De oogst dit jaar was zes … zes paaseieren.

Volgens mij kan je het succes van Pasen afleiden wanneer je je paaseieren oogst. Ik heb het dan niet enkel over de kwantiteit, maar evenzeer over de kwaliteit van de chocolade, de context waarin de eieren worden uitgedeeld en de vergelijking met de oogst van naburige eierboeren. In tegenstelling tot wat je zou denken staat meer eieren niet noodzakelijk gelijk aan een meer geslaagd Pasen. Als de chocolade niet smaakt dan wordt elk extra ei als een horde op de 200 meter sprint. Goede chocolade scoort uiteraard zeer hoog, en brengt ons aldus dichter bij de verrijzenis van Jezus. Een goed ei verdient echter een goede sfeer, een paasfeest waarin vrienden en familie bij het zoeken naar té grondig verstopte eieren gedachten uitwisselen over memorabele oogsten. “ Ik zeg het u Frank,’65 was een goed jaar, de klokken bleven eieren regenen tot we erin verzopen en pedalo verhuurders deden gouden zaken om de mensen drijvende te houden.” “Ja maar Frans, daarna kwam wel de crisis van de jaren ’70, met een ongekende eierdroogte. Ik zweer het u, het was zo droog dat België chocolade moest importeren uit Zwitserland, zo laag waren we toen gevallen!”. Een slechte paascontext is echter vreselijk voor de score: de beste chocolade smaakt slecht op een slecht feest en doet ons ook niet het leed van Jezus ervaren. Je moet bovendien in staat zijn om op een bescheiden manier op te scheppen over je oogst, op vlak van kwaliteit of kwantiteit. Als al je vrienden tonnen meer sappige paaseieren hebben binnengerijfd kan je de paassfeer op je buik schrijven. Je mag je omgeving zelf echter niet te hard overstijgen, anders krijg je last van je geweten (indien van toepassing).

Waarom in godsnaam paaseieren Tom? Legt toch eens eindelijk uit waar je naartoe wil?!

Wel vrienden en vriendinnen, mijn oogst was dus zes. Niet te veel niet te weinig. Eén minder dan zeven, wat ons dus niet op het niveau van Jezus himself brengt, maar duidelijk maakt dat we in dezelfde categorie spelen. Niet onbeheersbaar veel maar ook niet gênant weinig, perfect. De kwaliteit varieerde, waardoor de goede eieren des te meer tot hun recht kwamen. En de context?

Context 1 (2 eieren): na mijn avonturen in noord Engeland aan de rand van de beschaving, kwam ik terug naar het vertrouwde België. Geen barbaarse Britten, stinkende Schotten of rare Romeinen … enkel Belgen. De Belgen hebben een luchtvaartmaatschappij: SN Brussels airlines. Een strategische naam aangezien de meeste mensen België in zwart Afrika plaatsen en Brussel in oost Frankrijk, wat dichterbij is uiteraard. Het was de eerste keer dat ik met SN vloog en ik was zeer benieuwd over onze nationale luchthelden. Maar uiteindelijk bleek het allemaal zeer Belgisch te zijn: een klein vliegtuig, met een klein aantal bescheiden schuchtere mensen op weg naar een klein landje, dromend van een GROTE pint. Ik kreeg mijn eieren echter niet op het vliegtuig. De volgende dag ging ik naar huis, en na een avondje GROTE pinten, volgde een paasochtend met sandwichkes en twee prachtig gevormde eieren van superieure kwaliteit. Het was rustig die ochtend en iedereen respecteerde mijn ochtendhumeur, wat een snufje respect aan de smaak van de eieren toevoegde. Bovendien mocht ik zelf de koffie zetten die me als een vliegtuig vol extremisten uit de toren van de ochtendrust kegelde. Een context naar mijn zin. Eierscore: 9!

Context 2 (4 eieren): diezelfde dag gingen we naar de familie om te vieren dat Jezus was gestorven aan het kruis om daarna plots terug te keren waardoor hij iedereen goed had liggen. Iedereen was er en ik deed mijn verhaal een paar keer, waarna ik interesse veinsde in wielrennen. Tom Boonen was gewonnen maar mijn Bompa vond dat hij vals had gespeeld. Na de koers aten we spaghetti bolognaise, van het soort waarvan ik alle paasfeesten van de laatste 23 jaar voorbij zie flitsen en een beetje weemoedig wordt. De zon scheen, en de bloemetjes stonden in bloei. Toen het tijd was om de paaseieren te zoeken moest ik twee nichtjes inschakelen om de mijne te vinden, om daarna te doen alsof ik helemaal niet lui ben en zelf met de eer van een goede eierjager ga lopen. Het waren twee eieren en een grote chocolade hen, wat uiteraard voor twee telt, vier dus. Toen we naar huis gingen gaf ik mijn chocolade aan de nichtjes die me hielpen zoeken, wat me deed denken aan de parabel van de barmhartige samaritaan … neen, niet echt, maar ik voelde me er wel goed bij. Eierscore: 9!

Conclusie: mijn Pasen was een dikke vette NEGEN!!!

28-04-2009 om 23:02 geschreven door Tom