Weer een dagje niet veel doen. maarja, ik moet ook veel rusten he. Voormiddag heb ik een beetje mijn kamer opgeruimd en een beetje uitgekeerd. Zo het ergste vuil buiten geveegd. Namiddag hebben we spelletjes gespeeld. Eerst Junglespeed, daarna weerwolven en als laatste party animals. Het was echt leuk. Hierna zijn er een paar met de fiets gaan winkelen en iets gaan drinken denk ik. Ik ben thuis gebleven en heb mijn was gedaan. 2 keer, want met koud water krijgt ge de vlekken er niet allemaal uit. Hierna ben ik naar buiten gevlucht voor een spin(netje) en niemand wou die weg komen doen, Joke en Tine stonden al buiten, want die waren aan het uitdweilen. We hebben een lijstje opgesteld om te poetsen want anders komt het er niet van. Dusja, daar stonden we dan alle 3 buiten te wachten tot de vloer droog was en tot iemand terug kwam om de spin weg te doen.
Even later is Dennis nog gekomen. Hij is bij ons buiten gaan zitten. Hij is weer leuke trips voor ons aan het regelen. En ik moest mijn schulden nog af betalen van mijn ziekenhuiskosten. Tegen 18u zijn Jonathan en ik begonnen met eten te maken, kip curry. Wij zijn van dienst, ook om te koken hebben we een lijstje hoor. Alles werkt bij ons met lijstjes, anders wordt er niets gedaan, en zelfs met de lijstjes denk ik soms van amai, ruim uw rommel eens op. Maar goed. Na het avondeten hebben we ons met verschillende meisjes voor de tv gezet want donderdagavond is BACHELOR avond. Jaja, een van de weinige programmas dat op tv komt dus kijken we het maar. Spannend want hij moet nog tussen 3 meisjes kiezen met wie hij wil trouwen. Hehe. Een paar mensen waren al gaan slapen, inne, jonathan en ik hebben het programma nog uitgekeken en zijn toen ook het bedje in gekropen.
Voormiddag heb ik nog wat op mijn laptop gewerkt voor school op zoek naar activiteiten voor volgende week. Nog even naar de winkel geweest en goed gegeten.
Namiddag zijn we naar t vat geweest. Het plan was om er de hele namiddag door te brengen en vandaar uit door te gaan naar de Pizzahut. Yes, weer eens even op het gemak de tijd om mijn blog bij te vullen. Helaas waren er ook een paar Hollandse meisjes daar en ze begonnen te skypen. Lap ! daar ging het internet. Skypen neemt zoveel energie van de internetbron dat andere niet genoeg hebben om verbinding te verkrijgen. 3uur heb ik erover gedaan om gewoon een paar dagen van mijn blog te knippen en te plakken. Frustrerend.
Tegen 19u zijn we in de Pizzahut beland. Joke en Tine zijn nog nagekomen en we hebben lekkere pizza gedeeld. Inne en ik hadden samen een grote pizza Hawaï met chees in dips er rond. We hebben het niet opgekregen maar wel in een doos mee naar huis genomen. Ook hebben we hier geluk gehad met betalen. Voor 6 man hadden we 3 grote pizzas gevraagd en drinken. Hiervoor hebben we 80 SRD betaald, dit is 20. Ze hebben maar 1 pizza aangerekend ipv 3.
Snel betalen en vertrekken was dus het plan.
Thuis aangekomen hebben Sanne, inne, jonathan, Tine, Joke en ik ons omgekleed want we waren van plan om ook eens een avondje op stap te gaan omdat we toch een keertje nog eens konden uitslapen allemaal. Eerst naar t vat om in te drinken en de andere bende te ontmoeten. Bij jonathan op school zitten nog studenten uit België (van Brussel en Gent). Hierna zijn we door gegaan naar La caff een cafeetje vergelijkbaar met de Ambi in Hasselt, vind ik toch. alleen iets kleiner. Leuke muziek, niets speciaals, gewoon een fijn feestje, veel dansen en veel lachen. Tegen 4u in de morgen zijn we thuis gekomen en onmiddellijk bedje in gekropen.
Uitslapen was de bedoeling voor vandaag. Gisteren avond zijn we tot 4uur op stap geweest.
Om 9u s morgens werd ik wakker gebeld. De mevrouw van Digicel (waar ik mijn gsmnummer gekocht heb) belde om nog een aantal gegevens te noteren. Mijn naam, of ik al eerder een Digicel nummer had. Waarom ik juist voor Digicel gekozen had, . Na dit gesprek heb ik mij toch nog maar eens omgedraaid. Ik was echt nog niet klaar om voor school te werken. Tegen 13u zijn Sanne, jonathan en ik naar de supermarkt gegaan. Het was onze beurt om inkopen te doen. wij hebben echt goed ons best gedaan. Voor minder dan 400 SRD hebben we alles gekocht. En veel.
Na het winkelen ben ik met inne en jonathan naar de chinees gegaan om op internet op te zoeken voor stage. Pffff dat viel tegen. Ik ben van computer moeten veranderen omdat het virus gewoon mijn hele computer had uitgeschakeld. Man man, echt rommel daar. En op internet iets zoeken over thema picknick . Dat was ook geen succes. Ja met de kleuters echt gaan picknicken, dat wist ik ook al wel. Maar goed. na het terugkomen ben ik mij gaan douchen en gaan klaarmaken voor het feestje.
Een Javaans verjaardagsfeestje van iemand die 1jaar wordt, en we vertrekken om 20u terwijl we nog een tijdje onderweg zijn. Bij ons zou een feestje voor zo een klein kindje gewoon in de namiddag doorgaan. Nooit s avonds laat.
Aangekomen op een zanderig grote omgeving overdekt met tenten. Een wit geschminkte clown die de kinderen entertainde, ballonnen, suikerspinnen, popcorn, alles erop en eraan. Echt een kinderfeestje.
We kregen stoelen en mochten ons plaatsen heel vooraan waar het feestje door ging. De kinderen moesten allerlei spelletjes doen en kregen als beloning een cadeautje.
Stoelendans, reactiespelletjes (bewegen op muziek, muziek stopt = niet bewegen anders lig je eruit),
Catwalk-lopen, liedjes zingen voor iedereen, leuke spelletjes op zich, maar ten eerste de muziek was helemaal niet voor de kinderen bedoelt, de manier waarop ze moesten bewegen dus hoe de clown zich gedroeg en voordeed was er een beetje over, sexymanieren enzo, niet geschikt voor kinderen. Ook de opmerkingen die de clown gaf, waren heel neerbuigend en afbrekend naar de kinderen toe. Het was denk ik eerder om de volwassenen te entertainen. Moeilijk te beschrijven, je had er bij moeten zijn. Maar goed. af en toe had de clown ook commentaar op ons, maar hij had het steeds over Nederlanders. We hebben hem dan verteld dat we van België kwamen.
Bij de liedjes-zingen-ronde kwam hij mij uit de groep halen, ik zou voor een hele boel vreemde mensen een liedje moeten gaan zingen met een grote camera recht op mij ingezoomd. Mooi niet hoor. Ik heb gezegd, ofwel iedereen van de groep, ofwel niemand. Uiteindelijk zijn we dan allemaal naar voor gegaan en hebben we voor de jarige, die ondertussen wel sliep, lang zal ze leven gezongen. En omdat het zooooo mooi was, volgens de clown, mochten we nog een liedje zingen. Dan hebben we maar gezongen van ik heb de zon zien zakken in de zee . Om er maar weer vlug vanaf te zijn. Snel weer op de stoel zitten en oef, ik dacht er vanaf te zijn. Maar nee hoor, de clown volgde ons, of mij dan toch en vroeg hoe oud ik was. 23 antwoordde ik terug. Zijn commentaar hier op, om dan weer onnozel te doen voor het publiek: 23 jaar en ze draagt een rokje van 5jaar. Ja mijn jeansrokje is inderdaad niet eentje dat tot over mijn knieën kwam maar seg . Achja, zolang hij dan maar weer verder ging met zijn show was het voor mij allemaal goed.
Na dit alles begonnen de spelletjes voor de volwassen mensen. Dus de clown ging gewoon verder.
Meisjes op een stoel, en de jongens kregen de opdracht om het meisje te versieren. Doe dat maar eens als je gedwongen wordt van voor te staan voor al dat volk, tegenover een meisje dat je totaal niet kent, met een camera in je gezicht en een clown die al klaarstaat om je belachelijk te maken. Amai, niks voor mij. Ondertussen hebben we ook weer heerlijk gegeten, rijst, groenten, kip, nog wat speciale dingen, Even later worden er snacks gebracht, kroketjes, loempiaatjes, ook chips, taart,
Jaja, goed dat we s avonds niets gegeten hadden, anders was het weer allemaal te veel geweest.
Na de show van de clown zou er ook nog een goochelaar komen. Maar we hebben beslist om naar huis te gaan. Ook voor Dennis en Sharida. Ze moeten ons nog helemaal terug brengen en zijn zelf nog een tijdje onderweg. In de auto vertelde Sharida nog over de verschillende feesten wat we eigenlijk zouden moeten meemaken. Pagewa-feest, maandag 1 maart, een Hindoestaan feest met een verbranding om het vieren dat het goede het kwade overwint. Ook een Hindoestaan trouwfeest zouden we een keertje moeten en willen meemaken. Dit zijn echt leerrijke cultuurmomenten, dus heel fijn als we dit mogen volgen. Tegen 24u zijn we thuis aangekomen en gaan slapen.
Ook al was het toch wel een beetje laat geweest gisterenavond, konden we niet uitslapen want we hadden namelijk met ons leerkrachten uit Hasselt afgesproken in t vat. Ze zijn deze week ook in Suriname voor één of ander project dat ze zelf moeten geven. Op een regenachtige zaten we daar dus te wachten met ons laptop en een papiertje met al de vraagjes en zorgen waar we mee zaten. Plots hoorden we in de verte: boeken toe, het is examen, eerste vraag . J jaja daar waren ze, ons leerkrachten. We hebben al onze verhalen van de stage verteld en al onze frustraties eens kunnen delen. Dat deed deugd.Hierna zijn we terug naar ons huisje gegaan, maar er was niemand thuis en we hadden geen sleutel. Ai.
Dan maar naar het internetcafé want buiten wachten ging niet o.w.v. de regen. Eventjes de mailtjes checken en toen konden we wel naar ons huisje. Snel nog iets eten want Dennis en Sharida waren er ook al om ons mee te nemen naar colakreek. In de regen? zwemmen? Ik had er eigenlijk niet zo veel zin in, maar goed. iedereen ging mee, dus ja.Na een lange rit van een uurtje en heel veel hoebel de boebel van al de kuilen in de weg zijn we aangekomen. Het regende nog steeds, maar al iets minder hard. De groep van Brussel en Gent die we al eens zijn tegen gekomen waren ook allemaal daar en zij hadden een hutje gehuurd. Wij mochten erbij zitten want nergens anders was er eentje vrij. Er was dus toch wel wat volk aanwezig ook viel het weer een beetje tegen.
Heel gezellig zo een hutje. Van de moment dat het niet meer regende zijn we gaan zwemmen in de kreek. Het is een beek dat afgezet is om te zwemmen, want het loopt de jungle in. Het water zag er pekzwart uit en eenmaal in het water zag je er helemaal oranje uit maar het was niet vies. Wij zij zo de hele kreek afgezwommen en terug. Hierna heeft Sean, de zoon van Dennis en Sharida, ons een spelletje geleerd. Een soort overloopspel. Fijn, ideaal voor op kamp te gebruiken. Later ben ik met een paar mensen nog mee gaan wandelen en een beetje de buurt verkennen en bezichtigen.
Tegen 18u moesten we vertrekken want dan sluit de kreek. Na het thuiskomen zijn we met zijn allen gaan uit eten. Pizza in bij de Pizzaboy. Ik had samen met Annabelle een grote pizza Hawaï gegeten. maar het heeft mij absoluut niet gesmaakt. De ham die erop lag was precies geraspt of zoiets en niet goed gaar denk ik.
Thuis gekomen zette jonathan de tv aan en White Chicks was erop. Helaas begon deze film pas en het was al 22u. Morgen een schooldag dus ik heb een klein stukje gezien en ben dan maar, samen met nog anderen, op tijd gaan slapen.
Vandaag terug voor het eerst naar school. Buiten regende super hard. Ohjee, en ik met de fiets
Hoelang is dat geleden? Zeker 4 jaar. En als je het verkeer hier in Suriname gezien hebt zou je voor minder schrik hebben. Links verkeer, weinig verkeersregels, gewoon kijken of iemand zin heeft om je voorrang te geven of om voorrang te nemen. Hoho, dat werd een hele opdracht om op school te geraken. Door de regen, dat al ietsjes geminderd was sprong ik op de fiets en reed ik achter Sanne aan. Zij was het al gewoon om naar school te fietsen en reed dus goed door. Het eerste stukje ging goed, het was niet zo druk. Maar vanaf ik de bocht om was stond de file aan te schuiven. Aan de linkerkant langs de autos door moest ik Sanne proberen bij te houden. Niet te doen en super gevaarlijk. Ik ben 2 keer bijna gevallen, autos die rakelings langs u voorbij rijden, de weg die helemaal niet afgewerkt is langs de zijkant,stoppen vertrekken stoppen vertrekken, . Een wonder dat ik op school ben aangekomen. Na een blij weerzien van de kinderen, die mij toch precies een beetje gemist hebben, en een opnieuw welkom heten door de leerkrachten en de directrice, mocht ik terug in mijn klasje komen. Ik heb terug een dagje geobserveerd en een beetje actief meegedaan met het programma van mijn juf. Het thema, dat ik voor morgen toch al een beetje had voorbereid, was veranderd. Omdat mijn klas op 12 maart naar de grote centrale markt van suriname op uitstap gaat, werken ze nu 3 weken rond het thema De markt. Vandaag hebben de kleuters de benaming geleerd van bepaalde Surinaamse groenten zoals; antroewa, boullanger (= courgette) tajarblad,
Via een leergesprek kwamen deze woorden aanbod. Wij zouden dit in België doen via een waarneming met zien, ruiken, proeven, een leuk idee voor mij om dit dus morgen te tonen. Lesvoorbereiding AF J. De hele voormiddag heeft het geregend, soms tot echte stortbuien. En ik moest weer met de fiets door dit weer. Bij het vertrek kwam ik gelukkig Annabelle en Sara tegen die ook naar huis fietsten. Zij staan in een kleuterschooltje ietsjes verder dan mijn schooltje. Achter hun aan, door de regen zijn we niet nat, maar ZEIKnat thuisgekomen. Na het eten was het terug iets gebeterd met het weer, de regen was voor even gestopt. Ik ben dan even bij de chinees naar het cybercafé gegaan om mailtjes te checken maar ben er niet lang gebleven want ik moest nog naar de markt. Aan gezien de kinderen van mijn klas het vandaag hadden over verschillende groenten en eigenlijk niet echt de benaming van de groenten kenden, ben ik dus van plan om morgen een klassikale waarneming te gaan geven. Hier kunnen ze dan zien, ruiken, proeven en benoemen. Dat is toch veel leuker dan gewoon de juf nazeggen en zo de woordjes leren onthouden.
Bij het thuiskomen heb ik nog even wat uitgekeerd want het is echt vies en vuil in ons huisje. Iedereen loopt zomaar met vuile schoenen binnen of laten die rondslingeren in de leefruimte. Bah. Eens weer in een iets of wat proper huisje ben ik begonnen aan mijn lessen voorbereiden voor stage morgen. Het eten was klaar dus tijd voor pauze. Na het eten nog de laatste afwerkingen en klaar is de les voor morgen. Ondertussen was op tv de film what happens in vegas begonnen, helaas heb ik maar een klein stukje kunnen zien want ik ben op tijd gaan slapen om morgen fit te zijn voor mijn eerste lesje in mijn klasje.
Weer een regenachtige dag om naar school te fietsen. Gelukkig hield het even op en zijn we droog aangekomen op school. Nadat de kinderen het ochtendlied gezongen hadden mocht ik beginnen met mijn lesje. Ik had de kinderen in een kring laten zitten rond een klein rond tafeltje. Dit was al een vreemde opdracht want ze zijn nog nooit zo veranderd van plaats.
We hebben één voor één groenten besproken, geroken en geproefd. Ook als moet je soms een groente pas eten als je ze klaargemaakt had. Heel grappig om te zien was dat als ik de groente in stukjes had gesneden en rond ging bij de kinderen dat ze ALTIJDhet grootste stukje namen om te proeven. Wat ze niet wisten was dat sommige groenten echt niet lekker zijn. De gezichtjes die sommige kinderen trokken wanneer ze zo een groot, bitter stukje in hun mond staken was echt hilarisch om te zien. Nu weten ze dus ook dat het niet altijd goed is om het grootste stukje te nemen. Mevr. Vlijter is toch op school geweest maar is niet in mijn klasje komen kijken hoe ik mijn activiteit gaf. Ze is even aan het raampje komen piepen maar heeft mij gewoon laten verder doen. Ik ben dus niet beoordeeld geweest op deze les. Jammer, want ik vond het echt leuk om de kinderen zo betrokken bezig te zien.
Na de school het ik het huisje nog eens proper gemaakt want in de namiddag kwamen Lieven en Reinhoud op bezoek. 2 leerkrachten uit België die hier in Suriname zelf een project bezig zijn. Ze komen eens kijken hoe we wonen en hoe het met ons gesteld is.
Nog even mijn kleren wassen en iets anders aantrekken en dan ben ik klaar voor het bezoek. Daar zijn ze dan, onze 2 leerkrachten. We hebben ze onmiddellijk overrompeld met verhalen over wat we hier meemaakten enz. Hierna hebben we even samen gezeten om te bespreken wat er nog geregeld moet worden om onze stage beter af te ronden. Lieven en Reinhoud namen ons mee om gezellig te gaan eten en bij te praten op kosten van hun. We zijn met de taxi naar Zus&Zo geweest. Heel lekker gegeten, heel gezellig gezeten, goed gelachen en even tussendoor ook wel serieuze dingen uitgewisseld. Na het eten zijn ook Chris en Michiel langsgekomen. Zij zijn ook 2 studenten van de KHLim maar niet van de lerarenopleiding. Ze volgen orthopedagogie, dacht ik. Ook zij mochten met vragen en zorgen nog afkomen. Na deze gezellige avond zijn we thuis gekomen en ons bedje in gekropen, want het was toch al wel laat.
Op mijn stage school heb ik vandaag 2 activiteiten gegeven. Als eerste een verhaaltje. Dat was nogal een opdracht om voor te bereiden. Geen boeken aanwezig in de klas, geen boeken over groenten of markt te vinden in de mediatheek van de school, geen boeken te vinden in de grote bibliotheek van Paramaribo. Amai, alleen maar een nogal stom verhaaltje zonder prenten uit het speelwerkplan van de juf. Ik heb dan maar prentjes gemaakt die iets of wat bij hoorden. En ja, mijn verhaaltje was toch een beetje geslaagd. Ze hebben rustig geluisterd en sommige kinderen konden vraagjes beantwoorden of iets vertellen over de inhoud van het verhaal. Natuurlijk ligt het niveau veel lager dan in België en kunt ge niet verwachten wat je normaal zou verwachten na zo een verhaal, maar ik was toch tevreden over hoe ik mijn verhaaltje had gebracht.
Na deze activiteit heb ik de kinderen van 1 tafeltje laten experimenteren met zoutdeeg. Iets wat zij en zelfs mijn juf niet kenden. Zij vond het zeker een goed idee omdat ze vaak zonder klei op school zitten en het is materiaal dat de kinderen graag hebben. Ze hebben geëxperimenteerd tot het niet meer op kon. Kloppen, slaan, plat duwen, afdrukken maken, bolletjes rollen, uit elkaar trekken, heel leuk om te zien dat deze kinderen er zo in kunnen opgaan. Weer een geslaagde les vond ik.
Na deze leuke, maar toch vermoeiende dag ben ik even een dutje gaan doen. Het is misschien raar om in te beelden, maar een halve dag les (van 8 tot 12) is 10 keer meer vermoeiender dan een lange dag (half 9 tot half 4) in België. Dit heeft zeker ook wel te maken met het klimaat dat u volledig uitput en je moet ook een heel andere aanpak hebben naar deze kleuters toe. Ze zijn heel veel dingen niet gewoon, andere dingen daarentegen doen ze dan omdat ze thuis geen grenzen of regels kennen, de opvoeding verschilt van kind tot kind,
Opeens kreeg ik telefoon van thuis, gewoon om eens te horen hoe het met mij ging en om te testen of mijn Surinaams nummer goed werkte. Leuk om kort even iets van thuis te horen.
Morgen en overmorgen ben ik vrijgesteld van school samen met Inne. Op donderdag is het Training (=bijscholing) voor de leerkrachten op onze stageschool en vrijdag heeft het CPI een Training. Omdat het geen meerwaarde heeft naar onze ervaringen of stage toe mogen we dus thuis blijven. Heel leuk nieuws natuurlijk om te horen. Toch heb ik geprobeerd nog een beetje te werken voor school want in het weekend is er geen tijd voor, we gaan dan naar brownsberg. Ik heb een paar punten proberen op te schrijven voor mijn portfolio. Een werk dat we moeten bijhouden voor in België. Na het eten heb ik nog een beetje tv gekeken en gebabbeld en ben toen maar op tijd gaan slapen ook al moet ik morgen niet naar school.
Zalig zo een keertje uitslapen tot 10u. Heel op het gemak opgestaan, lekker ontbeten zonder haast en daarna met Inne even het stad ingegaan. We hebben een paar winkeltjes gedaan en ja hoor, ik heb kleren gekocht. Wonder boven wonder 3 stuks zelfs. Een mooie donkerblauwe short, een geel topje wat er heel mooi op past en een zwart kleedje. Dit samen voor nog geen 20.Ook inne heeft mooie dingen gekocht. Na het winkelen zijn we onze laptop gaan halen en naar t vat gegaan om nog een op het gemak op internet te zitten. Helaas, toen we aankwamen en onze laptop opgestart hadden bleek dat er geen internet te verkrijgen was. Er waren problemen met de server. Dan maar weer naar huis toe. Om toch even iets mij te laten horen heb ik Yves gebeld. Zo raar, maar echt fijn om zijn stem nog eens te horen. Na nog geen 5 min. bellen viel het gesprek uit. Ik ben snel om de hoek bij ons in de straat een nieuwe herlaadkaart gaan halen, 2 in één keer. En heb hem terug gebeld. Een kwartiertje heb ik kunnen bellen en toen was het geld al weer op. Duur toch, van Suriname naar België bellen. Maarja, we hebben elkaar toch weer eens gesproken en dat was echt fijn. Na het eten zijn we terug naar t vat geweest omdat ze inne en mij verteld hadden dat er vanavond studentenavond was met gratis shooters. Dus wij dachten: allen daar heen. Er was heel weinig volk. Maar het was nog vroeg, misschien kwamen studenten gewoon nog wat later op de avond. Helaas. Geen kat kwam opdagen en dat voor een studentenavond. Heel vreemd. Gelukkig waren we met een toffe bende daar. De groep van Brussel en Chris en Michiel van de KHLim zijn ook gekomen en wij hadden spelletjes bij. Oa: Jungle speed. Na een spelletje of 2 en lang babbelen met iedereen hebben we besloten toch maar naar huis te gaan. De meeste van ons moesten namelijk ook weer vroeg op om naar school te gaan.
Weer een dagje vrij van school. In de voormiddag ben ik met Inne naar de winkel gefietst, ik heb mijn was gedaan en toch nog maar eens een keertje uitgekeerd. Namiddag zijn we gaan zwemmen in het hotel waar Lieven en Reinhoud verblijven en gingen we hierna ook met hen afspreken om de laatste dingen nog door te geven voor ze morgen terug naar België vliegen. Amai, een heel mooi hotel. We liepen over een paadje door een tuintje naar achter. Daar bevond zich het zwembad. Rustig, niet te veel volk en een simpel maar leuk zwembad. Iedereen koos een ligstoel uit en we hebben lekker kunnen ontspannen en bruinen in het zonnetje. Als afkoeling af en toe een plonsje in het water en tegen 18u was het wachten op de komst van Lieven en Reinhoud. Zij moesten namelijk nog een sessie geven over hun project en gingen dus later in het hotel aankomen. We hebben toch wel lang moeten wachten maar dat was niet zo erg. Ik heb met jonathan nog even op de schommel gezeten en Inne en Sanne waren een boekje aan het lezen. Na nog even de laatste dingen gezegd te hebben, kwam het afscheid en zijn we naar ons huisje terug vertrokken. Daar stond Dennis ons op te wachten. We mochten onze laptops en belangrijke spullen meegeven met hem omdat we morgen voor 2 dagen weg zijn. Ook laat hij een bewaker komen om s nachts ons huisje in het oog te houden. Jaja, want Dennis niet allemaal doet voor ons. Hierna zijn we nog naar het pannenkoeken en poffertjes café gegaan en hebben we een lekker broodje gegeten. bij het thuiskomen heb ik mijn rugzak al klaar gemaakt en dan gaan slapen.
s morgens ben ik goed vroeg opgestaan om nog maar eens te checken of ik niets vergeten ben in mijn rugzak te steken. Snel een boterhammetje eten en daar stond de man al die ons ging begeleiden. Robert. We vonden het maar een gekke, vreemde kerel. Maar Dennis heeft het geregeld en dat maakte dat we toch zijn mee gegaan. Robert is een reuze kerel, letterlijk. Hij is echt groot en dik. Zijn voeten, zijn schoenen zijn echt mega. Hij kan zichzelf moeilijk voorruit verplaatsten en geeft soms wel vreemde, voor ons toch ongepaste opmerkingen. Toen Annabel vroeg hoe hij ook al weer heette zei hij: hoe heet je vriendje, je mag me ook zo noemen . Bah seg, dat zeg je toch niet. het is moeilijk te beschrijven maar we hadden allemaal toch niet zo een positief gevoel over deze begeleider. In de auto moest ik van voor zitten. Ik had als laatste het huis afgesloten en iedereen was al in de auto gekropen, achteraan in het autobusje. Bij het vertrek maakte de auto echt een hels lawaai, hij rammelde en piepte langs alle kanten. Na een tijde rijden ging het beter. We vroegen of hij muziek kon opzetten. Hij had cds bij en deed dit. Zielige, surinaamse love-songs stond op de eerste cd. Hmmm, niet meteen wat wij in gedachten hadden om te luisteren onderweg naar een groot avontuur. Robert vertelde dat hij ook cds had van Michael Jackson.Ohja, dat was al stukken beter, alleen was het probleem dat hij niet wist waar hij die cds had liggen. Tijdens een tussenstop zou hij die cds zoeken. Na ongeveer een uurtje rijden zijn we gestopt langs de kant, bij een gezin dat nogal arm woont. We kregen van Robert drinken en cake, die hij zelf gemaakt had. Lekker, maar veel. Omdat we niet alles op kregen vroeg hij ons de cake in stukjes te delen en aan de lokale kinderen uit te delen. Super goed idee, we waren onmiddellijk akkoord. Robert bleek precies toch een beetje mee te vallen. Na een beetje rond te wandelen zijn we terug vertrokken. Cds zoeken was de eerste opdracht. Robert haalde zijn gekochte cds uit en die waren allemaal verpakt in hoesjes met madammen in bikinis. uhu?!? Mijn vreemd gevoel kwam toch weer terug naar boven. Hij had de cds van Michael Jackson gevonden maar die waren zo beschadigd dat ze niet meer af te spelen waren. Dan maar even geen muziek. Verder zijn heeft hij ons eerst gebracht naar de stuwdam van het brokopondomeer. Een prachtig uitzicht, mooie fotos gemaakt, weer even de benen gestrekt en we konden weer verder. Na een poosje rijden sloegen we een zandweg in richting de voet van de Brownsberg. Ja, een zandweg, je kan al raden hoe onze rammelauto daarop deed. Maar we gingen vlot vooruit. De berg omhoog, dat was een heel ander pak mouwen. Steile stukken, modder door de regen van vorige nacht, smalle weg, ravijnen aan 2 kanten van de weg het was echt bijna niet te doen. diepe kuilen, slippen en glijden door de modder en hopen dat er geen tegenligger kwam. Een echt avontuur om gewoon boven te raken. Halfweg op de berg zijn we moeten stoppen. een toeristenbusje had geen grip meer en kon niet naar boven geraken. De mensen zijn moeten uitstappen en hebben de bus een stukje moeten duwen. Gelukkig kon Robert goed rijden en zijn wij in één stuk boven geraakt zonder vastzitten.Boven aangekomen, na een diepe opluchting, zijn we ons hutje gaan bezichtiging. een open hutje met klein keukentje en onder het afdakje buiten een tuinbank. Klein maar gezellig. Niet lang erna namen we onze rugzak en vertrokken naar de Irene val en Leo val, 2 watervallen die we vandaag gaan bezichtigen. Het was een mooie tocht door jungle. De natuur was echt mooi om te zien. overal hoorde je geluiden van verschillende dieren. Het was echt ontspannen en genieten. We zijn half weg de tocht naar de eerst waterval zijn we even gestopt op een open plek met super mooi uitzicht. Hier hebben we een foto laten maken door 2 Nederlanders, Ron en Chris. Zij liepen achter ons, ook naar de Irene val. Na ook een foto van hun gemaakt te hebben zijn ze met ons mee gestapt. Het zijn studenten Dokter en kinderarts.
Na weer een eindje te stappen, stond Annabelle stokstijf. Ze keek naar boven en vertelde dat ze een aap zag. En inderdaad, boven in de boom, verstopt tussen de bladeren zat een brul aap, een groot rosse aap. Uiteindelijk toen iedereen hem gezien had zijn we weer verder gewandeld, toch wel langs een lange zware, soms moeilijke tocht. Omdat het zo hard had geregend vorige nacht was alles modderig en glibberig. Na toch wel een keertje op mijn gat gevallen te zijn, zijn we aangekomen bij onze eerste waterval. De Irene val. Heel mooi om te zien en het water was niet zo heel koud. Ik ben er helemaal kunnen onderstaan. Na de foto-shoot van iedereen zijn we terug naar boven geklommen. Steil omhoog, tegen een toch wel stevig tempootje. Het was voor mij toch wel vermoeiend. Ik moest goed letten op mijn ademhaling. De volgende afslag ging naar de Leo val. Onderweg zijn we een mooie blauwe vlinder tegen gekomen, echt felblauw. Bij weer een steile afdaling tussen bomen en takken komen we in een kleine dal terecht waar de waterval vanboven de rots in het midden stroomde. Het was al later op de dag en niet meer zo heel heet, dus het water voelde ook kouder aan. Toch zijn er nog mooie fotos gemaakt bij de waterval en hierna hadden we het wel gezien voor vandaag. Nog een vermoeiende klim naar boven en toen zijn we naar ons hutje gewandeld. Daar zat Robert rustig op de bank te zitten (zonder hemd aan = bah)
De hangmatten hingen al klaar in ons hutje, alle 7 op een rij. Ik heb al onmiddellijk geroepen dat ik niet aan de zijkant wil liggen maar ergens veilig middenin. Want wie weet wat voor beestjes er tegen de muren kruipen in het midden van de nacht J Robert ging beginnen aan het eten, maar het kon nog wel even duren. Hij vertelde ons dat het geen barbecue werd omdat hij het vuur niet aan kreeg, het hout was te nat
Tine en ik zijn dan eventjes op verkenning geweest, want het zag er naar uit dat het nog wel even kon duren voor het eten klaar was. Eens rondkijken wat er allemaal te doen of te zien valt. We zijn iemand tegen gekomen die met een qwad kwam aangereden. We hebben gevraagd om er een keertje op te mogen zitten en een stukje mee te rijden. Dit mocht. Wij sprongen links en recht er achter op en hij bracht ons .. de hoek om J
Ook al was het maar een klein stukje, het was leuk om te doen. Nadat hij ons had afgezet zijn we een meisje tegengekomen. Chalin. Ze overnachtte ook op de berg samen met haar ouders en grootouders. Zij gingen wel barbecueën en achteraf te zien andere groepen ook. Vreemd. Maar goed. Chalin is een meisje en ze zit in de 5de klas (lagere school) ze had ons van alles te vertellen en wou met ons mee op pad enzo. Dit ging helaas niet en mocht ook niet van haar ouders. Maar we zijn nog een tijdje bij haar gebleven en hebben veel gebabbeld. Leuk. We hebben nog genoten van een prachtig uitzicht, uitkijk op Stone-eiland. Een heel groot meer, waar Jonathan en zijn klas verbleven. Jaja zij zitten ook op brownsberg. Maar we zijn via een andere touropperator gekomen. Waarom? Dat vraag ik mij nu ook af. Eerst gingen we goedkoper kunnen gaan, maar uiteindelijk hebben we evenveel moeten betalen. Dus we hadden even goed met jonathan en zijn klas kunnen meegaan. Daar zitten de andere Belgen ook bij. De meisjes van brussel en nog andere van gent.
Bij de terugkomst aan ons hutje hebben we gevraagd aan 2 jongens, mark en sander, die voorbij wandelde om een foto te maken van Tine en mij. Hierna zijn we eventjes met hun meegewandeld om te zien waar zij verbleven. Ze hadden een huisje met stapelbedden. Ze waren met een groep van 20 en moesten maar 50 betalen hiervoor + een barbecue kregen ze. Hierna besefte Tine en ik dat we veeeeeel te veel betaald hadden voor wat we kregen. Uiteindelijk zijn we terug naar ons hutje gegaan om ons te gaan douchen, het eten zou nu toch al bijna klaar moeten zijn. Met weer al goed ijskoud water zijn we ons even gaan afspoelen, snel snel. En hebben ons bij de rest van de groep aan tafel geplaatst. We kregen rijst met kipbilletjes en kousenband. Kousenband is een hele lange groene sliert die ze dan in kleine korte stukjes snijden en warm maken. Lijkt op groene bonen maar super lang en geen erwtjes erin. Het was wel lekker, maar voor het geld dat we betaald hadden (125 voor all in) vond ik het maar magertjes. Wel had hij ook gezorgd voor fruit en een beetje Surinaamse chips en drinken. Cola en zelfs rum. Na het eten ging Robert zicht terugtrekken in de auto. Hij ging nl daar slapen want om hem bij ons, tussen 7 meisjes te hebben liggen, hmmmm liever niet hoor. We hebben nog lang gebabbeld, een paar woordspelletjes gespeeld maar eigenlijk zat er niet veel meer in dan dat. Dus maar allemaal de hangmat in. Het was echt nog maar vroeg. 21u ofzo. Wel al goed donker en veel dierengeluiden op de achtergrond. Ik was helemaal ingewikkeld in mijn lange pyjamabroek, een truitje met lange mouwen en daar yves zijn lange dikke sloddertrui nog eens over. De kap goed opgezet, dat er geen beestjes in mijn haren kunnen kruipen J zo lag ik dan nog eens in mijn slaapzak, helemaal ingepakt. En nu maar proberen te slapen.
Het ging niet goed bij mij. Rechts van mij hoorde ik al geronk, inne en sara waren al vertrokken precies. Ik kon echt niet slapen in zo een hangmat. Het is fijn om te liggen en te wiegen maar echt slapen?! Het lag niet goed, Inne legde dan ook nog eens haar knie tegen mij (we lagen met 7 heel dicht tegen elkaar) er waren veel geluiden van krekels, padden, en andere dieren die ik waarschijnlijk niet ken. Het was ook heeeel koud. Zelfs met al die kleren aan heb ik nog kou geleden.
We zijn om half 7 opgestaan want om 7u zouden we de zonsopgang kunnen zien bij dat uitzicht waar Tine en ik gistere zijn gaan zien. maar helaas, er was zoveel mist dat er niets te zien was. Dan maar terug naar ons hutje toe en hebben we ontbeten. Boterham met choco en een tasje koffie. Hierna vroegen we aan Robert wat de plannen waren voor vandaag. Want we hadden gisteren 2 watervallen gezien en er zijn er nog 2 te gaan, en voor de rest .. wat was er nog te doen?
Hij vertelde ons dat we best de Mazaronival konden bezichtigen. De andere waterval was niet echt de moeite zei hij. En tegen 14u ten laatste wou hij al weer vertrekken naar de stad, terug naar paramaribo. ??? zo vroeg al ! we hebben echt geprobeerd om het wat uit te stellen maar hij wou niet toegeven. Dus zijn we maar met alle frustraties vertrokken naar de waterval. Het was een platte weg, het leek wel een boswandeling. Pas op het einde was er een stijl stuk naar beneden. Op een uurtje waren we al bij de waterval en konden we een paar fotos maken. Het was een mooi plekje, maar we hadden het nu wel gehad, er is niets nieuw meer aan.
We besloten terug te keren naar ons huisje en wilden eigenlijk nog naar het stuwmeer om te zwemmen enzo. De plek waar jonathan overnachtte. Het was ons beloofd om er naar toe te gaan en we moesten Jonathan zoiezo meenemen naar huis in ons busje omdat we rechtstreeks bij Dennis en Sharida werden afgezet. Zij gingen dan voor ons koken en ons meenemen naar de holikaverbranding van de Hindoestanen. Een ritueel dat ze doen voor het Pagwa feest.
Robert bleef zeggen dat we niet naar stuwmeer konden gaan om zomaar te zwemmen ofzo. We zouden moeten bijbetalen en zever hier en zever daar. Bijbetalen? Alsof hij al niet genoeg geld van ons had om dit in de tour te steken, nogmaals zo als beloofd! Hehe, we waren echt kwaad. Dus wij maar allemaal onze rugzak een beetje gepakt. Nog een laatste keer gaan rondkijken en dan terug gekeerd om middag te eten.
Niemand heeft gegeten. het was rijst met kippenbilletjes en onder de rijst iets raars geroerd. Gewoon hetzelfde eten als gisteren dat dus een hele nacht heeft bloot gelegen. Bah bah bah, en hiervoor betalen wij. Nu kon het voor ons echt niet meer. we hebben onze spullen gepakt en zijn met een zuur gezicht terug in de auto gestapt. Hij is dan naar het stuwmeer gereden om Jonathan op te halen. De groep daar zag al van ver aan ons gezichten dat het echt was tegen gevallen.
Bij Dennis en Sharida aangekomen kwamen de verhalen naar boven. Ze verschoten er een beetje van dat hij zo was tegen gevallen. Die robert was aangeraden via onze directeur van het CPI, Iwan Tsjeng.
Jah, dachten wij. Dat is zelf ook een kwal. Alleeja, hij kon onze stageplaats nog niet eens regelen terwijl het van December al in orde zou zijn geweest. Hehe, hadden we dat op voorhand geweten waren we nooit mee geweest met die Robert. Jonathan moest zelfs veel geld bijbetalen omdat hij met ons mee naar huis is terug gekomen. We hebben allemaal geprotesteerd en gezegd dat hij niet moest betalen. Seg, wat denkt die wel niet.
Maar goed. al de frustraties hebben we dan toch maar aan de kant kunnen zetten en we hebben de toch wel mooie fotos laten zien aan Dennis en Sharida. Het was niet helemaal slecht geweest. We hebben lekker en veel gegeten (al niet meer gegeten sinds die middag). We zijn goed terug ontvangen en waren weer een beetje positiever ingesteld. Tegen de avond gingen we bij een hindoestaans gezin voor de feestdag pagwa mee te maken. Ook hier werden we hartelijk onthaald. We kregen al onmiddellijk drinken EN ETEN. Overal in Suriname doen ze dit. Komt er iemand op bezoek wordt er eten gemaakt. Niet zomaar chips of nootjes op tafel om te snoepen neenee, echt warm eten, rijst met vlees enz.
Tegen 20u30 zijn we naar een grote wei gebracht en daar werd een ritueel uitgevoerd door een priester en de vereniging die dit georganiseerd hadden. Een grote stapel, zeker 3m hoog houtpaletten en stro, werd in vuur gestoken. Hierna zijn we naar een zaaltje gegaan en hebben we een verdere ritueel gezien dat bij deze feestdag hoort. We mochten plaats nemen in stoelen en de vereniging, de organisatie die dit regelde zat van voor op een mat. 2 per 2 tegenover elkaar met de muziekinstrumenten. Terwijl zij muziek maakten en zongen werd er voor iedereen weer rondgegaan met eten en drinken. Dit ritueel zou de hele nacht door gaan tot s morgens vroeg. Altijd maar het zelfde liedje opnieuw en opnieuw en opnieuw. Amai.
Na het gezien te hebben zijn we toch maar door gegaan, richting huis en lekker gaan slapen in ons bed. Dit ligt al stukken beter dan de hangmat.
We zijn s morgens opgehaald door Dennis en Sean (zijn zoon). Onderweg, naar het gezin bij wie we gisteren de verbranding hebben meegemaakt, zijn we ook onze eigen voorraad poeder gaan inslaan. Iedereen had een groot busje gekocht. Op Phagwa dag besmeuren ze elkaar met poeder in alle kleuren en geuren. Dit om te vieren dat het goede heeft overwonnen van het slechte.
Aangekomen bij het gezin kregen we onmiddellijk drinken en eten voorgeschoteld. Weeral ja, wij zijn het als Belgen toch echt wel beu om altijd zoveel te MOETEN eten, want ge kunt natuurlijk niet niets eten. Dat zou een belediging zijn voor hen. Na toch een klein beetje gegeten te hebben en wat nieuwe woordjes geleerd te hebben (Shup Holi = gezegende feestdag) zijn we zelf begonnen met elkaar onder het poeder te smeren.
Later is er de groep van de organisatie van gisteren ook nog eens bijgekomen. Ze waren met een hele bende en ze waren ook al goed dronken. Zij gaan dus, als ik het goed heb verstaan, van huis tot huis met hun muziekinstrumenten rond. Muziek maken, dansen en drinken is de bedoeling. Het zijn trouwens alleen de mannen die dit doen. vrouwen blijven bij elkaar thuis. Weer een poedergevecht tot en met. Een vrouw stak zelfs poeder achter mijn onderbroek in. Bah seg. Ook werd er met emmers gekleurd water gegooid. Natuurlijk had ik mij niet snel genoeg uit de voeten gemaakt en kreeg ik de hele lading over mij heen. Nadien is de groep mannen weer begonnen met muziek maken en wij hebben de hele tijd gedanst. Even uitrusten en dan zouden we in de stad zelf verder gaan vieren. Plots begon het te regenen, een heuse stortbui die maar niet ophield. Tegen de late namiddag wilden we naar de palmentuin gaan, maar we kregen te horen van Chris en Michiel dat er niks te doen was. Toen hadden ze iets opgevangen over een groot feest in een voetbalstadion. Dus wij zijn, met een tussenstop in de Mc Donald, een kijkje gaan nemen. Maar ook daar viel niets te beleven. Dus dan maar naar t vat. De andere groep Belgen, van brussel en kanten zaten ook daar. En we hadden nog poeder over dus we dachten ze dan daar maar eens goed tussen te pakken J
Weeral een poedergevecht en daarna lekker ene drinken. We zijn dan nog te voet naar huis gewandeld en hebben een poging gedaan tot douchen. Maar die kleuren gaan er echt moeilijk uit !!
Hierna het bedje in en goed slapen want morgen is het weer een schooldag.
Vandaag was het weer een dagje school. Het is de bedoeling om bij de 4jarige kleuters te observeren. ik switch dus even met Inne van klas. Zij komt bij mij observeren. bij het aankomen op school bleek mijn juf dus niet aanwezig te zijn. Stond ik dan alleen voor de klas? Neen, een vervangende juf kwam in mijn klas staan maar omdat ze niet het programma ging volgen van mijn juf kon inne dus niet in mijn klas observeren want dan zou ze niet echt zien hoe er les wordt gegeven op de juiste manier.
Ik begon dus in mijn stageklasje met het ochtendlied. Er was veel lawaai in de klas langs ons dus ging de juf even kijken. Nu bleek dat er daar ook geen leerkracht aanwezig was. Na overleg met anderen was het dus zo dat ze onderbemand waren zowel in kleuterklassen als in lagere schoolklassen. Ik stelde dan voor om samen met inne mijn klas over te nemen zodat de juf die bij mij stond de lagere schoolklas kon overnemen. Zo waren we toch een beetje verspreid en was het probleem opgelost. Ze waren heel dankbaar dat ik dit voorstelden. Het was een leuke dag. We hebben de kinderen laten spelen met materialen. We zijn buiten gaan spelen, hebben gezongen en gedanst. Fijn om zo vrij te mogen zijn in ons doen en laten in de klas.
Na deze schooldag zijn we thuis gekomen en ben ik de hele namiddag bezig geweest met mijn lessen voor te bereiden. Morgen heb ik namelijk controle van mijn stagementor. Spannend.
Na lang werken, voor en na het eten, ben ik toch maar mijn bedje ingekropen en met een beetje spanning gaan slapen.
Vandaag de dag van de controle. Sanne en Inne haakte af en bleven thuis. Dus ik moest alleen naar school fietsen. Heel eng, maar ik ben er toch veilig geraakt. Ik moest een taalles geven. Maar ik wist dus niet of dat klassikaal moest zijn of dat ik het individueel mocht geven. Wij geven eigenlijk geen aparte taallesjes, wij verwerken de taalontwikkeling in andere activiteiten of we maken er spelletjes van. Ik mocht mijn lesje beginnen te geven als eerste. Het spel verliep redelijk. Het duurde een beetje lang dus heb ik maar op tijd afgerond. Er zijn toch een paar begrippen uitgekomen die ze nu wel kennen. Na deze les moesten ook nog studenten van het CPI een lesje geven.
Tijdens de pauze (= het eetmomentje van de kleuters) was het bespreking van de lessen die er gegeven waren. Veel positieve opmerkingen geeft mevr. Vlijter niet. Niet aan mij en niet aan de studenten van het CPI zelf. Het was dus een beetje een stom gevoel dat ik had na vandaag.
En ik moest dan ook nog eens terug alleen fietsen, pffff.
Na de school en na het eten heb ik mijn was gedaan, ben ik gaan winkelen om ingrediënten te halen om vanavond te koken. Rijst met kippenblokjes (goed gekruid) en gestoofde groentjes. Lekker !
s avonds zijn we aan tafel blijven zitten en een gezellige babbel gehouden, goed gelachen en gezeverd. Het zit namelijk zo dat we Sara tot mama hebben verkozen en Jonathan als papa. Hierin wordt er dan zo een beetje overdreven en veel grapjes rond gemaakt.
Tegen 22u was het al weer tijd om slaapjes te doen.
En maar weer een dagje naar school, deze keer wel weer met inne en Sanne. Vandaag had ik voor een stempellesje gekozen. De vorm van groenten overtrekken en hierna met de juiste kleur op de rand stempelen. Dit vond de juf van mijn klasje een leuk idee en ik mocht het in de werkschriftjes van de kinderen maken. Iedereen moest wel aan de beurt komen, dus morgen moet ik het met de andere groepjes ook doen. na de pauze wou ik proberen een spelles te doen (= korte bewegingsles =geen gymles) Als dit goed zou lukken kon ik dezelfde activiteit volgende week nog eens geven wanneer mevr. Vlijter op controle komt. Ik ging met de kinderen naar buiten. Van de moment dat ze in het gangetje waren had ik ze bijna niet meer in de hand. Ik heb dan maar gezegd dat we geen spelletje gingen spelen en terug naar de klas gingen en toen had ik weer even de aandacht. Ik heb mijn spelletje uitgelegd. Een heeeeeel simpel tikspelletje. Ik telde tot 3 en ze mochten beginnen rondlopen en elkaar tikken. Dat rondlopen hadden ze goed begrepen, ietsje TE goed. van het tikken kwam niet veel in huis. Ik heb de kinderen terug geroepen en ben, omdat er zo veel ruzie was, terug naar de klas gegaan. Morgen misschien nog eens proberen.
Toen ik thuis was zag ik dat op mijn kamer mijn ventilator niet meer werkte. Dus heb ik dennis gebeld. Later in de namiddag kwam Sean (de zoon van dennis) samen met 3 vrienden prutsen aan de ventilator. Ze hebben er zeker langer dan een uur over gedaan om op te lossen wat stuk was.
Tegen de avond hebben we dan maar vroeg gegeten want we vertrokken op kaaimannentocht.
Om 19u zijn we opgehaald door dennis en Jerry. Met de 2 jeaps zijn we dan over de grote brug gereden naar een ander district. Via commewijne tot in mariënburg. Hier zijn we uitgestapt en werden we op een bootje gedropt. Dennis, Sharida en Jerry gingen zelf niet mee.
Met een groot bootje werden we de rivier overgebracht. Toen we uitstapten kwam een man ons afhalen en bracht ons naar de kleine bootjes. We werden in een groepje verdeeld en in het bootje geplaatst. Ik zat in een bootje met 5. Sara, Annabelle, Joke, Tine en ik. Het was ondertussen al heel donker geworden. In het begin was het wel een beetje gespannen zitten. we zaten namelijk bijna met ons gat in het water, zo laag was het bootje. Onze bootsman/kaaimanspotter stond van voor met een grote faar op zijn hoofd. We zagen bijna niets, alleen hier en daar wat vuurvliegjes. Dit maakte het wel romantisch. Ook de sterrenhemel was aanwezig, echt prachtig. Maar kaaimannen zagen we nog niet. na een tijdje varen stopte de motor van de boot even en toen dachten we, ja daar moet er eentje zitten. heel zenuwachtig zaten we in de boot want we wisten niet goed waar we naar moesten kijken en wat er dan allemaal ging gebeuren. al fluisterend vroegen we elkaar of iemand al iets zag. Maar helaas, vals alarm. Terug een stukje verder moesten we uitstappen, de boot werd door de bootsmannen getrokken over het gras naar een moeras. Hier zouden we zeker en vast prijs hebben. Terug in het bootje en maar gauw varen dan. hier en daar zagen we in de verte oogjes blinken. Ja hoor, hier zitten de kaaimannen. Het was echt zalig en rustgevend om op een moeras te varen onder een sterrenhemel. Alleen dit al was het geld waard. Maar natuurlijk hoopten we ook een kaaiman te kunnen zien en wie weet zelfs vast te houden. Op een bepaald moment stopt onze boot bij een inham van het moeras. Onze boot kan niet door omdat hij te groot was. De bootsman is op een ander kleiner bootje gestapt en bleef een tijdje weg. De boot kwam terug en inderdaad, er zat een kaaiman en hij was nu gevangen. Iedereen haalde zijn fototoestel boven en wou met de kaaiman op de foto. Eerst werd er natuurlijk een elastiekje rond de bek van het beest gedaan en daarna werd hij voorzichtig doorgegeven zodat iedereen die wou er een foto mee kon maken. Ik ook hoor J
Sara mocht hem uiteindelijk vasthouden om mee aan land te nemen. Daar konden we dan nog een grote groepsfoto maken. We vroegen onze bootsman nog ééntje te vangen zodat we konden zien hoe hij dit deed. Ja hoor, geen probleem! Na weer een eindje varen stopte ons bootje bij een stukje gras. Wij zagen helemaal niets. De bestuurder van de boot, achter ons, liep opeens over de rand van het bootje naar voor, stapte uit in het water (op het gras = niet diep) en wachtte. Plots stak hij zijn hand in het water en haalde er een kaaiman uit !!!! wow, gewoon met zijn blote hand nam hij het beest vast. Een elastiekje er rond en we mochten ook deze even bijhouden. Tine en ik mochten hem vastnemen. Sterk dat zo een beest kan zijn als hij beweegt. Zijn staart sloeg in het rond. Met zn 2tjes hebben we hem wel onder controle kunnen houden. Nu maar weer terug naar de kant. Dan konden we de beestjes nog eens goed bekijken en de laatste fotos maken.
Toen we terug aan land waren en alles aan elkaar hadden verteld vroegen we de mannen om de beesten weer vrij te laten. We hadden namelijk gehoord dat ze deze kaaimannen niet meer vrij lieten en gewoon gingen opeten. Dat wilden we toch niet. ook al zijn het wilde dieren, we vonden ze zo lief dat ze hun vrijheid wel terug mochten hebben. De mannen vertelden ons dat zij ze morgen wel weer terug gingen vrijlaten op de plek waar ze gevangen waren. Jaja morgen vrijlaten . Dat geloofden we allemaal. Hehe. Toen kwam het volgende excuus; we krijgen het elastiekje niet los en hebben geen mes of schaar om het over te knippen, we doen het dadelijk wel. Jong toch, denken die nu echt dat wij zo dom waren inne pakte haar haarspeldje en vroeg of ze het dan zelf mocht losmaken. Ik hield de bek dicht en zij prutste het elastiekje los. Daarna hebben we de beestjes in het gras gezet zodat ze zelf in het moeras konden lopen. Yes, kaaimannen bevrijd.
Hierna kregen we nog drinken aangeboden, koffie, thee, parbo bier, na een gezellige babbel hebben we de grote boot terug genomen naar de overkant van de rivier waar Dennis, Sharida en Jerry ons stonden op te wachten. Ook hier weer vertelden we alles wat we gezien hadden en hoe spectaculair het was geweest. Op onze terugweg moesten we weer de hele grote brug over. Op het topje van de brug zag je de hele stad vol lichtjes. Waaaaaaaaw, echt een prachtig zicht. Een dikke afsluiter van onze leuke avond. Terug thuis kropen we allemaal snel ons bedje in want het was toch een vermoeiende avond geweest.
Gisteren had ik verschillende keren geprobeerd om mevr. Vlijter te bereiken. Zij ging mijn namelijk bellen om te zeggen als ze een college had kunnen regelen op het CPI maar ik had de hele dag niets van haar gehoord. Ook ik kreeg geen contact met haar dus ging ik er maar vanuit dat er niets geregeld was. Deze morgen werd ik door inne wakker gemaakt om half 10. Sanne had tegen haar gezegd (deze morgen om half 7) dat ze om half 11 op het CPI moest zijn om met hun begeleidster de stage te bespreken. Ook vertelde inne mij dat Sanne iets had vermeld over mij. Toen ik vroeg wat het dan was zei ze fijn, dat weet ik niet, ik sliep nog half. Godverdomme, daar kan ik het nu toch wel van krijgen. Dan is er misschien wel belangrijke informatie over wat ik moet of niet moet doen en dan weet ze niet eens wat het is. daar kon ik even niet tegen en ze wist dit al van half 7 en ze komt pas tegen half 10 iets zeggen. Ik was echt lastig toen. Ik ben gewoon thuis gebleven en heb nog wat voor mijn blog gewerkt en voor school.
Namiddag was het luieren, we hebben niet veel gedaan.
Tegen de avond waren we uitgenodigd om bij Chris en Michiel iets te gaan drinken en dan van daaruit door op stap gaan. Chris en michiel zijn nog 2 gasten van de KHLim die hun stage hier in Suriname doen. Toen de mannen de fles bier al op hadden was het tijd om bij te halen. Chris en inne gingen naar de chinees. Plots kregen we een berichtje dat ze op een verjaardagsfeestje zaten?!? He?
Chris is ons komen halen. Samen met iedereen zijn we gewoon bij vreemden (voor ons dan toch) uitgenodigd. Er was 1 vrouw bij waar Chris nu zijn stage mee doet hier in Suriname. Daarmee dat hij uitgenodigd werd en wij mochten gewoon mee. Met heel de bende zaten we daar de hele avond lang. Het was echt gezellig. Na iets te drinken aangeboden te krijgen, rum cola, kwamen ook de hapjes rond. Wij dachten allemaal; Oh neee, niet weer pikant eten!!! Maar nee hoor, het waren gewone snacks gelijk wij ze hier in België ook kennen. Nootjes, kaasblokjes, chocolaatjes, hmmm lekker. Tegen 2u zijn we dan met zn 6 in de taxi gestapt en zijn we naar La caff verder gegaan. Daar zaten die van Brussel al te feesten. Nog een uurtje of 2 goed gedanst zijn Sanne en ik dan richting huiswaarts en stilletjes in het bedje gekropen. Jonathan, inne en nog een meisje van brussel zijn met Chris en michiel naar hun thuis gegaan voor de after party, maar ik wed dat toen ze daar thuis zijn aangekomen dat ze allemaal hun bed zijn ingekropen. Ze waren nogal zat.
Deze morgen werd ik wakker gebeld door yves. Een leuk en verrassend telefoontje. Het was echt fijn om zijn stem te horen en om zo wakker te worden J ik ben dus heel blij opgestaan en heb lekker ontbeten. Sanne en ik zijn tegen de middag naar t vat geweest. Nog eens mailtjes checken enz even later kregen we telefoon dat inne en jonathan gingen zwemmen in het krasnapolski hotel. chris belde ook om te vragen waar wij zaten want hij was aan de waterkant aan het wandelen/ontnuchteren. Tegen 15u zijn Sanne, Chris en ik dan naar de mc donalds geweest om iets te eten. Terug thuis aangekomen is Sanne gaan slapen. Ik heb dan eventjes ons huisje nog eens gedweild want het zag weer niet uit. Tegen de avond heb ik eten gemaakt en hebben we voor het slapen gaan een filmpje gekeken.
Ik was weer eens vroeg opgestaan, even uitgekeerd en heb mij toen achter de computer gezet.
Het was de bedoeling dat we vandaag zouden gaan fietsen. Natuurlijk lag iedereen nog de hele voormiddag in hun bed dus fietsen komt vandaag niet in huis. Tegen de middag heb ik soep gekookt.
Iedereen heeft er s middags lekker van kunnen genieten en er was zelfs nog genoeg over om vanavond, als de meisjes van gent terug uit Galibi zijn, nog eens van te eten. De hele namiddag is er niet veel gebeurd. Nog wat op de computer gezeten uit verveling, geluierd de anderen zijn terug hun bed in gekropen. In de late namiddag zijn de meisjes van gent terug gekomen. Ineens weer wat meer drukte en lawaai. Ik heb het wel gemist zo het lachen en zeveren, en gewoon terug leven in huis. Want met iedereen die altijd maar slaapt is het maar stilletjes. Maar goed. Ik ben nog maar eens begonnen met eten klaarmaken. Hierna ben ik even alleen op mijn kamer gaan zitten. eventjes tijd voor mezelf. Ik heb nog geprobeerd te werken voor school omdat ik binnenkort weer controle heb door mevr. Vlijter. Uiteindelijk is er niet veel uit de bus gekomen. Ik had al aan mensen gevraagd of ze mij konden helpen met ideetjes te geven, maar er kwam niet veel uit de bus. Ik ben dan maar vroeg mijn bedje in gekropen.
Vandaag weer naar school. Inne kwam toch nog een keertje mee om dan in mijn klasje te observeren. Mijn juf gaf een waarneming over kleren. Ze had verschillende kledingsstukken bij om te tonen en liet zelfs de kleuters mee participeren. Een toch wel geslaagde les vond ik. Na de pauze was het tijd om de werkjes af te werken. Ik moest nog met een groepje stempelen over de groenten zodat elke kleuter dit werkje in zijn schriftje had staan.
Inne is met een groepje gaan kleuren en we hebben nog een laatste keer met zoutdeeg gespeeld.
Na de middagben ik naar het internetcafé gegaan om prentjes op te zoeken dat bij mijn verhaaltje zou passen dat ik morgen moet geven tijdens de controle van mevr. Vlijter. Helaas heb ik niet veel kunnen vinden. Dan maar creatief wezen en er een dramatisatie van maken. Ik heb de hele namiddag zitten nadenken hoe ik dit verhaal kon uitbeelden zonder mijn personage te verliezen, welke materialen ik hiervoor zou nodig hebben, veel werk toch, voor een stom klein verhaaltje.
Tegen de avond was het de bedoeling iets te gaan drinken aan de waterkant. Ik ben niet mee geweest. Iedereen wou met de fiets gaan maar er was één fiets te kort. Ik ben dan thuis gebleven, ik moest toch nog even mijn verhaal inoefenen dat ik ga dramatiseren voor de kleuters. Na het inoefenen ben ik rustig mijn bedje in gekropen en ben ik gaan slapen.
Vandaag kwam mevr. Vlijter op school om een les van mij bij te wonen. Dus dikke controle.
Het enige wat er niet geregeld was, was wanneer ik mijn lesje nu moest geven want er stonden ook nog 2 ander studenten van het CPI die vandaag controle moesten hebben van mevr. Vlijter.
Eerst ging 1 studente een theorielesje geven, hierna zou ik mijn verhaal geven en zou zij weer een muzieklesje geven. En dit allemaal voor de pauze.
Ik heb mijn verhaaltje gedramatiseerd. Het was iets nieuw voor de kleuters. Ze waren er duidelijk niet mee vertrouwd. Het was een moeilijk verhaaltje om te dramatiseren maar ik vind toch dat ik het niet slecht gedaan heb. Het duurde misschien inderdaad iets te lang, gelijk mevr. Vlijter mij opmerkte tussen de pauze, maar ik heb de kleuters tussenin altijd terug kunnen betrekken bij het verhaal door veel interactie te zoeken.
Na de middag heb ik weer niet veel gedaan buiten gewerkt voor stage, morgen heb ik nog een dag controle. Mevr. Vlijter wil mij toch verschillende activiteiten zien doen om een beter objectief beeld van mij te krijgen om mij dan ook beter te beoordelen. Inne en Sanne hebben maar 1 activiteitje moeten doen en dat was voor hun mentor al genoeg. Gelukzakken. Pfff, dus ik maar weer werken voor stage. Ik had al aan iedereen gevraagd om mij een beetje te helpen, een idee te geven of zo. Maar de meesten hadden het te druk of geen zin om te helpen. Ik was echt slecht gezind. Uiteindelijk heb ik mama gebeld via skype. Ik kon toen even alles vertellen wat er op mijn maag lag en met een paar ideetjes was ik weer vertrokken om een goede voorbereiding te maken. Ik zag het weer helemaal positief in. Ik ben gaan kopiëren en had uiteindelijk alles klaar om morgen mijn stage dag te starten. s Avonds heb ik nog even met inne en jonathan boven een stukje film gezien, maar ik ben halfweg gestopt om toch op tijd te gaan slapen.
