Gisteren had ik verschillende keren geprobeerd om mevr. Vlijter te bereiken. Zij ging mijn namelijk bellen om te zeggen als ze een college had kunnen regelen op het CPI maar ik had de hele dag niets van haar gehoord. Ook ik kreeg geen contact met haar dus ging ik er maar vanuit dat er niets geregeld was. Deze morgen werd ik door inne wakker gemaakt om half 10. Sanne had tegen haar gezegd (deze morgen om half 7) dat ze om half 11 op het CPI moest zijn om met hun begeleidster de stage te bespreken. Ook vertelde inne mij dat Sanne iets had vermeld over mij. Toen ik vroeg wat het dan was zei ze fijn, dat weet ik niet, ik sliep nog half. Godverdomme, daar kan ik het nu toch wel van krijgen. Dan is er misschien wel belangrijke informatie over wat ik moet of niet moet doen en dan weet ze niet eens wat het is. daar kon ik even niet tegen en ze wist dit al van half 7 en ze komt pas tegen half 10 iets zeggen. Ik was echt lastig toen. Ik ben gewoon thuis gebleven en heb nog wat voor mijn blog gewerkt en voor school.
Namiddag was het luieren, we hebben niet veel gedaan.
Tegen de avond waren we uitgenodigd om bij Chris en Michiel iets te gaan drinken en dan van daaruit door op stap gaan. Chris en michiel zijn nog 2 gasten van de KHLim die hun stage hier in Suriname doen. Toen de mannen de fles bier al op hadden was het tijd om bij te halen. Chris en inne gingen naar de chinees. Plots kregen we een berichtje dat ze op een verjaardagsfeestje zaten?!? He?
Chris is ons komen halen. Samen met iedereen zijn we gewoon bij vreemden (voor ons dan toch) uitgenodigd. Er was 1 vrouw bij waar Chris nu zijn stage mee doet hier in Suriname. Daarmee dat hij uitgenodigd werd en wij mochten gewoon mee. Met heel de bende zaten we daar de hele avond lang. Het was echt gezellig. Na iets te drinken aangeboden te krijgen, rum cola, kwamen ook de hapjes rond. Wij dachten allemaal; Oh neee, niet weer pikant eten!!! Maar nee hoor, het waren gewone snacks gelijk wij ze hier in België ook kennen. Nootjes, kaasblokjes, chocolaatjes, hmmm lekker. Tegen 2u zijn we dan met zn 6 in de taxi gestapt en zijn we naar La caff verder gegaan. Daar zaten die van Brussel al te feesten. Nog een uurtje of 2 goed gedanst zijn Sanne en ik dan richting huiswaarts en stilletjes in het bedje gekropen. Jonathan, inne en nog een meisje van brussel zijn met Chris en michiel naar hun thuis gegaan voor de after party, maar ik wed dat toen ze daar thuis zijn aangekomen dat ze allemaal hun bed zijn ingekropen. Ze waren nogal zat.
Deze morgen werd ik wakker gebeld door yves. Een leuk en verrassend telefoontje. Het was echt fijn om zijn stem te horen en om zo wakker te worden J ik ben dus heel blij opgestaan en heb lekker ontbeten. Sanne en ik zijn tegen de middag naar t vat geweest. Nog eens mailtjes checken enz even later kregen we telefoon dat inne en jonathan gingen zwemmen in het krasnapolski hotel. chris belde ook om te vragen waar wij zaten want hij was aan de waterkant aan het wandelen/ontnuchteren. Tegen 15u zijn Sanne, Chris en ik dan naar de mc donalds geweest om iets te eten. Terug thuis aangekomen is Sanne gaan slapen. Ik heb dan eventjes ons huisje nog eens gedweild want het zag weer niet uit. Tegen de avond heb ik eten gemaakt en hebben we voor het slapen gaan een filmpje gekeken.
Ik was weer eens vroeg opgestaan, even uitgekeerd en heb mij toen achter de computer gezet.
Het was de bedoeling dat we vandaag zouden gaan fietsen. Natuurlijk lag iedereen nog de hele voormiddag in hun bed dus fietsen komt vandaag niet in huis. Tegen de middag heb ik soep gekookt.
Iedereen heeft er s middags lekker van kunnen genieten en er was zelfs nog genoeg over om vanavond, als de meisjes van gent terug uit Galibi zijn, nog eens van te eten. De hele namiddag is er niet veel gebeurd. Nog wat op de computer gezeten uit verveling, geluierd de anderen zijn terug hun bed in gekropen. In de late namiddag zijn de meisjes van gent terug gekomen. Ineens weer wat meer drukte en lawaai. Ik heb het wel gemist zo het lachen en zeveren, en gewoon terug leven in huis. Want met iedereen die altijd maar slaapt is het maar stilletjes. Maar goed. Ik ben nog maar eens begonnen met eten klaarmaken. Hierna ben ik even alleen op mijn kamer gaan zitten. eventjes tijd voor mezelf. Ik heb nog geprobeerd te werken voor school omdat ik binnenkort weer controle heb door mevr. Vlijter. Uiteindelijk is er niet veel uit de bus gekomen. Ik had al aan mensen gevraagd of ze mij konden helpen met ideetjes te geven, maar er kwam niet veel uit de bus. Ik ben dan maar vroeg mijn bedje in gekropen.
Vandaag weer naar school. Inne kwam toch nog een keertje mee om dan in mijn klasje te observeren. Mijn juf gaf een waarneming over kleren. Ze had verschillende kledingsstukken bij om te tonen en liet zelfs de kleuters mee participeren. Een toch wel geslaagde les vond ik. Na de pauze was het tijd om de werkjes af te werken. Ik moest nog met een groepje stempelen over de groenten zodat elke kleuter dit werkje in zijn schriftje had staan.
Inne is met een groepje gaan kleuren en we hebben nog een laatste keer met zoutdeeg gespeeld.
Na de middagben ik naar het internetcafé gegaan om prentjes op te zoeken dat bij mijn verhaaltje zou passen dat ik morgen moet geven tijdens de controle van mevr. Vlijter. Helaas heb ik niet veel kunnen vinden. Dan maar creatief wezen en er een dramatisatie van maken. Ik heb de hele namiddag zitten nadenken hoe ik dit verhaal kon uitbeelden zonder mijn personage te verliezen, welke materialen ik hiervoor zou nodig hebben, veel werk toch, voor een stom klein verhaaltje.
Tegen de avond was het de bedoeling iets te gaan drinken aan de waterkant. Ik ben niet mee geweest. Iedereen wou met de fiets gaan maar er was één fiets te kort. Ik ben dan thuis gebleven, ik moest toch nog even mijn verhaal inoefenen dat ik ga dramatiseren voor de kleuters. Na het inoefenen ben ik rustig mijn bedje in gekropen en ben ik gaan slapen.
Vandaag kwam mevr. Vlijter op school om een les van mij bij te wonen. Dus dikke controle.
Het enige wat er niet geregeld was, was wanneer ik mijn lesje nu moest geven want er stonden ook nog 2 ander studenten van het CPI die vandaag controle moesten hebben van mevr. Vlijter.
Eerst ging 1 studente een theorielesje geven, hierna zou ik mijn verhaal geven en zou zij weer een muzieklesje geven. En dit allemaal voor de pauze.
Ik heb mijn verhaaltje gedramatiseerd. Het was iets nieuw voor de kleuters. Ze waren er duidelijk niet mee vertrouwd. Het was een moeilijk verhaaltje om te dramatiseren maar ik vind toch dat ik het niet slecht gedaan heb. Het duurde misschien inderdaad iets te lang, gelijk mevr. Vlijter mij opmerkte tussen de pauze, maar ik heb de kleuters tussenin altijd terug kunnen betrekken bij het verhaal door veel interactie te zoeken.
Na de middag heb ik weer niet veel gedaan buiten gewerkt voor stage, morgen heb ik nog een dag controle. Mevr. Vlijter wil mij toch verschillende activiteiten zien doen om een beter objectief beeld van mij te krijgen om mij dan ook beter te beoordelen. Inne en Sanne hebben maar 1 activiteitje moeten doen en dat was voor hun mentor al genoeg. Gelukzakken. Pfff, dus ik maar weer werken voor stage. Ik had al aan iedereen gevraagd om mij een beetje te helpen, een idee te geven of zo. Maar de meesten hadden het te druk of geen zin om te helpen. Ik was echt slecht gezind. Uiteindelijk heb ik mama gebeld via skype. Ik kon toen even alles vertellen wat er op mijn maag lag en met een paar ideetjes was ik weer vertrokken om een goede voorbereiding te maken. Ik zag het weer helemaal positief in. Ik ben gaan kopiëren en had uiteindelijk alles klaar om morgen mijn stage dag te starten. s Avonds heb ik nog even met inne en jonathan boven een stukje film gezien, maar ik ben halfweg gestopt om toch op tijd te gaan slapen.
Vroeg opgestaan en heel positief naar school gegaan. Er kon echt niets mislopen dacht ik zo. Maar toch. ook al is het niet te geloven maar soms gaan echt de meest simpelste activiteiten in rook op. Ook vandaag had ik dus weer controle van mevr vlijter. Ik moest een kleine activiteit geven, een bewegingsactiviteit maar geen gymles, eerder in de vorm van een kringspelletje. Een spelles noemen ze dat hier in suriname. Ik nam de kinderen rustig uit de klas, alles verliep goed. mevr. Vlijter zei dat ik best op het gymterrein kon gaan staan, een groot grasveld dus. Daar had ik al een beetje schrik voor omdat ik weet dat van de moment de kleuters daar op komen, ze zo wild worden dat je ze niet meer in de hand hebt. Maar ook hier ging het prima bij mij. Ikzelf was verrast. Ik begon met mijn inleiding hoofd schouders knie en teen-liedje. Alle kleuters deden volle overtuiging mee. Waw! Hoe kan het hier nu nog mis gaan?! Ja dat kan ik u nu wel vertellen. Pfff. Ik vroeg de kleuters handjes te geven en nam zelf de kleuter van het einde van de rij bij de hand. Ik stapte langzaam in een boog naar de kleuter die in het begin van de rij stond. Zo maakte ik een kring. Eenmaal in de kring liep het mis. Ik kon mijn uitleg niet meer geven, ze waren de aandacht verloren, ze werden wild en duwde elkaar, als je op 1 kleuter reageerde begon de andere iets uit te spoken, echt een ramp. Ik probeerde mijn lesje te geven en deed overdreven enthousiast maar niets hielp. Uiteindelijk heb ik het opgegeven en de kinderen terug naar de kant gestuurd om terug naar de klas te gaan. Ik was echt teleurgesteld. Op het einde van de dag kreeg ik dus ook alleen maar de negatieve punten te horen van mevr. Vlijter wat natuurlijk niet fijn is. maar dit doet ze nu eenmaal altijd. Geen opkikkertjes of sterke punten geven, alleen maar werkpunten. Met een rotgevoel ben ik dus terug thuis gekomen. Het regende dus ik was onderweg naar huis ook nog eens goed nat geworden. ik besloot een dutje te doen om terug op mijn positieve te komen. Na de middag ben ik met inne gaan winkelen voor de stageschool. We hebben leuke spulletjes gekocht. Blokken, diertjes, autootjes, fantasiemateriaal om leuk in de al dan niet gebruikte hoeken te spelen. Bij het thuiskomen heb ik nog even met mama gebeld via skype en toevallig was ook yves juist bij mijn thuis dus heb ik hem ook even kunnen zien en spreken. Leuk verrast. Tegen de avond zijn we allemaal gaan slapen! allee dat is toch wat Annabelle moest geloven. Zij is namelijk morgen jarig. Voor haar verjaardag gaan we naar berg&dal. Dat is wat zij al weet. Wat ze nog niet weet is dat we nog allerlei kleine verrassinkjes geplant hebben om er een echte ongelooflijke 21ste verjaardag van te maken. Dus tegen middernacht is iedereen terug uit zijn kamer gekomen en hebben we de hele leefruimte versierd met slingers en ballonnen, cake gebakken en opdrachten voorbereid. We hebben kei veel lawaai gemaakt, ballonnen die gesprongen zijn tijdens het opblazen, ik hoop dat ze er niet te veel van gemerkt heeft, anders zou de verrassing minder groot zijn. Na al dit werk zijn we onmiddellijk gaan slapen want om 6u s ochtends moesten we klaar staan om opgepikt te worden voor het vertrek naar berg&dal. De afspraak was dus om 5u15 opstaan om Annabelle wakker te maken. Veel slaap hebben we dus niet meer.
