|
Vandaag is Annabelle jarig, een meisje van gent. We zijn haar s morgens vroeg om 5u13 gaan wekken. De camera klaar, een klein taartje met kaarsjes, zo vielen we de kamer binnen. Met een luid lang zal ze leven-lied werd ze wakker en mocht ze de kaarsjes uitblazen. Hierna werd ze dan geblinddoekt naar de keuken gebracht. De hele ruimte was versierd met zelfgemaakte slingers en ballonnen. Ze was echt verrast en vertelde dat ze niets gehoord had van ons lawaai gisteren.
De ouders van Annabelle hadden een cadeautje aan Sara gegeven dat we op haar verjaardag moesten afgeven. Dus bij deze heeft ze dit ook geopend.
Nu nog vlug ontbijten en vertrekken. We gaan namelijk naar Berg&dal. Het wordt een heel actieve dag. Om 6u stonden we aan het Krasnapolski hotel waar we met een busje moeten gebracht worden naar Berg&dal. Tijdens de rit moest Annabelle opdrachten uitvoeren om zo iedere keer een stukje van de puzzel te verzamelen dat leidt naar haar groot cadeau dat ze krijgt later op de dag.
Van de ene opdracht naar de ander opdracht, de tijd ging snel om. Eens aangekomen en uitgestapt merkte we dat we de eerste daar waren. We kregen ons hutje toegewezen en legde ons onmiddellijk in de hangmatten en ligzetels. De zon werd al lekker warm dus het gaat een hete dag worden. Na een uurtje liggen kwamen ze ons halen voor de kajaktocht. Het is dus zo dat er in Berg&dal een aantal activiteiten gepland zijn voor ons. Ik heb samen met inne een bootje van 2 genomen om te kajakken. Eerst gingen we stroomafwaarts, dat ging vlot. Hierna zijn we naar links gedraaid en gingen we de jungle in. Door takken en slierten manoeuvreerden we ons een weg. Heel mooi om te zien maar moeilijk om te kajakken. Zeker als de persoon waar ge mee in een bootje zit niet weet wat vooruit, achteruit of stoppen betekend met kajakken. Dus met een paar botsingen tegen anderen en 2 keer met onze snuit van de boot vast gezeten te hebben in de wildernis zijn we toch heen en terug geraakt. Stroomopwaarts was zwaar. Inne was al moe en had geen kracht meer om deftig te peddelen. Dus dag ging van eens links en eens rechts en veel pauze tussenin dus ik achterin extra veel werk, moeite om gelijk te peddelen met inne enz
maar goed. we zijn er geraakt. Hierna ben ik even gaan uitrusten op de ligzetel. Nog niet lang hierna werden we al opnieuw opgehaald voor de volgende activiteit. De dead ride, kabelglijden op hoogte van boom tot boom en uiteindelijk ook helemaal over de suriname rivier op een hoogte van 45m. hmm, jah, euhm
J
We werden gebracht tot aan een hut waar we ons klim/hang-materiaal moesten aandoen, allemaal riemen rond uw poep en buik gespannen. Amai, zo geweldig zat dat toch niet hoor. Maar goed. verder kregen we eerst een testritje. We werden aan een kabel gespannen die niet hoger was dan 2m en hier werd ons uitgelegd hoe we ons moesten houden, hoe we moesten remmen, hoe we moesten peddelen als we stilgevallen waren. Iedereen was geslaagd voor de testrit en we mochten dus verder. Samen met nog 3 begeleiders en een Nederlands koppel konden we op pad. Even te voet een stukje om hoog, dan de boom in klimmen en op een platvorm gaan staan, vastklikken en vertrekken maar. Met toch enige spanning verliep de eerste rit vrij goed. het was dan ook maar eentje van niveau 1. De volgende was niveau 2. Dat wil zeggen dat het een iets langere kabelrit is, iets steiler en je moet dus iets harder afremmen op het einde. Hmhm. Ook deze verliep goed. en zo kwamen we, jaja, bij niveau 3. Nog maar iets hoger, iets steiler, iets harder,
enz.
Na een tijdje waren we het al gewoon en was het echt amuseren. Tot op het moment dat we allemaal op één groot platform stonden en de rivier onder ons zagen. Slik. Hier moesten we over glijden op een hoogte van 45m en een snelheid van god-weet-hoeveel. Er was geen weg meer terug. Met de nodige mentale voorbereiding werd ik vastgekoppeld aan de kabel. De begeleider vertelde nog: zie je die witte boom aan de overkant, als je daar bent moet je beginnen afremmen. Euhm. Jah, ik zag in de verte inderdaad een witte boom tussen honderden andere bomen super dicht op elkaar geperst. Pffff. Ok dan maar. Met een luid geschreeuw ben ik dan toch maar vertrokken. Oh mijn god, dat was echt een wilde rit. Aangekomen op het platform aan de overkant kon ik bijna niet meer op mijn benen staan, ik was helemaal aan het beven, de tranen stonden in mijn ogen, echt niet normaal. Maar ik heb het overleefd. Na toch wel een pauze van een paar minuutjes ben ik verder gegaan naar de volgende kabelritjes die nu helemaal niets meer voorstelde na dat je deze oversteek had gedaan. De begeleiders kwamen als laatste aan. Dat zijn toch echt juist apen. Ze lieten hun handen los, draaide zich ondersteboven en zo gingen ze aan de kabel glijden. Amai seg.
Vanuit de laatste boom mochten we naar beneden klimmen en werden we met een bootje terug naar de overkant gebracht naar ons hutje en onze spullen. Eventjes uitblazen en dan werden we weeral op een bootje gezet. Een stukje varen over de rivier en dan stopte we bij een mooi resort waar we lekker mochten gaan eten. Na het heerlijk buffet hadden we nog tijd over om wat rond te wandelen en te genieten van het zonnetje voor de boot ons terug kwam oppikken.
In de namiddag stond er nog een wandeltocht op het programma. Een wandeltocht met een gids die ons de historie van berg&dal ging uitleggen. Met een toch wel grote groep zijn we de berg op gewandeld. Er werd om de 10m gestopt om te vertellen over heeeeeeel veel dingen die totaaaaal niet meer zichtbaar waren op de berg. We moesten dan ook nog eens heel traag wandelen want er waren oudere mensen bij die bijna de berg niet meer opgeraakte. Een uur hebben we getaffeld om boven te geraken. Wel een prachtig uitzicht gezien en weer wat fotos gemaakt en toen begon de afdaling. Vrij steil naar beneden en ook dit ging verschrikkelijk langzaam. Uiteindelijk hebben we ons moeten haasten toen we beneden aankwamen want we moesten op tijd terug in de stad zijn voor het cadeau van Annabelle. De laatste opdrachtjes werden nog gedaan en thuis kreeg ze het laatste puzzelstukje waardoor ze mocht raden wat haar cadeau was. Een beurt bij de kapper !
Annabelle was al een paar dagen aan het zagen dat ze graag naar de kapper wou gaan om haar haar te stijlen. Ze heeft namelijk echt een kroezelkopje. Na het opfrissen en het deftig kleden om uit te gaan later op de avond zijn we eerst naar de kapper gegaan. En zitten we in suriname of zitten we niet in suriname. Hehe we hebben het wel geweten. Natuurlijk was die kapper nergens te bespeuren. Het kapsalon dat normaal altijd tot s avonds laat open is, was juist vandaag op Annabelle haar verjaardag gesloten. Toch was ze blij met het cadeau en zou ze dan morgen nog wel eens terug komen. Dan maar door om nog iets te gaan eten. Het werd pizza bij de pizzaboys. niet echt één van mijn favoriete plekjes om te eten, maar ja ik volg de rest. Na het eten zijn we nog gezellig iets gaan drinken aan de waterkant. Bij het naar huis wandelen zagen we 2 nogal dikke negerinnen met elkaar vechten. Ze trokken aan elkaars haren, sloegen elkaar echt hard, waren constant elkaar aan het uitschelden, ze gooide zelfs met bierflessen en stoelen naar elkaar. Er stond kei veel volk rond te kijken, geen enkele man durfde tussenkomen. Na eventjes piepen zijn we toch maar door gegaan want het ging er echt wild aan toe. hierna zijn we lekker ons bedje in gekropen.
-xxx-
27-04-2010 om 02:17
geschreven door *Tine* 
|
