Deze morgen ben ik eens eventjes langer blijven liggen. Het was nodig. Ik slaap hier echt veel in Suriname, en ik ben niet de enige. Het weer zorgt er voor dat iedereen echt onmiddellijk uitgeput is. Geen wonder dat er hier maar halve dagen school zijn. Namiddag heb ik nog een filmpje gekeken in mijn bed. Ik ben echt moeten gaan liggen want mijn armen en benen werden zo zwaar dat het zelfs irritant pijn deed. Voor de rest was iedereen bezig met schoolwerk. En met al die verhalen dat ik al van hun gehoord heb heb ik niet veel zin om aan mijn stage te beginnen.
De manier waarop hier les wordt gegeven of zou moet gegeven worden van hun planning verschilt al. Ze doen hier echt niets, de leerkrachten zeggen allemaal dat ze moe zijn en dan moeten de kleuters maar gewoon zitten en wachten tot de school uit is. saai seg.
Maar goed.
Weer laat gegeten en niet veel gehad van de avond, buiten een spelletje junglespeed.
Deze morgen weer super vroeg op gestaan, om 7u werd ik opgehaald door Jerry om nog maar eens bloed te laten trekken. Mijn waarde was deze keer 145, dus ik was gestegen. De dokter zei dat ik nog een vermoeidheid had en zeker nog een weekje mij belabberd zou voelen. Ik heb dus een briefje gekregen voor school. Hierna ben ik thuis terug mijn bedje in gekropen en heb weer geslapen tot s middags. Toch maar opgestaan om wat te eten en terug gaan liggen. Deze keer niet geslapen maar een filmpje gekeken. Wanneer ik lig gaat het mij beter. Dan voelen mijn armen en benen niet zo zwaar. Hierna ging het mij weer en heb ik een beetje opgeruimd op mijn kamer en in de zetel gezeten om aan mijn blog te werken. s Avonds hebben we gordonbleu gegeten met aardappelen en appelmoes. Hmmm, het was echt lekker. Hierna heb ik nog gauw een mailtje gestuurd met mijn punten die ik van de KHLim heb ontvangen. Ik ben op alles geslaagd ! J
Dadelijk ga ik nog een spelletje spelen denk ik, als er tenminste nog iemand met mij wil meedoen en dan maar terug lekker mijn bedje in en SLAPEN.
Vandaag is het Valentijn. Ik had s morgens een berichtje gekregen van yves J Ik heb toch een schatje he Y helaas heb Ik het pas laat gelezen, want ik heb kei lang geslapen en was nog steeds ziekjes. Sorry dat ik niet heb terug gestuurd, het ging mij niet goed.
De rest van de groep vertrok s middags naar White Beach, ik kon niet mee en bleef dus alleen thuis. Ik ben even op geweest, heb een beetje gegeten en ben terug in mijn bed gekropen. Tegen 15u heb ik toch maar eens naar huis gebeld om ook hun iets te laten weten van hoe het met mij is en dat ik een tijdje al niet op internet ben geweest om op mails te reageren. Hierna ben ik terug gaan slapen. s Avonds zijn ze mij nog komen halen om te gaan eten. We zijn bij Broki geweest. Een restaurant/lounge/bar bij de waterkant, dus aan de Suriname rivier. Heel mooi en rustig om te zitten. Cola en een hamburger was mijn gekozen menu. Ik had al 2 dagen niet veel gegeten door al dat slapen dusja. Het was lekker. Dennis en Sharida waren ook in de stad en zijn even langs geweest.
Plots werd ik weer heel moe, echt oververmoeid, ik kon mezelf niet recht houden en heb mijn hoofd op de tafel gelegd en viel zo in slaap. Dennis heeft mij toen met de auto naar huis gebracht en ik ben maar weer gaan slapen.
Een dag met alleen maar slapen, slapen en nog eens slapen. Dat was mijn Valentijnsdag.
Ik werd weer al vroeg opgehaald door Dennis om naar de dokter te gaan om te prikken. Weeral wordt mijn bloedwaarde gecontroleerd. Pfff. En weeral was het bij een ander labo. Ik kan er zelf al niet meer aan uit waar ik overal al ben geweest.
Mijn bloedplaatjes waren inderdaad gezakt tot 135, niet zo heel goed teken. Nu moet ik maandag weer al terug gaan om nog eens te laten prikken. s Middags, thuis, werd ik precies echt slecht. Mijn benen, mijn armen, voelden ineens heel zwaar. Ik ben dan maar even gaan liggen. Om 13u werden we afgehaald door Dennis en Sharida om naar Saramacca te reizen omdat we daar uitgenodigd waren om te zwemmen. Het ging mij niet zo goed. Ik mocht in de auto van voor zitten en heb de hele rit geslapen. (1u rijden) Toen ik uitstapte kon ik bijna niet meer op mijn benen staan, ik had echt het gevoel dat ik flauw ging vallen. Ze hebben mij binnen gedragen en onmiddellijk in een zeteltje geplaatst. Ik heb wat gedronken en toen hebben ze mij verplicht op het bed neergelegd. Ondertussen had Dennis de dokter gebeld want hij vond dat het echt niet goed ging. Ik zag er echt bleekjes uit en voelde warm aan. De dokter besliste dat ik terug moest om naar het ziekenhuis te gaan voor verdere controle. Inne en Sanne zijn meegegaan. Weer heb ik geslapen tot we aan het ziekenhuis aankwamen. Daar werd ik in een rolstoel binnengebracht in een kamer met heel veel gordijntjes en mocht achter één van die gordijntjes op een bed gaan liggen. Ik hoorde een vies gekuch en gerochel aan éné kant en iemand die al wenend brabbelde aan de andere kant, ik voelde mij echt niet op mijn gemak. Inne, Sanne en Dennis mochten niet bij mij blijven. Ze moesten in een gang gaan wachten. Een verpleegster kwam mijn bloeddruk meten en weer prikken. Er werden vraagjes gesteld en ook zij keken heel verwonderd naar mijn voeten, dat die zo opgezwollen waren. Jaja alle 2 ondertussen al. Maar goed. Toen ik weer alleen lag heb ik weer geslapen, ik kon mij echt niet wakker houden. Even later werd ik door Dennis wakker gemaakt. Ik mocht naar huis. Mijn bloedplaatjes waren niet laag genoeg om mij in het ziekenhuis te houden. Dus ik mocht thuis gaan uitzieken. Ik ben dan thuis gekomen en onmiddellijk gaan slapen. Ik ben tussen in nog eventjes op geweest maar eigenlijk vroeg op de avond weer gaan slapen.
Vandaag weer super vroeg opgestaan en om 6u s morgens naar school vertrokken. Een half uurtje wandelen tot aan de bus, 10-15min op de bus en dan zijn we op het CPI. Goed op tijd zaten we in een klaslokaal voor de culturele presentatie die Mevr. Vlijter voor mij had geregeld om mee te volgen om 7u. Wij dachten allemaal dat het iets groots ging zijn. Maar het was gewoon een presentatie die 2 studenten gaven. Een mondeling examen. Dus met een klein groepje zaten we te luisteren. Het was echt interessant. Een presentatie over Hindoestanen, hun geschiedenis, hun gewoontes, hun kledij. Leuk om mee te maken. Na deze presentatie van 45min. zijn inne en ik gaan wachten op ons vervoer naar het ziekenhuis de internist (specialist). We hadden naar Dennis gebeld en hij zei dat Jerry, onze securityman, ons kwam ophalen aan het CPI en dat het een half uurtje zou duren.Even later belde Dennis nog eens terug dat het nog wel eens een half uurtje kon duren want hij stond in de file. Dus na iets langer als een uurtje wachten was hij eindelijk daar en stapte we in de auto. Hij bracht ons naar huis.?we zeiden dat we eigenlijk naar de dokter moesten en hij vertelde dat hij mij om 10u terug kwam halen om er naar toe te gaan, dan was er een afspraak gemaakt. Ok. We hadden nog even de tijd om ons om te kleden, iets luchtigs aan te trekken. Inne ging meegaan met mij naar de dokter, voor mentale ondersteuning J gelukkig, want alleen ernaar toe vind ik toch maar eng.
We zijn gestopt bij een andere dokterspraktijk. Hier had Dennis met een contact van hem afgesproken. Jaja onze Dennis en zijn connecties he. Na een beetje aanschuiven mocht ik binnen bij dokter Tseng. Hij vroeg of ik koorts had gemaakt of de dokter van gistere mijn bloeddruk had gemeten en mij onderzocht had enz. Ik zei dat ze alleen mijn koorts gemeten hadden en verder niets. Goed. Dan heeft hij het maar gedaan. Bloeddruk was ok, op mijn buik geduwd enzo, ook ok. Hij zei dat het waarschijnlijk een allergie is, maar van wat was moeilijk te zeggen. Iets wat ik genomen heb of gegeten heb, Voor de zekerheid en om iedereen gerust te stellen had hij mij toch een briefje gemaakt voor een bloed- en urineonderzoek. Ook gaf hij een voorschriftje voor pillen om de allergie tegen te gaan. Dus dan maar naar het laborant om mijn bloed en urine te laten controleren. Een plasje hier, een prikje daar. En klaar. Toen zijn we terug naar huis gegaan. Jerry zou later naar de apotheek gaan om mijn pilletjes te halen, hij regelt met Dennis om dit te betalen.
Thuis smaakten de boterhamen goed, daarna ben ik toch maar weer even gaan liggen.
Tegen 15u zijn we even naar de carnavalswinkel geweest om iets leuks te kopen. Het is dit weekend Valentijn en carnaval. Dus dubbel feest. Ook van Valentijn maken ze hier een heuse feestje. Jonathan heeft zelfs een supergrote valentijnskaart gekregen op school van 2 anoniempjes en een rode roos van de directrice J jaja hij is heel goed gezien op zijn school. In de carnavalswinkel belde Dennis mij.
Ik moest terug naar de dokter, hij had mijn resultaten van het laborant gekregen en het was eigenlijk niet zo heel goed nieuws. Dus het winkelen heb ik dan maar stop gezet en ben terug naar huis gekeerd. Toen kwamen Dennis en Sharida. Ze vertelde mij dat ik waarschijnlijk geprikt ben door de Denguemug. Een gevaarlijke muskiet waar je heel ziek van kan worden en moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Dus maar onmiddellijk terug naar de dokter. De waarde van mijn bloedplaatjes waren een beetje laag, maar samen met de symptomen denken ze dat ik misschien een lichte Duenguegriepvirus heb of zoiets. Wel zijn ze een beetje verbaasd dat ik niet echt zo grieperig/ziek ben van deze muggenprik. De waarde moest liggen tussen 150 en hoger, ik had 147. Morgen moet ik nog eens laten prikken, dus weer al bloed afnemen. Als ik nog zak onder de 135 dan moet ik worden opgenomen in het ziekenhuis. Maar de dokter denkt dat ik misschien zal zakken tot 135 maar daarna terug zal stijgen. Dus ik kan er nog goed van afkomen. Toch was het vandaag even schrikken als je zo nieuws hoort. Maar goed. we zullen morgen wel zien. Nu gaan we toch even alle zorgen op zij zetten en in t vat kijken of er al iets rond carnaval te doen is. Daar aangekomen tegen half 10 zat er veel volk, maar niemand verkleed of iets te merken van carnaval. Jammer, want wij hadden in ons tas wel een maskertje bij, maar dat bleek dus helemaal voor niets te zijn geweest. Dan maar gewoon eentje drinken. Een paar andere studenten van België Brussel zijn bij ons komen zitten, het zijn mensen die bij jonathan op school zitten. ook een groepje meisjes met 1 jongen, een gezellige bende. Tegen 1u hebben we toch maar besloten om terug naar huis te gaan en te gaan slapen, morgen weer naar de dokter om mijn bloed nogmaals te controleren. Laten we hopen dat het beter is.
Weer een dagje observeren in de kleuterklas. Ik ben samen met Inne en Sanne nog eens met de bus gegaan. Vandaag is mochten de kleuters maskers maken voor het carnavalsfeest dat aanstaande dinsdag zal plaatsvinden. De dag begint wel eerst met het ochtend lied. Hierna moesten de kleuters verder blijven zingen. ALLE liedjes en versjes werden herhaald, afgerammeld, afgezaagd omdat de juf nog bezig was met het voorbereiden van haar les. Ze was de maskerbrilletjes aan het overteken. De kleuters mochten deze dan uitprikken. Dit heeft geduurd van s morgens tot aan de pauze (= +/- 10u)
1 kleuter had gedaan met uitprikken en liet dit zien aan de juf. Ze zei: Dit is niet mooi hoor, gooi maar weg ik geef je een nieuwe en ocharme het kindje moest helemaal terug opnieuw beginnen. Na de pauze had de juf uit glanspapier perforatorgaatjes geknipt en de confetti mochten de kleuters rond de oogjes kleven op hun maskertje, helemaal op het randje. Ze ging rond bij de kinderen en bij sommige begon ze echt een beetje te grommelen omdat ze niet zo mooi dicht bij elkaar gekleefd waren. het was niet mooi, dus maar alles er af en opnieuw kleven. Het moet precies wel allemaal perfect zijn. Wij in het ervaringsgerichte onderwijs vinden elk werkstuk van het kind mooi op zich.
Mevr. Prade is de klas binnengekomen en heeft mij verteld dat mevr. Vlijter een afspraak heeft gemaakt dat ik morgen om 7u op het CPI een culturele presentatie kan meemaken, over verschillende voeding, kleding, . Lijkt mij wel leuk om te zien. Bij het naar huis wandelen na school, werden we achtervolgd door een nogal luide en vreemde zwerver. Hij was maar aan het roepen naar ons en liep de hele weg achter ons. We zijn al de straat overgestoken in de hoop dat hij aan zijne kant bleef, maar helaas hij stak ook over. Dus inne en ik in een snel tempo tot aan onze poort van het huisje en daar roepen, roepen, dat ze snel moesten opendoen, die enge man was tot in onze straat ons gevolgd. Bah. Eens binnen in het huisje had ik heel veel last van mijn voet en was echt heel vermoeid. Ik ben naar mijn kamer gegaan en ben gaan slapen. Toen ik opstond was mijn voet plots minder dik. Ik ben wel sinds gistere met antibiotica begonnen en blijkbaar helpt dat wel. Goed teken. Wel zijn mijn rode vlekjes op mijn armen erger geworden, ook stonden ze op mijn benen, buik, rug, voeten, overal , en Dennis had gisteren gezegd dat ik toch naar de dokter moest gaan. Dusja, weeral naar de dokter dan maar. Deze keer bij een andere vrouwelijke dokter. Ze keek even naar mijn vlekjes en zei dat ze niet wist wat het zou zijn, misschien een allergische reactie op iets, en dat van mijn voet vond ze ook vreemd dus wil ze mij doorverwijzen naar een internist (specialist) in het ziekenhuis. Terug thuis hebben we macaroni met kaas en hesp gegeten en dat heeft gesmaakt.Hierna heb ik even op de computer getokkeld. Toen iedereen is gaan slapen heb ik met jonathan nog een kort stukje gezien van the fast en the furious op tv gezien en ben dan toch ook maar gaan slapen. Morgen moet ik dus extra vroeg op staan om de culturele presentatie mee te volgen.
Vandaag zijn we niet naar onze stageklas geweest omdat we voormiddag voor ons visumverlening naar de dienst vreemdelingenzaken moest gaan. Om 8u zijn we opgehaald door Jerry. Hij bracht ons naar de Centrale Surinaamse bank. Hier hebben weer papiertjes moeten invullen en wilden we het geld storten. Maar dit ging niet met de kaart, dus dan maar eerst een andere bank zoeken, geld afhalen en terug gaan naar de Centrale bank. Daar betaald en door gereden naar de dienst vreemdelingen zaken. Daar aanschuiven en weer papieren invullen. Ze keken nogal raar toen wij vermeldden dat we eigenlijk maar 9 dagen langer wouden verblijven dan 3 maanden. Dus nu is het weer afwachten of ze het wel in orde gingen maken. Dit had toch een hele voormiddag in beslag genomen. Sanne was nog steeds heel ziek. Waarschijnlijk een buikgriep. Na de middag ben ik met inne en jonathan nog een keertje naar t vat gegaan om de mails te checken en te zien of we al fotos op ons blog konden zetten. Maar dit is weeral mislukt, sorry hiervoor he. Ik probeer zo snel mogelijk fotos te plaatsen, maar ik ben helaas niet zo een computerfreak die alles zomaar kent en kan oplossen. Wel verzamelen we fotos van alle 8 fototoestellen samen dus er zijn wel al heel wat fotos gemaakt, geen zorgen J We hebben lang in t vat gezeten en ook Dennis was later bij ons komen zitten. Hij vroeg hoe het met ons ging, ik vertelde hem dat mijn voet toch nog zo dik was, en dat ik rode vlekjes/puntjes overal op mijn lichaam had. Zonneallergie misschien, of misschien een reactie op de zonnecrème in combinatie met de muggenspray. En ook dat ik op mijn andere voet een beet heb en het begint precies ook zo een beetje op te zwellen. Hij was er toch niet zo gerust in en zei dat we morgen dan toch naar de dokter best konden gaan. Pffff weeral dokter, bah.
Toen we terug thuis waren van t vat was het al tijd om te eten. Hierna hebben we een spelletje junglespeed gespeeld en zijn we allemaal weer vroeg gaan slapen.
Onze 2de dag observatie in de stageklas. Vandaag zou ik een stagiaire van het CPI in mijn klas hebben die les moet geven en beoordeeld wordt door Mevr. Vlijter. 3 meisjes zaten in de klas, waarvan ééntje les moest geven bij mij. Een meisje, ik denk dat ze jonger was als mij, en ze was al ver zwanger. Daar verschoot ik al van. Bij ons in België mag je nog niet eens in de kleuterklas komen als men weet dat je zwanger bent. Hier mag dit dus blijkbaar wel. Nu, dit bepaalt niet de manier van lesgeven.
De les begon met wachten. De stagiaire was klaar maar wachtte op Mevr. Vlijter, die kwam observeren. wij zouden in België al onmiddellijk starten met de les, de leerkracht moet maar inpikken op de moment dat ze binnen komt. Maar goed. Na dat Mevr. Vlijter zich in de klas had geplaatst begon de stagiaire heel zenuwachtig aan hun les. Ze moest een verhaal vertellen met uitgeknipte prentjes die ze op een bord kleefde. Ze kende haar verhaal precies niet zo goed, heel veel euhm .euhm .. en ook had ze haar prentjes niet getest. Ze bleven niet kleven op het bord en vielen steeds naar beneden. Niet zo een goede start dus. Ook bij het vertellen richtte ze zich naar 1 tafel ipv naar alle 4 en ze had totaaaaaal geen expressie, mimiek of wat dan ook in haar. Na dit lesje moest ze nog een muzieklesje geven, een liedje aanleren. Ai ai ai, ze nam haar blokfluit en speelde echt VALS, en het zingen was echt niet beter. Zo zouden we in het eerste jaar lang niet door geraken. Amai. Maarja, wie ben ik om haar zo te beoordelen. Na het zanglesje heeft ze nog een materialenles gegeven, knutselles. Tafel 1 mocht met blokjes een huisje bouwen, tafel 2 mocht de brug uit het verhaaltje schilderen en tafel 3 mocht met vouwpapiertjes een broek vouwen. Nadat ze bij al de 3 tafels geweest is om de uitleg te geven was het pauze. Ik mocht met de andere 2 stagiaires en degene die les gegeven had met mevr. Vlijter mee om te beoordelen. Ik heb niet veel gezegd, ik vind het mijn recht niet om haar te beoordelen, ik ken absoluut hun manier van lesgeven niet enz. trouwens al de dingen die ik had opgemerkt had mevr. Vlijter zelf al vermeld.
Na de pauze gaf mijn leidster nog een wiskunde herhalingsoefening. Weer klassikaal aan het bord. 1 kleuter mocht van voor komen staan, tellen hoeveel driehoekjes links en rechts staan en waar het meeste staat mocht de kleuter kleuren. Het tellen vlot bij de meeste ook nog niet zo goed, dus weer een gegrommel per kind dat van voor stond en dat duurde dan zo lang, pfff, de andere kleuters zaten dus maar weer op hun stoeltje en moesten wachten, de hele tijd, tot 12u. geen wonder dat er soms iemand in slaap valt. Er wordt ook niet echt op gereageerd. Maar goed. dat was mijn 2 de dag observatie.
Na deze nogal saaie dag hebben we beslist om te gaan zwemmen. Het was mooi weer dus ideaal om een beetje te bruinen. We zijn naar het hotel krasnapolski, hier konden voor 25 SRD (= 6) tot 19u zwemmen.In het mooie hotel mochten we tot op het 3de verdiep gaan om te gaan zwemmen. Hoe was het binnen zwemmen? Neenee, het was een soort dakterras met een groot zwembad en leuke planten, palmboompjes in potten er rond, een leuke bar, ligstoelen rond het zwembad, mooie zithoekjes, een echt paradijs. We voelden ons net op vakantie waarbij dit het zwembad zou zijn van ons hotel, echt een plaatje uit de boekjes. Ik ben in de schaduw gaan zitten. niet iets wat ik normaal doe maar owv mijn rode vlekjes overal op mijn huid. Eventjes ben ik in het zwembad geweest maar zwemmen ging niet met mij voet. Iedere keer als ik mij afstoot bij het zwemmen deed het echt pijn. Dus ben ik maar in een zeteltje in de schaduw gaan zitten en heb ik daar een beetje uitgerust.
Hierna zijn we thuis gekomen en hadden we grote honger.
s Avonds hebben we nog wat tv gekeken en hebben we alle papieren in orde gebracht voor morgen naar de dienst vreemdelingenzaken te gaan.
Om 6u opgestaan, want om 6u30 moesten we vertrekken om naar school te gaan. Eerst een half uurtje wandelen, wat nog vrij vlot ging ondanks we de weg niet meer zo goed wisten. Voor mij was het wel weer moeilijker, ik hield de bende een beetje op. Mijn voet was zeker nog niet aan de betere hand. Integendeel zelfs. Bij iedere stap die ik zette voelde en zag ik mijn voet blubberen. Er zat echt veel vocht in en de bult kwam zelfs over mijn schoen heen. Ik had mijn ballerinaschoentjes aan, slippers zijn niet toegestaan op school. Maar goed, ik ben er wel geraakt. Op school aangekomen en aangemeld te zijn mochten we al in het klasje zitten en wachten tot de les begon. Ze hebben dus niet een soort speeltijd voor de school begint.
Ik zit in een klasje met 25kleuters. De dag begon met stil zitten en wachten.
Buiten werd een lied gezongen en de Surinaamse vlag werd gehesen. De kleuters moesten gewoon in hun klas zitten. Hierna kwam mevr. Prade nog even met mijn leidster spreken en de kleuters moesten dan maar liedjes zingen. Ik moest luisteren zei ze. Het was niet 1 liedje of 2 liedjes, het waren echt wel zeker 10 liedjes en toen begonnen ze automatisch ook met AL hun versjes. Gewoon aframmelen, ZAGEN, echt tegen hun goesting opzeggen. Verschrikkelijk. Na dus zeker een half uur verspilling van de tijd. De leidster heeft helemaal geen aandacht besteed. Hierna maakt de leidster van 4, 3groepjes door de stoelen van de blauwe tafel tussen de gele, rode en groene tafel te plaatsen. De leidster vertelde me dat ze het drukke kinderen vond. Maar ik vond het nog reuze meevallen. (tot nu toe dan he) Nu moesten ze nog eens de versjes herhalen. De leidster had dus niet gehoord dat de kinderen al zelfstandig deze versjes had opgezegd. Er waren ook zo duidende versjes. Was ik maar groot gaat over klein zijn is niet fijn enz Wij zouden juist zeggen, laat ze nog klein zijn en spelen . nieuwe kleuterklas gaat over stil zitten en luisteren. Allemaal zo strenge teksten, geen grappige liedjes voor plezier ofzo. Hierna was het herhalen wat op het bord stond. Het was namelijk de herhalingsweek. Er stonden bollen op het bord in de verschillende kleuren. 1 kleuter MOEST naar voor komen, willen of niet, om met een grote lat de bollen één voor één aan te duiden en te benoemen. Dit is de rode kleur, dit is de oranje kleur, enz. hierna MOEST die kleuter overgaan naar de andere kant van het bord om de geometrische figuren te benoemen met de lat. Dit is de cirkel, dit is de driehoek, enz. wanneer die kleuter iets fout zegt, krijgt die grommels tot en met, en geen applaus van de klas. Hierna is de volgende kleuter aan de beurt. Amai, ik zou al geen durf meer hebben om naar voor te gaan. Niet iedereen kent de kleuren of de figuren. Dus iedere keer wordt er gegrommeld en duurt het nog langer voor iemand anders weer vooraan mag staan. AL de andere kleuter moeten gewoon stil zitten en zwijgen. De leidster zegt veel dreigende/stoute dingen naar de kleuters toe. Wat ik haar niet allemaal heb horen zeggen: ik heb geen domme kinderen in mijn klas, die mogen niet naar het eerste jaar. luilak ik ben boos op jouw
De Bewegingsles die ik gezien heb stelde ook niet veel voor. Een soort tikkertje + koprol oefenen. Thats it. voor de rest hebben ze gewoon moeten wachten.Als er 1 kleuter niet wil mee doen ligt heel het spel plat en wordt er alleen aandacht besteed aan deze ene kleuter. De rest moet maar wachten. Ze hebben dit allemaal voor de pauze gedaan, dus alles duurt hier maar een kwartiertje, 20minuutjes ofzo. Bij ons is een lesuur 50 minuten. Na de pauze in de klas heeft ze 5min besteed aan een taallesje, het speeltje wat hoort er niet bij ze zegt een reeks en de kleuters geven het juiste antwoord. Hierna was het tafelmateriaal. Laat de kinderen maar doen en klaar. Dat was mijn voormiddag op school. De school hier duurt trouwens van 8u tot 12u.
Na de middag hebben we besloten dus naar t vat te gaan. Hier hebben we een hele tijd gezeten. Beetje opzoeken, mailtjes checken, msn of facebook nakijken,
Tegen het avondeten zijn we terug naar het huisje gegaan en ook vandaag heb ik weer gekookt. Spirellis met zalm en een roomsausje. En ook vandaag was de zalm diepgevroren en niet uitgelegd. Hehe. Deze heb ik dan toch maar zo laten ontdooien. Weeral hebben we dus laat gegeten, en de avond vliegt dan zo weer om. We hebben nog wat tv gekeken. American funniest homevideos. met hier en daar wat storing, maar het blijft grappig.
Vandaag nog eens een keertje uitgeslapen. Tegen de middag kwam Dennis ons halen om met de auto de weg uit te leggen hoe wij naar school geraken met de bus of de fiets. Ik mocht van voor zitten zodat ik mijn been goed kon strekken, want met mijn dikke voet is het echt geen pretje om rond te gaan. We hebben de weg zeker 2 keer gedaan met de auto en nog snapten we er eigenlijk niet veel van, alleen dat we lijn 10 nodig hadden om op school te raken. De rest zouden we dan morgenvroeg wel uitzoeken. Dit heeft toch een tijdje van de namiddag ingenomen. De anderen die niet mee zijn gegaan zijn nog even op het internet gegaan bij de chinees, ons internetcafeetje. Ik heb toen ik terug was nog even aan mijn blog gewerkt zoals jullie kunnen lezen en tegen de avond heb ik het eten klaar gemaakt. Rijst met kip en gestoofde groentjes. Ik had op voorhand gezegd dat ze de kip moesten uitleggen want die lag diepgevroren in onze diepvries. Dit was niet gebeurd, dus daar stonden we om 18u met gevroren kippenfilets. Om het proces een beetje te versnellen heb ik dan maar water warm gemaakt en de kip er eventjes in gelegd. Zo kon ik dan de 4 stukken van elkaar losmaken om het verder te laten ontdooien. Tegen 20u waren we dan toch ongeveer aan het eten en het was lekker. Ik heb complementjes gekregen voor het koken, dus dat is wel leuk.
De rest van de avond hebben de anderen even fotos overgezet op iedereen zijn computer, ik wachtte tot alles op 1 computer stond om het daarna op mijn te zetten. Gelukkig heb ik gewacht want er zat een virus op de stik van iemand en die is doorgegaan naar iedere computer. Behalve mijne natuurlijk. Ja, die chinees en zijn internet, dat heeft voor problemen gezorgd. Dus morgen gaat iedereen naart vat om zijn virusscanner te updaten en het virus proberen te verwijderen.
Ik ben weer een keertje vroeg gaan slapen, want morgen mogen we voor het eerst naar ons stageschooltje om te gaan observeren.
Weer eens vroeg opstaan hier in Suriname. Er waren lekkere broodjes gekocht om vandaag een picknick. Mijn voet was nog steeds dik maar ik ging toch mee gaan. We werden mooi op tijd opgehaald en vertrokken richting rivier. Het zonnetje scheen nog niet. oei. Wij wilden anders wel mooi bruinen op het bootje. Maar goed. eens op het bootje zei Dennis dat we ons toch goed moesten insmeren. Ook al zien we de zon niet, we kunnen ons wel verbranden.
Het was leuk, zo in een klein bootje. Fotos volgen nog wel. Na een eindje varen zijn we gestopt op het water om dolfijnen te spotten. En ja hoor, we hebben er gezien. Wel niet van heel dicht bij maar toch, bij iedere vin dat boven water kwam riepen we allemaal oooooooh alsof we nog nooit een dolfijn gezien hadden. Grappig wel J Hierna zijn we zo precies op een eilandje gestopt. Een schelpenzandstrandje met kei veel afval, vervallen huisjes waar de guanen nog steeds in wonen. Na een kort foto-maken-moment zijn we terug in het bootje gestapt om verder te varen. Heel mooi langs de jungle. Ook zijn we midden op de rivier gestopt langs een vissersbootje. De visser heeft ons verschillende visjes laten zien. paling, garnaaltjes, platvis, groot-oogvissen, . Weer een stukje verder zijn we een beetje door wat bos/jungle gevaren om zo langs de weg en de vissers te komen. Daar zijn we dan uitgestapt bij de plantages op Komeweine.
We hebben een papegaai op ons arm gehouden, en gekeken hoe ze garnaaltjes pelden. Verder zijn we op zandpaadjes gaan wandelen en hebben hier en daar wat geleerd van eten dat aan de bomen groeit. Een man heeft voor ons kokosnoten uit de boom gehaald en we mochten van het sap drinken en van het vruchtvlees proeven. Het smaakt helemaal niet gelijk kokosnoot uit België, deze smaak is veel zachter maar toch ook niets voor mij. Ik ben er niet verzot op. Ook hebben we van die man een soort zalfje mogen gebruiken dat van bladeren van een bepaalde boom, dit dient om op de muggenbeten te smeren. Het helpt tegen het jeuken, wat wel handig was want het zat daar vol muskieten en iedereen had jeuk. Ik, met mijn dikke opgezwollen voet en grote uitlopende muggenplekken op mijn benen, had helemaal geen zin om nog meer gestoken te worden. Maar helaas, met zo veel muskieten was het onmogelijk om betenvrij te blijven.
In ieder geval, we zijn na een eindje stappen terug in het bootje gestapt en terug over de Suriname rivier gevaren naar nieuw Amsterdam. Hier zijn we over een dijk gewandeld en hebben we nog leuke fotos gemaakt. Het ford van nieuw Amsterdam hebben we niet bezocht want Dennis wou het ons niet aandoen om nog meer gestoken te worden. Daar was het namelijk warmer en zouden meer muskieten zitten. Dus maar weer op het bootje richting huis. Thuis aangekomen ben ik toch wel een uurtje gaan slapen, het was een vermoeiende tocht en we moesten goed uitgerust zijn want we waren s avonds uitgenodigd op een verjaardagsfeest van iemand die 25jaar werd. Dit wordt hier uitgebreid gevierd en wij waren allemaal welkom om dit feest mee te maken. Dit is in Suriname heel opvallend. Je wordt zomaar uitgenodigd, bent altijd welkom en dit is niet omdat wij buitenlanders zijn. Ook gewone Surinamers worden zomaar uitgenodigd. Het is niet enkel familie en vrienden, maar de hele buurt die wordt uitgenodigd. Maar goed. na het uitrusten weer even een koude douche genomen. Pfff, ik ben dat nog steeds niet gewoon he, dat koud water. Ik vind het echt verschrikkelijk, ook al is het hier 30 graden ofzo. Maar goed, niks aan te doen, hier gewoon geen warm water. Dat kennen ze blijkbaar niet ook niet voor de kleren te wassen, de afwas te doen, alles gebeurt hier met koud water. Na het douchen en eten zijn we door Dennis en Sharida later op de avond opgehaald. We zijn aangekomen aan een huisje met een heel overdekt terras, er speelde een bandje met typische Surinaamse muziek. Het feest was van een Creoolse familie. We mochten plaats nemen aan een tafeltje en kregen iets te drinken. De jarige Brigitte was gekleed in een speciaal Surinaamse outfit. Heel mooi. De muziek begon te spelen, Dennis nam ons mee op de dansvloer. Ondanks mijn dikke opgezwollen voet ben ik toch meegegaan. Het ging vrij goed. Na 3 of 4 liedjes stopte iedereen met dansen en ging zitten, dus muziek speelden nog een beetje door maar ook de zanger was even gestopt met zingen. Wij wouden nog dansen maar een vrouw kwam ons zeggen dat het pauze was. Pauze??? Op een feestje??? Allee, kei raar. We zijn dan ook maar even gaan zitten en hebben nog wat te drinken gehaald. Plots kwamen ze rond met eten. Het is blijkbaar de gewoonte dat er op een verjaardagsfeest echt nog uitgebreid snacks gegeten worden. Met snacks bedoelen ze niet chips, snoepjes, cake, maar echt rijst met kip en pikante sausjes enz.
Maar we hadden al thuis gegeten . en hadden eigenlijk helemaal geen honger meer. Toch konden we niet zomaar het eten laten voorbij gaan want dat zou een belediging zijn voor de gastvrouw. Dus hebben we per 2 toch een bakje eten genomen en geproefd. Ik nam een beetje van de rijst en greep onmiddellijk naar mijn glas. PIKANT !!!! amai, mijn tong en lippen stonden echt in brand. Even blussen en we konden terug dansen. Het was een echt feest, iedereen stond op om te dansen, geen getreuzel van ik wil niet al eerste gaan dansen of wacht maar tot er nog mensen gaan. Nee, gewoon opstaan en gaan. En shaken dat die mensen kunnen, ze hebben er ook wel het achterwerk voor. We voelden ons echt in het Big mama house Ze hadden ritme, gevoel, het was echt super om te zien. ook een klein kindje stond op de dansvloer, ik strekte mijn arm uit en ze nam mijn hand vast. De mama was ook aan het dansen daarom dat ze een beetje alleen stond. Even wennen en toen begon ze te dansen, dus de kleine kinderen hebben het ritme en dansgevoel al met de paplepel mee binnengekregen. Dat was duidelijk te zien. weer pauze = weer eten en dan nog maar weer wat shaken. Het eten is gratis, het drinken is gratis en er zijn er die daar toch een beetje gebruik van maakte. Jonathan bv. Hij had toch wel een paar pintjes nodig om los te komen en op de dansvloer te komen shaken J Op het einde zijn we door de tante van de jarige uitgenodigd om volgende zaterdag bij haar te gaan zwemmen thuis. We zijn onmiddellijk op het aanbod ingegaan. Eindelijk nog eens zwemmen
Na dit super feestje zijn we naar huis gegaan. Sanne, inne en jonathan zijn nog verder naar t vat geweest, zou wouden nog verder door op stap. Maar mijn voetje had helaas genoeg aan dit ene feestje en ik ben maar stilletjes aan mijn bedje in gekropen.
Natuurlijk waren wij mooi op tijd op het CPI maar ginds hebben we wel weer een half uur tot een uur met ons vingers gedraaid. Uiteindelijk werden we in groepjes in gedeeld bij wie we op de stageplaats stonden. Inne en ik staan op hetzelfde schooltje. OS tour tonne 3, een openbaar schooltje want in de katholieke schooltjes kregen we gaan plaats toegewezen. We zijn met mevr. Helberg meegereden tot aan onze stageplaats. Voor we vertrokken moesten we met haar wel eerst de regels overlopen van hoe wij ons moeten gedragen op stage. Annabel had zo de opmerking gekregen dat ze bv niet in kleermakerszit mocht zitten op de speelplaats van het CPI, van de hogeschool dus.
Naderhand zijn we naar de stageplaats gereden. Niet ver van het CPI gelegen.
Bij de directrice werden we van harte welkom geheten. Na de kennismaking kwam ook mijn stagementor erbij zitten, mevr. Vlijter. Samen besproken we dan wat de bedoeling van de stage was, wat ons vooropgesteld plan was enz. Hier was het voor inne en mij een minder leuk gesprek. We hebben nl niet zo een mooi vooropgesteld plan gelijk de meisjes van Artevelde hebben. Wij wisten dus niet hoe onze stage zou moeten verlopen, hoe ons project zou verlopen, in welke week we wat moeten doen, hoe het zit met ons actieonderzoek . Een heel vervelend moment, want het was te merken dat we hierdoor niet zo geliefd waren. Maar goed, voor alles is een oplossing en we hebben terug naar Lieven Faes, onze leerkracht van Hasselt gemaild om een degelijk opgesteld plan te versturen zodat we verder kunnen. Nu is het zoiezo toch dat we de eerste week moeten observeren. Van het CPI uit moeten we dan ook een observatieverslag maken en afgeven.
Na dit alles kregen we van mevr. Prade een rondleiding in HEEL de school. Alle kleuterklasse: 4-jarigen, gemengde klas 4 & 5-jarigen en een klas 5 jarigen. Jaja, iets wat ik in België gemist heb. Het onderdeel leerkracht als lid van een schoolteam komt hier in Suriname meer aan bod dan mijn vorige stage in België. Echt Super. De mensen hier zijn zo open en vriendelijk, je mag alles vragen, ze wensen je iedere dag een goede morgen, ze beginnen spontaan te praten . Heel fijn en gastvrij.
Na de rondleiding zijn we nog even met mevr. Prade gaan praten, zij heeft ons nog buiten de schooldingen veel verteld over Suriname, over de verschillende soorten buurten, Surinaams eten en winkels, een heel gezellige babbel. Een minder leuk stukje uit het gesprek was toen ze achter geld vroeg. Ze vroeg echt of we in België niets georganiseerd hadden om geld in te zamelen zodat we hier in de schooltjes materiaal kunnen aankopen. En dan nog niet eens materiaal dat wij zelf mogen kiezen, maar wat Mevr. Prade zelf uitkiest. Pfff, seg, we zijn nog niet begonnen en ze zitten al achter het geld. Hierna zijn we in ons klasje even kennis gaan maken met de kinderen. We hebben al vernomen van de leerkrachten dat onze school nog één van de deftigste schooltjes, hiermee bedoelen ze dat deze klaslokalen nog veel materiaal hebben tov andere schooltjes. En inderdaad, de klasjes hadden wel een beetje materiaal. Tov België is het natuurlijk niks. De kinderen hadden natuurlijk onmiddellijk oog voor mij. 1 kindje kwam naast mij zitten en na een tijdje, onverwacht, wreef het met haar hand over mijn arm. Precies om te kijken of ik niet wit geverfd was. Ook heeft ze nog aan mijn gezicht gezeten, onder mijn bloes gekeken of mijn buik ook wit was, echt ontdekken. Het was leuk om te zien. Ik heb al gezien dat er verschillende bevolkingsgroepen in mijn klasje zitten, wat normaal is hier in Suriname. Je hebt Javanen, Creolen, Brazilianen, alles te samen, zonder ruzie, zonder uitstoten, iedereen leeft rustig MET en NAAST ELKAAR. Heel fijn om te zien. Zelfs als buitenstaander, allochtoon wordt je heel rap opgenomen in een groep. De juf van mijn klas is niet de vaste juf, ze deed deze dag een vervanging. Maandag zou ik mijn echte juf leren kennen. Heel veel les heb ik haar niet zien geven. Er lag wat materiaal per tafeltje en de kinderen waren hier vrij mee aan het spelen. Er werd veel door elkaar gelopen, helemaal niet rustig gespeeld maar de juf reageerde niet. zelfs niet toen ze aan het vechten waren, slaan/stampen. Even later vroeg ze of ik even de klas in het oog kon houden, ze moest even uit de klas. Ik ben dan maar tijdens het vrij spelen rond gegaan bij de kinderen, even wat meegespeeld. Ze waren wel een beetje rumoerig, maar ik kende nog geen namen om hen aan te spreken dus dat was ook niet echt gemakkelijk. Ik heb ook eens gekeken wat ze kenden van wat op het bord stond geschreven en getekend. De kleuren: sommige kennen de kleuren nog niet en dit op 5-jarige leeftijd. er stonden ook al woordjes op het bord: Pictogram aap, met geschreven letters er naast en de aa in het rood, zo stond er ook maan, paal, maar dit heb ik niet overlopen, dan werd het te veel een lesje. De juf kwam terug binnen, het was opruim tijd. De kinderen mochten opruimen en voor de rest heeft zij niet veel meer gedaan. Nog wat juwelen gekocht, leerkrachten onder elkaar, tijdens de les. Echt iets wat je normaal gezien niet doet. Maar goed. de kinderen werden afgehaald en Inne en ik mochten naar huis. Na het eten zijn er een deel van de groep op internet gegaan in het cybercafé, ik ben thuis gebleven met tine en joke, de 2 meisjes van Gent. Zij waren bezig met hun lesvoorbereiding en ik heb de kast gepoetst want er zaten beestjes in, kleine miertjes of zoiets. Bah. Ook heb ik dan maar de vloer even uitgekeerd en gezwifferd, nu iedereen uit het huis was. Het zag er niet uit. Mijn voet was wel nog altijd dik. Ik ben daarna dan maar gaan zitten met mijn voet omhoog en ik heb er ijs op gelegd. Ik had niet alleen een dikke voet maar ook rond mijn muggenbeten hele GROTE plekken op mijn been. Tegen de avond zijn Dennis en Sharida nog maar weer eens langs gekomen om te kijken hoe het met ons ging. J Ze zijn echt wel een beetje onze papa en mama hier in Suriname. Ze zorgen goed voor ons. Dennis is met mij die avond nog naar de dokter gegaan, want hij was toch niet gerust het feit dat mijn voet zo dik was en dat de plek waar ik gestoken ben eigenlijk een kuiltje was en dat ik zo grote plekken had rond mijn beten. Dusja, naar de dokter dan maar. We zijn onmiddellijk binnen gemogen. De verpleegster heeft onmiddellijk mijn koorts gemeten en nog geen 5 min. later mocht ik bij de dokter binnen. Ze heeft gekeken naar mijn voet, gevoeld of in voet warmer was dan de andere. Ze vond van niet. Ik heb een overgevoelige reactie op mijn muggenbeet. De zalf die ik bij had en er al had opgedaan was goed en ik moest nog mijn allergiepilletjes blijven nemen en dan zou het na 2 dagen beter moeten zijn. Ik de dokter niet moeten betalen, Dennis wou dat doen maar de dokter heeft het niet aangerekend omdat ik van de verzekering niks ging terug krijgen als Dennis ging betalen. Wel vriendelijk hier he. Gratis naar de dokter. Ik ben nog geen half uurtje weggeweest.
Hierna ben ik vroeg gaan slapen. We zouden morgen met een bootje over de Suriname rivier varen en plantages van vroeger bezoeken. Ik hoop dat ik mee kan.
Vandaag ben ik weer zeer vroeg opgestaan, om 6u30. Want om 7u30 afgehaald om om 8u op het CPI te zijn. Aangekomen in het kantoortje van de directeur Iwan mochten we weer allemaal rond de grote tafel zitten. 5 min. later kwamen ze ons vertellen dat Iwan nog niet op school aanwezig was en dat ze hem niet konden bereiken. Ja lap, daar gaan we weer. Wij maar wachten en wachten. Een andere leerkracht probeerde dan maar scholen te bellen om te vragen waar wij stage mochten lopen. Er was dus blijkbaar nog steeds niets geregeld. Na zeker een half uur wachten kwam Iwan binnen en vertelde ons dat hij het wel zou regelen. Hij heeft zich met de andere leerkrachten teruggetrokken in een ander lokaaltje en wij maar weer wachten. Uiteindelijk kwamen ze terug binnen en konden ze ons een naam van een school geven. Wel zeiden ze dat je maar met 2 stagiaires op 1 school mocht staan. Probleem, wij zijn met 3 van Limburg. Dus 1 iemand van ons moest alleen. Sanne offerde zich op, chapeau. Ik sta dus met Inne in OS to tonne 3 in de Maxwoiskystraat. Ik krijg als stagebegeleidster Merv. Vlijter.Morgen zouden we kennis maken met de school en de kinderen. Leuk. We zijn terug opgehaald door onze securityman Jerry. Hij heeft ons weer veilig thuis gebracht. Hierna heeft hij de overgebleven mensen opgepikt om naar de dienst vreemdelingen zaken te gaan want iedereen moet zich gemeld hebben van het verblijf in Suriname. We hebben s middags nog gauw een boterhammetje gegeten want we hadden een klein uitstapje gepland.
Gepakt en gezakt met de laptop zijn we met de taxi naar t vat gereden. Dit is een café met een internet hotspot, dwz gratis draadloos internet op een gezellig, niet te druk bezette terrasje.
Mails gecheckt, naar thuis gebeld via skype, ook yves even iets proberen te laten weten, maarja tijdens het skypen met hem ging de bieper van de brandweer af. Ja seg, dat hebt je als je met een brandweerman samen bent he. Niet erg, ik zal hem nog wel eens bellen of mailen om te laten weten hoe het hier is. Op het terras zag ik dat mijn rechtervoet dikker was, opgezwollen. Kwam het van een insectenbeet, of was het een ontsteking? Geen idee. Het deed niet echt zo veel pijn. Dus maar rustig en niet te overdreven stappen .
We zijn nog een beetje van Paramaribo gaan bezichtigen. Zo hebben we een bezoekje gebracht aan het onafhankelijkheidsplein, een fort, monumenten van vrijwilligers die meegevochten hebben in de oorlog. enz. s avonds hadden we afgesproken om te gaan eten in
Zus & Zo, iets wat volgens Inne ook in België bestaat. Het was een heel fijn, gezellig plekje. Een leuke bar met lichtjes en overal grote picknicktafels. Het enige wat nog ontbrak was zee en strand.
Hier hebben we heel lekker gegeten. Ik had spaghetti Paulo, een heerlijke spaghetti met een tomatensausje, lekker gekruid en kippenblokjes erin.
Nadien kwamen we te weten dat ook draadloos internet te verkrijgen was.
Even later, nadat iedereen zijn buikje vol had gegeten begonnen ze op een podiumpje boxen te zetten en een groot wit scherm te hangen. Blijkbaar is er op elke donderdagavond filmavond. Vanavond was het wel een muziekdocumentaire, over muziek en instrumenten op verschillende landen over de hele wereld. We hebben nog wat gedronken maar zijn niet lang gebleven want ook nu weer moesten we morgen vroeg op om onze stageplaats te bezoeken en daar moeten we toch een beetje deftig uitzien. De taxi was gebeld. Het was heel druk in de straat, 1 richting toch. We dachten allemaal dat er wel iets te doen zou zijn, maar goed. we stapten in de taxi. Ik ging van achter zitten, achter de vrouwelijke bestuurster. Amai, dat had ik beter niet gedaan. De vrouw was zo dik en de zetel stond zo achteruit dat ik er nauwelijks met mijn benen achter geraakte. Heel op elkaar geplakt reden vertrokken we dus terug naar ons huisje. De vrouw draaide zich om, de andere kant uit, want het was veel te druk. Toen we dat deden werden we aangehouden door de politie.
Blijkbaar was het controle en was iedereen verplicht om er langs te rijden. Omdraaien betekende dat je van de controle wist en dat je er probeerde onderuit te muizen. De vrouw had gewoon uitgelegd dat ze niet wist van de controle omdat ze nog maar pas was aangekomen om ons te komen halen. De papieren van de auto werden gecontroleerd en alles was in orde. We mochten verder.
Thuis aangekomen zijn we ons nog een beetje gaan verfrissen en lekker ons bedje in gekropen. Het was al laat genoeg en ja, morgen weer vroeg op he J
Ik heb niet zo goed geslapen, ook al had ik een nieuwe matras gekregen. Allee nieuwe, hij zag er niet zo mooi uit en je voelt de veren wel goed zitten, maar het was alleszins toch veel beter dan wat ik ervoor had. Het lag niet aan de matras maar gewoon, het is heel vroeg licht en ik had al de hele tijd het gevoel dat ik te laat ging opstaan. We hadden namelijk om 10uur afgesproken. Er ging iemand ons komen halen om naar de dienst vreemdelingenzaken te gaan.
Ik ben dan toch maar na lang in mijn bed te blijven liggen in de hoop nog wat te slapen om half 9 opgestaan. Weer eens lekker gedoucht. Pfff. Koud water, das dus echt niks voor mij om te douchen he. Bah bah. Maar ja, wat doet ge er aan. Hierna hebben we samen ontbeten. Om 10 voor 10 stond de auto al voor ons deur om ons te brengen. Amai, dat hadden we niet verwacht. We dachten zeker dat het weer later ging zijn. Gauw alle belangrijke documenten bij elkaar zoeken, gelukkig zaten die allemaal mooi in een mapje bijeen. Dank u papa !
We zijn uiteindelijk goedgekeurd voor 3 maanden. Voor de andere 9 dagen moeten we nog opnieuw papieren invullen, geld storten enz. en dan nog eens terug gaan daar deze dienst.
Hierna zijn we nog even naar de winkel gegaan om brood en beleg te kopen. Sharida heeft ons een lekker slagerijtje getoond met vers vlees enzo. We hebben al onze lekkere boterhammetjes opgegeten.
Tegen 14u ben ik dus even op internet geweest, om mijn blog aan te vullen en om even aan het thuisfront iets te laten weten.
Nadien zouden we gaan zwemmen omdat het vandaag echt mooi weer was, de zon scheen echt hard. Goed om te bruinen enzo. We hebben gewandeld tot aan het zwembad. Uiteindelijk zijn we dus niet geweest omdat het weer al weer was omgeslagen, meer wolken kwamen opzetten en we hadden maar anderhalf uurtje de tijd om te zwemmen omdat we voor half 5 opnieuw beleg moesten halen voor morgenvroeg. Het was trouwens ook duur voor dat uurtje dat we dan hadden. Dus besloten we maar om sandalen of slippers te kopen en dan maar rustig te beginnen aan het maken van de spaghettisaus. Ik heb nieuwe slippers gekocht voor ongeveer 3, hele mooie.
Joke en ik hebben de spaghettisaus gemaakt met beperkte middelen maar het is ons toch redelijk goed gelukt. We hebben lekker gegeten en nu zitten we nog een beetje te relaxen. Misschien gaan we nog spelletjes spelen of tv kijken ofzo. Maar in ieder geval weer vroeg ons bedje in want we worden om half 8 opgepikt om naar het CPI te gaan om hopelijk te weten te komen welke stageplaats we krijgen en hoe alles gaat verlopen.
Vandaag was een dagje UITSLAPEN. Tot 10uur heb ik kunnen slapen, daarna werd het heel warm op de kamer en was het dus tijd om op te staan. Eventjes gedweild en tegen de middag hebben we pannenkoeken gebakken. Want 2 februari is het feest van de lichtmis en als traditie hoort hier pannenkoeken bij + een discussie over wat de lichtmis nu eigenlijk inhoud. We vroegen het aan onze deskundige leerkracht godsdienst, jonathan. Hij had er geen flauw benul van, en dat studeert dan godsdienst he. Maar goed.
Pannenkoeken bakken in nogal barrake pannen en bloem onder de melk kloppen zonder klopper
Ge kunt dus wel raden wat voor pannenkoeken we gemaakt hadden. Maar ze waren lekker.
Na de middag besloten er een paar het stad in te trekken maar ik ben thuis gebleven om dit dagboek een beetje bij te werken om ze morgen op mijn blog te plaatsen.
Ik heb de toch een tijdje in de zetel gezeten met mijn laptop. Buiten, aan de overkant van de straat, parkeerde veel autos met het raampje open en luide muziek. Een heuse bijeenkomst en de geur van hash (drugs). Ja, we wonen nogal in een gezellige buurt.
s Avonds hebben nog eens besloten om te gaan uit eten omdat de winkels om half 5 al sluiten en we geen gehakt hadden om spaghetti te maken, dus dat zal voor morgen zijn.
Een paar meisjes van Gent hadden een leuk plekje gezien en dat was ook inderdaad.
Voor we vertrokken gingen Dennis en zijn vrouw nog even langskomen om ons wasmachine te brengen en een nieuwe matras voor mij. Ik lag op 2 matrassen en nog zakte ik zo diep in dat de zijkant van de matras gewoon boven mij uit staken. Allee, ik heb een klein beetje overdreven maar het is om u een beeld te schetsen dat ik er toch diep in zakte.
Ze hadden gezegd 18u bij ons. Maar ja, hier in Suriname komen ze precies wel vaker te laat. Uiteindelijk was het 19u en wij hadden honger. Dennis en Sharida waren heel op hun gemak thuis, ze hadden nog een pannenkoekje gegeten en een babbeltje gemaakt. We zijn dus pas tegen 20u kunnen vertrekken om te gaan eten. Spangoek heette de plaats. Buiten op een leuk, gezellig en mooi terrasje. We hebben heeeeeel lekker gegeten. Het was een geslaagde avond. Na de terugkeer
hebben we als dessert nog een mega grote pompelmoes gegeten. 2 schijfje is bijna evenveel als 1 pompelmoes in België. Hierna zijn we toch maar ons bedje in gekropen. Ook al hebben we uitgeslapen, we waren toch wel allemaal moe.
Om kwart na 7 ging Dennis ons komen uithalen om naar het CPI te gaan om daar te weten te komen wat, waar en wanneer we nu school of stage hebben. Om half 7 stond Dennis al aan ons huisje. Nog niemand was klaar. Hij was vroeger vertrokken omdat ze anders in de file zouden staan. Snel, snel haasten om er toch iets of wat deftig uit te zien voor we onze directeur op school nogmaals ontmoeten en ook andere leerkrachten. We vertrokken met 2 autos naar het CPI. Aangekomen daar was ik toch een beetje verschoten. Het gebouw, heel oud, precies verlaten. We mochten bij Iwan in zijn bureau aan een tafeltje zitten en kregen iets te drinken aangeboden. Hierna hebben we van alles zitten bespreken over stageplaats enz. maar uiteindelijk is er nog steeds geen stageplaats gevonden voor studenten kleuteronderwijs. 2 meisjes van gent kregen al onmiddellijk een stageplaats op 10 min. wandelen van ons huisje af en ze mochten morgen al beginnen. Wij, de overgebleven 5 meisjes, hadden nog niets in orde. Geen stagebegeleidster, geen stageplaats, geen idee. Dus hebben we nog een weekje verlof. Volgende week zouden we normaal gezien moeten weten wie waar stage zou moeten doen. maar ja, dat zullen we dan wel weer zien. Na dit gesprek zijn we het stad in gegaan om truitjes te kopen, ons uniform. We moeten een rode polo dragen op een lange broek. Hier hebben we weer nieuwe winkelstraten ontdekt en zijn we gaan eten in de burger king.Jaja die hebben ze hier ook. Nadien terug thuis, hebben we de rest van de namiddag in ons huisje doorgebracht want de werkmannen kwamen bij een paar kamers nog tralies plaatsen voor de ramen, voor de veiligheid.
Tegen de avond aan zijn we ons gaan omkleden om te gaan uit eten. Onderweg bij het wandelen en zoeken naar een eetplaats werden we aangeroepen door een groepje. Ze riepen : hey een groepje allochtonen . En inderdaad, voor het eerst waren wij de allochtonen, de vreemdelingen in dit land. We zijn in een rotti-zaakje geweest. Nog geen idee wat Rotti betekend, maar dat zullen we nog wel leren kennen. Ik heb daar frietjes besteld met kip, gefrituurde kip. Op het eerste zicht nog wel lekker maar eens ik van die kip geproefd had, .. hmmm, het had toch een ander en raar smaakje. Niet gelijk bij ons in België. Ik heb dan maar de frietjes opgegeten en eigenlijk had ik daar ook al genoeg mee. Hierna hebben we besloten nog iets te gaan drinken. In het donker zijn we door de straatjes gewandeld om een terrasje te vinden. Maar eigenlijk voelde we ons nogal veilig, we zijn ook wel met een grote groep. Eens op het terrasje aangekomen bestelde we ons allemaal een cocktail. De ober bleef echt de hele tijd bij onze tafel staan tot we iets wisten om te bestellen. Nadien moesten we echt super lang wachten op de cocktail en bracht de ober eerst de eerste 2 op een plateau en daarna pas de volgende 2 . Toen we de prijskaart bekeken waren we aangenaam verrast. Op de kaart stond 4,00. How amai, dachten wij, 1 euro (= 4 Surinaamse dollar) voor 1 cocktail Dus hadden we ons maar onmiddellijk nog eentje besteld want eer we de eerste op hebben is misschien de tweede al gebracht. Joke, een meisje van Gent had ook prijs die avond. Ze kwam terug van het toilet met een briefje in haar handen. Het telefoonnummer van de ober. Super grappig voor ons, maar haar vriendje zal daar anders over denken JMaar goed, na nog een derde ronde vroegen we dan toch maar de rekening, want er waren 2 meisjes van Gent, die lager onderwijs deden die morgen vroeg op moesten. De rekening dan maar vragen. Alles was mooi uitgeteld en afgegeven toen onze ober ineens terug kwam. Oei. Het klopte niet. De prijs op de kaart was niet in Surinaamse dollar maar in US dollar. Jaja we hebben ons lesje nu wel geleerd. ALTIJD de kleine lettertjes lezen op de drankkaart + niet overal in Suriname betaal je in Surinaamse dollar. Maar goed, uiteindelijk kwam alles nog een stuk goedkoper uit als dat we hetzelfde gedronken zouden hebben in België.
Nadien zijn we terug naar thuis gewandeld en zijn de meisjes van Gent al gaan slapen. Jonathan, Sanne, inne en ik zijn nog in de zetel gaan zitten en hebben nog tot in de nacht met elkaar gebabbeld. Een geslaagd einde voor deze dag.
Na een goede nachtrust ben ik frisjes opgestaan en heb ik zelfs kunnen ontbijten. Na het ontbijt zijn we, zo rond half 11, met Dennis een bezoekje gaan brengen bij Iwan Tsjeng thuis, de directeur van het CPI (de school waar wij theorielessen zullen volgen). Gek om zo bij de directie thuis langs te gaan, maar wel gezellig. Hier hebben we ons eerste diertje gezien, een kikker. We reageerde allemaal zo fel dat het leek alsof we bij ons geen kikker kenden. Echt grappig. Dennis en Iwan stonden ons eigenlijk een beetje uit te lachen, maar ja, wie zou da nu niet gedaan hebben. Toen we binnen waren en Iwan ons welkom heette, hadden we afgesproken om de volgende dag naar het CPI te gaan om te weten te komen welke stagebegeleider we kregen en in welk schooltje we zouden staan.
Na deze bijeenkomst zijn we met Dennis gaan rondrijden. Sightseeing! Met zijn pick-up zijn we door de straatjes van paramaribo gereden, vooral de noordelijke kant. Heel veel heb ik er niet van kunnen onthouden, het ging echt allemaal heel snel. Wat ik wel nog weet is dat we naar de suriname-rivier zijn gaan kijken. Dennis heeft gezegd dat hij ons wel eens zou meenemen naar de overkant van de rivier. We zijn even een kijkje gaan nemen. We liepen over een brugje tot aan de bootjes. Onder de brug lag allemaal modder en daar hebben we heel veel krabben gezien. Kleintjes, ietsjes groter,
Op deze plek zijn we ook al een andere groep Belgische studenten tegengekomen. Zij gingen nu de rivier oversteken. Wat ook opviel bij dit groepje was dat het een hele groep meisjes was met weer maar 1 jongen. Net gelijk bij ons met jonathan. De begeleider van deze andere groep had een groot stuk fruit bij. We hebben gevraagd wat het was en hij zei een pompelmoes. Amai, echt een kei grote pompelmoes. We hebben ene meegekregen voor thuis eens te proeven. Iedereen was benieuwd.
Verder heeft Dennis ons de leuke plekjes laten zien voor eens goed uit te gaan, met carnaval bv.
Eens terug thuis was het al half 3. We zijn nog snel wat brood gaan kopen wat niet gemakkelijk was. Op zondag is nl ook hier heel veel dicht. Alleen zo kleine kotjes/kraampjes waar gekke mensen in staan. Met de hulp van een vrouw op straat zijn we dan toch maar in zo een kraampje brood gaan halen. Hij zei dat hij nog brood had, maar dat was wel een beetje oud. Dus van gistere dachten we. Terug thuis hebben we dus boterham gegeten. Op een paar sneetjes zat schimmel.Wat bleek nu achteraf, dat het broodzakje was toe gedaan met een geel lintje, wat dus wil zeggen dat het brood was van dinsdag en dus al bijna een hele week oud was. Ze hebben hier in Suriname een lintjessysteem en daar waren wij dus niet van op de hoogte. Vandaar de verklaring van de schimmel. We zijn diezelfde avond nog brood gaan halen voor de volgende morgen. Want om dat brood nog een dag te laten liggen, . Dat zagen we toch niet zitten. Na het eten zijn we ons een beetje gaan opfrissen (= douche met koud water, er is geen warm water) en gingen we een plekje zoeken waar we op internet konden om zo een mailtje te sturen dat we allemaal goed zijn aangekomen en de eerste indrukken enz. Om de hoek bij ons hebben we een cybercafeetje gevonden bij een gekke chinees ofzo. Het is niet zo duur, maar wel helemaal niet leuk om te zitten. de verbinding verloopt heel langzaam, duurt lang, er zitten heel veel kinderen videospelletjes te spelen, echt zo van die schietspelletjes. Lang konden we niet blijven want we moesten om 6 uur in ons huisje zijn want er werd weer voor ons gekookt. Deze keer niet door Dennis zijn vrouw Sharida, maar door Sean. Wij dus flink om 6uur thuis maar niemand te bespeuren. Dus dan maar de tafel dekken en wachten. Na een uur kwamen Roger en Sean binnen. Van Dennis en Sharida was nog steeds geen spoor tot we telefoon kregen. Ze stonden in de file. File in Suriname, in een ontwikkelingsland. Gek om voor te stellen. We zijn dan toch maar aan het eten begonnen. Chopsoy. Rijst met een mix van groene groenten en kippenblokjes. Best wel lekker, alleen mocht er voor ons allemaal nog wat saus bij, curry of zoetzure saus of ., want dat eten ze hier blijkbaar niet echt. Alles eten ze gewoon droog. Nadat we ons buikje hadden vol gegeten, zijn weallemaal gezellig op de zeteltjes en stoeltjes gaan zitten voor ons klein TVtje. Een beetje met de antenne draaien om scherp beeld te krijgen en we konden kijken. American Idools, natuurlijk hilarische beelden, gelijk bij onze idool-voorrondes. Hier en daar nog een beetje gezeverd enz. en toen zijn we maar allemaal vroeg in ons bedje gekropen want we moesten vroeg op om naar het CPI te gaan.
Op deze vrijdag zijn we s morgens nog naar Brussel gegaan om ons visum te mogen afhalen.
Na de middag was het koffers in orde brengen en hier en daar nog afscheid nemen want s nachts zijn we vertrokken omstreeks 3u30. Normaal gezien was het 2u15 rijden naar Schiphol, maar dat was buiten ons gerekend. Bij het vertrek voelde ik mij een beetje ziekjes, . Stress van afgelopen dagen? Zenuwen voor wat er komen gaat? . Na een uurtje rijden begon de miserie al. Een ongeval: een vrachtwagen gekanteld op de autostrade. Dit bezorgde ons een half uur file = totaal stilstand. De politie en de wegenwacht hebben ons toen doen omkeren om via de binnenwegen een stuk autostrade te vermijden om voorbij het ongeval te geraken. Omdat het die nacht weer goed gesneeuwd had was het natuurlijk heel slecht om te rijden waardoor we nog meer tijd zijn verloren. Al die hoebels en boebels, rijden en stoppen . waren echt niet goed voor mij maag. Ellendig, ziek, misselijk, .. Gelukkig lagen er zakjes in de auto, die ik goed heb kunnen gebruiken. Buiten dit alles zaten we ook nog eens vast achter de sneeuwruimers die heeeeeeel langzaam over de autostrade reden. Wat een pech. En dat juist op de dag dat ik moet vertrekken naar Suriname. Na zeker 4uur en een kwart te rijden zijn we eindelijk in de luchthaven aangekomen. Juist een uurtje voor het vertrek van ons vliegtuig, heel nipt dus. Dan haasten, haasten om in te checken, maar waar? Inne en Sanne waren al ingecheckt. Gelukkig riepen hun ouders en wezen ze mij de weg. Zo ziek als iets ben ik dan op het vliegtuig gestapt. Jonathan kwam nog later in het vliegtuig gestapt. Hij heeft dezelfde miserie gehad onderweg, vertelde hij mij, buiten het ziek zijn dan. In het vliegtuig heb ik de zakjes niet moeten gebruiken, wat een goed teken was. Maar slapen lukte mij niet echt. Tegen de middag ging het al ietsjes beter. Veel gegeten heb ik niet echt, ik was ook nog niet 100%. Na 9uur, 10min en zeker 3 films zijn we aangekomen met ons viertjes. Een landing tussen de groenen bomen, in een kleine luchthaven. Bij het buitenkomen hebben we moeten puffen, zo warm. Het was 26° en bewolkt, maar het voelde echt zo benauwd en bedrukt. Gauw een foto met ons en het vliegtuig genomen en dan zijn we gaan kijken of we het land binnen mochten. Bij het wandelen over de luchthaven merkte we op dat er eigenlijk maar 1 vliegtuig was, dat van ons. Het eerste verschil met België wat ons dus al opviel. Na het koffers zoeken liepen we naar buiten. We hadden een blad met de naam van ons contactpersoon (Dennis) gemaakt want we hadden geen idee hoe hij eruit zou zien. Er stapte iemand naar ons toe, een nogal jonge kerel (Roger) en dat bleek de zoon te zijn van Dennis. Hij wees ons de weg naar zijn pick-up. Plots waren we omringd door heel veel mannen die ons hielpen met onze koffers. Wij dachten kameraden van Roger, maar achteraf bleek dus dat ze gewoon geld kwamen vragen voor hun hulp. Jonathan heeft zich laten vangen en heeft 3 uitgegeven aan hun. De meisjes waren slimmer. Wij vertelde hun dat we geen kleingeld bij hadden. Het bleek ook dat we niet met 4 in een huisje zaten maar met 8, nog 4 andere meisjes uit gent. Leuk.
De reis naar ons huisje. Moeilijk te bespreken. Langs de weg een paar huizen, sommige mooi, andere echt vervallen grote verschillen naast elkaar.Met de auto rijden kei gevaarlijk . Voorrang verlenen kennen ze niet, het is hier in Suriname voorrang NEMEN, aan de snelheid houden kennen ze ook NIET, . Mensen langs de weg die dingen aan de voorbijrijdende autos moesten verkopen. Tussen de huizen in veel groen, bomen, planten, gras,
Na nog eens een lange rit met hier en daar en stop, zijn we eindelijk aangekomen. Het was toen bijna half 11 Belgische tijd. Dat wil dus zeggen dat het in Suriname half 7 was. Het huisje viel goed mee. Iedereen heeft een aparte kamer. Ik een kleintje, maar ik maak het wel gezellig. Dennis zijn vrouw heeft ons opgewacht, ze had heel het huisje gepoetst en ging voor ons koken die avond. Wij zijn na het uitpakken nog even naar de lokale supermarkt geweest om als wat eten te kopen voor de volgende morgen.
Opeens voelde ik mij weer niet zo super. Vooral moe maar ook terug misselijk. Ik heb dan besloten om niet mee te eten maar even te gaan douchen en maar vroeg te gaan slapen. Allee vroeg .
8u lokale tijd is dus 12uur Belgische tijd. Dus ik was al bijna 24uur wakker. Lang genoeg. Slapen was dus een goede zaak.
Dit was mijn eerste dag. Al een heel avontuur op zich.
Ik ben Tine De Deckers, 3e jaars studente kleuteronderwijs. Ik heb via mijn opleiding de kans gekregen om mijn uitgroeistage in het buitenland verder te zetten gedurende 3 maanden. (30januari - 9mei) Suriname is de bestemming ! Samen met nog 3 medestudenten, Inne, Sanne en Jonathan, ga ik 'het voor ons nieuwe land' ontdekken. Cultuur, leefwijze, lerarenopleiding,... We zullen les volgen aan het Christelijk Pedagogisch Instituut (CPI), stage doen in de lokale kleuterklassen en tijd krijgen om het land te verkennen. Ook zullen we een project opstarten. In samenwerking met de lokale school en leerkrachten zorgen we voor naschoolse opvang om de kinderen van straat te houden. Dit project zal ook worden doorgetrokken naar de lokale weeshuizen om ook daar voor animatie te zorgen.
Ik kijk echt uit naar deze belevingen en zal hier mijn avonturen neerschrijven. Zo kunnen ook jullie een beetje meegenieten van mijn reis in Suriname.
