|
niet letten op schrijffouten 
Op deze vrijdag zijn we s morgens nog naar Brussel gegaan om ons visum te mogen afhalen.
Na de middag was het koffers in orde brengen en hier en daar nog afscheid nemen want s nachts zijn we vertrokken omstreeks 3u30. Normaal gezien was het 2u15 rijden naar Schiphol, maar dat was buiten ons gerekend. Bij het vertrek voelde ik mij een beetje ziekjes,
. Stress van afgelopen dagen? Zenuwen voor wat er komen gaat?
. Na een uurtje rijden begon de miserie al. Een ongeval: een vrachtwagen gekanteld op de autostrade. Dit bezorgde ons een half uur file = totaal stilstand. De politie en de wegenwacht hebben ons toen doen omkeren om via de binnenwegen een stuk autostrade te vermijden om voorbij het ongeval te geraken. Omdat het die nacht weer goed gesneeuwd had was het natuurlijk heel slecht om te rijden waardoor we nog meer tijd zijn verloren. Al die hoebels en boebels, rijden en stoppen
. waren echt niet goed voor mij maag. Ellendig, ziek, misselijk,
.. Gelukkig lagen er zakjes in de auto, die ik goed heb kunnen gebruiken. Buiten dit alles zaten we ook nog eens vast achter de sneeuwruimers die heeeeeeel langzaam over de autostrade reden. Wat een pech. En dat juist op de dag dat ik moet vertrekken naar Suriname. Na zeker 4uur en een kwart te rijden zijn we eindelijk in de luchthaven aangekomen. Juist een uurtje voor het vertrek van ons vliegtuig, heel nipt dus. Dan haasten, haasten om in te checken, maar waar? Inne en Sanne waren al ingecheckt. Gelukkig riepen hun ouders en wezen ze mij de weg. Zo ziek als iets ben ik dan op het vliegtuig gestapt. Jonathan kwam nog later in het vliegtuig gestapt. Hij heeft dezelfde miserie gehad onderweg, vertelde hij mij, buiten het ziek zijn dan. In het vliegtuig heb ik de zakjes niet moeten gebruiken, wat een goed teken was. Maar slapen lukte mij niet echt. Tegen de middag ging het al ietsjes beter. Veel gegeten heb ik niet echt, ik was ook nog niet 100%. Na 9uur, 10min en zeker 3 films zijn we aangekomen met ons viertjes. Een landing tussen de groenen bomen, in een kleine luchthaven. Bij het buitenkomen hebben we moeten puffen, zo warm. Het was 26° en bewolkt, maar het voelde echt zo benauwd en bedrukt. Gauw een foto met ons en het vliegtuig genomen en dan zijn we gaan kijken of we het land binnen mochten. Bij het wandelen over de luchthaven merkte we op dat er eigenlijk maar 1 vliegtuig was, dat van ons. Het eerste verschil met België wat ons dus al opviel. Na het koffers zoeken liepen we naar buiten. We hadden een blad met de naam van ons contactpersoon (Dennis) gemaakt want we hadden geen idee hoe hij eruit zou zien. Er stapte iemand naar ons toe, een nogal jonge kerel (Roger) en dat bleek de zoon te zijn van Dennis. Hij wees ons de weg naar zijn pick-up. Plots waren we omringd door heel veel mannen die ons hielpen met onze koffers. Wij dachten kameraden van Roger, maar achteraf bleek dus dat ze gewoon geld kwamen vragen voor hun hulp. Jonathan heeft zich laten vangen en heeft 3 uitgegeven aan hun. De meisjes waren slimmer. Wij vertelde hun dat we geen kleingeld bij hadden. Het bleek ook dat we niet met 4 in een huisje zaten maar met 8, nog 4 andere meisjes uit gent. Leuk.
De reis naar ons huisje. Moeilijk te bespreken. Langs de weg een paar huizen, sommige mooi, andere echt vervallen grote verschillen naast elkaar. Met de auto rijden
kei gevaarlijk
. Voorrang verlenen kennen ze niet, het is hier in Suriname voorrang NEMEN, aan de snelheid houden kennen ze ook NIET,
. Mensen langs de weg die dingen aan de voorbijrijdende autos moesten verkopen. Tussen de huizen in veel groen, bomen, planten, gras,
Na nog eens een lange rit met hier en daar en stop, zijn we eindelijk aangekomen. Het was toen bijna half 11 Belgische tijd. Dat wil dus zeggen dat het in Suriname half 7 was. Het huisje viel goed mee. Iedereen heeft een aparte kamer. Ik een kleintje, maar ik maak het wel gezellig. Dennis zijn vrouw heeft ons opgewacht, ze had heel het huisje gepoetst en ging voor ons koken die avond. Wij zijn na het uitpakken nog even naar de lokale supermarkt geweest om als wat eten te kopen voor de volgende morgen.
Opeens voelde ik mij weer niet zo super. Vooral moe maar ook terug misselijk. Ik heb dan besloten om niet mee te eten maar even te gaan douchen en maar vroeg te gaan slapen. Allee vroeg
.
8u lokale tijd is dus 12uur Belgische tijd. Dus ik was al bijna 24uur wakker. Lang genoeg. Slapen was dus een goede zaak.
Dit was mijn eerste dag. Al een heel avontuur op zich.
-xxx-
03-02-2010 om 00:00
geschreven door *Tine* 
|
