Alweer een weekend voorbij! Tijd voor een nieuwe week met nieuwe energie.
Gelukkig dat er nog ophaling grofvuil is. Het kan niet beter passen!! Vandaag en morgen mag ik alles aan de straatkant zetten wat ik niet meer nodig heb!! Clean house, jaja.
Dan zal er ruimte zijn voor nieuwe dingen, voornamelijk in mijn hoofd. Ben bijna klaar om iets te volgen.
Gisteren, na een vermoeiende kuisdag, vroeg in slaap gevallen. Het was nauwelijks 21 uur...
Met als gevolg dat ik om 05 uur klaarwakker was!
Reuze honger! Wat doet het deugd om dit terug te ervaren! Ik was vergeten hoe dit aanvoelt in mijn burnout. Het is en blijft een raar fenomeen, met ups en downs. Soms denk ik dat ik nooit meer zal kunnen werken, soms denk ik dat ik de wereld aankan...
Wat zal het worden, de toekomst wijst het uit. Maar ik zet door en blijf er in geloven.
gr,
Vandaag de 'angst' overwinnen om naar het containerpark te gaan. Eerste keer in mijn leven. Stom hé
Deze morgen is mijn wekker moeten afgaan... Normaal gebeurt dat niet.
Het was een korte maar goede nacht; Gisteren is mijn dochter naar Justin Bieber geweest, ze was pas om 01 uur thuis. Maar wat deed het deugd haar zo te zien stralen! Ze had er echt van genoten. Voor haar was het trouwens de eerste keer dat ze naar een massa evenement was geweest.
Zoonlief opnieuw supergoed opgestaan deze morgen. Zalige morgen opnieuw.
Wat mij betreft: gisteren op handen en knieën zitten schrobben, naar de yoga geweest en super relaxed thuisgekomen.
Straks doktersbezoek en proberen de deadline van eind deze week te halen betreffende de grote schoonmaak.
Een paar dagen terug schreef ik op de blog dat de meest creatieve ideeën komen tijdens de waak-slaapfase. Waarschijnlijk is dit wel waar, maar in die fase kom ik niet wakker en kan ik aldus de inspiratie die opkomt niet neerpennen...
Salvator Dali maakt zichzelf wakker door een lepel vast te houden die viel op een bord tijdens deze fase. Edison deed hetzelfde maar dan met knikkers.
Normaal is de ochtend bij ons een stressmoment. Zoon geraakt moeilijk uit bed en staat dan op met een ochtendhumeur van jewelste... Maar ik merk verandering. Sinds ik minder stress heb, lijkt dit zich te manifesteren in het gedrag van mijn kinderen.
Deze morgen is hij al lachend opgestaan en welgezind naar school vertrokken.
Is wel eventjes verschieten en de idee: dat kan toch niet??
Structuur is goed. Het schept ruimte om in te bewegen.
Gezien het feit dat ik nogal een groot huis heb, is de grote schoonmaakperiode lang.
Ik schat dat ik deze week nog nodig zal hebben om alles te cleanen, maar ik zie het zitten.
Deze week wordt echter relatief druk: dochter kine en optreden justin bieber, doktersbezoek voor mij en yogales, containerparkbezoek...
Ah ja, dit weekend een interessant artikel gelezen wanneer de meest creatieve en inspirerende ideeën ontstaan: namelijk tussen waak en slaap, het moment waarop je dreigt in te slapen. Boekje naast me neergelegd om deze gedachten neer te pennen: benieuwd wat daar uit zal komen.
Zondag vandaag... En op de zevende dag moet je rusten! Vroeger werd dit inderdaad gedaan. Op zondag naar de kerk, een lekker, speciaal middagmaal, op bezoek bij ouders en of vrienden, en lekker genieten.
Vandaag de dag is een zondag een dag gelijk een 'weekdag' want we moeten nog wassen, strijken, meetings voorbereiden, en noem maar op. Laat die ouderwetse zondagen gerust terugkomen en de samenleving zal onthaasten, want dit is broodnodig, geloof me.
Vandaag dus lekker niets doen, genieten en bewust zijn...
Zoals reeds eerder verteld, ben ik van opleiding psycholoog. Deze studie heb ik aangevat omdat ik ongelofelijk veel interesse had in de gedachten en gedragingen van mensen. Had? Dit heb ik nog steeds hoor.
Door omstandigheden ben ik na mijn studies terechtgekomen in het bedrijfsleven, het harde bedrijfsleven waarin men vooral prestatiegericht is. Ik dacht, ik zit in de flow en ga maar mee, en ik probeer carrière te maken. Wat me aardig is gelukt.
Maar is het dat allemaal waard? Ik weet het nog niet, maar ik denk het niet. Ik besef dat ik nog steeds een diep verlangen heb om de mensheid te begrijpen en bij te staan. Op zoek te gaan naar je ware ik.
Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen...
Goede morgen,
Afhankelijk van de fase waar je je bevindt in je burnout, kom je vroeg of laat tot het besef dat je bepaalde levenswijsheden concreet moet toepassen.
Een van die lessen is: stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen. Indien je dit niet doet, leef je constant met 'zwevende vierkanten'... Dit moet nog, dit moet nog en dit en dit. Schrijf deze zwevende vierkanten eens op en merk hoeveel er zijn. Maak een stappenplan en los deze één voor één op, zo start je met een nieuwe lei. En vergeet de boodschap niet: niet meer uitstellen!!
Gisteren, tijdens een gesprek met een vriend, viel de uitspraak van Deepak Chopra. Zo waar, maar toch zo moeilijk...
'Vraag je zelf af - elke keer als je de verleiding voelt om te reageren op je oude manier - of je gevangene wilt zijn van je verleden of pionier van je toekomst'.
In de yoga, die gisteravond plaatsvond, starten we altijd met een intentie. De mijn blijft al 3 weken dezelfde: volharding.
Wegens grote verkoudheid en verstopte neus heel weinig geslapen vannacht :(
Ik ben bezig met een artikel te schrijven over rode neuzendag. Mijn opinie, want van opleiding ben ik psycholoog.
Anderen helpen heeft altijd al in mijn bloed gezeten tot het besef kwam dat ook ik hulp nodig had. Maar ja, één van de zaken waar ik mee opgegroeid ben is de slogan 'wie zijn gat verbrand, moet op de blaren zitten'. Dat is ook wel zo, maar onmiddellijk dient gezegd te worden dat we allemaal mensen zijn die fouten maken. Dat recht hebben we, zolang we er maar uit leren.
Ik merk de laatste dagen dat ik opener ben, extraverter, zoals ik vroeger was.
Weet je, ik heb mijn omgeving signalen gegeven dat er iets met mij scheelde, maar deze werden niet opgevangen. Op mijn werk werden ze zelfs genegeerd. Mijn lichaam heeft dan overgenomen door te reageren met een virale infectie op de luchtwegen... Ik had plots geen stem meer (waarom zou ik, want niemand luisterde). Grappig toch?
Niet vergeten om in beweging te komen, op welke manier dan ook. Zo kom je vooruit...
Gisteren beweging gehad in de yoga: thema balanshoudingen.
Het viel me op de meeste cursisten moeite hadden en aldus stonden te trillen op hun benen of hun handen niet konden stilhouden. Pas tijdens de laatste 10 minuten complete ontspanning, was er effectief complete ontspanning.
Weet je, dat trillen en zo is het loslaten van de stress die opgebouwd werd in het verleden. Wij mogen dat normaal niet tonen aan de buitenwereld (als je beeft, is er iets mis...). Dieren mogen dit wel. Denk maar eens aan een hond die ligt te slapen en pootjes beginnen spontaan te schokken. Dit is moeder natuur!
Toch raar dat de mens de controle kan verliezen. Een veilige thuishaven is dan de boodschap. Als je echt de controle verliest, dan kan er vanalles gebeuren waar je geen vat op hebt. Op dat moment ben je echt ontoerekeningsvatbaar.
Opletten dus als je diep in een burn out zit en dit ontkent.
Eigenlijk zou er meer preventief aan burnout gedaan moeten worden, maar is dit wel mogelijk in deze prestatiegericht maatschappij?
De samenleving zou tot inzicht moeten komen. Er wordt wel over gepraat in het bedrijfsleven, er is zelfs een wet voorzien maar dit in de praktijk? De vraag is hoeveel slachtoffers er nog moeten vallen, misschien is het dan te laat en komen we terecht in een collectieve, maatschappelijke burnout met alle gevolgen vandien.
