De laatste paar berichten gingen voornamelijk over het goede leven dat ik hier leid. Vrees echter niet, evenals in België onderga ik de harde realiteit van een studerende jongeling. Gelukkig kick ik daar op! Om ook dit aspect van mijn avonturen met jullie te delen zal ik vandaag uitweiden over de magische wereld van Archaeological Computing.
Mijn opleiding focust zich op computer toepassingen die nuttig zijn voor archeologen, en ik ben daar momenteel al een goede maand mee bezig. De lessen kwamen nogal traag op gang, en waren soms frustrerend eenvoudig. Zo moesten we bvb een Word document aanmaken en opslagen in een nieuwe map ... Gelukkig duurde deze ontdekkingsfase maar een week, waarna we onvoorwaardelijk zijn overgegaan naar het frustrerend moeilijke stadium.
Tijdens de lessen Core Computing leer ik momenteel hoe je best een databank aanmaakt en structureert. Hiervoor maken we gebruik van Entity Relationship modellen en normalization om herhaling van gegevens en nul waarden te vermijden, en deftige bevraging toe te laten. Volgende week beginnen we met Standard Query Language voor deze bevraging, waarna we nog vreemdere dingen zullen zien.
In 'Reconstructing Virtual Pasts' leren we voornamelijk hoe we antieke gegevens op een kritische manier kunnen weergeven, in 2D en 3D. Momenteel gebruiken we voornamelijk AutoCAD en vanaf volgende week ook 3DStudioMax. Elke les maken we enkele oefeningen waarin we telkens een stukje nabouwen van het prachtige achtiende-eeuwse schip de HMS Victory. Boten interesseren mij echter geen ***. Bovendien zijn alle afmetingen in het extreem onlogische imperiale stelsel (inches, feet) wat van elke oefening een vloekpartij maakt. Als klap op de vuurpeil zijn we vorige week naar dat bootje gaan kijken. Het ligt voor anker in de haven van Portsmouth, al eeuwenlang de Marine-basis van Engeland. Wanneer je elke week iets tot in het kleinste detail probeert na te bootsen, neemt deze kwelgeest demonische proporties aan. En ik moet zeggen dat ik het beestje groter had verwacht. We spreken hier over het vlaggenschip van Admiral Nelson, de held van de slag bij Trafalgar (voornamelijk omdat hij daar is gestorven, anders hadden ze wel een andere dode admiraal gezocht). Een zee-gevaarte met 100 kanonnen, dat de Black Pearl van Jack Sparrow gemakkelijk naar de zeebodem had kunnen verwensen. Maar het was verdacht klein. Het vliegdekschip dat erachter lag zorgde misschien voor een vertekend beeld.
Mijn thesis-onderwerp is echter een pak boeiender dan deze reddingssloep. Ik zal trachten de handelsnetwerken tussen de havens van de oostelijke Middellandse Zee in de Romeinse periode te achterhalen, op basis van een databank vol keramiek. Ik ga bovendien na welke invloed de haven van Rome op deze oostelijke handelsstromen uitoefende, ook op basis van potten. De magische wereld van Geografische Informatie Systemen en meerbepaald Network Analysis, zal me toelaten dit tot een goed einde te brengen. Klinkt boeiend, ik weet het.
Tot daar de uitleg over mijn opleiding, waar ik oprecht van geniet. Volgend semester vertel ik jullie meer over de wonderen van GIS, VR, GPR, ADS, PMS en ADHD.
The Crown The Mitre The Stag's Head The Hobbit Jesters' The Dolphin South Western Arms The Junction The Bridge Inn The Highfield The Plough (London) The Cowherds The Guide Dog The Bent Brief The Royal Oak (Winchester) Alfie's (Winchester) The Bishop on the Bridge (Winchester) The Wykeham Arms (Winchester) The Black Boy (Winchester)
