij vol vertrouwen op het fietske. In de vlakke aanloop naar Aarschot moet ik wel nog 5 tal man mij laten inhalen maar ik hou ze in het vizier en ben vastbesloten op de heuvels de gashendel goed open te draaien. Elke heuvel schakel ik tandje bij, zet mij recht en haal ik er enkele in. Bovenkomen en blijven geven!! En ja ze komen niet meer terug! Gevolg is de 60km in 1u41 en schuif op naar 33ste plaats. Nog nooit meegemaakt!
Run: zie de eerste ronde niemand voor mij uit lopen. Ben van plan dit onderdeel op hartslag 160 te lopen, een stuk onder de verzuringsgrens en een laatste test ivm voeding in de wedstrijd te doen. Wederom lukt alles perfect, loop elke ronde even snel in 19' en een chic en loop zo de 17de looptijd zonder veel moeite. Haal nog 10 man in en eindig 23ste op 223 aangekomen atleten in 3u11'57", 21 minuten na de winnaar die het parcoursrecord verpulverde met 4 minuten.
Dit was geslaagde snelheidstraining waar ik enorm van genoten heb. Geeft me genoeg moral om de laatste traingingsweken voor D Day aan te vatten. En van dat oud worden: als ik veteraan was (binnen 2 seizoenen) stond ik als derde op het podium naast Rob Barel en Timothy Bently, dat beloofd dus hé!
Volgende afspraak: D Day op 15 augustus te Embrun voor de zwaartse volledige triathlon ter wereld: Tot nu toe verloopt de voorbereiding perfect!!!
Eerste wedstrijd van het seizoen. Bedoeling is wat snelheidstraining uit te voeren na de vele LSD trainingen. Water was koud, bitter koud 16°. Zwemstart zoals steeds chaotisch en brilletje blijkt na 200m al aangedampt. Dit maakt dat ik maar 2m zicht heb en ik niet met een goed gevoel zwem, heb steeds schrik voor kloppen. Kom uit het water na 21'20'' (101ste plaats). Ongeveer zelfde tijd als verleden jaar en had nochtans slechter gezwommen kwa gevoel.
Een rampzalige wissel maakt dat ik juist een peleton van 20 man mis! Achteraf blijkt dit voor mij de juiste groep geweest te zijn, zij bolden 1h02''. Ik samen met een andere pechvogel 3 ronden alleen gevochten om uiteindelijk opgesloprt te worden door achterkomend peleton van 20 man. Fietstijd 1h05''.
Begin aan het lopen met serieus vermoeide benen in 107de positie. Lopen gaat na 3 km toch redelijk en ik pers er toch nog 36'10'' uit op de 10km. Ben daarmee nog 78ste op 180 geworden.
Samenvatting: Als wedstrijd mislukt maar doel toch bereikt: Zware training gehad, vooral in fietsen en dat is nog steeds wat telt met Embrun in het achterhoofd. Volgend doel: BK kwart binnen 2 weken in Meerhout. Hopelijk met betere zwem en wissel!
Na mijn prachtprestatie verleden jaar in Mechelen (9de plaats in 2u02) kreeg ik van de organisatie startnummer 5 toegewezen. Dit met een deelnemersveld van 350 ingeschrevenen. Laatste wedstrijd van het seizoen dus de druk was er zeker, hier slecht presteren betekend een wrang gevoel voor de rest van het jaar...
Zwemstart: chaotisch zoals altijd maar ik begin er aan te wennen en begin een overzicht in dat gewriemel te krijgen. Goed gelet op techniek en goe bezig dacht ik, behalve dat ik weerom juist niet kan aanpikken bij de eerste grote groep zwemmers. Daar gaat de goede fietsgroep dacht ik..23'45''als 64ste uit water en 45sec trager dan verleden jaar + eerste groot peleton gemist. Shit begint niet goed. Deze winter dringend werk maken van krachttraining!
Fietsen in tweede groep ging vlot, zeer vlot zelfs in die mate dat ik samen met 4 anderen het werk deden voor 15 tal andere wieltjeszuigers... Als betere loper zou ik mij kunnen sparen maar ik vond het tempo niet al te hoog, dus meerijden om geen tijd te verspelen. 58minuten gefietst, 32ste fietstijd en ongeveer zelfde tijd als verleden jaar. Amaai en verleden jaar moest ik krabben om te kunnen volgen, nu deed ik zelf het werk. Het fietsen is dus stukken beter dit jaar dankzij het betere fietsje en de trainingen en tips van fietsgoeroes lucky en Jonna, thank you boys!
Lopen dan vanuit een 45ste plaats. Top 20 had ik mij voorgenomen en mede dankzij de aanmoedigingen ben ik er geraakt. Met een zesde looptijd van 40' 50'' toch nog op een 17 de plaats geraakt in eindtijd van 2h02'54'' of 30 tal sec trager dan verleden jaar (maar temperatuurverschil is er ook!).
Thank you supporters! De voorbije 3 jaar gaan de loopkilometers steeds naar beneden maar de tijden blijven, of verbeteren nog! Leuk maar dit is mede dankzij fietstrainingen; benen worden sterker! Zo, nu gaan we het thuisfront eens extra verwennen want zonder de belangeloze inzet en steun van mijn vrouwtje was dit allemaal niet waar. Thank you vrouwtje en kids! Zo, een gelukkig en voldaan man neemt nu effe break om te genieten van de kleine zaken in het leven, zonder dewelke de grote niet bestaan! Maar de plannen voor volgend jaar zijn in de maak, watch out
Ziezo, mijn winterseizoen zit erop. Tijd om het even te evalueren. Na een voor mij sterk zomerseizoen waarin de targets meer dan bereikt werden, had ik besloten in september om er nog eens een winterseizoen in het lopen van te maken. Dit om 2 redenen: op het einde van het seizoen was ik bijlange niet lichamelijk of mentaal moe en het was al 2 winters geleden dat ik er nog eens specifiek voor getraind heb. Gezien ik 10 jaar aan veldlopen heb gedaan, kriebelde het gedurende de voorbije 2 winters. Kwestie van gewoonte zeker.
In oktober is het trainingsvolume gehalveerd maar werd er in de looptraining 1 à 2 maal snelheidswerk gedaan. Het fietsen beperkt zich tot woon-werk verkeer en 1 x rollen. In het zwemmen lag de nadruk op techniek.
Op 3 november was de eerste afspraak in Overijse: 10de op 34 aangekomenen en vlot gelopen. Ik kon het dus nog. Op 17 november in Kortenberg 13 de op 40. Daar heb ik de start snel genomen. De laatste 2 ronden begon de vermoeidheid te wegen maar toch plaats kunnen houden, maar niet zonder moeite. Op 1 december afspraak op cross Wespelaar. 26ste op 57 in een sterkbezette wedstrijd. Andere strategie: rustig gestart en na 1 ronde beginnen op te schuiven. Dit zijn de wedstrijden die een opsteker zijn voor de moraal: 26ste fris eindigen en 20-tal man ingehaald. Op 15 december stond de eindejaarsjogging in Kampenhout op de kalender. Dit was mijn 8 ste deelname en op 1 na snelste: 12de in 36'45. Enkel in mijn topjaar 1995 was ik sneller (5de in 35'34). En dit met gemiddeld 50 km looptraining per week t.o.v. 95 km in 1995... Bovendien 1 minuut sneller dan in 2001 en 2 minuten dan in 2000 met minder looptraining. Let wel: totale trainingstijd per week is de laatste 2 jaar steeds met 2 uur per week toegenomen. En als afsluiter eindejaarscorrida in Leuven. Voor het eerst in jaren heb ik in het kielzog van Marc Bertels kunnen lopen. Een mooie 12de plaats was het resultaat. Goed de wedstrijd verdeelt.
Zou het dan toch waar zijn dat zelfkennis komt met de jaren? In andere sporten zien we ook 37-jarigen die sterk als een beer voor de dag komen...Ik voel mij in ieder geval sterker dan ooit.
Zo, januari word meer nadruk op krachttraining gelegd in zaal om dan te starten met de serieuze training naar mijn eerste Ironman: Gerardmer op 21 juni 2003. De planning is opgemaakt, nu nog de uitwerking.
Ik ben Dirk Logghe
Ik ben een man en woon in Kortenberg () en mijn beroep is Administrator.
Ik ben geboren op 17/12/1965 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triathlon.
bedoeling van deze blog: verzameling van mijn sportverslagjes door de jaren heen.
Wedstrijdkalender 2018
07/05: clubkampioenschap 1/4 triathlon 26/05: IM Lanzarote
. Op het nieuw fietsje gaat het goed, zeer goed zelf. Ik slaag erin een gat op 15 man dicht te rijden in de eerste 1/2 ronde van 3 ronden. De 3 beklimmingen per ronde gaan me goed af, in die mate dat de groep uitgedund wordt onder toedoen van mij en 2 anderen. Na het fietsen opgeschoven naar een 68ste plaats, is ooit al anders geweest... 
De dag van de waarheid dit jaar op sportgebied. Heb ik alles goed ingeschat? Ben ik werkelijk goed voorbereid? Is mijn zelfgemaakt trainingsschema goed genoeg geweest? De uitvoering ervan verliep vlekkeloos en de 2 testwedstrijden ook. MAAR, twijfel slaat toe in de laatste week ter plaatse als ik het fiets- en loopparcours verken. Het is immers loodzwaar en de weersvoorpellingen liegen er niet om, het zal een lange hete wolkenloze dag worden met een zuchtje N wind. Maar ik hoop na 1h00 op de fiets te zitten, 7h30 te fietsen en 3h30 te lopen.
