Vorig semester organiseerde ik met Karen een Belgian night. Sindsdien
vragen de
mensen ons constant om kaas en bier advies, er wordt op een zeer
eerbiedige
manier over ons land gesproken, en sommigen willen zich zelfs omdopen
tot volbloed
Belgen. Degenen die deze viering van de Belgische cultuur hadden gemist
moesten
steeds (lichtelijk overdreven) verhalen aanhoren van de nacht waarop de
Britten
werden opgevoed, en vervloekten zichzelf dat ze er niet bij waren.
Belgian night viel dus in goede aarde, waarop we besloten het nog eens
over te doen. Deze keer waagden we ons niet aan de combinatie
wafels/salami/cake/bier/chocolademousse/kaas, maar beperkten we ons tot
een
uitgebreide selectie bier en kaas. Hoogtepunt (in smaak en percentage)
was de
combinatie Chimay Bleu en Chimay abdijkaas, een stukje cultuur dat de
laatste
critici deed buigen voor onze culinaire superioriteit. Geen lezing deze
keer,
ook al horen de mensen mij graag spreken. Ik heb uiteraard niet heel de
avond
mijn mond gehouden, als de mensen advies vroegen bood ik die aan, en
dan was
het hun eigen schuld als ik begon te ratelen over abdijen, grasvlakten,
gistingsprocessen, kampvuren, massa toerisme, en Jacques Brel.
De volgende dag organiseerde ik een kroegentocht in Winchester, een historische
stad op ongeveer een uur van Southampton. Niet direct de meest logische locatie
hoor ik jullie denken? Wel, er was een reden voor: één van mijn proffen woont
in Winchester en beklaagde het dat hij steeds naar Southampton moest komen voor
de pubs, en wij nooit naar Winchester. Lizzy, een eerder impulsief
klasgenootje, sprong daarop recht en riep "we have to do a pubcrawl in
Winchester then, and TOM will organise it" .... Tom, die onvermoedend aan
de andere kant van de tafel zijn worst en puree aan het inspecteren was, voelde
zich nogal geviseerd door dit bevel, maar zijn arrogantie liet het niet toe een
dergelijk idee af te slaan. Ik moest dus een pubcrawl in Winchester
organiseren, maar had geen zin om mijn tijd te verspillen aan iets waar niemand
op stond te wachten. Ik besloot daarom me niet bezig te houden met het zoeken
naar pubs en uitstippelen van veilig en gegarandeerd transport naar Southampton
en tussen de pubs. Al mijn aandacht ging uit naar de manipulatie van de
archeologische massa via het internet. Elke student archeologie kreeg die week
meer berichten over de Winchester pubcrawl dan hen lief was, en het resultaat
mocht er zijn. Nooit kende Winchester zon dichte concentratie aan archeologen.
De graad van archeologische expertise aanwezig was zo hoog dat, mocht het
Amerikaanse leger onze bijeenkomst bestookt hebben in de idee een Arabisch
huwelijk/terroristennetwerk te hebben opgerold, de archeologische constellatie
van de UK (en de toekomstige international archeologische sterren) ineen zou
stuiken. Dit gebeurde echter niet. Met een beetje hulp van mensen met gezond
verstand loodste ik iedereen naar Winchester, door vijf pubs, een
worstenrestaurant en terug naar Southampton. Winchester kent enkele zeer
aangename pubs voor elk moment van de avond, zeker de moeite voor een citytrip!
Als je een gids nodig hebt, zoek mij dan op. Als je niet heel de tijd naar
boeiende historische en architecturale weetjes wil luisteren, inclusief straffe verhalen
over die ene keer dat ik een kroegentocht deed in Winchester dan zoek je best
iemand anders.
The Crown The Mitre The Stag's Head The Hobbit Jesters' The Dolphin South Western Arms The Junction The Bridge Inn The Highfield The Plough (London) The Cowherds The Guide Dog The Bent Brief The Royal Oak (Winchester) Alfie's (Winchester) The Bishop on the Bridge (Winchester) The Wykeham Arms (Winchester) The Black Boy (Winchester)
Beste vrienden,
