Deze blog gaat enkele weken op een lager pitje. Maar hou hem in het oog, want op het eind van de zomer pakt 'Tiritomba' met een serieuze verrassing uit...
Gehoord tijdens een namiddagje wandelen op de Antwerpse Meir: * "Waarzittegij? Ah, op het toilet." * "Wadetenwe? Weeral bloemkool!" * "Hoeveel buizen heeft ze? Twee? Da valt mee." Lang leve de gsm.
"Ik overweeg om eens naar een wedstrijd van de Hollanders te gaan kijken. Misschien zie je me al op de tribunes bij Nederland-Argentinië. Speelt Oranje dan thuis?" (Tanja Dexters over het WK Voetbal, in P-magazine)
Een Brits meisje van vijf is uit een coma ontwaakt nadat ze haar favoriete nummer op de ziekenhuisradio had gehoord. Het suikerzoete 'You're beautiful' van vrouwenheld James Blunt bleek haar redding te zijn. "Claudia is gek op dat liedje", verklaarde vader Paul. "Ze zong het vroeger de hele tijd. We konden ons geluk niet op toen ze net tijdens dat nummer haar ogen opende."
Gek genoeg heeft dat liedje bij mij exact het tegenovergestelde effect: een halve minuut luisteren en je krijgt me met geen stokken meer wakker.
Tijd voor wat onderbroekenlol. Een vrouw die het gisterenavond in haar hoofd had gehaald om iets te gaan eten in een Nederlands restaurant stelde bij het dessert vast dat haar handtas met gsm gestolen was. In de hoop haar spullen alsnog te kunnen recupereren belde ze met de gsm van een disgenoot haar nummer op. Vervolgens begon de broek van de man aan het tafeltje naast haar vreemde bewegingen en geluiden te maken. Wat bleek? De kerel had de gsm gestolen en in zijn onderbroek verstopt. Ring ring deed de string. De dief werd gearresteerd. Of de dame haar gsm nog terug wou, is niet bekend.
Slecht nieuws voor de Duitsers: Gert Verhulst heeft aangekondigd dat hij zowel Samson als Kabouter Plop op hen gaat loslaten. Kwestie van zijn bedrijf verder te laten groeien en na Vlaamse en Nederlandse ook wat Duitse euro's te verdienen. Voor de lol heb ik al eens de aanvang van het Kabouter-Plop-lied vertaald. In het Nederlands is dat: "Ik ben Kabouter Plop en samen met m'n vrienden, kun je me altijd in mijn paddestoeltje vinden." Dat wordt dus: "Ich bin der Zwerg Plop und zusammen mit meinen Freunden, kannst du mich immer in meinem Pilz finden." Swingt niet echt, oder? Ik denk dat het Kabouter Flop wordt.
Op Guantanamo, waar tientallen mensen al vier jaar lang in helse omstandigheden vastzitten zonder enige vorm van proces, hebben drie gevangenen zelfmoord gepleegd. De drie zijn de eersten in de fel omstreden gevangenis die er in geslaagd zijn zich te zelfmoorden, na veel mislukte pogingen door tal van gedetineerden. Commentaar van de Amerikaanse bevelhebber na de dood van de drie: "Ik geloof niet dat het om een wanhoopsdaad gaat, maar om een oorlogsdaad tegen ons."
De moeder van de 18-jarige Brit Sean Davey had haar zoon gevraagd om de was te doen, en dat zal ze zich nog een tijdje heugen. De jongen plaatste de volle wasmand namelijk boven op een elektrisch fornuis, waarna hij per ongeluk een van de kookplaten aanschakelde. De kleren vatten vuur en de vlammen sprongen over naar een boodschappentas met een volle bus deodorant erin. Die zorgde voor een stevige explosie. Resultaat: half de keuken opgebrand, het dak van het huis geblazen en zowat alle ruiten aan diggelen. De schade wordt geraamd op meer dan 27.000 euro.
Het slechte nieuws voor de jongen is dat hij een tijdje geen zakgeld meer krijgt. Het goede dat hij niet meer in het huishouden moet helpen.
Ik was het hele verlengde weekend bezig met het voorbereiden van mijn vakantie. Wat daar allemaal niet bij komt kijken: verblijf boeken, vliegtuigtickets regelen, koffer kopen, Lederhose strijken, abonnement op de krant onderbreken, boodschap van het antwoordapparaat inspreken, zonnebrandcrème zoeken, geld afhalen... En eens in het buitenland, begint de stress pas echt: in de file staan, adres zoeken, inboorlingen de weg vragen, koffer sleuren, paraplu kopen, alle bezienswaardigheden "die u niet mag missen" aflopen... Nu ik er zo over nadenk: ik wou dat de vakantie al voorbij was. Kan ik me eindelijk ontspannen. ;-)
"Ik heb nog tekeningen gemaakt voor Knack, maar daar werk ik nooit meer voor. Het is een slecht geschreven en lelijk blad, en het wordt gemaakt door mensen die uit hun bek stinken." (Kamagurka in De Morgen)
Een paar dagen geleden zag ik een student in het park, liggend op het gras, zijn cursus voor de neus. Hij zuchtte. Hij kreunde. Hij was amper vijf bladzijden ver en had nog circa 200 pagina's te gaan.
'Moeder, waarom leren wij?', zag je hem denken. Net als veel van zijn collega's was hij allicht recentelijk tot de niet geheel prettige vaststelling gekomen dat het studentenleven niet alleen uit fuiven en katers bestaat, maar ook uit examens. En dus probeerde hij nu te redden wat er nog te redden viel.
Niets menselijks is me vreemd. Ook leedvermaak niet. Ik besloot het lijdend voorwerp een tijdje van op een bankje gade te slaan.
***
Algauw dacht ik terug aan mijn eigen studententijd, toen we het collectief in de broek deden voor professor Somers, een man over wie verschrikkelijke verhalen de ronde deden. Zo zou hij ooit een studente tijdens het mondeling examen gevraagd hebben om naar het bord te gaan. "Neem een stukje krijt en teken een grote cirkel." De studente in kwestie deed verwonderd maar braafjes wat haar gevraagd werd. "Kijk, die cirkel, dat is uw cijfer", zei de prof vervolgens. "Een dikke nul." Het wicht zou huilend afgevoerd zijn.
Een variant van dat verhaal bestond uit een meisje dat middels een duizelingwekkend decolleté haar cijfer wat wou opvijzelen. "Ik zie er twee", was Somers niet onder de indruk, "en u krijgt een 2. Tot in september."
Nu was ik weliswaar niet van plan om op het examen een diep uitgesneden blouse te dragen, maar geruststellend vond ik dat verhaal toch niet, als achttienjarige halfwas die net aan de unief kwam piepen.
Nog eentje: Somers zou een student aangeraden hebben een Lottoformulier in te vullen. "Hoezo, professor?", had de jongen naïef gevraagd. "Van de 42 examenvragen hebt u er zes juist", was Somers' laconiek antwoord.
Het strafste verhaal werd me echter verteld door een jongen die twee jaar hoger zat, ene Paul. Hij kreeg tijdens het examen de ene moeilijke vraag na de andere te verwerken, kwam niet meer uit zijn woorden, stotterde zich van flater naar flater. Geamuseerd hoorde Somers toe. "Ik heb nog één vraag", zei de prof tot slot. "Voor veel punten. Het is 20 centimeter groot, woont in een bos en ik heb het dit jaar niet veel gezien. Wat is het?" "Geen idee, professor", antwoordde Paul verbouwereerd. "Paulus de Broskabouter! En het is 20 centimeter groot, woont in een bos en ik zal het volgend jaar heel vaak zien?" "Euh...", stamelde Paul. "Paulus de Biskabouter!", gierde Somers het uit.
Bij zo'n psychopaat moest ik dus een mondeling examen afleggen. Met de moed der wanhoop begon ik te blokken. Om wakker te blijven dronk ik liters koffie en stak ik af en toe mijn kop onder de waterkraan. Na een tijdje dansten de letters voor mijn ogen, maar ik studeerde door, tegen beter weten in. Toen de executie naderde streek ik mijn hagelwit hemd twintig keer, knoopte mijn das tot hij perfect zat, en overliep een laatste keer mijn cursus. Met wallen onder de ogen, de bibber op het lijf en een overvolle blaas (die vervloekte koffie) sleepte ik mezelf het examenlokaal binnen. Zij die gingen bissen groetten u. Thomas de Buiskabouter.
Somers bleek echter de innemendheid zelve. Hij stelde me gerust, gaf me als opwarmertje een makkelijke vraag, en verder geen woord over Paulus of de Lotto. Ik kreeg een 15, en heb nooit geweten of al die horrorverhalen verzonnen waren dan wel of ik gewoon geluk had gehad.
***
Met een grote glimlach stond ik op van het bankje. "Niet vergeten: Paulus de Broskabouter", zei ik tot de student op het gras. Hij keek me verbaasd na.
Grote brand, gisteren in Deurne. De rookpluim was te zien tot in Olen, zo'n 35 kilometer verder. Een bedrijvencomplex brandde af. Een rusthuis moest worden ontruimd. Gelukkig verliep de evacuatie van de bejaarden rimpelloos.
"Mijn droomauto blijft een Ferrari F430, maar Justine wil niet dat ik die koop. Het zal een droom blijven, zeker?" (Pierre-Yves Hardenne, man van Justine Henin en eigenaar van een Formule Renault 2.0, een BMW M3 en een Porsche Cayenne).
Ik ben Tom De Smet
Ik ben een man en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is journalist.
Ik ben geboren op 02/10/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: neuspeuteren.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Ik hou van Engeland, en vooral van zijn keuken. Ik ben gek op pasta." (topmodel Naomi Campbell, in The Observer)
"Een beetje." (prinses Mathilde op de vraag of ze een computer heeft)
"Ik heb nog tekeningen gemaakt voor Knack, maar daar werk ik nooit meer voor. Het is een slecht geschreven en lelijk blad, en het wordt gemaakt door mensen die uit hun bek stinken." (Kamagurka in De Morgen)
"Mijn droomauto blijft een Ferrari F430, maar Justine wil niet dat ik die koop. Het zal een droom blijven, zeker?" (Pierre-Yves Hardenne, man van Justine Henin en eigenaar van een Formule Renault 2.0, een BMW M3 en een Porsche Cayenne).
